Zwanger
alle pijlers
40 weken en helemaal bekaf
maandag 9 december 2019 08:21
Goedemorgen dames, heren,
Even mijn verhaal kwijt, misschien herkent iemand het. Heb in mijn omgeving geen zwangeren of vriendinnen die al kinderen hebben gehad, dus weinig vergelijkingsmateriaal (mijn moeder had en tweeling waar ik eentje van ben, dus die had een medische en dus heel andere bevalling).
Gisteren was mijn UD. Tot op heden een redelijke zwangerschap gehad. Geen hoge bloeddruk, geen suiker, tot 4 weken voor de UD prima kunnen werken, niets te klagen zover. Maar sinds een week of 2 a 3 kan ik niet meer slapen. Ik voel mezelf echt een wandelend lijk. Het voornaamste is de constante pijn die ik krijg als ik in liggende positie ben. Ik heb alles al geprobeerd, kussens dik en dun, tussen m'n knieën, half onder m'n buik. Warme melk, een wandelingetje ... Ik heb zelfs andere bedden geprobeerd en de bank! Niks helpt.
Iedere keer als ik me beweeg als ik lig, krijg ik vreselijke buikpijn, of pijn in mijn liezen die ook nog wel doortrekt naar de kuiten. Ik moet mezelf echt geestelijk voorbereiden op een omdraai/beweegsessie, ik kerm dan ook echt. Verder moet ik er ieder uur uit om te plassen. Door dit alles kom ik niet in slaap, hoogstens dommel ik wat. Bovendien is het hebben van constant pijn vermoeiend. Half zittend met kussens in de rug gaat niet, dan word ik enorm benauwd van de druk van de baby. Van deze vermoeidheid ben ik gedurende de dag loom en misselijk (ja, ik word misselijk als ik moe ben), en de spieren in mijn benen zijn verzuurd. Wat niet meehelpt is het ijzertekort, en ijzertabletten verdraag ik niet, dus ik zit aan de floradix. De wallen hangen op de knieën en mijn gelaat is prachtig grijs.Ik krijg er nu ook opmerkingen over uit mijn omgeving. Ik zie iedere avond zo vreselijk op tegen de nacht, dat ik nu maar heel laat naar bed ga en er zo vroeg mogelijk weer uit. Vannacht moest bijna huilen van frustratie, maar dat kwam wellicht ook van het gesnurk van de wederhelft.
Hoewel dit vast een goede voorbereiding is voor als de baby er straks is, baal ik er ontzettend van. De verloskundige wil of kan niks doen. Zolang het met de baby goed gaat, wordt er niet ingegrepen. Ik wil zelf ook het liefst een natuurlijke bevalling. Toen ik vroeg of je als halfdode vermoeide vrouw de bevalling in kan, was het antwoord: ja hoor, geen probleem, de hormonen helpen je wel.
Dames die mijn verhaal (enigszins) herkennen? Tips, trucks, alles welkom!
Even mijn verhaal kwijt, misschien herkent iemand het. Heb in mijn omgeving geen zwangeren of vriendinnen die al kinderen hebben gehad, dus weinig vergelijkingsmateriaal (mijn moeder had en tweeling waar ik eentje van ben, dus die had een medische en dus heel andere bevalling).
Gisteren was mijn UD. Tot op heden een redelijke zwangerschap gehad. Geen hoge bloeddruk, geen suiker, tot 4 weken voor de UD prima kunnen werken, niets te klagen zover. Maar sinds een week of 2 a 3 kan ik niet meer slapen. Ik voel mezelf echt een wandelend lijk. Het voornaamste is de constante pijn die ik krijg als ik in liggende positie ben. Ik heb alles al geprobeerd, kussens dik en dun, tussen m'n knieën, half onder m'n buik. Warme melk, een wandelingetje ... Ik heb zelfs andere bedden geprobeerd en de bank! Niks helpt.
Iedere keer als ik me beweeg als ik lig, krijg ik vreselijke buikpijn, of pijn in mijn liezen die ook nog wel doortrekt naar de kuiten. Ik moet mezelf echt geestelijk voorbereiden op een omdraai/beweegsessie, ik kerm dan ook echt. Verder moet ik er ieder uur uit om te plassen. Door dit alles kom ik niet in slaap, hoogstens dommel ik wat. Bovendien is het hebben van constant pijn vermoeiend. Half zittend met kussens in de rug gaat niet, dan word ik enorm benauwd van de druk van de baby. Van deze vermoeidheid ben ik gedurende de dag loom en misselijk (ja, ik word misselijk als ik moe ben), en de spieren in mijn benen zijn verzuurd. Wat niet meehelpt is het ijzertekort, en ijzertabletten verdraag ik niet, dus ik zit aan de floradix. De wallen hangen op de knieën en mijn gelaat is prachtig grijs.Ik krijg er nu ook opmerkingen over uit mijn omgeving. Ik zie iedere avond zo vreselijk op tegen de nacht, dat ik nu maar heel laat naar bed ga en er zo vroeg mogelijk weer uit. Vannacht moest bijna huilen van frustratie, maar dat kwam wellicht ook van het gesnurk van de wederhelft.
Hoewel dit vast een goede voorbereiding is voor als de baby er straks is, baal ik er ontzettend van. De verloskundige wil of kan niks doen. Zolang het met de baby goed gaat, wordt er niet ingegrepen. Ik wil zelf ook het liefst een natuurlijke bevalling. Toen ik vroeg of je als halfdode vermoeide vrouw de bevalling in kan, was het antwoord: ja hoor, geen probleem, de hormonen helpen je wel.
Dames die mijn verhaal (enigszins) herkennen? Tips, trucks, alles welkom!
maandag 9 december 2019 08:40
De verloskundige wil je niet helpen. Ze heeft genoeg opties. Vrouwen zoals jij worden bijvoorbeeld in het ziekenhuis wel eens gezien voor een slaapconsult. Even een fikse nacht bijtanken met pethidine zodat je er daarna iets beter tegenaan kunt. Verder had ze je ook kunnen adviseren de huisarts te bellen voor een slaappilletje, een veel mildere optie. Dat laatste zou ik sowieso doen als ik jou was. Sterkte!
maandag 9 december 2019 08:41
maandag 9 december 2019 08:44
Precies, ze wil je niet helpen. Je bent 40 weken zwanger dus de baby zou ook gehaald kunnen worden. Via de huisarts kan je niet alleen aandringen op een slaappil, maar ook op een consult bij de gynaecoloog. Uiteraard is dat het beste om dat via de verloskundige te doen, maar als je niet serieus genomen wordt.. Om zo de bevalling in te gaan is ook niet fijn
maandag 9 december 2019 08:47
. Ach meis toch. Ik leef met je mee. Is er iemand die je rug en benen kan masseren? Helpt een kruik? Blijven staan, handen op leuning van een kruk of stoel en langzaam wiegen? Draag je een zwangerschapsband? Afleiding door tv? Ziteen onder een warme douche?
Denk aan de egels en eekhoorns in de herfst en winter.
maandag 9 december 2019 08:48
Ik ben ingeleid omdat ik lichamelijk en daardoor ook geestelijk op was. Ik liep wel bij een gynaecoloog. Ik heb ook slaappillen meegekregen zodat ik makkelijker in kon slapen al kon ik nog best goed in slaap komen maar ik werd zenuwachtig voor de nadere inleiding dus toch ingenomen. Er zijn echt wel opties zit er geen andere vk in de praktijk?
maandag 9 december 2019 08:49
Ik sliep de laatste maanden heel weinig vanwege jeuk en liep daarvoor bij de dermatoloog en gynaecoloog. Die besloten samen dat ik in week 38 met een bepaalde creme tegen de jeuk mocht beginnen. Als die ook niet zou helpen, zou ik in week 39 eenmalig slaapmedicatie krijgen en daarna ingeleid worden omdat zij het niet verantwoord vonden om zo oververmoeid aan de bevalling te beginnen. Gelukkig werkte de crème en kon ik weer slapen maar ik zou dus zeker contact opnemen met je huisarts hiervoor.
maandag 9 december 2019 08:50
Klinkt inderdaad behoorlijk erg hoor, jouw pijn en vermoeidheid als gevolg. Tuurlijk is het straks met een baby soms ook pittig die nachten, maar jij hebt dan zelf lichamelijk geen pijn meer (na lichamelijk herstel uiteraard) en dan krijg je je lichaam weer terug. Al met al zul je dan echt meer slapen dan nu.
Ik zou ook contact opnemen met de huisarts voor een slaaptabletje voor enkele nachten, die je dan wellicht wat spreidt.
Ik zou ook contact opnemen met de huisarts voor een slaaptabletje voor enkele nachten, die je dan wellicht wat spreidt.
maandag 9 december 2019 08:51
maandag 9 december 2019 08:52
Ik heb met 38 weken een nacht met slaapmedicatie in het ziekenhuis geslapen ook vanwege het slechte slapen.
Helaas vielen de medicijnen bij mij slecht. Maar geslapen heb ik. Ik zou na vragen bij de verloskundige of anders bij een gynaecoloog. Dood moe bevallen is geen pretje.
Helaas vielen de medicijnen bij mij slecht. Maar geslapen heb ik. Ik zou na vragen bij de verloskundige of anders bij een gynaecoloog. Dood moe bevallen is geen pretje.
Als je niks doet, gebeurt er ook niks!
maandag 9 december 2019 08:55
Ach meid! Ik heb het met je te doen. Zo herkenbaar (mijn beide kids kwamen uit zichzelf met 41 wk en 41+5. Beide keren meldden ze zich als ik me zou moeten melden bij de gyn.
Ik had prima zwangerschappen, vergelijkbaar met jouw verhaal, maar die laatste dagen... wat.een.hel. Vooral als je die uitgerekende datum bent gepasseerd. Lichamelijk zit je dan echt op je max en geestelijk triggert het ook, ook al weet je dat het heel normaal is als een kind later wordt geboren.
Mijn tips: blijven aandringen bij de vk. En ook bij de HA. Jij mag echt klagen. Kan je echt niet voor een nachtje een slaappil krijgen?
En denk goed om jezelf in de kraamtijd en de weken erna. Pak je slaap waar dat kan. Visite rustig houden, afwisselen met partner waar dat lukt, etc.
Succes!
Ik had prima zwangerschappen, vergelijkbaar met jouw verhaal, maar die laatste dagen... wat.een.hel. Vooral als je die uitgerekende datum bent gepasseerd. Lichamelijk zit je dan echt op je max en geestelijk triggert het ook, ook al weet je dat het heel normaal is als een kind later wordt geboren.
Mijn tips: blijven aandringen bij de vk. En ook bij de HA. Jij mag echt klagen. Kan je echt niet voor een nachtje een slaappil krijgen?
En denk goed om jezelf in de kraamtijd en de weken erna. Pak je slaap waar dat kan. Visite rustig houden, afwisselen met partner waar dat lukt, etc.
Succes!
Kleur ook eens buiten de lijnen
maandag 9 december 2019 09:02
Ik heb het bij de eerste ook gehad, ik was overigens medisch en had wel eerder een inleiding kunnen krijgen, maar ik dacht 40 weken is normaal en gewoon even doorzetten.
Achteraf was het gewoon niet verstandig, ik ging kapot de bevalling in en het herstel daarna duurde lang.
Daarna twee twee keer ingeleid met 38 weken en dat vond ik echt een verademing.
Ik zou dus met je vk in gesprek gaan dat je een datum wil en of het een optie is tot die tijd een keertje bij te slapen in het ziekenhuis.
Achteraf was het gewoon niet verstandig, ik ging kapot de bevalling in en het herstel daarna duurde lang.
Daarna twee twee keer ingeleid met 38 weken en dat vond ik echt een verademing.
Ik zou dus met je vk in gesprek gaan dat je een datum wil en of het een optie is tot die tijd een keertje bij te slapen in het ziekenhuis.
maandag 9 december 2019 09:04
Herkenbaar, wat mij hielp is het idee van dag en nacht loslaten. Dus slapen wanneer het kan en lukt en als het niet lukt iets anders doen wat niet al teveel energie kost. Ik heb ‘s nachts heel veel tv gekeken en als je mazzel hebt dut je dan nog een beetje tussendoor en overdag eigenlijk een beetje hetzelfde 
Ik heb de laatste 3 weken nooit langer dan 2 uur achter elkaar geslapen, de enige manier om daar mee om te gaan is het accepteren en je er zo min mogelijk druk over te maken (ben je er alvast aan gewend als de baby er is
). Heel veel succes met de laatste loodjes!
Ik heb de laatste 3 weken nooit langer dan 2 uur achter elkaar geslapen, de enige manier om daar mee om te gaan is het accepteren en je er zo min mogelijk druk over te maken (ben je er alvast aan gewend als de baby er is
). Heel veel succes met de laatste loodjes!
maandag 9 december 2019 09:13
Slecht slapen op het eind van de zwangerschap is wel normaal. Maar bij jou is het wel extreem. Zeker met zoveel pijn. Probeer per vandaag ook overdag te slapen. Plan in ieder geval een middagslaapje. Met alleen de nacht kom je niet meer aan je uren.
En kun je niet even apart slapen? Zodat het snurken van je wederhelft je niet ook nog uit je slaap houdt? Normaal slaap je er misschien doorheen, maar niet als je al zo slecht slaapt.
En kun je niet even apart slapen? Zodat het snurken van je wederhelft je niet ook nog uit je slaap houdt? Normaal slaap je er misschien doorheen, maar niet als je al zo slecht slaapt.
maandag 9 december 2019 09:14
Het is al een paar keer gezegd, maar inderdaad dan maar naar de huisarts gaan. Ik was met ruim 41 weken ook helemaal op, al klinkt het bij jou nog veeeel erger!, en heb toen 1 slaappil van de verloskundige gekregen om in ieder geval even 1 nachtje bij te kunnen tanken. Uiteindelijk alsnog niet gebruikt want precies die middag begon de bevalling
maandag 9 december 2019 09:17
Ik ben moeder van drie kinderen. Daarnaast heb ik een bepaalde vorm van reuma (bechterew) waardoor ik nauwelijks kan slapen en continue pijn heb als ik lig.(de rest van mijn levenDalarna schreef: ↑09-12-2019 08:21Goedemorgen dames, heren,
Even mijn verhaal kwijt, misschien herkent iemand het. Heb in mijn omgeving geen zwangeren of vriendinnen die al kinderen hebben gehad, dus weinig vergelijkingsmateriaal (mijn moeder had en tweeling waar ik eentje van ben, dus die had een medische en dus heel andere bevalling).
Gisteren was mijn UD. Tot op heden een redelijke zwangerschap gehad. Geen hoge bloeddruk, geen suiker, tot 4 weken voor de UD prima kunnen werken, niets te klagen zover. Maar sinds een week of 2 a 3 kan ik niet meer slapen. Ik voel mezelf echt een wandelend lijk. Het voornaamste is de constante pijn die ik krijg als ik in liggende positie ben. Ik heb alles al geprobeerd, kussens dik en dun, tussen m'n knieën, half onder m'n buik. Warme melk, een wandelingetje ... Ik heb zelfs andere bedden geprobeerd en de bank! Niks helpt.
Iedere keer als ik me beweeg als ik lig, krijg ik vreselijke buikpijn, of pijn in mijn liezen die ook nog wel doortrekt naar de kuiten. Ik moet mezelf echt geestelijk voorbereiden op een omdraai/beweegsessie, ik kerm dan ook echt. Verder moet ik er ieder uur uit om te plassen. Door dit alles kom ik niet in slaap, hoogstens dommel ik wat. Bovendien is het hebben van constant pijn vermoeiend. Half zittend met kussens in de rug gaat niet, dan word ik enorm benauwd van de druk van de baby. Van deze vermoeidheid ben ik gedurende de dag loom en misselijk (ja, ik word misselijk als ik moe ben), en de spieren in mijn benen zijn verzuurd. Wat niet meehelpt is het ijzertekort, en ijzertabletten verdraag ik niet, dus ik zit aan de floradix. De wallen hangen op de knieën en mijn gelaat is prachtig grijs.Ik krijg er nu ook opmerkingen over uit mijn omgeving. Ik zie iedere avond zo vreselijk op tegen de nacht, dat ik nu maar heel laat naar bed ga en er zo vroeg mogelijk weer uit. Vannacht moest bijna huilen van frustratie, maar dat kwam wellicht ook van het gesnurk van de wederhelft.
Hoewel dit vast een goede voorbereiding is voor als de baby er straks is, baal ik er ontzettend van. De verloskundige wil of kan niks doen. Zolang het met de baby goed gaat, wordt er niet ingegrepen. Ik wil zelf ook het liefst een natuurlijke bevalling. Toen ik vroeg of je als halfdode vermoeide vrouw de bevalling in kan, was het antwoord: ja hoor, geen probleem, de hormonen helpen je wel.
Dames die mijn verhaal (enigszins) herkennen? Tips, trucks, alles welkom!
) Misschien heb je iets aan mijn tips: -drukverlagend (nasa) opdekmatras
- slaap medicatie en/of slaap thee
-pijn medicatie. Paracetamol mag iig in de zwangerschap.
- veel hazenslaapjes overdag. Inhalen die rust. Is het je eerste kind? Dan kan dat heel makkelijk. Maar let op, daarmee kan je het ook in stand blijven . Je kunt ook een fikse avondwandeling maken en dan warm douchen en naar bed. Vaak slaap je dan wel even een paar uur.
- ontspanning zoeken, voet massages, gewonen massages, jezelf vertroetelen.
-afleiding zoeken. Hoe meer je je er op fixeert(moe en pijn en opzien tegen de nacht) hoe groter de kans dat het weer zo’n nacht wordt.
- denk aan mij. Ik heb dit de rest van mijn leven. Jij hebt dit nog Max een week of 2 en daarna het mooiste cadeau. En dan mag je iedere 3 uur voeden.
Succes en sterkte
maandag 9 december 2019 09:21
maandag 9 december 2019 09:38
Schandalig, een verloskundige die alleen oog heeft voor de baby en het totaal niet interesseert hoe de moeder er aan toe is. Of komt dat door de manier waarop jij je verhaal bij haar hebt gedaan? Als je zelf denkt dat je misschien niet echt duidelijk bent geweest en je je groot hebt gehouden tijdens het gesprek, zou ik zsm een nieuwe afspraak maken en laten zien en vertellen hoe het écht met je gaat.
Als je dat al deed, zou ik idd een afspraak maken bij de huisarts.
Als je dat al deed, zou ik idd een afspraak maken bij de huisarts.
maandag 9 december 2019 10:36
Wat erg, de verloskundige wil je niet eens helpen.
Zelf geen ervaring, maar een vriendin van mij mocht een nachtje onder sedatie slapen in het ziekenhuis vanwege slecht slapen door extreme misselijkheid.
Ik zou toch gewoon je huisarts even bellen en vragen om een slaappil. Zo de bevalling in gaan moet je helemaal niet willen, ook niet bevordelijk voor je herstel.
Dikke knuffel
Zelf geen ervaring, maar een vriendin van mij mocht een nachtje onder sedatie slapen in het ziekenhuis vanwege slecht slapen door extreme misselijkheid.
Ik zou toch gewoon je huisarts even bellen en vragen om een slaappil. Zo de bevalling in gaan moet je helemaal niet willen, ook niet bevordelijk voor je herstel.
Dikke knuffel
