Werk & Studie
alle pijlers
Met tegenzin werken
zaterdag 23 september 2017 18:59
Hoi, ik ben al een tijdje m'n werk best wel beu. Gewoon alles maar ander werk zie ik ook niet zitten, het stomme is dat ik weet dat ik geen
slechte baan heb qua sfeer, collega's, salaris, vrijheid. Maar toch iedere keer die enorme tegenzin om te gaan werken...
Wel ga ik binnenkort aankaarten of ik 1 dag minder kan gaan werken, privé wordt het me soms ook allemaal een beetje te veel. (huishouden doe ik 100%, boodschappen, koken, sporten (ik HAAT sporten dus dit is voor mij echt een verplichting en geen vorm van ontspanning)
Ik hoef verder geen tips hoor maar ik ben zomaar 's benieuwd doe jullie tegenover je werk staan. Gaan jullie echt met plezier naar het werk of soms met gezonde tegenzin?
slechte baan heb qua sfeer, collega's, salaris, vrijheid. Maar toch iedere keer die enorme tegenzin om te gaan werken...
Wel ga ik binnenkort aankaarten of ik 1 dag minder kan gaan werken, privé wordt het me soms ook allemaal een beetje te veel. (huishouden doe ik 100%, boodschappen, koken, sporten (ik HAAT sporten dus dit is voor mij echt een verplichting en geen vorm van ontspanning)
Ik hoef verder geen tips hoor maar ik ben zomaar 's benieuwd doe jullie tegenover je werk staan. Gaan jullie echt met plezier naar het werk of soms met gezonde tegenzin?
zaterdag 23 september 2017 20:33
Ik ga met heel veel plezier naar m'n werk. Wat ik daar doe brengt me voldoening, vervult me met trots over wat ik creëer, leert me heel veel mensen kennen en verschaft me de middelen die ervoor zorgen dat ik buiten mijn werk andere dingen kan doen die me plezier en voldoening bezorgen.
Alleen die kut-files. Die zijn niet leuk. En het kost zoveel vrije tijd, dat werken.
Alleen die kut-files. Die zijn niet leuk. En het kost zoveel vrije tijd, dat werken.
zaterdag 23 september 2017 20:40
Snap ik helemaal, maar aan de andere kant heb je gewerkt om je kinderen te voeden. Dat is iets om heel trots op te zijn.francieneke schreef: ↑23-09-2017 20:14Hier ben ik het ZO mee eens! Zelf was ik veel liever thuis bij de kinderen gebleven in de tijd dat ze nog klein waren, maar dat kon niet omdat ik er alleen voor kwam te staan en ik ook geen alimentatie kreeg. Dus ik moest volop aan het werk om het gezin draaiende te houden. Mijn jongste was nog een baby'tje en ik heb zoveel van hem gemist...
Zodra zij ouder zijn, zullen ze zich dat ook realiseren.
zaterdag 23 september 2017 21:08
Ernstig genoeg om niet te kunnen participeren in de maatschappij: depressie, borstkanker, ASS. Maar zolang ik maar met rust wordt gelaten gaat 't me best okee hoor
zaterdag 23 september 2017 21:11
redbulletje schreef: ↑23-09-2017 21:08Ernstig genoeg om niet te kunnen participeren in de maatschappij: depressie, borstkanker, ASS. Maar zolang ik maar met rust wordt gelaten gaat 't me best okee hoor
Damn... toch sterkte.
zaterdag 23 september 2017 21:25
Ik ben 1,5 jaar geleden van baan gewisseld. Mijn vorige baan vond ik al langer mwa. Niet héél erg leuk, goed genoeg voor nog een paar jaar, maar zéker niet tot mn pensioen. Ik had hele fijne collega's, een hele fijne direct leidinggevende en het was lekker dicht bij huis. Toen kreeg in een half jaar tijd een paar keer heibel met de directie. Niks ernstigs, maar voor mij een reden om te denken: nu ga ik solliciteren. Vind ik niks, dan houd ik het nog wel even uit, maar ik wilde wel wat anders.
Ik vond heel snel iets anders en ben zo blij dat ik vertrokken ben!
Ik vond heel snel iets anders en ben zo blij dat ik vertrokken ben!
zaterdag 23 september 2017 21:39
De tering! Sterkte vrouw!!redbulletje schreef: ↑23-09-2017 21:08Ernstig genoeg om niet te kunnen participeren in de maatschappij: depressie, borstkanker, ASS. Maar zolang ik maar met rust wordt gelaten gaat 't me best okee hoor
zaterdag 23 september 2017 21:43
Ik herken dat stukje depressie en ASS (vanuit gezin). Ik hoop echt uit de grond van mijn hart dat je er qua borstkanker een beetje bovenop komt.redbulletje schreef: ↑23-09-2017 21:08Ernstig genoeg om niet te kunnen participeren in de maatschappij: depressie, borstkanker, ASS. Maar zolang ik maar met rust wordt gelaten gaat 't me best okee hoor
Sterkte en veel kracht toegewenst.
zaterdag 23 september 2017 21:43
Ik moet er niet aan denken om niet te werken. Ik ga echt nooit met tegenzin heen. Ik vind het heel fijn dat ik ik zelf in grote mate mijn dagplanning kan bepalen, ik kan vanuit huis werken als ik dat wil, ik krijg ontzettend veel vrijheid om de dingen te doen die ik wil doen en ik heb een heel prettige leidinggevende. Mijn baan op zich is echt niet de meest spannende en baanbrekende maar de regelruimte die ik heb is echt fantastisch en dat maakt het dat ik elke dag met plezier aan het werk ben ook al zijn sommige klusjes echt best vervelend (maar ik denk dat dat er bij hoort).
Hiervoor heb ik me een aantal jaren elke dag naar mijn werk moeten slepen. Zo verschrikkelijk vond ik het. En dat vreet energie. Dus ik vind het niet zo gek dat je prive dan in gedrang komt. Als je energie van je werk krijgt dan is dat huishouden en dat sporten echt wel te behappen. Als je baan je compleet leegzuigt, dan is alles wat je thuis moet doen gewoon teveel.
Ik denk dat je serieus voor jezelf moet bepalen wat jou blij zou maken in je werk. Als je uit 1981 komt dan heb je nog heel wat jaren voor de boeg en het zou zonde zijn dat je die met tegenzin zou moeten slijten. Wat jij beschrijft, vind ik niet normaal en ook niet nodig.
Hiervoor heb ik me een aantal jaren elke dag naar mijn werk moeten slepen. Zo verschrikkelijk vond ik het. En dat vreet energie. Dus ik vind het niet zo gek dat je prive dan in gedrang komt. Als je energie van je werk krijgt dan is dat huishouden en dat sporten echt wel te behappen. Als je baan je compleet leegzuigt, dan is alles wat je thuis moet doen gewoon teveel.
Ik denk dat je serieus voor jezelf moet bepalen wat jou blij zou maken in je werk. Als je uit 1981 komt dan heb je nog heel wat jaren voor de boeg en het zou zonde zijn dat je die met tegenzin zou moeten slijten. Wat jij beschrijft, vind ik niet normaal en ook niet nodig.
zaterdag 23 september 2017 21:51
Thanx!Yggdrasil- schreef: ↑23-09-2017 21:43Ik herken dat stukje depressie en ASS (vanuit gezin). Ik hoop echt uit de grond van mijn hart dat je er qua borstkanker een beetje bovenop komt.
Sterkte en veel kracht toegewenst.
zaterdag 23 september 2017 23:33
Wat heftig Redbulletjeredbulletje schreef: ↑23-09-2017 21:08Ernstig genoeg om niet te kunnen participeren in de maatschappij: depressie, borstkanker, ASS. Maar zolang ik maar met rust wordt gelaten gaat 't me best okee hoor
zaterdag 23 september 2017 23:38
Heb drie jaar zeer tegen mijn zin in gewerkt toen mijn afdeling overgeplaatst werd 70 kilometer verderop en de grens over.. Konden toen niet weigeren omdat we zelfs geen ww zouden krijgen werk immers weigering.. het kostte mij veel prive tijd. Mijn partner was toen ernstig ziek en had daar door ook zijn baan verloren met 2 opgroeiende kinderen was mij baan keihard nodig. Gelukkig komt aan deze ellende komende week begin ik in mijn nieuwe baan! ( wel spannend na 25 jaar bij een zelfde bedrijf te hebben gewerkt).
christiana wijzigde dit bericht op 23-09-2017 23:41
0.86% gewijzigd
zaterdag 23 september 2017 23:41
Ik heb ook periodes gehad dat ik me naar het werk moest sleuren. Zondag 's avonds kreeg ik al hartkloppingen.
Ik ben nu 4/5 aan het werk en mijn vrije dag is de maandag. Anderzijds ben ik een bijverdienste in thuiswerk begonnen en
nu heb ik totaal geen problemen meer om te gaan werken. Deze bijverdienste heeft me een positievere kijk op mijn leven en mijn werk gegeven.
Ik ben nu 4/5 aan het werk en mijn vrije dag is de maandag. Anderzijds ben ik een bijverdienste in thuiswerk begonnen en
nu heb ik totaal geen problemen meer om te gaan werken. Deze bijverdienste heeft me een positievere kijk op mijn leven en mijn werk gegeven.
zondag 24 september 2017 05:52
Jeetje bulletje! Wist ik niet. Ik duim voor je, voor spoedig herstel en heel veel levensgeluk en levensplezier!redbulletje schreef: ↑23-09-2017 21:08Ernstig genoeg om niet te kunnen participeren in de maatschappij: depressie, borstkanker, ASS. Maar zolang ik maar met rust wordt gelaten gaat 't me best okee hoor
zondag 24 september 2017 06:26
Mag ik vragen wat voor thuiswerk je doet?christie69 schreef: ↑23-09-2017 23:41Ik heb ook periodes gehad dat ik me naar het werk moest sleuren. Zondag 's avonds kreeg ik al hartkloppingen.
Ik ben nu 4/5 aan het werk en mijn vrije dag is de maandag. Anderzijds ben ik een bijverdienste in thuiswerk begonnen en
nu heb ik totaal geen problemen meer om te gaan werken. Deze bijverdienste heeft me een positievere kijk op mijn leven en mijn werk gegeven.
zondag 24 september 2017 06:58
Ik herken het ook hoor. En ik heb echt wel een leuke baan, maar daarom heb ik soms het idee dat ik dat dan niet mag voelen.
Het is ook niet het werk an sich wat hier ook al beschreven wordt en heb leuke collega's, maar alles eromheen, vroeg opstaan, de reistijd, continu mensen om je heen, het vrolijk moeten zijn terwijl je dat niet altijd zo voelt.
Ik heb pas vakantie gehad en dan zit ik zoveel lekkerder in mijn vel en dat vind ik het moeilijke eraan. Ik ga dan ineens met sprongen vooruit en er komt weer ruimte voor mezelf en andere leuke dingen. Ik wordt al gauw opgeslokt
Het is ook niet het werk an sich wat hier ook al beschreven wordt en heb leuke collega's, maar alles eromheen, vroeg opstaan, de reistijd, continu mensen om je heen, het vrolijk moeten zijn terwijl je dat niet altijd zo voelt.
Ik heb pas vakantie gehad en dan zit ik zoveel lekkerder in mijn vel en dat vind ik het moeilijke eraan. Ik ga dan ineens met sprongen vooruit en er komt weer ruimte voor mezelf en andere leuke dingen. Ik wordt al gauw opgeslokt
zondag 24 september 2017 07:22
Och lieve Bull.redbulletje schreef: ↑23-09-2017 21:08Ernstig genoeg om niet te kunnen participeren in de maatschappij: depressie, borstkanker, ASS. Maar zolang ik maar met rust wordt gelaten gaat 't me best okee hoor
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
zondag 24 september 2017 07:34
Lady_Day schreef: ↑23-09-2017 21:43Ik moet er niet aan denken om niet te werken. Ik ga echt nooit met tegenzin heen. Ik vind het heel fijn dat ik ik zelf in grote mate mijn dagplanning kan bepalen, ik kan vanuit huis werken als ik dat wil, ik krijg ontzettend veel vrijheid om de dingen te doen die ik wil doen en ik heb een heel prettige leidinggevende. Mijn baan op zich is echt niet de meest spannende en baanbrekende maar de regelruimte die ik heb is echt fantastisch en dat maakt het dat ik elke dag met plezier aan het werk ben ook al zijn sommige klusjes echt best vervelend (maar ik denk dat dat er bij hoort).
Hier ook. Ik heb een soort van ondersteunende functie en de mensen die ik ondersteun zijn daar erg blij mee, omdat ik ze ze werk uit handen neem, processen aanpas waardoor dingen sneller/beter gaan.
Ik heb flexibele werktijden, maar begin eigenlijk altijd vroeg waardoor ik vrijwel geen files heb. En als ik thuis kom heb ik nog tijd om op mijn gemak te sporten, boodschappen te doen of ong 1x in de week vrijwilligerswerk te doen.
Ik werk bewust 4 dagen, ook al heb ik geen kinderen. Ik vind mijn vrije tijd nou eenmaal leuker dan werk, en 4 dagen werken levert me genoeg op om de dingen te kunnen betalen die nuttig of leuk zijn.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zondag 24 september 2017 07:36
Er zijn weken dat ik het echt heel lastig vind om werk en privé te combineren.
Ik ben alleenstaand 4 kinderen en geen alimentatie voor de kinderen.
Ik moet wel werken en een van mijn kinderen heeft een flinke diagnose wat ook de nodige zorg met zich meebrengt.
Het is vooral het de alle ballen hooghouden doorgaan niet opgeven want er hangt zoveel vanaf, mijn kinderen zijn afhankelijk van mij en ik van mijn baan.
Het moeten dus.
Ook zijn er weken dat mijn werk me juist heel veel afleiding geeft uitdaging fijne collega's en ja ook een echt fijne werkgever die op de hoogte is van mijn situatie en daarin ook mee wil denken.
De druk het moeten zowel thuis als op het werk maakt dat ik mezelf soms helemaal kwijt ben en snak naar dagen om gewoon lekker een beetje thuis te rommelen een wasje doen een nieuw recept even naar de markt en dan ben ik soms weleens een heel klein beetje jaloers op de thuisblijfmoeders die met hun partner besproken hebben dat zij niet hoeven te werken.
Dat staat in feite lijnrecht tegenover hoe ik ben, en mijn kinderen opvoed.
Je eigen broek ophouden.
Maar heel soms als het met name met mijn ene kind weer helemaal mis is dan zou ik willen dat ik die zorg kon delen dat zijn de momenten dat ik mijn werk als last zie en ik me realiseer dat ik niet alle ballen hoog kan houden.
In die optiek vind ik dat in mijn persoonlijke situatie de balans volledig weg is en dat maakt dat ik mijn werk echt zie als een noodzakelijk kwaad, brood op de plank, immers als ik thuis ben is alles aan de kant en kan ik er zijn als mijn kind na een dag school en therapie thuiskomt en het moeilijk heeft zonder dat ik zelf uitgeput ben en nog een waslijst aan dingen te doen heb.
Ik ben alleenstaand 4 kinderen en geen alimentatie voor de kinderen.
Ik moet wel werken en een van mijn kinderen heeft een flinke diagnose wat ook de nodige zorg met zich meebrengt.
Het is vooral het de alle ballen hooghouden doorgaan niet opgeven want er hangt zoveel vanaf, mijn kinderen zijn afhankelijk van mij en ik van mijn baan.
Het moeten dus.
Ook zijn er weken dat mijn werk me juist heel veel afleiding geeft uitdaging fijne collega's en ja ook een echt fijne werkgever die op de hoogte is van mijn situatie en daarin ook mee wil denken.
De druk het moeten zowel thuis als op het werk maakt dat ik mezelf soms helemaal kwijt ben en snak naar dagen om gewoon lekker een beetje thuis te rommelen een wasje doen een nieuw recept even naar de markt en dan ben ik soms weleens een heel klein beetje jaloers op de thuisblijfmoeders die met hun partner besproken hebben dat zij niet hoeven te werken.
Dat staat in feite lijnrecht tegenover hoe ik ben, en mijn kinderen opvoed.
Je eigen broek ophouden.
Maar heel soms als het met name met mijn ene kind weer helemaal mis is dan zou ik willen dat ik die zorg kon delen dat zijn de momenten dat ik mijn werk als last zie en ik me realiseer dat ik niet alle ballen hoog kan houden.
In die optiek vind ik dat in mijn persoonlijke situatie de balans volledig weg is en dat maakt dat ik mijn werk echt zie als een noodzakelijk kwaad, brood op de plank, immers als ik thuis ben is alles aan de kant en kan ik er zijn als mijn kind na een dag school en therapie thuiskomt en het moeilijk heeft zonder dat ik zelf uitgeput ben en nog een waslijst aan dingen te doen heb.
zondag 24 september 2017 07:52
Het lijkt me een uitputtingsslag om te moeten leven zoals jij doet. Ik heb er bewondering voor.Lilith75 schreef: ↑24-09-2017 07:36Er zijn weken dat ik het echt heel lastig vind om werk en privé te combineren.
Ik ben alleenstaand 4 kinderen en geen alimentatie voor de kinderen.
Ik moet wel werken en een van mijn kinderen heeft een flinke diagnose wat ook de nodige zorg met zich meebrengt.
Het is vooral het de alle ballen hooghouden doorgaan niet opgeven want er hangt zoveel vanaf, mijn kinderen zijn afhankelijk van mij en ik van mijn baan.
Het moeten dus.
Ook zijn er weken dat mijn werk me juist heel veel afleiding geeft uitdaging fijne collega's en ja ook een echt fijne werkgever die op de hoogte is van mijn situatie en daarin ook mee wil denken.
De druk het moeten zowel thuis als op het werk maakt dat ik mezelf soms helemaal kwijt ben en snak naar dagen om gewoon lekker een beetje thuis te rommelen een wasje doen een nieuw recept even naar de markt en dan ben ik soms weleens een heel klein beetje jaloers op de thuisblijfmoeders die met hun partner besproken hebben dat zij niet hoeven te werken.
Dat staat in feite lijnrecht tegenover hoe ik ben, en mijn kinderen opvoed.
Je eigen broek ophouden.
Maar heel soms als het met name met mijn ene kind weer helemaal mis is dan zou ik willen dat ik die zorg kon delen dat zijn de momenten dat ik mijn werk als last zie en ik me realiseer dat ik niet alle ballen hoog kan houden.
In die optiek vind ik dat in mijn persoonlijke situatie de balans volledig weg is en dat maakt dat ik mijn werk echt zie als een noodzakelijk kwaad, brood op de plank, immers als ik thuis ben is alles aan de kant en kan ik er zijn als mijn kind na een dag school en therapie thuiskomt en het moeilijk heeft zonder dat ik zelf uitgeput ben en nog een waslijst aan dingen te doen heb.
zondag 24 september 2017 07:57
@Redbulletje: sterkte 
Wat ik nog wil toevoegen voor TO: Collega's kunnen ook nog een factor van belang zijn. Zelf ben ik heel graag alleen, me sociaal aanpassen de hele dag kost me veel energie. Als je collega's hebt die je goed liggen helpt dat, maar als dat niet zo is kan het een verzwarende factor zijn.
Wat ik nog wil toevoegen voor TO: Collega's kunnen ook nog een factor van belang zijn. Zelf ben ik heel graag alleen, me sociaal aanpassen de hele dag kost me veel energie. Als je collega's hebt die je goed liggen helpt dat, maar als dat niet zo is kan het een verzwarende factor zijn.
