Werk & Studie
alle pijlers
niet enthousiast genoeg?
vrijdag 7 mei 2010 om 13:31
Ik heb een probleem waar ik nu al meerdere keren tegen aan gelopen ben, maar ik niet weet wat ik er tegen kan doen.
Ik ben van mijzelf een rustig persoon, hou ook van rustig. Daardoor wek ik bij anderen de indruk dat ik mijn werk niet leuk vind, geen interesse heb.
Terwijl dat dus niet zo is. Ik vind mijn werk zeker wel leuk. Ik ben alleen niet het type dat continu met iedereen kletst, daar wordt ik zelfs doodmoe van.
Maar het wordt wél van mij verwacht. Ook collega's die dan tegen mij niets zeggen maar wel verwachten dat ik uit mijzelf ga vragen hoe hun weekend was, hoe het
met de kids is etc. Het is nu niet zo dat ik de hele dag mn mond hou. Ik toon zeker wel interesse naar anderen en als er een discussie is die mij aanspreekt ga ik er in mee.
(als het bijv over kids gaat, dan hou ik mij op de achtergrond.) Ik ben dus al bij verschillende banen er op aangesproken dat ze het idee hebben dat ik het niet naar mijn zin heb. Wat kan ik
doen om te laten zien dat ik wél enthousiast ben in mn werk?
Ik ben van mijzelf een rustig persoon, hou ook van rustig. Daardoor wek ik bij anderen de indruk dat ik mijn werk niet leuk vind, geen interesse heb.
Terwijl dat dus niet zo is. Ik vind mijn werk zeker wel leuk. Ik ben alleen niet het type dat continu met iedereen kletst, daar wordt ik zelfs doodmoe van.
Maar het wordt wél van mij verwacht. Ook collega's die dan tegen mij niets zeggen maar wel verwachten dat ik uit mijzelf ga vragen hoe hun weekend was, hoe het
met de kids is etc. Het is nu niet zo dat ik de hele dag mn mond hou. Ik toon zeker wel interesse naar anderen en als er een discussie is die mij aanspreekt ga ik er in mee.
(als het bijv over kids gaat, dan hou ik mij op de achtergrond.) Ik ben dus al bij verschillende banen er op aangesproken dat ze het idee hebben dat ik het niet naar mijn zin heb. Wat kan ik
doen om te laten zien dat ik wél enthousiast ben in mn werk?
vrijdag 7 mei 2010 om 19:53
vrijdag 7 mei 2010 om 19:54
[quote]Heyjij schreef op 07 mei 2010 @ 19:48:
ik heb geen commerciele baan nee. Ik werk zelfstandig, overleg dus met collega's, en in de pauzes zijn we samen. Ik heb wel soms met klanten te maken maar dat gaat eigenlijk heel goed. Ik kan prima communiceren met klanten en zij met mij. Vragen ook vaak naar mij.
Mijn baas heeft een punt wat betreft dat ik een gesloten/onzeker persoon ben en daardoor mij wat op de achtergrond hou. Je ziet qua enthousiasme natuurlijk meer bij een open persoon dan iemand die gesloten is.[/quote]
Dus? Je baas komt op mij kortzichtig over om je hier op te beoordelen. Zoals jij het dan omschrijft he... dat je inhoudelijk goed werk aflevert en verder goed functioneert.
ik heb geen commerciele baan nee. Ik werk zelfstandig, overleg dus met collega's, en in de pauzes zijn we samen. Ik heb wel soms met klanten te maken maar dat gaat eigenlijk heel goed. Ik kan prima communiceren met klanten en zij met mij. Vragen ook vaak naar mij.
Mijn baas heeft een punt wat betreft dat ik een gesloten/onzeker persoon ben en daardoor mij wat op de achtergrond hou. Je ziet qua enthousiasme natuurlijk meer bij een open persoon dan iemand die gesloten is.[/quote]
Dus? Je baas komt op mij kortzichtig over om je hier op te beoordelen. Zoals jij het dan omschrijft he... dat je inhoudelijk goed werk aflevert en verder goed functioneert.
vrijdag 7 mei 2010 om 19:57
over mijn werk zijn ze wel tevreden ja. Zeggen zelfs dat ze zien dat ik onzeker in bepaalde dingen ben terwijl ik het goed kan.
Ik ben dan weer te schijterig om weer naar de baas toe te gaan om voor mijzelf op te komen. Bovendien wordt dat weer gezien als 'jezelf verdedigen', in plaats van accepteren.
Ik ben dan weer te schijterig om weer naar de baas toe te gaan om voor mijzelf op te komen. Bovendien wordt dat weer gezien als 'jezelf verdedigen', in plaats van accepteren.
vrijdag 7 mei 2010 om 20:00
vrijdag 7 mei 2010 om 22:36
Wat enorm vermoeiend voor je, dat je constant met alles en iedereen rekening moet houden en niet echt jezelf mag zijn.
Wat ik me afvraag is of dit alleen op je werk speelt of dat je er ook in je privéleven steeds op gewezen wordt. Ik mag toch hopen dat er buiten je werk om wel mensen in je leven zijn die je accepteren zoals je bent.
Wat is er mis met een wat stiller/gesloten persoon trouwens. Dat anderen dat misschien minder 'gezellig' vinden zou voor mij geen reden zijn om mezelf dan maar te veranderen.
Het lijkt me voor jezelf wel erg vervelend en dat zou voor mij wel een reden zijn om hulp te zoeken.
Sterkte, ook jij mag zijn wie je bent!
Wat ik me afvraag is of dit alleen op je werk speelt of dat je er ook in je privéleven steeds op gewezen wordt. Ik mag toch hopen dat er buiten je werk om wel mensen in je leven zijn die je accepteren zoals je bent.
Wat is er mis met een wat stiller/gesloten persoon trouwens. Dat anderen dat misschien minder 'gezellig' vinden zou voor mij geen reden zijn om mezelf dan maar te veranderen.
Het lijkt me voor jezelf wel erg vervelend en dat zou voor mij wel een reden zijn om hulp te zoeken.
Sterkte, ook jij mag zijn wie je bent!
vrijdag 7 mei 2010 om 23:54
Het komt me bekend voor. Ik ben ook een introvert type. Mensen kunnen soms ook niet zien wat er binnen in mij omgaat en denken dat ik ergens mee zit. Tegenwoordig leven we in een cultuur waar je gezellig, spontaan en sociaal moet zijn. Voor mij kost dat te veel energie. Ik probeer altijd de middenweg te zoeken. Af en toe interesse te tonen in anderen en soms iets over mezelf vertellen. Mochten er weer vragen komen dan is het handig om te zeggen dat je gewoon rustig en introvert bent, dat je het prima naar je zin hebt op je werk, maar niet zo van de 'small talk' bent en dat je het zeker zal zeggen als er echt iets mis was. Het is eigenlijk goed voor de werkvloer dat er verschillende types zijn, dat jullie elkaar in balans houden, dat het anders een groot kippenhok wordt. Het kan ook geen kwaad om te zeggen dat je niet altijd kan meepraten omdat je geen kinderen hebt.
zaterdag 8 mei 2010 om 12:12
Vervelend zeg, dit probleem. En omdat het een terugkerend iets is, moet je hier zeker iets mee doen. De tip van iemand om naar een coach (weet de naam niet meer) te gaan is in jouw geval niet zo'n gekke tip. Iemand die jou feedback geeft op je uitstraling, en vertelt wat je ander kan doen kan je op weg helpen.
Zelf ben ik ook een heel rustig persoon, en dan uit je dingen niet altijd hardop, maar verwerk je zaken eerst zelf, en praat je over persoonlijke zaken met mensen die je vertrouwt.
Naarmate je ouder wordt, zal je ook zekerder van jezelf worden,maar hier heb je nu niets aan.
Je kan ook boeken lezen over introverte mensen, hier vond ik veel herkenning in en heb ik best wel wat aan gehad. (introverte type, een stille kracht).
Ik zou er zeker gebruik maken van het aanbod van je chef, om je te helpen. Zo laat je zien dat je serieus met zijn opmerkingen omgaat en dat je het probleem wil verbeteren. Zeg bijv. dat je niet gewend bent om over jezelf te praten, dat je dan niet zo goed weet wat je moet zeggen. Of noem het voorbeeld wat je aangaf over dat wat je collega''s zeggen over als jij iets nieuws hebt geleerd, waar je trots op bent, en zij daar heel geringschattend over doen.
En hier is wat meer durf voor nodig: gooi in de groep (of vertel 1 of 2 collega's die je vertrouwt) dat je chef denkt dat jij het niet naar je zin hebt, maar dat je het wel naar je zin hebt. En vraag dan of zij ook die indruk van je hebben. En vertel maar dat je het moeilijk vindt en onzeker bent. Of vraag om tips. Ik weet niet of je dit durft, maar dit zou best een grote ommekeer kunnen zijn. Omdat jij je kwetsbaar opstelt en mensen je dan willen helpen. Zo werkt het vaak.
En ik weet, ik heb makkelijk praten, maar aan de andere kant; wat heb je te verliezen?
Zelf ben ik ook een heel rustig persoon, en dan uit je dingen niet altijd hardop, maar verwerk je zaken eerst zelf, en praat je over persoonlijke zaken met mensen die je vertrouwt.
Naarmate je ouder wordt, zal je ook zekerder van jezelf worden,maar hier heb je nu niets aan.
Je kan ook boeken lezen over introverte mensen, hier vond ik veel herkenning in en heb ik best wel wat aan gehad. (introverte type, een stille kracht).
Ik zou er zeker gebruik maken van het aanbod van je chef, om je te helpen. Zo laat je zien dat je serieus met zijn opmerkingen omgaat en dat je het probleem wil verbeteren. Zeg bijv. dat je niet gewend bent om over jezelf te praten, dat je dan niet zo goed weet wat je moet zeggen. Of noem het voorbeeld wat je aangaf over dat wat je collega''s zeggen over als jij iets nieuws hebt geleerd, waar je trots op bent, en zij daar heel geringschattend over doen.
En hier is wat meer durf voor nodig: gooi in de groep (of vertel 1 of 2 collega's die je vertrouwt) dat je chef denkt dat jij het niet naar je zin hebt, maar dat je het wel naar je zin hebt. En vraag dan of zij ook die indruk van je hebben. En vertel maar dat je het moeilijk vindt en onzeker bent. Of vraag om tips. Ik weet niet of je dit durft, maar dit zou best een grote ommekeer kunnen zijn. Omdat jij je kwetsbaar opstelt en mensen je dan willen helpen. Zo werkt het vaak.
En ik weet, ik heb makkelijk praten, maar aan de andere kant; wat heb je te verliezen?
zaterdag 8 mei 2010 om 14:52
Heyjij! Het ligt niet aan jou, die collega´s van je zijn gewoon veel te nieuwsgierig!
Dat zij hun leven zo op tafel gooien vind ik geen excuus om van jou alles over je leven te willen weten.
Het komt zelfs op me over alsof ze teveel tijd overhebben. Je hebt waarschijnlijk je eigen vrienden/vriendinnen en wat heb je eraan om zo amicaal met elkaar te zijn op de werkvloer?
Tja, ik kan ook niks aan de situatie op jouw werk veranderen, maar zo´n stelletje kwebbeltantes lijkt me helemaal niks.
Dat zij hun leven zo op tafel gooien vind ik geen excuus om van jou alles over je leven te willen weten.
Het komt zelfs op me over alsof ze teveel tijd overhebben. Je hebt waarschijnlijk je eigen vrienden/vriendinnen en wat heb je eraan om zo amicaal met elkaar te zijn op de werkvloer?
Tja, ik kan ook niks aan de situatie op jouw werk veranderen, maar zo´n stelletje kwebbeltantes lijkt me helemaal niks.
Viva naar de knoppen.
zaterdag 8 mei 2010 om 19:23
Ik heb een beetje hetzelfde 'probleem'.
Ik krijg al vanaf mijn basisschooltijd te horen dat ik de indruk geef dingen niet leuk te vinden/het niet naar mijn zin te hebben, terwijl dit helemaal niet het geval is.
Ik kan heel gezellig kletsen met collega's, maar op elke maandagochtend en bij elke lunch die standaard praatjes, dat hoeft voor mij niet zo. Ik zeg dus gewoon vrolijk goedemorgen, maar wat iemand in zijn weekend heeft gedaan vind ik eigenlijk niet zo boeiend. Over het algemeen krijg je toch een antwoord in de trend van 'lekker ontspannen'.
Bij mijn huidige werkgever kreeg ik tijdens mijn 1e functioneringsgesprek ook weer de vraag of ik het wel naar mijn zin had. Ik heb verteld dat ik gewoon zo in elkaar zit, en sindsdien heb ik er nooit meer iets over gehoord.
Ik vind het wel altijd een beetje flauw, omdat je niet overdreven enthousiast doet of deelneemt aan elk weer/kinder - gesprekje, meteen word bestempeld als een saai persoon die het niet naar zijn zin heeft.
Ik krijg al vanaf mijn basisschooltijd te horen dat ik de indruk geef dingen niet leuk te vinden/het niet naar mijn zin te hebben, terwijl dit helemaal niet het geval is.
Ik kan heel gezellig kletsen met collega's, maar op elke maandagochtend en bij elke lunch die standaard praatjes, dat hoeft voor mij niet zo. Ik zeg dus gewoon vrolijk goedemorgen, maar wat iemand in zijn weekend heeft gedaan vind ik eigenlijk niet zo boeiend. Over het algemeen krijg je toch een antwoord in de trend van 'lekker ontspannen'.
Bij mijn huidige werkgever kreeg ik tijdens mijn 1e functioneringsgesprek ook weer de vraag of ik het wel naar mijn zin had. Ik heb verteld dat ik gewoon zo in elkaar zit, en sindsdien heb ik er nooit meer iets over gehoord.
Ik vind het wel altijd een beetje flauw, omdat je niet overdreven enthousiast doet of deelneemt aan elk weer/kinder - gesprekje, meteen word bestempeld als een saai persoon die het niet naar zijn zin heeft.
zaterdag 8 mei 2010 om 19:28
quote:Heyjij schreef op 07 mei 2010 @ 19:28:
Moonlight, zo ging dat ook bij mijn vorige baan hoor. Er werd erg in details verteld tot aan doktersbezoekjes aan toe. Als ik zei dat ik bijv op tijd weg moest omdat ik een afspraak met de huisarts had (en niet eerder weg, maar
weg zodra mn werkdag erop zat) dan werd er ook gevraagd waarvoor ik daar dan heen moest. Terwijl ik in principe het iemand niet eens aan vind gaan dat ik een afspraak met mijn arts heb.
Ja zo moest ik eens in de pauze naar de apotheek. Eigenlijk had ik willen zeggen dat ik ging winkelen. Maar aangezien ze dan hadden willen weten welke winkels en waarvoor etc. heb ik toch gewoon gezegd dat ik naar de apotheek ging. En dan viel er zo'n stilte waarin kennelijk de rest van het verhaal zou moeten komen maar die kwam dus niet want het ging ze geen reet aan wat ik bij de apotheek ging doen.
Best lastig soms. Ook als mensen vragen: Hoe gaat het? (niet speciaal in werksituaties) zeg ik soms 'goed' of wat anders maar voel ik geen behoefte om te vertellen wat er allemaal goed gaat en wat ik zoal gedaan heb die dag etc. Dan valt er ook zo'n stilte.
Ben echt niet super-introvert maar als een vage kennis vraagt hoe het gaat hoef ik daar niet over uit te wijden, vind ik.
Eigenlijk helemaal niet lastig dus
Moonlight, zo ging dat ook bij mijn vorige baan hoor. Er werd erg in details verteld tot aan doktersbezoekjes aan toe. Als ik zei dat ik bijv op tijd weg moest omdat ik een afspraak met de huisarts had (en niet eerder weg, maar
weg zodra mn werkdag erop zat) dan werd er ook gevraagd waarvoor ik daar dan heen moest. Terwijl ik in principe het iemand niet eens aan vind gaan dat ik een afspraak met mijn arts heb.
Ja zo moest ik eens in de pauze naar de apotheek. Eigenlijk had ik willen zeggen dat ik ging winkelen. Maar aangezien ze dan hadden willen weten welke winkels en waarvoor etc. heb ik toch gewoon gezegd dat ik naar de apotheek ging. En dan viel er zo'n stilte waarin kennelijk de rest van het verhaal zou moeten komen maar die kwam dus niet want het ging ze geen reet aan wat ik bij de apotheek ging doen.
Best lastig soms. Ook als mensen vragen: Hoe gaat het? (niet speciaal in werksituaties) zeg ik soms 'goed' of wat anders maar voel ik geen behoefte om te vertellen wat er allemaal goed gaat en wat ik zoal gedaan heb die dag etc. Dan valt er ook zo'n stilte.
Ben echt niet super-introvert maar als een vage kennis vraagt hoe het gaat hoef ik daar niet over uit te wijden, vind ik.
Eigenlijk helemaal niet lastig dus
maandag 10 mei 2010 om 12:51
Nou ik doe mijn best. Heb praatjes gemaakt, gelacht etc. Help mensen overal mee. Merk alleen wel dat mensen dat verdomt handig vinden en elk rotklusje naar mij toe schuiven.
Heb interesse naar mensen getoont. Wilde over mijzelf vertellen alleen na 2 zinnen werd het gesprek door iemand overgenomen en maakte er haar eigen verhaal van.
Aan een collega gevraagd hoe zij met mij werkt en het verhaal verteld en hoe zij dat ziet, of ze tips had. Ze keek mij verbaasd aan en zij dat ze lekker met mij werkt, en niet vind
dat ik uitstraal dat ik het niet leuk vind. Dus geen tips helaas. Ik zal het aan nog een paar collega's vragen.
@Padje, ik had dus bij het sollicitatie én bij mijn 1e evaluatiegesprek uit mijzelf aangegeven dat ik een introvert persoon ben en daardoor wel eens de indruk wek niet enthousiast te zijn, terwijl ik het echt wel naar mijn zin heb.
Maar alsnog wordt dit nu naar voren gehaald bij een volgende evaluatie.
Heb interesse naar mensen getoont. Wilde over mijzelf vertellen alleen na 2 zinnen werd het gesprek door iemand overgenomen en maakte er haar eigen verhaal van.
Aan een collega gevraagd hoe zij met mij werkt en het verhaal verteld en hoe zij dat ziet, of ze tips had. Ze keek mij verbaasd aan en zij dat ze lekker met mij werkt, en niet vind
dat ik uitstraal dat ik het niet leuk vind. Dus geen tips helaas. Ik zal het aan nog een paar collega's vragen.
@Padje, ik had dus bij het sollicitatie én bij mijn 1e evaluatiegesprek uit mijzelf aangegeven dat ik een introvert persoon ben en daardoor wel eens de indruk wek niet enthousiast te zijn, terwijl ik het echt wel naar mijn zin heb.
Maar alsnog wordt dit nu naar voren gehaald bij een volgende evaluatie.
maandag 10 mei 2010 om 13:50
quote:Heyjij schreef op 07 mei 2010 @ 13:31:
. Wat kan ik
doen om te laten zien dat ik wél enthousiast ben in mn werk?
Deze vraag moet je aan je manager stellen en dan ook doorvragen. van wie heeft hij wat gehoord en hoe zou jij dat eventueel kunnen verbeteren. Ik zeg eventueel want je moet jezelf niet gaan veranderen omdat anderen vinden dat je anders moet zijn. Bv als jij geen weekend of koffie leut praatjes maakt en iemand stoort zich daaraan dan is dat het probleem van die persoon en niet van jou.
Maar als het bv is dat je heel kortaf antwoord ( in hun ogen ) terwijl jij denkt dat je normaal antwoord dan zou je daar wat mee kunnen doen. Ik kom zelf ook norser en botter over dan ik het meestal bedoel, dat weet ik nu en dus probeer ik daar soms wat aan te verbeteren.
Als blijkt dat je collega's willen dat je meer over koetjes en kalfjes praat en jij wil dat niet dan kun je dat ook tegen je manager zeggen: ik ben hier om te werken en niet om de hele dag over koetjes en kalfjes te praten.
En nog een tip: ik had een collega met wie de samenwerking best stroef verliep. Dit heb ik opgelost door 1x in de zoveel tijd met haar een lunchwandeling te gaan maken. Mischien kun jij ook 1 op 1 met je collega's eens wat gaan doen en dan een gezellig kletspraatje maken.
. Wat kan ik
doen om te laten zien dat ik wél enthousiast ben in mn werk?
Deze vraag moet je aan je manager stellen en dan ook doorvragen. van wie heeft hij wat gehoord en hoe zou jij dat eventueel kunnen verbeteren. Ik zeg eventueel want je moet jezelf niet gaan veranderen omdat anderen vinden dat je anders moet zijn. Bv als jij geen weekend of koffie leut praatjes maakt en iemand stoort zich daaraan dan is dat het probleem van die persoon en niet van jou.
Maar als het bv is dat je heel kortaf antwoord ( in hun ogen ) terwijl jij denkt dat je normaal antwoord dan zou je daar wat mee kunnen doen. Ik kom zelf ook norser en botter over dan ik het meestal bedoel, dat weet ik nu en dus probeer ik daar soms wat aan te verbeteren.
Als blijkt dat je collega's willen dat je meer over koetjes en kalfjes praat en jij wil dat niet dan kun je dat ook tegen je manager zeggen: ik ben hier om te werken en niet om de hele dag over koetjes en kalfjes te praten.
En nog een tip: ik had een collega met wie de samenwerking best stroef verliep. Dit heb ik opgelost door 1x in de zoveel tijd met haar een lunchwandeling te gaan maken. Mischien kun jij ook 1 op 1 met je collega's eens wat gaan doen en dan een gezellig kletspraatje maken.
maandag 10 mei 2010 om 13:52
en hetbenoemen naar je collega's kan ook veel verbeteren: luister mensen: "ik heb het hier ontzettend naar mijn zin ondanks dat jullie dat niet merken. Ik ben niet zo open, ik doe niet aan goedemorgen en weekend gesprekjes want ik moet dan nog opstarten ( of zoiets ), maar ik hoor jullie verhalen graag 's middags aan".
maandag 10 mei 2010 om 13:54
vrijdag 14 mei 2010 om 23:15
Je karakter kan je niet verbeteren. Ik vind het onzin dat een manager vind dat dat moet want je moet helemaal niets. Je doet verder je werk toch goed, dat is toch het belangrijkst?? En dat enthousiasme uitstralen is erg lastig hoor, ik zie dan iemand voor mij die de hele dag met een big smile door de gangen springt en danst. Mischien heeft die manager zelf geen zin meer in zijn baan en gaat die op futuliteiten letten die niet echt belangrijk zijn.
En dat je niet meekletst over al die kinderpraat vind ik niet vreemd omdat je zelf geen kinderen hebt. Dat moeten die colllega's toch ook begrijpen lijkt mij. Mischien kan je ook zelf een ander onderwerp aandragen om over te praten, het weer, de politiek, actuele dingen, bedrijfsdingen enzo. En verder kom je toch in de 1e plaats op je werk om je werk te doen en niet te theekransen de hele dag. Natuurlijk is een praatje maken altijd leuk en goed voor de sfeer, maar ieder is anders. De een praat heel veel over haar priveleven en de ander is meer gesloten of werkt liever gewoon door om het werk af te maken. Ikzelf ben ook vrij rustig en introvert, moet ook altijd eerst even de kat uit de boom kijken voor dat ik "meedoe" maar ik probeer wel uitmijzelf wat contact te maken of mee te doen aan een gesprek, maar ik heb bij sommige bedrijven ook gemerkt dat dat niet geld voor mijn collega's die soms pas na een half jaar ook eens aan mij vroegen hoe mijn weekend was of mijn vakantie bijvoorbeeld. De omgekeerde wereld dus.
Maar het is wel typisch hollands om mensen in een hokje te duwen, dat iedereen maar enthousiast, spontaan, open, extravert en direct moet zijn. Alsof je als rustige, introverte, gesloten (harde werker) niet meeteld in dit land. Volgens mij werk jij meer en harder dan die "theekrans" collega's van je.
Trouwens in het buitenland schijnt het juist not done te zijn om over je priveleven te praten. Ik geloof dat dat het geval is in Engeland en Duitsland bijvoorbeeld.
En dat je niet meekletst over al die kinderpraat vind ik niet vreemd omdat je zelf geen kinderen hebt. Dat moeten die colllega's toch ook begrijpen lijkt mij. Mischien kan je ook zelf een ander onderwerp aandragen om over te praten, het weer, de politiek, actuele dingen, bedrijfsdingen enzo. En verder kom je toch in de 1e plaats op je werk om je werk te doen en niet te theekransen de hele dag. Natuurlijk is een praatje maken altijd leuk en goed voor de sfeer, maar ieder is anders. De een praat heel veel over haar priveleven en de ander is meer gesloten of werkt liever gewoon door om het werk af te maken. Ikzelf ben ook vrij rustig en introvert, moet ook altijd eerst even de kat uit de boom kijken voor dat ik "meedoe" maar ik probeer wel uitmijzelf wat contact te maken of mee te doen aan een gesprek, maar ik heb bij sommige bedrijven ook gemerkt dat dat niet geld voor mijn collega's die soms pas na een half jaar ook eens aan mij vroegen hoe mijn weekend was of mijn vakantie bijvoorbeeld. De omgekeerde wereld dus.
Maar het is wel typisch hollands om mensen in een hokje te duwen, dat iedereen maar enthousiast, spontaan, open, extravert en direct moet zijn. Alsof je als rustige, introverte, gesloten (harde werker) niet meeteld in dit land. Volgens mij werk jij meer en harder dan die "theekrans" collega's van je.
Trouwens in het buitenland schijnt het juist not done te zijn om over je priveleven te praten. Ik geloof dat dat het geval is in Engeland en Duitsland bijvoorbeeld.
Life is peachy, somethimes soft and sweet, somethimes hard and rotten
