Werk & Studie
alle pijlers
Succesvolle carrièrevrouwen mét een (groot) gezin
vrijdag 20 oktober 2017 18:57
Hoi allemaal,
ik ben een stille lezer die sinds een paar weekjes een account heeft en dit wordt mijn eerste topic!
Ik ben een jonge, studerende meid van 22. Mijn hele leven al heb ik de wens om ooit moeder te worden, toen ik wat ouder werd bleek ik ook 'gemaakt' te zijn voor school, studeren en hoopte ik in de toekomst op een goede/succesvolle carrière. Inmiddels tweedejaars student in combinatie met een honourstraject (een extra traject waar ik voor heb mogen kiezen omdat ik een 7.5 + sta)
Hoe verder ik in mijn opleiding kom, hoe meer kantoorbezoeken en hoe meer ik van de praktijk mag proeven, hoe groter het verlangen wordt om later een succesvolle carrière te krijgen. Als ik zo blijf presteren weet ik dat er veel kansen op m'n pad zullen komen en daar ben ik dan ook ontzettend dankbaar voor. Regelmatig heb ik ook het 'wat-zou-ik-graag-moeder-worden' gevoel, soms liever vandaag dan morgen. Maar ik weet natuurlijk dat dat niet verstandig is, aangezien het enige stabiele dat ik heb mijn relatie is.
Nu weet ik dat je je hele leven niet kan plannen. Sterker nog, ik ben me er heel erg van bewust dat er een kans bestaat dat ik helemaal geen kinderen kan krijgen, of dat ik er morgen niet eens meer ben. Maar een mens mag dromen! Ik heb altijd geroepen dat ik heel graag vier kinderen wil. Nou zal een deel van jullie vast denken; wacht maar tot de eerste er is dan krabbel je snel terug. En wie weet is dat ook zo, ik sluit het niet uit. Voor nu lijkt het me echt fantastisch, als het me natuurlijk gegeven is om überhaupt een kind te mogen krijgen.
Nu vroeg ik me af, of er vrouwen zijn die een succesvolle carrière hebben en daarbij een (groot?) gezin. Hoe combineren jullie dit met elkaar? Is jullie partner bijvoorbeeld vaker thuis, of is/zijn jullie kind(eren) vaak bij oppas/opvang? Hoe is jullie leven in die zin gelopen, na het studeren eerst een tijd 'carrière gemaakt' en toen besloten om te proberen de kinderwens in vervulling te laten gaan of anders?
Nogmaals; ik weet dat je het leven niet kan plannen! Ik ben alleen ontzettend benieuwd hoe jullie leven eruit zag/ziet omdat ik me soms afvraag of het überhaupt haalbaar is in combinatie!
Liefs, Happymind.
ik ben een stille lezer die sinds een paar weekjes een account heeft en dit wordt mijn eerste topic!
Ik ben een jonge, studerende meid van 22. Mijn hele leven al heb ik de wens om ooit moeder te worden, toen ik wat ouder werd bleek ik ook 'gemaakt' te zijn voor school, studeren en hoopte ik in de toekomst op een goede/succesvolle carrière. Inmiddels tweedejaars student in combinatie met een honourstraject (een extra traject waar ik voor heb mogen kiezen omdat ik een 7.5 + sta)
Hoe verder ik in mijn opleiding kom, hoe meer kantoorbezoeken en hoe meer ik van de praktijk mag proeven, hoe groter het verlangen wordt om later een succesvolle carrière te krijgen. Als ik zo blijf presteren weet ik dat er veel kansen op m'n pad zullen komen en daar ben ik dan ook ontzettend dankbaar voor. Regelmatig heb ik ook het 'wat-zou-ik-graag-moeder-worden' gevoel, soms liever vandaag dan morgen. Maar ik weet natuurlijk dat dat niet verstandig is, aangezien het enige stabiele dat ik heb mijn relatie is.
Nu weet ik dat je je hele leven niet kan plannen. Sterker nog, ik ben me er heel erg van bewust dat er een kans bestaat dat ik helemaal geen kinderen kan krijgen, of dat ik er morgen niet eens meer ben. Maar een mens mag dromen! Ik heb altijd geroepen dat ik heel graag vier kinderen wil. Nou zal een deel van jullie vast denken; wacht maar tot de eerste er is dan krabbel je snel terug. En wie weet is dat ook zo, ik sluit het niet uit. Voor nu lijkt het me echt fantastisch, als het me natuurlijk gegeven is om überhaupt een kind te mogen krijgen.
Nu vroeg ik me af, of er vrouwen zijn die een succesvolle carrière hebben en daarbij een (groot?) gezin. Hoe combineren jullie dit met elkaar? Is jullie partner bijvoorbeeld vaker thuis, of is/zijn jullie kind(eren) vaak bij oppas/opvang? Hoe is jullie leven in die zin gelopen, na het studeren eerst een tijd 'carrière gemaakt' en toen besloten om te proberen de kinderwens in vervulling te laten gaan of anders?
Nogmaals; ik weet dat je het leven niet kan plannen! Ik ben alleen ontzettend benieuwd hoe jullie leven eruit zag/ziet omdat ik me soms afvraag of het überhaupt haalbaar is in combinatie!
Liefs, Happymind.
vrijdag 20 oktober 2017 19:04
vrijdag 20 oktober 2017 19:13
Veel hangt natuurlijk af van hoe groot die carrière juist wordt.
Als je bijvoorbeeld baas van de Nederlandse Spoorwegen of een bank wordt, kan er vast wel een au pair af.
En je poets en strijk kan ook vrij makkelijk uitbesteed worden.
Daarnaast hangt het inderdaad af van je netwerk en de hoeveelheid uren die je draait.
Kinderopvang is immers geen 24 uur op 24 open. Maar meestal maar van 7 tot 18.
En school heeft nog strakkere uren.
Ik zou overigens wel eerst een paar jaar carrière opbouwen voor je aan kinderen begint.
Stel dat je dan een tijd 4/5de wil gaan ... heb je tenminste al iets van ervaring en kan je nadien terug makkelijker mee.
Eerst afstuderen, dan kinderen en dan pas carrière ... dan kan je dus voor een stuk alweer terug gaan studeren binnen bepaalde sectoren, want dan loop je al terug achter.
Als je bijvoorbeeld baas van de Nederlandse Spoorwegen of een bank wordt, kan er vast wel een au pair af.
En je poets en strijk kan ook vrij makkelijk uitbesteed worden.
Daarnaast hangt het inderdaad af van je netwerk en de hoeveelheid uren die je draait.
Kinderopvang is immers geen 24 uur op 24 open. Maar meestal maar van 7 tot 18.
En school heeft nog strakkere uren.
Ik zou overigens wel eerst een paar jaar carrière opbouwen voor je aan kinderen begint.
Stel dat je dan een tijd 4/5de wil gaan ... heb je tenminste al iets van ervaring en kan je nadien terug makkelijker mee.
Eerst afstuderen, dan kinderen en dan pas carrière ... dan kan je dus voor een stuk alweer terug gaan studeren binnen bepaalde sectoren, want dan loop je al terug achter.
vrijdag 20 oktober 2017 19:15
Je schrijft ik weet dat je het leven niet kan plannen en dan doel je op het krijgen van kinderen.
Maar ook een carrière kan heel anders verlopen dan verwacht. Eenmaal afgestudeerd vraagt echt niemand meer naar je cijfers en kan het zo zijn dat iemand die alles net met de hakken over de sloot heeft gehaald verder komt dan jij.
Je kan gezondheidsproblemen krijgen. Je vriend kan bij je weg gaan.
In theorie kan je veel kinderen krijgen en veel werken.
Maar kinderen hebben verzorging, aandacht, liefde en begeleiding nodig. Een pedagogisch medewerkster van een KDV / BSO zal daar haar best voor doen maar kan er ouder niet vervangen.
Als je dan de spaarzame tijd die je hebt met je ouders ook nog moet delen met veel broers en zussen blijft er weinig individuele aandacht over. Het zou mijn keus niet zijn.
Aan de andere kant is enig kind zijn bij ouders die mooi tijd voor je hebben ook niet leuk.
Als je dan broers en zusjes hebt heb je tenminste elkaar nog.
Maar ook een carrière kan heel anders verlopen dan verwacht. Eenmaal afgestudeerd vraagt echt niemand meer naar je cijfers en kan het zo zijn dat iemand die alles net met de hakken over de sloot heeft gehaald verder komt dan jij.
Je kan gezondheidsproblemen krijgen. Je vriend kan bij je weg gaan.
In theorie kan je veel kinderen krijgen en veel werken.
Maar kinderen hebben verzorging, aandacht, liefde en begeleiding nodig. Een pedagogisch medewerkster van een KDV / BSO zal daar haar best voor doen maar kan er ouder niet vervangen.
Als je dan de spaarzame tijd die je hebt met je ouders ook nog moet delen met veel broers en zussen blijft er weinig individuele aandacht over. Het zou mijn keus niet zijn.
Aan de andere kant is enig kind zijn bij ouders die mooi tijd voor je hebben ook niet leuk.
Als je dan broers en zusjes hebt heb je tenminste elkaar nog.
vrijdag 20 oktober 2017 19:22
sugarmiss schreef: ↑20-10-2017 19:15Je schrijft ik weet dat je het leven niet kan plannen en dan doel je op het krijgen van kinderen.
Maar ook een carrière kan heel anders verlopen dan verwacht. Eenmaal afgestudeerd vraagt echt niemand meer naar je cijfers en kan het zo zijn dat iemand die alles net met de hakken over de sloot heeft gehaald verder komt dan jij.
Je kan gezondheidsproblemen krijgen. Je vriend kan bij je weg gaan.
In theorie kan je veel kinderen krijgen en veel werken.
Maar kinderen hebben verzorging, aandacht, liefde en begeleiding nodig. Een pedagogisch medewerkster van een KDV / BSO zal daar haar best voor doen maar kan er ouder niet vervangen.
Als je dan de spaarzame tijd die je hebt met je ouders ook nog moet delen met veel broers en zussen blijft er weinig individuele aandacht over. Het zou mijn keus niet zijn.
Aan de andere kant is enig kind zijn bij ouders die mooi tijd voor je hebben ook niet leuk.
Als je dan broers en zusjes hebt heb je tenminste elkaar nog.
Bij mijn studie is dat wel een beetje het geval. Als je afstudeert in Cum Honore, heeft dat met mijn opleiding heel veel betekenis. Ik studeer fiscaal recht, en de kans dat een van de grote kantoren dan geïnteresseerd in je is, is groot.
Dat heb ik niet zelf bedacht, dat zeggen deze kantoren zelf en anderen die dit ook zo hebben ervaren. Laat ik het zo stellen, je 'start' met een goede cijferlijst over het algemeen hoger. Je krijgt stages aangeboden, beland bovenaan de stapel met sollicitaties en ja uiteindelijk moet je dan natuurlijk blijven presteren, maar dankzij je CV die dan steeds uitgebreider wordt krijg je gewoon meer kansen. Dat is hoe het werkt in die branche (ik weet natuurlijk niet hoe het op andere werkgebieden zit!)
Ik snap echter dat je niet alles kan plannen, en daarmee doelde ik er ook op dat je een carrière niet kan plannen. Maar ik wil niet opscheppen, helemaal niet zelfs, maar ik bedoel als ik zo blijf presteren dus ook later in mijn carrière dan zit de kans er wel in dat ik een goeie carrière zou kunnen hebben!
anoniem_356205 wijzigde dit bericht op 20-10-2017 19:24
10.50% gewijzigd
vrijdag 20 oktober 2017 19:22
Ligt eraan denk ik wat je onder carrière verstaat. Een baan waarin je 60 uur per week werkt lijkt me lastig. Puur alleen al omdat je je kids dan weinig ziet. En aangezien je werk en gezin wilt combineren wordt dat lastig.
32-36-40 uur is prima te doen zie ik in mijn omgeving en ervaar ik zelf ook. Natuurlijk zijn er wel randvoorwaarden. Wij werken beide 4 dagen maar doordat een van ons ook in de avonduren werkt en de ander in het weekend, hebben we maar 2 opvangdagen nodig. Als de kinderen groter zijn, is schooltijd werktijd en zou je met twee dagen BSO bijv en afspraken met je partner, nog steeds behoorlijk kunnen werken. Reistijd en kunnen telewerken (s avonds bijv) is dan wel een belangrijke factor. Andere factoren zijn denk ik de mate van flexibiliteit die je werk verwacht; moet je veel reizen, overnachten, overuren maken etc en in hoeverre kan je dat thuis regelen?
Ik zou in het begin van het carrière veel kansen benutten en ervaring op doen. Dat kost tijd en energie, maar zorgt voor groei en aantrekkelijk cv profiel.Dan kinderen (voorzover je dat gegeven is). En dan lukt het-afhankelijk van bovenstaande- ook om nog behoorlijk fulltime te werken.
Nb, kleine kanttekening. Ik ken ook moeders die graag carrière wilden maken maar na de geboorte ineens andere prioriteiten hadden, namelijk de kinderen. Hadden ze zelf ook niet verwacht.
Andere kanttekening; berg je vast voor opmerkingen. Als vrouw zijnde "zoveel" werken geeft commentaar van anderen. Ik moet mij altijd schijnbaar verdedigen voor mijn 4 werkdagen. Manlief krijgt complimenten over zijn papadag. Gggrrrrr.
Veel succes!
32-36-40 uur is prima te doen zie ik in mijn omgeving en ervaar ik zelf ook. Natuurlijk zijn er wel randvoorwaarden. Wij werken beide 4 dagen maar doordat een van ons ook in de avonduren werkt en de ander in het weekend, hebben we maar 2 opvangdagen nodig. Als de kinderen groter zijn, is schooltijd werktijd en zou je met twee dagen BSO bijv en afspraken met je partner, nog steeds behoorlijk kunnen werken. Reistijd en kunnen telewerken (s avonds bijv) is dan wel een belangrijke factor. Andere factoren zijn denk ik de mate van flexibiliteit die je werk verwacht; moet je veel reizen, overnachten, overuren maken etc en in hoeverre kan je dat thuis regelen?
Ik zou in het begin van het carrière veel kansen benutten en ervaring op doen. Dat kost tijd en energie, maar zorgt voor groei en aantrekkelijk cv profiel.Dan kinderen (voorzover je dat gegeven is). En dan lukt het-afhankelijk van bovenstaande- ook om nog behoorlijk fulltime te werken.
Nb, kleine kanttekening. Ik ken ook moeders die graag carrière wilden maken maar na de geboorte ineens andere prioriteiten hadden, namelijk de kinderen. Hadden ze zelf ook niet verwacht.
Andere kanttekening; berg je vast voor opmerkingen. Als vrouw zijnde "zoveel" werken geeft commentaar van anderen. Ik moet mij altijd schijnbaar verdedigen voor mijn 4 werkdagen. Manlief krijgt complimenten over zijn papadag. Gggrrrrr.
Veel succes!
vrijdag 20 oktober 2017 19:23
vrijdag 20 oktober 2017 19:28
In plaats van de au pair kan je ook gaan voor een degelijk kinderdagverblijf / gastouder en een paar (! - niet één dus) babysits.PowerCube schreef: ↑20-10-2017 19:23Mijn gouden tip: een partner kiezen die geen grote carrière ambieert en de third shift wil draaien. Je kunt wel een au pair nemen maar door wat ik daar in mijn omgeving van zie, zou ik er zelf niet snel voor kiezen: jonge meisjes die geen Nederlands spreken en na 1-1,5 jaar weer vertrekken.
En een baas zoeken waar flexibel werken en thuiswerk een deel van de week mogelijk is.
vrijdag 20 oktober 2017 19:28
globetrotter80: stiekem is er wel iets in mij wat graag echt hoog op wil klimmen, als in CEO van een bedrijf, partner. Dan ken ik iemand die graag partner wil worden bij een belastingkantoor en echt op zondagen moet werken, echt 60 uur. Die zegt ja het is tijdelijk je moet je keihard omhoog werken maar straks als je je bewezen hebt wordt het beter. Zij heeft een kind van 1,5 en een kind net geboren. Ken haar echter niet goed genoeg om daar iets over te vragen, maar vraag me inderdaad af hoe ze dat doet!
En over het tweede: helemaal eens, m'n moeder had ook toen ze mij net kreeg dat ze dacht. Nee, ik wil helemaal niet meer werken. M'n vader daarentegen werkt zo'n 80 uur per week :') Altijd, maar die heeft dan ook z'n eigen bedrijf en nog veel meer. Dus dat kon prima, maar wie weet dat het bij mij inderdaad ook zo gaat!
En over het tweede: helemaal eens, m'n moeder had ook toen ze mij net kreeg dat ze dacht. Nee, ik wil helemaal niet meer werken. M'n vader daarentegen werkt zo'n 80 uur per week :') Altijd, maar die heeft dan ook z'n eigen bedrijf en nog veel meer. Dus dat kon prima, maar wie weet dat het bij mij inderdaad ook zo gaat!
anoniem_356205 wijzigde dit bericht op 20-10-2017 19:30
24.01% gewijzigd
vrijdag 20 oktober 2017 19:29
Ja, wat doet je vriend?PowerCube schreef: ↑20-10-2017 19:23Mijn gouden tip: een partner kiezen die geen grote carrière ambieert en de third shift wil draaien. Je kunt wel een au pair nemen maar door wat ik daar in mijn omgeving van zie, zou ik er zelf niet snel voor kiezen: jonge meisjes die geen Nederlands spreken en na 1-1,5 jaar weer vertrekken.
De mensen die ik ken met 3 of meer kinderen zijn vooral aan het rondrijden tussen hockeyveld, voetbalveld en zwembad. Dat wordt lastig als je allebei heel veel wil werken, of je moet tegen je kinderen zeggen dat sporten er niet in zit. Vooral de jongere kinderen beginnen vroeg.
En hoe meer kinderen, hoe meer ze op verschillende tijden iets te doen hebben. Ik wilde er vroeger ook 4, maar ben blij dat we er maar 2 hebben nu
vrijdag 20 oktober 2017 19:30
Ze wil toch ook graag moeder worden? Ik ging er vanuit (maar: aanname) dat ze dus tijd met de kids wil. Dus niet het moederschap geheel wil overlaten aan partner en oppas. Maar misschien kan TO dit nog toelichten?PowerCube schreef: ↑20-10-2017 19:23Mijn gouden tip: een partner kiezen die geen grote carrière ambieert en de third shift wil draaien. Je kunt wel een au pair nemen maar door wat ik daar in mijn omgeving van zie, zou ik er zelf niet snel voor kiezen: jonge meisjes die geen Nederlands spreken en na 1-1,5 jaar weer vertrekken.
vrijdag 20 oktober 2017 19:31
Tussen 0-4 kan dat wel, maar boven de 4 jaar niet. De bso's in Nederland zijn daar niet voor geschikt en gastouders zijn er nauwelijks voor basisschoolkinderen. Je kunt ook een nanny inhuren die voor de lange termijn blijft. Maar dan moet je echt al wel heel goed verdienen.Tornacense schreef: ↑20-10-2017 19:28In plaats van de au pair kan je ook gaan voor een degelijk kinderdagverblijf / gastouder en een paar (! - niet één dus) babysits.
En een baas zoeken waar flexibel werken en thuiswerk een deel van de week mogelijk is.
En thuiswerken met kinderen lijkt me errug lastig met een serieuze carrière in het bedrijfsleven.
vrijdag 20 oktober 2017 19:31
Wat is een groot gezin? Hier 3 kinderen. Tot hun 4e 4 dagen per week gewerkt, nu al weer jaren (meer dan) fulltime op serieus niveau. Maar wat hier echt mee heeft gewerkt is dat ik in organisaties heb gewerkt en nog werk waar flexibel werken heel normaal was. Dus, ik was er met ontbijt, avondeten, huiswerk overhoren en als ze dan in bed lagen nog even kunnen werken. En ik hou het weekend ook echt voor mijn kinderen en plan dat niet met allerlei sociale activiteiten vol.
kaatje03 wijzigde dit bericht op 20-10-2017 19:34
0.32% gewijzigd
vrijdag 20 oktober 2017 19:34
Wanneer vind jij een carriere succesvol? Ik vind zelf dat ik best een succesvolle carriere heb/had (ik zit nu sinds een jaar ziek thuis en zal nooit meer aan het werk gaan). Ik ben tijdens mijn studie begonnen als trainee, en een jaar na het aflopen daarvan mijn eerste kind gekregen en een jaar later de tweede. Daarna eerst 2 jaar minder gewerkt door ouderschapsverlof op te nemen. Daarna altijd 4 dagen blijven werken. Ik werk in een branche waar 36 uur standaard is (was, dit veranderd wel), dus met 32 uur werkte ik nauwelijks minder. In drukke periodes werkte ik meer, ook vaak thuis. Maar ik heb altijd gezorgd dat dit nooit structureel werd. En dat flexibiliteit twee kanten op werkt. Toen ik later overstapte naar een ander bedrijf had ik het gevoel dat het wel als voordeel werd gezien dat ik al kinderen had. En de meeste mensen hebben kinderen, ook mannen. Vragen van collega's als "hoe doe je dat nou met kinderen?" kaatste ik altijd meteen terug door te vragen hoe zij dat deden en of ze nog goede tips hadden.
Mijn man werkt trouwens ook 32 uur met een hoop flexibiliteit. Dus zolang we onze agenda's maar op elkaar afstemden kwam het altijd wel goed.
Mijn man werkt trouwens ook 32 uur met een hoop flexibiliteit. Dus zolang we onze agenda's maar op elkaar afstemden kwam het altijd wel goed.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
vrijdag 20 oktober 2017 19:34
Het betekent in ieder geval dat zij haar kinderen niet heel veel ziet. Temeer omdat jonge kids s avonds slapen. Dat brengt me op m'n vorige opmerking; wil je moeder zijn en een behoorlijk aandeel in de opvoeding hebben, en dat combineren met je werk. Of wil je moeder zijn, een ander de opvoeding grotendeels laten doen, en werk?Happymind schreef: ↑20-10-2017 19:28globetrotter80: stiekem is er wel iets in mij wat graag echt hoog op wil klimmen, als in CEO van een bedrijf, partner. Dan ken ik iemand die graag partner wil worden bij een belastingkantoor en echt op zondagen moet werken, echt 60 uur. Die zegt ja het is tijdelijk je moet je keihard omhoog werken maar straks als je je bewezen hebt wordt het beter. Zij heeft een kind van 1,5 en een kind net geboren. Ken haar echter niet goed genoeg om daar iets over te vragen, maar vraag me inderdaad af hoe ze dat doet
Open vraag, geen waarde oordeel, puur om je vraag beter te snappen!
vrijdag 20 oktober 2017 19:35
Ik ken er toch écht wel.
Maar die hebben dan wel eerst 5 à 10 jaar carrière gemaakt voor ze aan kinderen begonnen.
Maar dan moet je dus niet op je 22ste en nog studerend al met rammelende eierstokken zitten.
vrijdag 20 oktober 2017 19:35
Je bent 22. Stel je bent 25 als je afstudeert. Je gaat 5-8 jaar aan je carriere werken, dan begin je met kinderen. Hoe verder je komt hoe meer flexibel je wordt in je werk vaak, omdat je meer ervaring hebt, meer bekend bent in het werk, meer verdient. Dus je kunt steeds bedenken 'wat past nu het beste bij mij/ons?'. Als je eenmaal werkt is het zelf ervaren wat je fijn vindt en wat niet. Dat is echt per persoon verschillend en ook van tevoren niet in te schatten. Denk aan tijdsdruk, je kinderen een aanzienlijk deel van de tijd niet zien/zelf verzorgen/opvoeden, je energiebalans, tijd voor jezelf of je relatie enz.
Daarnaast helpt het natuurlijk als jij en je partner 4 dagen kunnen werken of in ieder geval wat uren flexibel. Of als je een partner hebt die graag thuis is met de kinderen. Of je hebt een netwerk dat veel op kan vangen.
Ondertussen kan natuurlijk je relatie sneuvelen, je kan ziek worden, je kan het werk toch niet leuk vinden enz. enz. Maar goed, even van het huidige 'plan' uitgaande.
Daarnaast helpt het natuurlijk als jij en je partner 4 dagen kunnen werken of in ieder geval wat uren flexibel. Of als je een partner hebt die graag thuis is met de kinderen. Of je hebt een netwerk dat veel op kan vangen.
Ondertussen kan natuurlijk je relatie sneuvelen, je kan ziek worden, je kan het werk toch niet leuk vinden enz. enz. Maar goed, even van het huidige 'plan' uitgaande.
anoniem_342341 wijzigde dit bericht op 20-10-2017 19:41
8.18% gewijzigd
vrijdag 20 oktober 2017 19:36
Mee eens! Zoveel mogelijk bassale huishoudelijke taken uitbesteden. En idd eerst carrière opbouwen, netwerk hebben etc.Tornacense schreef: ↑20-10-2017 19:13
En je poets en strijk kan ook vrij makkelijk uitbesteed worden.
Ik zou overigens wel eerst een paar jaar carrière opbouwen voor je aan kinderen begint.
Stel dat je dan een tijd 4/5de wil gaan ... heb je tenminste al iets van ervaring en kan je nadien terug makkelijker mee.
Eerst afstuderen, dan kinderen en dan pas carrière ... dan kan je dus voor een stuk alweer terug gaan studeren binnen bepaalde sectoren, want dan loop je al terug achter.
vrijdag 20 oktober 2017 19:44
Ik ken ze wel. Het moet bij je passen. Onze CEO is een vrouw, 2 kids. Als zij de vraag krijgt hoe doe je dat met de kinderen van bijv. Een man, zegt ze hetzelfde zoals jij het doet... haar partner heeft een minder ambitieuze baan..
+ Naast een meer dan fulltime baan, meerdere commissariaten en 3x per week sporten, etc.. ,
+ Naast een meer dan fulltime baan, meerdere commissariaten en 3x per week sporten, etc.. ,
vrijdag 20 oktober 2017 19:45
Ik herken mezelf wel in jouw verhaal. Ik wilde ook heel graag carrière maken, deed mijn universitaire studie versneld omdat het zo goed ging en vond al snel een veeleisende baan. Na drie jaar overgestapt naar een ander werkgever omdat dit een grote kans voor mijn beoogde carrière bood. En toen... werd ik verliefd. Ik ging samenwonen en een jaar geleden mocht ik moeder worden van een prachtig zoontje. Er gebeurde wat ik nooit had gedacht: ik vond en vind die carrière ineens veel minder belangrijk en ik baal soms wel eens dat ik een veeleisende baan heb. Mijn vriend en ik werken beide 4 dagen, maar op mijn vrije dag ben ik vaak ook thuis nog met werk bezig. Ik voel mij schuldig omdat ik dan eigenlijk gewoon alleen aandacht voor mijn kind wil hebben. Daarom ben ik langzaam aan het overwegen om een stapje terug te doen en een minder veeleisende baan te zoeken die ook echt in 32 uur kan. Of bij een bedrijf waar ik niet de enige parttimer ben zodat er meer begrip is en meer opvang van het werk als ik vrij ben. Want ik ben er van overtuigd dat het wel moet kunnen: en uitdagende van die bij mijn opleiding past én genoeg tijd voor mijn zoontje 
