Hoe kom je er achter wat je kan en wil?

Zit in hetzelfde schuitje, ben alleen bijna 40

Heb veel aan het boek van deze site: brigittevantuijl.nl

Stapsgewijs erachter komen wat je nu echt wilt!

Top!

Boek kost 15,95, te bestellen via bol.com.

Vandaag besteld, morgen in huis kun je meteen aan de slag! Doen!

Wat jij hebt/ervaart hebben heel veel mensen. De stappen die je moet ondernemen volgens dit boekje helpen je heel goed in dit grote vraagstuk.

Kan je niet, zolang je afgekeurd bent, eerst een opleiding gaan doen?



Weet je ook geen opleidingen die je leuk lijken? Daarmee creeer je waarschijnlijk veel meer mogelijkheden voor jezelf.

In alle baantjes die je hebt gehad en de opleiding die je hebt gedaan zaten vast elementen die je leuk vond en dingen die je minder leuk vond.



Deel onderstaande om te beginnen voor jezelf eens in, in niet leuk en wel leuk:



-In een team werken

-Individueel werken

-Vaste werktijden

-Iedere drie maanden iets heel anders doen

-Leren tijdens het werken

-Ploegendienst

-Werken voor mensen (diensten)

-Iets fysiek maken

-Iets bedenken

-Werk waarbij je precies weet wat je moet doen

-Zelf je werkzaamheden zoeken



Hak je banen en opleidingen op in heel kleine stukjes, stukjes die een bepaalde kennis nodig hebben, of een vaardigheid of stukjes die bij een bepaalde branche horen.

In ieder geval niet tot in den treuren blijven nadenken over wat je nu wilt.



En opleiding zou wel helpen, want zonder opleiding een leuke uitdagende baan vinden zal lastig worden denk ik.

Je hebt vast uit je verleden dingen die wel wel leuk vond en dingen die je minder leuk vond (gewoon heel algemeen). Volg een algemene opleiding waarmee je nog veel kanten op kunt zodat je in ieder geval een diploma hebt. Zoek een baan en van daaruit kom je er vanzelf achter.



Je hoeft niet 1 ding of beroep te hebben wat je leuk vindt.

Ik wist ook nooit wat ik wilde. Na mijn VWO gaan werken. Vond ik erg leuk. Door omstandigheden kon ik niet blijven, waardoor ik weer een keuze moest maken. Gekozen voor een opleiding omdat ik door had dat ik er in de toekomst anders telkens tegenaan zou lopen als ik dat papiertje om een niveau echt aan te kunnen tonen niet had. Hoewel ik ook veel aspecten van de opleiding niet leuk vond, wel afgemaakt. Toen een baan zoeken. Geen idee wat. Heel breed gesolliciteerd. Bij een (groot) bedrijf terechtgekomen in een leuke functie. Echter ook in no-time weer uitgeleerd (werd teveel routine). (Interne) opleidingen naast werk gevolgd en doorgegroeid. Nieuwe afdeling opgezet. Daarna weer doorgegroeid. Nu een jaar in mijn huidige functie waar ik op zich nog een hoop in kan leren en die veel afwisseling kent. Maar manlief zegt al: jij doet dit geen 5 jaar.



Conclusie (naar ik denk): ik vind heel veel dingen leuk. Zolang ik maar afwisseling en uitdaging heb in mijn werk. Als iets routine wordt waarbij ik amper hoef na te denken of heel veel van hetzelfde wordt, dan vind ik het niet leuk meer.



Het is (denk ik) nogal moeilijk te bedenken wat je de rest van je leven voor beroep wilt uitoefenen als je niet ervaren hebt wat je dan allemaal de hele dag doet.

Om even in te haken op de beroepskeuzetesten... Ik weet niet welke je al hebt gedaan, maar ik weet uit ervaring wel dat de ene BKT de andere niet is. Je hebt de gratis/goedkope testen online, die zijn vaak wat beperkt, en kom je niet veel verder dan de vraag 'Wat vind je leuk'. (Ja, als je dat wist was je al een stap verder )



Mocht je het al niet hebben gedaan, dan zo je eens op zoek kunnen gaan naar een beroepskeuzeadviseur. Kost wat, gaat ook vrij veel tijd in zitten, maar geeft een doelgerichter resultaat, en gaat iets dieper op de materie in.

Een opleiding bijvoorbeeld. Ikzelf doe via loi omdat ik kinderen heb en omdat ik toen ik begon niet genoeg geld had om bij een school per jaar in 1 keer collegegeld te betalen.





Hoe je kan weten wat je wil. Bedenken wat je leuk vindt om te doen. Wat zijn je positieve kanten? En als je alles kon worden wat je zou willen, in gedachten zonder de benodigde papieren/ ervaring wat zou je dan willen doen?

Welke opleiding heb je gedaan op middelbare school?

Je had het over lopende band werk, wat je niks lijkt. Maar mij hielp dat juist om te denken: ik wil meer dan dit de rest van m'n leven. Ik raakte er dus gemotiveerd door. En dat ik in ieder geval geld verdiende.

Helpen ze je daar juist niet mee bij een reintegratiebureau?

Mijn moeder loopt daar nu ook bij. Er zijn heel veel testen gedaan om er zo gaande weg achter te komen wat ze absoluut niet wil en juist wel. Zij wist eerst ook niet goed wat ze wilde, nu is ze daar wel achter.

Hoezo iets wat je niet kunt? Probeer het eens. Gewoon jezelf afvragen "Waar werd ik wel vrolijk van en waarvan niet?".



Voorbeeldje:

Toen ik als tiener nog bollenpelde werd ik bijvoorbeeld wel vrolijk van de muziek, van het contact met de andere meiden en van het 'wedstrijdelement' wat er in zat om het meeste werk te doen/het snelst te werken. Ik werd niet vrolijk van het feit dat het iedere dag hetzelfde was en dat ik iedere dag op dezelfde tijden werkte.



Nog een paar dingen om leuk of niet leuk te vinden:



-Administratief werk

-Telefoneren

-Cijfers en rekenen (dat is niet wiskunde dus)

-Computers

-Dienstbaar (dat je iemand anders ondersteund in zijn/haar werk)

-Up to date blijven

-Taal en communicatie

-Organiseren

-Presenteren

Kun je niet met een psycholoog gaan kijken wat je zou kunnen gaan doen? Omdat voor jou al bepaalde dingen zijn uitgesloten?

@Quinty; bedankt! Ik denk niet dat het boek mij verder helpen kan maar ga die 16 euro denk ik wel investeren. Alle beetjes de goede kant op is iets tenslotte



Je hebt de zin te lang gemaakt, het woord wat je weg had moeten laten heb ik even onderstreept

quote:zakdoekjeopviva schreef op 18 januari 2010 @ 14:49:

@DTJ; ik wil ook niet tot in den treure er over blijven denken hoor, maar ik ben er wel echt toe voor om knopen door te gaan haken.

Ik snap best dat je niet kan zeggen; ik wil fietsenmaker worden!

Maar op zijn minst moet ik een richting kiezen.



Ik heb daarbij te maken met mijn extra gebreken van mijn eigen psyche. Ik ben niet sociaal, maar dat houd niet in dat ik niet met mensen om kan gaan (als voor beeld) het moeten er alleen niet te veel zijn omdat mijn buien te sterk worden beinvloed door derde. Een winkel oid valt daar mee af.

Ik kan er totaal niet tegen de hele dag het zelfde te doen (heb bij een boekhoud kantoor gewerkt en dat was puur en alleen cijfer invoeren en papiertjes uitzoeken) maar dag in dag uit precies het zelfde doen word ik ook niet blij van (kinderopvang, om 12 uur eten, 1 uur luier ronde om 2 uur slapen om 4 uur eten enz enz)



Daarmee is eigenlijk de grootste beroepen groep weggevaagd en voel ik mij alleen maar vreselijk mislukt dat ik dat soort hele normale dingen niet kan.



Overigens besef ik nu dat het heel erg een klaag zang lijkt en ik wil toch zeggen; dat is het niet. Ik ben 'blij' met de zelf kennis die ik heb; het verkomt nog meer terleurstellingen en doordat ik weet dat ik het gewoon niet kan, weet ik dat ik het daar niet hoef te zoeken. Van uit je werk gaan kijken voor iets anders is hoe dan ook makkelijker dan van uit het niks. Maar om aan het werk te kunnen moet ik nog al grote (voor mij dan ) breggen over, om van uit daar terug te vallen maakt mijn situatie niet beter. Vandaar dat ik in ieder geval wat voorbereid wil zijn. (ben ik te volgen? haha volgens mij sla ik nu war taal uit )



Je slaat voor mij nu redelijke wartaal uit, maar dat geeft niet.

Ik werk nu, dus ik kan nu vanuit daaruit verder kijken. Maar zoals ik schreef: ik heb ook voor de keuze gestaan toen mijn vorige baan ophield: werk of studie. En na de middelbare school gelijk gaan werken is ook een redelijke pittige keuze als je van alle kanten gepushed wordt om te studeren omdat je nu eenmaal redelijk aardig kunt leren.

En na mijn studie moest ik ook kiezen naar welke baan ik ging solliciteren.



Je hele leven bestaat uit keuzes en dat valt niet mee. Ik ben er ook helemaal niet goed in en daarnaast ook nog heel onzeker. De avond voor mijn eerste werkdag heb ik serieus met tranen in mijn ogen op de bank gezeten. Ik zal er zó tegenop. Ik kan dit helemaal niet! Ik weet helemaal niets over dat vakgebied en ik ben vast niet slim genoeg,etc etc.



Je sluit zelf al een flink aantal beroepen uit zoals je hierboven schrijft. Dat maakt de categorie om uit te kiezen dus alleen maar kleiner. het komt op mij over als dat je gewoon erg bang bent om een keuze te maken, bang om de verkeerde keuze te maken. Maar ja, dat blijkt altijd een gok.



je geeft aan dat je sociaal niet sterk bent. Je sluit daarmee zelf al een heleboel uit. Maar kan het niet zijn dat jij je daarin nog kunt ontwikkelen? Ik ben ook niet erg sociaal. Knoop niet makkelijk een gesprekje aan met vreemde mensen en trek mij ook behoorlijk veel aan van wat anderen vinden (ook al roep ik altijd hard van niet ). Toch heb ik nu een adviseursfunctie. Ik werk in een team van 20 collega's en spreek per dag ca 3 klanten.

Ik vond het doodeng in het begin. Maar je kunt dingen leren.

Nu zeg ik niet dat jij dat ook gelijk kunt, ik ken je beperking niet. Maar mijns inziens denk je wel veel vanuit je beperkingen. Elke functie zal kanten hebben die jij minder leuk vindt (bv om te doen) en kanten die je moeilijk vindt (bv sociale contacten). Je kunt die functies bij voorbaat uitsluiten of je kunt kijken naar waarbij die kanten beperkt zijn en je ze mogelijk zou kunnen leren of ermee om zou kunnen gaan.



Je wilt niet hele dagen met meerdere mensen te maken hebben (een klein team collega's wel, maar niet een groot team of bv klantcontact). je komt dan gauw op een soort back-office functie. Ik zat ook te denken aan administratief werk ofzo. Dat heb je gedaan maar vond je saai. Vergeet niet dat je niet echt een opleiding hebt. Voor de meeste uitdagende banen is toch wel een bepaald opleidingsniveau gewenst of wordt op zijn minst gevraagd. Jij hebt misschien wel het intelligentieniveau om die functie aan te kunnen, maar daarme kom je (zeker in deze tijden) er meestal niet mee om aangenomen te worden.



Maar goed, ik zou me eerst richten op een richting. Schrijf een aantal richtingen op die je potentieel leuk lijken en ga gesprekken aan met mensen die in die richting werken. Wat voor opleiding hebben ze ervoor gedaan, wat doen ze hele dagen in praktijk. Wat vinden ze leuk en wat vinden ze minder leuk aan de functie en stel vragen om erachter te komen of dit wat voor jou is (evt je beperkingen hierin meegenomen).



Kortom: tijd voor actie! Met alleen denken ga je niet zoveel verder komen.