Werk & Studie
alle pijlers
je ergste eerste werkdag
zaterdag 15 februari 2020 22:45
Waarom was je zo gestresst TO?
Mijn ergste werkdag was op een bijbaantje. Ik had nog amper ervaring met werken. Mijn eerste werkdag zou van 8 T/m 12 zijn en ik zou eerst ingewerkt worden. Het bleek dat ik het werk overnam van iemand met een geestelijke beperking. En, het was super gemeen, zij had echt alle rotklusjes op haar naam staan. Uiteindelijk die eerste dag tot 17 gebleven. En toen was het nog niet af. De volgende dag moest ik het alleen doen. Ik heb er vrij snel de brui aan gegeven.
Mijn ergste werkdag was op een bijbaantje. Ik had nog amper ervaring met werken. Mijn eerste werkdag zou van 8 T/m 12 zijn en ik zou eerst ingewerkt worden. Het bleek dat ik het werk overnam van iemand met een geestelijke beperking. En, het was super gemeen, zij had echt alle rotklusjes op haar naam staan. Uiteindelijk die eerste dag tot 17 gebleven. En toen was het nog niet af. De volgende dag moest ik het alleen doen. Ik heb er vrij snel de brui aan gegeven.
zaterdag 15 februari 2020 22:47
stress was sterker dan mezelf , weet ook niet waarom! kwam zo ineens op. en dat bleef gedurende eerste dagen.madamecannibale schreef: ↑15-02-2020 22:45Waarom was je zo gestresst TO?
Mijn ergste werkdag was op een bijbaantje. Ik had nog amper ervaring met werken. Mijn eerste werkdag zou van 8 T/m 12 zijn en ik zou eerst ingewerkt worden. Het bleek dat ik het werk overnam van iemand met een geestelijke beperking. En, het was super gemeen, zij had echt alle rotklusjes op haar naam staan. Uiteindelijk die eerste dag tot 17 gebleven. En toen was het nog niet af. De volgende dag moest ik het alleen doen. Ik heb er vrij snel de brui aan gegeven.
zaterdag 15 februari 2020 22:48
Als 16-jarige in een soort mini pretpark.
Ik werd naar de bootjes gebracht en ik moest kleine kinderen daar maar in laten gaan. Kinderen tussen de 4 en 10 ongeveer... Zonder hun ouders meestal. En die bootjes vielen wel eens uit of ze kwamen vast te zitten en dan moest ik door de bosjes en over balken heen om die kinderen te helpen. Vaak ook niet Nederlandse kinderen dus communiceren lukte niet echt. De volgende dag zat ik onder de blauwe plekken. Niemand die die dag even bij me kwam kijken, ik werd na 2 minuten al alleen gelaten. Belachelijk natuurlijk, ik als 16 jarige zonder ervaring bij kleine kinderen en water..
Ik heb gehuild toen ik thuis was... Maar toch nog een paar maanden volgehouden.
Ik werd naar de bootjes gebracht en ik moest kleine kinderen daar maar in laten gaan. Kinderen tussen de 4 en 10 ongeveer... Zonder hun ouders meestal. En die bootjes vielen wel eens uit of ze kwamen vast te zitten en dan moest ik door de bosjes en over balken heen om die kinderen te helpen. Vaak ook niet Nederlandse kinderen dus communiceren lukte niet echt. De volgende dag zat ik onder de blauwe plekken. Niemand die die dag even bij me kwam kijken, ik werd na 2 minuten al alleen gelaten. Belachelijk natuurlijk, ik als 16 jarige zonder ervaring bij kleine kinderen en water..
Ik heb gehuild toen ik thuis was... Maar toch nog een paar maanden volgehouden.
zaterdag 15 februari 2020 22:52
dat is ook sucken! wat is er dan gebeurd met uw voorganger?madamecannibale schreef: ↑15-02-2020 22:45Waarom was je zo gestresst TO?
Mijn ergste werkdag was op een bijbaantje. Ik had nog amper ervaring met werken. Mijn eerste werkdag zou van 8 T/m 12 zijn en ik zou eerst ingewerkt worden. Het bleek dat ik het werk overnam van iemand met een geestelijke beperking. En, het was super gemeen, zij had echt alle rotklusjes op haar naam staan. Uiteindelijk die eerste dag tot 17 gebleven. En toen was het nog niet af. De volgende dag moest ik het alleen doen. Ik heb er vrij snel de brui aan gegeven.
zaterdag 15 februari 2020 22:54
zaterdag 15 februari 2020 22:56
zaterdag 15 februari 2020 22:59
Dat was toen ik een bijbaantje had in een winkel en er een oude vrouw opeens begon te gillen dat haar man niet goed werd. Mijn leidinggevende was opeens verdwenen en ik heb toen 112 gebeld, de nieuwsgierige mensen op afstand gehouden en die vrouw rustig proberen te houden. Ik was 18 jaar en dat was mijn eerste werkdag daar! Heb later gelukkig nog wel terugkoppeling van die vrouw gekregen per telefoon, haar man moest gedotterd worden. Leidinggevende was op dat moment bij een andere winkel boodschappen doen (koffie en koeken voor de lunch )en kwam dus terug in de winkel toen de ambulance net gearriveerd was. Zo, die zag ook meteen lijkbleek, schrok zich wild. Heeft mij wel compliment gegeven voor mijn handelen, maar is door hoofdkantoor ontslagen.
zaterdag 15 februari 2020 23:00
Vergelijkbaar met mijn ergste eerste werkdag. Ik zou iemand vervangen. De man die ik verving zei geen boe of bah, behalve als de manager keek. Hij zei meteen dat hij geen tijd had om mij in te werken die dag. Zou goed komen zei de manager. Daarna had hij er geen zin in. Zou goed komen zei de manager. Maar toen ik het na 2 weken moest overnemen, had ik nog geen enkele uitleg gekregen. Zou goed komen zei de manager weer. De dag erna heb ik bedankt. Het zou een zooi worden, want ik zou die man 2 maanden vervangen, dus ik heb ze een hart onder de riem gestoken met de woorden dat het goed zou komen.parbleumondieu schreef: ↑15-02-2020 22:43Bij mijn huidige werkgever. Ik was met spoed opgetrommeld vanuit een uitzendbureau en toen ik er was, vond men het te ingewikkeld om uit te leggen wat ik er kwam doen.
zaterdag 15 februari 2020 23:01
Een oppasbaantje bij twee jongens (7 en 8). Ik zou de eerste dag alleen de jongste hebben want de oudste ging bij een vriendje spelen (had hij al met zijn moeder geregeld en afgesproken). Staat na een half uur de oudste ineens in de woonkamer. Volledig in paniek met een vaag verhaal over een meneer en een appel. Op dat moment gaat de deurbel. Kind begint te gillen dat ik niet open mag doen. Ik ga uiteraard wel de deur open doen. Staat er een oudere man die direct begint te schreeuwen, de gang in stapt en het kind (dat inmiddels bibberend achter mij stond) begint uit te schelden en vast wil pakken. Kind scheen een ruit kapot gegooid te hebben.
Ik heb de beste man gezegd dat ik niet wist waar het over ging, dat hij zijn telefoonnummer kon achterlaten of later terug kon komen als de ouders terug waren omdat het waarschijnlijke een verzekeringskwestie was en dat ik nu de deur dicht ging doen om naar het verhaal van het kind te luisteren. De man bleef schreeuwen maar was geloof ik ook wat overrompelt door die 14 jarige die hem heel kalm en volwassen verzocht om weg te gaan.
Vervolgens was het nog verdomd moeilijk om het kind te kalmeren omdat hij alleen maar bleef zeggen dat ik niks tegen zijn vader mocht zeggen omdat hij dan klappen zou krijgen. Pff, dat was een pittig adres.
Ik heb de beste man gezegd dat ik niet wist waar het over ging, dat hij zijn telefoonnummer kon achterlaten of later terug kon komen als de ouders terug waren omdat het waarschijnlijke een verzekeringskwestie was en dat ik nu de deur dicht ging doen om naar het verhaal van het kind te luisteren. De man bleef schreeuwen maar was geloof ik ook wat overrompelt door die 14 jarige die hem heel kalm en volwassen verzocht om weg te gaan.
Vervolgens was het nog verdomd moeilijk om het kind te kalmeren omdat hij alleen maar bleef zeggen dat ik niks tegen zijn vader mocht zeggen omdat hij dan klappen zou krijgen. Pff, dat was een pittig adres.
zaterdag 15 februari 2020 23:04
Moonbird1980 schreef: ↑15-02-2020 22:59Dat was toen ik een bijbaantje had in een winkel en er een oude vrouw opeens begon te gillen dat haar man niet goed werd. Mijn leidinggevende was opeens verdwenen en ik heb toen 112 gebeld, de nieuwsgierige mensen op afstand gehouden en die vrouw rustig proberen te houden. Ik was 18 jaar en dat was mijn eerste werkdag daar! Heb later gelukkig nog wel terugkoppeling van die vrouw gekregen per telefoon, haar man moest gedotterd worden. Leidinggevende was op dat moment bij een andere winkel boodschappen doen (koffie en koeken voor de lunch )en kwam dus terug in de winkel toen de ambulance net gearriveerd was. Zo, die zag ook meteen lijkbleek, schrok zich wild. Heeft mij wel compliment gegeven voor mijn handelen, maar is door hoofdkantoor ontslagen.
Wat erg!
Hoe lang ben je alleen gelaten?
Ik vind ontslag wel heel heftig. Maar aan de andere kant vind ik het ook heel heftig dat hij jou alleen liet.
zaterdag 15 februari 2020 23:07
ja als 14 jarige verantwoordelijk zijn voor 7 en 8 jarige is ook niet niks!gsleutel schreef: ↑15-02-2020 23:01Een oppasbaantje bij twee jongens (7 en 8). Ik zou de eerste dag alleen de jongste hebben want de oudste ging bij een vriendje spelen (had hij al met zijn moeder geregeld en afgesproken). Staat na een half uur de oudste ineens in de woonkamer. Volledig in paniek met een vaag verhaal over een meneer en een appel. Op dat moment gaat de deurbel. Kind begint te gillen dat ik niet open mag doen. Ik ga uiteraard wel de deur open doen. Staat er een oudere man die direct begint te schreeuwen, de gang in stapt en het kind (dat inmiddels bibberend achter mij stond) begint uit te schelden en vast wil pakken. Kind scheen een ruit kapot gegooid te hebben.
Ik heb de beste man gezegd dat ik niet wist waar het over ging, dat hij zijn telefoonnummer kon achterlaten of later terug kon komen als de ouders terug waren omdat het waarschijnlijke een verzekeringskwestie was en dat ik nu de deur dicht ging doen om naar het verhaal van het kind te luisteren. De man bleef schreeuwen maar was geloof ik ook wat overrompelt door die 14 jarige die hem heel kalm en volwassen verzocht om weg te gaan.
Vervolgens was het nog verdomd moeilijk om het kind te kalmeren omdat hij alleen maar bleef zeggen dat ik niks tegen zijn vader mocht zeggen omdat hij dan klappen zou krijgen. Pff, dat was een pittig adres.
zaterdag 15 februari 2020 23:14
Eerste dat van stage. Ik was geen jong grietje met maar een stagiaire van 43.
Alles was afgestemd met de IB-er. Op mijn eerste dag was zij er niet ivm een begrafenis, helaas wist degene die mij binnen had gelaten niks over dat er überhaupt een stagiaire zou komen. Ik stelde me aan diverse mensen voor een kreeg de indruk dat eigenlijk niemand van mijn komst op de hoogte was. Als laatste stelde ik me voor aan juf X van groep vijf. 'Oh,' zei ik, 'dan ben jij mijn begeleider.' Helaas was zelfs zij niet op de hoogte.
De volgende dag ging alles nog net zo stroef als de eerste. Mijn tweede werkdag was dus gelijk mijn laatste.
Alles was afgestemd met de IB-er. Op mijn eerste dag was zij er niet ivm een begrafenis, helaas wist degene die mij binnen had gelaten niks over dat er überhaupt een stagiaire zou komen. Ik stelde me aan diverse mensen voor een kreeg de indruk dat eigenlijk niemand van mijn komst op de hoogte was. Als laatste stelde ik me voor aan juf X van groep vijf. 'Oh,' zei ik, 'dan ben jij mijn begeleider.' Helaas was zelfs zij niet op de hoogte.
De volgende dag ging alles nog net zo stroef als de eerste. Mijn tweede werkdag was dus gelijk mijn laatste.
zaterdag 15 februari 2020 23:15
MevrKakel schreef: ↑15-02-2020 23:00Vergelijkbaar met mijn ergste eerste werkdag. Ik zou iemand vervangen. De man die ik verving zei geen boe of bah, behalve als de manager keek. Hij zei meteen dat hij geen tijd had om mij in te werken die dag. Zou goed komen zei de manager. Daarna had hij er geen zin in. Zou goed komen zei de manager. Maar toen ik het na 2 weken moest overnemen, had ik nog geen enkele uitleg gekregen. Zou goed komen zei de manager weer. De dag erna heb ik bedankt. Het zou een zooi worden, want ik zou die man 2 maanden vervangen, dus ik heb ze een hart onder de riem gestoken met de woorden dat het goed zou komen.
zaterdag 15 februari 2020 23:17
Jaaaaren geleden. Een uitzendbureau had me een detachering aangeboden.
Bij hen in dienst en dan al receptioniste/administratief medewerker uitgezonden worden.
Degene die over mijn werk ging werd overspannen en ik kwam ergens onderop een stapel. Poosje betaald thuis gezeten.
Tot er iemand in de stapel ging zoeken toen een attractiepark iemand nodig had.
Ik heb de hele eerste dag suikerspinnen in een klein hokje staan draaien.
Vreselijk!
Bij hen in dienst en dan al receptioniste/administratief medewerker uitgezonden worden.
Degene die over mijn werk ging werd overspannen en ik kwam ergens onderop een stapel. Poosje betaald thuis gezeten.
Tot er iemand in de stapel ging zoeken toen een attractiepark iemand nodig had.
Ik heb de hele eerste dag suikerspinnen in een klein hokje staan draaien.
Vreselijk!
zaterdag 15 februari 2020 23:18
MevrKakel schreef: ↑15-02-2020 23:00Vergelijkbaar met mijn ergste eerste werkdag. Ik zou iemand vervangen. De man die ik verving zei geen boe of bah, behalve als de manager keek. Hij zei meteen dat hij geen tijd had om mij in te werken die dag. Zou goed komen zei de manager. Daarna had hij er geen zin in. Zou goed komen zei de manager. Maar toen ik het na 2 weken moest overnemen, had ik nog geen enkele uitleg gekregen. Zou goed komen zei de manager weer. De dag erna heb ik bedankt. Het zou een zooi worden, want ik zou die man 2 maanden vervangen, dus ik heb ze een hart onder de riem gestoken met de woorden dat het goed zou komen.
zaterdag 15 februari 2020 23:21
zaterdag 15 februari 2020 23:22
Bij een bijbaantje in een pretpark had ik de twijfelachtige eer in het grote knuffelberenpak te mogen staan bij de ingang.
Het was 30 graden en druk. Ik zweette me de peentjes en moest daar leuk doen tegen de voorbij komende kinderen.
Sommige kinderen moesten huilen want die waren bang. Sommige vonden het leuk om je te schoppen. En dan waren er ook nog de lollige vaders...
Was blij dat ik de rest van de zomervakantie in de spoelkeuken stond.
Edit: Het pak werd geloof ik niet vaak gereinigd waardoor het er binnen rook naar overjarige tenenkaas
Het was 30 graden en druk. Ik zweette me de peentjes en moest daar leuk doen tegen de voorbij komende kinderen.
Sommige kinderen moesten huilen want die waren bang. Sommige vonden het leuk om je te schoppen. En dan waren er ook nog de lollige vaders...
Was blij dat ik de rest van de zomervakantie in de spoelkeuken stond.
Edit: Het pak werd geloof ik niet vaak gereinigd waardoor het er binnen rook naar overjarige tenenkaas
zaterdag 15 februari 2020 23:24
Eerste dag van een bijbaantje in een winkel. Ik moest de vracht halen uit het magazijn beneden (winkel zat op 1e verdieping van een winkelcentrum) en voor de winkel zetten. Met een elektrische pompwagen. Ging heel goed, had de besturing snel door. Maar toen ik 1 pallet nog iets dichterbij wilde zetten drukte ik toch iets te hard op de gashendel. BAM, hele etalageruit aan diggelen. Wat voelde ik me rot en ben met lood in m’n schoenen naar m’n leidinggevende gegaan. Haar reactie? Ze moest lachen en stelde me gerust dat zij het ook een keer had gehad en dat het verzekeringswerk was. Pfieuw....
zaterdag 15 februari 2020 23:25
Wauw! En dat naar aanleiding van 1 sollicitatiegesprek?Polsjef schreef: ↑15-02-2020 23:21Eerste werkdag ging ik naar het kantoor van de advocaat waar ik voor ging werken. Hij gaf me een hand maar zei direct dat hij niet blij met mij was en liever de andere kandidaat had gehad. Hij vond mij achterbaks en ik had een vervelend karakter. Sta je daar als 18 jarige.
zaterdag 15 februari 2020 23:25
Bijbaantje op mijn 16e. Ik mocht helpen de apen verzorgen in een dierentuin, het leek mij een droombaan. Had er een naief beeld bij van aapjes aaien en voeren. Maar ik werd in een verblijf gezet met een tropisch vochtig klimaat en de lucht was écht niet te harden. Zo penetrant. Mocht de stront van de muren/vloeren spuiten, al kokhalzend. En achter het schot zaten een stel agressieve apen op de deur te rammen.
Mijn man zijn ergste eerste werkdag: hij kreeg ineens een vreselijke buikgriep met diarree en haalde de wc niet op tijd. Hij had net zijn eerste pak ooit gekocht en het was zijn eerste echte grote mensen baan. Met schaamrood op de kaken terug het kantoor in en met de besmeurde broek zichzelf afgemeld
Mijn man zijn ergste eerste werkdag: hij kreeg ineens een vreselijke buikgriep met diarree en haalde de wc niet op tijd. Hij had net zijn eerste pak ooit gekocht en het was zijn eerste echte grote mensen baan. Met schaamrood op de kaken terug het kantoor in en met de besmeurde broek zichzelf afgemeld
zaterdag 15 februari 2020 23:26
Polsjef schreef: ↑15-02-2020 23:21Eerste werkdag ging ik naar het kantoor van de advocaat waar ik voor ging werken. Hij gaf me een hand maar zei direct dat hij niet blij met mij was en liever de andere kandidaat had gehad. Hij vond mij achterbaks en ik had een vervelend karakter. Sta je daar als 18 jarige.
zaterdag 15 februari 2020 23:29
Werkte via een uitzendbureau op een kantoor tijdens iemands zwangerschapsverlof. Moest op mn verjaardag beginnen en kon echt geen dag later want was haast bij.
Degene die met verlof ging had moeite met haar positie afstaan en was zo vergeetachtig door de hormonen dat werken überhaupt lastig voor haar was. Ze weigerde mij in te werken, was ook geen werkplek vrij voor mij en heb ik een dag staan meekijken vanuit een hoek. Kwam vervolgens ook nog het uitzendbureau langs met taart en gingen luidkeels voor me zingen, zo gênant.
Bleek paar weken later dat ik prima paar dagen later had kunnen beginnen als de collega ook echt met verlof zou zijn.
Degene die met verlof ging had moeite met haar positie afstaan en was zo vergeetachtig door de hormonen dat werken überhaupt lastig voor haar was. Ze weigerde mij in te werken, was ook geen werkplek vrij voor mij en heb ik een dag staan meekijken vanuit een hoek. Kwam vervolgens ook nog het uitzendbureau langs met taart en gingen luidkeels voor me zingen, zo gênant.
Bleek paar weken later dat ik prima paar dagen later had kunnen beginnen als de collega ook echt met verlof zou zijn.
zaterdag 15 februari 2020 23:29
Heb ook les van hem gehad, niet zo'n beste indruk achtergelaten blijkbaar. Maar op mijn eerste werkdag dit horen was niet zo geslaagd. Maar had ook geen keuze....huur moest betaald.
