Zwanger
alle pijlers
Meerdere stuitliggingen
zaterdag 6 juli 2019 om 20:52
Ik ben op zoek naar ervaringen.
Onze dochter is 2,5 jaar geleden geboren via een keizersnede in verband met een stuitligging.
Om medische redenen mocht ik geen weeenopwekkers en ik vond een stuitbevalling een té groot risico. Bang dat ze zuurstofgebrek zou oplopen en dat soort dingen.
Nu zwanger van de tweede en ja hoor, ook deze ligt in een stuit. Als ik op internet zoek naar ervaringen dan gaat het bijna altijd over een eerste kind wat in stuitligging ligt, en wat daarbij de opties zijn. Ik heb geen enkel verhaal gelezen van vrouwen die dit meerdere keren is overkomen. Uiteraard ga ik mijn vragen ook voorleggen aan de gynaecoloog maar ik ben benieuwd of hier ervaringsdeskundigen zijn.
Ik ben benieuwd naar de volgende dingen;
- hebben ze een draaipoging ondernomen? Ik las dat ze na een keizersnede niet erg happig op een draaipoging zijn, ivm het litteken en kans dat hij scheurt/te veel druk erop.
- heb je zelf nog iets ondernomen om het draaien te bevorderen? Ik las dat er bepaalde alternatieve geneeswijzen zijn die mogelijk kunnen helpen. Ik weet niet zo goed of ik daar in geloof maar zou het wellicht willen proberen.
- hoe ben je uiteindelijk bevallen, en hoe kijk je daar op terug? Ik vind het nu al erg ‘jammer’ dat ik een kind heb, maar niet écht bevallen ben. Het voelt alsof ze operatief verwijderd is. Ik zou dan nu ook heel graag vaginaal willen bevallen. Als dat nu weer niet lukt, voelt dat toch wel als falen van mij/mijn lichaam. Ook omdat ik weet dat we hierna geen kinderen meer willen krijgen, en mocht het halsoverkop toch gebeuren, dan is het medisch gezien gewoon geen optie meer om vaginaal te bevallen. Ik baal daar van. Alsof ik er niet over meepraten kan. Ik denk nu zelfs toch na over een stuitbevalling, ondanks de risico’s.
En ik voel me dan ook weer schuldig dat ik zulke gedachten heb. Uiteindelijk is een gezond kindje het enige wat telt, en niet de manier hoe ik graag zou willen bevallen.
Wie wil ervaringen met mij delen (en mij een schop onder mijn kont geven)?
Onze dochter is 2,5 jaar geleden geboren via een keizersnede in verband met een stuitligging.
Om medische redenen mocht ik geen weeenopwekkers en ik vond een stuitbevalling een té groot risico. Bang dat ze zuurstofgebrek zou oplopen en dat soort dingen.
Nu zwanger van de tweede en ja hoor, ook deze ligt in een stuit. Als ik op internet zoek naar ervaringen dan gaat het bijna altijd over een eerste kind wat in stuitligging ligt, en wat daarbij de opties zijn. Ik heb geen enkel verhaal gelezen van vrouwen die dit meerdere keren is overkomen. Uiteraard ga ik mijn vragen ook voorleggen aan de gynaecoloog maar ik ben benieuwd of hier ervaringsdeskundigen zijn.
Ik ben benieuwd naar de volgende dingen;
- hebben ze een draaipoging ondernomen? Ik las dat ze na een keizersnede niet erg happig op een draaipoging zijn, ivm het litteken en kans dat hij scheurt/te veel druk erop.
- heb je zelf nog iets ondernomen om het draaien te bevorderen? Ik las dat er bepaalde alternatieve geneeswijzen zijn die mogelijk kunnen helpen. Ik weet niet zo goed of ik daar in geloof maar zou het wellicht willen proberen.
- hoe ben je uiteindelijk bevallen, en hoe kijk je daar op terug? Ik vind het nu al erg ‘jammer’ dat ik een kind heb, maar niet écht bevallen ben. Het voelt alsof ze operatief verwijderd is. Ik zou dan nu ook heel graag vaginaal willen bevallen. Als dat nu weer niet lukt, voelt dat toch wel als falen van mij/mijn lichaam. Ook omdat ik weet dat we hierna geen kinderen meer willen krijgen, en mocht het halsoverkop toch gebeuren, dan is het medisch gezien gewoon geen optie meer om vaginaal te bevallen. Ik baal daar van. Alsof ik er niet over meepraten kan. Ik denk nu zelfs toch na over een stuitbevalling, ondanks de risico’s.
En ik voel me dan ook weer schuldig dat ik zulke gedachten heb. Uiteindelijk is een gezond kindje het enige wat telt, en niet de manier hoe ik graag zou willen bevallen.
Wie wil ervaringen met mij delen (en mij een schop onder mijn kont geven)?
zondag 7 juli 2019 om 00:51
Ik kan haar verstaan, maar sta natuurlijk niet achter het feit van risico's nemen.nerdopviva schreef: ↑06-07-2019 22:05Je hebt (straks) twee kinderen gemaakt, gedragen en verzorgd. Je hebt ze laten groeien tot een volgroeide baby. Hoe kun je dat nou zien als falen? En wat maakt het uit dat je niet kan meepraten over vaginale bevallingen? Meer dan de helft van de mensen kan sowieso niet meepraten over bevallingen. En veel moeders kunnen niet meepraten over keizersnedes.
Als ik de OP las, kwamen helemaal mijn gevoelens en herinneringen terug van toen ik 40 jaar geleden in arbeid was, de gynaecoloog me zegde dat hij het hoofdje al zag, toen ik er mijn kinderen had 'uitgeperst'. Het zijn inderdaad unieke ervaringen die met niks te vergelijken zijn.
Mag ik u wensen dat uw kind nog draait, zodat u het alsnog kan meemaken. (en anders toch maar geen risico's nemen Mevrouw)
zondag 7 juli 2019 om 07:19
Lucifer2018 schreef: ↑06-07-2019 22:24Mocht je wel een versie overwegen. Laat ze dan wel er vlak voor eerst een echo maken ivm ligging navelstreng ect.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 7 juli 2019 om 07:22
Dit.nerdopviva schreef: ↑06-07-2019 22:59Joh, je moet helemaal niet meedoen aan het spelletje "wie had het zwaarder". Zo triest. En als je het echt makkelijker hebt gehad, nou en. Dan heb je twee kinderen "makkelijk" gekregen, prima toch.
Paula op de hoek neemt naar haar werk ook gewoon de makkelijkste weg. Niks mis met de makkelijkste weg.
En of een keizersnee de makkelijkste weg is, is ook nog maar de vraag.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 7 juli 2019 om 07:32
zondag 7 juli 2019 om 07:33
Mijn eerste lag ook in stuit en is via een geplande keizersnede geboren. Nu 31 weken zwanger van de tweede, die in precies dezelfde houding ligt. Ik weet dat ze nog tijd zat heeft om te draaien, maar het zal me niet verbazen als dat niet meer gebeurt. In dat geval zou ik weer voor een keizersnede gaan. Als ze wel nog draait wil ik het wel vaginaal proberen. Maar ik ben al lang blij als ze er gezond uitkomt 
zondag 7 juli 2019 om 08:00
Hier ook een schop onder je kont!
Dit heeft echt helemaal niets met falen te maken, probeer eens op het positieve te focussen en stop met vergelijken (in de negatieve zin/van ik heb het “slechter” want keizersnede)!
Want dan kun je ook vergelijken met al die vrouwen die het niet lukt om zwanger te worden of een zwangerschap goed uit te dragen. Moeten die dan ook het gevoel hebben dat ze falen? Is al erg genoeg.
Daarnaast denk ik dat je de tijd moet nemen de wens voor een natuurlijke bevalling en alles wat je daaraan koppelt, los te laten.
Mochten deze gedachtes blijven, zou ik daar hulp bij zoeken.
Want het zou ook sneu voor je kind zijn als die zich schuldig gaat voelen dat hij/zij in stuit lag.
Dit heeft echt helemaal niets met falen te maken, probeer eens op het positieve te focussen en stop met vergelijken (in de negatieve zin/van ik heb het “slechter” want keizersnede)!
Want dan kun je ook vergelijken met al die vrouwen die het niet lukt om zwanger te worden of een zwangerschap goed uit te dragen. Moeten die dan ook het gevoel hebben dat ze falen? Is al erg genoeg.
Daarnaast denk ik dat je de tijd moet nemen de wens voor een natuurlijke bevalling en alles wat je daaraan koppelt, los te laten.
Mochten deze gedachtes blijven, zou ik daar hulp bij zoeken.
Want het zou ook sneu voor je kind zijn als die zich schuldig gaat voelen dat hij/zij in stuit lag.
vienna25 wijzigde dit bericht op 07-07-2019 08:04
3.46% gewijzigd
zondag 7 juli 2019 om 08:21
Mijn tweede lag in stuit. Hoewel ik niet van de alternatieve geneeswijzen ben, heb ik nu wel moxa therapie en voetreflex massage gedaan onder het mom van "baat het niet dan schaadt het niet en heb ik wel een fijne massage gehad". Mijn baby is gedraaid. Natuurlijk weet je nooit of hij anders ook gedraaid was, maar ik vond het het proberen waard.
zondag 7 juli 2019 om 08:24
Hier een schop!
Ik heb twee vaginale bevallingen en een keizersnee meegemaakt. Mijn ervaring: een keizersnee is vele malen harder werken. Niet tijdens de geboorte zelf, maar het herstel is stukken vervelender dan die van een natuurlijke bevalling.
Mensen die menen dat je met een keizersnee voor de gemakkelijke weg kiest hebben geen idee. Mijn herstel ging voorspoedig, maar het deed pijn en ik had toch echt zes weken nodig om weer wat te kunnen. Daarnaast heb ik twaalf jaar na dato nog steeds een reep ongevoelige huid en zijn mijn buikspieren centimeters opgeschoven.
Mijn natuurlijke bevallingen gingen gepaard met een totaalruptuur, weeenstorm, inleiding met ballon, sterrenkijker en een knip. Een hoop dus, maar een keizersnee heb ik toch als zwaarder ervaren.
Nog iets: weeën meemaken wordt zwaar overschat. Ze doen pijn, je bent van de wereld en ik hou niet meer van de kinderen die met weeën zijn geboren dan degene zonder.
Als laatste: doe niet mee met opbieden en laat je er niet onzeker over maken. Elke geboorte is anders en het is een zegen dat kinderen geboren kunnen worden met een keizersnee. Anders zou moeder of kind (of beiden) het niet overleven.
Ik heb twee vaginale bevallingen en een keizersnee meegemaakt. Mijn ervaring: een keizersnee is vele malen harder werken. Niet tijdens de geboorte zelf, maar het herstel is stukken vervelender dan die van een natuurlijke bevalling.
Mensen die menen dat je met een keizersnee voor de gemakkelijke weg kiest hebben geen idee. Mijn herstel ging voorspoedig, maar het deed pijn en ik had toch echt zes weken nodig om weer wat te kunnen. Daarnaast heb ik twaalf jaar na dato nog steeds een reep ongevoelige huid en zijn mijn buikspieren centimeters opgeschoven.
Mijn natuurlijke bevallingen gingen gepaard met een totaalruptuur, weeenstorm, inleiding met ballon, sterrenkijker en een knip. Een hoop dus, maar een keizersnee heb ik toch als zwaarder ervaren.
Nog iets: weeën meemaken wordt zwaar overschat. Ze doen pijn, je bent van de wereld en ik hou niet meer van de kinderen die met weeën zijn geboren dan degene zonder.
Als laatste: doe niet mee met opbieden en laat je er niet onzeker over maken. Elke geboorte is anders en het is een zegen dat kinderen geboren kunnen worden met een keizersnee. Anders zou moeder of kind (of beiden) het niet overleven.
zondag 7 juli 2019 om 08:27
Daar is nog tijd voor. Mijn tweede heeft heel lang in stuit gelegen en de gynaecoloog en ik gingen uit van een keizersnee. Drie dagen voor zijn geboorte draaide hij en lag hij netjes met het kopje naar beneden.
De eerste lag bij mij het ene moment in stuit, het andere moment goed en het volgende moment overdwars. Uiteindelijk is hij in stuit gaan liggen en zodoende met een keizersnee geboren. Twaalf jaar later is hij nog steeds een bewegelijk ding.
zondag 7 juli 2019 om 08:47
Ja hier beide gedraaid in de 36e week*TanteSjaan* schreef: ↑07-07-2019 08:27Daar is nog tijd voor. Mijn tweede heeft heel lang in stuit gelegen en de gynaecoloog en ik gingen uit van een keizersnee. Drie dagen voor zijn geboorte draaide hij en lag hij netjes met het kopje naar beneden.
De eerste lag bij mij het ene moment in stuit, het andere moment goed en het volgende moment overdwars. Uiteindelijk is hij in stuit gaan liggen en zodoende met een keizersnee geboren. Twaalf jaar later is hij nog steeds een bewegelijk ding.
het kan dus!
zondag 7 juli 2019 om 08:50
Nog een schop dan.. Het boeit echt niet hoe jouw kindjes ter wereld komen, als ze er maar gezond en wel uitkomen.
Hier drie natuurlijke bevallingen, waar ik echt niet ‘trots’ op ben ofzo, het deed voornamelijk veel pijn, maar de baby’s zijn er gezond en wel uit gekomen en dat is waar het om gaat.
Mijn zus heeft twee keer een keizersnede gehad en daar twee mooie kindjes aan over gehouden. Zij had achteraf weer meer pijn van de wond en mocht geloof ik niet autorijden, maar ook dat was het waard.
Behalve kort na de geboortes, is het eigenlijk nooit meer een onderwerp van gesprek geweest.
Iedere geboorte heeft zijn eigen verhaal, wees gewoon tevreden met het jouwe.
Hier drie natuurlijke bevallingen, waar ik echt niet ‘trots’ op ben ofzo, het deed voornamelijk veel pijn, maar de baby’s zijn er gezond en wel uit gekomen en dat is waar het om gaat.
Mijn zus heeft twee keer een keizersnede gehad en daar twee mooie kindjes aan over gehouden. Zij had achteraf weer meer pijn van de wond en mocht geloof ik niet autorijden, maar ook dat was het waard.
Behalve kort na de geboortes, is het eigenlijk nooit meer een onderwerp van gesprek geweest.
Iedere geboorte heeft zijn eigen verhaal, wees gewoon tevreden met het jouwe.
anoniem_207929 wijzigde dit bericht op 07-07-2019 09:03
7.40% gewijzigd
zondag 7 juli 2019 om 09:06
Mijn oudste draaide tijdens de bevalling.
Helaas van hoofdligging naar stuitligging.
Hij is nu 20 en nog steeds zeer onpraktisch.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 7 juli 2019 om 09:25
Tuurlijk dat ze dat gevoel niet hoeven te hebben (het is niet iets waarop ze vat hebben, wij zijn ook geen flinke vrouwen omdat het wel gelukt is), maar sommige vrouwen hebben dat gevoel (van falen) wel.
En, sorry, ik wil niemand tegen de borst stoten, maar mij komt het ook over dat bij een keizersnede, het kind 'uit je is gehaald', toch een lichtelijk verschil met een kind ter wereld BRENGEN.
Maar TO moet zich natuurlijk bij de feiten neerleggen, wat niet kan, kan niet. Maar dat neemt niet weg dat ik haar gevoelens hier tegenover heel goed kan begrijpen.
zondag 7 juli 2019 om 09:41
Waarom? In beide gevallen "breng" je niet echt een kind ter wereld, het was er allang, alleen nog in jou. In het ene geval pakt iemand het eruit, in het ander duwen spieren waar je geen enkele controle over hebt het naar buiten. In beide gevallen (meestal althans) pakt iemand het aan, en hoera een jongen/meisje!
Waarom wordt zoveel nadruk gelegd op dat hele korte moment in dat hele lange 'werken' van conceptie tot ze het huis uit gaan?
zondag 7 juli 2019 om 09:49
Zoals je mijn bericht aan TO opvat, zo heb ik het niet bedoeld. Had het bedoelt om haar gedachten in perspectief te zetten. Bovendien was de vraag aan haar gericht en niet om daarover een discussie te startenmammezel schreef: ↑07-07-2019 09:25Tuurlijk dat ze dat gevoel niet hoeven te hebben (het is niet iets waarop ze vat hebben, wij zijn ook geen flinke vrouwen omdat het wel gelukt is), maar sommige vrouwen hebben dat gevoel (van falen) wel.
En, sorry, ik wil niemand tegen de borst stoten, maar mij komt het ook over dat bij een keizersnede, het kind 'uit je is gehaald', toch een lichtelijk verschil met een kind ter wereld BRENGEN.
Maar TO moet zich natuurlijk bij de feiten neerleggen, wat niet kan, kan niet. Maar dat neemt niet weg dat ik haar gevoelens hier tegenover heel goed kan begrijpen.
. Ik (schrijf alleen voor mezelf) voel een verdrietige steek als ik dit soort berichten lees, want dan denk ik: het is überhaupt al een wonder als er gezonde kindjes worden geboren (heb een aantal heel ellendige voorbeelden in mijn omgeving).
De manier waarop een kindje wordt geboren is dan iets minder van belang.
Ik snap dit soort gedachtes anderzijds maar al te goed, die herken ik ook wel (op andere vlakken dan). Maar het helpt niet door zo te denken.
Blijft wel lastig, daarom schrijf ik ook dat als ze het niet alleen los kan laten daarbij misschien hulp kan zoeken.
zondag 7 juli 2019 om 10:49
Dat de gyneacoloog me mijn baby's liet zien nadat hij ze uit mijn buik haalde was voor mij een unieke ervaring. Nergens mee te vergelijkenmammezel schreef: ↑07-07-2019 00:51Als ik de OP las, kwamen helemaal mijn gevoelens en herinneringen terug van toen ik 40 jaar geleden in arbeid was, de gynaecoloog me zegde dat hij het hoofdje al zag, toen ik er mijn kinderen had 'uitgeperst'. Het zijn inderdaad unieke ervaringen die met niks te vergelijken zijn.
zondag 7 juli 2019 om 11:00
Elke baby die ik vlak na de geboorte zag was een unieke ervaring:
Baby 1: de gynaecoloog liet een hard gillend jongetje boven het doek zien en ik riep: 'Man! Hij lijkt op jou! Jeetje, wat lijkt hij op jou!' (baby leek niet op de gynaecoloog, maar op mijn wederhelft)
Baby 2: Er glibberde iets uit me en het was weer een jongetje! De verloskundige liet hem zien en ik gilde 'Hij lijkt niet op zijn broer!' Ik was een totaalruptuur rijker.
Baby 3: Ik was compleet van de wereld door een weeenstorm en de verloskundige legde een meisje op mijn buik. Nu kreunde ik: 'Een heus meisje! Hoe gaan we haar eigenlijk noemen?'
Kortom: keizersnee of vaginaal, het is een unieke ervaring. Nergens mee te vergelijken.
Baby 1: de gynaecoloog liet een hard gillend jongetje boven het doek zien en ik riep: 'Man! Hij lijkt op jou! Jeetje, wat lijkt hij op jou!' (baby leek niet op de gynaecoloog, maar op mijn wederhelft)
Baby 2: Er glibberde iets uit me en het was weer een jongetje! De verloskundige liet hem zien en ik gilde 'Hij lijkt niet op zijn broer!' Ik was een totaalruptuur rijker.
Baby 3: Ik was compleet van de wereld door een weeenstorm en de verloskundige legde een meisje op mijn buik. Nu kreunde ik: 'Een heus meisje! Hoe gaan we haar eigenlijk noemen?'
Kortom: keizersnee of vaginaal, het is een unieke ervaring. Nergens mee te vergelijken.
zondag 7 juli 2019 om 11:15
Hoezo zijn weeenopwekkers medisch gezien geen optie?
(want dan zou een vaginale bevalling alleen mogelijk zijn als je spontane weeen zou krijgen; bij een eerste vaginale bevalling is er toch wel een aanzienlijke kans dat er weeenopwekkers aan te pas komen, als je voor pijnstilling zou kiezen is de kans nog wat groter hierop).
Is er een reden gevonden waarom je kinderen in stuitligging liggen? Bijvoorbeeld een tussenschot in je baarmoeder (wat zou maken dat een versie geen optie is)? Heb je hier al eens naar gevraagd? Is er al eens goed met de echo gekeken? Of misschien staat er wel wat in het ok verslag van de 1e keizersnede?
Hier in de familie ook iemand die 2x een stuitligging heeft gehad en 2x een keizersnede omdat vaginaal niet mogelijk was.
Herstel na een vaginale bevalling is vaak sneller, maar het wel of niet hebben van weeen of het wel of niet eindigen met een vaginale bevalling (want je kan wel vaginaal willen proberen, ook als je kind in hoofdligging zou liggen, maar dan kan het alsnog een keizersnede worden) geeft niet aan hoe het beloop is geweest. Het is geen competitie; het gaat er om dat moeder en kind beiden gezond zijn na afloop toch?
(want dan zou een vaginale bevalling alleen mogelijk zijn als je spontane weeen zou krijgen; bij een eerste vaginale bevalling is er toch wel een aanzienlijke kans dat er weeenopwekkers aan te pas komen, als je voor pijnstilling zou kiezen is de kans nog wat groter hierop).
Is er een reden gevonden waarom je kinderen in stuitligging liggen? Bijvoorbeeld een tussenschot in je baarmoeder (wat zou maken dat een versie geen optie is)? Heb je hier al eens naar gevraagd? Is er al eens goed met de echo gekeken? Of misschien staat er wel wat in het ok verslag van de 1e keizersnede?
Hier in de familie ook iemand die 2x een stuitligging heeft gehad en 2x een keizersnede omdat vaginaal niet mogelijk was.
Herstel na een vaginale bevalling is vaak sneller, maar het wel of niet hebben van weeen of het wel of niet eindigen met een vaginale bevalling (want je kan wel vaginaal willen proberen, ook als je kind in hoofdligging zou liggen, maar dan kan het alsnog een keizersnede worden) geeft niet aan hoe het beloop is geweest. Het is geen competitie; het gaat er om dat moeder en kind beiden gezond zijn na afloop toch?
zondag 7 juli 2019 om 11:46
Haha, zo is het!Due-scimmie schreef: ↑07-07-2019 10:49Dat de gyneacoloog me mijn baby's liet zien nadat hij ze uit mijn buik haalde was voor mij een unieke ervaring. Nergens mee te vergelijken
En een kind wat er met een pomp of tang uitgetrokken is dan? Is die gehaald of gebracht?
.
zondag 7 juli 2019 om 13:38
Onze zoon waarvan ik vorig jaar ben bevallen lag in stuit, een heel groot deel van de zwangerschap. Ben in de laatste weken van de zwangerschap begonnen met Moxa therapie op aanraden van één van de verloskundigen in onze praktijk. Dat bleek succesvol, want hij draaide weg uit stuit en daalde zelfs in.
Uiteindelijk werd de kleine man helaas toch met een spoedkeizersnede geboren. Was toch weer uit het bekken los gekomen en was een sterrenkijker.
Aan de ene kant baal ik ervan dat het een keizersnede is geworden. Aan de andere kant was ik na een 18 uur durende weeënstorm zo uitgeput dat ik denk ik niet eens meer de energie gehad zou hebben om te persen. En voor ons was het jet belangrijkste dat onze zoon gezond ter wereld zou komen, dus heb die keizersnede vrij snel kunnen loslaten.
Uiteindelijk werd de kleine man helaas toch met een spoedkeizersnede geboren. Was toch weer uit het bekken los gekomen en was een sterrenkijker.
Aan de ene kant baal ik ervan dat het een keizersnede is geworden. Aan de andere kant was ik na een 18 uur durende weeënstorm zo uitgeput dat ik denk ik niet eens meer de energie gehad zou hebben om te persen. En voor ons was het jet belangrijkste dat onze zoon gezond ter wereld zou komen, dus heb die keizersnede vrij snel kunnen loslaten.
zondag 7 juli 2019 om 14:27
GEKOCHT!!!
In België spreken oudere mensen nog van: de dochter van Jeanneke heeft een zoon 'gekocht'. Dat dateert waarschijnlijk nog van de tijd dat men tegen de kinderen niet zegde dat baby's uit de buik kwamen. Dan werd een kind 'gekocht'. Ik herinner me ook nog dat mijn moeder tegen mij en mijn broer zegde (toen wij een jongen hadden 'besteld' en ze toch met een tweede dochter thuiskwam): de jongens waren op (uitverkocht).
Zo zot waren wij in België!
zondag 7 juli 2019 om 14:30
mammezel schreef: ↑07-07-2019 09:25Tuurlijk dat ze dat gevoel niet hoeven te hebben (het is niet iets waarop ze vat hebben, wij zijn ook geen flinke vrouwen omdat het wel gelukt is), maar sommige vrouwen hebben dat gevoel (van falen) wel.
En, sorry, ik wil niemand tegen de borst stoten, maar mij komt het ook over dat bij een keizersnede, het kind 'uit je is gehaald', toch een lichtelijk verschil met een kind ter wereld BRENGEN.
Maar TO moet zich natuurlijk bij de feiten neerleggen, wat niet kan, kan niet. Maar dat neemt niet weg dat ik haar gevoelens hier tegenover heel goed kan begrijpen.
Jeuk krijg ik van mensen zoals jij.
