Hernia tijdens zwangerschap - wie ervaring?

Wel zwangerschapsischias. Ik had begrepen dat de symptomen daarvan vergelijkbaar zijn met een hernia. En wat jij beschrijft is heel herkenbaar. Ben alleen niet in een rolstoel geweest. Mijn rug staat iets scheef, ruggemerg is over de hele lengte versmald en mijn si gewricht is helemaal vlak ipv geribbeld. Daardoor heb ik extra kans op bekken- en rugklachten tijdens zwangerschappen, maar risico is er altijd.



Mijn 2e zwangerschap ben ik de laatste 3 maanden vrijwel niet meer buiten geweest. In elk geval niet alleen want lopen, fietsen en autorijden kon ik allemaal niet. Het ergste vond ik het uitzichtloze en de verveling. Kon niks, 24u per dag die verrekte pijn. Ik heb toen meerdere sjaals en babybeenwarmers gebreid.



Tijdens mijn vorige zwangerschap was het rond 25 weken het ergst, snel verergert toen door een misstap. Uiteindelijk ben ik tijdens de zwangerschap door een juiste balans tussen veel rust en spierversterkende beweging zo goed als volledig hersteld. De laatste 2 maanden ben ik vrijwel pijnvrij gebleven met heel rustig aan doen, niet over mijn grenzen gaan maar wel beweging. Huishouden, langer dan 5 minuten lopen of een paar minuten staan allemaal geen optie meer geweest, maar met al die beperkingen had ik geen pijn. Autorijden lukte deze keer wel continu, omdat we nu een automaat hadden en ik kon rijden met het pijnvrije been.

Geen hernia maar wel verschoven wervels waardoor zenuwen klem zaten en de pijn vergelijkbaar was als bij een hernia. Verschrikkelijk, heb gejankt van de pijn omdat ik niks meer kon... Dit was rond week 25 ofzo en de fysio heeft me nog enigszins kunnen helpen. Voor m'n zwangerschap heb ik dit ook al een paar keer gehad maar nog nooit zo heftig. Herstel duurde ook langer, zeker 3 tot 4 weken.

Nu (31 weken) gaat het gelukkig weer goed.

Sterkte!

Waarom mag je geen MRI?



MRI wordt niet aangeraden in het eerste trimester (wetenschappelijk zijn nooit nadelen aangetoond, maar internationaal wordt de termijn gelijk aan röntgen aangehouden, dus geen onderzoek in eerste trimester).

Daarna kan het geen kwaad, zolang de SAR-limieten (opwarming lichaam, instelling apparaat) niet worden overschreden…..

Ja, ik helaas... Ben zelfs geopereerd met 16 weken... Wat wil je weten?

ik heb ook een hernia (discushernia ) en drukt op mijn ruggemerg.

ik heb ook 2 ruggeplaatjes die gebarsten, zijn .



er was ook een tijd dat ik verlammingen had en enorm pijn 4 chirurgen rade mij aan om te opereren. tegen mijn zin te jong 22 jaar.



te eide raad ging ik naar een vietnamees en die plaatste laser op mijn rug en ik moet kuur cortizone nemen ik was wel verzwaard maar kan mij niet schelen de pijn is weg.



nu neem ik geen pijnstillers meer! daarvoor 6 ibrubrofin 600 per dag + cortizone + dafalgan.



nu ik geen pijn meer heb en dit al ong 8 maanden geen pillen meer wensen wij nu een kindje we zijn al bezig van december maar tot nu toe nog ,niks. ik hoop dat ik tijdens de zwangerschap geen last zal van hebben of toch dragelijk.

Zodra de hormonen mijn lijf uit waren, ging de pijn ook weg. Deze zwangerschap direct ook weer pijn (ik wist eigenlijk al wel weer voor het testen dat ik weer zwanger was omdat ik het mes in mijn bil weer voelde). Ik ben nu vanaf het allerbegin heel voorzichtig geweest. Alles wat pijn oplevert doe ik niet nog een keer tenzij het echt moet (een van de andere kinderen redden ofzo). Ik ben nu op de helft en zo goed als pijnvrij.



Ik denk dat het makkelijker is om je er op in te stellen dat het nog een lange pijnlijke zit is. Dan kan het nog mee gaan vallen. Ik vond me erbij neer leggen makkelijker, minder frustrerend.

Met 6 weken zwangerschap begonnen bij mij de klachten. Na de bevalling van mijn eerste ben ik ook geopereerd aan een hernia, mijn zoontje was toen 5 maanden. Ik wist toen dat er nog een uitstulping zat, een niveau lager, maar eigenlijk ging het heel goed, totdat ik dus weer zwanger werd. Ik herkende het helaas meteen...

Alleen zit je dan in een lastige situatie, niemand kan je advies geven, omdat de combinatie van zwangerschap en hernia niet vaak voorkomt. Dus zoek je zelf van alles uit.

Pijnmedicatie kon helaas niet, ja, alleen paracetamol. Daar slikte ik het maximum van, maar dat helpt niet tegen zenuwpijn. Op een gegeven moment kon ik niets meer van de pijn. Heb nachten huilend op handen en voeten door gebracht, dat was dan het minst pijnlijk. Ik kreeg krachtsverlies in beide benen en beide voeten voelden doof aan. Het kon niet meer langer...

Wat een pijn!

Met 13 weken een MRI gehad, een flinke hernia was te zien. De week erop de uitslag, binnen een week een gesprek met de neurochirurg en de week daarop geopereerd. Ik kreeg een ruggenprik en dat vond ik geen pretje, maar voor het kindje was het beter. Ontzettend spannend ook allemaal, omdat je weet dat je een leventje bij je draagt! Gelukkig bleek alles goed met het kindje na de operatie. De gemene zenuwpijnen waren gelukkig weg, maar de rest van de zwangerschap was nog wel zwaar. helaas heb ik ook nu nog krachtsverlies en een dove rechtervoet. Ik ben er nog lang niet...

Mijn dochtertje is gelukkig gezond ter wereld gekomen, ze is nu 4 maanden. Ik geniet intens van haar, dat mag ook wel na alle ellende Ik heb trouwens in overleg met de gyn gekozen voor een keizersnede, dat is uiteindelijk een slimme beslissing geweest.



Ik hoop dat het bij jou beter gaat. Ik wens dit echt niemand toe! Ik vond het zelf frustrerend dat er zo weinig te vinden is over ervaringen van 'lotgenoten', dus als je nog andere vragen hebt

Hallo Baya (en anderen),



Wat vervelend van je hernia. Ik heb hier ervaring mee. Momenteel ben ik 39+2 dagen zwanger en wordt het spannend!

Ik weet niet wat je precies wilt weten, maar hierbij mijn ervaring:

Na 12 weken kreeg ik veel last van mijn rug, bil en been en had op internet gelezen dat het wellicht zwangerschapsischias kon zijn. Met 19 weken zakte ik door mijn voet en kon ik nauwelijks meer iets. De huisarts dacht aan een hernia en ik kon dezelfde week bij de neuroloog terecht. Een MRI scan is inderdaad af te raden tijdens zwangerschap (zei de neuroloog) en hij heeft met het prikken van een soort stokjes mijn gevoel getest en door het al dan niet liggend je benen op kunnen tillen en op hakken en tenen kunnen lopen dat het (hoogstwaarschijnlijk) een hernia in de onderrug is.

Ik ben gelijk gestopt met werken, want ik kon nauwelijks zitten en had het benauwd van de pijn. Op internet heb ik geprobeerd informatie te vinden. Het komt inderdaad niet zo vaak voor, en het heeft volgens de arts ook niet zo heel veel met de zwangerschap te maken. Als je niet zwanger was, had je het waarschijnlijk ook gekregen (misschien een paar maanden later).



De pijn is moeilijk he, maar het verschilde bij mij per dag en het went ook wel enigszins op een gegeven moment. Ik heb tot 30 weken 3 paracetamol per dag geslikt en daarna mocht ik er 6 per dag. Die neem ik consequent iedere 4 uur in, dat helpt het beste.

Verder heb ik eerst iedere week, en na een aantal keren eens in de twee weken, mensendieck therapie gedaan. Ik kan niet zeggen dat het nou echt heel veel hielp, maar het idee er iets aan te doen is wel goed bevallen in ieder geval. Verder mag je gewoon proberen te bewegen en is dat heel lastig.

Fietsen gaat bij mij super. Lekker rechtop zitten en je rug recht houden en in de 1e versnelling. Ik fiets iedere dag. Lopen gaat soms goed, maar vaak met krukken en pijn en dan ga je weer krom lopen, dus geen aanrader.

Bij 'NL in beweging' was het advies voor rugklachten 'Appels plukken'; rechtop zitten en zogenaamd boven je hoofd appels plukken om en om, voor eer ruimte tussen de wervels. Dat kan ook verlichting geven en doe ik iedere ochtend.



Ik weet niet hoe jouw omgeving reageert, maar ik vind/vond het echt lastig. Mensen zien niets aan je en denken, die is zwanger en zal wel een zwangerschapskwaaltje hebben of niet willen werken ofzo. dingen als 'o dan kun je lekker nu de hele dag liggen lezen', 'fijn om thuis te zijn, had ik ook wel gewild' , 'wat dacht je ik pak een kruk dan lijkt het wat erger' , 'hoezo kun jij wel fietsen', 'gelukkig is het na de zwangerschap over', 'gelukkig hoef je niet lang meer' , 'gaat nu vast beter nu je officieel verlof hebt' heb ik gehoord en vond ik absoluut niet leuk, maar ik maak me er nu niet meer druk over. Iedereen heeft een mening.



Ik heb ongeveer een maand geleden gesprekken gehad met de neuroloog, verloskundige, anesthesist en de gynaecoloog en de conclusie over bevallen is de volgende:



-Pijnbestrijding is mogelijk als je dat wilt. Als het vermoeden is dat de hernia laag zit, dan kan het geen kwaad. Er kan niet in de hernia worden geprikt en de hernia zit aan de zijkant van een wervel en ruggenprik achterkant. Pompje remifenthanil geeft sowieso geen problemen.

- Natuurlijk bevallen is gewoon mogelijk en ks of natuurlijk heeft geen voorkeur zei de arts. De pijn van de hernia zal je niet zo snel voelen omdat de bevalling overheerst. (nu ben ik eerder bevallen en had ik het gevoel of mijn rug steeds werd gebroken, dus of het waar is...., vandaar optie op ruggenprik). Maar bij keizersnede moet je langer rusten en gebruik je even je spieren nog minder, dat kan het hernia herstel in de weg zitten.

- na de bevalling rustig houden maar alle voedingsmomenten echt zittend rechtop doen met een kussen in je rug, dus niet liggend of hangend in een stoel. Neem juist die momenten voor goede houding en herstel.

- na een aantal weken, als je weer wat bent afgevallen een MRI scan

- En sowieso goed voor herstel bekken en rug: Gelijk van die strakke slankie broekjes van HEMA of Triumph (of ander merk) aan. Daardoor blijft het beter op zijn plaats.



Voor iets verlichting heb ik altijd of een buikband van het merk 'Anita' of van het merk 'Meleda' om. Ook hebben ze er broekjes van. En ik ga iedere 2 uur even liggen, een kwartiertje, en tussen de middag een uurtje bijslapen van de gebroken nachten.



En ik ga regelmatig in bad.



Omdat een hernia uit zichzelf kan herstellen heb ik hier vooral tot week 34 naartoe gewerkt maar is het niet overgegaan. Je wordt natuurlijk steeds zwaarder en je lichaam veranderd.



Op fora had ik gelezen over vrouwen die de laatste weken in het ziekenhuis liggen omdat ze niets meer kunnen.

DIE ERVARING HEB IK NIET

Want wat is er nou gebeurd sinds een dag of 10: de pijn is aanzienlijk minder. Dat kan komen omdat je romp op het einde wat uitzet en je meer ruimte in je rug krijgt. Wat een verademing! Mensen zeggen 'laatste loodjes zullen wel heel zwaar zijn' . Dat vind ik niet. Eindelijk de zenuwpijn minder of soms weg, ik voel me top! Het mag nog wel een weekje duren zo.



Na de bevalling zien we wel verder.

We wonen heel klein in Amsterdam op 2 hoog. Die trappen zijn zo onhandig, zeker met een kleintje van 2, maar ik ben zo blij dat we nu zo klein wonen want daardoor was het goed te overzien voor mij de laatste maanden. Alles binnen handbereik en als ik in bad zit kan ik mijn zoontje zien spelen. Geen grote ruimtes om schoon te houden en geen trappen op om naar toilet te gaan, dus dat was wel een voordeel! Ik hoop dat je voldoende hulp krijgt of kunt krijgen? Vergeet in ieder geval niet aan te geven bij de kraamzorg dat je hernia hebt, want je krijgt dan wel wat extra uren kraamhulp, dat is echt nodig na een bevalling.



Hopelijk heb je iets aan mijn verhaal.

Laat je vooral niet gek maken door wat mensen zeggen of vinden.

Probeer wel enigszins te blijven bewegen door te fietsen, probeer die rugbanden eens zodat de hernia wat op zijn plaats blijft zitten. Maak je niet te druk over de bevalling, slik consequent paracetamol en probeer een beetje te genieten, ook al is dat niet altijd makkelijk.

Gebruik de goede dagen om je op te laden en wat leuks te doen als het gaat. (niet teveel zoetigheden gaan eten he;) wel gezond proberen te doen, dat was mijn valkuil eventjes maar eet inmiddels weer vooral gezond)



Ik wens je heel veel beterschap en hoop dat je op het einde van je zwangerschap ook een tijdje zonder die zenuwpijn doormaakt, net als ik. En een goede bevalling gewenst!

Heftig allemaal. Zeker geopereerd worden tijdens je zwangerschap.

Bij mij is het juist omgekeerd. Al jaren last van rug- en nekhernia maar sinds ik zwanger ben geen last meer. Hopelijk komt het erna niet weer.