Werk & Studie
alle pijlers
niet enthousiast genoeg?
vrijdag 7 mei 2010 om 13:31
Ik heb een probleem waar ik nu al meerdere keren tegen aan gelopen ben, maar ik niet weet wat ik er tegen kan doen.
Ik ben van mijzelf een rustig persoon, hou ook van rustig. Daardoor wek ik bij anderen de indruk dat ik mijn werk niet leuk vind, geen interesse heb.
Terwijl dat dus niet zo is. Ik vind mijn werk zeker wel leuk. Ik ben alleen niet het type dat continu met iedereen kletst, daar wordt ik zelfs doodmoe van.
Maar het wordt wél van mij verwacht. Ook collega's die dan tegen mij niets zeggen maar wel verwachten dat ik uit mijzelf ga vragen hoe hun weekend was, hoe het
met de kids is etc. Het is nu niet zo dat ik de hele dag mn mond hou. Ik toon zeker wel interesse naar anderen en als er een discussie is die mij aanspreekt ga ik er in mee.
(als het bijv over kids gaat, dan hou ik mij op de achtergrond.) Ik ben dus al bij verschillende banen er op aangesproken dat ze het idee hebben dat ik het niet naar mijn zin heb. Wat kan ik
doen om te laten zien dat ik wél enthousiast ben in mn werk?
Ik ben van mijzelf een rustig persoon, hou ook van rustig. Daardoor wek ik bij anderen de indruk dat ik mijn werk niet leuk vind, geen interesse heb.
Terwijl dat dus niet zo is. Ik vind mijn werk zeker wel leuk. Ik ben alleen niet het type dat continu met iedereen kletst, daar wordt ik zelfs doodmoe van.
Maar het wordt wél van mij verwacht. Ook collega's die dan tegen mij niets zeggen maar wel verwachten dat ik uit mijzelf ga vragen hoe hun weekend was, hoe het
met de kids is etc. Het is nu niet zo dat ik de hele dag mn mond hou. Ik toon zeker wel interesse naar anderen en als er een discussie is die mij aanspreekt ga ik er in mee.
(als het bijv over kids gaat, dan hou ik mij op de achtergrond.) Ik ben dus al bij verschillende banen er op aangesproken dat ze het idee hebben dat ik het niet naar mijn zin heb. Wat kan ik
doen om te laten zien dat ik wél enthousiast ben in mn werk?
vrijdag 7 mei 2010 om 15:15
Wintermuts,
Ik heb het zeker naar mijn zin daar. Vind het erg interessant wat ik er nieuw bij heb geleerd, en ga leren. Ik denk zelfs smorgens 'wow, ik hou van mn werk' en nooit 'ik moet weer'.
De dag vliegt ook om. Met de meeste collega's kan ik het ook goed vinden (denk ik tenminste). Natuurlijk niet met iedereen, maar dat lijkt mij logisch.
Ik heb wel eens prive-problemen waardoor ik niet lekker in mn vel zit. En daar praat ik soms ook wel over op het werk. Maar dit zijn geen allerdaagse dingen. En voor het geld
doe ik het absoluut niet. Bij mn vorige baan verdiende ik stukken meer maar had het er niet naar mijn zin, en hier wel.
Maar aan je bovenstaande tips heb ik wel wat, ik ga ze proberen toe te passen.
Ik heb het zeker naar mijn zin daar. Vind het erg interessant wat ik er nieuw bij heb geleerd, en ga leren. Ik denk zelfs smorgens 'wow, ik hou van mn werk' en nooit 'ik moet weer'.
De dag vliegt ook om. Met de meeste collega's kan ik het ook goed vinden (denk ik tenminste). Natuurlijk niet met iedereen, maar dat lijkt mij logisch.
Ik heb wel eens prive-problemen waardoor ik niet lekker in mn vel zit. En daar praat ik soms ook wel over op het werk. Maar dit zijn geen allerdaagse dingen. En voor het geld
doe ik het absoluut niet. Bij mn vorige baan verdiende ik stukken meer maar had het er niet naar mijn zin, en hier wel.
Maar aan je bovenstaande tips heb ik wel wat, ik ga ze proberen toe te passen.
vrijdag 7 mei 2010 om 15:18
quote:Heyjij schreef op 07 mei 2010 @ 14:21:
Het probleem is dat ik een rustig type ben die heus wel een praatje maakt maar geen kletstante is. Daardoor wordt er van mij gedacht dat ik mijn werk niet leuk vind. Terwijl ik mijn werk super vind. Alleen ben ik niet het type dat als ik een leuke opdracht heb dat ik dat door de gangen gil en er een salto bij maak. ( om het even te overdrijven ) Ik vind het moeilijk hoe ik kan laten zien aan anderen dat ik het wel degelijk naar mijn zin heb. Behalve dus je uitstraling. Ik dacht dat mijn uitstraling wel okay was, maar ik ga er op letten want misschien heeft het daar ook wel mee te maken.
Lieve schat , waarom zou je je anders voordoen dan je bent?
De verwachting van je collega's is dus dat je enthousiasme toont. Als je rustig bent van nature wil dat niet zeggen dat je niet enthousiast bent. Als je collega's wat minder oppervlakkig zouden zijn (sorry voor mijn oordeel, maar zo komt het op me over als ik lees wat je schrijft... ik kan er helemaal naast zitten) en ze hun blik zouden verruimen... ieder mens is anders!!!... zouden ze niet van jou verwachten dat je verandert.
Ik vind het erg zonde dat je hierdoor onzeker wordt. Als je mijn collega zou zijn zou ik je accepteren hoe je bent. Wat maakt het nou uit dat je rustig bent.
Mag ik vragen hoe oud je bent. Misschien heeft het met je leeftijd te maken. Soms accepteer je jezelf beter als je iets ouder bent en je ervaringen het dat het okay is dat je bent wie je bent.
Ik ben ook een vrij rustig persoon en deed vroeger oo mijn stinkende best om praatjes te houden etc. ook als het me eigenlijk niet interesseerde.
Nu ik daar mee ben gestopt merk ik dat mensen me echt wel waarderen en ik mensen aantrek waar ik me prettig bij voel, puur omdat ik mezelf ben en me niet meer anders voordoe.
Succes meis!
Het probleem is dat ik een rustig type ben die heus wel een praatje maakt maar geen kletstante is. Daardoor wordt er van mij gedacht dat ik mijn werk niet leuk vind. Terwijl ik mijn werk super vind. Alleen ben ik niet het type dat als ik een leuke opdracht heb dat ik dat door de gangen gil en er een salto bij maak. ( om het even te overdrijven ) Ik vind het moeilijk hoe ik kan laten zien aan anderen dat ik het wel degelijk naar mijn zin heb. Behalve dus je uitstraling. Ik dacht dat mijn uitstraling wel okay was, maar ik ga er op letten want misschien heeft het daar ook wel mee te maken.
Lieve schat , waarom zou je je anders voordoen dan je bent?
De verwachting van je collega's is dus dat je enthousiasme toont. Als je rustig bent van nature wil dat niet zeggen dat je niet enthousiast bent. Als je collega's wat minder oppervlakkig zouden zijn (sorry voor mijn oordeel, maar zo komt het op me over als ik lees wat je schrijft... ik kan er helemaal naast zitten) en ze hun blik zouden verruimen... ieder mens is anders!!!... zouden ze niet van jou verwachten dat je verandert.
Ik vind het erg zonde dat je hierdoor onzeker wordt. Als je mijn collega zou zijn zou ik je accepteren hoe je bent. Wat maakt het nou uit dat je rustig bent.
Mag ik vragen hoe oud je bent. Misschien heeft het met je leeftijd te maken. Soms accepteer je jezelf beter als je iets ouder bent en je ervaringen het dat het okay is dat je bent wie je bent.
Ik ben ook een vrij rustig persoon en deed vroeger oo mijn stinkende best om praatjes te houden etc. ook als het me eigenlijk niet interesseerde.
Nu ik daar mee ben gestopt merk ik dat mensen me echt wel waarderen en ik mensen aantrek waar ik me prettig bij voel, puur omdat ik mezelf ben en me niet meer anders voordoe.
Succes meis!
vrijdag 7 mei 2010 om 15:19
onthouden van wat collega's vertellen en hun hobby's om daar naar te vragen dat is een goede. Die wil ik toepassen.
Ik zit vaak langer op mijn werk, sta zelden met mn jas al klaar voor ik weg mag. Misschien dat het wel eens is voorgekomen, ik ga er op letten.
Snoepjes en andere spulletjes enzo neem ik al wel af en toe mee. Maar volgens mij hebben ze dat niet zo in de gaten omdat ik niet zo ben van: kijk mij nou eens wat ik mee neem.
Vergaderingen ben ik altijd bij, ook op mijn vrije dagen.
Ik zit vaak langer op mijn werk, sta zelden met mn jas al klaar voor ik weg mag. Misschien dat het wel eens is voorgekomen, ik ga er op letten.
Snoepjes en andere spulletjes enzo neem ik al wel af en toe mee. Maar volgens mij hebben ze dat niet zo in de gaten omdat ik niet zo ben van: kijk mij nou eens wat ik mee neem.
Vergaderingen ben ik altijd bij, ook op mijn vrije dagen.
vrijdag 7 mei 2010 om 15:29
Hoe is het precies gevraagd? En met welke woorden is jou aangegeven dat je iets aan je uitstraling moet doen?
Moet eerlijk zeggen dat ik zou steigeren als ik beoordeeld zou worden op niet werkgerelateerd gedrag. Volgens mij staat er ook nergens in je contract dat je sociaal moet zijn, mogelijk wel iets over samenwerken en klantvriendelijkheid.
Zou het kunnen zijn dat je een aanname hebt gemaakt dat je je gedrag moet aanpassen terwijl je leidinggevende niet meer heeft gevraagd dan of je het wel op je zin hebt op je werk?
Kortste route: ik kom hier om te werken, en ik lever graag een goed en deugdelijk product af. Voor de rest meen ik dat ik netjes met mijn collega's om ga, maar enthousiasme, dat zit bij mij aan de binnenkant.
Moet eerlijk zeggen dat ik zou steigeren als ik beoordeeld zou worden op niet werkgerelateerd gedrag. Volgens mij staat er ook nergens in je contract dat je sociaal moet zijn, mogelijk wel iets over samenwerken en klantvriendelijkheid.
Zou het kunnen zijn dat je een aanname hebt gemaakt dat je je gedrag moet aanpassen terwijl je leidinggevende niet meer heeft gevraagd dan of je het wel op je zin hebt op je werk?
Kortste route: ik kom hier om te werken, en ik lever graag een goed en deugdelijk product af. Voor de rest meen ik dat ik netjes met mijn collega's om ga, maar enthousiasme, dat zit bij mij aan de binnenkant.
vrijdag 7 mei 2010 om 15:33
Ddi,
Waarom zou ik mij anders voor doen dan ik ben? Omdat dat van mij verwacht wordt. Omdat het niet prettig werkt en er onzeker van wordt als ik continu moet nadenken: wat zal ik straks gaan zeggen of vertellen. O jee er
valt een stilte, waar zal ik over beginnen. Hij is druk bezig, hoe kan ik tussendoor tóch laten merken hoe leuk ik het allemaal vind. Zal ik glimlachend rond lopen? of krijg ik dan weer de vraag 'waarom lach je'. Nou... uhm zomaar...
Het gekke is dat bij mensen die ook rustig zijn, ik juist de persoon ben die een praatje aanknoopt. Bij hele drukke mensen word ik wat onzeker en trek ik mij weer wat meer terug. Hoe dat kan, dat weet ik niet.
Ook in het openbaar heb ik geen moeite om mensen aan te spreken. Het is juist op mijn werk. Omdat ik het graag goed wil doen, en het fijn zou vinden om te horen dat mensen tevreden met mij zijn. Wat wildvreemde mensen van mij vinden dat maakt mij niet zoveel uit. Maar wat mensen op het werk van mij vinden vind ik belangrijk.
Ik ben 25 maar word standaard 19/20 geschat. Ik zie wel verschil met jaren terug en nu. Toen durfde ik niks. Geen initiatief te nemen, complimenten te geven etc. Nu durf ik dat wel.
Waarom zou ik mij anders voor doen dan ik ben? Omdat dat van mij verwacht wordt. Omdat het niet prettig werkt en er onzeker van wordt als ik continu moet nadenken: wat zal ik straks gaan zeggen of vertellen. O jee er
valt een stilte, waar zal ik over beginnen. Hij is druk bezig, hoe kan ik tussendoor tóch laten merken hoe leuk ik het allemaal vind. Zal ik glimlachend rond lopen? of krijg ik dan weer de vraag 'waarom lach je'. Nou... uhm zomaar...
Het gekke is dat bij mensen die ook rustig zijn, ik juist de persoon ben die een praatje aanknoopt. Bij hele drukke mensen word ik wat onzeker en trek ik mij weer wat meer terug. Hoe dat kan, dat weet ik niet.
Ook in het openbaar heb ik geen moeite om mensen aan te spreken. Het is juist op mijn werk. Omdat ik het graag goed wil doen, en het fijn zou vinden om te horen dat mensen tevreden met mij zijn. Wat wildvreemde mensen van mij vinden dat maakt mij niet zoveel uit. Maar wat mensen op het werk van mij vinden vind ik belangrijk.
Ik ben 25 maar word standaard 19/20 geschat. Ik zie wel verschil met jaren terug en nu. Toen durfde ik niks. Geen initiatief te nemen, complimenten te geven etc. Nu durf ik dat wel.
vrijdag 7 mei 2010 om 15:35
Hoi, ik kan je een artikel in de Cosmo van deze maand aanraden (die met Lady Gaga op de cover). Daarin gaat een verslaggeefster naar een imagodeskundige die haar laat inzien hoe ze precies overkomt, en tips geeft dat te veranderen in haar voordeel. Misschien is zo'n consult ook wel iets voor jou!
't Is al met al een heel gedoe
vrijdag 7 mei 2010 om 15:36
Mamzelle,
Hij vroeg of ik het wel naar mijn zin had, of ik mijn werk wel leuk vond. Waarop ik zei dat ik het ontzettend naar mijn zin had. Daarop gaf hij het antwoord dat ik niet zo overkwam. Dat ik het werk maar doe omdat het moet.
Hij vroeg of het soms met onzekerheid te maken had. En dat beaamde ik. Hij vroeg wat hij daar aan kon doen. Maar dat is het hem nou net, dat weet ik zelf niet. Hij zei wel dat hij zag dat als ik iets nieuws had geleerd dat hij aan mij zag dat ik straalde maar het verder niet uitte. Dat komt ook omdat ik op dat moment supertrots ben op mijzelf dat ik dat kan maar niet het uitschreeuw hoe geweldig ik het vind. Ook omdat de meeste collega's het al járen doen en zeggen: mwah... ik vind het niks aan. Doe dat zo vaak. Ook zei hij dat hij wil dat er aan gewerkt wordt.
Hij vroeg of ik het wel naar mijn zin had, of ik mijn werk wel leuk vond. Waarop ik zei dat ik het ontzettend naar mijn zin had. Daarop gaf hij het antwoord dat ik niet zo overkwam. Dat ik het werk maar doe omdat het moet.
Hij vroeg of het soms met onzekerheid te maken had. En dat beaamde ik. Hij vroeg wat hij daar aan kon doen. Maar dat is het hem nou net, dat weet ik zelf niet. Hij zei wel dat hij zag dat als ik iets nieuws had geleerd dat hij aan mij zag dat ik straalde maar het verder niet uitte. Dat komt ook omdat ik op dat moment supertrots ben op mijzelf dat ik dat kan maar niet het uitschreeuw hoe geweldig ik het vind. Ook omdat de meeste collega's het al járen doen en zeggen: mwah... ik vind het niks aan. Doe dat zo vaak. Ook zei hij dat hij wil dat er aan gewerkt wordt.
vrijdag 7 mei 2010 om 15:38
Je schreef net ergens dat je nooit met tegenzin gaat of dat de dag vliegt. Zeg je dat ook weleens hardop? Gewoon aan het eind vd dag: goh de dag is gevlogen zeg, dit of dat was een leuke/boeiende klus. Of sochtends (na je 1e uur dipje, heb ik ook last van ): nou het kostte me vanmorgen niet veel moeite hierheen te komen, ik wil echt dit of dat afmaken vandaag.
Verder zeg je dat je reageert met woorden als goh, leuk, grappig etc. Mensen vinden het vaak meer betrokken staan als je zegt: en toen? Wat vond je man ervan? Daar heb je zeker de hele dag nog om moeten lachen? Heeft je zieke kind wel doorgeslapen vannacht dan? Etc etc, doorvragen dus. (al zou het antwoord je niet interreseren, dit is hoe je meer belangstelling voor een ander toont).
Verder zeg je dat je reageert met woorden als goh, leuk, grappig etc. Mensen vinden het vaak meer betrokken staan als je zegt: en toen? Wat vond je man ervan? Daar heb je zeker de hele dag nog om moeten lachen? Heeft je zieke kind wel doorgeslapen vannacht dan? Etc etc, doorvragen dus. (al zou het antwoord je niet interreseren, dit is hoe je meer belangstelling voor een ander toont).
vrijdag 7 mei 2010 om 15:39
[quote]Heyjij schreef op 07 mei 2010 @ 15:33:
Ddi,
Waarom zou ik mij anders voor doen dan ik ben? Omdat dat van mij verwacht wordt.
Maarre... daar voel je je toch niet lekker bij?
Is dit dan wel de geschikte baan voor jou?
Ik wil me niet anders voordoen op mijn werk (privé ook niet overigens) dan dat ik ben. Kost me te veel energie.
Omdat het niet prettig werkt en er onzeker van wordt als ik continu moet nadenken: wat zal ik straks gaan zeggen of vertellen. O jee er
valt een stilte, waar zal ik over beginnen. Hij is druk bezig, hoe kan ik tussendoor tóch laten merken hoe leuk ik het allemaal vind. Zal ik glimlachend rond lopen? of krijg ik dan weer de vraag 'waarom lach je'. Nou... uhm zomaar...
Nogmaals... lijkt me enorm veel energie kosten. Ik zou er doodmoe van worden... en zeer zeker geen gelukkig mens.
Ddi,
Waarom zou ik mij anders voor doen dan ik ben? Omdat dat van mij verwacht wordt.
Maarre... daar voel je je toch niet lekker bij?
Is dit dan wel de geschikte baan voor jou?
Ik wil me niet anders voordoen op mijn werk (privé ook niet overigens) dan dat ik ben. Kost me te veel energie.
Omdat het niet prettig werkt en er onzeker van wordt als ik continu moet nadenken: wat zal ik straks gaan zeggen of vertellen. O jee er
valt een stilte, waar zal ik over beginnen. Hij is druk bezig, hoe kan ik tussendoor tóch laten merken hoe leuk ik het allemaal vind. Zal ik glimlachend rond lopen? of krijg ik dan weer de vraag 'waarom lach je'. Nou... uhm zomaar...
Nogmaals... lijkt me enorm veel energie kosten. Ik zou er doodmoe van worden... en zeer zeker geen gelukkig mens.
vrijdag 7 mei 2010 om 15:39
En in al die vragen beoordeelde hij jou niet, maar vroeg hij naar jou! Jij bent okee, hij probeert alleen je te begrijpen. Hij vraagt of hij iets voor je kan doen.
Het komt mij voor alsof je oprechte interesse voor kritiek neemt, en dat is doodzonde. Blijf toch gewoon lekker jezelf, dat kun je het beste. Kleine tips als 'onthouden wat de hobby's van collega's zijn en daar naar vragen' kun je daarbij wel meenemen.
Het komt mij voor alsof je oprechte interesse voor kritiek neemt, en dat is doodzonde. Blijf toch gewoon lekker jezelf, dat kun je het beste. Kleine tips als 'onthouden wat de hobby's van collega's zijn en daar naar vragen' kun je daarbij wel meenemen.
vrijdag 7 mei 2010 om 15:42
Zag net de laatste toevoeging niet (omdat die er niet stond?)
Heb je hem gevraagd hoe hij dit dan voor zich ziet? Kun je terug komen op het gesprek en hem vertellen dat je nu erg onzeker bent over je houding, en dat je maar moeilijk jezelf anders kunt voordoen dan dat je bent? Of hij tips heeft waarmee jij wat kan?
Heb je hem gevraagd hoe hij dit dan voor zich ziet? Kun je terug komen op het gesprek en hem vertellen dat je nu erg onzeker bent over je houding, en dat je maar moeilijk jezelf anders kunt voordoen dan dat je bent? Of hij tips heeft waarmee jij wat kan?
vrijdag 7 mei 2010 om 15:42
quote:Heyjij schreef op 07 mei 2010 @ 15:36:
Dat komt ook omdat ik op dat moment supertrots ben op mijzelf dat ik dat kan maar niet het uitschreeuw hoe geweldig ik het vind. Ook omdat de meeste collega's het al járen doen en zeggen: mwah... ik vind het niks aan. Doe dat zo vaak. Ook zei hij dat hij wil dat er aan gewerkt wordt.Ook al vinden die collega's e rniks aan, dat zegt toch niks over jou? Jammer dan dat zij het niet boeiend vinden, dat doet niets af aan jouw blijheid dat je het ook kunt. Dit is idd wel onzekerheid van je denk ik, probeer meer naar je eigen gevoel te luisteren en als jij ergens blij mee bent, 'gewoon' (ok das moeilijk maar toch) zeggen.
Dat komt ook omdat ik op dat moment supertrots ben op mijzelf dat ik dat kan maar niet het uitschreeuw hoe geweldig ik het vind. Ook omdat de meeste collega's het al járen doen en zeggen: mwah... ik vind het niks aan. Doe dat zo vaak. Ook zei hij dat hij wil dat er aan gewerkt wordt.Ook al vinden die collega's e rniks aan, dat zegt toch niks over jou? Jammer dan dat zij het niet boeiend vinden, dat doet niets af aan jouw blijheid dat je het ook kunt. Dit is idd wel onzekerheid van je denk ik, probeer meer naar je eigen gevoel te luisteren en als jij ergens blij mee bent, 'gewoon' (ok das moeilijk maar toch) zeggen.
vrijdag 7 mei 2010 om 15:42
moekie, ik zeg wel hardop altijd dat de dag vind omvliegen. Hoe ik hardop uit dat ik nooit met tegenzin werk weet ik niet zo goed hoe ik dat moet zeggen. Ik voel mij momenteel een beetje genoodzaakt om volgende week extra lang te blijven om te laten zien dat ik heus niet meteen naar huis wil racen zodra het tijd is.
Dat 2e is wel een goede tip ja, dat doorvragen.
Dat 2e is wel een goede tip ja, dat doorvragen.
vrijdag 7 mei 2010 om 15:44
Trouwens: glimlachend rondlopen vind ik eigenlijk een goed idee! Vooral als dat vragen uitlokt van mensen: waarom glimlach je? Hier kun je dan dus ook eerlijk op antwoorden: ik ben zo blij dat die klus af is, had net zo'n leuk klantcontact, ben blij dat ik dit of dat onder de knie heb. Dus niet uhhh zomaar! Want ja dat stoot af...
Heb je zulke draken van collega's dat ze niet blij voor je kunnen zijn als jij dat om zoiets bent?
Heb je zulke draken van collega's dat ze niet blij voor je kunnen zijn als jij dat om zoiets bent?
vrijdag 7 mei 2010 om 15:47
ik had inderdaad dat laatste zinnetje nog toegevoegd omdat het anders over zou komen dat hij alleen maar vraagt hoe het komt en verder niet. Hij zei ook dat als ik er niet aan werk en het niet verander
dat bijv. mijn contract niet wordt verlengd. Ik vind het vak waarin ik werk erg leuk, iets anders zou ik niet willen. Ook denk ik dat dit probleem in elk vak terug komt. Want ik heb het al vaker te horen gekregen.
Tja, ik voel me een beetje dommig/stom als ik blij ben ik dat iets geleerd heb dat andere collega's al jaren doen en een peuleschil vinden. Als ze praten over hoe simpel het wel niet is dan durf ik niet goed meer te zeggen
dat ik mij best wel trots voel dat ik het nu ook kan. Dan ben ik geneigd mee te praten.
dat bijv. mijn contract niet wordt verlengd. Ik vind het vak waarin ik werk erg leuk, iets anders zou ik niet willen. Ook denk ik dat dit probleem in elk vak terug komt. Want ik heb het al vaker te horen gekregen.
Tja, ik voel me een beetje dommig/stom als ik blij ben ik dat iets geleerd heb dat andere collega's al jaren doen en een peuleschil vinden. Als ze praten over hoe simpel het wel niet is dan durf ik niet goed meer te zeggen
dat ik mij best wel trots voel dat ik het nu ook kan. Dan ben ik geneigd mee te praten.
vrijdag 7 mei 2010 om 15:49
Mij interesseert het over het algemeen ook niet hoe het weekend van collega's geweest is. En het gaat hen ook niet aan hoe mijn weekend was.
Het gekke is - als ik buiten werktijd even binnen loop heb ik wel interesse in van alles. Maar als ik op maandagochtend wil beginnen met werk, wil ik ook gewoon beginnen. Niet eerst dat geleuter waardoor je de week al begint met achterstand.
Mijn idee is wel dat het per bedrijf verschilt in hoeverre je je privéleven 'hoort' te delen.
Ik heb ook wel eens te horen gekregen dat ik weinig over mezelf vertelde. Tja, misschien gaat het ze gewoon niks aan allemaal
(dit even in reactie op je OP, verder heb ik niet de hele discussie gelezen)
Het gekke is - als ik buiten werktijd even binnen loop heb ik wel interesse in van alles. Maar als ik op maandagochtend wil beginnen met werk, wil ik ook gewoon beginnen. Niet eerst dat geleuter waardoor je de week al begint met achterstand.
Mijn idee is wel dat het per bedrijf verschilt in hoeverre je je privéleven 'hoort' te delen.
Ik heb ook wel eens te horen gekregen dat ik weinig over mezelf vertelde. Tja, misschien gaat het ze gewoon niks aan allemaal
(dit even in reactie op je OP, verder heb ik niet de hele discussie gelezen)
vrijdag 7 mei 2010 om 15:50
nou er zitten een paar collega's bij die wel oprecht blij voor mij zijn, en naar wie ik het wél uit. (en hun hoor ik ook niet dat ik niet enthousiast genoeg ben). Maar een heleboel collega's zitten er al 10 of 20 jaar en praten
alsof ze het allemaal met hun ogen dicht doen en elke debiel het eigenlijk kan. Er word door die personen ook over andere personen gekletst als ze iets niet goed doen. Waardoor ik ook weer ga denken, zo word er dus ook over mij gepraat. ( die is te slordig, die te langzaam, die doet haar werk niet en praat alleen maar etc)
alsof ze het allemaal met hun ogen dicht doen en elke debiel het eigenlijk kan. Er word door die personen ook over andere personen gekletst als ze iets niet goed doen. Waardoor ik ook weer ga denken, zo word er dus ook over mij gepraat. ( die is te slordig, die te langzaam, die doet haar werk niet en praat alleen maar etc)
vrijdag 7 mei 2010 om 15:53
Zo zonde dat je je zo voelt. Je bent waarschijnlijk een beetje het broekie in een team nu, ik herken dat wel van mezelf in een van mn 1e banen. Ik nam erg weinig intiatief om dat ik alles maar stom vond van mezelf. Als ik iets wel goed deed sneeuwde dat weg onder de dingen die ik nog moest leren. Wat een ander als vanzelf bedacht, moest ik hard over nadenken.
Maar in elke bedrijf zijn er beginners en gevorderden. Jij hoort nu eenmaal (nog) niet bij die gevorderden. Probeer dat te accepteren, jouw doelen zijn anders als die van hen. Daarom is jouw werkervaring ook anders (en zeker niet minder waard als die van hen). het is voor hen simpel omdat ze het al jaren doen, zij zijn ook ergens onderaan begonnen toen het voor hen nog niet simpel was.
Al zou je maar reageren met: nu ik het snap, hoop ik dat het snel voor mij net zo simpel wordt als voor jullie. Ik ben blij dat ik het nu in ieder geval onder de knie heb. Je bent niet dom, je bent aan het leren en das heeeel wat anders!
Maar in elke bedrijf zijn er beginners en gevorderden. Jij hoort nu eenmaal (nog) niet bij die gevorderden. Probeer dat te accepteren, jouw doelen zijn anders als die van hen. Daarom is jouw werkervaring ook anders (en zeker niet minder waard als die van hen). het is voor hen simpel omdat ze het al jaren doen, zij zijn ook ergens onderaan begonnen toen het voor hen nog niet simpel was.
Al zou je maar reageren met: nu ik het snap, hoop ik dat het snel voor mij net zo simpel wordt als voor jullie. Ik ben blij dat ik het nu in ieder geval onder de knie heb. Je bent niet dom, je bent aan het leren en das heeeel wat anders!
vrijdag 7 mei 2010 om 15:53
[quote]Heyjij schreef op 07 mei 2010 @ 15:47:
Tja, ik voel me een beetje dommig/stom als ik blij ben ik dat iets geleerd heb dat andere collega's al jaren doen en een peuleschil vinden. Als ze praten over hoe simpel het wel niet is dan durf ik niet goed meer te zeggen
dat ik mij best wel trots voel dat ik het nu ook kan. Dan ben ik geneigd mee te praten.[/quote]
Het probleem is dat je super onzeker bent als ik het zo lees. Niet je niet-enthousiasme. Ik zou daar aan gaan werken als ik jou was.
Tja, ik voel me een beetje dommig/stom als ik blij ben ik dat iets geleerd heb dat andere collega's al jaren doen en een peuleschil vinden. Als ze praten over hoe simpel het wel niet is dan durf ik niet goed meer te zeggen
dat ik mij best wel trots voel dat ik het nu ook kan. Dan ben ik geneigd mee te praten.[/quote]
Het probleem is dat je super onzeker bent als ik het zo lees. Niet je niet-enthousiasme. Ik zou daar aan gaan werken als ik jou was.
vrijdag 7 mei 2010 om 15:57
quote:Heyjij schreef op 07 mei 2010 @ 15:54:
Moonlight, dat vond ik dus ook. Dat sommige dingen anderen niets aan ging. Zo was ik in mn vorige werk. Tis prive, en vond het niet nodig om dat met iedereen te delen. Maar dat werd dus wél van mij verwacht dus dat doe ik nu ook bij deze baan.
Ik begrijp nog steeds niet waarom je jezelf zo anders voordoet dan je bent, word je daar niet ongelukkig en hartstikke moe van?
Moonlight, dat vond ik dus ook. Dat sommige dingen anderen niets aan ging. Zo was ik in mn vorige werk. Tis prive, en vond het niet nodig om dat met iedereen te delen. Maar dat werd dus wél van mij verwacht dus dat doe ik nu ook bij deze baan.
Ik begrijp nog steeds niet waarom je jezelf zo anders voordoet dan je bent, word je daar niet ongelukkig en hartstikke moe van?
vrijdag 7 mei 2010 om 15:57
Moonlight/ Heyjij: maar er is nogal een verschil tussen vertellen hoe je weekend was en vertellen hoe je weekend was.
Zeg je: Oh fijn hoor, nog even bij mn ouders op bezoek geweest, en zondag lekker uit eten. het weekend vloog om.
Of: goed hoor, nog even bij mn ouders geweest want mn moeder had het zo moeilijk met de ziekte van mijn neefje dus ik heb daar best lang gezeten en zondag uit eten geweest met zes meiden om de 30e verjaardag van mijn vriendin te vieren. Voel je het verschil?
Zeg je: Oh fijn hoor, nog even bij mn ouders op bezoek geweest, en zondag lekker uit eten. het weekend vloog om.
Of: goed hoor, nog even bij mn ouders geweest want mn moeder had het zo moeilijk met de ziekte van mijn neefje dus ik heb daar best lang gezeten en zondag uit eten geweest met zes meiden om de 30e verjaardag van mijn vriendin te vieren. Voel je het verschil?
vrijdag 7 mei 2010 om 15:57
dat klopt dat ik door mijn onzekerheid waarschijnlijk uitstraal dat ik niet enthousiast genoeg ben. Maar het is een cirkeltje eigenlijk. Ik begin ergens vol goede moed. Hou praatjes uit mijzelf, toon interesse. En dan wordt er ergens op gereageerd waar ik onzeker van word en durf ik niet meer. Waarop ik weer reacties krijg en steeds onzekerder wordt. Ik weet niet goed hoe ik het moet aanpakken.
Heb ooit wel eens een stencil gekregen met zinnen als: je mag terug komen op je mening, ga niet raden wat anderen over je zullen denken, etc. Maar dat is allemaal makkelijker gezegd dan gedaan. Ik kan niet met een knip in mn vinger alles ineens ombuigen.
Heb ooit wel eens een stencil gekregen met zinnen als: je mag terug komen op je mening, ga niet raden wat anderen over je zullen denken, etc. Maar dat is allemaal makkelijker gezegd dan gedaan. Ik kan niet met een knip in mn vinger alles ineens ombuigen.
vrijdag 7 mei 2010 om 15:58
Interessant, ik lees mee omdat ik er veel in herken. Ik ben zelfs afgewezen op banen omdat ik ''niet enthousiast overkwam'' (terwijl het gesprek naar mijn idee wel goed ging).
Heb je dit ook in vorige banen gehad?
Naast je karakter (wat je niet echt kan veranderen maar hooguit bijschaven) kan het ook aan het bedrijf liggen?
Sfeer, cultuur.
Ik merk aan mezelf dat ik beter in een kleinere groep lig van mijn eigen leeftijd, dan bij een stel moeders van in de 40 die alleen maar over hun kroost kunnen praten.
Hmm niet echt tips verder, ik loop tegen hetzelfde aan. Maar ik zou niet ''voor de vorm'' de hele dag gaan glimlachen. Lijkt me ook niet oprecht over komen toch?
Heb je dit ook in vorige banen gehad?
Naast je karakter (wat je niet echt kan veranderen maar hooguit bijschaven) kan het ook aan het bedrijf liggen?
Sfeer, cultuur.
Ik merk aan mezelf dat ik beter in een kleinere groep lig van mijn eigen leeftijd, dan bij een stel moeders van in de 40 die alleen maar over hun kroost kunnen praten.
Hmm niet echt tips verder, ik loop tegen hetzelfde aan. Maar ik zou niet ''voor de vorm'' de hele dag gaan glimlachen. Lijkt me ook niet oprecht over komen toch?
