Zwanger
alle pijlers
40 en onverwachts zwanger.. wat nu?
maandag 18 maart 2019 om 10:44
Dit topic is vast al eens voorbij gekomen maar toch. Ik ben bijna 40 en heb twee schatten van dochters van 10 en 8. Afgelopen week kwam ik er totaal onverwachts achter dat ik zwanger ben.. dwars door de pil heen. Totale shock, ook omdat ik bij mijn andere meiden direct wist dat ik zwanger was en nu niets aanvoelde of merkte. Ja, wat buikpijn en zere borsten maar die klachten heb ik iha ook voordat ik ongesteld moet worden dus nam dat niet zo serieus. Allerlei praktische zaken komen als een tornado om de hoek: is het leeftijdsverschil niet te groot met de andere twee, de kans op complicaties en afwijkingen is nu veel groter wegens mijn leeftijd, weer van voor af aan alles doorleveb terwijl net alles goed en wel op rolletjes loopt.. en maar te zwijgen over de reacties van de omgeving.. mijn man en ik komen net uit een heel zwaar relationeel jaar. Het is absoluut geen goedmakertje oid. Gaat dit niet weer een heel zware wissel op ons trekken? Dat soort dingen. Pff. Wie heeft hier ook ervaring mee? Ben heel benieuwd naar de ervaringen. Vooral het leeftijdsverschil en alles opnieuw combineren is echt een ding en de impact op onze relatie. Ik heb ook nog een eigen zaak. Allemaal niet het belangrijkste tov een nieuw leven maar toch!! Ik twijfel echt. Thanks xx
maandag 18 maart 2019 om 11:03
maandag 18 maart 2019 om 11:04
tja, ik zou het echt niet meer willen in jouw geval. heb 2 meiden van 4 en 8 en ik ben echt klaar. maar je geeft aan dat je erover nadenkt, dus voor jou is het geen definitief nee. Wat vindt je man ervan? afwijkingen kun je laten testen, door je leeftijd zal dit weinig extra kosten.
Don't cry, buy a bag and move on.
maandag 18 maart 2019 om 11:09
Weet je al hoe ver je bent momenteel?
Misschien naar de verloskundige gaan en je twijfels bespreekbaar maken?
Ik ben zelf op mijn 38ste bevallen van mijn tweede kind, maar ik had niet te maken met grote leeftijdsverschillen met mijn eerste kind.
Mocht je je gedachten neutraal met iemand willen bespreken dan is een tip als FIOM waarschijnlijk wel goed (ik weet niet of zij specifiek ook neutraal zijn in het gesprek, geen ervaring mee zelf).
Misschien naar de verloskundige gaan en je twijfels bespreekbaar maken?
Ik ben zelf op mijn 38ste bevallen van mijn tweede kind, maar ik had niet te maken met grote leeftijdsverschillen met mijn eerste kind.
Mocht je je gedachten neutraal met iemand willen bespreken dan is een tip als FIOM waarschijnlijk wel goed (ik weet niet of zij specifiek ook neutraal zijn in het gesprek, geen ervaring mee zelf).
maandag 18 maart 2019 om 11:14
maandag 18 maart 2019 om 11:16
.
Bedoel je de risico's van haar leeftijd? Ze is geen 50, he?
TO, 40 is nog steeds een normale leeftijd om een kind te krijgen. Of je het wilt, is een tweede. Maak desnoods een lijstje samen met je man en dan zie je vast snel wat er meeweegt in de beslissing. Succes!
maandag 18 maart 2019 om 11:16
maandag 18 maart 2019 om 11:20
JonathanStrange schreef: ↑18-03-2019 11:16.
Bedoel je de risico's van haar leeftijd? Ze is geen 50, he?
TO, 40 is nog steeds een normale leeftijd om een kind te krijgen. Of je het wilt, is een tweede. Maak desnoods een lijstje samen met je man en dan zie je vast snel wat er meeweegt in de beslissing. Succes!
Nee, maar ik zou voor mijn al bestaande kinderen kiezen met het oog op de niet zo lekker lopende relatie. Kans is aanwezig dat ze straks alleenstaande moeder van drie kinderen is. Dat risico zou ik persoonlijk niet willen nemen.
Waren de relatieproblemen er niet, dan geen probleem met leeftijd en leeftijdsverschil.
maandag 18 maart 2019 om 11:25
Ik zou vooral het relatie-aspect overwegen. Overleeft jullie relatie het om weer een babyfase in te gaan?
Naar mijn idee brengt een kind krijgen/baby erbij toch weer druk en spanning in de relatie; het slaapgebrek, de drukte en stress daar weer omheen, je wordt er eerst vaak niet gezelliger door etc.
Voor mij zou dat de doorslag geven om het niet te doen.
Liever de relatie nog meer 'uitbouwen' in de goede zin, en genieten met het gezin dat je nu hebt, dan de baby-fase ingaan, welke de relatie hoogstwaarschijnlijk geen goed gaat doen, en dus ook effect heeft op de 2 kinderen die er al zijn.
Naar mijn idee brengt een kind krijgen/baby erbij toch weer druk en spanning in de relatie; het slaapgebrek, de drukte en stress daar weer omheen, je wordt er eerst vaak niet gezelliger door etc.
Voor mij zou dat de doorslag geven om het niet te doen.
Liever de relatie nog meer 'uitbouwen' in de goede zin, en genieten met het gezin dat je nu hebt, dan de baby-fase ingaan, welke de relatie hoogstwaarschijnlijk geen goed gaat doen, en dus ook effect heeft op de 2 kinderen die er al zijn.
maandag 18 maart 2019 om 11:27
.Star² schreef: ↑18-03-2019 11:20Nee, maar ik zou voor mijn al bestaande kinderen kiezen met het oog op de niet zo lekker lopende relatie. Kans is aanwezig dat ze straks alleenstaande moeder van drie kinderen is. Dat risico zou ik persoonlijk niet willen nemen.
Waren de relatieproblemen er niet, dan geen probleem met leeftijd en leeftijdsverschil.
Ja, daar heb je zeker een punt. Ik las de relatieproblemen wel, maar had het idee dat ze er al uit waren. Maar het evenwicht kan natuurlijk best nog wel wankel zijn, dan.
maandag 18 maart 2019 om 11:28
Diep van binnen weet je echt wel wat je wilt, je moet het alleen durven toegeven.
Wil je het wel, dan komen vanzelf de oplossingen. Wil je het liever niet, dan zul je de reden vinden waarom een abortus een goede stap is.
Ik had iets vergelijkbaars, een paar jaar geleden. Ik was al een tijdje niet meer ongesteld geweest en voelde de draadjes van de mirena niet meer. Na de eerste schok en nog voordat ik het lef had om bij de gyn langs te gaan, vormden er zich in mijn hoofd al plaatjes van hoe we het gingen oplossen als er nog een kindje kwam.
Het bleek vals alarm, mirena zat nog gewoon op zijn plek. Maar dat is dus wat ik bedoel met; diep vanbinnen weet je wel wat je wilt.
Als in jouw hoofd alleen maar plaatjes voorbij komen van ruzies, ruimtegebrek en een gesneuveld bedrijf, dan ga je voor abortus.
Beide opties zijn oke. Je hoeft je niet te verantwoorden naar de buitenwereld toe. Het is jouw lijf, jouw man, jouw leven.
Wil je het wel, dan komen vanzelf de oplossingen. Wil je het liever niet, dan zul je de reden vinden waarom een abortus een goede stap is.
Ik had iets vergelijkbaars, een paar jaar geleden. Ik was al een tijdje niet meer ongesteld geweest en voelde de draadjes van de mirena niet meer. Na de eerste schok en nog voordat ik het lef had om bij de gyn langs te gaan, vormden er zich in mijn hoofd al plaatjes van hoe we het gingen oplossen als er nog een kindje kwam.
Het bleek vals alarm, mirena zat nog gewoon op zijn plek. Maar dat is dus wat ik bedoel met; diep vanbinnen weet je wel wat je wilt.
Als in jouw hoofd alleen maar plaatjes voorbij komen van ruzies, ruimtegebrek en een gesneuveld bedrijf, dan ga je voor abortus.
Beide opties zijn oke. Je hoeft je niet te verantwoorden naar de buitenwereld toe. Het is jouw lijf, jouw man, jouw leven.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
maandag 18 maart 2019 om 11:45
Ja, je weet het wel. En de keuze die je maakt is dan de juiste voor jou op dat moment. Dat moet je altijd voor ogen houden.Ceylon schreef: ↑18-03-2019 11:28Diep van binnen weet je echt wel wat je wilt, je moet het alleen durven toegeven.
Wil je het wel, dan komen vanzelf de oplossingen. Wil je het liever niet, dan zul je de reden vinden waarom een abortus een goede stap is.
Ik had iets vergelijkbaars, een paar jaar geleden. Ik was al een tijdje niet meer ongesteld geweest en voelde de draadjes van de mirena niet meer. Na de eerste schok en nog voordat ik het lef had om bij de gyn langs te gaan, vormden er zich in mijn hoofd al plaatjes van hoe we het gingen oplossen als er nog een kindje kwam.
Het bleek vals alarm, mirena zat nog gewoon op zijn plek. Maar dat is dus wat ik bedoel met; diep vanbinnen weet je wel wat je wilt.
Als in jouw hoofd alleen maar plaatjes voorbij komen van ruzies, ruimtegebrek en een gesneuveld bedrijf, dan ga je voor abortus.
Beide opties zijn oke. Je hoeft je niet te verantwoorden naar de buitenwereld toe. Het is jouw lijf, jouw man, jouw leven.
Ik heb het een aantal jaar geleden gehad. Op dat moment doodziek, een kinderwens in de ijskast want nog niet mogelijk ivm ziekte en onverwacht toch zwanger... Ik heb nog voor ik de test deed (eigenlijk niet nodig want wist het al wel) de keuze gemaakt dat ik het weg zou laten halen. Ik ben heel blij dat de natuur het uiteindelijk ook een slecht plan vond en ik een mk kreeg voor de afspraak bij de kliniek. Maar had het sowieso doorgezet ondanks mijn kinderwens. Soms is de situatie er niet naar, heel kut maar je moet kiezen voor wat de situatie op dat moment toelaat.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
maandag 18 maart 2019 om 11:50
Dank voor de reacties tot dusverre. Mijn gevoelens zijn net zo wisselend als jullie verschillende reacties. Blij natuuelijk maar wel een enorme shock, kunnen we dir kind alles geven in onze rommelige situatie, het is idd weer van voor af aan beginnen etc etc. Ik heb een afspraak staan bij de vk om te zien hoe ver ik uberhaupt ben en om de mogelijkheden te bespreken. Moet echt nog bijkomen van de verrassing. Want ik zei altijd stellig: twee en niet meer, geen luierperiode meer voor mij etc. Ik ben blij te horen dat een leeftijdsverschil voor sommigen niet uit blijkt te maken (en dan vooral de kinderen onderling). Mijn man staat er hetzelfde in als ik. Blij maar wel in shock en we hebben idd heel veel af te wegennwant het is niet even een product dat je weer terugbrengt naar de winkel..
maandag 18 maart 2019 om 11:52
Dank je wel. Zo is het ook.Ceylon schreef: ↑18-03-2019 11:28Diep van binnen weet je echt wel wat je wilt, je moet het alleen durven toegeven.
Wil je het wel, dan komen vanzelf de oplossingen. Wil je het liever niet, dan zul je de reden vinden waarom een abortus een goede stap is.
Ik had iets vergelijkbaars, een paar jaar geleden. Ik was al een tijdje niet meer ongesteld geweest en voelde de draadjes van de mirena niet meer. Na de eerste schok en nog voordat ik het lef had om bij de gyn langs te gaan, vormden er zich in mijn hoofd al plaatjes van hoe we het gingen oplossen als er nog een kindje kwam.
Het bleek vals alarm, mirena zat nog gewoon op zijn plek. Maar dat is dus wat ik bedoel met; diep vanbinnen weet je wel wat je wilt.
Als in jouw hoofd alleen maar plaatjes voorbij komen van ruzies, ruimtegebrek en een gesneuveld bedrijf, dan ga je voor abortus.
Beide opties zijn oke. Je hoeft je niet te verantwoorden naar de buitenwereld toe. Het is jouw lijf, jouw man, jouw leven.
maandag 18 maart 2019 om 11:54
Klopt. Dat is het grootste dilemma. We zijn ok maar het is wankel. Abortus is zeker een optie maar dat doe je ook niet zomaar. Het is een echt dilemmaglitglam schreef: ↑18-03-2019 11:25Ik zou vooral het relatie-aspect overwegen. Overleeft jullie relatie het om weer een babyfase in te gaan?
Naar mijn idee brengt een kind krijgen/baby erbij toch weer druk en spanning in de relatie; het slaapgebrek, de drukte en stress daar weer omheen, je wordt er eerst vaak niet gezelliger door etc.
Voor mij zou dat de doorslag geven om het niet te doen.
Liever de relatie nog meer 'uitbouwen' in de goede zin, en genieten met het gezin dat je nu hebt, dan de baby-fase ingaan, welke de relatie hoogstwaarschijnlijk geen goed gaat doen, en dus ook effect heeft op de 2 kinderen die er al zijn.
