Werk & Studie
alle pijlers
Toch minder gaan werken vanwege kinderen?
zaterdag 6 oktober 2018 08:14
Hoi,
Ik werk nu ruim vijf jaar bij het bedrijf waar ik zit. Het is op zich werk wat ik makkelijk kan, en ik heb een target die ik jaarlijks haal. Wel is het zo dat ik vijf dagen werk in vier prop, iets wat mijn werk prima vindt, zolang het maar af is.
Eind vorig jaar is mijn tweede geboren. Ik ben vier maanden geleden weer na een vrij lang zwangerschapsverlof weer aan het werk gegaan. Sindsdien kan ik m’n draai niet meer vinden.
De afgelopen twee weken heb ik beide weken zo’n vijftig uur gewerkt, is er niks terechtgekomen van die vijfde dag (waarop ik vroeger dus eigenlijk niet werkte en het claimde als ‘thuiswerkdag’), heb ik nog in het weekend achter de computer gezeten, en ben ik gewoon doodmoe. Het werk komt wel af, maar ik vind het de opofferingen en tijd niet (meer) waard.
Gelukkig is mijn man zzp’er en kan hij vrij makkelijk bijspringen. Maar gisteren was ik weer pas om half zeven thuis, en kon ik nog net de kinderen even zien voor ze naar bed gingen. Ik heb het daar heel moeilijk mee, omdat het door files en extra lange dagen de laatste weken eerder regel dan uitzondering is.
Ik heb sinds kort officieel een dag per week ouderschapsverlof opgenomen zodat ik op die ene dag ook echt vrij ben. Maar het is niet zo dat m’n target nu nog maar tachtig procent is van wat het vroeger was, ik moet nu alweer bevechten dat er op die dag geen verplichte vergaderingen worden ingepland, en doordeweeks zit ik alsnog langer op kantoor. Ik heb erover geprobeerd te praten op mijn werk, maar vind geen gehoor (nogal harde corporate sfeer).
Ik zit erover te denken om zzp’er te worden. Ik heb nu twee vaste klussen gevonden om drie dagen per week mee te vullen, tegen een mooi uurtarief (heb ook al rondgekeken voor een arbeidsongeschiktheidsverzekering, want dat vind ik erg belangrijk). Daar moet nog wel iets bij, maar ik heb nog nauwelijks aan acquisitie gedaan en ik kan me voorstellen dat mijn huidige werkgever op termijn ook nog wel wat te doen heeft.
Tegelijkertijd heb ik cold feet. Wie gaat er nu een vast contract bij een gerenommeerd bedrijf opzeggen?
Voordelen: meer tijd voor kinderen, flexibel werk kunnen indelen, zelf de werklast kunnen bepalen, meer rust, vanuit huis kunnen werken
Nadelen: stuk zekerheid dat je opgeeft, in ieder geval tijdelijk minder inkomsten (al kunnen we dat opvangen met werk van man en in principe van zijn inkomsten leven), en toch gevoelsmatig het idee van falen (ben ik nou de zoveelste vrouw die na het moederschap zwicht voor parttime werk?).
Wat denken jullie?
Ik werk nu ruim vijf jaar bij het bedrijf waar ik zit. Het is op zich werk wat ik makkelijk kan, en ik heb een target die ik jaarlijks haal. Wel is het zo dat ik vijf dagen werk in vier prop, iets wat mijn werk prima vindt, zolang het maar af is.
Eind vorig jaar is mijn tweede geboren. Ik ben vier maanden geleden weer na een vrij lang zwangerschapsverlof weer aan het werk gegaan. Sindsdien kan ik m’n draai niet meer vinden.
De afgelopen twee weken heb ik beide weken zo’n vijftig uur gewerkt, is er niks terechtgekomen van die vijfde dag (waarop ik vroeger dus eigenlijk niet werkte en het claimde als ‘thuiswerkdag’), heb ik nog in het weekend achter de computer gezeten, en ben ik gewoon doodmoe. Het werk komt wel af, maar ik vind het de opofferingen en tijd niet (meer) waard.
Gelukkig is mijn man zzp’er en kan hij vrij makkelijk bijspringen. Maar gisteren was ik weer pas om half zeven thuis, en kon ik nog net de kinderen even zien voor ze naar bed gingen. Ik heb het daar heel moeilijk mee, omdat het door files en extra lange dagen de laatste weken eerder regel dan uitzondering is.
Ik heb sinds kort officieel een dag per week ouderschapsverlof opgenomen zodat ik op die ene dag ook echt vrij ben. Maar het is niet zo dat m’n target nu nog maar tachtig procent is van wat het vroeger was, ik moet nu alweer bevechten dat er op die dag geen verplichte vergaderingen worden ingepland, en doordeweeks zit ik alsnog langer op kantoor. Ik heb erover geprobeerd te praten op mijn werk, maar vind geen gehoor (nogal harde corporate sfeer).
Ik zit erover te denken om zzp’er te worden. Ik heb nu twee vaste klussen gevonden om drie dagen per week mee te vullen, tegen een mooi uurtarief (heb ook al rondgekeken voor een arbeidsongeschiktheidsverzekering, want dat vind ik erg belangrijk). Daar moet nog wel iets bij, maar ik heb nog nauwelijks aan acquisitie gedaan en ik kan me voorstellen dat mijn huidige werkgever op termijn ook nog wel wat te doen heeft.
Tegelijkertijd heb ik cold feet. Wie gaat er nu een vast contract bij een gerenommeerd bedrijf opzeggen?
Voordelen: meer tijd voor kinderen, flexibel werk kunnen indelen, zelf de werklast kunnen bepalen, meer rust, vanuit huis kunnen werken
Nadelen: stuk zekerheid dat je opgeeft, in ieder geval tijdelijk minder inkomsten (al kunnen we dat opvangen met werk van man en in principe van zijn inkomsten leven), en toch gevoelsmatig het idee van falen (ben ik nou de zoveelste vrouw die na het moederschap zwicht voor parttime werk?).
Wat denken jullie?
woensdag 24 oktober 2018 17:15
Als je moeite hebt met nee zeggen en of je tijd efficiënt indelen, maakt het niet ui of je zoet bent of in loondienst. Ik kan niet inschatten of dat voor TO geldt maar ik ken meer zeperd dan mensen in loondienst die 60 uur per week werken, omdat ze bang zijn die grote klant en zijn netwerk kwijt te raken als ze aangeven geen tijd te hebben voor een opdracht. Als TO een dag minder werken bij haar baas al verkoopt als ‘ thuiswerkdag’ en s avonds en in het weekend extra werkt, gaat ze dan wel nee zeggen als die 2,5 dagen in de praktijk 4,5 dagen blijken te zijn?
woensdag 24 oktober 2018 17:26
Ik vind het percentage vaders dat niet in uren kan minderen compleet ongeloofwaardig.Lucifer2018 schreef: ↑24-10-2018 17:09Je kan ook gewoon niet beiden fulltime werken. Maar waarom de vrouw echt nog steeds bijna altijd minder gaat werken omdat haar partner dat zogenaamd echt niet kan is mij een raadsel.
Wat is er mis met beiden niet fulltime werken en dan de zorg van gezamelijk kind een beetje eerlijker te verdelen.
Ja natuurlijk kan dat niet altijd. Maar vaak ook wel.
In dit geval snap ik de keus van TO wel maar eerlijk gezegd had ik dus niet zo gedaan. Waarom kan zij wel parttime ZZPen en haar partner niet.
Waarom 'helpt' hij ipv gewoon zijn deel te doen.
Het is niet dat ze nou allemaal zo'n topfunctie hebben en absoluut onmisbaar zijn, ben je mal! De meeste mannen hebben een heel gewone baan waar prima ouderschapsverlof opgenomen kan worden en/ of wat minder gewerkt kan worden. Toch zijn het altijd de vrouwen die een stap terugdoen, omdat het zo vreselijk zou zijn om fulltime te werken.
woensdag 24 oktober 2018 21:15
Wauw dat heb je snel gedaan!! Te gek!! Gefeliciteerd. Klinkt als een goede stap. Ik twijfel nog even verder.LauraRoar schreef: ↑23-10-2018 22:10Hoi Madame Jean,
Sorry van de late reactie. Ik herken het. Het scheelt wel dat wij het huis op 1 salaris hebben gekocht, daardoor hebben we niet enorme zorgen om de hypotheek. Als alles morgen in de soep loopt dan kan het met twee banen in de horeca ook nog wel uit. Maar het is het geren, gevlieg, de files en de korte momenten samen die me tegenstaan. En daarbovenop komt nog de werksfeer en het gebrek aan doorgroeimogelijkheden. Blijven levert me weinig op, behalve een gegarandeerd salaris.
Ik kom even een update geven. Ik heb ontslag genomen per 1 januari. Dat levert een malle situatie op die zich het best laat omschrijven als ‘cognitieve dissonantie’. Als ik bijvoorbeeld zeg dat ik iets niet kan opzetten omdat ik er in januari niet meer ben, volgt er een reactie als in: ‘O, ga je écht weg?’ Kort gezegd denken ze wel dat ik erop terug ga komen en dat het een soort wanhoopsdaad is voor salarisverhoging (‘Zeg nou maar gewoon hoeveel je wil verdienen!’, en: ‘Jij gaat helemaal niet weg joh’).
Qua werven opdrachten gaat het ook goed. Ik zit de eerste drie maanden van 2019 vol (vier dagen mezelf aan twee opdrachtgevers verhuurd voor een mooie dagprijs, waarvan 2,5 dag op locatie en 1,5 dag thuis). Daarna heb ik nog voor drie dagen per week een opdracht tot en met het einde van het jaar, maar ik heb dus nog nauwelijks iets aan acquisitie gedaan, en er lopen nog wat gesprekken. Ik heb heel veel zin om te beginnen, want het zijn ook echt interessante opdrachten.
Verder ben ik bezig met een overlijdensrisicoverzekering en arbeidsongeschiktheidsverzekering. En ik moet nog langs de KvK en de financiële man (ik neem maar dezelfde boekhouder als mijn man, die ook jaarlijks onze aangifte doet).
Kortom, het wordt steeds concreter. Eerst dacht ik nog: wat heb ik gedaan?! Maar ik ga er gewoon in alle opzichten wel op vooruit: inhoudelijk, meer rust en zelfs financieel (als het zo doorgaat tenminste).
woensdag 24 oktober 2018 21:16
In NL is fulltime voor vrouwen echt niet geaccepteerd. Dat helpt niet om het vol te houden.Ikigai schreef: ↑24-10-2018 17:26Ik vind het percentage vaders dat niet in uren kan minderen compleet ongeloofwaardig.
Het is niet dat ze nou allemaal zo'n topfunctie hebben en absoluut onmisbaar zijn, ben je mal! De meeste mannen hebben een heel gewone baan waar prima ouderschapsverlof opgenomen kan worden en/ of wat minder gewerkt kan worden. Toch zijn het altijd de vrouwen die een stap terugdoen, omdat het zo vreselijk zou zijn om fulltime te werken.
donderdag 25 oktober 2018 14:14
Goed, laat ik het dan zo zeggen: ik zou niet willen dat wij beiden fulltime werken. Hier is het idd zo dat man fulltime werkt en ik partimme. Hij verdient ook een stuk meer dan ik dus wat dat betreft ook fijn dat hij meer uren maakt dan ik. Maar als hij parttime zou werken dan zou ik fulltime gaan, of allebei parttime. Maar ik doel dus puur op het feit dat ik niet wil dat zowel vader als moeder hele dagen weg zijn en (door de weeks) nooit thuis zijn voor de kinderen. Ik vind het fijn dat ik op woensdagmiddag thuis ben. Dat is hier een middag waarop de kinderen vriendjes mee naar huis nemen en ik ben er gewoon blij om dat ik dan thuis ben, zodat er ook hier thuis gespeeld kan worden.
donderdag 25 oktober 2018 14:20
Zou je man dan ook niet eens op woensdag of vrijdagmiddag thuis willen zijn voor zijn kinderen? Waarom is dat alleen voor jou belangrijk? En is voor jouw man zijn werk dan wel het allerbelangrijkste? Ontleent hij daar zijn eigenwaarde uit? Leeft hij om te werken, of werkt hij om te leven?tulpje21 schreef: ↑25-10-2018 14:14Goed, laat ik het dan zo zeggen: ik zou niet willen dat wij beiden fulltime werken. Hier is het idd zo dat man fulltime werkt en ik partimme. Hij verdient ook een stuk meer dan ik dus wat dat betreft ook fijn dat hij meer uren maakt dan ik. Maar als hij parttime zou werken dan zou ik fulltime gaan, of allebei parttime. Maar ik doel dus puur op het feit dat ik niet wil dat zowel vader als moeder hele dagen weg zijn en (door de weeks) nooit thuis zijn voor de kinderen. Ik vind het fijn dat ik op woensdagmiddag thuis ben. Dat is hier een middag waarop de kinderen vriendjes mee naar huis nemen en ik ben er gewoon blij om dat ik dan thuis ben, zodat er ook hier thuis gespeeld kan worden.
