Werk & Studie
alle pijlers
Hoe kom ik te weten wat ik wil?
dinsdag 25 januari 2022 om 21:41
Wat wil ik nou?
Ik heb een universitaire studie afgerond en ben inmiddels lekker aan mijn carrière aan het bouwen. Mijn overstap naar mijn huidige werkgever 3 jaar terug heeft me al geboden wat ik ervan verwacht had, namelijk de deur openen naar een leidinggevende positie.
Die leidinggevende positie vind ik leuk, de meeste mensen zijn ok, de meeste projecten zijn uitdagend en de benodigde apparatuur het nieuwste van het nieuwste.
Mijn salaris ligt 30% onder het gemiddelde dat ik voor een zelfde functie bij de buren kan krijgen. Opleidings budget is tenenkrommend laag en secundaire arbeidsvoorwaarden nihil.
Met mijn leidinggevende kon ik het super goed vinden. Ze was mijn mentor en ik kon echt met alles bij haar terecht. Met haar boven me zou ik het tot haar pensioen (nog 2jaar) wel uithouden. Helaas is ze door omstandigheden recentelijk mijn leidinggevende niet meer. Haar vervanger (=haar baas) is een wolf in schaapskleren en ik vertrouw 'm voor geen meter. Wellicht moet ik 't een kans geven, maar het is zeker dat hij niet mijn leidinggevende blijft maar er weer iemand tussen komt.
Inmiddels ben ik rustig aan het rondkijken. Ik ben gevraagd om te solliciteren bij een bedrijf op dezelfde functie als ik nu heb maar net iets meer verantwoordelijkheid. Salaris en secundaire arbeidsvoorwaarden dus die 30% meer en beter. Alleen wel op 45 min met de auto tegenover nu 15 min fietsen.
Grootste voordeel is dus de financiële waardering, weer een stap omhoog, grootste nadeel de reistijd, en nog meer verantwoordelijkheid...
Ik heb een gezin, ik wil sporten, ik wil een sociaal leven, maar ook een leuke uitdagende baan.
Wanneer is het genoeg? Wanneer kan ik beter blijven zitten, de omstandigheden accepteren an niet alleen maar meer en hogerop willen? Wanneer is het wel de juiste beslissing om echt verder te gaan kijken. Hoe weet je dat 't een goede beslissing is? Wat wil ik nou?
Iemand tips/tricks/antwoorden /ervaringen die ze willen delen?
Ieder stukje hulp wordt gewaardeerd.
Ik heb een universitaire studie afgerond en ben inmiddels lekker aan mijn carrière aan het bouwen. Mijn overstap naar mijn huidige werkgever 3 jaar terug heeft me al geboden wat ik ervan verwacht had, namelijk de deur openen naar een leidinggevende positie.
Die leidinggevende positie vind ik leuk, de meeste mensen zijn ok, de meeste projecten zijn uitdagend en de benodigde apparatuur het nieuwste van het nieuwste.
Mijn salaris ligt 30% onder het gemiddelde dat ik voor een zelfde functie bij de buren kan krijgen. Opleidings budget is tenenkrommend laag en secundaire arbeidsvoorwaarden nihil.
Met mijn leidinggevende kon ik het super goed vinden. Ze was mijn mentor en ik kon echt met alles bij haar terecht. Met haar boven me zou ik het tot haar pensioen (nog 2jaar) wel uithouden. Helaas is ze door omstandigheden recentelijk mijn leidinggevende niet meer. Haar vervanger (=haar baas) is een wolf in schaapskleren en ik vertrouw 'm voor geen meter. Wellicht moet ik 't een kans geven, maar het is zeker dat hij niet mijn leidinggevende blijft maar er weer iemand tussen komt.
Inmiddels ben ik rustig aan het rondkijken. Ik ben gevraagd om te solliciteren bij een bedrijf op dezelfde functie als ik nu heb maar net iets meer verantwoordelijkheid. Salaris en secundaire arbeidsvoorwaarden dus die 30% meer en beter. Alleen wel op 45 min met de auto tegenover nu 15 min fietsen.
Grootste voordeel is dus de financiële waardering, weer een stap omhoog, grootste nadeel de reistijd, en nog meer verantwoordelijkheid...
Ik heb een gezin, ik wil sporten, ik wil een sociaal leven, maar ook een leuke uitdagende baan.
Wanneer is het genoeg? Wanneer kan ik beter blijven zitten, de omstandigheden accepteren an niet alleen maar meer en hogerop willen? Wanneer is het wel de juiste beslissing om echt verder te gaan kijken. Hoe weet je dat 't een goede beslissing is? Wat wil ik nou?
Iemand tips/tricks/antwoorden /ervaringen die ze willen delen?
Ieder stukje hulp wordt gewaardeerd.
woensdag 2 februari 2022 om 22:38
woensdag 2 februari 2022 om 22:47
Nee dat had ik niet van hem verwacht. Ik had dan idd gezorgd dat het zou werken. Ik denk in oplossingen en hij in problemen. Hij ziet vooral beren op de weg die ik dan weer wil knuffelen.Siebje schreef: ↑02-02-2022 22:28Mag ik nog niet een boek aanmelden voor je leeslijst/volgende vakantie?
Lean in van Sheryl Sanderberg. Misschien ken je het al, anders vooral eens bekijken en misschien mag je man er ook eens doorbladeren.
Ik weet wat ik nu schets te kort door de bocht is: maar het is natuurlijk van de zotte om over een etenstijd van een half uur een droombaan te laten lopen. En dan is de eerlijke vraag: had jij dat van hem ook verwacht? Of had jij er een mouw aan gepast om het voor hem werkend te maken? Jij was niet de enige reden dat ze dan naar de VSO moeste hè, hij ook. Jij was ook niet de enige reden dat ze later zouden eten. Hij heeft het eten ook niet klaar. Hij klinkt als een lieve vent die je ook echt stimuleerde om er voor te gaan. Maar die praktische bezwaren die zijn diep ingesleten ik onze cultuur en onze eigen relaties. En je mag ze ook samen onder de loep leggen. Met jou ambitie en kunde zit het er dik in dat je niet altijd het eten klaar heb om half 6…… en dat is okeey
Ik weet dat 't ok is om niet om 17.30 te eten. Ik was dan ook verbaasd dat hij me stimuleerde om 't gesprek aan te gaan. Net als dat ik nu verbaasd ben dat hij welke verandering dan ook in ons huidige leven niet ziet zitten.
Maarja het leven is nou eenmaal een aaneenschakeling van veranderingen en keuzes maken. En nu blijkt de ene keuze sluit de andere uit. Welke moet ik dan kiezen.
Ik heb besloten iig het volgende gesprek ook aan te gaan. Daar leer ik weer een hoop van. Al dan niet voor deze baan, dan wel voor een volgende
donderdag 3 februari 2022 om 00:11
Dit soort dingen kom je pas tegen als je er in praktijk tegen aanloopt. En je draait het gezin ook samen,dus uiteindelijk is oncomfortabel zijn van een van beide een veto. Althans wel in mijn huwelijk. Maar wij hebben dit soort dingen wel samen onder de loep gelegd. Wat is nu cultuur, opvoeding, onze eigen waardes en wat past? Overigens bij mij vooral over opschalen van werk, en schuldgevoel naar het toen nog enige kind. Bij mijn man kan het een paar jaar later toen COVID zijn bedrijf bijna omzeep hielp. Wie was hij als man zonder financiële bijdrage aan het gezin. Een held van een vader en partner, maar dat voelde even niet genoeg. Terwijl er geen financiel acuut probleem was.Gizimo schreef: ↑02-02-2022 22:47Nee dat had ik niet van hem verwacht. Ik had dan idd gezorgd dat het zou werken. Ik denk in oplossingen en hij in problemen. Hij ziet vooral beren op de weg die ik dan weer wil knuffelen.
Ik weet dat 't ok is om niet om 17.30 te eten. Ik was dan ook verbaasd dat hij me stimuleerde om 't gesprek aan te gaan. Net als dat ik nu verbaasd ben dat hij welke verandering dan ook in ons huidige leven niet ziet zitten.
Er zijn 101 oplossingen. Cookpot, extra salaris steken oppas aan huis die ook kookt, verhuizen als het na 6 maanden proberen bevalt, in het weekend koken voor de week en een extra vriezer, man later starten, gezonde maaltijd service, man ouderschapsverlof voor eerste 6 maanden en dan heroverwegen. Maar “ ik ben confortabel in de stand van zaken en jij past daar carrière op aan” mag best onder de loep. Is het de aanname dat hij zich niet aanpast voor jou carrriere, dat de kinderen beter af zijn met hun moeder, comfort boven geld, doe maar niet te gek we hebben het nu op de rit, of zit hij zelf in een lastige fase op werk en is dit niet het moment, kinderen met zorg behoefte? Of nog vele andere opties. Tijd om te praten. Overigens niets ,miscmet deze baan laten varen voor deze gesprekken. Maar denk wel dat je een stuk van je werk en levensgeluk inlevert zonder hier samen uit te komen. En dat kost tijd
woensdag 9 februari 2022 om 16:18
Tijd voor een update. Vacature 2 heeft zich aangediend. Komende maandag een gesprek.
3e gesprek bij vacature 1 inmiddels ook gehad. Het was op locatie en de reistijd valt reuze mee, zeker nu in corona tijd. Feedback van HR was enorm positief. Ze zien me de functie helemaal vervullen.
Feedback van de 3 inhoudelijke mensen waarmee ik gesproken heb moet nog komen. Ik heb de recruiter laten weten dat ik inmiddels inhoudelijke twijfels heb en dat ik de feedback van de andere 3 belangrijk vindt omdat zij direct met mij moeten samenwerken. (als voorbeeld ik ben hoofd bakkerij waarbij ik ieder recept uit mijn hoofd ken en deze functie is hoofd groente waarbij ik het verschil tussen een appel en een peer niet kan zien.) Alle stakeholders zullen zich bewust moeten zijn dat ik geen verstand van groentes heb, maar dat ik wel kan managen. De vraag is nu: 'is dat voldoende om mij als volwaardig lid van het MT te aanvaarden?'.
Ik denk dat ik geen aanbod meer ga krijgen gezien mijn openlijke twijfels.
Wellicht dom, maar gelukkig is er vacature 2 en die heeft op papier absoluut mijn voorkeur. Is in de plaats van mijn voorkeur, bij een bedrijf waar secundaire arbeidsvoorwaarden vergelijkbaar zijn met vacature 1. En om in termen van mijn voorbeeld te blijven is het om manager patisserie te worden, dus volkomen in mijn expertise wereld. Maar daar heb ik pas een eerste gesprek.
Het voelt nu alsof ik vacature 1 aan het lijntje hou, of actief zelf aan het saboteren ben en daarover ben ik dan weer boos op mezelf. Binnen 5 min kan ik mezelf overtuigen dat vacature 1 het absoluut niet is voor mij, maar 5 min daarna heb ik voldoende argumenten om absoluut voor vacature 1 te gaan.
Ik weet dus nogsteeds niet wat ik wil.
3e gesprek bij vacature 1 inmiddels ook gehad. Het was op locatie en de reistijd valt reuze mee, zeker nu in corona tijd. Feedback van HR was enorm positief. Ze zien me de functie helemaal vervullen.
Feedback van de 3 inhoudelijke mensen waarmee ik gesproken heb moet nog komen. Ik heb de recruiter laten weten dat ik inmiddels inhoudelijke twijfels heb en dat ik de feedback van de andere 3 belangrijk vindt omdat zij direct met mij moeten samenwerken. (als voorbeeld ik ben hoofd bakkerij waarbij ik ieder recept uit mijn hoofd ken en deze functie is hoofd groente waarbij ik het verschil tussen een appel en een peer niet kan zien.) Alle stakeholders zullen zich bewust moeten zijn dat ik geen verstand van groentes heb, maar dat ik wel kan managen. De vraag is nu: 'is dat voldoende om mij als volwaardig lid van het MT te aanvaarden?'.
Ik denk dat ik geen aanbod meer ga krijgen gezien mijn openlijke twijfels.
Wellicht dom, maar gelukkig is er vacature 2 en die heeft op papier absoluut mijn voorkeur. Is in de plaats van mijn voorkeur, bij een bedrijf waar secundaire arbeidsvoorwaarden vergelijkbaar zijn met vacature 1. En om in termen van mijn voorbeeld te blijven is het om manager patisserie te worden, dus volkomen in mijn expertise wereld. Maar daar heb ik pas een eerste gesprek.
Het voelt nu alsof ik vacature 1 aan het lijntje hou, of actief zelf aan het saboteren ben en daarover ben ik dan weer boos op mezelf. Binnen 5 min kan ik mezelf overtuigen dat vacature 1 het absoluut niet is voor mij, maar 5 min daarna heb ik voldoende argumenten om absoluut voor vacature 1 te gaan.
Ik weet dus nogsteeds niet wat ik wil.
woensdag 9 februari 2022 om 16:44
Probeer in de nieuwe baan te onderhandelen dat je meer thuis werkt, of later begint of iets dergelijks.
Jouw huidige baan zou je ook in iets minder tijd kunnen doen, schreef je.
Jouw huidige baan zou je ook in iets minder tijd kunnen doen, schreef je.
De antwoorden op het forum zijn niet altijd bedoeld als hulp.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.
Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.
Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
woensdag 9 februari 2022 om 17:30
Je hebt nu een baan he, en het zou wel eens kunnen zijn dat het niet de optimale baan is waar je altijd van hebt gedroomd, maar het is wel gewoon een baan.
Ik zou dus wachten tot er iets voorbij komt waar je hartgrondig JA tegen kunt zeggen. En ik zou je vent eens vertellen dat hij iets meer mee mag bewegen. Ik eet wel eens alleen met de kinderen als mijn vent lang werkt, gaat prima, is hartstikke gezellig zo met z'n 3-tjes. En als hij voor het werk naar buitenland moet doe ik zelfs alles in mijn eentje..... (nou heb ik wel flexibel werk, dus dan werk ik overdag korter en maak 's avonds nog wat uren, maar toch....)
Ik zou dus wachten tot er iets voorbij komt waar je hartgrondig JA tegen kunt zeggen. En ik zou je vent eens vertellen dat hij iets meer mee mag bewegen. Ik eet wel eens alleen met de kinderen als mijn vent lang werkt, gaat prima, is hartstikke gezellig zo met z'n 3-tjes. En als hij voor het werk naar buitenland moet doe ik zelfs alles in mijn eentje..... (nou heb ik wel flexibel werk, dus dan werk ik overdag korter en maak 's avonds nog wat uren, maar toch....)
donderdag 10 februari 2022 om 18:25
Ja dat kan zeker, zeker nu in de huidige markt.
Maar salaris alleen doet 't niet voor mij. Ik wil eigenlijk alleen werken voor een bedrijf waarbij ik achter de visie en bedrijfsvoering van het bedrijf kan staan omdat die matchen met mijn visie en gevoel van waardering.
Ik kan goed rondkomen van m'n salaris, woon in een mooi huis en onze kinderen hebben het goed.
Nu zoek ik een baan waarin ik kan doen waar ik goed in ben en wat ik leuk vind en daar ook op een marktconforme manier voor gewaardeerd word.
donderdag 10 februari 2022 om 18:28
Ik heb in het allereerste gesprek al gezegd dat ik alleen interesse heb als de baan in 4 dagen mag. Dat kan is mij beloofd.docotrandus schreef: ↑09-02-2022 16:44Probeer in de nieuwe baan te onderhandelen dat je meer thuis werkt, of later begint of iets dergelijks.
Jouw huidige baan zou je ook in iets minder tijd kunnen doen, schreef je.
Thuiswerken is geen optie gezien de aard van de werkzaamheden.
