Zwanger
alle pijlers
6+ groep probeert zwanger te worden met en zonder mm
zaterdag 8 juli 2017 13:22
Dit is een vervolg op de groep Langer dan 6 maanden zonder MMM
| naam | leeftijd | probeert zwanger te worden sinds | NOD | bijzonderheden |
|---|---|---|---|---|
| Emceetje | ||||
| SusieFlower | ||||
| Mollebol1 | 35-36 | april 2016 | Man retrograde ejaculaties. Bezig met IUI 2. | |
| AV1992 | 26-28 | september 2016 | onbegrepen subfertiliteit. 6 IUI pogingen, 1 vroege miskraam. IVF 1 gecancelled. Wacht op IVF 1.1 | |
| Puk32 | 35-39 | oktober 2015 | Verminderde zaadkwaliteit man. 3 vroege miskramen - 7 IUI pogingen - IVF 1 gecancelled - ICSI 1 abnormale bevruchtingen - ICSI 2 - 5 x tp mislukt - Nu ICSI 3 in DD | |
| Rosalie87 | 31-31 | januari 2016 | feb 2019 diagnose endometriose. Miskraam na iui 4 met 6.2 week in juni 2018. Vanaf maart 2019 cyclus voor 3 maanden stilleggen en daarna ivf, | |
| Celenne | 34-39 | december 2017 | Zeer slechte zaadkwaliteit. ICSI 1: tp1 miskraam, tp2 biochemisch, tp4 biochemisch. ICSI 2: tp1 mislukt. |
anoniem_348700 wijzigde dit bericht op 11-05-2020 12:38
42.38% gewijzigd
zondag 5 januari 2020 20:09
Wat een wachten allemaal, alsof we allemaal met winterslaap zijn. Op naar februari! Ik merk zelf dat ik er ontzettend naartoe leef, maar intussen ook wel bang ben voor overstimulatie. De vorige keer heeft het uiteindelijk maanden geduurd voor ik lichamelijk weer de oude was.
Wat mooi dat je pup het goed doet, Rosalie. Hopelijk zorgt hij voor wat reuring in de tent, en afleiding, enthousiasme en liefde. Wel heb ik uiteraard medelijden met je arme sloffen.
Jammer dat je je lichamelijk zo slecht hebt gevoeld. Ik herken het ook wel een beetje, was echt uitgevloerd en heb de kerstvakantie vooral gebruikt om uit te rusten. En slechte kerstfilms dus. Waren de feestdagen behalve confronterend ook nog een beetje leuk?
Salvabo, Vanessa, hoe is het met jullie?
Wat mooi dat je pup het goed doet, Rosalie. Hopelijk zorgt hij voor wat reuring in de tent, en afleiding, enthousiasme en liefde. Wel heb ik uiteraard medelijden met je arme sloffen.
Jammer dat je je lichamelijk zo slecht hebt gevoeld. Ik herken het ook wel een beetje, was echt uitgevloerd en heb de kerstvakantie vooral gebruikt om uit te rusten. En slechte kerstfilms dus. Waren de feestdagen behalve confronterend ook nog een beetje leuk?
Salvabo, Vanessa, hoe is het met jullie?
zondag 5 januari 2020 21:47
Hoop echt dat je deze keer wat beter op de medicatie reageert Vanessa!
Bij ons gaat het best wel goed. De wachtmaanden zijn redelijk snel gegaan en ik kon het aardig uit mijn hoofd zetten. Ik heb het idee dat juist doordat ik onze diagnose als een hele grote klap heb ervaren en toen zoveel ben gaan lezen en er zo intensief mee bezig ben geweest, dat ik er nu meer rust in vind en het een plekje heb kunnen geven dat we dit traject ingaan.
Nu januari is aangebroken komt het wel ineens dichterbij. Ik merk dat de spanning nu wel weer wat gaat stijgen en dat ik met name heel bang ben voor de teleurstellingen. In juli hadden we de diagnose al en wisten we dat we het icsi traject in moesten en meer dan een half jaar verder is het dan eindelijk zo ver. Ik ben er wel aan toe.
Bij ons gaat het best wel goed. De wachtmaanden zijn redelijk snel gegaan en ik kon het aardig uit mijn hoofd zetten. Ik heb het idee dat juist doordat ik onze diagnose als een hele grote klap heb ervaren en toen zoveel ben gaan lezen en er zo intensief mee bezig ben geweest, dat ik er nu meer rust in vind en het een plekje heb kunnen geven dat we dit traject ingaan.
Nu januari is aangebroken komt het wel ineens dichterbij. Ik merk dat de spanning nu wel weer wat gaat stijgen en dat ik met name heel bang ben voor de teleurstellingen. In juli hadden we de diagnose al en wisten we dat we het icsi traject in moesten en meer dan een half jaar verder is het dan eindelijk zo ver. Ik ben er wel aan toe.
dinsdag 7 januari 2020 18:35
Wat mooi dat de wachtmaanden een beetje opschieten, Salvabo. En nu hopen op een succesvol traject! Die intake komt in elk geval goed in de buurt. 
.
Rosalie, ik doe weinig alternatiefs. Alleen een bezoek aan een orthomanueel therapeut, maar daar ga ik sowieso eens in de paar jaar heen voor controle. Ik heb mijn rug als kind op allerlei manieren scheef weten te zetten.
En van die dingen als voeten warmhouden probeer ik ook wel, puur omdat het eigenlijk weinig moeite kost en vast geen kwaad kan. Sowieso is warme voeten gewoon prettiger dan koude voeten natuurlijk.
.Rosalie, ik doe weinig alternatiefs. Alleen een bezoek aan een orthomanueel therapeut, maar daar ga ik sowieso eens in de paar jaar heen voor controle. Ik heb mijn rug als kind op allerlei manieren scheef weten te zetten.
En van die dingen als voeten warmhouden probeer ik ook wel, puur omdat het eigenlijk weinig moeite kost en vast geen kwaad kan. Sowieso is warme voeten gewoon prettiger dan koude voeten natuurlijk
.
dinsdag 7 januari 2020 21:11
Wij doen ook nog niks alternatiefs. Alleen de standaard adviezen. Ik drink max 1 kopje koffie op een dag, let op voldoende groente, fruit en water en zorg dat ik blijf sporten. Mijn man doet en laat dezelfde dingen als ik en slikt selenium, zink, vit. D, B12 en foliumzuur. Hij gaat niet in bad of naar de sauna en slaapt zonder onderbroek. Ik weet niet of deze dingen hebben meegespeeld in de plots iets betere sperma kwaliteit, maar ach...never change a winning team.
Ik heb wel eens gekeken naar de alternatieve opties maar dan beland je in zo'n wirwar van commerciele beloftes dat ik het heel moeilijk vind om dat ene eruit te pikken dat wellicht voor ons helpt.
Ik heb wel eens gekeken naar de alternatieve opties maar dan beland je in zo'n wirwar van commerciele beloftes dat ik het heel moeilijk vind om dat ene eruit te pikken dat wellicht voor ons helpt.
dinsdag 7 januari 2020 21:44
Hier hetzelfde als bij Salvabo. Ik zag door de bomen het bos niet meer met al die alternatieve behandelingen die mensen me adviseerden (acupunctuur, mesoloog, allerlei bijzondere dieetadviezen, speciale psychologen om 'los te laten', osteopaat, fertiliteitsyoga en ga zo maar door). Dat moet je dan allemaal minimaal een half jaar proberen (en betalen) om enigszins te kunnen zeggen of het al dan niet nut heeft gehad (los van toevallig pech of juist geluk hebben). En dan kun je daarna de diverse combinaties van al die therapieën gaan proberen... Ik snap helemaal dat ik nu makkelijk praten heb, en sluit ook niet uit dat ik uiteindelijk toch één van die dingen zou hebben geprobeerd, uit pure wanhoop of om het gevoel te hebben er zelf toch nog invloed op te hebben.. Maar wilde dit toch even meegeven. Er is zoveel wat kan, maar helaas is er maar weinig goed onderzocht ![☹️]()
Sterkte in ieder geval voor jullie allemaal. Ik leef onwijs met jullie mee, heb ook tijdens de feestdagen veel aan jullie gedacht
Sterkte in ieder geval voor jullie allemaal. Ik leef onwijs met jullie mee, heb ook tijdens de feestdagen veel aan jullie gedacht
woensdag 8 januari 2020 13:57
Ik lees trouwens steeds vaker medisch wetenschappelijke artikelen waarin het effect van foliumzuur suppletie boven de aanbovelen dosering wordt onderzocht en daaruit blijjt het geassocieerd te zijn met hogere zwangerschapskansen tijdens een vruchtnaarheids traject. Hebben jullie daar ook al eens iets over gehoord en wat slikken jullie?
zaterdag 1 februari 2020 09:12
Februari is aangebroken
Salvabo, jij hebt met een paar dagen je intake, toch? Leef je er naartoe?
Rosalie, hoe ziet de planning voor jou eruit deze maand?
Zelf heb ik twee weken terug eindeloos veel buisjes bloed ingeleverd voor onderzoek naar bloedstolling en schildklier etc etc etc. Over 2 weken de uitslag. We hebben verder zaadcellen laten invriezen zodra we lang genoeg gewacht hadden na de koorts, zodat er nu een back-up is. En dan over pakweg twee weken hopelijk weer gaan spuiten voor een echte kans. Het komt eindelijk dichtbij.
Salvabo, jij hebt met een paar dagen je intake, toch? Leef je er naartoe?
Rosalie, hoe ziet de planning voor jou eruit deze maand?
Zelf heb ik twee weken terug eindeloos veel buisjes bloed ingeleverd voor onderzoek naar bloedstolling en schildklier etc etc etc. Over 2 weken de uitslag. We hebben verder zaadcellen laten invriezen zodra we lang genoeg gewacht hadden na de koorts, zodat er nu een back-up is. En dan over pakweg twee weken hopelijk weer gaan spuiten voor een echte kans
. Het komt eindelijk dichtbij.
dinsdag 4 februari 2020 07:49
Salvabo succes vandaag. Hopelijk gaat alles nu heel snel.
Hier vruchtbare dagen.
Hoop dat we er gebruik van kunnen maken ondanks de koorts die er is geweest.
Ik moet het zkh nog bellen voor n nieuwe afspraak alleen ben soms zo boos dat ik hoop niet uit mn slof te schieten maar dat de boodschap wel duidelijk overkomt dat ik me niet laat afschepen.
Hier vruchtbare dagen.
Hoop dat we er gebruik van kunnen maken ondanks de koorts die er is geweest.
Ik moet het zkh nog bellen voor n nieuwe afspraak alleen ben soms zo boos dat ik hoop niet uit mn slof te schieten maar dat de boodschap wel duidelijk overkomt dat ik me niet laat afschepen.
zaterdag 15 februari 2020 06:02
Ik kwam heel toevallig weer eens kijken hoe het hier met de "oude garde" gaat. En dan lees ik dit bericht. Toevallig!
Met mij gaat het goed. Voelt een beetje dubbel om het hier te vertellen, maar ik ben nu 5,5 maand zwanger van een meisje. Ik vond het nooit echt leuk om te horen van andere meiden hier, dat gevoel: weer niet ik. Dus ik zal verder niet teveel vertellen over de baby.
Ik las dat jullie het over alternatieve therapieen hadden. Ik denk dat dat hier wel een positieve rol heeft gespeeld. Al bewijs je dat natuurlijk nooit.
Ik heb door de onvervulde kinderwens en het idee "dat er gewoon iets mis moest zijn met mijn lijf" een flinke angststoornis ontwikkeld. Gelijk toen we met vruchtbaarheidsbehandelingen startten ben ik daarvoor in therapie gegaan. En langzaam heb ik geleerd te accepteren dat mijn leven zonder kinderen zou zijn. Tot op het punt dat ik eigenlijk geen enkele verwachting meer had van de behandelingen. Zelfs de arts daar vroeg me waarom ik ze dan nog deed. Om het 100% af te kunnen sluiten.
Bij de laatste die we deden bleken we toch zwanger te zijn. Een enorme mindfuck die maar weinig mensen begrijpen. Ik ben de eerste 3 maanden enorm bang geweest dat het niet goed zou gaan. Niet bij ons toch? En ineens weer al die hoop en dromen uit de doos ver achter in mijn hoofd terug pakken, ondanks die angst. Wtf?! Zwanger?? How did that happen? Ik snap nog steeds niet hoe ze zo gezond ontwikkelt, in mijn lijf, dat niet goed is (wel dus). Inmiddels is dat wel minder geworden en gaan we uit van een baby. Maar ik heb nog steeds moeite met mensen die direct beginnen over "dit en dat is handig voor als straks de 2e komt". De 2e? Weet je wat voor wonder deze 1e is??
Ondertussen heeft mijn man een revalidatietraject voor lage rugproblemen gedaan. Veel fysieke therapie, mobilisatie, maar ook aan zijn rouw gewerkt. Zijn aantallen zaadcellen werden wel wat groter. Toch hebben wij de ivf wel nodig gehad. Maar het zal vast geholpen hebben.
Toen ik niet ongesteld werd heeft het ruim een week geduurd voor we durfden te testen. Het lag aan alles behalve een zwangerschap
ik kon niet meer ademen toen ik die plus zag. Mentaal gaat het een stuk beter met me maar ik word wel extra begeleid door de verloskundige en huisarts om angst onder controle te houden. En dat gaat me steeds beter af. Lang heb ik gedacht dat die angst er ook was, los van de kinderwens. Maar ik besef me nu heel goed dat ik zo ontzettend verdrietig was dat de kinderwens niet vervuld werd, dat ik mezelf begraven heb in zoeken naar wat er mis is. Nu die vervulling er wel is, herstelt het langzaam. Het blijft lastig om mensen in mijn omgeving uit te leggen wat vruchtbaarheidsproblemen met je kunnen doen.
Daarom blijf ik voor jullie duimen. Heel veel sterkte en zoek je eigen pad hierin. Schaam je nooit over hoe je jezelf staande houdt en voelt hierin.
zaterdag 15 februari 2020 06:16
Trouwens: ik had die ronde al een week of 3 mn supplementen incl foliumzuur lekker laten staan. Ik was ze helemaal zat en het zou toch de laatste keer zijn. We waren op een actieve vakantie, dus van voorzichtig en rustig aan was ook geen sprake. Daar voelde ik me direct schuldig over, maar wie weet wat dat dan weer voor rol gespeeld heeft.
Ook heb ik vooraf ruim een half jaar alle alcohol laten staan. Ik mis het totaal niet.
Ook heb ik vooraf ruim een half jaar alle alcohol laten staan. Ik mis het totaal niet.
zaterdag 15 februari 2020 07:39
Mollebol, wat goed! Ik kan me zo goed voorstellen dat je bang bent (mijn laatste positieve test heb ik hier niet eens beschreven, maar een van mijn eerste gedachten was “als de miskraam maar niet tijdens de bruiloft van mijn zusje komt”. Tsja... Hij kwam een paar dagen later).
Maar angst of niet, wat heerlijk dat het eindelijk zover is. Ik ben ontzettend blij voor je!
En hoop dat je angst op den duur steeds verder afneemt.
Maar angst of niet, wat heerlijk dat het eindelijk zover is
. Ik ben ontzettend blij voor je!En hoop dat je angst op den duur steeds verder afneemt.
zaterdag 15 februari 2020 08:42
Gefeliciteerd mollebol, wat ontzettend fijn!
Ik moet jullie nog een update geven. Iets wat ik nooit had verwacht te schrijven.
Helaas heeft mijn lichaam, net toen ik het begon te vertrouwen, me volledig in de steek gelaten. Alles leek helemaal goed te gaan. Eén embryo terugplaatsing werd een eeneiige tweeling. We waren bang voor de risico's, maar vooral ook dolblij. Als dit goed ging, hoefden we nooit het traject meer in. Elke echo was spannend, maar na 14 weken durfden we opgelucht adem te halen. Alles zag er goed uit. Ze groeiden goed, hadden geen afwijkingen, NIPT was helemaal normaal. Ik leverde m'n naaldencontainers in, gaf m'n foliumzuur weg. Met 16 weken gingen we op rondleiding bij de kinderopvang. Veel te laat, er was pas over een jaar plek, maar eerder durfden we niet. Wat was dat leuk, we schreven ze meteen in.
Een paar dagen later voelde ik me 'anders'. Ik sliep slecht. Verder niks bijzonders. Voor de zekerheid belde ik zondag het ziekenhuis. 'Er is vast niks, maar op jullie kaartje staat dat ik mag bellen bij twijfel. En ik weet niet waarom, maar ik twijfel'. Ik mocht langskomen. Voor geruststelling. Door de storm reden we naar het ziekenhuis. Terwijl we in de wachtkamer zaten, hoorden we op de verloskamers in de gang een baby huilen. Zo mooi. Over een paar maanden zou ik hier ook gaan bevallen. We keken elkaar stralend aan.
We werden binnen geroepen. 'U voelde zich anders?' de verloskundige zette de echo op m'n buik. 'Kijk, twee hoofdjes, de ribbetjes, een beentje.' Ik schrok: 'ze liggen stil. Ik zie geen hartjes kloppen'. De minuten totdat de gynaecoloog kwam leken eeuwig te duren. Ze bevestigde onze allergrootste nachtmerrie. Bij bijna 17 weken was de tweeling overleden. Zomaar opeens.
Afgelopen maandag werd ik opgenomen voor inleiding, dinsdag ben ik bevallen. Het was het allermoeilijkste en allermooiste wat we ooit hebben meegemaakt. Zo trots op onze kindjes, zo intens verdrietig. Het besef komt met de dag iets meer. Het hele huis staat vol met bloemen en kaartjes. Maar het hadden hele andere kaartjes moeten zijn. En niet nu al. M'n hele lijf schreeuwt om baby's om te verzorgen. Ik mis m'n bolle buik. M'n borsten doen vreselijk pijn van de stuwing.
Ooit kom ik hier weer meeschrijven. Maar ik moet er nu nog niet aan denken. Veel succes en sterkte allemaal. Het is niet m'n bedoeling om jullie bang te maken. Ik heb jarenlang op die afdeling gewerkt en zulke verhalen zijn zelfs in een academisch ziekenhuis vrij zeldzaam.
Ik moet jullie nog een update geven. Iets wat ik nooit had verwacht te schrijven.
Helaas heeft mijn lichaam, net toen ik het begon te vertrouwen, me volledig in de steek gelaten. Alles leek helemaal goed te gaan. Eén embryo terugplaatsing werd een eeneiige tweeling. We waren bang voor de risico's, maar vooral ook dolblij. Als dit goed ging, hoefden we nooit het traject meer in. Elke echo was spannend, maar na 14 weken durfden we opgelucht adem te halen. Alles zag er goed uit. Ze groeiden goed, hadden geen afwijkingen, NIPT was helemaal normaal. Ik leverde m'n naaldencontainers in, gaf m'n foliumzuur weg. Met 16 weken gingen we op rondleiding bij de kinderopvang. Veel te laat, er was pas over een jaar plek, maar eerder durfden we niet. Wat was dat leuk, we schreven ze meteen in.
Een paar dagen later voelde ik me 'anders'. Ik sliep slecht. Verder niks bijzonders. Voor de zekerheid belde ik zondag het ziekenhuis. 'Er is vast niks, maar op jullie kaartje staat dat ik mag bellen bij twijfel. En ik weet niet waarom, maar ik twijfel'. Ik mocht langskomen. Voor geruststelling. Door de storm reden we naar het ziekenhuis. Terwijl we in de wachtkamer zaten, hoorden we op de verloskamers in de gang een baby huilen. Zo mooi. Over een paar maanden zou ik hier ook gaan bevallen. We keken elkaar stralend aan.
We werden binnen geroepen. 'U voelde zich anders?' de verloskundige zette de echo op m'n buik. 'Kijk, twee hoofdjes, de ribbetjes, een beentje.' Ik schrok: 'ze liggen stil. Ik zie geen hartjes kloppen'. De minuten totdat de gynaecoloog kwam leken eeuwig te duren. Ze bevestigde onze allergrootste nachtmerrie. Bij bijna 17 weken was de tweeling overleden. Zomaar opeens.
Afgelopen maandag werd ik opgenomen voor inleiding, dinsdag ben ik bevallen. Het was het allermoeilijkste en allermooiste wat we ooit hebben meegemaakt. Zo trots op onze kindjes, zo intens verdrietig. Het besef komt met de dag iets meer. Het hele huis staat vol met bloemen en kaartjes. Maar het hadden hele andere kaartjes moeten zijn. En niet nu al. M'n hele lijf schreeuwt om baby's om te verzorgen. Ik mis m'n bolle buik. M'n borsten doen vreselijk pijn van de stuwing.
Ooit kom ik hier weer meeschrijven. Maar ik moet er nu nog niet aan denken. Veel succes en sterkte allemaal. Het is niet m'n bedoeling om jullie bang te maken. Ik heb jarenlang op die afdeling gewerkt en zulke verhalen zijn zelfs in een academisch ziekenhuis vrij zeldzaam.
Wat een nachtmerrie!
zaterdag 15 februari 2020 13:02
Lieve AV
Ik lees het en denk alleen maar: dit kan niet waar zijn. Wat verschrikkelijk! Ik had zo graag anders voor jullie gewenst.
Zoals ik jullie allemaal toewens.
Lieve Mol,
Ik hoop dat je langzaam een beetje kan genieten. En dat je een prachtig baby vast houden over 3.5 maand
Wat een tegenstelling in dit bericht!
Heel veel sterkte allemaal met dit moeilijke traject
Liefs!
Ik lees het en denk alleen maar: dit kan niet waar zijn. Wat verschrikkelijk! Ik had zo graag anders voor jullie gewenst.
Zoals ik jullie allemaal toewens.
Lieve Mol,
Ik hoop dat je langzaam een beetje kan genieten. En dat je een prachtig baby vast houden over 3.5 maand
Wat een tegenstelling in dit bericht!
Heel veel sterkte allemaal met dit moeilijke traject
Liefs!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
