Werk & Studie
alle pijlers
Werkloos en jezelf steeds kleiner voelen worden.
woensdag 27 januari 2010 om 19:12
Mijn zus dreigt werkloos te worden (reisbranche). Ze is aan het solliciteren, en bij elke afwijzing zie ik haar kleiner worden. Zij is ooit eerder depressief geweest, en ik ben bang dat zij opnieuw afglijdt.Haar vertellen waarom ik haar goed vind, is niet voldoende tegengif.Wat ook meetelt is de angst dat ze moet verhuizen als ze niet op tijd een baan vindt. Ze is alleenstaande moeder.
Hoe kan ik haar helpen, als ze niet op tijd positieve feedback krijgt?
Sanne
Hoe kan ik haar helpen, als ze niet op tijd positieve feedback krijgt?
Sanne
woensdag 27 januari 2010 om 19:22
Allereerst zou je haar kunnen helpen door het te relativeren, zodat ze het zich niet zo persoonlijk aantrekt. Op dit moment kost het gemiddeld 95 (!!!) sollicitaties voordat je wordt aangenomen. Hoe vaak heeft zij het al geprobeerd?
Ten tweede kun je haar helpen om haar horizon te verbreden, waardoor ze wellicht nieuwe kansen gaat zien. Je schrijft bijvoorbeeld heel expliciet dat ze in de reisbranche zit. Kan ze haar kwaliteiten wellicht ook in andere branches inzetten? Als je haar ervaring op een rijtje zet, zitten daar dan wellicht dingen in die ze ook voor andere functies in kan zetten?
En tenslotte, heeft ze al sollicitatiehulp gekregen? Is haar CV nagekeken? Leest er iemand mee voor haar brieven verstuurd worden? Evalueert iemand de gesprekken en afwijzingen met haar zodat ze wellicht haar techniek nog wat kan verbeteren?
Ten tweede kun je haar helpen om haar horizon te verbreden, waardoor ze wellicht nieuwe kansen gaat zien. Je schrijft bijvoorbeeld heel expliciet dat ze in de reisbranche zit. Kan ze haar kwaliteiten wellicht ook in andere branches inzetten? Als je haar ervaring op een rijtje zet, zitten daar dan wellicht dingen in die ze ook voor andere functies in kan zetten?
En tenslotte, heeft ze al sollicitatiehulp gekregen? Is haar CV nagekeken? Leest er iemand mee voor haar brieven verstuurd worden? Evalueert iemand de gesprekken en afwijzingen met haar zodat ze wellicht haar techniek nog wat kan verbeteren?
woensdag 27 januari 2010 om 19:28
Oh, en misschien helpt het ook om haar financiële situatie na een eventueel ontslag alvast eens door te rekenen. Hoeveel gaat ze er in inkomsten op achteruit? Heeft ze recht op ww? Zo ja, hoe lang? Kan ze ergens op besparen (bijv. Kinderopvang) als het zover komt? Komt ze in aanmerking voor extra financiële steun zoals (extra) toeslagen, huursubsidie, enz. na ontslag?
Ik zeg dit omdat iemand in mijn omgeving na zo'n rekensom tot de conclusie kwam dat het financieel allemaal veel minder nijpend werd dan ze verwacht had. Deze ontdekking gaf haar niet alleen gemoedsrust maar ook veel nieuwe energie want die zorg drukte echt heel zwaar.
Ik zeg dit omdat iemand in mijn omgeving na zo'n rekensom tot de conclusie kwam dat het financieel allemaal veel minder nijpend werd dan ze verwacht had. Deze ontdekking gaf haar niet alleen gemoedsrust maar ook veel nieuwe energie want die zorg drukte echt heel zwaar.
woensdag 27 januari 2010 om 20:07
woensdag 27 januari 2010 om 21:47
Hoi,
95!!!! Mijn zus het er tien verstuurd. Dat geef ik gelijk door.
En de rekensom viel negatief uit. Ze heeft namelijk vorig
jaar een (te dure) koopwoning gekocht. Met nog schulden door
de verbouwing enzovoorts. Maar je hebt gelijk.
Een vriendin dacht dat ze niet kon scheiden, vanwege het geld.
En het bleek toen dat ze daar niet bang voor hoefde te zijn.
Gewoon schrijven dus! Haar brieven zijn wel goed, maar ze komt bij een gesprek niet uit de verf. Niet assertief genoeg. En dat wordt steeds erger, omdat ze steeds kleiner wordt.
Maar die 95, dat geeft de burger moed.
Sanne
.
95!!!! Mijn zus het er tien verstuurd. Dat geef ik gelijk door.
En de rekensom viel negatief uit. Ze heeft namelijk vorig
jaar een (te dure) koopwoning gekocht. Met nog schulden door
de verbouwing enzovoorts. Maar je hebt gelijk.
Een vriendin dacht dat ze niet kon scheiden, vanwege het geld.
En het bleek toen dat ze daar niet bang voor hoefde te zijn.
Gewoon schrijven dus! Haar brieven zijn wel goed, maar ze komt bij een gesprek niet uit de verf. Niet assertief genoeg. En dat wordt steeds erger, omdat ze steeds kleiner wordt.
Maar die 95, dat geeft de burger moed.
Sanne
.
woensdag 27 januari 2010 om 22:51
Ok, het gesprek is dus het grootste probleem. Een paar tips:
- ga vroeg naar bed zodat je goed uitgerust bent.
- trek iets aan waar je je prettig in voelt (wel netjes natuurlijk, maar als je normaal spijkerbroeken draagt, dan voel je je wellicht beter in een broekpak met t-shirt en laarzen dan in een strakke rok, blouse en pumps)
- begroet je toekomstige collega's met een hartelijke glimlach en beantwoord een uitgestoken hand met een stevige hand, zelfs als je dat niet zo voelt dan maakt dat toch een goede eerste indruk (vergeet niet om dat bij iedereen te doen, dus ook lachen naar de receptioniste en de persoon die je even ophaalt)
- als je erg zenuwachtig bent, dan kan het helpen om dat gewoon uit te spreken op het moment dat je even dicht slaat of juist iets zegt waarvan je denkt 'oeps!'
En misschien nog wel het allerbelangrijkste: bereid je goed voor! Wat spreekt je aan aan de functie? Wat spreekt je aan aan het bedrijf? Kijk op de website en verdiep je in hun product. Waarom ben jij de meest geschikte kandidaat voor die functie? Wat wil je perse verteld hebben voordat je weer weg gaat? Welke vragen kun je aan hun stellen als ze jou daar de gelegenheid voor geven? Als je goed voorbereid het gesprek in gaat, dan sta je zelf zekerder in je schoenen en kom je ook veel beter over.
- ga vroeg naar bed zodat je goed uitgerust bent.
- trek iets aan waar je je prettig in voelt (wel netjes natuurlijk, maar als je normaal spijkerbroeken draagt, dan voel je je wellicht beter in een broekpak met t-shirt en laarzen dan in een strakke rok, blouse en pumps)
- begroet je toekomstige collega's met een hartelijke glimlach en beantwoord een uitgestoken hand met een stevige hand, zelfs als je dat niet zo voelt dan maakt dat toch een goede eerste indruk (vergeet niet om dat bij iedereen te doen, dus ook lachen naar de receptioniste en de persoon die je even ophaalt)
- als je erg zenuwachtig bent, dan kan het helpen om dat gewoon uit te spreken op het moment dat je even dicht slaat of juist iets zegt waarvan je denkt 'oeps!'
En misschien nog wel het allerbelangrijkste: bereid je goed voor! Wat spreekt je aan aan de functie? Wat spreekt je aan aan het bedrijf? Kijk op de website en verdiep je in hun product. Waarom ben jij de meest geschikte kandidaat voor die functie? Wat wil je perse verteld hebben voordat je weer weg gaat? Welke vragen kun je aan hun stellen als ze jou daar de gelegenheid voor geven? Als je goed voorbereid het gesprek in gaat, dan sta je zelf zekerder in je schoenen en kom je ook veel beter over.
woensdag 27 januari 2010 om 23:30
Nummerzoveel
Wat ben ik blij met deze reactie.
95 Sollicitatie voor je wordt aangenomen...
Ik heb 37 brieven de deur uit in anderhalve maand en ga morgen mijn 5de gesprek aan.
Was er bij 2 aangenomen op 0 - uren contract, waarbij ze geen rekening wilde of konden houden met mijn ww-uitkering (+ of - 7 uur) of enige vorm van verantwoordelijkheid.Dus ze maar even hartelijk bedankt (in overleg met UWV)
Dacht dat ik een "lastig geval" was...maar val nog alles mee.
Ga dus nu vol frisse moed het volgende gesprek aan.....
Vrijdag nog eentje en dan woensdag, donderdag en die dinsdag erop.
"Wie wil maaien moet zaaien"
Wat ben ik blij met deze reactie.
95 Sollicitatie voor je wordt aangenomen...
Ik heb 37 brieven de deur uit in anderhalve maand en ga morgen mijn 5de gesprek aan.
Was er bij 2 aangenomen op 0 - uren contract, waarbij ze geen rekening wilde of konden houden met mijn ww-uitkering (+ of - 7 uur) of enige vorm van verantwoordelijkheid.Dus ze maar even hartelijk bedankt (in overleg met UWV)
Dacht dat ik een "lastig geval" was...maar val nog alles mee.
Ga dus nu vol frisse moed het volgende gesprek aan.....
Vrijdag nog eentje en dan woensdag, donderdag en die dinsdag erop.
"Wie wil maaien moet zaaien"
donderdag 28 januari 2010 om 08:56
Hoi,
Door nummerzoveel moest ik denken aan de tip waarmee ik mijn droombaan heb gekregen. Beeld je in dat je verliefd bent op de persoon met wie je het gesprek hebt. (man of vrouw). Dan ga je automatisch lachen, stralen en geef je de ander een goed gevoel over zichzelf die dat weer projecteert op jou.
Misschien hebben anderen daar wat aan.
Mijn zus is heel erg opgelucht over die 95. Ik zag haar via de webcam groeien toen ik dat vertelde.
Sanne
Door nummerzoveel moest ik denken aan de tip waarmee ik mijn droombaan heb gekregen. Beeld je in dat je verliefd bent op de persoon met wie je het gesprek hebt. (man of vrouw). Dan ga je automatisch lachen, stralen en geef je de ander een goed gevoel over zichzelf die dat weer projecteert op jou.
Misschien hebben anderen daar wat aan.
Mijn zus is heel erg opgelucht over die 95. Ik zag haar via de webcam groeien toen ik dat vertelde.
Sanne
donderdag 28 januari 2010 om 23:09
Nog een tip voor sollicitatie.
Bij het afscheid neem ik zelf het initiatief om mijn gesprekspartners te bedanken voor het prettige gesprek en daarbij krijgen ze een glimlach en een stevige handdruk.
Ik geef de indruk dat -ook als ik het niet word voor de functie- ik het een zeer informatief en waardevol gesprek vond en dat alleen al de moeite waard was.
Oja, en bij de vraag aan het einde: heeft u nog vragen? Stel ik altijd de vraag: wat vind u zelf zo leuk aan het werken voor dit bedrijf? Je haalt je gesprekspartner dan even uit de rol van ondervrager die jou moet beoordelen, je toont interesse in zijn belevingswereld en krijgt nog eens extra informatie. Ik heb mensen heel enthousiast (en ook verrast) zien reageren op die vraag. Ze hebben natuurlijk al wel het standaard promotie praatje van de werkgever opgehangen, maar nu spreek je ze aan als werknemer en niet als werkgever.
Heb je twee gesprekspartners, vraag het dan altijd aan de junior. Die kan dan een wit voetje halen bij zijn senior door over het bedrijf te jubelen terwijl de senior genoegzaam glimlachend een veer in zijn reet krijgt. Alleen maar positieve vibes die door jou worden veroorzaakt!
Als je geen positief antwoord krijgt op die vraag of ze willen hem niet beantwoorden of ze vinden het gek dan moet je zelf niet bij het bedrijf willen werken.
Bij het afscheid neem ik zelf het initiatief om mijn gesprekspartners te bedanken voor het prettige gesprek en daarbij krijgen ze een glimlach en een stevige handdruk.
Ik geef de indruk dat -ook als ik het niet word voor de functie- ik het een zeer informatief en waardevol gesprek vond en dat alleen al de moeite waard was.
Oja, en bij de vraag aan het einde: heeft u nog vragen? Stel ik altijd de vraag: wat vind u zelf zo leuk aan het werken voor dit bedrijf? Je haalt je gesprekspartner dan even uit de rol van ondervrager die jou moet beoordelen, je toont interesse in zijn belevingswereld en krijgt nog eens extra informatie. Ik heb mensen heel enthousiast (en ook verrast) zien reageren op die vraag. Ze hebben natuurlijk al wel het standaard promotie praatje van de werkgever opgehangen, maar nu spreek je ze aan als werknemer en niet als werkgever.
Heb je twee gesprekspartners, vraag het dan altijd aan de junior. Die kan dan een wit voetje halen bij zijn senior door over het bedrijf te jubelen terwijl de senior genoegzaam glimlachend een veer in zijn reet krijgt. Alleen maar positieve vibes die door jou worden veroorzaakt!
Als je geen positief antwoord krijgt op die vraag of ze willen hem niet beantwoorden of ze vinden het gek dan moet je zelf niet bij het bedrijf willen werken.
dinsdag 6 april 2010 om 16:38
quote:hiltje schreef op 28 januari 2010 @ 23:09:
Nog een tip voor sollicitatie.
Oja, en bij de vraag aan het einde: heeft u nog vragen? Stel ik altijd de vraag: wat vind u zelf zo leuk aan het werken voor dit bedrijf? Je haalt je gesprekspartner dan even uit de rol van ondervrager die jou moet beoordelen, je toont interesse in zijn belevingswereld en krijgt nog eens extra informatie. Ik heb mensen heel enthousiast (en ook verrast) zien reageren op die vraag. Ze hebben natuurlijk al wel het standaard promotie praatje van de werkgever opgehangen, maar nu spreek je ze aan als werknemer en niet als werkgever.
Heb je twee gesprekspartners, vraag het dan altijd aan de junior. Die kan dan een wit voetje halen bij zijn senior door over het bedrijf te jubelen terwijl de senior genoegzaam glimlachend een veer in zijn reet krijgt. Alleen maar positieve vibes die door jou worden veroorzaakt!
Als je geen positief antwoord krijgt op die vraag of ze willen hem niet beantwoorden of ze vinden het gek dan moet je zelf niet bij het bedrijf willen werken.goeie tip !
Nog een tip voor sollicitatie.
Oja, en bij de vraag aan het einde: heeft u nog vragen? Stel ik altijd de vraag: wat vind u zelf zo leuk aan het werken voor dit bedrijf? Je haalt je gesprekspartner dan even uit de rol van ondervrager die jou moet beoordelen, je toont interesse in zijn belevingswereld en krijgt nog eens extra informatie. Ik heb mensen heel enthousiast (en ook verrast) zien reageren op die vraag. Ze hebben natuurlijk al wel het standaard promotie praatje van de werkgever opgehangen, maar nu spreek je ze aan als werknemer en niet als werkgever.
Heb je twee gesprekspartners, vraag het dan altijd aan de junior. Die kan dan een wit voetje halen bij zijn senior door over het bedrijf te jubelen terwijl de senior genoegzaam glimlachend een veer in zijn reet krijgt. Alleen maar positieve vibes die door jou worden veroorzaakt!
Als je geen positief antwoord krijgt op die vraag of ze willen hem niet beantwoorden of ze vinden het gek dan moet je zelf niet bij het bedrijf willen werken.goeie tip !
dinsdag 6 april 2010 om 17:39
Tof dat je haar wil helpen!
Solliciteren en telkens afwijzingen krijgen is ook frustrerend en slecht voor je zelfvertrouwen. Maar zie het als een feit: er zijn meer mensen die een baan zoeken dan dat er banen zijn. Niet meer, niet minder. En je (je zus) krijgt een afwijzing omdat de keuze voor de werkgever momenteel groot is. Niet omdat je dom, stom of niet geschikt bent. Dikke kans dat je wél geschikt bent maar anderen nog even iets geschikter. Maar die anderen hebben ook meerdere afwijzingen gehad (dat moet, van de statistieken! ).
Het advies van nummerzoveel is erg goed:
quote:Ten tweede kun je haar helpen om haar horizon te verbreden, waardoor ze wellicht nieuwe kansen gaat zien. .(knip).. Kan ze haar kwaliteiten wellicht ook in andere branches inzetten? Als je haar ervaring op een rijtje zet, zitten daar dan wellicht dingen in die ze ook voor andere functies in kan zetten?
En tenslotte, heeft ze al sollicitatiehulp gekregen? Is haar CV nagekeken? Leest er iemand mee voor haar brieven verstuurd worden? Evalueert iemand de gesprekken en afwijzingen met haar zodat ze wellicht haar techniek nog wat kan verbeteren?Verder is het echt zo belangrijk om het via-via netwerk te benutten. Laat overal vallen dat je een baan zoekt.
Maar... zorg ook dat je duidelijk en helder kan vertellen wat je zoekt. Als iemand vraagt wát je zoekt moet je direct een goed antwoord klaar hebben. Blijf je hakkelen en vaag (gewoon lekker met mensen want dat vind ik nu eenmaal leuk enzo, ben echt een mensen-mens) dan zal die persoon je nooit aanbevelen.
Zoek op verschillende manieren (internet, open sollicitaties, open dagen, brancheverenigingen, etc) en schakel anderen in (vertel wat je zoekt en als ze iets zien/horen of ze je willen bellen). Benut netwerksites als linked-in. Bel oud-werkgevers. Gooi het balletje eens op tijdens een verjaardag. Want die mensen daar kennen ook weer mensen... etc.
Tot slot nog een tip: als je eenmaal een gesprek hebt: google je gesprekspartner of (indien mogelijk) informeer via je netwerk naar die persoon (wees voorzichtig). Als je weet wat voor type hij/zij is of welke hobby's/interesses er zijn (denk ook aan overeenkomsten als studie, studiestad, geboortestad of dorp) kan je makkelijk een "bruggetje slaan" tijdens het gesprek.
Succes!
oja, heb zelf heel veel gehad aan de volgende boeken: "jij bent aan Z" en "Welke kleur heeft jouw parachute". De eerste is geschreven door specialisten in Werving en Selectie. Helpt je bij het sollicitatieproces. De tweede laat je goed nadenken over wat je wil en kan en hoe dat te bereiken.
Solliciteren en telkens afwijzingen krijgen is ook frustrerend en slecht voor je zelfvertrouwen. Maar zie het als een feit: er zijn meer mensen die een baan zoeken dan dat er banen zijn. Niet meer, niet minder. En je (je zus) krijgt een afwijzing omdat de keuze voor de werkgever momenteel groot is. Niet omdat je dom, stom of niet geschikt bent. Dikke kans dat je wél geschikt bent maar anderen nog even iets geschikter. Maar die anderen hebben ook meerdere afwijzingen gehad (dat moet, van de statistieken! ).
Het advies van nummerzoveel is erg goed:
quote:Ten tweede kun je haar helpen om haar horizon te verbreden, waardoor ze wellicht nieuwe kansen gaat zien. .(knip).. Kan ze haar kwaliteiten wellicht ook in andere branches inzetten? Als je haar ervaring op een rijtje zet, zitten daar dan wellicht dingen in die ze ook voor andere functies in kan zetten?
En tenslotte, heeft ze al sollicitatiehulp gekregen? Is haar CV nagekeken? Leest er iemand mee voor haar brieven verstuurd worden? Evalueert iemand de gesprekken en afwijzingen met haar zodat ze wellicht haar techniek nog wat kan verbeteren?Verder is het echt zo belangrijk om het via-via netwerk te benutten. Laat overal vallen dat je een baan zoekt.
Maar... zorg ook dat je duidelijk en helder kan vertellen wat je zoekt. Als iemand vraagt wát je zoekt moet je direct een goed antwoord klaar hebben. Blijf je hakkelen en vaag (gewoon lekker met mensen want dat vind ik nu eenmaal leuk enzo, ben echt een mensen-mens) dan zal die persoon je nooit aanbevelen.
Zoek op verschillende manieren (internet, open sollicitaties, open dagen, brancheverenigingen, etc) en schakel anderen in (vertel wat je zoekt en als ze iets zien/horen of ze je willen bellen). Benut netwerksites als linked-in. Bel oud-werkgevers. Gooi het balletje eens op tijdens een verjaardag. Want die mensen daar kennen ook weer mensen... etc.
Tot slot nog een tip: als je eenmaal een gesprek hebt: google je gesprekspartner of (indien mogelijk) informeer via je netwerk naar die persoon (wees voorzichtig). Als je weet wat voor type hij/zij is of welke hobby's/interesses er zijn (denk ook aan overeenkomsten als studie, studiestad, geboortestad of dorp) kan je makkelijk een "bruggetje slaan" tijdens het gesprek.
Succes!
oja, heb zelf heel veel gehad aan de volgende boeken: "jij bent aan Z" en "Welke kleur heeft jouw parachute". De eerste is geschreven door specialisten in Werving en Selectie. Helpt je bij het sollicitatieproces. De tweede laat je goed nadenken over wat je wil en kan en hoe dat te bereiken.
dinsdag 6 april 2010 om 19:37
http://www.youtube.com/watch?v=f3fQ3zp_fNs
Veel naar dit prachtnummer uit die vorige crisis (jaren '80) luisteren. En je goed realiseren dat het echt, echt, echt, gewoon normaal is. Het is crisis. Weet je nog al die mensen die op dit forum pakweg een jaar geleden riepen dat het allemaal wel mee viel, want niemand werd toch werkloos? Werkgelegenheid loopt altijd een tijdje achter de economische beweging aan.
Je kan er depressief van worden, maar een tikje cynisch, en toch maar doorschrijven, is misschien toch beter. En het resultaat is hetzelfde: de arbeidsmarkt ligt voor steeds meer mensen op slot. Dat is geen opbeurend bericht, maar wat hiervoor al enkele keren gezegd is, het is wel de realiteit. En daar doe je (je zus) erg, erg weinig aan.
Veel naar dit prachtnummer uit die vorige crisis (jaren '80) luisteren. En je goed realiseren dat het echt, echt, echt, gewoon normaal is. Het is crisis. Weet je nog al die mensen die op dit forum pakweg een jaar geleden riepen dat het allemaal wel mee viel, want niemand werd toch werkloos? Werkgelegenheid loopt altijd een tijdje achter de economische beweging aan.
Je kan er depressief van worden, maar een tikje cynisch, en toch maar doorschrijven, is misschien toch beter. En het resultaat is hetzelfde: de arbeidsmarkt ligt voor steeds meer mensen op slot. Dat is geen opbeurend bericht, maar wat hiervoor al enkele keren gezegd is, het is wel de realiteit. En daar doe je (je zus) erg, erg weinig aan.
dinsdag 6 april 2010 om 21:53
De vraag is hier natuurlijk wie het eerst was: de kip of het ei, haar somberheid of haar werkloosheid.
Enfin, laat haar sollicitatiegesprekken gaan oefenen. Zo vaak mogelijk met iedereen die maar wil. Kijk op intermediair.nl naar de video-opnamen van sollicitatiegesprekken die achteraf worden nabesproken. Oefen op lastige vragen en laat haar oefenen om aan het begin van het gesprek zelf te vertellen dat zij best zenuwachtig is. Dat is helemaal niet erg en breekt vaak op een sympathieke manier het ijs. En verder: oefenen, oefenen en oefenen. Alle begin is moeilijk maar solliciteren is te leren.
Enfin, laat haar sollicitatiegesprekken gaan oefenen. Zo vaak mogelijk met iedereen die maar wil. Kijk op intermediair.nl naar de video-opnamen van sollicitatiegesprekken die achteraf worden nabesproken. Oefen op lastige vragen en laat haar oefenen om aan het begin van het gesprek zelf te vertellen dat zij best zenuwachtig is. Dat is helemaal niet erg en breekt vaak op een sympathieke manier het ijs. En verder: oefenen, oefenen en oefenen. Alle begin is moeilijk maar solliciteren is te leren.
