Iemand hier met een klein restaurant of cateringbedrijf?

Is er een forummer/ster met een klein restaurant, eethuisje of eventueel cateringbedrijf, met wie ik een beetje kan sparren? Ik heb plannen, maar ook nog heel veel vragen en bedenkingen. Het zou fijn zijn als ik wat praktische vragen kan stellen en een beetje sparren met iemand die al in het vak zit.

Ha ladies, dank weer voor jullie input en meedenken.
Gelukkig mocht ik na zes dagen uit quarantaine, mijn test bij de GGD was negatief. Naar mijn bedrijf ben ik wel gewoon geweest hoor, daar kwam op dat moment verder niemand. Pas gisteren zijn er weer andere mensen geweest.

Gebruik van mijn ruimte door anderen is wel iets dat prominent in mijn bedrijfsplan staat (dat heb ik wel hoor ), dus dit is niet alleen maar even inhaken op iets dat voorbij komt. Het was de eerste keer weer na ruim een jaar dat er een serieuze aanvraag was. Wel eerder mensen die de keuken wel wilden huren voor een paar tientjes, maar dat doe ik uiteraard niet. In een geval wist ik al zeker dat ik dan de volgende dag zelf uren sta te poetsen als zij is geweest.
In het geval nu gaat het om een klein groepje, drie diëtisten, ze komen een paar gerechten koken en fotograferen voor op hun website en houden een korte bespreking met een adviseur. Dit zijn voor mij uitstekende contacten en dat speelt ook mee bij het bepalen van de prijs. Ze zijn er nu, ik ben er blij mee.

Verder beginnen de coronamaatregelen met ongelooflijk de keel uit te hangen. Dat geldt natuurlijk voor vrijwel iedereen, maar bah bah bah wat een tegenvaller dat de horeca nog steeds dicht moet blijven.
Wat vooral erg lastig is, is dat je totaal niet weet waar je op kunt rekenen op de langere termijn. Ik durf geen workshops waar mensen vrij op kunnen inschrijven in te plannen, want weer afzeggen en opnieuw proberen in te plannen is een enorm gedoe. Om de vaste lasten een beetje te verlichten, overweeg ik nu serieus om mijn magazijn te verhuren. Morgenmiddag komen daar mensen voor kijken. Ik gebruik het nu vooral voor opslag en kom er nauwelijks, er staan vooral keukenmeubels die ik in de afgelopen jaren verzameld heb en uiteindelijk niet geplaatst, die zijn nu voor de verkoop. Verhuren is een mooie stok achter de deur om daar vaart achter te zetten. Het magazijn heeft een eigen ingang en de tussendeuren naar mijn ruimtes kunnen afgesloten worden. Maar goed, eerst maar eens kennismaken en aftasten, daarna beslis ik pas.

Verder ben ik deze weken bezig met het koken voor de opleiding. Het resultaat valt me elke keer weer tegen. Ik weet dat ik mezelf wat krediet moet geven, iets hoeft ook niet in een keer te lukken en nieuwe dingen kosten mij veel tijd. Frustrerend vind ik het als dingen die gewoon zouden moeten lukken, dat niet doen. Gisteren een winterwortel gepoft, dat ging gewoon NIET. Dat ding weigerde zacht te worden, ook na twee keer de oventijd behoorlijk verlengd te hebben. Vandaag een nieuwe poging, dan maar met bospeentjes, misschien willen die wel.
Maar hoe dat dan werkt: de wortel wordt niet zacht, moest al 40 minuten poffen, dus twee keer nog met 25 minuten verlengd. Nog niet zacht dus. Inmiddels was het te laat om het helemaal opnieuw te gaan doen. Dus kon ik mijn veganaise van wortel niet maken, die nodig was voor mijn opdracht. Dus de opdracht weer niet af. Vanmiddag als de dames weg zijn maar weer een poging. De dagen vliegen zo echter wel voorbij. Vandaag ga ik theorie bijlezen en de volgende praktijkdag voorbereiden. Ik blijf me in de opleiding een brugpieper voelen die opeens in het examenjaar wordt geplaatst. Deze opleiding zou wat mij betreft een variant moeten hebben die een paar tandjes lager is qua niveau. De informatie vooraf matcht gewoon niet met de realiteit, het was niet helder dat je de te investeren tijd echt aaneengesloten beschikbaar moet hebben, dat het verzamelen van de ingrediënten zo ongelooflijk veel tijd kost en dat het ook elke keer weer veel geld kost. Ik ben ook niet de enige die er zo over denkt. Maar goed, daar heb ik al vaker hier over gemopperd. Meestal denk ik uiteindelijk 'ik leer wel heel veel, daar gaat het toch om'. Maar vaak gaat daar wel een korzelig piekeren aan vooraf en zit het me dwars dat ik zo veel geld investeer in iets dat toch wel heel anders blijkt te zijn dan gedacht. Ik ga ook niet met een blij gevoel naar de praktijkdagen. Komende zondag heb ik bijvoorbeeld voor de tweede keer poetsdienst. Ik weet nog steeds niet precies wat er dan van mij wordt verwacht. Ik zou dat graag vooraf ergens kunnen lezen: dit en dit en dat moet er allemaal gebeuren op die en die manier. Dat zou mij een veel rustiger gevoel geven. Ik heb nu alleen die ene vervelende ervaring, waarbij een mede-opleideling boos opstapte en de andere poetsers (waaronder ik dus) vervolgens weggestuurd werden, terwijl het werk nog niet af was. Ik zou daar zelf om kunnen vragen en dat neem ik me ook voor, maar ter plekke weerhoudt iets me en durf ik het niet. Bang om dom over te komen. Ik zou ook graag willen dat de docente aangeeft hoe de dag eruit gaat zien. Het is nu altijd maar gissen of we eerst theorie krijgen of dat we meteen gaan koken, ook wat we gaan koken is vaak pas duidelijk als je al aan je werkbank staat. Ik vind dat vervelend maar durf het niet te benoemen, omdat ik achterloop met de opdrachten en de stof. Dan denk ik bij mezelf: zorg eerst maar eens dat je helemaal bij bent, wie weet staat het wel gewoon benoemd.
Pff, sorry hoor, haha, voor het gezeur. Al met al ben ik toch wel blij dat ik de opleiding doe, al had ik liever een halfjaar later begonnen. Maar, ik kon destijds ook niet inschatten dat het najaar er voor mij anders uit zou zien dan gedacht en ik daardoor veel minder tijd zou hebben dan gedacht.

Nog even over de actie van de dokter: hij is natuurlijk wel degene die voor die maaltijden betaalt, het is niet zo dat ík ze weggeef. Hij koopt als het ware 30 maaltijden bij mij in, dus ik verdien eraan. Het kost mij alleen wel tijd om die actie voor te bereiden en mee uit te voeren en die tijd is niet helemaal in verhouding, maar op die manier wil ik er liever niet naar kijken. Zoals ik al vaker heb gezegd is er meer onder de zon dan wat je per uur overhoudt, alles wat ik nu voor het eerst doe kost me veel tijd, maar het zijn ook investeringen in de toekomst.

Inmiddels krijg ik een aardig beeld van wat ik als hoofdactiviteiten zie voor de komende pakweg vijf jaar: workshops, verhuur van de eet/vergaderkamer voor activiteiten zoals vandaag, koken voor afhalen, kleinschalige catering en verzorgen van privé-diners en aanschuifavonden voor de buurt in de eetkamer. Af en toe wil ik daarnaast lessen voor kinderen verzorgen en ruimte overhouden voor ad hoc dingen die op mijn pad komen, daar hou ik nu eenmaal van, dat houdt de boel levendig en mij scherp.

Stomen is denk ik wel een goed alternatief voor gebruik in de veganaise, dank. Dus als ik straks een nieuwe pof-poging ga doen, steek ik meer ijzers in het vuur: een dunnere winterwortel, twee gehalveerde en een hele én een bospeen. Daarnaast ga ik dan ook een wortel stoven, zodat ik in elk geval iets heb als de poftijd erop zit.

Dit bedoel ik, als ik dat per uur omsla gaat het nergens over natuurlijk. Maar zo wil ik er dus niet naar kijken, dan kun je bijna nooit iets voor het eerst doen. Als ik voor mijn andere bedrijf een nieuwe opdracht aanneem, kost me dat in het begin ook buitenproportioneel veel tijd, maar dat normaliseert zich naarmate ik vaker voor die klant werk. Die tijd investeer ik en heb daar later profijt van. Als ik bij de eerste opdracht al voor mezelf zou omrekenen naar daadwerkelijk uurtarief, slaat het ook nergens op.
Bij de actie van de dokter ligt mijn kostprijs per maaltijd op omstreeks 2 euro. Ik combineer de actie met reguliere afhaaldagen en dan liften ze dus mee op de tijd die ik toch al 'kwijt' ben. Over blijft dan het brainstormen en mailen met de dokter, het opstellen van de brief en die eenmaal bezorgd (bij een appartementencomplex dus te overzien, 10 minuten werk). Het zo beter leren kennen van de dokter kan voor mij heel gunstig zijn, dat zijn gouden netwerkcontacten. Ik ga die tijd niet zitten omrekenen naar geld, dat is alleen maar frustrerend en zo sta ik ook niet in het leven. Waarmee niet gezegd is dat ik geen besef van geld heb. Ik heb er een andere visie op en die zie ik gelukkig langzaam maar zeker in de maatschappij ook af en toe de kop op steken. Maar dat is voor andere topics.

Daarnet een wortel in de magnetron gestopt. Prima resultaat! Eerste veganaise van gedraaid, top gelukt. Intussen ligt een tweede poging tot poffen in hete lucht in de oven.

En zo zijn we alweer in maart beland. Het is me niet gelukt het studieverlof ook vooral daarvoor aan te wenden. Ik bleek meer behoefte te hebben aan even helemaal tot rust komen. In die zes weken ben ik twee keer een week weggeweest (naar Schiermonnikoog en de Duitse Harz) en in mijn vakantieverblijven heb ik wel veel gekookt, maar kon ik natuurlijk geen opdrachten voor de opleiding doen (veel te veel apparatuur en ingrediënten voor nodig die daar niet waren). Deze week heb ik eindelijk aan mezelf toegegeven dat het niet meer gaat lukken om alle opdrachten in te leveren. Ik doe wel de stage (vorige week dag gaan proefdraaien bij een vrouw met een cateringbedrijf die werkt zoals ik dat ook voor me zie) en met haar een aantal dagen ingepland. En daarnet heb ik hier in mijn keuken een vrouw op bezoek gehad met een vega cateringbedrijf in een dorp niet heel ver hier vandaan. Bij haar ga ik ook een dag meelopen. En... zeer waarschijnlijk gaan we samenwerken. (Ik denk dat wij samen tot heel mooie dingen kunnen komen. Zij is een creatieve kok, ik ben net iets meer van de organisatie en het gastvrouwschap dan echt het koksambacht. Wij zouden elkaar perfect aan kunnen vullen. Maar ik heb dat al vaker gedacht, dus eerst zien dan geloven. Daar kom ik t.z.t. dan nog wel een keer uitgebreider op terug.)
Ik had al wel aangegeven mee te zullen doen aan het examen, maar dat staat voor mijn eigen deelname ook wel een beetje op losse schroeven. Ik heb een examenmaatje toegewezen gekregen, zij komt zaterdag hier om samen te koken. Ik assisteer haar op de examendag. Zij zou dat dan ook bij mij moeten doen, maar als ik morgen geen uitgewerkt idee kan produceren gooi ik het bijltje erbij neer. Dan assisteer ik haar en doe ik zelf geen examen. Ik ben deze opleiding gaan doen omdat ik me zekerder wilde voelen als kok, maar ik ben juist onzekerder geworden. Ik heb wel veel geleerd dus het is niet weggegooid, maar het is toch jammer dat het niet aansloot bij waar ik sta, wat ik had verwacht en mijn (on)mogelijkheden. En ik ben teleurgesteld in mezelf, ik had verwacht dat ik iets wat ik echt fijn vind om te doen en dat ik direct kan toepassen in mijn werk wel in zou kunnen plannen tussen de praktijklessen door, maar ik had het kunnen weten. Ik heb een dikke stok achter de deur nodig. Ik vertel mezelf dat ik de enige niet ben die moeite heeft met opdrachten voor een opleiding die weinig contactmomenten kent en grotendeels zelf uitgevoerd moet worden, maar ik vind het verschrikkelijk dat het me niet lukt, heel pijnlijk.
Komende zomer doe ik mee aan een kookweek, gewoon een week van huis en koken op locatie, dat past veel beter bij mij.
Volgende week een workshop in België bij een bedrijf dat tofu en seitan maakt. Heel interessant, veel zin in. Dat soort activiteiten wordt ook vanuit het opleidingsinstituut georganiseerd en daar doe ik heel graag aan mee. Dus ik heb er echt veel aan, maar toch... Ik zou soms willen dat ik anders was. Dat denkkracht en daadkracht bij mij meer in balans was en dat je discipline per kilo ergens kon kopen.

Anyway. Mijn bioscoopreclame loopt, ik ben lid geworden van de ondernemersvereniging en de KHN, gisteren bij de gemeente geweest om vragen te stellen aan de ambtenaar over de aanvraag van de alcoholvergunning, er zijn leuke aanvragen, kortom, lekker bezig wel. Lockdown weg, here we come!

Uiteindelijk kan ik nooit alleen wat ik allemaal wil realiseren. Niet per se omdat ik daar te onzeker voor ben, maar omdat het praktisch niet te doen is. Ik wil als het even kan geen personeel, maar een partner. Iemand met wie ik dat goed zou kunnen en die ook kan wat ik net minder goed kan en andersom, en met wie het ook nog klikt, moet je met een lampje zoeken. Of de vrouw die ik nu ontmoet heb dat is weet ik nog niet, maar een aantal belangrijke punten klopt in elk geval.

Het zit er helaas echt niet meer in. Het koken van één opdracht kost me een hele dag en ik heb nog minstens, wat is het, 20 opdrachten te gaan? En dan nog het ontwikkelen van het examengerecht en dat helemaal uitwerken, proefkoken voor een groep en daar een opname van maken... Bij de laatste praktijkdag was ik helemaal enthousiast en geïnspireerd en dacht ik weer dat het me alsnog zou kunnen lukken om met iets op de proppen te komen, ik heb ook wel aardig wat ideeën, maar ik kan me er niet toe zetten ze verder uit te werken. Zulke dingen moet ik echt in samenwerking doen, ik baal er enorm van dat ik zo ben, maar dat is nu eenmaal zo en ik kan mezelf er continu over afzeiken, of proberen dit te accepteren. Mijn 'examenmaatje' was hier vorig weekend, toen hebben we een deel van haar examengerecht gekookt en samen wat geëxperimenteerd, ook gebrainstormd naar aanleiding van mijn mindmap voor het gerecht en dat was heel leuk en inspirerend. Helaas was zij afgelopen week de hele week op stage, anders had ik van de week nog een keer naar haar kunnen gaan omdat ik toch in haar woonplaats moest zijn.
Vanmiddag ga ik aan het werk bij de vrouw met wie ik misschien een samenwerking aanga, ik ben heel benieuwd.
De stagedagen bij een eenvrouws cateringbedrijf waren heel erg leerzaam, maar ik vond het ook heel lastig om zo in iemands space te komen. Ik ben snel bang ergens teveel te zijn, iemand in de weg te zitten en fouten te maken waardoor ik die ander dan tot last ben. Daardoor doe ik juist eerder dingen verkeerd en dat weet ik, wat me nog meer onzeker maakt. Als ik in mijn eigen keuken aan het werk ben, zie je een heeeeeeeel andere Yella, dat is een verschil van dag en nacht. Dat is míjn habitat, daar ben ik op mijn gemak. Maar ja, dat zien de docente en de stagedame helaas natuurlijk niet, haha.
Vorige week was de stagedame een van de twee dagen die ik er zou zijn ziek, dus ik ga waarschijnlijk nog een keer een dagje terug. Maar omdat ik echt het gevoel heb dat ik haar eerder tot last ben dan dat ik echt kan helpen, twijfel ik nog een beetje of ik dat ook ga doen.

KookMetKnoflook, ik heb overwogen verlenging aan te vragen en tegen meerprijs aan te sluiten, als dat zou kunnen, bij een van de groepen die vier maanden later zijn gestart. Maar ik geloof niet meer dat het dan anders gaat zijn. Voor mij zou bij deze opleiding gewerkt hebben als ik 'm samen met iemand had kunnen doen, dus iemand bij mij uit de buurt en dan echt als een duo. Ik heb overigens een vergelijkbare opleiding gespot in Italië, maar dat is dan drie weken intern. Dat is meer in mijn straatje. Ik overweeg die volgend jaar te gaan doen, als ik er dan behoefte aan heb want ook die opleiding is vooral gericht op fine dining.

Zo, nu eens even gaan kijken wat ze op de hoek allemaal aan het uitspoken zijn, het eethuisje/cafetaria aldaar wordt verbouwd dus ik denk dat er nieuwe uitbaters zijn. Benieuwd wat ze ermee gaan doen.

Ik heb kennisgemaakt met de inderdaad nieuwe uitbaters van het cafetaria. Ze maken er wel iets moois van, wauw! Naast friet en snacks gaan ze ook barbecue-specialiteiten verkopen en de eigenaar geeft daar ook workshops etc in en gaat naar festivals etc met zijn grote smoker. Alles behalve een vega-gebeuren dus, wat dat betreft geen concurrent maar misschien een kans om tzt iets samen te doen.
Mijn bovengrondse vetscheider moet een keer geleegd, ik vroeg hen om een seintje voor als ze daarvoor bij hen zouden komen zodat dat gecombineerd kan worden, balen, zijn ze net vorige week geweest. De vetput bleek 2,5 jaar niet te zijn geleegd (dus nooit door de vorige uitbaters) en het was bijna op een ramp uitgelopen.
Anyway, mooie nieuwe ontwikkelingen voor ons rijtje hier.

Ik zal de link opzoeken.

Zo, de opleiding zit erop. Ik heb dus geen examen gedaan, was er aanvankelijk een beetje boos om op mezelf, omdat er gezegd was dat de opleidelingen zich echt geen zorgen hoefden te maken. Als je maar wat op tafel zette was het al heel wat, zogezegd. Daar hing wel of niet slagen niet van af. Nou, dat vond ik weer nogal een overstatement, er werd per voor- en hoofdgerecht van een kandidaat serieus en in stilte geproefd door twee of drie medeleerlingen, de docente en haar assistent en vervolgens en plein publique feedback gegeven door alle vier. En de proevende medeleerlingen moesten ook een beoordeling op schrift geven over enkele anderen en punten toekennen. Dus inmiddels ben ik er prima mee dat ik alleen heb ondersteund en geassisteerd. Voor zover ik kon zien heeft overigens maar iets van een derde van het totaal aantal leerlingen (er zijn drie groepen) examen gedaan, dat geeft wel te denken.
Helaas reden er gisteren in het hele land geen treinen, gelukkig was mijn man zo lief helemaal naar Haarlem te rijden om mij daar op te halen. Hoe dan ook pas om tien uur thuis, gelijk weer aan de slag want er knellen twee deadlines. Het zal vannacht wel nachtwerk worden vrees ik...

Wel een paar leuke boekingen voor mijn kookstudio weer, dat geeft echt energie.

Paar maanden verder alweer. Ik heb veel tijd aan mijn andere werkzaamheden besteed, een paar reizen gemaakt en ben ziek geweest (toch nog corona gekregen, opgelopen op een schip). Ik probeer er weer in te komen nu, de komende tijd gaat de focus meer richting kookstudio en vooral catering, daar staat een aantal opdrachten voor.
Verder bezig met dingen die al langere tijd 'nog een keer moesten'. Zoals een bord op de gevel boven de luifel. Dat was gewoon een kaal wit vlak. Dus onlangs dan eindelijk eens opdracht gegeven aan een man die ik ken, die dat soort borden maakt. Mijn logo kan maar tot op zekere lengte worden opgerekt, dus dat was lastig bij het bedenken van hoe het bord eruit zou kunnen zien. Hij kwam met een mooie oplossing, het logo aan de linkerkant en rechts een afbeelding van kleurige groente. Ik wilde graag dat het alleen groene groente en eventueel fruit zou zijn, dus hij maakte een nieuw ontwerp. Heel mooi, maar er stond een avocado nogal prominent tussen en aangezien die veelal milieu-onvriendelijk worden geteeld, wilde ik liever een afbeelding zonder avocado. Hij kon niet echt een goede foto vinden, dus ik heb hem op een site gewezen waar veel te vinden was. Vervolgens stuurde hij een nieuw ontwerp, dat ik bekeek via mijn telefoon en accordeerde. Afgelopen week tijdens een van mijn reizen heeft hij het bord bevestigd. Ik heb het vandaag voor het eerst gezien. Het staat super. Daarnet stond ik het met wat leden van de kookclub die vanavond hier was te bewonderen. En toen... zag ik pas dat er twéé avocado's tussen de groente op de foto liggen... Ik heb dat niet gezien op het kleine fotootje op mijn telefoon. Sowieso ben ik er geen seconde van uitgegaan dat er wederom een avocado, laat staan twee op zouden staan omdat hij juist een ontwerp zonder moest maken. Wat moet ik hier nu weer mee?? Zo'n bord is peperduur. Het ziet er wel puik uit. Hooguit een enkeling zal heel lang naar het bord kijken en een heel klein deel van dat heel kleine deel zal gedachten hebben over de avocado's. En mocht hij/zij daar dan iets over zeggen, kan ik de achtergrond natuurlijk gewoon vertellen. Dus ik neig ernaar het maar zo te laten. Ik heb de man die het gemaakt heeft wel gemaild dat ik niet verwacht had dat er nu in plaats van geen, twee avocado's op het bord staan. Ik ben benieuwd naar zijn reactie.

Ik kan me voorstellen dat het zo overkomt. Natuurlijk krab ik mezelf soms ook achter mijn oren. Er zijn echt veel redenen te noemen waarom ik het doe zoals het gaat, ik sta er ook nog steeds achter en denk dat ik er wel goed aan heb gedaan voornamelijk mijn andere werk te doen en ik snap ook van mezelf dat het lastig is de draai voor de zoveelste keer te willen maken. Er is sprake van wederom een coronagolf waardoor ik opnieuw onzeker ben me er vol in te storten. Toch merk ik ook dat ik de motivatie echt terug moet vinden en soms ben ik bang dat dat niet meer gaat lukken. Dat ik inderdaad die ondernemer die ik verwacht had te zijn, gewoon niet ben. Althans niet in mijn eentje, ik heb dringend iemand nodig om dingen samen mee te doen. Ik heb nu wel een veelbelovend contact, maar of zij echt een partner kan zijn denk ik de komende jaren nog niet. Enfin. Daar lig ik de laatste tijd wakker van. Over een jaar - dan is het een halfjaar voor einde vijfjaars huurperiode - moet ik beslissen of ik door wil in deze ruimte op de huidige manier, misschien op een aangepaste manier (een kleiner deel huren voor bijvoorbeeld alleen catering en een kleine eetkamer voor private dining) of dat ik elders door wil. Helemaal stoppen is voor mij geen optie. Alleen al daaraan denken maakt dat ik me ongelukkig voel. Gelukkig kan ik het goed bekostigen, dat is het probleem niet.
Het valt me veel zwaarder dan ik dacht om mijn energie op twee fronten in te zetten. Ik had verwacht dat ik tomeloos zou zijn voor iets waar ik in geloof en waar mijn hart sneller van gaat kloppen, zeg maar.
Ik wil over deze gevoelens en gedachten ook eerlijk zijn, geen mooi weer spelen. Ik hoop dat ik dat hier kan zijn zonder finaal te worden afgefakkeld.

De avocado's klinken te stom voor woorden. De man van het bord heeft aangeboden het opnieuw te beplakken. Dan moet er wel een heel nieuwe stikker op. Hij heeft ook al een aardig stukje van de prijs af gedaan. Ik heb besloten het maar zo te laten. De enkeling die het op zou kunnen vallen, kan ik dan dit gekke verhaal vertellen.