Zwanger
alle pijlers
Mijn verhaal even kwijt
dinsdag 23 juni 2020 om 17:37
Hallo allemaal..
Ik moet even mijn ei kwijt.
Ik heb vorige week een topic geopend over mijn ongewenste zwangerschap. Ik heb meteen contact gehad met de dokter en vrij snel contact met de gynaecoloog.
Zaterdag stond het gepland ik de abortuspil zou gaan nemen.
Maar omdat ik een week geen stoelgang heb gehad, het me geen goed idee leek om het te doen. (Ik heb PDS en ik kan heel erg ziek worden van een verstopping zoals deze). De gynaecoloog stelde me voor om maandag te praten en schreef me medicijnen voor voor de verstopping. Maar het hielp alsnog niet.
Maandag dus gesprek gehad met de gynaecoloog en kreeg weer medicijnen. Godzijdank kon ik eindelijk naar de wc. Wat een opluchting. En dat zonder enorme pijn!
Ze vertelde me wel dat dinsdag (vandaag) de laatste dag was dat ik de abortuspil nog zou kunnen doen. (Er is een kans op verklevingen in de baarmoeder door currettage, dus het liefst wil ik alsnog de pil..) Dus ik heb vanochtend gebelt, en ik kon vanmiddag terecht.
Ik zat in de wachtkamer en daar kwamen de tranen. Ik schaamde me rot dus snel naar de wc.. om mezelf bij elkaar te rapen. Dat lukte gelukkig. Ik terug naar de wachtkamer. Maar zodra de dokter me naar binnen riep begon ik weer.
De dokter was erg begripvol. Dit was een mannelijke dokter die ik nog nooit had gezien. Morgen had ik een afspraak met de maatschappelijk werkster en met de gynaecoloog tegelijk.
Hij vertelde me dat het hem beter leek dat ik morgen met beide praat en dan alsnog voor de pil kon gaan.. het ging niet om een dag zei hij. Met mijn werk zou het ook beter uitkomen ik morgen de behandeling onderga. Er is namelijk erg slecht vervanging te regelen.
Om even duidelijk te zijn: ik sta achter de beslissing dat ik nu nog geen kind wil. En dat ik het ook écht weg wil laten halen. Ik had me vandaag er ook helemaal op in gesteld. Diverse collega’s verteld dat ik het vandaag zou doen, Mn moeder, Mn vriend, Mn vrienden. Ik baal daarom ook als een stekker dat ik als een huilebalk in die wachtkamer zat. Maar tegenhouden kon ik het niet. Ik vind het zo’n enorm moeilijk proces.
Dat ik huilen moest wist ik, maar ik had gehoopt lekker thuis. Het is alles behalve makkelijk.
Mijn vriend vind dat ik mijn emoties ‘vergroot’.
Toen ik hem vertelde over dat ik dus met niks naar huis was gegaan doordat ik zo verdrietig was, zei hij dat ik eens volwassen moest worden. Dat ik veel te lang ‘wacht’. Dat ik rekening moet houden met zijn gevoelens (hij wil het nl houden maar staat zgnmd wel achter mijn beslissing). Maw: ik had niet zo moeten janken in het ziekenhuis. Hij begrijpt niet dat ik dat niet tegen kan houden.
Maar echt.. ik denk dat hij eens volwassen moet worden
Ik wilde alleen even mijn ei kwijt.. ik voel me behoorlijk klote.
Klote om de situatie en klote dat mijn vriend me totaal niet steunt.
Ben ik nou echt zo’n huilebalk?
Ik moet even mijn ei kwijt.
Ik heb vorige week een topic geopend over mijn ongewenste zwangerschap. Ik heb meteen contact gehad met de dokter en vrij snel contact met de gynaecoloog.
Zaterdag stond het gepland ik de abortuspil zou gaan nemen.
Maar omdat ik een week geen stoelgang heb gehad, het me geen goed idee leek om het te doen. (Ik heb PDS en ik kan heel erg ziek worden van een verstopping zoals deze). De gynaecoloog stelde me voor om maandag te praten en schreef me medicijnen voor voor de verstopping. Maar het hielp alsnog niet.
Maandag dus gesprek gehad met de gynaecoloog en kreeg weer medicijnen. Godzijdank kon ik eindelijk naar de wc. Wat een opluchting. En dat zonder enorme pijn!
Ze vertelde me wel dat dinsdag (vandaag) de laatste dag was dat ik de abortuspil nog zou kunnen doen. (Er is een kans op verklevingen in de baarmoeder door currettage, dus het liefst wil ik alsnog de pil..) Dus ik heb vanochtend gebelt, en ik kon vanmiddag terecht.
Ik zat in de wachtkamer en daar kwamen de tranen. Ik schaamde me rot dus snel naar de wc.. om mezelf bij elkaar te rapen. Dat lukte gelukkig. Ik terug naar de wachtkamer. Maar zodra de dokter me naar binnen riep begon ik weer.
De dokter was erg begripvol. Dit was een mannelijke dokter die ik nog nooit had gezien. Morgen had ik een afspraak met de maatschappelijk werkster en met de gynaecoloog tegelijk.
Hij vertelde me dat het hem beter leek dat ik morgen met beide praat en dan alsnog voor de pil kon gaan.. het ging niet om een dag zei hij. Met mijn werk zou het ook beter uitkomen ik morgen de behandeling onderga. Er is namelijk erg slecht vervanging te regelen.
Om even duidelijk te zijn: ik sta achter de beslissing dat ik nu nog geen kind wil. En dat ik het ook écht weg wil laten halen. Ik had me vandaag er ook helemaal op in gesteld. Diverse collega’s verteld dat ik het vandaag zou doen, Mn moeder, Mn vriend, Mn vrienden. Ik baal daarom ook als een stekker dat ik als een huilebalk in die wachtkamer zat. Maar tegenhouden kon ik het niet. Ik vind het zo’n enorm moeilijk proces.
Dat ik huilen moest wist ik, maar ik had gehoopt lekker thuis. Het is alles behalve makkelijk.
Mijn vriend vind dat ik mijn emoties ‘vergroot’.
Toen ik hem vertelde over dat ik dus met niks naar huis was gegaan doordat ik zo verdrietig was, zei hij dat ik eens volwassen moest worden. Dat ik veel te lang ‘wacht’. Dat ik rekening moet houden met zijn gevoelens (hij wil het nl houden maar staat zgnmd wel achter mijn beslissing). Maw: ik had niet zo moeten janken in het ziekenhuis. Hij begrijpt niet dat ik dat niet tegen kan houden.
Maar echt.. ik denk dat hij eens volwassen moet worden
Ik wilde alleen even mijn ei kwijt.. ik voel me behoorlijk klote.
Klote om de situatie en klote dat mijn vriend me totaal niet steunt.
Ben ik nou echt zo’n huilebalk?
dinsdag 23 juni 2020 om 17:41
Ik heb hem laten weten dat hij bij me uit de buurt moet blijven. Dit is niet de eerste keer dat er totaal geen begrip is. Dat breekt me behoorlijk op en kan ik er totaal niet bij hebben.Bladiebladiebla2016 schreef: ↑23-06-2020 17:39Dump die gozer. Vandaag nog!
En er is niets mis met emoties. Het is allemaal niet niks.
dinsdag 23 juni 2020 om 17:41
Ik kan niet beoordelen of jij een huilebalk bent of niet maar het klinkt van een afstand wel of je met een hoop excuses t proces rekt tot de grens. Weet je zeker dat je dit wilt? Zo klinkt t totaal niet. Ik zou denken als je niet zwanger wilt zijn wil je het ook zo snel mogelijk kwijt zijn en zit je elke dag die dat langer duurt niet lekker
where ever you go, go with your heart
dinsdag 23 juni 2020 om 17:45
dinsdag 23 juni 2020 om 17:45
Ik had me er dus op in gesteld vandaag. Ik was blij ik alles na vandaag achter me kon laten, of iig beginnen af te sluiten..Skawa schreef: ↑23-06-2020 17:41Ik kan niet beoordelen of jij een huilebalk bent of niet maar het klinkt van een afstand wel of je met een hoop excuses t proces rekt tot de grens. Weet je zeker dat je dit wilt? Zo klinkt t totaal niet. Ik zou denken als je niet zwanger wilt zijn wil je het ook zo snel mogelijk kwijt zijn en zit je elke dag die dat langer duurt niet lekker
Ik voel me ook steeds niet lekker door de verstopping, door alle zwangerschapskwalen en alle emoties.
Ik zat enorm tegen de behandeling van de pil op omdat ik dus ook zo verstopt zat. Zoals ik al eerder zei kan ik daar mega ziek van worden. (Zweten overgeven, duizelig worden)
Van een abortuspil kun je ook behoorlijk ziek worden.
Ik was daarom bang alles in 1 keer te krijgen.
dinsdag 23 juni 2020 om 18:00
Zo lees ik het ook. Ik zou nog maar eens goed nadenken wat je wil en of de abortuspil wel de beste optie voor je is.Skawa schreef: ↑23-06-2020 17:41Ik kan niet beoordelen of jij een huilebalk bent of niet maar het klinkt van een afstand wel of je met een hoop excuses t proces rekt tot de grens. Weet je zeker dat je dit wilt? Zo klinkt t totaal niet. Ik zou denken als je niet zwanger wilt zijn wil je het ook zo snel mogelijk kwijt zijn en zit je elke dag die dat langer duurt niet lekker
Sterkte.
Oh ja, begrijp ik nu goed dat je vriend niet meeging vandaag?
dinsdag 23 juni 2020 om 18:06
Ik heb heel duidelijk geantwoord op zijn reactie.
Of je zegt iets zinnigs, of je blijft uit mijn leven. Er is gewoon geen enkel begrip vanaf zijn kant. Hij snapt niet dat ik het er erg moeilijk mee heb.
Hij denkt meteen dat ik twijfel omdat ik zo heb zitten huilen bij het ziekenhuis. Terwijl ik niet twijfel. ik al heb uitgelegd waarom ik zo zat te huilen daar. Dan nog vind hij dat ik mijn gevoel vergroot.
Dit is echt niet de eerste keer.
Vaak reageert hij meteen erg bot, kort door de bocht en gevoelloos. Pas later lijkt het dan alsof hij me wel écht begrijpt en steunt, en me troost. maar als er dan weer iets voorvalt zoals dit, gedraagt hij zich weer precies zo. Dus vaak DENK ik dat hij me begrijpt, maar dat is dan dus niet zo, blijkt uit zijn gedrag.
Ik heb gezegd dat ik in een situatie als deze steun nodig heb en geen opmerkingen als: ‘word eens volwassen’. En als hij dat niet begrijpt of niks zinnigs te zeggen heeft, hij mij met rust moest laten, zei ik.
dinsdag 23 juni 2020 om 18:07
Vriend mag ook gesteund worden toch? Hij moet dealen met iets wat hij niet wil. Hij wil het kind houden maar heeft er niets over te zeggen. En hij heeft dat geaccepteerd.
Ik kan me voorstellen dat vriend nu even genoeg heeft aan zijn eigen verdriet, dat staat los van zijn liefde voor TO. Niet alleen TO heeft het recht om verdrietig te zijn in deze situatie he
Wat is iedereen hard over die vriend. Niet te geloven
Ik kan me voorstellen dat vriend nu even genoeg heeft aan zijn eigen verdriet, dat staat los van zijn liefde voor TO. Niet alleen TO heeft het recht om verdrietig te zijn in deze situatie he
Wat is iedereen hard over die vriend. Niet te geloven
dinsdag 23 juni 2020 om 18:09
Nee ik ben zeker van mijn zaak.
En nee hij ging inderdaad niet mee. Dat wil ik ook niet eigenlijk.
En al zou hij mee gegaan zijn, dan hadden we in het ziekenhuis waarschijnlijk ruzie gehad omdat ik zit te huilen. Ik heb dat niet nodig.
dinsdag 23 juni 2020 om 18:10
Je lijkt het wel te rekken ja. Ik hoop dat je heel zeker weet dat je het wil beëindigen. Maar ja met zo'n vriend als vader voor je kind....
Waarom ging je vriend niet mee? Je hebt nul support aan hem, sterker nog hij bagatelliseert alles. Waarom is hij zo leuk?
Waarom ging je vriend niet mee? Je hebt nul support aan hem, sterker nog hij bagatelliseert alles. Waarom is hij zo leuk?
cosmopolitan2208 wijzigde dit bericht op 23-06-2020 18:13
1.69% gewijzigd
dinsdag 23 juni 2020 om 18:11
Heb je het vorige topic ook gelezen? Dit is niet de eerste keer dat hij zo reageert.-April- schreef: ↑23-06-2020 18:07Vriend mag ook gesteund worden toch? Hij moet dealen met iets wat hij niet wil. Hij wil het kind houden maar heeft er niets over te zeggen. En hij heeft dat geaccepteerd.
Ik kan me voorstellen dat vriend nu even genoeg heeft aan zijn eigen verdriet, dat staat los van zijn liefde voor TO. Niet alleen TO heeft het recht om verdrietig te zijn in deze situatie he
Wat is iedereen hard over die vriend. Niet te geloven
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
dinsdag 23 juni 2020 om 18:11
TO, heb je niet iemand anders die met je mee kan gaan om je te steunen?Kokosnootaap schreef: ↑23-06-2020 18:09Nee ik ben zeker van mijn zaak.
En nee hij ging inderdaad niet mee. Dat wil ik ook niet eigenlijk.
En al zou hij mee gegaan zijn, dan hadden we in het ziekenhuis waarschijnlijk ruzie gehad omdat ik zit te huilen. Ik heb dat niet nodig.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
dinsdag 23 juni 2020 om 18:17
Je wil begrip van je vriend, maar hij wil het graag houden. Dan kan ik me zo voorstellen dat het in zijn koppie misschien ook wel Ff chaos is. Heeft hij toch een kleine hoop dat je het toch wil houden. Ik vind het altijd zo makkelijk om te zeggen: ik neem de beslissing tot abortus en je legt je daar maar bij neer. Uiteraard je goed recht om abortus te ondergaan, maar ik zou ook eens naar zijn gevoel hierover vragen.
dinsdag 23 juni 2020 om 18:27
Dat snap ik heel goed, daar heb ik best begrip voor en dit onderwerp heb ik ook met hem besproken. Ik heb hem ook uitgelegd waarom ik het niet zag zitten, en hij toonde uiteindelijk volledig begrip en zei tegen mij dat ik het weg moest laten halen.Zwartkopje schreef: ↑23-06-2020 18:17Je wil begrip van je vriend, maar hij wil het graag houden. Dan kan ik me zo voorstellen dat het in zijn koppie misschien ook wel Ff chaos is. Heeft hij toch een kleine hoop dat je het toch wil houden. Ik vind het altijd zo makkelijk om te zeggen: ik neem de beslissing tot abortus en je legt je daar maar bij neer. Uiteraard je goed recht om abortus te ondergaan, maar ik zou ook eens naar zijn gevoel hierover vragen.
Vervolgens dit gedrag.
Je kunt je best voorbij gelopen voelen, in zijn geval.
Maar moet je dan echt zo tegen mij doen?
Vandaag is niet voor het eerst dat hij ziet hoe moeilijk ik het allemaal vind.
En ook al eerder aan gegeven dat hij mij moet steunen en begrijpen. Dat ik dat gejojo van: ik begrijp je wel/ik begrijp je niet, niet kan verdragen.
Dan heb ik liever dat hij weg blijft.
dinsdag 23 juni 2020 om 18:39
Ik heb je andere topic niet gelezen. Maar ik begrijp hem wel. Hij heeft gewoon even geen ruimte voor jouw emoties. Hij zit vast en zeker in zijn hoofd met die van hem. Jij bent degene die een beslissing neemt, en daar ben ik het als vrouw ook volledig mee eens. Maar het lijkt mij wel zwaar dat je als man moet toekijken hoe je vriendin een voor jou gewenst potentieel kind weg haalt.
dinsdag 23 juni 2020 om 18:45
Dat je geen begrip krijgt van je vriend wist je al, tenslotte vind je hem ook geen goede basis om een kind mee te krijgen.
Nu jullie voor deze beslissing staan, staan jullie lijnrecht tegen over elkaar (of beter gezegd, jij de beslissing hebt gemaakt).
Dit kan zeer zeker tussen jullie in blijven staan, jij wilt abortus en hij niet.
Dit schreef ik al in je vorige topic, en toen waren de reacties met ‘baas in eigen buik’ helemaal prima natuurlijk maar verwacht niet dat je vriend dat ook zo kan zien.
Wel vind ik -ongeacht van je obstipatie- dat het toch wel lijkt of je aan het uitstellen bent, dat je nu toch al wel langer rondloopt met een embryo wat groeit en zich volop ontwikkeld.
Twijfel je toch stiekem ?
Dat je moet huilen is logisch, je zit vol hormonen, los van het feit dat het rot is om een abortus te onder gaan.
Je had ook voor de curettage kunnen kiezen als je zo’n last hebt van obstipatie en daarom die pil niet wilde nemen.
Kortom, het komt een beetje over alsof je tijd rekt.
Je hoeft niemand te overtuigen, maar wees is eerlijk, abortus had je al kunnen ondergaan. Het is voor je omgeving ook heel moeilijk lijkt mij, denk aan je vriend en je moeder.
Nu jullie voor deze beslissing staan, staan jullie lijnrecht tegen over elkaar (of beter gezegd, jij de beslissing hebt gemaakt).
Dit kan zeer zeker tussen jullie in blijven staan, jij wilt abortus en hij niet.
Dit schreef ik al in je vorige topic, en toen waren de reacties met ‘baas in eigen buik’ helemaal prima natuurlijk maar verwacht niet dat je vriend dat ook zo kan zien.
Wel vind ik -ongeacht van je obstipatie- dat het toch wel lijkt of je aan het uitstellen bent, dat je nu toch al wel langer rondloopt met een embryo wat groeit en zich volop ontwikkeld.
Twijfel je toch stiekem ?
Dat je moet huilen is logisch, je zit vol hormonen, los van het feit dat het rot is om een abortus te onder gaan.
Je had ook voor de curettage kunnen kiezen als je zo’n last hebt van obstipatie en daarom die pil niet wilde nemen.
Kortom, het komt een beetje over alsof je tijd rekt.
Je hoeft niemand te overtuigen, maar wees is eerlijk, abortus had je al kunnen ondergaan. Het is voor je omgeving ook heel moeilijk lijkt mij, denk aan je vriend en je moeder.
dinsdag 23 juni 2020 om 18:52
ecam2015 schreef: ↑23-06-2020 18:45Dat je geen begrip krijgt van je vriend wist je al, tenslotte vind je hem ook geen goede basis om een kind mee te krijgen.
Nu jullie voor deze beslissing staan, staan jullie lijnrecht tegen over elkaar (of beter gezegd, jij de beslissing hebt gemaakt).
Dit kan zeer zeker tussen jullie in blijven staan, jij wilt abortus en hij niet.
Dit schreef ik al in je vorige topic, en toen waren de reacties met ‘baas in eigen buik’ helemaal prima natuurlijk maar verwacht niet dat je vriend dat ook zo kan zien.
Wel vind ik -ongeacht van je obstipatie- dat het toch wel lijkt of je aan het uitstellen bent, dat je nu toch al wel langer rondloopt met een embryo wat groeit en zich volop ontwikkeld.
je zit allereerst vast aan 5 dagen bedenktijd. Ik ben nu 2(of 7 dagen als je het anders rekent) dagen verder..
Ik weet sinds vorige week maandag pas dat ik zwanger ben. Ik vind het nogal wat. Heel mijn leven staat op de kop, maar dat hoeft dan niet meteen te betekenen dat ik twijfel of tijdrek?
Een abortuspil leek me echt geen goed plan wanneer ik een week niet gepoept heb en weet dat ik zelfs kan flauwvallen bij een ‘buikpijn aanval’.
Dan wacht ik liever wat langer.
Twijfel je toch stiekem ?
Dat je moet huilen is logisch, je zit vol hormonen, los van het feit dat het rot is om een abortus te onder gaan.
Je had ook voor de curettage kunnen kiezen als je zo’n last hebt van obstipatie en daarom die pil niet wilde nemen.
ik wil ooit nog eens kinderen, wat als er toch verklevingen komen en ik niet meer zwanger kan raken?? Ik denk dat ik dan gigantische spijt krijg.
Kortom, het komt een beetje over alsof je tijd rekt.
Je hoeft niemand te overtuigen, maar wees is eerlijk, abortus had je al kunnen ondergaan. Het is voor je omgeving ook heel moeilijk lijkt mij, denk aan je vriend en je moeder.
mijn moeder snapt me gelukkig volledig
dinsdag 23 juni 2020 om 19:17
Ik denk dat je de kans op verklevingen overschat en dat een curretage een veel betere keuze voor jou zou zijn. De kans op verklevingen is hartstikke klein en als het gebeurt dan merk je dat vrijwel altijd meteen door zeer afwijkende menstruaties. Je doet nu net of je een pil moet nemen, maar ik denk dat je stress daarover ook echt niet goed voor je is. Je maakt het jezelf zo best moeilijk en dat lijkt me niet verstandig. En dat je vriend daar niet zo’n zin in heeft kan ik me best voorstellen. Jij doet iets wat hij niet wil en dan maak je het ook nog erg ingewikkeld. Ik zou daar ook wel geïrriteerd van raken.
