
Sollicitatie perikelen
donderdag 14 september 2017 om 13:56
Sinds een maand of 3, 4 behoor ik tot de werkloze inwoners van Nederland. Daar zit ik dan met mijn goede gedrag en een mooi CV mezelf dood te vervelen op de bank. Dat wordt dus niet bij de pakken neer zitten maar solliciteren, solliciteren en nog eens solliciteren!
Misschien dat ik het solliciteren wel helemaal verleerd ben maar na een paar eigenaardige gesprekken kan ik niet anders dan terugdenken aan een jaar of 10 geleden. Toen was een goede opleiding en de zoon van de neef van de baas als kennis hebben genoeg om die baan te bemachtigen. Nu worstel ik me door vragen als 'wat voor kleur zou je jezelf toeschrijven?' en 'schrijf je liever met balpen of vulpen?' heen.
Nu ben ik vast niet de enige die een sollicitatie gesprek meegemaakt heeft waarbij er om de 5 minuten een ander persoon aan tafel ging zitten..
Dus mijn vraag aan jullie dames (en heren) van het Viva forum, wat zijn jullie meest opmerkelijke sollicitatie-gesprekken ervaringen? En iemand tips om die verveling van het thuiszitten tegen te gaan?!
Misschien dat ik het solliciteren wel helemaal verleerd ben maar na een paar eigenaardige gesprekken kan ik niet anders dan terugdenken aan een jaar of 10 geleden. Toen was een goede opleiding en de zoon van de neef van de baas als kennis hebben genoeg om die baan te bemachtigen. Nu worstel ik me door vragen als 'wat voor kleur zou je jezelf toeschrijven?' en 'schrijf je liever met balpen of vulpen?' heen.
Nu ben ik vast niet de enige die een sollicitatie gesprek meegemaakt heeft waarbij er om de 5 minuten een ander persoon aan tafel ging zitten..
Dus mijn vraag aan jullie dames (en heren) van het Viva forum, wat zijn jullie meest opmerkelijke sollicitatie-gesprekken ervaringen? En iemand tips om die verveling van het thuiszitten tegen te gaan?!

donderdag 14 september 2017 om 16:28
Ik heb ook donker haar en draag sporadisch een bril.. misschien dat het bij mij dus daaraan ligt haha!minnimouse schreef: ↑14-09-2017 15:46'als je dan blond haar en blauwe ogen hebt en geen donker haar en een bril, dan kunnen mensen daar wel doorheen kijken en kun je toch nog een goede indruk achterlaten'. Zoiets zei hij. Hij zei dus dat ik lelijk was.
Doei.
Lijkt me eerder dat Ricardo dan eens goed met iemand in gesprek moet gaan als hij zich niet kan beheersen bij een mooie vrouw. Weet je in ieder geval wel dat je er nog mag wezenHet-groepje schreef: ↑14-09-2017 15:55Ik heb een keer een baan niet gekregen omdat ene Ricardo* (naam gewijzigd) volgens de sollicitatiecommissie niet tegen mijn aanwezigheid zou kunnen.
Het halve gesprek ging erover wat ricardo* wel niet zou doen als ik op een maandag zou binnenlopen.
De man zou niet meer kunnen werken en de hele dag om me heen gaan hangen, was de conclusie.
Jammer hoor, want ik was verder erg geschikt zeiden ze nog terwijl ik verbouwereerd uit werd gelaten.



donderdag 14 september 2017 om 16:51
Ehm, cv staat voor curriculum vitae ofwel levensloop....Het-groepje schreef: ↑14-09-2017 15:49
Waarop ik zei: Het heet dan ook cv, geen levenslijn of biografie.
Mee eens dat er meer manieren zijn om je cv in te richten, maar die opmerking zou bij mij niet zo handig overkomen


donderdag 14 september 2017 om 16:56
Lisianthus schreef: ↑14-09-2017 14:27Dat vind ik nou ook altijd een lastig punt want hoewel bedrijven onpartijdig naar een sollicitant moet kijken zit je toch altijd met een individu rond de tafel die zelf ook voorkeuren voor karakter heeft. Vaak kom ik te 'lief' over denk ik.
Daarbij vind ik vragen zoals 'welk dier omschrijft jouw persoonlijkheid het best?' gewoon een beetje vreemd. Misschien moet ik ook meer met mijn tijd meegaan![]()
Nee hoor, bedrijven moeten helemaal niet onpartijdig naar een sollicitant kijken. Het is geen rechtszaak.
Ik heb een aantal keren in een sollicitatiecommissie gezeten en dan keken we vooral of iemand qua persoonlijkheid bij het werk en in het team past. Zonder onzinnige vragen over dieren e.d. trouwens. We merkten vanzelf wel of iemand het juiste type was.
En dat is hártstikke partijdig. Wij hebben er namelijk belang bij om iemand aan te nemen die wíj geschikt vinden, niet om de meeste kandidaten tevreden te stellen.
donderdag 14 september 2017 om 17:26
Ik solliciteerde ooit eens en kreeg tijdens dat gesprek de vraag wat ik met 100.000 pingpongballen zou doen.
Toeval wil dat ik de avond ervoor een documentaire over boot- en vliegtuigbergingsbedrijven had gezien. Zij pompen die ballen in de ruimen en zo komt door de lucht het verongelukt ding weer omhoog waardoor het makkelijker te bergen is.
Dus ik zei: 'ik breng ze naar een bergingsbedrijf voor boten en vliegtuigen' en legde het uit.
Zij blijkbaar redelijk van hun stuk gebracht want het gesprek was ineens over.
Werd ik na een uur teruggebeld dat ik het helaas niet was geworden. Ik was te commercieel ingesteld voor de baan, dit na aanleiding van mijn antwoord op de pingpongballen.
Dat was vreemd, ten eerste, ik zei brengen niet verkopen en ten tweede, het was voor een baan in de sales met harde targets
Toeval wil dat ik de avond ervoor een documentaire over boot- en vliegtuigbergingsbedrijven had gezien. Zij pompen die ballen in de ruimen en zo komt door de lucht het verongelukt ding weer omhoog waardoor het makkelijker te bergen is.
Dus ik zei: 'ik breng ze naar een bergingsbedrijf voor boten en vliegtuigen' en legde het uit.
Zij blijkbaar redelijk van hun stuk gebracht want het gesprek was ineens over.
Werd ik na een uur teruggebeld dat ik het helaas niet was geworden. Ik was te commercieel ingesteld voor de baan, dit na aanleiding van mijn antwoord op de pingpongballen.
Dat was vreemd, ten eerste, ik zei brengen niet verkopen en ten tweede, het was voor een baan in de sales met harde targets



vrijdag 15 september 2017 om 18:22
Toen ik net van de opleiding af was had ik een gesprek met 4 mensen ( wat ik al vrij veel vond, 4 tegen 1) en toen kwam de vraag of ik het een probleem vond om samen te werken met vrouwen van de leeftijd van mijn moeder.
Ik was helemaal overrompeld door die vraag, vanaf mn 14e gewerkt en bijna overal met mensen van verschillende leeftijden. Zelf had ik er nooit over nagedacht dat iemand het erg zou vinden om met mensen van 40 plus te werken. Kwam ook niet helemaal meer uit mijn woorden na die vraag en ben het ook niet geworden.
Ik was helemaal overrompeld door die vraag, vanaf mn 14e gewerkt en bijna overal met mensen van verschillende leeftijden. Zelf had ik er nooit over nagedacht dat iemand het erg zou vinden om met mensen van 40 plus te werken. Kwam ook niet helemaal meer uit mijn woorden na die vraag en ben het ook niet geworden.

vrijdag 15 september 2017 om 18:26
Het-groepje schreef: ↑14-09-2017 15:55Ik heb een keer een baan niet gekregen omdat ene Ricardo* (naam gewijzigd) volgens de sollicitatiecommissie niet tegen mijn aanwezigheid zou kunnen.
Het halve gesprek ging erover wat ricardo* wel niet zou doen als ik op een maandag zou binnenlopen.
De man zou niet meer kunnen werken en de hele dag om me heen gaan hangen, was de conclusie.
Jammer hoor, want ik was verder erg geschikt zeiden ze nog terwijl ik verbouwereerd uit werd gelaten.

Ze waren in ieder geval wel eerlijk.

vrijdag 15 september 2017 om 18:30
Bij mijn eerste sollicitatie (beeld je een 15-jarige, zenuwachtige puber in) werd ik door de ondernemer van de winkel waar ik solliciteerde uitgelachen omdat ik als telefoonnummer de huistelefoon had opgegeven in plaats van mijn mobiele telefoon. "Want wie heeft er nou nog een huistelefoon? Alles is toch mobiel?" En dat was zo'n 4 à 5 jaar geleden. Dat vond ik zo raar.
vrijdag 15 september 2017 om 21:41
Het zijn ook typisch van die vragen die je in interviews met die HR-typjes hebt. Die proberen zich belangrijker te maken dan ze zijn. Uiteindelijk gaat het om hoe het klikt met de "hiring leader" om maar even hip leadershiptaalgebruik te gebruiken..Orangetree schreef: ↑14-09-2017 14:29Gelukkig krijg ik die vragen zelden. Ik vind het altijd een beetje vergezocht. Meestal zijn het ook niet de helderste HR vragen. Meer een 'kijk ons eens creatief zijn'. Het slaat vaak als een tang op een varken.

vrijdag 15 september 2017 om 21:43
Ja inderdaad. Tijdens verschillende gespreken met de mogelijke collega's hadden we vaak de grootste lol en leuke gesprekken en dan kwam de HR erbij en sloeg de hele sfeer om.
vrijdag 15 september 2017 om 21:57
Ik had laatst een sollicitatie met 4 mensen. Dat vond ik al veel. Een interimmer was al een jaar bezig met die klus maar het liep voor geen meter. Dus ik kreeg een felle discussie of ik al die ego's daar wel aan zou kunnen. Heb tal van voorbeelden gegeven. Na een half uur dacht ik, jullie zijn gek. Regel eerst maar een management die er voor zorgt dat mensen normaal tegen elkaar doen. Heb vriendelijk bedankt en ze veel succes gewenst met het zoeken naar de juiste kandidaat. In zo'n kutsfeer wil ik niet werken.
vrijdag 15 september 2017 om 22:40

vrijdag 15 september 2017 om 22:57
Lis,
Solliciteren is gewoon niet leuk, je moet zoveel brieven schijven waar je dan meestal geen reactie van krijgt en je dus geen feedback krijgt. Best lastig om je dan te kunnen verbeteren. Leeftijd speelt ook zijn rol, vind ik jammer genoeg. Niemand blijft eeuwig 22, weet je wel.
In elk gevzl, zeker niet de moed verliezen, gewoon jezelf blijven en proberen telkens de batterij op te laden voor een volgend gesprek. Ben er zeker van dat er wel iets uit de bus kom.
Solliciteren is gewoon niet leuk, je moet zoveel brieven schijven waar je dan meestal geen reactie van krijgt en je dus geen feedback krijgt. Best lastig om je dan te kunnen verbeteren. Leeftijd speelt ook zijn rol, vind ik jammer genoeg. Niemand blijft eeuwig 22, weet je wel.
In elk gevzl, zeker niet de moed verliezen, gewoon jezelf blijven en proberen telkens de batterij op te laden voor een volgend gesprek. Ben er zeker van dat er wel iets uit de bus kom.

vrijdag 15 september 2017 om 23:11
Ik vraag mij telkens weer af waarom ik niemand krijg te zien van degenen die met mij moeten werken.
Voor al dat HR-volk is je vacature gewoon "een nummer" dat moet ingevuld worden.
Over 't algemeen weten ze nauwelijks in concretum over welke job het gaat, hoe het team eruit ziet en welk type persoon er het beste matcht.
Komen ze er tijdens 't gesprek bijvoorbeeld op uit dat één van de eisen is "10 jaar ervaring".
Maar nodigen ze wel alleen mensen uit met maximaal 3 jaar ervaring.
Als ik zoiets hoor heb ik meestal gelijk zin om te vertrekken, want zo'n gesprek is dus toch gewoon onzin en tijdverspilling.
Zowel voor mij als voor hen.
Eén of andere clown vond het ooit interessant om het beroep van mijn grootouders te kennen.
En hun geboortedatum en plaats.
Pech gehad ... van de helft van mijn grootouders wist ik dat niet eens.
Niemand die mij bovendien duidde wat het feit dat mijn grootvader in Krabbenveen is geboren in 1911 en schoenmaker was (en vooral al 45 jaar dood) te maken had met de job.
Voor al dat HR-volk is je vacature gewoon "een nummer" dat moet ingevuld worden.
Over 't algemeen weten ze nauwelijks in concretum over welke job het gaat, hoe het team eruit ziet en welk type persoon er het beste matcht.
Komen ze er tijdens 't gesprek bijvoorbeeld op uit dat één van de eisen is "10 jaar ervaring".
Maar nodigen ze wel alleen mensen uit met maximaal 3 jaar ervaring.
Als ik zoiets hoor heb ik meestal gelijk zin om te vertrekken, want zo'n gesprek is dus toch gewoon onzin en tijdverspilling.
Zowel voor mij als voor hen.
Eén of andere clown vond het ooit interessant om het beroep van mijn grootouders te kennen.
En hun geboortedatum en plaats.
Pech gehad ... van de helft van mijn grootouders wist ik dat niet eens.
Niemand die mij bovendien duidde wat het feit dat mijn grootvader in Krabbenveen is geboren in 1911 en schoenmaker was (en vooral al 45 jaar dood) te maken had met de job.
zaterdag 16 september 2017 om 09:00
Bedankt voor de bemoedigende woordenDoeSunshine schreef: ↑15-09-2017 22:57Lis,
Solliciteren is gewoon niet leuk, je moet zoveel brieven schijven waar je dan meestal geen reactie van krijgt en je dus geen feedback krijgt. Best lastig om je dan te kunnen verbeteren. Leeftijd speelt ook zijn rol, vind ik jammer genoeg. Niemand blijft eeuwig 22, weet je wel.
In elk gevzl, zeker niet de moed verliezen, gewoon jezelf blijven en proberen telkens de batterij op te laden voor een volgend gesprek. Ben er zeker van dat er wel iets uit de bus kom.

Was dat maar waar dat we met z'n alle voor eeuwig 22 konden blijven, dat zou mijn vriend ook wel heel leuk vinden denk ik

zaterdag 16 september 2017 om 09:05
Dat zou inderdaad een veel betere manier van solliciteren zijn! Dan weet je meteen of je een klik hebt met het team. Ik heb eens een baan gehad waarbij ik een geweldige klik had met mijn sollicitatiegesprek-partner maar wat een domper toen ik mijn andere collega's zag. Er heerste daar echt een jaloerse sfeer waarbij ideeën gestolen werden en flink geroddeld onder elkaar. Daar heb ik dus niet lang gewerkt!Tornacense schreef: ↑15-09-2017 23:11Ik vraag mij telkens weer af waarom ik niemand krijg te zien van degenen die met mij moeten werken.
Eén of andere clown vond het ooit interessant om het beroep van mijn grootouders te kennen.
En hun geboortedatum en plaats.
Pech gehad ... van de helft van mijn grootouders wist ik dat niet eens.
Niemand die mij bovendien duidde wat het feit dat mijn grootvader in Krabbenveen is geboren in 1911 en schoenmaker was (en vooral al 45 jaar dood) te maken had met de job.
Tja, lijkt me inderdaad niet echt een vraag waar jullie beide iets mee te winnen hebben. Voor hetzelfde geld had je een heel verhaal uit je duim gezogen, weet diegene veel of het ook echt waar is


zaterdag 16 september 2017 om 10:07
Huh? Mijn sollicitaties waren eerst met de directe collega's en pas in de tweede of derde ronde met de HR mensen. Dan heb ik mazzel gehad denk ik.Tornacense schreef: ↑15-09-2017 23:11Ik vraag mij telkens weer af waarom ik niemand krijg te zien van degenen die met mij moeten werken.
Voor al dat HR-volk is je vacature gewoon "een nummer" dat moet ingevuld worden.
Over 't algemeen weten ze nauwelijks in concretum over welke job het gaat, hoe het team eruit ziet en welk type persoon er het beste matcht.
Komen ze er tijdens 't gesprek bijvoorbeeld op uit dat één van de eisen is "10 jaar ervaring".
Maar nodigen ze wel alleen mensen uit met maximaal 3 jaar ervaring.
Als ik zoiets hoor heb ik meestal gelijk zin om te vertrekken, want zo'n gesprek is dus toch gewoon onzin en tijdverspilling.
Zowel voor mij als voor hen.
Eén of andere clown vond het ooit interessant om het beroep van mijn grootouders te kennen.
En hun geboortedatum en plaats.
Pech gehad ... van de helft van mijn grootouders wist ik dat niet eens.
Niemand die mij bovendien duidde wat het feit dat mijn grootvader in Krabbenveen is geboren in 1911 en schoenmaker was (en vooral al 45 jaar dood) te maken had met de job.


zaterdag 16 september 2017 om 16:26
Een uur na mijn sollicitatie kreeg ik telefoon.Lisianthus schreef: ↑16-09-2017 09:05Dat zou inderdaad een veel betere manier van solliciteren zijn! Dan weet je meteen of je een klik hebt met het team. Ik heb eens een baan gehad waarbij ik een geweldige klik had met mijn sollicitatiegesprek-partner maar wat een domper toen ik mijn andere collega's zag. Er heerste daar echt een jaloerse sfeer waarbij ideeën gestolen werden en flink geroddeld onder elkaar. Daar heb ik dus niet lang gewerkt!
Tja, lijkt me inderdaad niet echt een vraag waar jullie beide iets mee te winnen hebben. Voor hetzelfde geld had je een heel verhaal uit je duim gezogen, weet diegene veel of het ook echt waar isEn als je de baan gekregen hebt heeft dat dan te maken met je schoenmakende opa?
"Ze vonden mij toch niet in het team passen".
Ik had 7 bladen aan info moeten invullen, waaronder dus vragen over mijn grootouders, ouders, broers en zussen.
En daarna een gesprek met de grote baas gehad van de volle 2 minuten.
Ik snap dus inderdaad nog altijd niet wat de studie van mijn zus of de job van mijn grootvader te maken heeft met de job.
En hoe ze daarop kunnen oordelen "of ik in 't team pas".
Maar soit ... ander en beter.
8 keer van de 10 stoot ik toch echt op HR of "big bosses" die nauwelijks weten voor welke job je komt.
En die je CV vaak voor 't eerst zien tijdens 't gesprek.
En dus ineens vaststellen "dat ik toch niet ben wat het bedrijf zoekt" want op het eisenlijstje dat ze hebben meegekregen staan dan andere dingen dan op mijn CV.
Lange tijd ook gesolliciteerd via interimkantoren ...
En de meesten doen hun werk toch echt maar half.
Weten ze dat je 2 jaar ervaring hebt, sturen ze je naar een plek waar ze iemand zoeken met 15 jaar.
Wil je administratief werk, denken ze je te kunnen sturen naar een drukkerij.
Ben je nog zeker 3 maanden aan 't werk voor hen bij bedrijf A, bellen ze je op donderdag op of je "maandag" kan beginnen bij bedrijf B.
Als je dan vraagt "hoe zie je dat gebeuren als ik nog bij A werk?" wordt het ineens héél stil.
Enzovoort.
Totale mismatch vaak.
zaterdag 16 september 2017 om 17:44
Ik ben sinds kort begonnen bij een nieuwe (eerste 'echte') baan en bij mijn sollicitatie zaten er gelukkig wel 2 collega's waarmee ik direct samen werk, plus de teamleider en iemand van HR. Maar het is ook een relatief kleine organisatie, waarbij samenwerken heel belangrijk is en vooral inhoudelijk was het wel echt nodig dat er een goede match gemaakt werd.Tornacense schreef: ↑15-09-2017 23:11Ik vraag mij telkens weer af waarom ik niemand krijg te zien van degenen die met mij moeten werken.
Mijn vriend liep ooit stage bij een groot bedrijf waarbij zijn stagebegeleider (en tevens teamleider van een afdeling) had gezegd dat hij echt op een bepaalde functie binnen zijn afdeling moest solliciteren na zijn stage. Die functie was echter WO-gericht, terwijl vriend HBO had. Maar dat was geen probleem, aldus de teamleider, want hij was er helemaal geschikt voor. Maar uiteindelijk werden de kandidaten niet door hem gekozen natuurlijk, maar door HR, en die hielden gewoon netjes de richtlijn van WO-niveau aan, en dus werd vriend direct aan de kant geschoven. Lekker idioot!