Zwanger
alle pijlers
Ervaring gevraagd: van IUI naar IVF
donderdag 5 maart 2020 11:29
Ik ben nu een aantal rondes bezig met gestimuleerde IUI en het wil nog niet echt vlotten. In verband met mijn relatief hoge leeftijd ben ik aan het overwegen om te kijekn of we door kunnen stromen naar een IVF traject, maar weet eigenlijk niet goed wat ik daarmee over me afroep.
De medische informatie heb ik natuurlijk gelezen, maar ik vraag me af wat andermans ervaring is met deze overstap en er zijn hier vast mensen die dit al hebben gedaan. Wat vonden jullie? Was er een groot verschil in belasting? Was dat tijd en moeite? Hormonaal? of emotioneel zwaarder? Kortom, hoe heb je het ervaren?
Ik hoop dat jullie me van wat extra achtergrond info kunnen voorzien.
De medische informatie heb ik natuurlijk gelezen, maar ik vraag me af wat andermans ervaring is met deze overstap en er zijn hier vast mensen die dit al hebben gedaan. Wat vonden jullie? Was er een groot verschil in belasting? Was dat tijd en moeite? Hormonaal? of emotioneel zwaarder? Kortom, hoe heb je het ervaren?
Ik hoop dat jullie me van wat extra achtergrond info kunnen voorzien.
donderdag 5 maart 2020 12:01
Ik vond IVF wel een stuk ingrijpender dan iui. Maar na heel veel iui's was ik er ook wel aan toe om grof geschut in te zetten. Qua tijd, hoe vaak je heen moet (al moest ik bij iui's soms ook wel 4 echo's voordat de insemenatie kon) en ik vond de hoeveelheid hormonen ook wel pittig.
Maar wat ik het zwaarst vond t.o.v. iui is dat elke stap 10x zo intens is dan bij iui. JE hoopt bij iui op 1 of 2 eitjes, bij IVF wil je er tussen de 5 en de 10 en dat maakt dan gelijk uit op hoeveel kansen je gaat hebben. De punctie is ook een hele spannende dag en dan leef je naar de bevruchtingen en een eventuele terugplaatsing toe en daarna nog eens naar hoe veel embryo's ze hebben kunnen invriezen. Terwijl je bij iui in de wachtstand staat na de insemenatie. En toch ook wel het idee dat IVF het eindstation is vond ik heel beangstigend.
Maar als je geluk hebt heb je ook wat cryo's en dan is het terugplaatsen daarvan weer een wat makkelijkere maand (al hoop ik voor je dat dat niet nodig gaat zijn).
Ik heb zelf geen ervaring met het terugplaatsen van cryo's, dus ik weet niet hoe intens dat is.
Maar wat ik het zwaarst vond t.o.v. iui is dat elke stap 10x zo intens is dan bij iui. JE hoopt bij iui op 1 of 2 eitjes, bij IVF wil je er tussen de 5 en de 10 en dat maakt dan gelijk uit op hoeveel kansen je gaat hebben. De punctie is ook een hele spannende dag en dan leef je naar de bevruchtingen en een eventuele terugplaatsing toe en daarna nog eens naar hoe veel embryo's ze hebben kunnen invriezen. Terwijl je bij iui in de wachtstand staat na de insemenatie. En toch ook wel het idee dat IVF het eindstation is vond ik heel beangstigend.
Maar als je geluk hebt heb je ook wat cryo's en dan is het terugplaatsen daarvan weer een wat makkelijkere maand (al hoop ik voor je dat dat niet nodig gaat zijn).
Ik heb zelf geen ervaring met het terugplaatsen van cryo's, dus ik weet niet hoe intens dat is.
donderdag 5 maart 2020 12:04
De verschillen volgens mijn ervaring (die grotendeels gebaseerd is op mijn ziekenhuis en mijn lichaam, dus wellicht niet op jou van toepassing):
IUI
- Fijn dat er elke maand een kans was
- Na een tijdje, toen het niet lukte, verloor ik vertrouwen en was ik toe aan een nieuwe stap
- Qua hormonen verschilt het in mijn geval niet zoveel van IVF terugplaatsingen (cryo's), behalve dan bij de start van een nieuwe IVF poging
IVF
- Ik vond het 'fijn' meer informatie te hebben over waar in het proces het goed ging en waar niet. Bij IUI weet je niet of er uberhaupt bevruchting heeft plaatsgevonden. Bij IVF wéét je dat er een embryo in je buik zit, die 'alleen' nog maar hoeft te blijven zitten. Daarnaast was ik heel nieuwsgierig naar het aantal bevruchtingen en het aantal cryo's etc.
- Al bovenstaande informatie, maakt IVF wel een stuk spannender vind ik. Je kunt op veel meer momenten in het proces slecht nieuws krijgen (weinig eitjes, of juist teveel, weinig bevruchtingen, embryo's die niet goed doordelen, etc).
- Afhankelijk van de hoeveelheid embryo's is IVF meer of minder belastend. Als je één keer een IVF cyclus doorloopt met spuiten en punctie etc en je hebt een mooi aantal embryo's, kun je de maanden erna die embryo's gebruiken. Als je weinig embryo's hebt, moet je relatief snel weer de hele cyclus opnieuw doorlopen. En natuurlijk is de punctie wel pittiger dan een IUI inseminatie. Qua lichamelijke impact is een terugplaatsing dan wel weer te vergelijken met een inseminatie.
- Afhankelijk van het protocol kun je de cryo terugplaatsingen met of zonder hormonen doen (maar dat is bij IUI ook zo).
- In mijn ziekenhuis is het vaak druk, waardoor je soms maanden moet wachten op een nieuwe terugplaatsing. Bij IUI was dit niet het geval. Voor mijn gevoel gaat het met IVF daarom allemaal wat trager (ook omdat het nog niet is gelukt).
Qua emotionele impact verschilt het niet zoveel. Behalve dat, naarmate de IVF behandelingen vorderen, het einde in zicht komt. En dat is eng.
IUI
- Fijn dat er elke maand een kans was
- Na een tijdje, toen het niet lukte, verloor ik vertrouwen en was ik toe aan een nieuwe stap
- Qua hormonen verschilt het in mijn geval niet zoveel van IVF terugplaatsingen (cryo's), behalve dan bij de start van een nieuwe IVF poging
IVF
- Ik vond het 'fijn' meer informatie te hebben over waar in het proces het goed ging en waar niet. Bij IUI weet je niet of er uberhaupt bevruchting heeft plaatsgevonden. Bij IVF wéét je dat er een embryo in je buik zit, die 'alleen' nog maar hoeft te blijven zitten. Daarnaast was ik heel nieuwsgierig naar het aantal bevruchtingen en het aantal cryo's etc.
- Al bovenstaande informatie, maakt IVF wel een stuk spannender vind ik. Je kunt op veel meer momenten in het proces slecht nieuws krijgen (weinig eitjes, of juist teveel, weinig bevruchtingen, embryo's die niet goed doordelen, etc).
- Afhankelijk van de hoeveelheid embryo's is IVF meer of minder belastend. Als je één keer een IVF cyclus doorloopt met spuiten en punctie etc en je hebt een mooi aantal embryo's, kun je de maanden erna die embryo's gebruiken. Als je weinig embryo's hebt, moet je relatief snel weer de hele cyclus opnieuw doorlopen. En natuurlijk is de punctie wel pittiger dan een IUI inseminatie. Qua lichamelijke impact is een terugplaatsing dan wel weer te vergelijken met een inseminatie.
- Afhankelijk van het protocol kun je de cryo terugplaatsingen met of zonder hormonen doen (maar dat is bij IUI ook zo).
- In mijn ziekenhuis is het vaak druk, waardoor je soms maanden moet wachten op een nieuwe terugplaatsing. Bij IUI was dit niet het geval. Voor mijn gevoel gaat het met IVF daarom allemaal wat trager (ook omdat het nog niet is gelukt).
Qua emotionele impact verschilt het niet zoveel. Behalve dat, naarmate de IVF behandelingen vorderen, het einde in zicht komt. En dat is eng.
daisyliz wijzigde dit bericht op 05-03-2020 12:08
6.79% gewijzigd
donderdag 5 maart 2020 14:45
Ik hink wat deze keuze betreft echt nog op 2 gedachten. We hebben ons eerste kindje na een kort traject met IUI gehad en dus zou dat moeten werken. Merk alleen dat ik wat nerveus wordt van de maanden die voorbij gaan omdat ik 'al' 39 ben. Vandaar dat ik er toch over denk om al eerder met ivf te starten.
Op de een of andere manier valt deze 2e keer me zwaarder en ivf lijkt me ook zo'n heftig proces, dus ik wilde dingen beter kunnen inschatten. Jullie ervaringen helpen daar zeker bij, dus bedankt daarvoor!
@jokke: Bedankt voor de uitnodiging. Ik had inderdaad het ivf-icsi topic al gezien, maar dat leek toch echt wel over de behandeling te gaan en daar ben ik nog niet.
@DaisyLiz: Wat jammer dat het nog niet gelukt is. Om eerlijk te zijn schrik ik een beetje van het feit dat je steeds een wachttijd hebt voor een terugplaatsing. Ik nam eigenlijk aan dat je net als bij IUI eenmaal in het traject gewoon je cyclus afloopt en dan de volgende cyclus een eventuele terugplaatsing zou hebben. Heftig hoor, steeds een paar maanden moeten wachten.
@BescheidenBilspleet: Goed punt dat je op meer punten teleurstelling kan krijgen. Nu is dat eigenlijk alleen het aantal eitjes dat ik heb (deze maand hoogstwaarschijnlijk geen IUI door teveel eitjes) en de uiteindelijke ongesteldheid. En dat vind ik soms al pijnlijk.
Op de een of andere manier valt deze 2e keer me zwaarder en ivf lijkt me ook zo'n heftig proces, dus ik wilde dingen beter kunnen inschatten. Jullie ervaringen helpen daar zeker bij, dus bedankt daarvoor!
@jokke: Bedankt voor de uitnodiging. Ik had inderdaad het ivf-icsi topic al gezien, maar dat leek toch echt wel over de behandeling te gaan en daar ben ik nog niet.
@DaisyLiz: Wat jammer dat het nog niet gelukt is. Om eerlijk te zijn schrik ik een beetje van het feit dat je steeds een wachttijd hebt voor een terugplaatsing. Ik nam eigenlijk aan dat je net als bij IUI eenmaal in het traject gewoon je cyclus afloopt en dan de volgende cyclus een eventuele terugplaatsing zou hebben. Heftig hoor, steeds een paar maanden moeten wachten.
@BescheidenBilspleet: Goed punt dat je op meer punten teleurstelling kan krijgen. Nu is dat eigenlijk alleen het aantal eitjes dat ik heb (deze maand hoogstwaarschijnlijk geen IUI door teveel eitjes) en de uiteindelijke ongesteldheid. En dat vind ik soms al pijnlijk.
donderdag 5 maart 2020 14:56
donderdag 5 maart 2020 15:19
Ik wil ook graag even mijn steentje bijdragen. Wij hebben 7 keer IUI gedaan en 3 keer IVF/ICSI. Helaas zijn we uitbehandeld met eigen eicellen ondanks jonge leeftijd. Twee keer geen bevruchtingen gehad.
Wat ik persoonlijk prettiger vond aan IVF, is dat het redelijk goed te overzien was. Veel mensen weten ook wat IVF is en nemen het heel serieus, waardoor ik me er erg in gesteund voelde.
IUI voelde veel meer als een soort doorlopend proces terwijl de kansen voor mijn gevoel minimaal waren met onze indicatie (nl. onverklaarbaar minder vruchtbaar, tijdens IVF/ICSI bleek zeldzame storing aan de eicellen).
Een goede vriendin van mij doet al een tijd ovulatie inductie en gebruikt dus veel vaker hormonen dan ik bij de laatste keren IVF. Wel in lagere dosissen, maar dat maakt voor de bijwerkingen weinig uit.
Zeker als je wat ouder wordt, lijkt me het fijn om door te gaan met de behandeling waarbij de kansen het grootst zijn. En dat is toch IVF.
De klinieken waar wij geweest zijn hebben overigens nooit wachttijd gehad, we werden altijd overal super snel geholpen.
Wat ik persoonlijk prettiger vond aan IVF, is dat het redelijk goed te overzien was. Veel mensen weten ook wat IVF is en nemen het heel serieus, waardoor ik me er erg in gesteund voelde.
IUI voelde veel meer als een soort doorlopend proces terwijl de kansen voor mijn gevoel minimaal waren met onze indicatie (nl. onverklaarbaar minder vruchtbaar, tijdens IVF/ICSI bleek zeldzame storing aan de eicellen).
Een goede vriendin van mij doet al een tijd ovulatie inductie en gebruikt dus veel vaker hormonen dan ik bij de laatste keren IVF. Wel in lagere dosissen, maar dat maakt voor de bijwerkingen weinig uit.
Zeker als je wat ouder wordt, lijkt me het fijn om door te gaan met de behandeling waarbij de kansen het grootst zijn. En dat is toch IVF.
De klinieken waar wij geweest zijn hebben overigens nooit wachttijd gehad, we werden altijd overal super snel geholpen.
donderdag 5 maart 2020 15:58
Eerste kind gekregen bij 4e iui poging. Voor 2e zwangerschap meer iuis gehad zonder resultaat. Ik was zelf toe aan volgende stap.
3 puncties en 5 terugplaatsingen gehad zonder positief resultaat. Lichamelijk was het te doen. Het beheerst wel je dagelijkse leven : prikken op bepaalde vaste tijden (dus ook in galajurk op kerstdiner) veel bezoekjes aan ziekenhuis op gekke tijden (werkgever was flexibel), terugplaatsingen waren lastig voor de gyn. Ik was ook wel opgelucht dat de laatste poging erop zat. Daar leeg je ook naartoe.
3 puncties en 5 terugplaatsingen gehad zonder positief resultaat. Lichamelijk was het te doen. Het beheerst wel je dagelijkse leven : prikken op bepaalde vaste tijden (dus ook in galajurk op kerstdiner) veel bezoekjes aan ziekenhuis op gekke tijden (werkgever was flexibel), terugplaatsingen waren lastig voor de gyn. Ik was ook wel opgelucht dat de laatste poging erop zat. Daar leeg je ook naartoe.
donderdag 5 maart 2020 16:05
Ik heb geen IUI gedaan maar denk dat Daisyliz wel een goed beeld schetst van de verschillen tussen IUI en IVF.
Maar ik zit in hetzelfde ziekenhuis als Daisyliz en heb 3 maanden achter elkaar tp’s gehad, dus het kán wel, als er plek is. Ik heb mijn zoon uit mijn eerste terugplaatsing, daarna 1e cryo een vmk met 5 weken, 2e cryo een vmk met 5 weken en 3e cryo niet goed ontdooid (maar die had dus wel teruggeplaatst kunnen worden als hij het had overleefd).
Inmiddels ben ik 6 weken zwanger van een nieuwe ICSI-poging, verse terugplaatsing. Dit keer lijkt het goed te gaan. Ik heb dus niet zoveel vertrouwen meer in cryo’s, maar voor anderen werken ze vaak wel heel goed.
Tussen mijn eerste cryoterugplaatsing en mijn positieve test zat 5.5 maand. In totaal dus 4 embryo’s die een kans hadden in die 5.5 maand, en wat ik daar best pittig aan vond, was dat het toch embryo’s geweest waren. Niet ‘er gebeurt niks’, maar ‘mijn embryo’s gaan dood.’ Dat vond ik toch verdrietiger dan ‘gewoon’ ongesteld worden.
Verder was mijn eerste IVF ronduit kut en was ik er doodziek van, de tweede heb ik nauwelijks klachten gehad. Dus dat kan ook gewoon enorm verschillen per poging.
En wat het moeilijkst blijft aan die hele verminderde vruchtbaarheid is natuurlijk gewoon de onzekerheid, eerst jaren zelf proberen en dan de MM in moeten en geen idee wanneer je eruit komt. In die zin heb ik het krijgen van mijn zoontje als heel zwaar ervaren; 2 jaar iedere maand teleurstelling. Deze zwangerschap was veel minder beladen, omdat het zo snel ging. Merkte wel toen het niet direct lukte dat al die emotie van de eerste snel bovenkwam en dat dat heel heftig was. Heb daardoor zelfs even getwijfeld of ik het nog wel wilde, of met z’n drietjes blijven niet ook gewoon goed was.
Succes met je keuze!
Maar ik zit in hetzelfde ziekenhuis als Daisyliz en heb 3 maanden achter elkaar tp’s gehad, dus het kán wel, als er plek is. Ik heb mijn zoon uit mijn eerste terugplaatsing, daarna 1e cryo een vmk met 5 weken, 2e cryo een vmk met 5 weken en 3e cryo niet goed ontdooid (maar die had dus wel teruggeplaatst kunnen worden als hij het had overleefd).
Inmiddels ben ik 6 weken zwanger van een nieuwe ICSI-poging, verse terugplaatsing. Dit keer lijkt het goed te gaan. Ik heb dus niet zoveel vertrouwen meer in cryo’s, maar voor anderen werken ze vaak wel heel goed.
Tussen mijn eerste cryoterugplaatsing en mijn positieve test zat 5.5 maand. In totaal dus 4 embryo’s die een kans hadden in die 5.5 maand, en wat ik daar best pittig aan vond, was dat het toch embryo’s geweest waren. Niet ‘er gebeurt niks’, maar ‘mijn embryo’s gaan dood.’ Dat vond ik toch verdrietiger dan ‘gewoon’ ongesteld worden.
Verder was mijn eerste IVF ronduit kut en was ik er doodziek van, de tweede heb ik nauwelijks klachten gehad. Dus dat kan ook gewoon enorm verschillen per poging.
En wat het moeilijkst blijft aan die hele verminderde vruchtbaarheid is natuurlijk gewoon de onzekerheid, eerst jaren zelf proberen en dan de MM in moeten en geen idee wanneer je eruit komt. In die zin heb ik het krijgen van mijn zoontje als heel zwaar ervaren; 2 jaar iedere maand teleurstelling. Deze zwangerschap was veel minder beladen, omdat het zo snel ging. Merkte wel toen het niet direct lukte dat al die emotie van de eerste snel bovenkwam en dat dat heel heftig was. Heb daardoor zelfs even getwijfeld of ik het nog wel wilde, of met z’n drietjes blijven niet ook gewoon goed was.
Succes met je keuze!
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
donderdag 5 maart 2020 16:19
Lux, ik laat jou voortaan bellen als ik weer ongesteld ben hoor
(hopende dat ik genoeg eitjes heb dit keer en überhaupt cryo's krijg)
donderdag 5 maart 2020 16:24
Haha ja zeker doen. Je moet je gewoon niet door die doktersassistentes af laten schepen maar naar het telefonisch spreekuur met N of I bellen, echt. Dat helpt! En ja vorige poging ging ook beter dus ik geloof helemaal in cryo’s voor jou. Maar hoop dat je om een andere reden niet om die cryo’s hoeft te bellen
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
donderdag 5 maart 2020 21:10
Wow, bedankt allemaal voor de vele openhartige reacties. Sommige dingen zijn nu al heel herkenbaar. Zo reis ik veel voor mijn werk en heb daardoor al op de vreemdste plekken en momenten moeten prikken voor de IUI.
Voordeel van de IUI vind ik dat het nog redelijk te combineren is met werk. Als je maar 1 nachtje weg bent is er voor het ziekenhuis meestal wel omheen te plannen. Ik vermoed dat dat lastiger wordt met ivf en dat ik dan mogelijk toch mijn manager moet informeren (kan natuurlijk nog wel eens gevolgen hebben). Nu weet eigenlijk niemand ervan en plan ik dingen gewoon in. Dat is dan weer het voordeel van een je eigen agenda bepalen.
Ik heb in ieder geval vandaag een berichtje aan mijn behandelaar gestuurd en kreeg vanmiddag nog bericht terug dat ze vandaag 'helaas' geen tijd meer had, maar een belafspraak voor dinsdag in wilde plannen. Il moet zeggen dat ik dat wel heel fijn vind.
Ik merk ook dat het me al helpt het hier even op te schrijven en zo mijn gedachten te ordenen mbt wat ik vind, denk en voel.
Bedankt allemaal!
Voordeel van de IUI vind ik dat het nog redelijk te combineren is met werk. Als je maar 1 nachtje weg bent is er voor het ziekenhuis meestal wel omheen te plannen. Ik vermoed dat dat lastiger wordt met ivf en dat ik dan mogelijk toch mijn manager moet informeren (kan natuurlijk nog wel eens gevolgen hebben). Nu weet eigenlijk niemand ervan en plan ik dingen gewoon in. Dat is dan weer het voordeel van een je eigen agenda bepalen.
Ik heb in ieder geval vandaag een berichtje aan mijn behandelaar gestuurd en kreeg vanmiddag nog bericht terug dat ze vandaag 'helaas' geen tijd meer had, maar een belafspraak voor dinsdag in wilde plannen. Il moet zeggen dat ik dat wel heel fijn vind.
Ik merk ook dat het me al helpt het hier even op te schrijven en zo mijn gedachten te ordenen mbt wat ik vind, denk en voel.
Bedankt allemaal!
donderdag 5 maart 2020 22:03
Waarom denk je dat open kaart spelen op je werk gevolgen kan hebben? Mij heeft het juist veel gebracht en mijn man ook, iedereen begrijpt dat super goed. En door ruimte te geven als werkgever krijg je super veel loyaliteit terug.
Ik vond IVF ook goed te combineren met werk, alleen toen we naar Duitsland gingen voor IVF werd het lastiger. Maar toen heb ik halve dagen bijzonder verlof opgenomen en halve dagen vanuit de auto gewerkt en ook veel werk afgekregen.
Het enige was dat ik rond de punctie altijd wel een week ziek was, maar dat kwam omdat ik er beroerd van herstelde. Maar ja, dat was dan ook mijn enige ziekteweek van 't hele jaar.
Ik vond IVF ook goed te combineren met werk, alleen toen we naar Duitsland gingen voor IVF werd het lastiger. Maar toen heb ik halve dagen bijzonder verlof opgenomen en halve dagen vanuit de auto gewerkt en ook veel werk afgekregen.
Het enige was dat ik rond de punctie altijd wel een week ziek was, maar dat kwam omdat ik er beroerd van herstelde. Maar ja, dat was dan ook mijn enige ziekteweek van 't hele jaar.
zaterdag 7 maart 2020 11:21
Fijn dat je zo'n goede ervaring hebt gehad op het werk. Bij mijn eerste ben ik heel open geweest over de IUI behandelingen en was het eerste wat mijn manager zei 'maar dan wil je misschien wel parttime gaan werken...'.
Ik heb de beste man (zelf vader van 3) gerust moeten stellen met het feit dat de kans dat het niet ging lukken toch echt groter was dan dat het wel zou lukken...
Je snapt waarschijnlijk wel wat er gebeurde nadat ik terugkwam van verlof en aanspraak maakte op ouderschapsverlof voor 8 uur in de week. Dit was overigens niet alleen een standpunt van de manager maar van de gehele organisatie. Achteraf gezien had ik een klacht in moeten dienen, maar ik kreeg toevallig net een hele leuke nieuwe baan aangeboden.
Als ik nu nog dezelfde manager had gehad als die me hier aannam was ik waarschijnlijk wel open geweest. Met de huidige durf ik dat niet aan.
Ik heb de beste man (zelf vader van 3) gerust moeten stellen met het feit dat de kans dat het niet ging lukken toch echt groter was dan dat het wel zou lukken...
Je snapt waarschijnlijk wel wat er gebeurde nadat ik terugkwam van verlof en aanspraak maakte op ouderschapsverlof voor 8 uur in de week. Dit was overigens niet alleen een standpunt van de manager maar van de gehele organisatie. Achteraf gezien had ik een klacht in moeten dienen, maar ik kreeg toevallig net een hele leuke nieuwe baan aangeboden.
Als ik nu nog dezelfde manager had gehad als die me hier aannam was ik waarschijnlijk wel open geweest. Met de huidige durf ik dat niet aan.
maandag 9 maart 2020 11:16
Wij kregen de uitslag dat het bij mijn man écht niet goed zat en dat we met geluk nog ICSI konden doen. Ik was shocked, maar het bevestigde op de 1 of andere manier wel mijn onderbuikgevoel dat er iets was en dat ik echt niet zwanger ging worden. Met ICSI had ik het idee dat er eindelijk iets gebeurde waardoor ik in ieder geval een kans ging hebben.
Ik vond het lichamelijk prima te doen. Hormonen weinig last van gehad, punctie was even doorbijten. Ik vond de wachttijd van hoeveel bevruchtingen, hoeveel cryo's en de wachtweken na terugplaatsing echt zenuwslopend. Maar: ik vond het echt dubbel en dwars waard. Ik zou het zo weer doen. Want er was 1 ding zeker: we wilden echt heel graag een kind. Manlief zei bij de witte test na eerste terugplaatsing "we gaan net zo lang door tot het raak is, of tot iemand zegt dat het niet meer kan". En daar heb ik me aan vastgehouden.
Ja, het beïnvloedt wel je leven, maar ik heb open kaart gespeeld op mijn werk met de mededeling naar mijn collega's dat als er iets te melden viel, ik dat wel zou aangeven. Daarentegen kreeg ik wel met enige regelmaat een blijk van medeleven ( bijvoorbeeld een bos bloemen) en dat heeft me zeker gesterkt!
Succes met je beslissing, het zijn echt emotioneel zware tijden...
Ik vond het lichamelijk prima te doen. Hormonen weinig last van gehad, punctie was even doorbijten. Ik vond de wachttijd van hoeveel bevruchtingen, hoeveel cryo's en de wachtweken na terugplaatsing echt zenuwslopend. Maar: ik vond het echt dubbel en dwars waard. Ik zou het zo weer doen. Want er was 1 ding zeker: we wilden echt heel graag een kind. Manlief zei bij de witte test na eerste terugplaatsing "we gaan net zo lang door tot het raak is, of tot iemand zegt dat het niet meer kan". En daar heb ik me aan vastgehouden.
Ja, het beïnvloedt wel je leven, maar ik heb open kaart gespeeld op mijn werk met de mededeling naar mijn collega's dat als er iets te melden viel, ik dat wel zou aangeven. Daarentegen kreeg ik wel met enige regelmaat een blijk van medeleven ( bijvoorbeeld een bos bloemen) en dat heeft me zeker gesterkt!
Succes met je beslissing, het zijn echt emotioneel zware tijden...
lilly1980 wijzigde dit bericht op 09-03-2020 11:19
3.22% gewijzigd
maandag 9 maart 2020 16:31
Als je een droom IVF hebt, dat wil zeggen eerste ronde raak - doorgaande zwangerschap - is het (denk ik) heel anders dan wanneer je steeds op de proef wordt gesteld en je teleurstellingen moet incasseren. Daarmee wordt ook je vertrouwen in een goede afloop steeds kleiner... en emotioneel moeilijker.depster schreef: ↑05-03-2020 14:56Hoe zwaar IVF is is echt per persoon verschillend.
Daar waar vrouwen schrijven het pittig te vinden, vond ik het 'weinig' voorstellen. Punctie was niet prettig, maar dat weet je van te voren.
Emotioneel zeer goed te doen en de hormonen ook.
De afwezig hoe zwaar het is, is dus heel erg subjectief.
Ik heb IVF met ICSI gehad. Uiteindelijk na diverse rondes (geen innesteling, miskraam en een chemische zwangerschap) een dochter gekregen van -inmiddels- 29 maanden.
Lichamelijk vond ik het wel te doen, mentaal vond ik het steeds zwaarder worden...
Heel veel succes als het zover is. En ik vond lotgenoten contact heel erg fijn. Heb heel veel aan Lilly (hierboven) gehad destijds.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 9 maart 2020 16:47
En het scheelt ook dat Dep is ingestapt bij ICSI, denk ik: geen voortraject van jaren waarin het niet lukt gehad. Dat scheelt een hoop frustratie en angst.Baggal schreef: ↑09-03-2020 16:31Als je een droom IVF hebt, dat wil zeggen eerste ronde raak - doorgaande zwangerschap - is het (denk ik) heel anders dan wanneer je steeds op de proef wordt gesteld en je teleurstellingen moet incasseren. Daarmee wordt ook je vertrouwen in een goede afloop steeds kleiner... en emotioneel moeilijker.
Ik heb IVF met ICSI gehad. Uiteindelijk na diverse rondes (geen innesteling, miskraam en een chemische zwangerschap) een dochter gekregen van -inmiddels- 29 maanden.
Lichamelijk vond ik het wel te doen, mentaal vond ik het steeds zwaarder worden...
Heel veel succes als het zover is. En ik vond lotgenoten contact heel erg fijn. Heb heel veel aan Lilly (hierboven) gehad destijds.
Niet lullig bedoeld hoor, verder, Dep, ik vind het heel fijn voor je dat het je is meegevallen. Maar ik denk dat je het niet kunt vergelijken met waar de ‘gewone’ MM’er doorheen gaat.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 9 maart 2020 16:52
Dat ben ik helemaal met jullie eens Lux en Baggal. Ik kan me niet voorstellen hoe het voor sommigen moest zijn met geen bevruchtingen of vele terugplaatsingen zonder resultaat. En wij gingen van een jaar zelf proberen, naar gelijk ICSI. Dan zit er nog meer rek in dan na jaren al allerlei behandelingen eerst,
maandag 9 maart 2020 16:54
Eens! Daarnaast had ik er bijvoorbeeld al 1 jaar zelf proberen en 3 jaar medische molen (met hormonen) opzitten voordat ik aan IVF begon. En inmiddels duurt het IVf traject ook alweer anderhalf jaar. Lotgenoten contact is inderdaad heel fijn (ik heb veel aan Lux (en anderen) gehad de afgelopen jaren en inmiddels heb ik ook veel aan de dames van het 'zwanger worden met IVF of ICSI' topic (waaronder Baggal).Baggal schreef: ↑09-03-2020 16:31Als je een droom IVF hebt, dat wil zeggen eerste ronde raak - doorgaande zwangerschap - is het (denk ik) heel anders dan wanneer je steeds op de proef wordt gesteld en je teleurstellingen moet incasseren. Daarmee wordt ook je vertrouwen in een goede afloop steeds kleiner... en emotioneel moeilijker.
Ik heb IVF met ICSI gehad. Uiteindelijk na diverse rondes (geen innesteling, miskraam en een chemische zwangerschap) een dochter gekregen van -inmiddels- 29 maanden.
Lichamelijk vond ik het wel te doen, mentaal vond ik het steeds zwaarder worden...
Heel veel succes als het zover is. En ik vond lotgenoten contact heel erg fijn. Heb heel veel aan Lilly (hierboven) gehad destijds.
maandag 9 maart 2020 17:10
Jij bent sowieso de allerstoerste volhouder van allemaal. Diep diep respect voor hoe jij elke keer weer opkrabbelt.DaisyLiz schreef: ↑09-03-2020 16:54Eens! Daarnaast had ik er bijvoorbeeld al 1 jaar zelf proberen en 3 jaar medische molen (met hormonen) opzitten voordat ik aan IVF begon. En inmiddels duurt het IVf traject ook alweer anderhalf jaar. Lotgenoten contact is inderdaad heel fijn (ik heb veel aan Lux (en anderen) gehad de afgelopen jaren en inmiddels heb ik ook veel aan de dames van het 'zwanger worden met IVF of ICSI' topic (waaronder Baggal).
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 9 maart 2020 21:03
Ik vond en vind het best n heftig traject. Ma paar keer iui naar icsi overgegaan veel teleurstellingen pijnlijke puncties. En dan nog het lange tijd leven onder invloed van hormonen (bleek achteraf meer met me te doen dan ik toen doorhad) gelukkig na 4e poging raak. Nu voor tweede valt het weer niet mee. Als je nou zou weten dat uiteindelijk wat oplevert dan is het zoveel beter te doen.
Ik las hieronder eea over gedoe op werk. Lees daarover eens het boek "spuug op je blouse" van Ina Heijnen wellicht behuplzaam
Ik las hieronder eea over gedoe op werk. Lees daarover eens het boek "spuug op je blouse" van Ina Heijnen wellicht behuplzaam
