Zwanger
alle pijlers
Jeetje... nog steeds "balen" van geslacht baby
vrijdag 28 juli 2017 21:29
Hi allemaal,
Ik ben momenteel 9 maanden zwanger van mijn 2e dochter. Laat ik beginnen met het feit dat ik super super super blij ben dat mijn meisje gezond is, dat dat mij meer waard is dan wat dan ook.
Maaarrrr.....
Ik baal nog steeds dat ik weer een meisje krijg. Dat gevoel had ik bij mijn eerste zwangerschap ook al, maar dat gevoel ging toen veel sneller weg. En nu mijn meisje er is, al 3 jaar in ons leven, zou ik nooit meer zonder haar kunnen en willen. Ze is werkelijk mijn alles.
Bij mijn eerste zwangerschap kwam het voorgevoel voor een jongen deels omdat mijn vriend dat ook heel graag wou. Ook Ik wou hem graag een zoon schenken. Maar ik heb mij ook altijd voorgesteld met een jongen. Ik ben zelf niet zo'n meisje-meisje.
Ik probeer nu al 9 maanden te achterhalen waarom het gevoel zo sterk is maar ben er nog steeds niet achter.
Behalve dat ik minder hoef te kopen omdat we alles al hebben voor een meisje is er ook totaal geen drang. Het voelt niet bijzonder. Dat valt ook andere wel op helaas.
Iedere afspraak bij de gynaecoloog zegt ze weer heel blij "heeeeel duidelijk een meisje" en ik doe maar alsof ik blij ben maar t voelt alsof ze t mes nog een keer omdraaien.
Vrienden van ons zijn ook weer zwanger en krijgen nu (hun 2e) wel een jongen. Dat hebben we net te horen gekregen. En gelijk ben ik weer van slag. Ik hoopte zo dat ook zij weer een meisje kregen, maar dat hoopte ik alleen maar voor mezelf. Omdat ik wist dat ik t moeilijk zou krijgen als t nieuws anders bleek te zijn. Mega echoistisch!!!
Wat ik wil met mijn verhaal? Ik hoef geen verwijten oid. Ik ben benieuwd of er meer meiden zijn die dit gevoel herkennen? En of zij om die reden voor een 2e, 3e of 4e kindje zijn gegaan, in de "hoop" op toch dat ene geslacht?
Ik ben zo boos, teleurgesteld en verdrietig in mezelf dat ik dit gevoel heb. Ik wil er zo graag van af! Ik blijf me ook dagelijks wel 100x verontschuldigen to die kleine in mijn buik, want ik wil niet dat zij ooit het gevoel krijgt dat mama een jongen wou.
Ik ben momenteel 9 maanden zwanger van mijn 2e dochter. Laat ik beginnen met het feit dat ik super super super blij ben dat mijn meisje gezond is, dat dat mij meer waard is dan wat dan ook.
Maaarrrr.....
Ik baal nog steeds dat ik weer een meisje krijg. Dat gevoel had ik bij mijn eerste zwangerschap ook al, maar dat gevoel ging toen veel sneller weg. En nu mijn meisje er is, al 3 jaar in ons leven, zou ik nooit meer zonder haar kunnen en willen. Ze is werkelijk mijn alles.
Bij mijn eerste zwangerschap kwam het voorgevoel voor een jongen deels omdat mijn vriend dat ook heel graag wou. Ook Ik wou hem graag een zoon schenken. Maar ik heb mij ook altijd voorgesteld met een jongen. Ik ben zelf niet zo'n meisje-meisje.
Ik probeer nu al 9 maanden te achterhalen waarom het gevoel zo sterk is maar ben er nog steeds niet achter.
Behalve dat ik minder hoef te kopen omdat we alles al hebben voor een meisje is er ook totaal geen drang. Het voelt niet bijzonder. Dat valt ook andere wel op helaas.
Iedere afspraak bij de gynaecoloog zegt ze weer heel blij "heeeeel duidelijk een meisje" en ik doe maar alsof ik blij ben maar t voelt alsof ze t mes nog een keer omdraaien.
Vrienden van ons zijn ook weer zwanger en krijgen nu (hun 2e) wel een jongen. Dat hebben we net te horen gekregen. En gelijk ben ik weer van slag. Ik hoopte zo dat ook zij weer een meisje kregen, maar dat hoopte ik alleen maar voor mezelf. Omdat ik wist dat ik t moeilijk zou krijgen als t nieuws anders bleek te zijn. Mega echoistisch!!!
Wat ik wil met mijn verhaal? Ik hoef geen verwijten oid. Ik ben benieuwd of er meer meiden zijn die dit gevoel herkennen? En of zij om die reden voor een 2e, 3e of 4e kindje zijn gegaan, in de "hoop" op toch dat ene geslacht?
Ik ben zo boos, teleurgesteld en verdrietig in mezelf dat ik dit gevoel heb. Ik wil er zo graag van af! Ik blijf me ook dagelijks wel 100x verontschuldigen to die kleine in mijn buik, want ik wil niet dat zij ooit het gevoel krijgt dat mama een jongen wou.
zaterdag 29 juli 2017 13:11
Deze denkwijze moet je uit je hoofd zetten. Wij waren thuis ook met twee meiden, en waar mijn zus een mama's-kindje was, was ik een echt papa's-kindje. Niemand in huis die mij zo goed begreep als mijn vader, met hem kon ik lezen en schrijven.Bendoline schreef: ↑28-07-2017 22:24
Dat ik schreef "hem een zoon schenken" is niet middeleeuws bedoeld. Ik kan mij voorstellen dat een vader ook graag een zoon zou willen. Om datzelfde te ervaren als ik kan/heb met mijn dochter. Dezelfde manier van doen/denken/interesses delen/typische manier van mannen dingen doen of denken. Wij zijn toch anders van elkaar. Mannen zullen nooit 100% vrouwen logica begrijpen en visa- versa (en gelukkig maar!).
zaterdag 29 juli 2017 14:19
Een kraamverzorgster vertelde dat kinderen in Amsterdam nu vaker de achternaam van moeder krijgen dan van vader (mijn eigen kinderen ook trouwens). Weet verder niet of daar onderzoek naar gedaan is.
zaterdag 29 juli 2017 14:30
Een hoop voor een bepaald geslacht begrijp ik wel (al was ik uberhaupt blij zwanger te zijn na 2 miskramen en jaren IVF), maar de manier waarop je dit beschrijft in je OP is best hard. Tel je zegeningen. Als je doorgaand zwanger mag zijn van een gezond kind in de juiste omstandigheden is dat een enorm geschenk...
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zaterdag 29 juli 2017 15:20
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
zaterdag 29 juli 2017 18:12
Nou, het zou me wat zijn héS-Groot schreef: ↑29-07-2017 08:17Dat is inderdaad ouderwets, sterker nog: achterhaald. Bij trouwen kun je gewoon kiezen voor welke naam je houdt dan wel aanneemt, dus de naam van jouw vriend kan ook via dochters doorgegeven worden.
Haha, zul je zien: neemt jouw zoon de naam van zijn vriendin aan en krijgt hun kind haar naam... weg met je garantie en je stamboom.
!!!Ik zeg toch dat ik weet dat het geen garantie is. Jij vindt het achterhaald, ik vind het leuk. Meer niet. Ik zeg niet dat ik een dochter zou verwensen ofzo :')
ik moest mijn meisje laten gaan 
ik zal mijn verdere preek voor mij houden
zaterdag 29 juli 2017 19:17
Zo, dit is best wel heftig!
Je zegt dat je je dochter niet afwijst, maar eigenlijk doe je dat wel. Dat ben je nu al voor een hele lange tijd aan het doen!
Laat het gevoel los, wees blij dat je nog een gezond kindje op de wereld mag zetten!
Zoals er al vaker is gezegd: niet iedereen heeft dat geluk!
Dus: tel je zegeningen.
Je zegt dat je je dochter niet afwijst, maar eigenlijk doe je dat wel. Dat ben je nu al voor een hele lange tijd aan het doen!
Laat het gevoel los, wees blij dat je nog een gezond kindje op de wereld mag zetten!
Zoals er al vaker is gezegd: niet iedereen heeft dat geluk!
Dus: tel je zegeningen.
zaterdag 29 juli 2017 19:58
Ik zou het toch aankaarten bij verloskundige, huisarts of psycholoog als ik jou was. Je kindje mag hier geenszins last van hebben en zelf lijk je het niet opgelost te kunnen krijgen. Zoek daar hulp bij.
(en sterkte voor allen die geen kinderen kunnen krijgen en/of afscheid hebben moeten nemen van hun kindjes)
(en sterkte voor allen die geen kinderen kunnen krijgen en/of afscheid hebben moeten nemen van hun kindjes)
zaterdag 29 juli 2017 20:01
Twee dochters, wat een geluk juist!
Je hoeft van je dochters toch niet perse tutjes te maken? Waarom ga je met die meisjes niet doen wat je met je zoontje had willen doen? Misschien vinden ze voetballen wel leuk, misschien houden ze meer van rood dan van roze.
Zelf zou ik zoontjes juist oersaai vinden. Maar ik heb geen kinderen, ik wilde ze niet. Kinderen zijn ook niet maakbaar en dat moet je ook niet willen.
Je kunt ze slechts opvoeden tot prettige mensen die zich kunnen handhaven in deze maatschappij en hun geluk daar kunnen vinden.
Je hoeft van je dochters toch niet perse tutjes te maken? Waarom ga je met die meisjes niet doen wat je met je zoontje had willen doen? Misschien vinden ze voetballen wel leuk, misschien houden ze meer van rood dan van roze.
Zelf zou ik zoontjes juist oersaai vinden. Maar ik heb geen kinderen, ik wilde ze niet. Kinderen zijn ook niet maakbaar en dat moet je ook niet willen.
Je kunt ze slechts opvoeden tot prettige mensen die zich kunnen handhaven in deze maatschappij en hun geluk daar kunnen vinden.
zaterdag 29 juli 2017 20:14
Maar dat is toch niet wat hormonen doen tijdens zwangerschap????? Die maken toch juist dat je van je kind houdt, zelfs als je geen kinderen wilde?
Heel veel sterkte Piene. Wat erg voor je dat je je dochtertje verloren hebt. Wat is geslacht dan eigenlijk nog minder dan een futiliteit. Een kind of een mens is toch zoveel meer dan sekse? Het is karakter, persoonlijkheid, eigenheid..... Sneu voor jou dat jij dit nu moet lezen.
Ik denk dat de ts nog veel moet meemaken zodat ze leert te relativeren, en wat er werkelijk toe doet in het leven. Meer mens worden.
Heel veel sterkte Piene. Wat erg voor je dat je je dochtertje verloren hebt. Wat is geslacht dan eigenlijk nog minder dan een futiliteit. Een kind of een mens is toch zoveel meer dan sekse? Het is karakter, persoonlijkheid, eigenheid..... Sneu voor jou dat jij dit nu moet lezen.
Ik denk dat de ts nog veel moet meemaken zodat ze leert te relativeren, en wat er werkelijk toe doet in het leven. Meer mens worden.
zaterdag 29 juli 2017 20:52
Wat heftig om te lezen dat je je nog steeds zo voelt. Ik hoop echt dat dit over is zodra ze geboren is.
Zelf maakt het geslacht van onze 2e me niks uit. 2 van het zelfde geslacht lijkt me oprecht net zo leuk als van elk eentje.
Mijn ene tante heeft trouwens wel 4 kinderen gekregen, omdat ze zo graag een meisje wilde. Bij Nr 4 was dat eindelijk gelukt. Geen idee of ze met 4 jongens nog een poging gedaan zouden hebben.
Een andere tante is maar gestopt na jongen nummer 3.
Zelf maakt het geslacht van onze 2e me niks uit. 2 van het zelfde geslacht lijkt me oprecht net zo leuk als van elk eentje.
Mijn ene tante heeft trouwens wel 4 kinderen gekregen, omdat ze zo graag een meisje wilde. Bij Nr 4 was dat eindelijk gelukt. Geen idee of ze met 4 jongens nog een poging gedaan zouden hebben.
Een andere tante is maar gestopt na jongen nummer 3.
zaterdag 29 juli 2017 21:23
Maar jongetjes lijken je saai?iones schreef: ↑29-07-2017 20:14Maar dat is toch niet wat hormonen doen tijdens zwangerschap????? Die maken toch juist dat je van je kind houdt, zelfs als je geen kinderen wilde?
Heel veel sterkte Piene. Wat erg voor je dat je je dochtertje verloren hebt. Wat is geslacht dan eigenlijk nog minder dan een futiliteit. Een kind of een mens is toch zoveel meer dan sekse? Het is karakter, persoonlijkheid, eigenheid..... Sneu voor jou dat jij dit nu moet lezen.
Ik denk dat de ts nog veel moet meemaken zodat ze leert te relativeren, en wat er werkelijk toe doet in het leven. Meer mens worden.
zaterdag 29 juli 2017 21:27
zaterdag 29 juli 2017 21:51
Ja, sorry, maar ik kan er niet meer van maken dan dit. Gevoelens kun je echt tot op zekere hoogte sturen, bijvoorbeeld door te rationaliseren. In plaats daarvan blijf je er erg in hangen. Het komt wat verwend over. Geef jezelf een schop onder je kont.
Geniet van je meisjes.
zaterdag 29 juli 2017 21:54
Je OP vind ik erg hard. Ik kan me best voorstellen dat je je verheugd op een bepaald geslacht, of jezelf misschien altijd als moeder van een jongen gezien hebt of andersom. Prima. Maar ga alsjeblieft met iemand praten. Al is het maar om je hart te luchten en het een plekje te kunnen geven. Je dochtertje verdient dat op zijn minst.
Ik heb nooit een voorkeur gehad, maar in mijn familie hangt een STERKE voorkeur naar meisjes. NIet vanuit mijn ouders, maar bij vaderskant draait het in de rest van de famile (waar ik heel hecht mee ben) echt alleen om meisjes. Dat was vroeger al zo. Ik en mijn nichten kregen veel meer aandacht etc dan mijn broertje en ene neef ooit hebben mogen genieten.
Wat dat is weet ik niet. Mijn nicht kreeg een dochter, iedereen helemaal dolgelukkig. Haar zus kreeg ook een dochter. Iedereen wist ZEKER dat ik een meisje zou krijgen (wij wisten dat het een jongen was, maar om deze reden hield ik mijn mond). Heb ze nog nooit zo beteuterd zien kijken toen hij geboren was. Ze zijn dol op hem, maar het is toch anders.
Nu was die ene nicht weer zwanger en net bevallen. Weer een meisje en wat een geluk!! Want twee meisjes, wow, de jackpot. Ik had eigenlijk gehoopt dat ze een jongen zou krijgen. Meer zodat mijn familie (die toch erg hangt naar die ene nicht) ook eens ziet dat jongetjes NET zo leuk zijn. Haar zus is ook weer zwanger en is een maand voor mij uitgerekend. Die houdt het geslacht geheim maar ik weet eigenlijk zeker dat het ook weer een meisje zal zijn. En natuurlijk is het hartstikke leuk 2 meisjes. Maar het steekt me wel dat een jongen en een meisje minder leuk is.. of god forbid 2 jongens.
Ik krijg dit keer ook een meisje. Hartstikke blij mee. Zeker gezien het feit dat me nu ten zeerste is afgeraden ooit nog zwanger te worden, vind ik het fijn dat ik van ieder 1 heb. Ik wilde altijd een groot gezin. Maar, had ik twee jongetjes gehad was ik nét zo gelukkig geweest.
Het stak me dat we op onze bruiloft vertelden dat we een meisje kregen en mijn hele familie begon te juichen. O wat geweldig, EINDELIJK een meisje. Ik werd er een beetje naar van.
Alsof mijn lieve, mooie, slimme, geweldige zoontje eigenlijk niet goed genoeg is.
Ik heb nooit een voorkeur gehad, maar in mijn familie hangt een STERKE voorkeur naar meisjes. NIet vanuit mijn ouders, maar bij vaderskant draait het in de rest van de famile (waar ik heel hecht mee ben) echt alleen om meisjes. Dat was vroeger al zo. Ik en mijn nichten kregen veel meer aandacht etc dan mijn broertje en ene neef ooit hebben mogen genieten.
Wat dat is weet ik niet. Mijn nicht kreeg een dochter, iedereen helemaal dolgelukkig. Haar zus kreeg ook een dochter. Iedereen wist ZEKER dat ik een meisje zou krijgen (wij wisten dat het een jongen was, maar om deze reden hield ik mijn mond). Heb ze nog nooit zo beteuterd zien kijken toen hij geboren was. Ze zijn dol op hem, maar het is toch anders.
Nu was die ene nicht weer zwanger en net bevallen. Weer een meisje en wat een geluk!! Want twee meisjes, wow, de jackpot. Ik had eigenlijk gehoopt dat ze een jongen zou krijgen. Meer zodat mijn familie (die toch erg hangt naar die ene nicht) ook eens ziet dat jongetjes NET zo leuk zijn. Haar zus is ook weer zwanger en is een maand voor mij uitgerekend. Die houdt het geslacht geheim maar ik weet eigenlijk zeker dat het ook weer een meisje zal zijn. En natuurlijk is het hartstikke leuk 2 meisjes. Maar het steekt me wel dat een jongen en een meisje minder leuk is.. of god forbid 2 jongens.
Ik krijg dit keer ook een meisje. Hartstikke blij mee. Zeker gezien het feit dat me nu ten zeerste is afgeraden ooit nog zwanger te worden, vind ik het fijn dat ik van ieder 1 heb. Ik wilde altijd een groot gezin. Maar, had ik twee jongetjes gehad was ik nét zo gelukkig geweest.
Het stak me dat we op onze bruiloft vertelden dat we een meisje kregen en mijn hele familie begon te juichen. O wat geweldig, EINDELIJK een meisje. Ik werd er een beetje naar van.
Alsof mijn lieve, mooie, slimme, geweldige zoontje eigenlijk niet goed genoeg is.
zaterdag 29 juli 2017 22:14
Ik herken je gevoelens een beetje. Ben nu zwanger van de derde jongen en moest ook even slikken toen we daar achter kwamen, ondanks dat we bewust de keuze voor een derde kind hebben gemaakt. Voor mij stond dat gevoel van 'jammer, nooit een meisje' wel los van hoeveel ik al van dit ventje hou. Desalniettemin rationaliseer ik het door te bedenken dat we super blij zijn dat we uberhaupt drie gezonde kinderen kunnen krijgen en dat mijn ideeen over een meisje / moeder-dochter band waarschijnlijk in werkelijkheid toch anders zal zijn dan ik mij voorstel.
Toch vind ik het wonderbaarlijk hoeveel mensen er over to's voorkeur vallen; hoe vaak ik wel niet zielig ben aangekeken/vragen kreeg als ik trots vertelde dat ik zwanger ben van een derde knul. Blijkbaar mag een ander het wel over je denken/zeggen maar je zelf niet. Ik snap wel dat de woordkeus misschien niet heel handig is..
Toch vind ik het wonderbaarlijk hoeveel mensen er over to's voorkeur vallen; hoe vaak ik wel niet zielig ben aangekeken/vragen kreeg als ik trots vertelde dat ik zwanger ben van een derde knul. Blijkbaar mag een ander het wel over je denken/zeggen maar je zelf niet. Ik snap wel dat de woordkeus misschien niet heel handig is..
zondag 30 juli 2017 00:32
Nee het stond gewoon grappig zo onder elkaar
Overigens zag ik mezelf altijd met meisjes voor me, omdat ik een echte 'meisjesfamilie' heb, ik dacht: die eitjes van ons lusten gewoon geen Y-zaadjes ofzo. Maar ik heb nooit een voorkeur voor een meisje gehad, gewoon altijd ervan uitgegaan dat ook ik dochters zou krijgen, net als alle andere vrouwen en de enige man (mijn vader) in de familie. En zodra ik zwanger was wist ik direct dat ik een zoon zou krijgen. En dat vond ik net zo leuk. Nu hij er is kan ik me weer niet voorstellen dat ik een dochter zou hebben
maar een voorkeur, nee hoor. Ik laat me verrassen door moedertje natuur (nouja moedertje IVF-lab in mijn geval). Of 'ie van voetballuh houdt weet ik niet trouwens, maar hij graait nu al m'n telefoon uit m'n handen
zondag 30 juli 2017 00:55
Nou ik vind dat ook heel raar als mensen dat zeggen. Tegen mij zei iedereen: 'oh... maar jongetjes zijn ook heel leuk hoor!' Alsof ik zei: 'helaas helaas, een jongen, wat nu?' Maar goed, ik neem aan dat die mensen er geen 20 weken van hebben wakker gelegen dat ik een zoon heb gekregen. Mensen zeggen gewoon maar wat volgens mij.Gms schreef: ↑29-07-2017 22:14Ik herken je gevoelens een beetje. Ben nu zwanger van de derde jongen en moest ook even slikken toen we daar achter kwamen, ondanks dat we bewust de keuze voor een derde kind hebben gemaakt. Voor mij stond dat gevoel van 'jammer, nooit een meisje' wel los van hoeveel ik al van dit ventje hou. Desalniettemin rationaliseer ik het door te bedenken dat we super blij zijn dat we uberhaupt drie gezonde kinderen kunnen krijgen en dat mijn ideeen over een meisje / moeder-dochter band waarschijnlijk in werkelijkheid toch anders zal zijn dan ik mij voorstel.
Toch vind ik het wonderbaarlijk hoeveel mensen er over to's voorkeur vallen; hoe vaak ik wel niet zielig ben aangekeken/vragen kreeg als ik trots vertelde dat ik zwanger ben van een derde knul. Blijkbaar mag een ander het wel over je denken/zeggen maar je zelf niet. Ik snap wel dat de woordkeus misschien niet heel handig is..
zondag 30 juli 2017 00:59
Gms schreef: ↑29-07-2017 22:14[....]
Toch vind ik het wonderbaarlijk hoeveel mensen er over to's voorkeur vallen; hoe vaak ik wel niet zielig ben aangekeken/vragen kreeg als ik trots vertelde dat ik zwanger ben van een derde knul. Blijkbaar mag een ander het wel over je denken/zeggen maar je zelf niet. Ik snap wel dat de woordkeus misschien niet heel handig is..
Het is niet dat iemand hier echt valt over de voorkeur van TO. Kan me best voorstellen dat er een lichte voorkeur is. Ik heb alleen moeite met de wijze waarop TO schrijft over dit kind - Ze vindt het vreselijk wanneer de gyn spreekt over de dochter/mes in haar lijf en dat soort termen. En dat begrijp ik niet. Ik ben na 4 jaar, IVF behandelingen en 2 vroege miskramen nu 30 weken zwanger van een meisje en mijn belevingswereld is daarom misschien ook niet maatgevend (en zie ook de drama's van Flipje en Piene) - maar TO komt nogal extreem over. En als TO problemen heeft met haar gevoel dan denk ik dat ze er verstandig aan doet eens met een professional te praten. Een (lichte) voorkeur is een ding, extreme gevoelens tov het ongeboren kind ivb met geslacht iets heel anders.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
