Werk & Studie
alle pijlers
Het werkt niet
woensdag 3 maart 2010 om 20:41
Ik probeer sinds een jaar een vaste baan te vinden die ik kan combineren met de zorg voor mijn dochtertje. Ik heb voor haar drie hele dagen een plaats op de crêche en ze heeft het daar naar haar zin.
Met mijn carriëre gaat het behoorlijk minder.
In korte tijd ben ik 2 banen kwijtgeraakt om 2 dezelfde redenen. Voor deze 2 banen werkte ik op kantoor i.c.m. het moederschap.
Ik heb geen bijzondere opleiding gedaan, gewoon Mavo en 2 jaar MEAO-BA. Daarna ben ik als administratief medewerker gaan werken en heb ik eerst 4 jaar een goede baan gehad en daarna 2 jaar een leuke job bij een bedrijf in de buurt. Ik kreeg mijn kindje en ben toen een jaar gestopt met werken. Toen ik daarna weer aan de slag ging kon ik mijn draai niet meer vinden in kantoorwerk en ben ik, zonder ervaring, gaan werken in een hippe modezaak bij kennissen.
Ik ben daar na 4 maanden ontslagen omdat ik de verwachtingen niet waar maakte. Ik deed het goed, maar niet goed genoeg voor de zaak. De lat lag vrij hoog omdat er 2 topverkopers in de zaak staan en hun nivo was voor mij gewoon niet haalbaar.
Omdat ik vrij chaotisch kan zijn, ik heb ADD, ben ik heel streng voor mijzelf in op tijd komen, dingen goed uitvoeren en mijn best doen. Ook laat ik merken dat ik graag wil en enthousiast ben. (wat ik ook oprecht ben)
Sinds 4 weken werk ik bij een slager. Leuk gesprek gehad, zin in van beide kanten. Vol enthousiasme aan de slag gegaan; op tijd komen, extra opvang voor mijn kind geregeld, zaterdagen vrijgemaakt. Echt alles opengetrokken om een goede werknemer te zijn. En wéér ben ik in mijn proeftijd ontslagen. Ik ben wel ziek geworden; Ischias, maar als reden wordt aangegeven dat men meer van mij verwacht.
Ik kom blijkbaar over als een extravert persoon, maar omdat ik vrij krampachtig mijn best doe gedraag ik mij introvert (ofzo). Het lijkt wel of men elke keer een totaal verkeerd beeld van mij heeft. En ik weet niet waar het door komt.
Ik zie het eerlijk gezegd even helemaal niet meer zitten en overweeg om (ivm de kosten kinderopvang) de crêche stop te zetten en een eenvoudig weekendbaantje te zoeken. Maar wil ik dat wel? Ik vind het zo zonde. Ik wil namelijk zo graag werken.
Ik weet gewoon niet meer naar wat voor werk ik moet zoeken, misschien moet ik een produktiebaan of een eenvoudigere baan zoeken waar men niet teveel verwacht. Maar misschien verveel ik mij dan weer.
Dit is ook wel het derde topic in korte tijd over werk, maar het groeit me een beetje boven het hoofd en ik voel me met de dag onzkerder worden hierdoor. Ook heb ik geen idee hoe ik in toekomstige gesprekken ervoor moet zorgen dat mensen niet zoveel van mij verwachten.
Iemand een advies?
Met mijn carriëre gaat het behoorlijk minder.
In korte tijd ben ik 2 banen kwijtgeraakt om 2 dezelfde redenen. Voor deze 2 banen werkte ik op kantoor i.c.m. het moederschap.
Ik heb geen bijzondere opleiding gedaan, gewoon Mavo en 2 jaar MEAO-BA. Daarna ben ik als administratief medewerker gaan werken en heb ik eerst 4 jaar een goede baan gehad en daarna 2 jaar een leuke job bij een bedrijf in de buurt. Ik kreeg mijn kindje en ben toen een jaar gestopt met werken. Toen ik daarna weer aan de slag ging kon ik mijn draai niet meer vinden in kantoorwerk en ben ik, zonder ervaring, gaan werken in een hippe modezaak bij kennissen.
Ik ben daar na 4 maanden ontslagen omdat ik de verwachtingen niet waar maakte. Ik deed het goed, maar niet goed genoeg voor de zaak. De lat lag vrij hoog omdat er 2 topverkopers in de zaak staan en hun nivo was voor mij gewoon niet haalbaar.
Omdat ik vrij chaotisch kan zijn, ik heb ADD, ben ik heel streng voor mijzelf in op tijd komen, dingen goed uitvoeren en mijn best doen. Ook laat ik merken dat ik graag wil en enthousiast ben. (wat ik ook oprecht ben)
Sinds 4 weken werk ik bij een slager. Leuk gesprek gehad, zin in van beide kanten. Vol enthousiasme aan de slag gegaan; op tijd komen, extra opvang voor mijn kind geregeld, zaterdagen vrijgemaakt. Echt alles opengetrokken om een goede werknemer te zijn. En wéér ben ik in mijn proeftijd ontslagen. Ik ben wel ziek geworden; Ischias, maar als reden wordt aangegeven dat men meer van mij verwacht.
Ik kom blijkbaar over als een extravert persoon, maar omdat ik vrij krampachtig mijn best doe gedraag ik mij introvert (ofzo). Het lijkt wel of men elke keer een totaal verkeerd beeld van mij heeft. En ik weet niet waar het door komt.
Ik zie het eerlijk gezegd even helemaal niet meer zitten en overweeg om (ivm de kosten kinderopvang) de crêche stop te zetten en een eenvoudig weekendbaantje te zoeken. Maar wil ik dat wel? Ik vind het zo zonde. Ik wil namelijk zo graag werken.
Ik weet gewoon niet meer naar wat voor werk ik moet zoeken, misschien moet ik een produktiebaan of een eenvoudigere baan zoeken waar men niet teveel verwacht. Maar misschien verveel ik mij dan weer.
Dit is ook wel het derde topic in korte tijd over werk, maar het groeit me een beetje boven het hoofd en ik voel me met de dag onzkerder worden hierdoor. Ook heb ik geen idee hoe ik in toekomstige gesprekken ervoor moet zorgen dat mensen niet zoveel van mij verwachten.
Iemand een advies?
woensdag 3 maart 2010 om 20:46
Ik adviseer je om even pas op de plaats te maken en over circa een week te proberen een gesprek te maken met de twee werkgevers die jou recent ontslagen hebben.
Leg uit dat je graag wilt leren en jezelf verbeteren. Daarvoor is het noodzakelijk dat je precies weet waar het aan mankeerde. Nu heb je niet echt een goed idee en dat maakt het moeilijk om de volgende keer beter te functioneren.
Omdat het voor veel mensen, ook werkgevers, moeilijk is om duidelijke feedback te geven is het verstandig om hen niet te overvallen en een aparte afspraak te maken. Dan kunnen zij even nadenken over wat zij jou willen vertellen.
Leg uit dat je graag wilt leren en jezelf verbeteren. Daarvoor is het noodzakelijk dat je precies weet waar het aan mankeerde. Nu heb je niet echt een goed idee en dat maakt het moeilijk om de volgende keer beter te functioneren.
Omdat het voor veel mensen, ook werkgevers, moeilijk is om duidelijke feedback te geven is het verstandig om hen niet te overvallen en een aparte afspraak te maken. Dan kunnen zij even nadenken over wat zij jou willen vertellen.
woensdag 3 maart 2010 om 21:00
quote:Nammma schreef op 03 maart 2010 @ 20:56:
Is werken in de kinderopvang niet iets voor je? Kinderen hebben niet zulke hoge verwachtingen....
Lijkt me heel erg leuk, maar dan ontbreekt de opleiding weer. Ik heb wel een e-mail gestuurd naar de kinderopvang waar mijn eigen kind zit, of zij niet iets zien in mij en dan tijden een BBL-traject de benodigde papieren te halen.
Ik wil gewoon heel graag, en probeer ook op alle manieren aan de bak te blijven.
Het doet wel wat met mijn zelfvertrouwen, ik doe heel erg mijn best om een goede werknemer te zijn, maar het lukt dus niet.
Is werken in de kinderopvang niet iets voor je? Kinderen hebben niet zulke hoge verwachtingen....
Lijkt me heel erg leuk, maar dan ontbreekt de opleiding weer. Ik heb wel een e-mail gestuurd naar de kinderopvang waar mijn eigen kind zit, of zij niet iets zien in mij en dan tijden een BBL-traject de benodigde papieren te halen.
Ik wil gewoon heel graag, en probeer ook op alle manieren aan de bak te blijven.
Het doet wel wat met mijn zelfvertrouwen, ik doe heel erg mijn best om een goede werknemer te zijn, maar het lukt dus niet.
woensdag 3 maart 2010 om 21:01
woensdag 3 maart 2010 om 21:10
quote:nouschi schreef op 03 maart 2010 @ 21:01:
[...]
Maar de ouders van kinderen wel.
Jep, het is natuurlijk wel de bedoeling dat je ook signaleert en begeleid. Daar ontbreekt bij mij de opleiding.
Ik begrijp gewoon niet waarom mensen een totaal andere indruk van mij hebben tijdens een sollcitatie. Ik heb er ook heel erg mee in mijn maag gezeten, ik was bang dat de slager (laatste werkgever) te hoge verwachtingen had en ben ook heel duidelijk naar hem geweest dat ik graag eerst goed wil zijn in het slagersvak vóórdat ik verantwoordelijkheden zou krijgen. Zelfde verhaal bij de kledingzaak.
En toch word ik ontslagen omdat men dacht dat ik wel dit en dat zou... Terwijl ik zo eerlijk ben dat ik eerst graag vertrouwen in mijn werk wil hebben, de kneepjes van het vak leren. Dat is op dat moment dat ik het zeg allemaal helemaal goed, maar uiteindelijk stel ik ze teleur. Blijkbaar,
[...]
Maar de ouders van kinderen wel.
Jep, het is natuurlijk wel de bedoeling dat je ook signaleert en begeleid. Daar ontbreekt bij mij de opleiding.
Ik begrijp gewoon niet waarom mensen een totaal andere indruk van mij hebben tijdens een sollcitatie. Ik heb er ook heel erg mee in mijn maag gezeten, ik was bang dat de slager (laatste werkgever) te hoge verwachtingen had en ben ook heel duidelijk naar hem geweest dat ik graag eerst goed wil zijn in het slagersvak vóórdat ik verantwoordelijkheden zou krijgen. Zelfde verhaal bij de kledingzaak.
En toch word ik ontslagen omdat men dacht dat ik wel dit en dat zou... Terwijl ik zo eerlijk ben dat ik eerst graag vertrouwen in mijn werk wil hebben, de kneepjes van het vak leren. Dat is op dat moment dat ik het zeg allemaal helemaal goed, maar uiteindelijk stel ik ze teleur. Blijkbaar,
woensdag 3 maart 2010 om 21:14
quote:Nammma schreef op 03 maart 2010 @ 21:07:
Maar bij de kinderopvang heb je toch voornamelijk met (jonge) kinderen te maken? Is dan leuk spelen met de kinderen, met ze knutselen, ze begeleiden etc. niet belangrijker dan die papieren?
En wat zouden die ouders dan verwachten?
Wel een beetje simpel gedacht
Natuurlijk verwachten die ouders iets, namelijk dat medewerkers binnen de kinderopvang weten wat binnen welke leeftijdsontwikkeling van ieder kind past, dat ze signaleren, dat ze kinderen op de juiste manier stimuleren, dat ze iets kunnen met groepen kinderen, etc.
Maar bij de kinderopvang heb je toch voornamelijk met (jonge) kinderen te maken? Is dan leuk spelen met de kinderen, met ze knutselen, ze begeleiden etc. niet belangrijker dan die papieren?
En wat zouden die ouders dan verwachten?
Wel een beetje simpel gedacht
Natuurlijk verwachten die ouders iets, namelijk dat medewerkers binnen de kinderopvang weten wat binnen welke leeftijdsontwikkeling van ieder kind past, dat ze signaleren, dat ze kinderen op de juiste manier stimuleren, dat ze iets kunnen met groepen kinderen, etc.
Peas on earth!
woensdag 3 maart 2010 om 21:15
woensdag 3 maart 2010 om 21:16
quote:Nammma schreef op 03 maart 2010 @ 21:11:
Jij stelt ze niet teleur, zij hebben te hoge verwachtingen, die je dan niet waar kunt maken. Dat is hun probleem, want jij bent toch eerlijk genoeg?
Het zou mooi zijn als het alleen HUN probleem is, maar het is OOK Nastik's probleem, want zíj heeft dan geen baan meer.
Ik sluit me aan bij het advies van Wuiles overigens
Jij stelt ze niet teleur, zij hebben te hoge verwachtingen, die je dan niet waar kunt maken. Dat is hun probleem, want jij bent toch eerlijk genoeg?
Het zou mooi zijn als het alleen HUN probleem is, maar het is OOK Nastik's probleem, want zíj heeft dan geen baan meer.
Ik sluit me aan bij het advies van Wuiles overigens
Peas on earth!
woensdag 3 maart 2010 om 21:17
quote:Nammma schreef op 03 maart 2010 @ 21:11:
Jij stelt ze niet teleur, zij hebben te hoge verwachtingen, die je dan niet waar kunt maken. Dat is hun probleem, want jij bent toch eerlijk genoeg?
Misschien wel. Ik zit er wel erg mee in mijn maag en heb geen idee hoe ik het in een volgende sollicitatie moet aanpakken. Minder vrolijk en werklustig zijn? Dan word ik natuurlijk niet aangenomen. En ws. ook niet als ik vanaf den beginne ga verkondigen dat ze vooral niet teveel moeten verwachten.
Zucht.
Moedeloos.
Maar ga wel door hoor!
Jij stelt ze niet teleur, zij hebben te hoge verwachtingen, die je dan niet waar kunt maken. Dat is hun probleem, want jij bent toch eerlijk genoeg?
Misschien wel. Ik zit er wel erg mee in mijn maag en heb geen idee hoe ik het in een volgende sollicitatie moet aanpakken. Minder vrolijk en werklustig zijn? Dan word ik natuurlijk niet aangenomen. En ws. ook niet als ik vanaf den beginne ga verkondigen dat ze vooral niet teveel moeten verwachten.
Zucht.
Moedeloos.
Maar ga wel door hoor!
woensdag 3 maart 2010 om 21:21
Het is ook niet zo dat ik persé moet werken voor het inkomen. Ik wil gewoon graag werken.
Onder de streep houd ik nu aan al mijn werken na aftrek Kinderopvang EUR 220,- over, terwijl als ik niet zou werken wij per maand een rekening van EUR 870,- aan opvang kunnen schrappen. Ik krijg wel een bijdrage toelsag van EUR 520,-
Het maakt me niet eens uit als ik quite zou spelen, maar ik vind het gewoon fijn om ergens mee bezig te kunnen zijn. Bezieling ergens in leggen. Daarom raak ik ook een beetje teleurgesteld in mijzelf.
Onder de streep houd ik nu aan al mijn werken na aftrek Kinderopvang EUR 220,- over, terwijl als ik niet zou werken wij per maand een rekening van EUR 870,- aan opvang kunnen schrappen. Ik krijg wel een bijdrage toelsag van EUR 520,-
Het maakt me niet eens uit als ik quite zou spelen, maar ik vind het gewoon fijn om ergens mee bezig te kunnen zijn. Bezieling ergens in leggen. Daarom raak ik ook een beetje teleurgesteld in mijzelf.
woensdag 3 maart 2010 om 21:22
quote:Nastik schreef op 03 maart 2010 @ 21:17:
[...]
Misschien wel. Ik zit er wel erg mee in mijn maag en heb geen idee hoe ik het in een volgende sollicitatie moet aanpakken. Minder vrolijk en werklustig zijn? Dan word ik natuurlijk niet aangenomen. En ws. ook niet als ik vanaf den beginne ga verkondigen dat ze vooral niet teveel moeten verwachten.
Zucht.
Moedeloos.
Maar ga wel door hoor!Kun je iets met mijn advies?
[...]
Misschien wel. Ik zit er wel erg mee in mijn maag en heb geen idee hoe ik het in een volgende sollicitatie moet aanpakken. Minder vrolijk en werklustig zijn? Dan word ik natuurlijk niet aangenomen. En ws. ook niet als ik vanaf den beginne ga verkondigen dat ze vooral niet teveel moeten verwachten.
Zucht.
Moedeloos.
Maar ga wel door hoor!Kun je iets met mijn advies?
woensdag 3 maart 2010 om 21:25
woensdag 3 maart 2010 om 21:31
quote:borderwalk schreef op 03 maart 2010 @ 21:20:
Nastik, vertel eens over die twee banen. Wat werd er wanneer van je verwacht en waarom kon jij er nog niet aan voldoen? Misschien dat we dan beter advies kunnen geven.
Bij de kledingzaak werd ik in de eerste instantie aangenomen om produktomschrijvingen van de artikelen in de webshop te schrijven en de artikelen te fotograferen. Toen kwamen de feestdagen en kwam men handen tekort in de winkel en werd ik daar ingezet. Ook omdat ik aangaf dat ook te willen (naast het schrijven) en dat leuk te vinden. Uiteindelijk ben ik weggestuurd omdat ik geen verkoper ben en het werk voor het schrijven bleef liggen. Dit kwam door een rare contractcontructie; ik had een contract van 16 uur als winkelmedewerker en mocht 2 uurtjes per week buiten de 16 uur aan mijn tekst werken. Voor die 2 uurtjes mocht ik maandelijks kleding uitzoeken. Ik deed de verkoop niet goed en werd daar ook keihard op aangepakt waardoor mijn vertrouwen daalde, omdat ik persé wel goed wilde doen ben ik een prima 1 op 1 verkoper geworden, maar schoot tekort in drukte. Door het gesnauw en de harde aanpak in verkooptechnieken ben ik in mijn schulp gekropen, dat werd mij ook verweten. Ik ben gewoon niet zo mooi als die andere verkopers en vind het moeilijk om mensen iets aan te lullen.
Schrijven vond ik wel heel leuk en kan ik ook! De webshop is overigens nog steeds niet gelanceerd.
Bij de slager heb ik in totaal 6 hele dagen gewerkt. Ik heb duidelijk aangegeven dat ik alleen op maandag, woensdag en vrijdag kon en in overleg op zaterdag. Ik ben prompt steevast op dindag ingeroosterd waardoor ik moest gaan zeuren dat ik echt niet kon. Een andere dinsdag heb ik wel gewerkt omdat mijn moeder oppaste. Ook heb ik op zaterdag gewoon gewerkt doordat mijn man thuisbleef. Afgelopen zaterdag heb ik mij ziek moeten melden vanwege Ischias. Nog nooit gehad en zeer pijnlijk.
Vandaag gebeld dat ik aan de slag wilde, voel me oké. Krijg ik te horen dat men een soort van leidinggeven van mij had verwacht en dat zich dat te weinig had gemanifesteerd in die paar dagen.Ook de werkdagen waren moeilijk, terwijl ik deze notabene op het sollicitatieformulier had ingevuld.
Hij had wel aangegeven dat hij iemand zocht die de zweep over de andere werknemers kon gooien, maar ik heb duidelijk aangegeven daar tijd voor te hebben om vertrouwd te raken met het voor mij onbekende slagersvak. Dat werd helemaal begrpen en was helemaal oké.
Ik begrijp niet goed wat ik verkeerd doe. Vast wel iets, maar wat?
Nastik, vertel eens over die twee banen. Wat werd er wanneer van je verwacht en waarom kon jij er nog niet aan voldoen? Misschien dat we dan beter advies kunnen geven.
Bij de kledingzaak werd ik in de eerste instantie aangenomen om produktomschrijvingen van de artikelen in de webshop te schrijven en de artikelen te fotograferen. Toen kwamen de feestdagen en kwam men handen tekort in de winkel en werd ik daar ingezet. Ook omdat ik aangaf dat ook te willen (naast het schrijven) en dat leuk te vinden. Uiteindelijk ben ik weggestuurd omdat ik geen verkoper ben en het werk voor het schrijven bleef liggen. Dit kwam door een rare contractcontructie; ik had een contract van 16 uur als winkelmedewerker en mocht 2 uurtjes per week buiten de 16 uur aan mijn tekst werken. Voor die 2 uurtjes mocht ik maandelijks kleding uitzoeken. Ik deed de verkoop niet goed en werd daar ook keihard op aangepakt waardoor mijn vertrouwen daalde, omdat ik persé wel goed wilde doen ben ik een prima 1 op 1 verkoper geworden, maar schoot tekort in drukte. Door het gesnauw en de harde aanpak in verkooptechnieken ben ik in mijn schulp gekropen, dat werd mij ook verweten. Ik ben gewoon niet zo mooi als die andere verkopers en vind het moeilijk om mensen iets aan te lullen.
Schrijven vond ik wel heel leuk en kan ik ook! De webshop is overigens nog steeds niet gelanceerd.
Bij de slager heb ik in totaal 6 hele dagen gewerkt. Ik heb duidelijk aangegeven dat ik alleen op maandag, woensdag en vrijdag kon en in overleg op zaterdag. Ik ben prompt steevast op dindag ingeroosterd waardoor ik moest gaan zeuren dat ik echt niet kon. Een andere dinsdag heb ik wel gewerkt omdat mijn moeder oppaste. Ook heb ik op zaterdag gewoon gewerkt doordat mijn man thuisbleef. Afgelopen zaterdag heb ik mij ziek moeten melden vanwege Ischias. Nog nooit gehad en zeer pijnlijk.
Vandaag gebeld dat ik aan de slag wilde, voel me oké. Krijg ik te horen dat men een soort van leidinggeven van mij had verwacht en dat zich dat te weinig had gemanifesteerd in die paar dagen.Ook de werkdagen waren moeilijk, terwijl ik deze notabene op het sollicitatieformulier had ingevuld.
Hij had wel aangegeven dat hij iemand zocht die de zweep over de andere werknemers kon gooien, maar ik heb duidelijk aangegeven daar tijd voor te hebben om vertrouwd te raken met het voor mij onbekende slagersvak. Dat werd helemaal begrpen en was helemaal oké.
Ik begrijp niet goed wat ik verkeerd doe. Vast wel iets, maar wat?
woensdag 3 maart 2010 om 21:33
Wuiles;
ik ga vrijdag bij de slager koffie drinken, want uit ons geprek vandaag liet hij wel duidelijk merken dat hij het moeilijk vond en zei ook dat hij wel aan mij zou denken als hij een verkoopster zocht. Hij wil nu een leidinggevende.
Ik ga hem zeker vragen wat anders had gekund en waar het fout is gegaan.
Over een contact met kledingzaakman moet ik heel even nadenken. Die heeft mij wel enigzins gekwetst.
ik ga vrijdag bij de slager koffie drinken, want uit ons geprek vandaag liet hij wel duidelijk merken dat hij het moeilijk vond en zei ook dat hij wel aan mij zou denken als hij een verkoopster zocht. Hij wil nu een leidinggevende.
Ik ga hem zeker vragen wat anders had gekund en waar het fout is gegaan.
Over een contact met kledingzaakman moet ik heel even nadenken. Die heeft mij wel enigzins gekwetst.
woensdag 3 maart 2010 om 21:35
quote:Nastik schreef op 03 maart 2010 @ 21:31:
Ik begrijp niet goed wat ik verkeerd doe. Vast wel iets, maar wat?Zoals jij het beschrijft, klinkt het ook alsof sommige dingen niet helemaal fair zijn verlopen. Wel lastig om te bepalen omdat jíj natuurlijk degene bent die hier je verhaal doet en niet je werkgevers. Toch schrijf je ook wel degelijk kritiekpunten op en verbaast het me dat je onderaan je verhaal zet dat je niet weet wat je verkeerd doet. Er is duidelijke feedback gegeven tenslotte. Nogmaals: kun je wat met wat Wuiles zegt? Daar heb je nog niet op gereageerd.
Ik begrijp niet goed wat ik verkeerd doe. Vast wel iets, maar wat?Zoals jij het beschrijft, klinkt het ook alsof sommige dingen niet helemaal fair zijn verlopen. Wel lastig om te bepalen omdat jíj natuurlijk degene bent die hier je verhaal doet en niet je werkgevers. Toch schrijf je ook wel degelijk kritiekpunten op en verbaast het me dat je onderaan je verhaal zet dat je niet weet wat je verkeerd doet. Er is duidelijke feedback gegeven tenslotte. Nogmaals: kun je wat met wat Wuiles zegt? Daar heb je nog niet op gereageerd.
Peas on earth!
woensdag 3 maart 2010 om 21:36
Oh, je hebt inmiddels al gereageerd
Ik zou misschien nu ook eens de tijd nemen om na te denken welke baan echt bij jou én bij je mogelijkheden past. Daarmee voorkom je dat je bij een nieuwe baan ook meteen moet gaan vertellen wat je allemaal níet kunt, waar je tijd voor nodig hebt etc. , maar kun je én met meer zelfvertrouwen én beter starten met een nieuwe baan.
Sterkte met je been
Ik zou misschien nu ook eens de tijd nemen om na te denken welke baan echt bij jou én bij je mogelijkheden past. Daarmee voorkom je dat je bij een nieuwe baan ook meteen moet gaan vertellen wat je allemaal níet kunt, waar je tijd voor nodig hebt etc. , maar kun je én met meer zelfvertrouwen én beter starten met een nieuwe baan.
Sterkte met je been
Peas on earth!
woensdag 3 maart 2010 om 21:44
Hoi Nastik,
Wat rot joh, maar ook wel herkenbaar.
Toen ik mijn eerste kreeg bleek al snel dat ik niet meer paste in mijn vorige werkkring. Ik ben toen voor een periode uitzendwerk gaan doen om eens te zien wat ik wilde.
Later ben ik bezig gegaan met allerlei thuisbedrijfjes. Ik heb ooit tekstverwerking van huis uit gedaan, nu 21 jaar later (met 4 teenage en "volwassen" kids en in een ander land) heb ik samen met mijn man een bedrijfje in tourisme en doe ik nog wat met giftbaskets.
Verder ben ik ook verder gegaan met opleidingen volgen. Hartstikke leuk, maar vreet wel geld dus een inkomen was daarbij wel vereist (voor mij dan, ik weet natuurlijk niet hoe dat voor jou is).
Nou ben ik zelf nogal ondernemend (volgens anderen dan) maar het is misschien een idee om eens te kijken naar mogelijkheden die makkelijk zijn in te plannen in deze levensfase.
In ieder geval sterkte, 't is altijd lastig wanneer je onzeker bent over je toekomst.
Wat rot joh, maar ook wel herkenbaar.
Toen ik mijn eerste kreeg bleek al snel dat ik niet meer paste in mijn vorige werkkring. Ik ben toen voor een periode uitzendwerk gaan doen om eens te zien wat ik wilde.
Later ben ik bezig gegaan met allerlei thuisbedrijfjes. Ik heb ooit tekstverwerking van huis uit gedaan, nu 21 jaar later (met 4 teenage en "volwassen" kids en in een ander land) heb ik samen met mijn man een bedrijfje in tourisme en doe ik nog wat met giftbaskets.
Verder ben ik ook verder gegaan met opleidingen volgen. Hartstikke leuk, maar vreet wel geld dus een inkomen was daarbij wel vereist (voor mij dan, ik weet natuurlijk niet hoe dat voor jou is).
Nou ben ik zelf nogal ondernemend (volgens anderen dan) maar het is misschien een idee om eens te kijken naar mogelijkheden die makkelijk zijn in te plannen in deze levensfase.
In ieder geval sterkte, 't is altijd lastig wanneer je onzeker bent over je toekomst.
Je moet in feite gewoon niet te diep nadenken en dan klopt alles. (Herman Finkers)
woensdag 3 maart 2010 om 21:50
quote:PrinsesOpDeErwt schreef op 03 maart 2010 @ 21:35:
[...]
Zoals jij het beschrijft, klinkt het ook alsof sommige dingen niet helemaal fair zijn verlopen. Wel lastig om te bepalen omdat jíj natuurlijk degene bent die hier je verhaal doet en niet je werkgevers. Toch schrijf je ook wel degelijk kritiekpunten op en verbaast het me dat je onderaan je verhaal zet dat je niet weet wat je verkeerd doet. Er is duidelijke feedback gegeven tenslotte. Nogmaals: kun je wat met wat Wuiles zegt? Daar heb je nog niet op gereageerd.
Ik denk ook wel dat ik een beetje de vinger op de plek kan leggen; ik kan goed praten, ben niet verlegen, maak grapjes, zorg dat mensen zich goed bij mij voelen. Maar in werk ben ik wel een volger, geen leider. Ik heb duidelijke structuur nodig en moet vertrouwen in mijn handelen hebben om te groeien. Zeker weten dat ik die broek echt kan verkopen aan die mevrouw omdat ik er een gevoel bij heb. Wéten hoe ik een cordon bleu maak zodat ik hem kan verkopen of andere mensen kan leren hem te maken.
Door mij zelfverzekerde overkomen tijdens een gesprek denken ze dat ik dat in het werk ook ben.
[...]
Zoals jij het beschrijft, klinkt het ook alsof sommige dingen niet helemaal fair zijn verlopen. Wel lastig om te bepalen omdat jíj natuurlijk degene bent die hier je verhaal doet en niet je werkgevers. Toch schrijf je ook wel degelijk kritiekpunten op en verbaast het me dat je onderaan je verhaal zet dat je niet weet wat je verkeerd doet. Er is duidelijke feedback gegeven tenslotte. Nogmaals: kun je wat met wat Wuiles zegt? Daar heb je nog niet op gereageerd.
Ik denk ook wel dat ik een beetje de vinger op de plek kan leggen; ik kan goed praten, ben niet verlegen, maak grapjes, zorg dat mensen zich goed bij mij voelen. Maar in werk ben ik wel een volger, geen leider. Ik heb duidelijke structuur nodig en moet vertrouwen in mijn handelen hebben om te groeien. Zeker weten dat ik die broek echt kan verkopen aan die mevrouw omdat ik er een gevoel bij heb. Wéten hoe ik een cordon bleu maak zodat ik hem kan verkopen of andere mensen kan leren hem te maken.
Door mij zelfverzekerde overkomen tijdens een gesprek denken ze dat ik dat in het werk ook ben.
woensdag 3 maart 2010 om 21:51
quote:Nastik schreef op 03 maart 2010 @ 20:41:
Sinds 4 weken werk ik bij een slager. Leuk gesprek gehad, zin in van beide kanten. Vol enthousiasme aan de slag gegaan; op tijd komen, extra opvang voor mijn kind geregeld, zaterdagen vrijgemaakt. Echt alles opengetrokken om een goede werknemer te zijn. En wéér ben ik in mijn proeftijd ontslagen. Ik ben wel ziek geworden; Ischias, maar als reden wordt aangegeven dat men meer van mij verwacht.Wat bedoel je met 'echt alles opengetrokken om een goede werknemer te zijn'? Want wat je daarvoor noemt is toch meer de basis en vanzelfsprekend. Dat bedoel ik niet lullig, maar alleen met op tijd komen en zorgen dat je er überhaupt kan zijn sleep je natuurlijk geen contract binnen, ook al kost jou dat misschien meer moeite dan een ander ivm de ADD. Denk je er niet toch te makkelijk over?
Sinds 4 weken werk ik bij een slager. Leuk gesprek gehad, zin in van beide kanten. Vol enthousiasme aan de slag gegaan; op tijd komen, extra opvang voor mijn kind geregeld, zaterdagen vrijgemaakt. Echt alles opengetrokken om een goede werknemer te zijn. En wéér ben ik in mijn proeftijd ontslagen. Ik ben wel ziek geworden; Ischias, maar als reden wordt aangegeven dat men meer van mij verwacht.Wat bedoel je met 'echt alles opengetrokken om een goede werknemer te zijn'? Want wat je daarvoor noemt is toch meer de basis en vanzelfsprekend. Dat bedoel ik niet lullig, maar alleen met op tijd komen en zorgen dat je er überhaupt kan zijn sleep je natuurlijk geen contract binnen, ook al kost jou dat misschien meer moeite dan een ander ivm de ADD. Denk je er niet toch te makkelijk over?
