Hoort dit er ook bij?

25-03-2019 07:14 26 berichten
Na 3 jaar proberen en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap (met gesprongen eileider en een interne bloeding aan toe) ben ik nu ongeveer 10-11 weken zwanger.

En het valt me verdomd zwaar. lichamelijk is het te doen,maar geestelijk is het bal.
Ik weet dat het er bij hoort en dat iedere zwangerschap anders is, maar nu is het een verschil van dag en nacht.

Waar ik de vorige zwangerschap bijna 8 maanden blij en tevreden was met af en toe een hormonale bui, is de blijdschap ver te zoeken.

Ik voel of helemaal niks en compleet afgevlakt. Of ik ben opgejaagd,boos en verschrikkelijk somber. Ik vind het op vrijdag al weer verschrikkelijk om op maandag te moeten werken. Dat is echt NIKS voor mij. Ik haalde juist energie uit mijn werk. Ben sinds kort gestart op een nieuwe afdeling waar ik alleen maar mogelijkheden en voordelen zag. Dit is compleet weg. Ik heb het idee dat ik niets kan, niemand me moet en ik voel me compleet verloren.

Het liefst zou ik in bed kruipen en liggen verder niks. De dag doorkomen voelt als een gevecht. Ik voel me schuldig naar mijn werk,mijn kind, mijn man en zelfs de kat. Slapen gaat ook niet super. Veel wakker en veel nachtmerries. Daardoor blijf ik ook super moe en voel ik me natuurlijk ook niet beter. Ik heb het gevoel dat alles te veel is.

Ik herken mezelf niet meer. Ik weet dat het hormonen zijn maar pfoe wat valt dit zwaar.

Gaat dit snel voorbij?moet ik hier wat mee, of accepteren dat dit hormonen zijn en ik gewoon voorlopig niet meer mezelf ben?
Alle reacties Link kopieren
miss_bubbles schreef:
25-03-2019 09:56
Ik heb een hele fijne werkgever. Naar buiten wippen zullen ze nooit doen. Kans bestaat dat ze me wel terug op de oude afdeling kunnen zetten. Maar deze afdeling is qua belasting wel fijner. De oude is vertouwd en veilig

Dat jij momenteel niet lekker in je vel zit is heus voor je omgeving wel duidelijk. Juist omdat je net met iets nieuws begonnen bent zou ik ze vertellen wat er gaande is. Voordat ze straks denken dat je deze nieuwe werkplek niet wilt.

Los daarvan.
In elk boekje/tijdschrift, op elke babysite, in elke reclamespot zie je een lachende baby en een blije mama, in zachte pasteltinten, omgeven met roze wolkjes. De boodschap is altijd hetzelfde; een baby is geweldig, lief, het beste dat je kan overkomen en ja, je wilde toch zo graag?!!
De realiteit is dat je de eerste maanden kapot bent van vermoeidheid, met wat pech beste vriendjes wordt met je wcpot, de helft van wat je lekker vindt niet meer mag eten/drinken, je lijf compleet uit balans raakt, je ingewanden drie-hoog-achter in een hoekje van je ribbenkast gepropt worden. Je kunt last krijgen van je maagzuur, je bekken, je banden. En dan hebben we het nog niet over een zwangerschapsmasker, aambeien, gassen, een mooie volle bos haar die na de bevalling halveert (of andersom) en dan ben ik vast nog een hoop vergeten.
Ooit was hier een topic met in de titel iets als; als ik dat geweten had, of wat niemand vertelt.
Een baby is niet alleen maar geweldig en lief en leuk, het is vooral ook heel hard werken en het neemt veel tijd in beslag. Het is niet voor niks dat de meeste moeders uiteindelijk toch zwichten voor die parttime baan.

Maar toch; van harte gefeliciteerd met je zwangerschap!! En bedenk; het is een faaaaaaaaase.....

Edit; ik heb even gezocht naar dat topic, maar er blijken er een hoop te zijn. Genoeg hilarische topics over de nadelen van zwangerschap en baby. Gewoon donkergrijze wolken met een roze/blauw randje.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven