Werk & Studie
alle pijlers
Is parttime (voortaan) de norm?
donderdag 23 januari 2020 13:35
Ha allen,
Uit pure interesse vooral, want ik heb met de meesten uit mijn kennissenkring een modus gevonden die voor iedereen werkt, maar toch blijft het me verbazen als ik het van anderen hoor.
Ik werk fulltime en ik heb een relatie, geen kinderen. En met mij natuurlijk heel veel anderen. Daar staan ook legioenen kinderloze mannen/vrouwen tegenover die parttime werken.
Is parttime de nieuwe norm? Is het voortaan echt vreemd om te moeten zeggen "ik ga graag met je mee lunchen/shoppen - 's avonds, zaterdag of zondag"?
"Kun je niet een keer overdag doordeweeks?" klinkt dan het antwoord vaak. Uh, nee, want ik werk doordeweeks? En dat lijkt dan vreemd gevonden te worden. "Waarom werk jij 5 dagen per week?"
Nogmaals, ik heb echt wel een modus gevonden met mijn vrienden. Lunchen en shoppen is nu vaak doordeweeks samen avondeten of een niet al te late film, bijvoorbeeld, dus een probleem is het niet. Maar ik vind het zo vreemd dat er zoveel kinderloze mensen zijn die vrije doordeweekse dagen als vanzelfsprekend zien. Met kinderen snap ik dat je (beiden) naar parttime gaat, maar - in ieder geval in mijn kring - die dag(en) ben je dan ook met je kinderen en ga je niet met je vriendinnen shoppen.
Herkenbaar? Is parttime de nieuwe standaard?
Uit pure interesse vooral, want ik heb met de meesten uit mijn kennissenkring een modus gevonden die voor iedereen werkt, maar toch blijft het me verbazen als ik het van anderen hoor.
Ik werk fulltime en ik heb een relatie, geen kinderen. En met mij natuurlijk heel veel anderen. Daar staan ook legioenen kinderloze mannen/vrouwen tegenover die parttime werken.
Is parttime de nieuwe norm? Is het voortaan echt vreemd om te moeten zeggen "ik ga graag met je mee lunchen/shoppen - 's avonds, zaterdag of zondag"?
"Kun je niet een keer overdag doordeweeks?" klinkt dan het antwoord vaak. Uh, nee, want ik werk doordeweeks? En dat lijkt dan vreemd gevonden te worden. "Waarom werk jij 5 dagen per week?"
Nogmaals, ik heb echt wel een modus gevonden met mijn vrienden. Lunchen en shoppen is nu vaak doordeweeks samen avondeten of een niet al te late film, bijvoorbeeld, dus een probleem is het niet. Maar ik vind het zo vreemd dat er zoveel kinderloze mensen zijn die vrije doordeweekse dagen als vanzelfsprekend zien. Met kinderen snap ik dat je (beiden) naar parttime gaat, maar - in ieder geval in mijn kring - die dag(en) ben je dan ook met je kinderen en ga je niet met je vriendinnen shoppen.
Herkenbaar? Is parttime de nieuwe standaard?
vrijdag 24 januari 2020 13:19
Dus eigenlijk wordt de mens liever lui dan moe.Gebruna schreef: ↑24-01-2020 12:46Klopt, dat laatste heb ik wel eens uitgerekend. Als je 3 generaties vrouwen (telkens 25 jaar later) vergelijkt, bijvoorbeeld geboren in 1935, 1960 en 1985 dan zie je dat mensen geboren in/rond 1960 veruit de meeste arbeidsuren maken gedurende hun loopbaan.
De generatie 1935 (65 jaar in 2000) begon vroeg/jong met werken, maar vrouwen hadden 60 jaar als pensioenleeftijd.
En daarnaast was het in de jaren '90 gebruikelijk om ruim vóór je 60e jaar te stoppen.
CBS: "...Van het begin van deze eeuw tot en met 2006 lag de gemiddelde pensioenleeftijd van werknemers rond 61 jaar...."
het is pas sinds kort dat mensen echt tot hun 65e jaar werken.
Van 15 tot 58 jaar werken is 44 jaren.
De generatie 1985 (65 jaar in 2050) start vaak veel later met werken: doen soms meerdere studies, reizen, tussenjaren, etc.
Hun pensioenleeftijd ligt volgens het laatste akkoord op 69 jaar. (maar de levensverwachting stagneert....)
Van bijv. 25 tot 69 jaar werken is 45 jaren. Steeds vaker parttime.
De generatie 1960 (65 jaar in 2025) startte vaak met werken op hun 18e jaar. Vaak na een mbo opleiding, universiteit en/of hbo opleiding kwam toen echt veel minder voor. Na een voorzichtige opbouw in de verhoging van de pensioenleeftijd, betekent het voor mensen vanaf 1957 geboren dat zij echt die 2 volle jaren extra moeten werken.
Van 18 tot 67 jaar werken is 50 jaren. Vaak alle jaren fulltime.
ik ben van 65 en werk al sinds mijn 20ste veertig uur. Niks mis mee.
Als je de uren uitrekent, zie je dat alleen een jongere uit 1985 die echt fulltime (36 uur per week) gaat werken van 19 - 69 jaar, hetzelfde aantal uren zal maken in zijn loopbaan als iemand die is geboren in 1960.
Iedere jongere die pas ná zijn 19e jaar start (en uiteraard helemáál als die niet fulltime gaat werken) zal in zijn loopbaan veel minder uren werken als de huidige generatie zestigers die de rit tot 67 jaar volmaken.
vrijdag 24 januari 2020 14:20
Ik heb, ondanks mijn parttime werken, wel de wens om mijn hele leven te blijven werken. Voor zolang mijn gezondheid (en arbeidskansen) dat op latere leeftijd toelaat, natuurlijk.
Ik heb een aantal mensen direct na hun pensioen lichamelijk en mentaal heel snel af zien vlakken. Gebrek aan stimulans.
Eerlijk gezegd zie ik thuiszitten ook niet zo zitten voor zo'n lange tijd. Momenteel zit ik ziek thuis en ik mis gewoon de mensen, interactie en werk verzetten. Als ik dat 20 jaar moet doen word ik lichtelijk gek, denk ik.
Dus ik geniet liever tussendoor in een goede balans met werk.
Ik heb een aantal mensen direct na hun pensioen lichamelijk en mentaal heel snel af zien vlakken. Gebrek aan stimulans.
Eerlijk gezegd zie ik thuiszitten ook niet zo zitten voor zo'n lange tijd. Momenteel zit ik ziek thuis en ik mis gewoon de mensen, interactie en werk verzetten. Als ik dat 20 jaar moet doen word ik lichtelijk gek, denk ik.
Dus ik geniet liever tussendoor in een goede balans met werk.
vrijdag 24 januari 2020 14:47
je schreef ook in mijn post erbij dat je van 1965 bent en vanaf je 20e fulltime werkt.
Ik ben van een paar jaar eerder en werk ook al vanaf mijn 18e jaar fulltime. Inderdaad, niks mee mis.
Ook als alleenstaande is dat prima te doen, zeker sinds de winkels/supermarkten langer open bleven.
Of de mensen liever lui dan moe worden, weet ik niet. Kijk je bijvoorbeeld naar een politicus in de generatie vóór ons (generatie geboren rond 1935) die eerst lang studeerde tot zijn 30e jaar en daarna nog vóór zijn 60e jaar met (vervroegd) pensioen ging, dan heeft die in zijn loopbaan ook maar heel weinig uren gemaakt t.o.v. iemand uit de generatie 1960 die een reguliere baan had.
Maar nu de pensioenleeftijd is verhoogd en men van veel jongeren zegt dat zij het maar rustig aan moeten doen "want zij moeten nog zo lang" en zij "dus" beter veel minder uren per week kunnen gaan werken, betekent dat zeker niet dat de generatie 1985 méér zal werken dan de generatie 1960. Het feit dat zij vaak pas veel later starten met werken + vaker parttime werken, betekent dat zij gemiddeld in totaal veel minder zullen werken per persoon.
Overigens is dit niet "lui" of zo; de verdeling van de arbeid is nu gewoon anders, er wordt door méér mensen gewerkt maar per persoon betreft het minder uren aan het einde van de rit.
Onder andere in het kader van de discussie over pensioenen, ziet men dit wel eens over het hoofd.
Het is logisch dat iemand die 50 jaar lang fulltime heeft gewerkt en dus ook 50 jaar lang over dat fulltime inkomen pensioenpremies heeft betaald, méér pensioen heeft opgebouwd dan iemand die straks gedurende 45 jaar gemiddeld 30 uur per week heeft gewerkt.
vrijdag 24 januari 2020 14:49
Ik vind parttime werken meer dan genoeg, maar in mijn geval heeft dat onder andere te maken met een 'beperking' waardoor het mij veel energie kost als ik fulltime zou moeten werken. Ik weet nu waar ik aan toe ben en waar (qua tijden en bezetting) mijn collega's het meeste aan mij kunnen hebben.
Fulltime werken was sowieso nooit in mij opgekomen. Niet wat ik wil. Nooit gedacht.
Fulltime werken was sowieso nooit in mij opgekomen. Niet wat ik wil. Nooit gedacht.
vrijdag 24 januari 2020 15:05
Elk dier toch, ook de mens. Is eigenlijk heel natuurlijk.
vrijdag 24 januari 2020 15:12
laatbloeiertje schreef: ↑24-01-2020 14:20Ik heb, ondanks mijn parttime werken, wel de wens om mijn hele leven te blijven werken. Voor zolang mijn gezondheid (en arbeidskansen) dat op latere leeftijd toelaat, natuurlijk.
Ik heb een aantal mensen direct na hun pensioen lichamelijk en mentaal heel snel af zien vlakken. Gebrek aan stimulans.
Eerlijk gezegd zie ik thuiszitten ook niet zo zitten voor zo'n lange tijd. Momenteel zit ik ziek thuis en ik mis gewoon de mensen, interactie en werk verzetten. Als ik dat 20 jaar moet doen word ik lichtelijk gek, denk ik.
Dus ik geniet liever tussendoor in een goede balans met werk.
Dat zag ik dan weer niet. Wel mensen die kanker hadden of bleken te hebben, dat er ook al zat toen ze nog werkten. Kanker krijg je niet door gebrek aan stimulans. Daarnaast heb ik ook al (te) veel collega's gezien, die hun pensioen helemaal niet haalden, maar in de tijd van de VUT nog een paar jaar 'pensioen' gehad zouden hebben. De stimulans heeft ze dus niet geholpen
Later is nu
vrijdag 24 januari 2020 15:15
Dat is wat je uit dat hele verhaal haalt?
Gerbuna zegt dat mensen, met minder uren per week maar later pensioen, dus net zoveel uren zullen maken. Waarom is het ineens lui als je die uren anders verdeelt?
En waarom zou het zo verkeerd zijn om in je leven tijd te nemen om daadwerkelijk iets te doen wat je leuk vindt, náást werk? Dat is niet altijd lui, dat is leven. En in die tijd doen mensen misschien wel vrijwilligerswerk of iets dergelijks.
Later is nu
vrijdag 24 januari 2020 15:44
Dreamer schreef: ↑24-01-2020 15:15Dat is wat je uit dat hele verhaal haalt?
Gerbuna zegt dat mensen, met minder uren per week maar later pensioen, dus net zoveel uren zullen maken. Waarom is het ineens lui als je die uren anders verdeelt?
En waarom zou het zo verkeerd zijn om in je leven tijd te nemen om daadwerkelijk iets te doen wat je leuk vindt, náást werk? Dat is niet altijd lui, dat is leven. En in die tijd doen mensen misschien wel vrijwilligerswerk of iets dergelijks.
De verdeling betreft dan vooral de verdeling over meerdere mensen; per persoon is de som als volgt:
(1960) 47 weken van 36 uur = 1692 uur per jaar x 50 jaren = 84.600 uren
(50 jaar werken van 18-67 jaar)
(1985) 47 weken van 30 uur = 1410 uur per jaar x 45 jaren = 63.450 uren
(45 jaar werken van 25-69 jaar)
63.450 uren t.o.v. 84.600 uren = 75 %
Dus op persoonsniveau werkt men in de toekomst minder.
De totale netto arbeidsparticipatie gaat wel omhoog:
1980 - 10.181.000 potentiële beroepsbevolking - 5.776.000 werkenden (56.73 %)
2018 - 12.936.000 potentiële beroepsbevolking - 8.774.000 werkenden (67.83 %)
vrijdag 24 januari 2020 19:49
Ik zou met mijn 36e al met pensioen kunnen gaan... No way dat ik me verveel of afvlak.
Theater, lezingen, een cursus, boeken lezen, reizen, de natuur in, bij vrienden op bezoek of vice versa, bioscoop, vrijwilligerswerk (dus iets wat me echt aan het hart gaat), concerten, gewoon lekker een tukje doen op de bank zonder dat je iets moet naast je huishouden, dingen die je moet regelen, koken, huis opknappen en weet ik het wat.
Even er van uitgaande dat mijn gezondheid goed blijft: ik verveel me geen moment.
Dus als iemand mijn basisinkomen wil sponseren
Theater, lezingen, een cursus, boeken lezen, reizen, de natuur in, bij vrienden op bezoek of vice versa, bioscoop, vrijwilligerswerk (dus iets wat me echt aan het hart gaat), concerten, gewoon lekker een tukje doen op de bank zonder dat je iets moet naast je huishouden, dingen die je moet regelen, koken, huis opknappen en weet ik het wat.
Even er van uitgaande dat mijn gezondheid goed blijft: ik verveel me geen moment.
Dus als iemand mijn basisinkomen wil sponseren
vrijdag 24 januari 2020 19:55
Ik heb als kinderloze parttimer altijd het gevoel dat ik me daarvoor moet verantwoorden. Deze week nog, (oudere) buurman kwam even aan.
"Hoeveel uren werk jij?"
"27 uur" (ik werk 3x9)
"Oh. Wat doe je die andere dagen dan".
Afkeurende blik.
"Euhm, nou waar ik zin in heb".
Stilte en afkeurende blik
"Als ik kinderen had gehad was dit normaal geweest maar krijg nu erg het gevoel me te moeten verantwoorden."
Buurman ontkende dit maar zijn blik zei genoeg. Hij heeft zelf een miljoenenbedrijf opgebouwd en daar ook vast hard voor gewerkt, maar hij snapt niet dat anderen wellicht andere wensen hebben. Ik vond het erg vervelend.
Ik had misschien iets meer uren gewild dan 27, maar als ik een extra dag werk zit ik op 36 uur en dat vind ik teveel. Een halve dag werken vind ik ook niet efficiënt ivm reistijd. Bij mijn vorige werk werkte ik de ene week 3 dagen en de andere week 4 dagen, dat beviel me eigenlijk prima. Wie weet in de toekomst, maar ook prima als het zo blijft. Af en toe invallen via uitzendbureau levert geld en extra ervaring op maar heb ondertussen wel vrijheid om dat wel of niet te doen.
"Hoeveel uren werk jij?"
"27 uur" (ik werk 3x9)
"Oh. Wat doe je die andere dagen dan".
Afkeurende blik.
"Euhm, nou waar ik zin in heb".
Stilte en afkeurende blik
"Als ik kinderen had gehad was dit normaal geweest maar krijg nu erg het gevoel me te moeten verantwoorden."
Buurman ontkende dit maar zijn blik zei genoeg. Hij heeft zelf een miljoenenbedrijf opgebouwd en daar ook vast hard voor gewerkt, maar hij snapt niet dat anderen wellicht andere wensen hebben. Ik vond het erg vervelend.
Ik had misschien iets meer uren gewild dan 27, maar als ik een extra dag werk zit ik op 36 uur en dat vind ik teveel. Een halve dag werken vind ik ook niet efficiënt ivm reistijd. Bij mijn vorige werk werkte ik de ene week 3 dagen en de andere week 4 dagen, dat beviel me eigenlijk prima. Wie weet in de toekomst, maar ook prima als het zo blijft. Af en toe invallen via uitzendbureau levert geld en extra ervaring op maar heb ondertussen wel vrijheid om dat wel of niet te doen.
vrijdag 24 januari 2020 20:13
Ik werk fulltime en heb twee jonge kinderen. Dat vinden veel mensen raar, maar ik kan het gelukkig als zzp’er zelf indelen en veel vanuit huis werken. Ik ben er iedere ochtend bij het ontbijt en iedere middag rond 16:00. En de weekenden zijn echt voor ons samen, ik zit vaak in de avonden te werken. De kinderen gaan twee dagen per week naar de opvang en opa en oma komen nog een dag.
Ik doe het echt omdat mijn werk zo leuk is, want voor het geld hoeft het niet. Het nadeel aan “voor jezelf” werken is wel dat je altijd “aan” staat, er moet altijd wel iets af. Laatst had ik in het weekend een vrijgezellenfeest in Amsterdam (met hotelovernachting) en dat was voor het eerst sinds tijden dat ik een hele avond / nacht niet met werk bezig ben geweest. En cultureel gezien is m’n leven vrij armoedig. Maar goed, je kan niet alles hebben in het leven. Als ik vanavond moet kiezen tussen naar de bioscoop gaan of werken, dan kies ik toch voor werken.
Ik doe het echt omdat mijn werk zo leuk is, want voor het geld hoeft het niet. Het nadeel aan “voor jezelf” werken is wel dat je altijd “aan” staat, er moet altijd wel iets af. Laatst had ik in het weekend een vrijgezellenfeest in Amsterdam (met hotelovernachting) en dat was voor het eerst sinds tijden dat ik een hele avond / nacht niet met werk bezig ben geweest. En cultureel gezien is m’n leven vrij armoedig. Maar goed, je kan niet alles hebben in het leven. Als ik vanavond moet kiezen tussen naar de bioscoop gaan of werken, dan kies ik toch voor werken.
dinsdag 28 januari 2020 10:30
Ik ben kinderloos en werk 24 uur. Ik voel helemaal niet de behoefte om me daarvoor te verantwoorden, waarom zou ik.
Ik heb tot mijn 39ste fulltime (40 + uur) gewerkt en dat sinds 3 jaar drastisch terug gebracht naar 24 uur - 3 dagen. Omdat fulltime werken voor mij betekende dat ik 5 dagen in de week 12 uur van huis was en me dat meer energie ging kosten dan het opbracht. Balans werk-prive is nu veel beter, daar profiteert mijn man van mee. Man werkt wel 40 uur, maar dichtbij huis en doet zijn werk met veel plezier.
Als hij op een dag minder wil werken, ga ik wel weer wat meer werken. Als er iets met mijn man gebeurt of met onze relatie, zal ik ook weer meer moeten werken. Ik werk nu minder omdat het kan en omdat ik dat graag wil. Wat niet wegneemt, dat ik wel heel graag werk. En nu ik minder werk, doe ik dat weer met veel meer plezier.
Ik heb tot mijn 39ste fulltime (40 + uur) gewerkt en dat sinds 3 jaar drastisch terug gebracht naar 24 uur - 3 dagen. Omdat fulltime werken voor mij betekende dat ik 5 dagen in de week 12 uur van huis was en me dat meer energie ging kosten dan het opbracht. Balans werk-prive is nu veel beter, daar profiteert mijn man van mee. Man werkt wel 40 uur, maar dichtbij huis en doet zijn werk met veel plezier.
Als hij op een dag minder wil werken, ga ik wel weer wat meer werken. Als er iets met mijn man gebeurt of met onze relatie, zal ik ook weer meer moeten werken. Ik werk nu minder omdat het kan en omdat ik dat graag wil. Wat niet wegneemt, dat ik wel heel graag werk. En nu ik minder werk, doe ik dat weer met veel meer plezier.
)
dinsdag 28 januari 2020 13:25
Ook ik werk parttime, als alleenstaande zonder kinderen. En waarom? Simpel: omdat het kan. Ik werk om te leven en niet andersom. Daarnaast ga ik redelijk bewust met mijn geld om. Ik woon in een tweekamerappartement van nog geen 60 vierkante meter, heb geen dure hobby's, ga ook bijna elke week wel naar 3 supermarkten om de aanbiedingen te scoren (nu scheelt het dat deze 3 supermarkten allemaal op loopafstand zijn) en als ik uit eten ga doe ik dat 9 van de 10 keer met een grouponnetje. Ook hierbij scheelt het dat ik veel horeca om mij heen heb, aangezien ik in Rotterdam woon, en er dus altijd wel leuke restaurants in de buurt zijn die daaraan meedoen. Aan kleding geef ik wel relatief gezien veel geld uit, maar ik heb mezelf aangeleerd alleen in de uitverkoop te shoppen en ook te letten op de korting die ik krijg.
De extra vrije dag die ik elke week heb, op vrijdag, is heerlijk. Ook zonder kinderen.
De extra vrije dag die ik elke week heb, op vrijdag, is heerlijk. Ook zonder kinderen.
dinsdag 28 januari 2020 13:43
Ik ben met 18 jaar full time gaan werken want ik wilde onafhankelijk zijn. In die tijd mocht je pas voor je pensioen gaan inleggen als je 25 was. Ik heb veel banen gehad, veel verschillende dingen gedaan, 30 jaar avondstudie achter de knopen, banen gehad van 80 uur met bérgen geld en banen van 36 met wat minder. Maar altijd was mijn belangrijkste drijfveer: onafhankelijkheid. Ik wilde nooit kinderen, dat scheelt ook. Nu is mijn pensioenleeftijd 67 maar ik ga daar een jaartje 'afsparen'. Ik geef al mjin hele werkende leven veel geld uit aan 'leuke dingen doen'; opsparen 'voor 'na je pensioen' vind ik dom want wie weet haal je dat niet. Voorlopig werk ik dus nog lekker full time door, al moet ik bekennen dat ik wel ruim 6 weken vakantie per jaar heb, verdeeld over het jaar. Dat scheelt.
Gelukkig heb ik geen vriendinnen om mee te shoppen of te lunchen...
Gelukkig heb ik geen vriendinnen om mee te shoppen of te lunchen...
dinsdag 28 januari 2020 14:55
ik heb periodes fulltime gewerkt, maar de meeste tijd parttime. En ik was onafhankelijk want ik heb 10 jaar alleen gewoond, en alleen de rekeningen betaald.
Toen de kinderen kwamen werkte ik 32 uur, en het was soms een race tegen de klok want op mijn vrije dag zat ik wel weer in het zwembad, CB, oudergesprek noem maar op. Door een ernstig ongeluk van 1 op andere seconde mijn leven radicaal op zijn kop gezet en kan niet meer werken. In het begin was dat erg raar, ik was dat helemaal niet gewend. Ik had nooit tijd voor hobby's. Maar ik kwam er ook achter dat ik eigenlijk altijd tijd of energie te kort kwam, ook naar mijn kinderen toe. Als ik de keuze had, en die heb ik niet, had ik achteraf gezien 20-24 uur willen werken. Mee blijven draaien met de rest maar ook genoeg tijd voor je gezin. Ik ben voor de middenweg. Elk duppie moeten omdraaien is niks, maar ik heb ook weer liever vrije tijd dan kasten vol kleding, dure tassen noem maar op.
Toen de kinderen kwamen werkte ik 32 uur, en het was soms een race tegen de klok want op mijn vrije dag zat ik wel weer in het zwembad, CB, oudergesprek noem maar op. Door een ernstig ongeluk van 1 op andere seconde mijn leven radicaal op zijn kop gezet en kan niet meer werken. In het begin was dat erg raar, ik was dat helemaal niet gewend. Ik had nooit tijd voor hobby's. Maar ik kwam er ook achter dat ik eigenlijk altijd tijd of energie te kort kwam, ook naar mijn kinderen toe. Als ik de keuze had, en die heb ik niet, had ik achteraf gezien 20-24 uur willen werken. Mee blijven draaien met de rest maar ook genoeg tijd voor je gezin. Ik ben voor de middenweg. Elk duppie moeten omdraaien is niks, maar ik heb ook weer liever vrije tijd dan kasten vol kleding, dure tassen noem maar op.
dinsdag 28 januari 2020 15:18
Waar ik me dan weer over verbaas is dat de meeste mensen die ik zie/spreek, niet snappen dat zaterdag en zondag ook werkdagen kunnen zijn. Ik werk zelf alleen zaterdag en zondag (ben voltijd student) en vriend werkt (fulltime) onregelmatig, dus zijn vrije dagen verschillen elke week; de ene week is hij zaterdag tm maandag vrij, dan een week alleen de dinsdag vrij etc.
Als ik een uitje met hem plan zijn die dus vaak inderdaad doordeweeks, maar hij werkt wel gewoon 40 uur.
Als ik een uitje met hem plan zijn die dus vaak inderdaad doordeweeks, maar hij werkt wel gewoon 40 uur.
woensdag 29 januari 2020 08:50
donderdag 30 januari 2020 18:06
Ik heb altijd parttime gewerkt, 32 uur toen ik nog geen kinderen had, tussen de 16 en 28 uur toen de kinderen heel jong waren.
Ik zit nu even in de ziektewet maar als ik weer aan de slag kan wil ik een baan zoeken waarbij ik 32-36 max werk. Dat lijkt me een prima aantal uren. De kinderen zijn ook wat groter inmiddels dus dat moet kunnen.
Ik zit nu even in de ziektewet maar als ik weer aan de slag kan wil ik een baan zoeken waarbij ik 32-36 max werk. Dat lijkt me een prima aantal uren. De kinderen zijn ook wat groter inmiddels dus dat moet kunnen.
5x5 wijzigde dit bericht op 31-01-2020 05:19
0.59% gewijzigd
donderdag 30 januari 2020 21:14
In geval van gescheiden bijv. lijkt het me beter om op de langere termijn te denken, dan op korte termijn ‘waar je recht op hebt’. De toeslagen worden steeds verder uitgehold en de toeslaggrens is ook verder naar beneden gegaan. Als je dan je inkomen niet tijdig bijstelt (voor je jaarlijkse toeslagen/aangifte), of voor meer inkomen zorgt, kan het zomaar zijn dat je ineens een jaar aan toeslagen mag terugbetalen. Dat lijkt me pittig als je dan 24 uur of minder werkt om dat op te brengen en ook nog grotendeels de zorg voor je kinderen hebt.
Wordt een van je kinderen vervolgens 18 jaar, stopt de KGB en KB. Zoon hier is afgelopen jaar 18 geworden (geen partner, geen tweede inkomen) en ja, dat was een terugval van € 400 netto per maand en dan werk ik al ft, al lang geen zorg-of huurtoeslag meer. Ben je gescheiden, gaat de kinderalimentatie op die leeftijd rechtstreeks naar het kind.
Lijkt me wel iets om verder over na te denken dan ‘ik heb er recht op’.
Maar verder: ja, als je inkomen zo is dat je 4 of 3 dagen in de week kunt werken of nog minder, alles ervan kunt betalen in je eentje, beetje kunt sparen, af en toe/of regelmatig leuke dingen doen, al dan geen/wel kinderen, ik teken ervoor. Waar is het contract?
wij slapen nooit.
