Werk & Studie
alle pijlers
Werkgever trekt studie in
dinsdag 25 augustus 2009 om 16:21
Wijze ladies,
Ik zit met een probleem: Ook mijn werkgever heeft het in de huidige crisis moeilijk.Zonder al teveel in de details te treden: ik werk in de consultancy branche en op dit moment zitten er veel collega's ''op de bank'' zonder adviesopdracht.
Zelf ben ik momenteel herstellende van een vervelende ziekte. Omdat de arbo-arts vind dat ik wel op een fatsoenlijke wijze moeten kunnen reintegreren in mijn functie heeft zij aan de werkgever voorgesteld om de door mij voorgenomen studie als reintegratie in te zetten. Het heeft nl geen enkele nut om mij op de bank te laten reintegreren
Na lang wikken en wegen heeft mijn werkgever een week voordat de studie begint (!) besloten om de studie-aanvraag (die al was goedgekeurd) in te trekken.
Begrijpelijk, gezien de economische omstandigheden, maar wel flink balen. Ik denk dat ik het meeste baal van de wijze waarop dit allemaal heeft plaatsgevonden.
Wat zouden jullie doen?
Bedankt voor al jullie goede adviezen!
PS: ik onderneem echt alle mogelijke iniatieven om in ieder geval het beste van deze bankperiode nuttig te zijn voor mijn werkgever.
Ik zit met een probleem: Ook mijn werkgever heeft het in de huidige crisis moeilijk.Zonder al teveel in de details te treden: ik werk in de consultancy branche en op dit moment zitten er veel collega's ''op de bank'' zonder adviesopdracht.
Zelf ben ik momenteel herstellende van een vervelende ziekte. Omdat de arbo-arts vind dat ik wel op een fatsoenlijke wijze moeten kunnen reintegreren in mijn functie heeft zij aan de werkgever voorgesteld om de door mij voorgenomen studie als reintegratie in te zetten. Het heeft nl geen enkele nut om mij op de bank te laten reintegreren
Na lang wikken en wegen heeft mijn werkgever een week voordat de studie begint (!) besloten om de studie-aanvraag (die al was goedgekeurd) in te trekken.
Begrijpelijk, gezien de economische omstandigheden, maar wel flink balen. Ik denk dat ik het meeste baal van de wijze waarop dit allemaal heeft plaatsgevonden.
Wat zouden jullie doen?
Bedankt voor al jullie goede adviezen!
PS: ik onderneem echt alle mogelijke iniatieven om in ieder geval het beste van deze bankperiode nuttig te zijn voor mijn werkgever.
dinsdag 25 augustus 2009 om 16:28
Anders: overleggen met de arbo-arts wat nu te doen met betrekking tot re-integratie. Per slot van rekening kan zij/hij een pleidooi bij de werkgever houden over het feit dat hieraan wellicht een andere kosten-baten analyse op los gelaten wordt in verband met jouw herstel en dus inzetbaarheid (en dus te factureren uren).
Aan de andere kant: onder het mom 'gelijke monniken, gelijke kappen' zou het best eens zo kunnen zijn dat het ten opzichte van je collega's die ook op diezelfde (rot)bank zitten, meer fair te noemen is als jij ook niet de studie mag doen net als zij, en er voor jou een andere oplossing gekozen wordt in overleg. En de studie op een later tijdstip ook weer in jouw POP terugkomt, net als bij de andere collega's die kunnen fluiten naar hun ontwikkeling.
Waarom heb je zelf alleen de opties 'hakken in het zand', 'slikken' of 'wegwezen' gekozen, en niet die van overleg?
Aan de andere kant: onder het mom 'gelijke monniken, gelijke kappen' zou het best eens zo kunnen zijn dat het ten opzichte van je collega's die ook op diezelfde (rot)bank zitten, meer fair te noemen is als jij ook niet de studie mag doen net als zij, en er voor jou een andere oplossing gekozen wordt in overleg. En de studie op een later tijdstip ook weer in jouw POP terugkomt, net als bij de andere collega's die kunnen fluiten naar hun ontwikkeling.
Waarom heb je zelf alleen de opties 'hakken in het zand', 'slikken' of 'wegwezen' gekozen, en niet die van overleg?
dinsdag 25 augustus 2009 om 16:41
Hoi TiaDalma,
Klopt, overleg is zeker het eerste uitgangspunt. Naar mijn weten zoek ik dat altijd op. Dat heb ik dus ook gedaan, maar er is dus niks uitgekomen behalve enige frustratie.
Mijn arbo-arts heeft gepraat als brugman bij de werkgever. Jammer, maar helaas is daar niets uitgekomen. Wel heb ik zelf ook een appeltje te schillen met de arbo-arts: de arbo-arts heeft het tot voor kort altijd doen voorkomen of de werkgever hier geen enkele zeggenschap in heeft. En dat zij deze studie als therapie aanmerkt. Maar dat is dus helemaal niet zo.
Aan de ene kant zegt PZ dat het komt door de recessie en dat ze dus daarom nu strenger kijken naar opleidingsaanvragen. Aan de andere kant zegt mijn manager dat het helemaal niet aan de economische omstandigheden ligt. Ik krijg dus niet echt duidelijke antwoorden. En dat vind ik dus niet fair.
Maar ik ben het met je eens dat er voor mijn collega's ook dezelfde kansen dan zouden moeten zijn. Van een aantal collega's heb ik begrepen dat hun studie niet is ingetrokken. En enkel nieuwe aanvragen niet worden gehonoreerd.
Zonder het al teveel op de spits te drijven, maar wat zijn mijn juridische rechten? En als de opleiding bij mij annuleringskosten in rekening brengt?
groetjes
Bokita
Klopt, overleg is zeker het eerste uitgangspunt. Naar mijn weten zoek ik dat altijd op. Dat heb ik dus ook gedaan, maar er is dus niks uitgekomen behalve enige frustratie.
Mijn arbo-arts heeft gepraat als brugman bij de werkgever. Jammer, maar helaas is daar niets uitgekomen. Wel heb ik zelf ook een appeltje te schillen met de arbo-arts: de arbo-arts heeft het tot voor kort altijd doen voorkomen of de werkgever hier geen enkele zeggenschap in heeft. En dat zij deze studie als therapie aanmerkt. Maar dat is dus helemaal niet zo.
Aan de ene kant zegt PZ dat het komt door de recessie en dat ze dus daarom nu strenger kijken naar opleidingsaanvragen. Aan de andere kant zegt mijn manager dat het helemaal niet aan de economische omstandigheden ligt. Ik krijg dus niet echt duidelijke antwoorden. En dat vind ik dus niet fair.
Maar ik ben het met je eens dat er voor mijn collega's ook dezelfde kansen dan zouden moeten zijn. Van een aantal collega's heb ik begrepen dat hun studie niet is ingetrokken. En enkel nieuwe aanvragen niet worden gehonoreerd.
Zonder het al teveel op de spits te drijven, maar wat zijn mijn juridische rechten? En als de opleiding bij mij annuleringskosten in rekening brengt?
groetjes
Bokita
dinsdag 25 augustus 2009 om 16:49
Ik zou zeker niet "eisen" dat de werkgever de studie alsnog betaalt. Alhoewel ik het erg lullig voor je vind dat een reeds goedgekeurde aanvraag ingetrokken wordt, heeft niemand deze crisis voorzien en moeten er dus soms impopulaire maatregelen genomen worden.
Voor wat betreft de eventuele annuleringskosten denk ik wel degelijk dat jij deze op de werkgever kunt verhalen. Jij hebt je neem ik aan pas na hun akkoord aangemeld en dus is het fair dat zij de consequenties voor het intrekken van de studie voor zich nemen.
En voor wat betreft het overige is een arbo-arts slechts een adviseur en geen beslisser. De arts kan een advies uitbrengen, over ziek/hersteld/aangepast werk/reinegratie/enz, maar het is aan de werkgever om daar al dan niet iets mee te doen. Als de werkgever de adviezen naast zich neerlegt, dan kan hem dat op termijn (na 2 jaar ziekte) overigens wel duur komen te staan (want hij loopt het risico het loon door te moeten betalen voor nog langer dan de 2 jaar), maar dat is dus voor rekening en risico van de werkgever.
De werkgever is overigens wel verplicht om jou op een passende wijze te reintegreren. Als hij zelf geen reintegratie-mogelijkheden kan bieden, dan zal hij elders naar die mogelijkheden moeten zoeken. Zelf kun je overigens ook op zoek gaan naar alternatieven en voorstellen indienen bij je werkgever.
Voor wat betreft de eventuele annuleringskosten denk ik wel degelijk dat jij deze op de werkgever kunt verhalen. Jij hebt je neem ik aan pas na hun akkoord aangemeld en dus is het fair dat zij de consequenties voor het intrekken van de studie voor zich nemen.
En voor wat betreft het overige is een arbo-arts slechts een adviseur en geen beslisser. De arts kan een advies uitbrengen, over ziek/hersteld/aangepast werk/reinegratie/enz, maar het is aan de werkgever om daar al dan niet iets mee te doen. Als de werkgever de adviezen naast zich neerlegt, dan kan hem dat op termijn (na 2 jaar ziekte) overigens wel duur komen te staan (want hij loopt het risico het loon door te moeten betalen voor nog langer dan de 2 jaar), maar dat is dus voor rekening en risico van de werkgever.
De werkgever is overigens wel verplicht om jou op een passende wijze te reintegreren. Als hij zelf geen reintegratie-mogelijkheden kan bieden, dan zal hij elders naar die mogelijkheden moeten zoeken. Zelf kun je overigens ook op zoek gaan naar alternatieven en voorstellen indienen bij je werkgever.
dinsdag 25 augustus 2009 om 16:59
quote:Marahbloem schreef op 25 augustus 2009 @ 16:49:
Zelf betalen? Als dat mogelijk is. O half om half?Dat is wellicht niet wat je in eerste instantie voor ogen had, maar vind ik wel een heel realistische en pragmatische oplossing. Het gaat om jouw re-integratie en daar wordt je werkgever beter van, maar jij ook (hopelijk zelfs letterlijk). Dus dan is het toch ook niet meer dan logisch om zelf een deel van de lasten te dragen?
Zelf betalen? Als dat mogelijk is. O half om half?Dat is wellicht niet wat je in eerste instantie voor ogen had, maar vind ik wel een heel realistische en pragmatische oplossing. Het gaat om jouw re-integratie en daar wordt je werkgever beter van, maar jij ook (hopelijk zelfs letterlijk). Dus dan is het toch ook niet meer dan logisch om zelf een deel van de lasten te dragen?
dinsdag 25 augustus 2009 om 17:05
Hoi Nummerzoveel en Marahbloem,
Ik ben het zeker met je eens, deze tijd vraagt om impopulaire beslissingen.
Maar ik had er meer vrede mee gehad als ze dit ook op eigen initiatief duidelijk hadden gecommuniceerd. Een x aantal maanden van tevoren bijvoorbeeld.
Wat me ook best steekt, is dat ik er echt alles aan doe om beter te worden. Ik heb een plan van aanpak geschreven om terug te keren naar de werkplek. Ik zorg zelf voor klusjes die ik kan oppakken. etc etc
Mijn werkgever is daarin best laks. Er wordt hooguit een maal per twee maanden vanuit hun kant getelefoneerd bijvoorbeeld. Ook is de communicatie met de arbo-arts ook niet optimaal (en vice versa). Dus zelf met passend werk komen doen ze niet. Wat dat betreft maak ik ze het ook best makkelijk, ik ben echt een doe-het-zelf regelnicht. Ik ga het hier wel met ze over hebben. Want anders raak ik alleen nog maar gefrustreerd.
Ok, dus de kosten van annuleren kan ik dus wel op mijn werkgever verhalen? Mooi, dat scheelt in ieder geval 1300 eurootjes.
De opleiding zelf betalen is echter geen haalbare kaart. Ik heb geen 14.000 euris op de plank liggen.
Ik ben het zeker met je eens, deze tijd vraagt om impopulaire beslissingen.
Maar ik had er meer vrede mee gehad als ze dit ook op eigen initiatief duidelijk hadden gecommuniceerd. Een x aantal maanden van tevoren bijvoorbeeld.
Wat me ook best steekt, is dat ik er echt alles aan doe om beter te worden. Ik heb een plan van aanpak geschreven om terug te keren naar de werkplek. Ik zorg zelf voor klusjes die ik kan oppakken. etc etc
Mijn werkgever is daarin best laks. Er wordt hooguit een maal per twee maanden vanuit hun kant getelefoneerd bijvoorbeeld. Ook is de communicatie met de arbo-arts ook niet optimaal (en vice versa). Dus zelf met passend werk komen doen ze niet. Wat dat betreft maak ik ze het ook best makkelijk, ik ben echt een doe-het-zelf regelnicht. Ik ga het hier wel met ze over hebben. Want anders raak ik alleen nog maar gefrustreerd.
Ok, dus de kosten van annuleren kan ik dus wel op mijn werkgever verhalen? Mooi, dat scheelt in ieder geval 1300 eurootjes.
De opleiding zelf betalen is echter geen haalbare kaart. Ik heb geen 14.000 euris op de plank liggen.
dinsdag 25 augustus 2009 om 17:09
quote:wzk schreef op 25 augustus 2009 @ 16:59:
[...]
Dat is wellicht niet wat je in eerste instantie voor ogen had, maar vind ik wel een heel realistische en pragmatische oplossing. Het gaat om jouw re-integratie en daar wordt je werkgever beter van, maar jij ook (hopelijk zelfs letterlijk). Dus dan is het toch ook niet meer dan logisch om zelf een deel van de lasten te dragen?
Ik zou dit graag ook willen, maar jammer genoeg is dat voor ons thuis niet haalbaar
Ook wij hebben letterlijk te maken met de recessie, helaas.
[...]
Dat is wellicht niet wat je in eerste instantie voor ogen had, maar vind ik wel een heel realistische en pragmatische oplossing. Het gaat om jouw re-integratie en daar wordt je werkgever beter van, maar jij ook (hopelijk zelfs letterlijk). Dus dan is het toch ook niet meer dan logisch om zelf een deel van de lasten te dragen?
Ik zou dit graag ook willen, maar jammer genoeg is dat voor ons thuis niet haalbaar
Ook wij hebben letterlijk te maken met de recessie, helaas.
dinsdag 25 augustus 2009 om 17:17
quote:Bokita schreef op 25 augustus 2009 @ 17:05:
Hoi Nummerzoveel en Marahbloem,
Ik ben het zeker met je eens, deze tijd vraagt om impopulaire beslissingen.
Maar ik had er meer vrede mee gehad als ze dit ook op eigen initiatief duidelijk hadden gecommuniceerd. Een x aantal maanden van tevoren bijvoorbeeld.
In mijn ervaring laat communicatie vaak te wensen over, zeker over dergelijke nare boodschappen. Jammer is dat altijd. Voor wat betreft de timing weet ik niet of een paar maanden eerder reeel is. Veel werkgevers stellen dergelijke beslissingen uit tot ze echt niet anders kunnen, juist omdat zij zich realiseren dat dergelijke beslissingen nogal een impact hebben op de medewerkers.
Wat me ook best steekt, is dat ik er echt alles aan doe om beter te worden. Ik heb een plan van aanpak geschreven om terug te keren naar de werkplek. Ik zorg zelf voor klusjes die ik kan oppakken. etc etc
Mijn werkgever is daarin best laks. Er wordt hooguit een maal per twee maanden vanuit hun kant getelefoneerd bijvoorbeeld. Ook is de communicatie met de arbo-arts ook niet optimaal (en vice versa). Dus zelf met passend werk komen doen ze niet. Wat dat betreft maak ik ze het ook best makkelijk, ik ben echt een doe-het-zelf regelnicht. Ik ga het hier wel met ze over hebben. Want anders raak ik alleen nog maar gefrustreerd.
Dat is inderdaad niet netjes, dit hoor je samen met de werkgever te doen en niet alleen. Maar ik zou dat ook zeker met je werkgever bespreken, want als jij als "proactieve regeltante" te boek staat, dan komt het wellicht niet eens in hen op dat jij dit zo voelt.
Ok, dus de kosten van annuleren kan ik dus wel op mijn werkgever verhalen? Mooi, dat scheelt in ieder geval 1300 eurootjes.
Bewaar alle bewijsmaterialen over de toezegging en de intrekking, want daarmee sta je sterker. (En als je die bewijzen niet hebt, zorg er dan voor dat je die alsnog krijgt. Bijvoorbeeld door een mail te sturen waarin je de gang van zaken samenvat en vraagt hoe je de annuleringskosten kunt declareren oid).
De opleiding zelf betalen is echter geen haalbare kaart. Ik heb geen 14.000 euris op de plank liggen.
Hoi Nummerzoveel en Marahbloem,
Ik ben het zeker met je eens, deze tijd vraagt om impopulaire beslissingen.
Maar ik had er meer vrede mee gehad als ze dit ook op eigen initiatief duidelijk hadden gecommuniceerd. Een x aantal maanden van tevoren bijvoorbeeld.
In mijn ervaring laat communicatie vaak te wensen over, zeker over dergelijke nare boodschappen. Jammer is dat altijd. Voor wat betreft de timing weet ik niet of een paar maanden eerder reeel is. Veel werkgevers stellen dergelijke beslissingen uit tot ze echt niet anders kunnen, juist omdat zij zich realiseren dat dergelijke beslissingen nogal een impact hebben op de medewerkers.
Wat me ook best steekt, is dat ik er echt alles aan doe om beter te worden. Ik heb een plan van aanpak geschreven om terug te keren naar de werkplek. Ik zorg zelf voor klusjes die ik kan oppakken. etc etc
Mijn werkgever is daarin best laks. Er wordt hooguit een maal per twee maanden vanuit hun kant getelefoneerd bijvoorbeeld. Ook is de communicatie met de arbo-arts ook niet optimaal (en vice versa). Dus zelf met passend werk komen doen ze niet. Wat dat betreft maak ik ze het ook best makkelijk, ik ben echt een doe-het-zelf regelnicht. Ik ga het hier wel met ze over hebben. Want anders raak ik alleen nog maar gefrustreerd.
Dat is inderdaad niet netjes, dit hoor je samen met de werkgever te doen en niet alleen. Maar ik zou dat ook zeker met je werkgever bespreken, want als jij als "proactieve regeltante" te boek staat, dan komt het wellicht niet eens in hen op dat jij dit zo voelt.
Ok, dus de kosten van annuleren kan ik dus wel op mijn werkgever verhalen? Mooi, dat scheelt in ieder geval 1300 eurootjes.
Bewaar alle bewijsmaterialen over de toezegging en de intrekking, want daarmee sta je sterker. (En als je die bewijzen niet hebt, zorg er dan voor dat je die alsnog krijgt. Bijvoorbeeld door een mail te sturen waarin je de gang van zaken samenvat en vraagt hoe je de annuleringskosten kunt declareren oid).
De opleiding zelf betalen is echter geen haalbare kaart. Ik heb geen 14.000 euris op de plank liggen.
dinsdag 25 augustus 2009 om 17:19
quote:Bokita schreef op 25 augustus 2009 @ 17:09:
[...]
Ik zou dit graag ook willen, maar jammer genoeg is dat voor ons thuis niet haalbaar
Ook wij hebben letterlijk te maken met de recessie, helaas.Zijn er dan wellicht andere mogelijkheden? Een vergelijkbare studie bij een iets minder hoog aangeschreven opleider voor een fractie van de kosten? Of misschien een andere studie of opleiding die jou ook van pas kan komen in je verdere carriere? (Desnoods een taal via de open universiteit oid?)
[...]
Ik zou dit graag ook willen, maar jammer genoeg is dat voor ons thuis niet haalbaar
Ook wij hebben letterlijk te maken met de recessie, helaas.Zijn er dan wellicht andere mogelijkheden? Een vergelijkbare studie bij een iets minder hoog aangeschreven opleider voor een fractie van de kosten? Of misschien een andere studie of opleiding die jou ook van pas kan komen in je verdere carriere? (Desnoods een taal via de open universiteit oid?)
dinsdag 25 augustus 2009 om 17:21
quote:Bokita schreef op 25 augustus 2009 @ 17:05:
Mijn werkgever is daarin best laks. Er wordt hooguit een maal per twee maanden vanuit hun kant getelefoneerd bijvoorbeeld. Ook is de communicatie met de arbo-arts ook niet optimaal (en vice versa). Dus zelf met passend werk komen doen ze niet. Wat dat betreft maak ik ze het ook best makkelijk, ik ben echt een doe-het-zelf regelnicht. Ik ga het hier wel met ze over hebben. Want anders raak ik alleen nog maar gefrustreerd.
Die houding kan je werkgever nog wel eens duurder komen te staan dan het bedrag van die opleiding. Ik hoop voor je dat je sneller hersteld bent, maar mocht het tot een Wia-aanvraag komen dan zal UWV niet heel blij worden van de re-integratie inspanningen die jouw werkgever heeft verricht. Het UWV zal dit zien als het intrekken van een re-integratie instrument. Dat kan leiden tot een loondoorbetalingsverplichting van maximaal een jaar. Maar nogmaals, ik hoop dat je voor die tijd al weer helemaal de oude bent. Houd in ieder geval voor jezelf wel heel goed bij hoe dit allemaal verloopt, en vooral ook wat je zelf allemaal doet om weer aan de slag te gaan! Dat zou nog wel eens van pas kunnen komen.
Wel raar dat de studie nu pas wordt ingetrokken - die crisis is toch niet van eergisteren??
Mijn werkgever is daarin best laks. Er wordt hooguit een maal per twee maanden vanuit hun kant getelefoneerd bijvoorbeeld. Ook is de communicatie met de arbo-arts ook niet optimaal (en vice versa). Dus zelf met passend werk komen doen ze niet. Wat dat betreft maak ik ze het ook best makkelijk, ik ben echt een doe-het-zelf regelnicht. Ik ga het hier wel met ze over hebben. Want anders raak ik alleen nog maar gefrustreerd.
Die houding kan je werkgever nog wel eens duurder komen te staan dan het bedrag van die opleiding. Ik hoop voor je dat je sneller hersteld bent, maar mocht het tot een Wia-aanvraag komen dan zal UWV niet heel blij worden van de re-integratie inspanningen die jouw werkgever heeft verricht. Het UWV zal dit zien als het intrekken van een re-integratie instrument. Dat kan leiden tot een loondoorbetalingsverplichting van maximaal een jaar. Maar nogmaals, ik hoop dat je voor die tijd al weer helemaal de oude bent. Houd in ieder geval voor jezelf wel heel goed bij hoe dit allemaal verloopt, en vooral ook wat je zelf allemaal doet om weer aan de slag te gaan! Dat zou nog wel eens van pas kunnen komen.
Wel raar dat de studie nu pas wordt ingetrokken - die crisis is toch niet van eergisteren??
dinsdag 25 augustus 2009 om 17:35
quote:nummerzoveel schreef op 25 augustus 2009 @ 17:17:
[...]
Morgen heb ik weer een gesprek met mijn manager. Dan ga ik dit aankaarten (van dat ik toch echt wel andere verwachtingen heb qua wederzijdse inspanningen). Ook ga ik aankaarten dat ik tot op heden niet eens een schriftelijke afwijzing van de aanvraag heb ontvangen.
In de cursus persoonlijke effectiviteit heb ik nl geleerd dat je dit soort ''ergenissen'' beter meteen op tafel kan gooien ipv er mee rond te lopen. Dat is nl voor niemand gunstig en zeker niet voor mij. Ik kan al mijn energie beter gebruiken.
[...]
Morgen heb ik weer een gesprek met mijn manager. Dan ga ik dit aankaarten (van dat ik toch echt wel andere verwachtingen heb qua wederzijdse inspanningen). Ook ga ik aankaarten dat ik tot op heden niet eens een schriftelijke afwijzing van de aanvraag heb ontvangen.
In de cursus persoonlijke effectiviteit heb ik nl geleerd dat je dit soort ''ergenissen'' beter meteen op tafel kan gooien ipv er mee rond te lopen. Dat is nl voor niemand gunstig en zeker niet voor mij. Ik kan al mijn energie beter gebruiken.
dinsdag 25 augustus 2009 om 17:36
quote:tante Klaas schreef op 25 augustus 2009 @ 17:21:
[...]
Wel raar dat de studie nu pas wordt ingetrokken - die crisis is toch niet van eergisteren??
Niet elk bedrijf heeft direct last van een crisis zodra zoiets uitbreekt, bij veel bedrijven worden de gevolgen pas veel later zichtbaar. Bijvoorbeeld omdat ze eerst nog een portefeuille van langlopende opdrachten/orders hebben oid waar ze nog een tijdje op kunnen teren.
En voor de meeste bedrijven is besparen op arbeidsvoorwaarden echt de laatste optie, want iedereen met een beetje verstand van bedrijfsvoering begrijpt dat zoiets de motivatie over het algemeen niet echt ten goede komt. Kortom, dat soort maatregelen neem je pas als het water je echt aan de lippen staat en andere maatregelen al getroffen zijn.
[...]
Wel raar dat de studie nu pas wordt ingetrokken - die crisis is toch niet van eergisteren??
Niet elk bedrijf heeft direct last van een crisis zodra zoiets uitbreekt, bij veel bedrijven worden de gevolgen pas veel later zichtbaar. Bijvoorbeeld omdat ze eerst nog een portefeuille van langlopende opdrachten/orders hebben oid waar ze nog een tijdje op kunnen teren.
En voor de meeste bedrijven is besparen op arbeidsvoorwaarden echt de laatste optie, want iedereen met een beetje verstand van bedrijfsvoering begrijpt dat zoiets de motivatie over het algemeen niet echt ten goede komt. Kortom, dat soort maatregelen neem je pas als het water je echt aan de lippen staat en andere maatregelen al getroffen zijn.
dinsdag 25 augustus 2009 om 17:37
quote:nummerzoveel schreef op 25 augustus 2009 @ 17:19:
[...]
Zijn er dan wellicht andere mogelijkheden? Een vergelijkbare studie bij een iets minder hoog aangeschreven opleider voor een fractie van de kosten? Of misschien een andere studie of opleiding die jou ook van pas kan komen in je verdere carriere? (Desnoods een taal via de open universiteit oid?)
Goede tip! Dank je wel nummer zoveel en alle anderen.
Ik ga meteen even kijken wat ik dan kan doen. Hopelijk loop ik niet tegen allerlei sluitingsdata aan. Maar goed, zoals ik het heb begrepen mag ik geen enkele opleiding doen als reintegratie.
[...]
Zijn er dan wellicht andere mogelijkheden? Een vergelijkbare studie bij een iets minder hoog aangeschreven opleider voor een fractie van de kosten? Of misschien een andere studie of opleiding die jou ook van pas kan komen in je verdere carriere? (Desnoods een taal via de open universiteit oid?)
Goede tip! Dank je wel nummer zoveel en alle anderen.
Ik ga meteen even kijken wat ik dan kan doen. Hopelijk loop ik niet tegen allerlei sluitingsdata aan. Maar goed, zoals ik het heb begrepen mag ik geen enkele opleiding doen als reintegratie.
dinsdag 25 augustus 2009 om 17:38
quote:tante Klaas schreef op 25 augustus 2009 @ 17:21:
[...]
Die houding kan je werkgever nog wel eens duurder komen te staan dan het bedrag van die opleiding. Ik hoop voor je dat je sneller hersteld bent, maar mocht het tot een Wia-aanvraag komen dan zal UWV niet heel blij worden van de re-integratie inspanningen die jouw werkgever heeft verricht. Het UWV zal dit zien als het intrekken van een re-integratie instrument. Dat kan leiden tot een loondoorbetalingsverplichting van maximaal een jaar. Maar nogmaals, ik hoop dat je voor die tijd al weer helemaal de oude bent. Houd in ieder geval voor jezelf wel heel goed bij hoe dit allemaal verloopt, en vooral ook wat je zelf allemaal doet om weer aan de slag te gaan! Dat zou nog wel eens van pas kunnen komen.
Wel raar dat de studie nu pas wordt ingetrokken - die crisis is toch niet van eergisteren??
Nee idd, het gaat al maanden niet goed!
Ik hoop dat het idd niet zo ver komt, wel wil ik ze confronteren met mijn ervaringen als zieke medewerker
[...]
Die houding kan je werkgever nog wel eens duurder komen te staan dan het bedrag van die opleiding. Ik hoop voor je dat je sneller hersteld bent, maar mocht het tot een Wia-aanvraag komen dan zal UWV niet heel blij worden van de re-integratie inspanningen die jouw werkgever heeft verricht. Het UWV zal dit zien als het intrekken van een re-integratie instrument. Dat kan leiden tot een loondoorbetalingsverplichting van maximaal een jaar. Maar nogmaals, ik hoop dat je voor die tijd al weer helemaal de oude bent. Houd in ieder geval voor jezelf wel heel goed bij hoe dit allemaal verloopt, en vooral ook wat je zelf allemaal doet om weer aan de slag te gaan! Dat zou nog wel eens van pas kunnen komen.
Wel raar dat de studie nu pas wordt ingetrokken - die crisis is toch niet van eergisteren??
Nee idd, het gaat al maanden niet goed!
Ik hoop dat het idd niet zo ver komt, wel wil ik ze confronteren met mijn ervaringen als zieke medewerker
dinsdag 25 augustus 2009 om 17:46
quote:nummerzoveel schreef op 25 augustus 2009 @ 17:36:
[...]
Niet elk bedrijf heeft direct last van een crisis zodra zoiets uitbreekt, bij veel bedrijven worden de gevolgen pas veel later zichtbaar. Bijvoorbeeld omdat ze eerst nog een portefeuille van langlopende opdrachten/orders hebben oid waar ze nog een tijdje op kunnen teren.
En voor de meeste bedrijven is besparen op arbeidsvoorwaarden echt de laatste optie, want iedereen met een beetje verstand van bedrijfsvoering begrijpt dat zoiets de motivatie over het algemeen niet echt ten goede komt. Kortom, dat soort maatregelen neem je pas als het water je echt aan de lippen staat en andere maatregelen al getroffen zijn.
Bij ons stond al vrij vroeg het water aan de lippen, sinds vorig jaar zomer in ieder geval.
Dat maakt het allemaal zo dubbel, want ik begrijp maar al te goed dat ik al blij mag zijn met mijn baan!
Ik baal op dit moment ook echt van mijn arbo-arts. Die doet zich altijd zo betrokken voor, maar heeft wat mij betreft een dubbele agenda. Iedere twee weken moet ik daarheen (kassa voor de arbo-arts), maar op het sociaal-medische overleg kom ik hooguit 1/2 minuut ter sprake!
[...]
Niet elk bedrijf heeft direct last van een crisis zodra zoiets uitbreekt, bij veel bedrijven worden de gevolgen pas veel later zichtbaar. Bijvoorbeeld omdat ze eerst nog een portefeuille van langlopende opdrachten/orders hebben oid waar ze nog een tijdje op kunnen teren.
En voor de meeste bedrijven is besparen op arbeidsvoorwaarden echt de laatste optie, want iedereen met een beetje verstand van bedrijfsvoering begrijpt dat zoiets de motivatie over het algemeen niet echt ten goede komt. Kortom, dat soort maatregelen neem je pas als het water je echt aan de lippen staat en andere maatregelen al getroffen zijn.
Bij ons stond al vrij vroeg het water aan de lippen, sinds vorig jaar zomer in ieder geval.
Dat maakt het allemaal zo dubbel, want ik begrijp maar al te goed dat ik al blij mag zijn met mijn baan!
Ik baal op dit moment ook echt van mijn arbo-arts. Die doet zich altijd zo betrokken voor, maar heeft wat mij betreft een dubbele agenda. Iedere twee weken moet ik daarheen (kassa voor de arbo-arts), maar op het sociaal-medische overleg kom ik hooguit 1/2 minuut ter sprake!
dinsdag 25 augustus 2009 om 20:00
quote:Bokita schreef op 25 augustus 2009 @ 17:46:
[...]
Bij ons stond al vrij vroeg het water aan de lippen, sinds vorig jaar zomer in ieder geval.
Maar dan nog zal de werkgever toch niet direct alle arbeidsvoorwaarden hebben willen schrappen.
Dat maakt het allemaal zo dubbel, want ik begrijp maar al te goed dat ik al blij mag zijn met mijn baan!
Ik baal op dit moment ook echt van mijn arbo-arts. Die doet zich altijd zo betrokken voor, maar heeft wat mij betreft een dubbele agenda. Iedere twee weken moet ik daarheen (kassa voor de arbo-arts), maar op het sociaal-medische overleg kom ik hooguit 1/2 minuut ter sprake!
De arbo-arts is en blijft de adviseur van de werkgever. Het enige doel van de arbo-arts is dat jij zo snel mogelijk weer aan het werk komt, want daar worden zij nu eenmaal voor betaald. Ze zijn er ook niet om te beoordelen wat je niet kunt, maar vooral om te kijken naar wat je wel kunt. Uiteraard zullen zij er voor waken dat jij te snel weer aan de slag gaat, met kans op een terugval, want daar is niemand bij geholpen. Maar het einddoel blijft reintegratie.
Ik weet niet hoe het SMT bij jullie er aan toe gaat, maar de standaard is ook dat er maar kort over mensen wordt gesproken. De belangrijkste reden daarvoor is dat de arbo-arts zo goed als geen info over de medewerker mag geven. De arbo-arts mag zeggen wat je in relatie tot het werk kunt doen (bijv. max 3 uur per dag en niet tillen/bukken/veel lopen oid) en daar houdt het dan wel zo'n beetje bij op. Als het langer duurt, dan is het alleen omdat de leidinggevende specifieke vragen heeft over hoe dat advies zich verhoudt tot de praktijk van alle dag (bijv: mag de medewerker wel wat langer staan, tot hoe zwaar mag er wel getilt worden, enz)
[...]
Bij ons stond al vrij vroeg het water aan de lippen, sinds vorig jaar zomer in ieder geval.
Maar dan nog zal de werkgever toch niet direct alle arbeidsvoorwaarden hebben willen schrappen.
Dat maakt het allemaal zo dubbel, want ik begrijp maar al te goed dat ik al blij mag zijn met mijn baan!
Ik baal op dit moment ook echt van mijn arbo-arts. Die doet zich altijd zo betrokken voor, maar heeft wat mij betreft een dubbele agenda. Iedere twee weken moet ik daarheen (kassa voor de arbo-arts), maar op het sociaal-medische overleg kom ik hooguit 1/2 minuut ter sprake!
De arbo-arts is en blijft de adviseur van de werkgever. Het enige doel van de arbo-arts is dat jij zo snel mogelijk weer aan het werk komt, want daar worden zij nu eenmaal voor betaald. Ze zijn er ook niet om te beoordelen wat je niet kunt, maar vooral om te kijken naar wat je wel kunt. Uiteraard zullen zij er voor waken dat jij te snel weer aan de slag gaat, met kans op een terugval, want daar is niemand bij geholpen. Maar het einddoel blijft reintegratie.
Ik weet niet hoe het SMT bij jullie er aan toe gaat, maar de standaard is ook dat er maar kort over mensen wordt gesproken. De belangrijkste reden daarvoor is dat de arbo-arts zo goed als geen info over de medewerker mag geven. De arbo-arts mag zeggen wat je in relatie tot het werk kunt doen (bijv. max 3 uur per dag en niet tillen/bukken/veel lopen oid) en daar houdt het dan wel zo'n beetje bij op. Als het langer duurt, dan is het alleen omdat de leidinggevende specifieke vragen heeft over hoe dat advies zich verhoudt tot de praktijk van alle dag (bijv: mag de medewerker wel wat langer staan, tot hoe zwaar mag er wel getilt worden, enz)
dinsdag 25 augustus 2009 om 21:26
Als jij van mening bent dat je werkgever zich onvoldoende inspant in het kader van jouw reïntegratietraject dan is de eerste stap om dat te bespreken met je werkgever en indien mogelijk nieuwe afspraken te maken. Als dat onvoldoende soelaas biedt dan kun je het UWV verzoeken een zogenaamd deskundigenoordeel uit te spreken. Daarmee bereik je dat het UWV nu al, en dus niet pas na een eventuele aanvraag WIA, de reïntegratieinspanningen van werkgever beoordeelt. Werkgever kan het deskundigenoordeel naast zich neerleggen maar dat is ongebruikelijk.
dinsdag 25 augustus 2009 om 22:06
quote:nummerzoveel schreef op 25 augustus 2009 @ 17:19:
[...]
Of misschien een andere studie of opleiding die jou ook van pas kan komen in je verdere carriere? (Desnoods een taal via de open universiteit oid?)
Alleen zo jammer dat de open universiteit geen talen aanbiedt
Alhoewel de open universiteit zeer zeker nuttige cursussen heeft, voor in ieder geval veel minder dan 14.000 euro, denk ik toch dat je in dit geval de volksuniversiteit bedoelde
[...]
Of misschien een andere studie of opleiding die jou ook van pas kan komen in je verdere carriere? (Desnoods een taal via de open universiteit oid?)
Alleen zo jammer dat de open universiteit geen talen aanbiedt
Alhoewel de open universiteit zeer zeker nuttige cursussen heeft, voor in ieder geval veel minder dan 14.000 euro, denk ik toch dat je in dit geval de volksuniversiteit bedoelde
dinsdag 25 augustus 2009 om 22:07
Hoi Nummerzoveel,
ok dat wist ik niet. De collega van PZ zei nl dat er meer tijd wordt uitgetrokken voor de andere zieken en dat ik itt deze collega's weinig aan bod kom. Ik besef me terdege dat het doel van de arbo-arts is mij te laten reintegreren. Ik wil zelf niks liever.
Wat me stoort en dat ga ik morgen zeker aankaarten:
-communicatie tussen werkgever en arbo-arts over het te volgen reintegratietraject.
Een voorbeeld, PZ vraagt aan mij wat de arbo-arts van mijn plannen van de studie vindt. Ik bedoel, ze hebben wekelijks contact, kunnen ze dat dan niet onderling overleggen?
-de klusjes. Ik vind dat vaak het iniatief bij mij ligt om klusjes te initieeren en op te pakken. Gemeldt bij de arbo-arts. Zij zou het aankaarten bij de werkgever, is niet gebeurd
-Plan van aanpak. Toen ik dit met mijn werkgever wilde bespreken, toen werd door PZ min of meer medegedeeld dat ik niet met hen hoefde te bespreken Zij hadden er geen rol in.
-Bereikbaarheid van mijn vertrouwenspersoon. Mijn vertrouwenspersoon maakt constant afspraken om mij te bellen, maar doet dan dat niet. Via Via kwam ik erachter dat hij weken met vakantie was. Hij had geen afwezigheidsass. ingesteld, noch mij aan een ander doorverwezen.
Voor ik het UWV ga inschakelen,Wuiles (goede tip), ga ik eerst de lucht klaren met de arbo-arts. Ik ben nog niet klaar daarmee. Met dubbele agenda bedoelde ik meer dat ze nogal beinvloedbaar is.
ok dat wist ik niet. De collega van PZ zei nl dat er meer tijd wordt uitgetrokken voor de andere zieken en dat ik itt deze collega's weinig aan bod kom. Ik besef me terdege dat het doel van de arbo-arts is mij te laten reintegreren. Ik wil zelf niks liever.
Wat me stoort en dat ga ik morgen zeker aankaarten:
-communicatie tussen werkgever en arbo-arts over het te volgen reintegratietraject.
Een voorbeeld, PZ vraagt aan mij wat de arbo-arts van mijn plannen van de studie vindt. Ik bedoel, ze hebben wekelijks contact, kunnen ze dat dan niet onderling overleggen?
-de klusjes. Ik vind dat vaak het iniatief bij mij ligt om klusjes te initieeren en op te pakken. Gemeldt bij de arbo-arts. Zij zou het aankaarten bij de werkgever, is niet gebeurd
-Plan van aanpak. Toen ik dit met mijn werkgever wilde bespreken, toen werd door PZ min of meer medegedeeld dat ik niet met hen hoefde te bespreken Zij hadden er geen rol in.
-Bereikbaarheid van mijn vertrouwenspersoon. Mijn vertrouwenspersoon maakt constant afspraken om mij te bellen, maar doet dan dat niet. Via Via kwam ik erachter dat hij weken met vakantie was. Hij had geen afwezigheidsass. ingesteld, noch mij aan een ander doorverwezen.
Voor ik het UWV ga inschakelen,Wuiles (goede tip), ga ik eerst de lucht klaren met de arbo-arts. Ik ben nog niet klaar daarmee. Met dubbele agenda bedoelde ik meer dat ze nogal beinvloedbaar is.
woensdag 26 augustus 2009 om 07:46
quote:Bokita schreef op 25 augustus 2009 @ 22:07:
Hoi Nummerzoveel,
ok dat wist ik niet. De collega van PZ zei nl dat er meer tijd wordt uitgetrokken voor de andere zieken en dat ik itt deze collega's weinig aan bod kom. Dan valt er over de andere collega's waarschijnlijk gewoon meer te bespreken. Ik besef me terdege dat het doel van de arbo-arts is mij te laten reintegreren. Ik wil zelf niks liever.
Wat me stoort en dat ga ik morgen zeker aankaarten:
-communicatie tussen werkgever en arbo-arts over het te volgen reintegratietraject.
Een voorbeeld, PZ vraagt aan mij wat de arbo-arts van mijn plannen van de studie vindt. Ik bedoel, ze hebben wekelijks contact, kunnen ze dat dan niet onderling overleggen?
Ik vind het niet zo raar dat dit gevraagd wordt. Als ik met een medewerker spreek over reintegratie, dan vraag ik dat ook. Die arbo-arts spreek ik misschien pas dagen later weer. En ik vind het ook desitenteresse als een collega mij iets vertelt omdat niet naar het hele verhaal te vragen.
-de klusjes. Ik vind dat vaak het iniatief bij mij ligt om klusjes te initieeren en op te pakken. Gemeldt bij de arbo-arts. Zij zou het aankaarten bij de werkgever, is niet gebeurd
Als de arts belooft iets met werkgever te overleggen en dat niet doet, dan is dat een kwalijke zaak. Maar in beginsel is dit iets tussen jou en de werkgever en kun je het dus beter zelf met de werkgever bespreken.
-Plan van aanpak. Toen ik dit met mijn werkgever wilde bespreken, toen werd door PZ min of meer medegedeeld dat ik niet met hen hoefde te bespreken Zij hadden er geen rol in.
Dat verbaast mij niets. Meestal heeft PZ geen rol in het plan van aanpak maar heeft de leidinggevende daar een rol in. De reden daarvoor is dat PZ geen inzicht heeft in wat er allemaal aan werk ligt op welke afdeling en wat een zieke medewerker dan zou kunnen doen in het kader van het PvA. Een leidinggevende heeft daar natuurlijk een veel beter inzicht in. Bovendien is het ook de verantwoordelijkheid van de leidinggevende om zich in te zetten voor zijn/haar medewerker. PZ blijft dus vaak achter de schermen in dit proces.
-Bereikbaarheid van mijn vertrouwenspersoon. Mijn vertrouwenspersoon maakt constant afspraken om mij te bellen, maar doet dan dat niet. Via Via kwam ik erachter dat hij weken met vakantie was. Hij had geen afwezigheidsass. ingesteld, noch mij aan een ander doorverwezen.
Dat vind ik ook een hele kwalijke zaak en dat zou ik dus zeker aankaarten.
Voor ik het UWV ga inschakelen,Wuiles (goede tip), ga ik eerst de lucht klaren met de arbo-arts. Ik ben nog niet klaar daarmee.
Sterkte met de gesprekken met je arbo-arts en je leidinggevende, ik hoop dat dit wat positieve verandering zal brengen!
Met dubbele agenda bedoelde ik meer dat ze nogal beinvloedbaar is.
Hoi Nummerzoveel,
ok dat wist ik niet. De collega van PZ zei nl dat er meer tijd wordt uitgetrokken voor de andere zieken en dat ik itt deze collega's weinig aan bod kom. Dan valt er over de andere collega's waarschijnlijk gewoon meer te bespreken. Ik besef me terdege dat het doel van de arbo-arts is mij te laten reintegreren. Ik wil zelf niks liever.
Wat me stoort en dat ga ik morgen zeker aankaarten:
-communicatie tussen werkgever en arbo-arts over het te volgen reintegratietraject.
Een voorbeeld, PZ vraagt aan mij wat de arbo-arts van mijn plannen van de studie vindt. Ik bedoel, ze hebben wekelijks contact, kunnen ze dat dan niet onderling overleggen?
Ik vind het niet zo raar dat dit gevraagd wordt. Als ik met een medewerker spreek over reintegratie, dan vraag ik dat ook. Die arbo-arts spreek ik misschien pas dagen later weer. En ik vind het ook desitenteresse als een collega mij iets vertelt omdat niet naar het hele verhaal te vragen.
-de klusjes. Ik vind dat vaak het iniatief bij mij ligt om klusjes te initieeren en op te pakken. Gemeldt bij de arbo-arts. Zij zou het aankaarten bij de werkgever, is niet gebeurd
Als de arts belooft iets met werkgever te overleggen en dat niet doet, dan is dat een kwalijke zaak. Maar in beginsel is dit iets tussen jou en de werkgever en kun je het dus beter zelf met de werkgever bespreken.
-Plan van aanpak. Toen ik dit met mijn werkgever wilde bespreken, toen werd door PZ min of meer medegedeeld dat ik niet met hen hoefde te bespreken Zij hadden er geen rol in.
Dat verbaast mij niets. Meestal heeft PZ geen rol in het plan van aanpak maar heeft de leidinggevende daar een rol in. De reden daarvoor is dat PZ geen inzicht heeft in wat er allemaal aan werk ligt op welke afdeling en wat een zieke medewerker dan zou kunnen doen in het kader van het PvA. Een leidinggevende heeft daar natuurlijk een veel beter inzicht in. Bovendien is het ook de verantwoordelijkheid van de leidinggevende om zich in te zetten voor zijn/haar medewerker. PZ blijft dus vaak achter de schermen in dit proces.
-Bereikbaarheid van mijn vertrouwenspersoon. Mijn vertrouwenspersoon maakt constant afspraken om mij te bellen, maar doet dan dat niet. Via Via kwam ik erachter dat hij weken met vakantie was. Hij had geen afwezigheidsass. ingesteld, noch mij aan een ander doorverwezen.
Dat vind ik ook een hele kwalijke zaak en dat zou ik dus zeker aankaarten.
Voor ik het UWV ga inschakelen,Wuiles (goede tip), ga ik eerst de lucht klaren met de arbo-arts. Ik ben nog niet klaar daarmee.
Sterkte met de gesprekken met je arbo-arts en je leidinggevende, ik hoop dat dit wat positieve verandering zal brengen!
Met dubbele agenda bedoelde ik meer dat ze nogal beinvloedbaar is.
woensdag 26 augustus 2009 om 07:47
quote:kiks76 schreef op 25 augustus 2009 @ 22:06:
[...]
Alleen zo jammer dat de open universiteit geen talen aanbiedt
Alhoewel de open universiteit zeer zeker nuttige cursussen heeft, voor in ieder geval veel minder dan 14.000 euro, denk ik toch dat je in dit geval de volksuniversiteit bedoelde Dankjewel voor deze aanvulling Kiks! Ik ben momenteel niet op mijn allerhelderst!
[...]
Alleen zo jammer dat de open universiteit geen talen aanbiedt
Alhoewel de open universiteit zeer zeker nuttige cursussen heeft, voor in ieder geval veel minder dan 14.000 euro, denk ik toch dat je in dit geval de volksuniversiteit bedoelde Dankjewel voor deze aanvulling Kiks! Ik ben momenteel niet op mijn allerhelderst!
woensdag 26 augustus 2009 om 19:33
Nummerzoveel,
Vandaag een aantal zaken aangekaart, maar manager toonde zich niet echt meevoelend. Sterker nog, er werd gesteld dat mijn studie-aanvraag nooit was goedgekeurd. Direct bij thuiskomst de betreffende correspondentie opgezocht en opgestuurd.
Ik begrijp dat jezelf ook een PZ-er bent? Ik begrijp je mening heel goed, alleen uit alles wat nu bij ons speelt, ademt ''laksheid'' uit. Zoals het feit dat ik nog steeds geen formele intrekking heb ontvangen. Zo kan ik toch geen zaken doen?
Dat van het vragen bijvoorbeeld: ze vroegen laatst aan mij "goh hoeveel uur werk je nu?" De brieven van de arbo-arts komen vrij snel. Lezen ze deze niet?
De grootste moeite met mijn arbo-arts is toch wel het hele gedoe met de studie. Ze heeft het doen voorkomen alsof ze haar voorstel besproken had in het SMO en dat het volgen van de studie meer een kwestie was of ik het aankon. Tot haar vervanger mij zo'n 10 dgn geleden mededeelde dat ik dit alles eerst met de werkgever moest afstemmen.
Maar goed, ik denk dat ik vrij goed heb medegedeeld dat er niet alleen een effort van mijn kant verwacht mag worden, maar ook van mijn werkgever. Tis nu wel een beetje veel geven en weinig krijgen
Vandaag een aantal zaken aangekaart, maar manager toonde zich niet echt meevoelend. Sterker nog, er werd gesteld dat mijn studie-aanvraag nooit was goedgekeurd. Direct bij thuiskomst de betreffende correspondentie opgezocht en opgestuurd.
Ik begrijp dat jezelf ook een PZ-er bent? Ik begrijp je mening heel goed, alleen uit alles wat nu bij ons speelt, ademt ''laksheid'' uit. Zoals het feit dat ik nog steeds geen formele intrekking heb ontvangen. Zo kan ik toch geen zaken doen?
Dat van het vragen bijvoorbeeld: ze vroegen laatst aan mij "goh hoeveel uur werk je nu?" De brieven van de arbo-arts komen vrij snel. Lezen ze deze niet?
De grootste moeite met mijn arbo-arts is toch wel het hele gedoe met de studie. Ze heeft het doen voorkomen alsof ze haar voorstel besproken had in het SMO en dat het volgen van de studie meer een kwestie was of ik het aankon. Tot haar vervanger mij zo'n 10 dgn geleden mededeelde dat ik dit alles eerst met de werkgever moest afstemmen.
Maar goed, ik denk dat ik vrij goed heb medegedeeld dat er niet alleen een effort van mijn kant verwacht mag worden, maar ook van mijn werkgever. Tis nu wel een beetje veel geven en weinig krijgen
woensdag 26 augustus 2009 om 19:37
@Bokita
Ik begrijp je frustraties heel goed hoor, en ik vind het ook heel goed dat je dat hebt aangekaard. Ik zou ook nog even zo'n gesprekje met de arbo-arts doen. En dan hoop ik echt dat de communicatie zal gaan verbeteren, want met allemaal van die tegenstrijdige berichten schiet het natuurlijk allemaal niet op.
Ik begrijp je frustraties heel goed hoor, en ik vind het ook heel goed dat je dat hebt aangekaard. Ik zou ook nog even zo'n gesprekje met de arbo-arts doen. En dan hoop ik echt dat de communicatie zal gaan verbeteren, want met allemaal van die tegenstrijdige berichten schiet het natuurlijk allemaal niet op.
donderdag 27 augustus 2009 om 07:08
Nee klopt,
Ik sta nu behoorlijk stijf van zenuwen/stress en dat is niet bevorderlijk voor de gezondheid.
Ik heb het dus aangekaart, maar zowel het proces als de uitkomst is uiterst onbevredigend. Maar ja, voor jullie beeldvorming onze managers en partners zijn vaak niet de meest communicatieve personen.
Ik vind dat ik van mijn kant meer dan genoeg inspan. Dat moest ook de arbo-arts mij nageven. Bijna geen enkele werknemer maakt op eigen initiatief een plan van aanpak (nog los van het verplichte PvA van het UWV). En het is trouwens wel zo dat mijn werkgever hier een rol in heeft. Minimaal als ontvangende dan wel vastleggende partij. PZ kan er dan wel geen rol in hebben, maar zo maar mijn plan van tafel vegen en suggereren dat het enkel voor eigen gebruik is.
Na gisteren denk ik er ernstig na over het deskundige-oordeel, wuiles! Mijn werkgever heeft nl werkelijk geen idee wat reintegreren inhoudt. Ik heb geen casemanager, passend werk moet ik zelf zoeken, er wordt niks gevalueerd, er worden constant 'overbodige vragen' gesteld door deze en gene.
Oke, de regels van het UWV zijn wel erg verstrekkend, maar jullie zien waar het handelen van mijn werkgever op zijn minst toe leidt.
Mijn ex-collega grapte ''wanneer ga je eens op zoek naar een echte werkgever?"
Ik voel me nu echt een droeftoeter,erg he!
Ik sta nu behoorlijk stijf van zenuwen/stress en dat is niet bevorderlijk voor de gezondheid.
Ik heb het dus aangekaart, maar zowel het proces als de uitkomst is uiterst onbevredigend. Maar ja, voor jullie beeldvorming onze managers en partners zijn vaak niet de meest communicatieve personen.
Ik vind dat ik van mijn kant meer dan genoeg inspan. Dat moest ook de arbo-arts mij nageven. Bijna geen enkele werknemer maakt op eigen initiatief een plan van aanpak (nog los van het verplichte PvA van het UWV). En het is trouwens wel zo dat mijn werkgever hier een rol in heeft. Minimaal als ontvangende dan wel vastleggende partij. PZ kan er dan wel geen rol in hebben, maar zo maar mijn plan van tafel vegen en suggereren dat het enkel voor eigen gebruik is.
Na gisteren denk ik er ernstig na over het deskundige-oordeel, wuiles! Mijn werkgever heeft nl werkelijk geen idee wat reintegreren inhoudt. Ik heb geen casemanager, passend werk moet ik zelf zoeken, er wordt niks gevalueerd, er worden constant 'overbodige vragen' gesteld door deze en gene.
Oke, de regels van het UWV zijn wel erg verstrekkend, maar jullie zien waar het handelen van mijn werkgever op zijn minst toe leidt.
Mijn ex-collega grapte ''wanneer ga je eens op zoek naar een echte werkgever?"
Ik voel me nu echt een droeftoeter,erg he!
