Zwanger
alle pijlers
Nog niet zwanger na een half jaar. Wie ook?
woensdag 1 januari 2014 om 09:06
Zijn er meer dames hier die inmiddels een half jaar proberen zwanger te raken? Ik ken de statistieken en weet rationeel gezien dat ik me nog niet echt zorgen hoef te maken, maar toch word ik inmiddels wel een beetje nerveus. Het lijkt mij fijn om die onzekerheden te kunnen delen. Ik ben overigens 30 jaar, we gaan voor kind nr. 1.
woensdag 29 januari 2014 om 23:24
Wat een activiteit hier! Fijn ook dat er nog wat meer meeschrijven nu. Ik ben op dit moment ongesteld, voor de 8e keer sinds ik probeer zwanger te worden.
Het gevoel er alleen in te staan dat heb ik ook. Ik merk ook echt dat ik al jaloers ben op mensen die zwanger zijn of net een kindje hebben gekregen. Dat vind ik wel erg al na 8 maanden, stel dat je 2,5 jaar of langer bezig bent, dus inderdaad ik ben ook op zoek naar een goede coping strategie!
Net als anderen hier al schrijven vind ik het ook lastig om er met mensen in mijn omgeving over te praten. Maar weinig mensen weten uberhaupt van onze zwangerschapswens (wil niet dat mensen er steeds naar vragen). Aantal vriendinnen is nog helemaal niet met kinderen en zwanger worden bezig, en vriendinnen, collega's enzo die al kinderen hebben werden binnen no time zwanger...
Vooral dat laatste zorgt ervoor dat ik heel zenuwachtig word dat het bij ons nog niet gelukt is. Heb de laatste tijd veel op internet gezocht naar verhalen van mensen bij wie het wat langer duurde. Ik zit nu in ronde 9 en er is rationeel gezien echt nog helemaal geen reden tot zorgen. Alles tot een jaar is heel gemiddeld. Vind het wel fijn om dat af en toe nog even extra bevestigd te krijgen dus om de zoveel tijd zoek ik het weer even op .
Sommigen van jullie schrijven al vrij snel zwanger te zijn geraakt, een miskraam te hebben gehad en daarna is het niet meer gelukt. Dat lijkt me ook heel frustrerend en dan heb je ook nog de klap van de miskraam erbij. 'Wees blij dat je zwanger kunt worden' is dan natuurlijk wel het laatste wat je wilt horen!
Over je leven on hold zetten. In de eerste maanden (en daarvoor, toen we net hadden besloten dat we over een tijdje echt ervoor wilden gaan) was ik daar veel meer mee bezig. Merk nu dat ik daarin juist weer wat losser word. Zo let ik ook niet de hele tijd meer op een wijntje meer of minder en eet ik ook gewoon waar ik zin in heb.
Qua werk heb ik veel voorbeelden in mijn omgeving van mensen die tijdens of vlak na zwangerschap werkloos zijn geraakt, tijdens de crisis, en wat toch allemaal goed is gekomen... Natuurlijk kan het ook vervelend aflopen maar dat kan ook gebeuren als je denkt baanzekerheid te hebben. Is een beetje een dooddoener misschien, maar zelf geloof ik dat door dingen on hold te zetten je hooguit schijnveiligheid creëert, en vooral extra stress. Al is het makkelijker gezegd dan gedaan om er niet (te)veel mee bezig te zijn op alle vlakken van je leven. Het zit bij mij toch ook wel heel vaak in mijn achterhoofd.
Het gevoel er alleen in te staan dat heb ik ook. Ik merk ook echt dat ik al jaloers ben op mensen die zwanger zijn of net een kindje hebben gekregen. Dat vind ik wel erg al na 8 maanden, stel dat je 2,5 jaar of langer bezig bent, dus inderdaad ik ben ook op zoek naar een goede coping strategie!
Net als anderen hier al schrijven vind ik het ook lastig om er met mensen in mijn omgeving over te praten. Maar weinig mensen weten uberhaupt van onze zwangerschapswens (wil niet dat mensen er steeds naar vragen). Aantal vriendinnen is nog helemaal niet met kinderen en zwanger worden bezig, en vriendinnen, collega's enzo die al kinderen hebben werden binnen no time zwanger...
Vooral dat laatste zorgt ervoor dat ik heel zenuwachtig word dat het bij ons nog niet gelukt is. Heb de laatste tijd veel op internet gezocht naar verhalen van mensen bij wie het wat langer duurde. Ik zit nu in ronde 9 en er is rationeel gezien echt nog helemaal geen reden tot zorgen. Alles tot een jaar is heel gemiddeld. Vind het wel fijn om dat af en toe nog even extra bevestigd te krijgen dus om de zoveel tijd zoek ik het weer even op .
Sommigen van jullie schrijven al vrij snel zwanger te zijn geraakt, een miskraam te hebben gehad en daarna is het niet meer gelukt. Dat lijkt me ook heel frustrerend en dan heb je ook nog de klap van de miskraam erbij. 'Wees blij dat je zwanger kunt worden' is dan natuurlijk wel het laatste wat je wilt horen!
Over je leven on hold zetten. In de eerste maanden (en daarvoor, toen we net hadden besloten dat we over een tijdje echt ervoor wilden gaan) was ik daar veel meer mee bezig. Merk nu dat ik daarin juist weer wat losser word. Zo let ik ook niet de hele tijd meer op een wijntje meer of minder en eet ik ook gewoon waar ik zin in heb.
Qua werk heb ik veel voorbeelden in mijn omgeving van mensen die tijdens of vlak na zwangerschap werkloos zijn geraakt, tijdens de crisis, en wat toch allemaal goed is gekomen... Natuurlijk kan het ook vervelend aflopen maar dat kan ook gebeuren als je denkt baanzekerheid te hebben. Is een beetje een dooddoener misschien, maar zelf geloof ik dat door dingen on hold te zetten je hooguit schijnveiligheid creëert, en vooral extra stress. Al is het makkelijker gezegd dan gedaan om er niet (te)veel mee bezig te zijn op alle vlakken van je leven. Het zit bij mij toch ook wel heel vaak in mijn achterhoofd.
donderdag 30 januari 2014 om 10:12
@iniminimuisje, wel spannend dat je deze week die uitslagen binnen krijgt. Toen ik die onderzoeken had heb ik maar tegen mezelf gezegd dat het beter is om het te weten als er iets niet goed zou zijn. Alleen dan kan er actie op worden ondernomen. Bij mij was alles goed. Dat is de beste uitslag die je kunt krijgen, werd ook letterlijk zo tegen me gezegd. Voor even gaf het wel rust, alleen nu ben ik al weer een aantal maanden verder, maar nog niet zwanger. Dus de onrust neemt weer toe.
@beelicious, fijn dat je goede uitslagen hebt gekregen.
@dubbeltje, jammer dat jij ook doorgaat naar de volgende ronde, maar wel gezellig dat je heir weer mee schrijft. Dat jaloerse gevoel wat jij beschrijft heb ik ook...sinds mijn miskraam eigenlijk al (daardoor is het versneld, denk ik, maar ik denk dat ik het anders na ruim een half jaar ook wel gehad zou hebben). Ik vind dat jaloerse gevoel heel lastig, want je kunt er naar je vriendinnen/collega's natuurlijk niet voor uitkomen.
Wat jij schrijft dat je je vergelijkt met anderen (en dan vooral degenen bij wie het allemaal supersnel ging!)...die neiging hebben we hier allemaal wel, denk ik. Mijn man is gelukkig veel nuchterder en die riep pas: "je vergelijkt je ook niet met X en Y" (bij wie het uiteindelijk na ruim 2 jaar en inclusief medisch traject gelukt is, maar die nu 2 prachtige kindjes hebben). Iemand zei hier: de mensen bij wie het supersnel lukt schreeuwen hun geluk ook vaak het hardste van de daken. In mijn omgeving zie ik dat inderdaad veel. Eigenlijk moeten wij ons proberen er ons niet te veel van aan te trekken. Maar dat is soms verschrikkelijk moeilijk.
Dank je wel voor je relativerende opmerkingen over mijn werkperikelen. Je hebt me weer aan het denken gezet...misschien moet ik toch maar gewoon om me heen gaan kijken of er qua werk iets interessants op mijn pad komt. Dan ben ik dat on hold gevoel in ieder geval wat dat betreft kwijt. Mocht ik na actief zoeken niets leuks kunnen vinden, dan heb ik in ieder geval het gevoel dat ik er alles aan heb gedaan en dan zit ik voorlopig bij mijn huidige werkgever. Mocht ik op korte termijn wel iets leuks tegen komen, dan moet ik misschien gewoon de gok maar wagen. Baanzekerheid heb je tegenwoordig inderdaad bijna nergens. En mocht ik eerder zwanger zijn, dan focus ik me uiteraard daar op!
@beelicious, fijn dat je goede uitslagen hebt gekregen.
@dubbeltje, jammer dat jij ook doorgaat naar de volgende ronde, maar wel gezellig dat je heir weer mee schrijft. Dat jaloerse gevoel wat jij beschrijft heb ik ook...sinds mijn miskraam eigenlijk al (daardoor is het versneld, denk ik, maar ik denk dat ik het anders na ruim een half jaar ook wel gehad zou hebben). Ik vind dat jaloerse gevoel heel lastig, want je kunt er naar je vriendinnen/collega's natuurlijk niet voor uitkomen.
Wat jij schrijft dat je je vergelijkt met anderen (en dan vooral degenen bij wie het allemaal supersnel ging!)...die neiging hebben we hier allemaal wel, denk ik. Mijn man is gelukkig veel nuchterder en die riep pas: "je vergelijkt je ook niet met X en Y" (bij wie het uiteindelijk na ruim 2 jaar en inclusief medisch traject gelukt is, maar die nu 2 prachtige kindjes hebben). Iemand zei hier: de mensen bij wie het supersnel lukt schreeuwen hun geluk ook vaak het hardste van de daken. In mijn omgeving zie ik dat inderdaad veel. Eigenlijk moeten wij ons proberen er ons niet te veel van aan te trekken. Maar dat is soms verschrikkelijk moeilijk.
Dank je wel voor je relativerende opmerkingen over mijn werkperikelen. Je hebt me weer aan het denken gezet...misschien moet ik toch maar gewoon om me heen gaan kijken of er qua werk iets interessants op mijn pad komt. Dan ben ik dat on hold gevoel in ieder geval wat dat betreft kwijt. Mocht ik na actief zoeken niets leuks kunnen vinden, dan heb ik in ieder geval het gevoel dat ik er alles aan heb gedaan en dan zit ik voorlopig bij mijn huidige werkgever. Mocht ik op korte termijn wel iets leuks tegen komen, dan moet ik misschien gewoon de gok maar wagen. Baanzekerheid heb je tegenwoordig inderdaad bijna nergens. En mocht ik eerder zwanger zijn, dan focus ik me uiteraard daar op!
donderdag 30 januari 2014 om 12:26
Qua werk; ga maandag beginnen bij m'n nieuwe baan! Heb mijn vaste contract opgezegd en nu een jaarcontract bij de baan van mijn dromen 
Want mijn overtuiging is; zekerheden in het leven bestaan niet..
Een wijntje minder drink ik er niet om, ook niet in die twee weken. Daar stop ik pas mee als ik zwanger blijk te zijn. Met roken ben ik (op een enkele na) wel gestopt, om de kansen op vruchtbaarheid te vergroten..
Moeilijk lijkt het me, weten dat je zwanger kan worden, en dan een miskraam krijgen. Ik zou het vertrouwen in mijn lichaam ervan kwijtraken (dat doe ik op slechte dagen nu al).
Wij gaan niet eerder dan eind dit jaar de medische molen in. Gewoon omdat ik niet mijn hele leven erom wil hebben draaien.
Leuk dit actieve topic
Want mijn overtuiging is; zekerheden in het leven bestaan niet..Een wijntje minder drink ik er niet om, ook niet in die twee weken. Daar stop ik pas mee als ik zwanger blijk te zijn. Met roken ben ik (op een enkele na) wel gestopt, om de kansen op vruchtbaarheid te vergroten..
Moeilijk lijkt het me, weten dat je zwanger kan worden, en dan een miskraam krijgen. Ik zou het vertrouwen in mijn lichaam ervan kwijtraken (dat doe ik op slechte dagen nu al).
Wij gaan niet eerder dan eind dit jaar de medische molen in. Gewoon omdat ik niet mijn hele leven erom wil hebben draaien.
Leuk dit actieve topic
vrijdag 31 januari 2014 om 10:24
@Missm, wat ontzettend leuk voor je, dat je volgende week gaat beginnen in je droombaan! Super! (En voor mij nog weer wat extra stof tot nadenken )
Wat je opmerking over zwanger zijn, een miskraam en vervolgens niet meer zwanger worden...het vertrouwen dat mijn lichaam het kan wisselt. Volgens de artsen heeft mijn lijf het allemaal goed gedaan: zwanger worden en de miskraam omdat er iets niet goed was. Dat is als ik er van een afstandje naar kijk goed te weten, maar gevoelsmatig voelt het nog wel vaak anders.
@iniminimuisje, hopelijk krijgen jullie vandaag een goede uitslag!
@jemida, ik begrijp dat ze bij jou/jullie ook oriënterende onderzoeken gaan doen. Al iets meer bekend over wanneer en wat ze precies gaan doen de komende dagen/weken?
Ik vond het toen met die onderzoeken best een beetje spannend. Er kan toch iets uitkomen waar je niet op hoopt. Ik vond het toen wij daarin zaten wel fijn dat je tenminste het gevoel hebt dat er actie wordt ondernomen. Bij ons kwam er niets uit, dus wij proberen het voorlopig nog even zelf. In ieder geval tot aan de zomer.
En tot die tijd wil ik zoveel mogelijk het hoofd koel houden en leuke dingen doen. Inmiddels ben ik er na een jaar wel achter dat je van op de bank zitten en wachten of en tot je zwanger wordt niet gelukkiger wordt. Dus gisteren zijn manlief en ik voor het eerst in tijden weer eens lekker uit eten geweest en morgen ga ik eens flink shoppen. Ook iets wat ik heel lang niet heb gedaan, omdat ik dan dacht: ach, straks ben ik zwanger en dan pas ik die kleren toch niet meer.
Ik beschouw het maar als het begin van onze coping strategy. Hopelijk kunnen we dit topic ook een beetje levend houden, want ik merk dat ik het best fijn vind om met gelijkgestemden te praten. (Heb een poosje geleden geprobeerd mee te schrijven in een van de andere zwanger word topics, maar ik merkte dat ik me daar om meerdere redenen al snel niet zo thuis voelde.)
Wat je opmerking over zwanger zijn, een miskraam en vervolgens niet meer zwanger worden...het vertrouwen dat mijn lichaam het kan wisselt. Volgens de artsen heeft mijn lijf het allemaal goed gedaan: zwanger worden en de miskraam omdat er iets niet goed was. Dat is als ik er van een afstandje naar kijk goed te weten, maar gevoelsmatig voelt het nog wel vaak anders.
@iniminimuisje, hopelijk krijgen jullie vandaag een goede uitslag!
@jemida, ik begrijp dat ze bij jou/jullie ook oriënterende onderzoeken gaan doen. Al iets meer bekend over wanneer en wat ze precies gaan doen de komende dagen/weken?
Ik vond het toen met die onderzoeken best een beetje spannend. Er kan toch iets uitkomen waar je niet op hoopt. Ik vond het toen wij daarin zaten wel fijn dat je tenminste het gevoel hebt dat er actie wordt ondernomen. Bij ons kwam er niets uit, dus wij proberen het voorlopig nog even zelf. In ieder geval tot aan de zomer.
En tot die tijd wil ik zoveel mogelijk het hoofd koel houden en leuke dingen doen. Inmiddels ben ik er na een jaar wel achter dat je van op de bank zitten en wachten of en tot je zwanger wordt niet gelukkiger wordt. Dus gisteren zijn manlief en ik voor het eerst in tijden weer eens lekker uit eten geweest en morgen ga ik eens flink shoppen. Ook iets wat ik heel lang niet heb gedaan, omdat ik dan dacht: ach, straks ben ik zwanger en dan pas ik die kleren toch niet meer.
Ik beschouw het maar als het begin van onze coping strategy. Hopelijk kunnen we dit topic ook een beetje levend houden, want ik merk dat ik het best fijn vind om met gelijkgestemden te praten. (Heb een poosje geleden geprobeerd mee te schrijven in een van de andere zwanger word topics, maar ik merkte dat ik me daar om meerdere redenen al snel niet zo thuis voelde.)
vrijdag 31 januari 2014 om 13:04
He wat fijn dat dit topic weer leeft!
Ik merk echt dat ik het prettig vindt om herkenning te lezen. De omgeving begrijpt het toch minder.
Al heb ik het alleen aan mijn beste vriendin vertelt, verder weet niemand dat we bezig zijn.
Ik vind het heel prettig om met mijn vriendin erover te praten, maar je merkt ook wel dat ze toch niet helemaal goed begrijpt hoe het zit. Kan zij ook niks aan doen. Ik ben daarom blij met dit topic
Trouwens heel raar dat mensen zeggen dat het logisch is omdat je 32 bent dat het dan wat langer duurt. wat een onzin zeg. Die mensen weten echt niet waar ze over praten. Kan daar echt wel pissig om worden.
Het verbaasd mij overigens nog steeds hoeveel mensen hints geven of gewoon keihard zeggen wanneer word jij eens zwanger? Die mensen hebben echt niet door hoe het zit. Je kan iemand er echt mee kwetsen.
Hier net de vruchtbare dagen achter de rug en de eisprong dus ook. Dit is voor ons ronde 9. Merk dat ik steeds meer ga twijfelen aan mezelf en dat dit echt iets met me doet. Ik probeer er nuchter over te blijven, maar lukt niet altijd.
M'n leven on hold zetten hebben we in het begin wel gedaan. Maar ondertussen gewoon lekker vakantie geboekt. Ik zie wel of ik dan eventueel zwanger ben. Zelfde geld met eten en drinken. Ik ga pas stoppen met de 'verkeerde' dingen als ik een positieve test heb.
fijn dat er weer leven hier is. We kunnen mensen die het zelf niet meemaken ook niet kwalijk nemen dat ze het niet snappen. Daarom hebben we elkaar. We slepen elkaar erdoorheen en gaan voor allemaal positieve testen!!
Ik merk echt dat ik het prettig vindt om herkenning te lezen. De omgeving begrijpt het toch minder.
Al heb ik het alleen aan mijn beste vriendin vertelt, verder weet niemand dat we bezig zijn.
Ik vind het heel prettig om met mijn vriendin erover te praten, maar je merkt ook wel dat ze toch niet helemaal goed begrijpt hoe het zit. Kan zij ook niks aan doen. Ik ben daarom blij met dit topic
Trouwens heel raar dat mensen zeggen dat het logisch is omdat je 32 bent dat het dan wat langer duurt. wat een onzin zeg. Die mensen weten echt niet waar ze over praten. Kan daar echt wel pissig om worden.
Het verbaasd mij overigens nog steeds hoeveel mensen hints geven of gewoon keihard zeggen wanneer word jij eens zwanger? Die mensen hebben echt niet door hoe het zit. Je kan iemand er echt mee kwetsen.
Hier net de vruchtbare dagen achter de rug en de eisprong dus ook. Dit is voor ons ronde 9. Merk dat ik steeds meer ga twijfelen aan mezelf en dat dit echt iets met me doet. Ik probeer er nuchter over te blijven, maar lukt niet altijd.
M'n leven on hold zetten hebben we in het begin wel gedaan. Maar ondertussen gewoon lekker vakantie geboekt. Ik zie wel of ik dan eventueel zwanger ben. Zelfde geld met eten en drinken. Ik ga pas stoppen met de 'verkeerde' dingen als ik een positieve test heb.
fijn dat er weer leven hier is. We kunnen mensen die het zelf niet meemaken ook niet kwalijk nemen dat ze het niet snappen. Daarom hebben we elkaar. We slepen elkaar erdoorheen en gaan voor allemaal positieve testen!!
maandag 3 februari 2014 om 17:43
Hallo allemaal!
@Missm, hoe was je eerste dag?
@iniminimuisje en jemida, hebben jullie nog uitslagen gekregen?
@hartje, het is wel fijn als het zwanger worden nog iets van jezelf is. Ik probeer er ook een beetje omheen te kletsen als iemand er naar vraagt. Alleen heb ik het idee dat ze mij niet zo geloven, doordat ik die miskraam heb gehad. Daardoor weten ineens veel meer mensen dat je bezig bent.
Hier zijn ook net de vruchtbare dagen achter de rug! Eindelijk eens een keer een eisprong in het weekend. We hebben onze kans gegrepen en nu is het afwachten.
Verder afgelopen weekend dus flink geshopt en gezellig uit eten geweest. Alles om maar niet te veel te gaan zitten afwachten tot het ooit een keer raak is. Verder ook bezig geweest met het uitzoeken van een vakantie. Dus eigenlijk zijn wij voor het eerst in maanden goed bezig!
@Missm, hoe was je eerste dag?
@iniminimuisje en jemida, hebben jullie nog uitslagen gekregen?
@hartje, het is wel fijn als het zwanger worden nog iets van jezelf is. Ik probeer er ook een beetje omheen te kletsen als iemand er naar vraagt. Alleen heb ik het idee dat ze mij niet zo geloven, doordat ik die miskraam heb gehad. Daardoor weten ineens veel meer mensen dat je bezig bent.
Hier zijn ook net de vruchtbare dagen achter de rug! Eindelijk eens een keer een eisprong in het weekend. We hebben onze kans gegrepen en nu is het afwachten.
Verder afgelopen weekend dus flink geshopt en gezellig uit eten geweest. Alles om maar niet te veel te gaan zitten afwachten tot het ooit een keer raak is. Verder ook bezig geweest met het uitzoeken van een vakantie. Dus eigenlijk zijn wij voor het eerst in maanden goed bezig!
donderdag 6 februari 2014 om 12:34
Ha serieas! Lief dat je er naar vraagt... Het was super. Inmiddels drie dagen erop zitten en ik voel me zeer welkom. Het is fijn om weer met plezier naar mijn werk te mogen.
Goed om te lezen dat je "het leven" weer oppakt. Dat is ook belangrijk denk ik. En toch weer die hoop hé, na de vruchtbare dagen, ik herken dat zo! Wij hebben gisteren nog een goed gesprek gehad, over wanneer het voor ons tijd is om de malle molen in te gaan. Wij geven het nog tot na de zomer en als het dan niet spontaan lukt gaan wij naar de dokter.
Waar gaan jullie heen op vakantie?
Hartje04, die twijfel is ook hier herkenbaar, en dan met name de angst die me af en toe overvalt. Ik ben bijna 31, merk dat ik er aan toe ben, het maakt me bang dat het misschien weleens niet zal gaan lukken..
Wens jullie fijne dagen en misschien deze maand... en anders de volgende.. ach, we wachten het af, en genieten fijn verder van wat we wel hebben
Goed om te lezen dat je "het leven" weer oppakt. Dat is ook belangrijk denk ik. En toch weer die hoop hé, na de vruchtbare dagen, ik herken dat zo! Wij hebben gisteren nog een goed gesprek gehad, over wanneer het voor ons tijd is om de malle molen in te gaan. Wij geven het nog tot na de zomer en als het dan niet spontaan lukt gaan wij naar de dokter.
Waar gaan jullie heen op vakantie?
Hartje04, die twijfel is ook hier herkenbaar, en dan met name de angst die me af en toe overvalt. Ik ben bijna 31, merk dat ik er aan toe ben, het maakt me bang dat het misschien weleens niet zal gaan lukken..
Wens jullie fijne dagen en misschien deze maand... en anders de volgende.. ach, we wachten het af, en genieten fijn verder van wat we wel hebben
donderdag 6 februari 2014 om 12:53
donderdag 6 februari 2014 om 20:47
Hoi allemaal,
ik ben toch iets meer gerustgesteld nu ik lees dat ik niet de enige ben die er iets langer over doet. Ik ben nu met ronde 5 ( net geen half jaar, maar ik mag wel meeschrijven toch?) bezig en ja ik weet verstandelijk dat het gemiddeld een jaar kan duren maar het lijkt nu net of HEEL VEUL mensen om me heen zwanger worden binnen een paar maanden. En ik ben nog nooit eerder zwanger geweest dus weet niet of ik wel zwanger kan worden of dat er iets mis is of bij mijn vriend.. *zucht* jullie kennen de onzekerheden wel... fijn om te lezen dit. Maar natuurlijk hoop ik dat jullie allemaal snel zwanger gaan worden! Ben 27 en vriend is 30. Ik heb ovulatietesten gekocht maar ik weet zelf niet helemaal wanneer ik ze moet gebruiken.
WANT: Ik had altijd een regelmatige cyclus maar nu 2 maanden geleden ineens niet meer, ik was 1,5 week overtijd en ik werd erg onzeker hiervan. Toen heel heftig ongesteld geworden. ( op 1 jan, happy newyear ) ik weet nu dus niet helemaal hoe het nu zit met mijn cyclus. Berekenen jullie het ergens? op een site ofzo? tips zijn welkom
ik ben toch iets meer gerustgesteld nu ik lees dat ik niet de enige ben die er iets langer over doet. Ik ben nu met ronde 5 ( net geen half jaar, maar ik mag wel meeschrijven toch?) bezig en ja ik weet verstandelijk dat het gemiddeld een jaar kan duren maar het lijkt nu net of HEEL VEUL mensen om me heen zwanger worden binnen een paar maanden. En ik ben nog nooit eerder zwanger geweest dus weet niet of ik wel zwanger kan worden of dat er iets mis is of bij mijn vriend.. *zucht* jullie kennen de onzekerheden wel... fijn om te lezen dit. Maar natuurlijk hoop ik dat jullie allemaal snel zwanger gaan worden! Ben 27 en vriend is 30. Ik heb ovulatietesten gekocht maar ik weet zelf niet helemaal wanneer ik ze moet gebruiken.
WANT: Ik had altijd een regelmatige cyclus maar nu 2 maanden geleden ineens niet meer, ik was 1,5 week overtijd en ik werd erg onzeker hiervan. Toen heel heftig ongesteld geworden. ( op 1 jan, happy newyear ) ik weet nu dus niet helemaal hoe het nu zit met mijn cyclus. Berekenen jullie het ergens? op een site ofzo? tips zijn welkom
vrijdag 7 februari 2014 om 09:32
Welkom aan de nieuwe dames! Gezellig dat jullie hier willen meeschrijven. Lucht vooral lekker je hart. De onzekerheid of het ooit een keer gaat lukken kennen we allemaal.
@MissM, wat geweldig dat je eerste dagen zo leuk waren!! Super! Een goed begin is het halve werk.
Wij hebben inmiddels 2 weken vakantie geregeld naar Spanje! Het is pas in juni zover dus ik heb voorlopig nog volop tijd voor voorpret. Maar ik kijk er nu al erg naar uit. Echt heerlijk!
Wij geven het ook tot in/na de zomer de tijd. Dan is het een jaar geleden dat ik voor ik het laatst in het ziekenhuis liep. Dus als het dan nog niet gelukt is, dan wil ik toch graag dat ze meedenken over hoe nu verder.
@peetj, ik hou mijn cyclus bij in een appje op mijn telefoon. Dat vind ik wel fijn. Ik doe dat al ongeveer 1,5 jaar, dus een bepaald patroon herken ik daardoor inmiddels eigenlijk wel zonder dat ik ovulatietesten doe. Maar omdat ik het toch wel fijn vind om de bevestiging te krijgen, doe ik die testen wel. Bij die ovulatietesten zit een tabelletje, waarmee je kunt uitrekenen wanneer je de testen moet doen. Het enige wat je moet weten is je gemiddelde cyclus (langste en kortste als dat veel verschilt). Ik kwam er achter dat ik in het begin een late eisprong had (cyclus van 25 dagen en op dag 15 of 16 had ik pas een positieve ovulatietest...ben daar toen wel zwanger mee geworden, maar dat ging mis).
Inmiddels is mijn cyclus trouwens veel meer volgens het boekje geworden. Dus het kan ook nog veranderen.
Als je echt heel onregelmatig bent dan kan je 2 dingen doen: of je investeert flink in ovulatietesten en je begint gewoon op dag 10 en je gaat door tot je je ei gevonden hebt. Je kunt ook proberen aan de hand van bepaalde veranderingen in je slijm te kijken of je al richting de vruchtbare periode gaat. En als je het idee hebt dat dat zo is, dan met die testen aan de slag. In het ziekenhuis kregen wij het advies om het om de dag te doen, als je geen zin had om steeds in de weer te zijn met die testen. Zelf vind ik dat niet zo fijn, want we merkten dat het spontane er bij ons daardoor helemaal af ging. Dus daar zijn we weer mee op gehouden.
@MissM, wat geweldig dat je eerste dagen zo leuk waren!! Super! Een goed begin is het halve werk.
Wij hebben inmiddels 2 weken vakantie geregeld naar Spanje! Het is pas in juni zover dus ik heb voorlopig nog volop tijd voor voorpret. Maar ik kijk er nu al erg naar uit. Echt heerlijk!
Wij geven het ook tot in/na de zomer de tijd. Dan is het een jaar geleden dat ik voor ik het laatst in het ziekenhuis liep. Dus als het dan nog niet gelukt is, dan wil ik toch graag dat ze meedenken over hoe nu verder.
@peetj, ik hou mijn cyclus bij in een appje op mijn telefoon. Dat vind ik wel fijn. Ik doe dat al ongeveer 1,5 jaar, dus een bepaald patroon herken ik daardoor inmiddels eigenlijk wel zonder dat ik ovulatietesten doe. Maar omdat ik het toch wel fijn vind om de bevestiging te krijgen, doe ik die testen wel. Bij die ovulatietesten zit een tabelletje, waarmee je kunt uitrekenen wanneer je de testen moet doen. Het enige wat je moet weten is je gemiddelde cyclus (langste en kortste als dat veel verschilt). Ik kwam er achter dat ik in het begin een late eisprong had (cyclus van 25 dagen en op dag 15 of 16 had ik pas een positieve ovulatietest...ben daar toen wel zwanger mee geworden, maar dat ging mis).
Inmiddels is mijn cyclus trouwens veel meer volgens het boekje geworden. Dus het kan ook nog veranderen.
Als je echt heel onregelmatig bent dan kan je 2 dingen doen: of je investeert flink in ovulatietesten en je begint gewoon op dag 10 en je gaat door tot je je ei gevonden hebt. Je kunt ook proberen aan de hand van bepaalde veranderingen in je slijm te kijken of je al richting de vruchtbare periode gaat. En als je het idee hebt dat dat zo is, dan met die testen aan de slag. In het ziekenhuis kregen wij het advies om het om de dag te doen, als je geen zin had om steeds in de weer te zijn met die testen. Zelf vind ik dat niet zo fijn, want we merkten dat het spontane er bij ons daardoor helemaal af ging. Dus daar zijn we weer mee op gehouden.
vrijdag 7 februari 2014 om 12:14
Dag allen! Hoe is het hier? MissM, wat fijn dat je nieuwe baan goed bevalt! Hopelijk blijft dat zo.
Lionlily en Peetj, indd welkom en schrijf lekker van je af hier. Serieas geeft hele goeie tips om meer zicht te krijgen op je cyclus. Ik ben ook aan de ovulatietesten begonnen deze maand. Ik heb zelf het idee (signalen van mijn lichaam) dat het er weer aankomt, maar de test was nog negatief vandaag. Dus ik vind het wel een heel handig hulpmiddel.
Serieas, hoe gaat het? Wat fijn dat het je lukt om lekker bezig te blijven deze maand, en heerlijk vooruitzicht toch zo'n vakantie? Hebben jullie al iets gepland? En hoe ervaar je t wachten nu, wanneer is je NOD?
Hartje, hoe gaat het met jou, ook in de wachtweken toch?
Tja onhandige opmerkingen van andere mensen... In mijn omgeving valt het nog wel mee. Af en toe indd iemand die vraagt wanneer wij aan kinderen beginnen. Maar dat vind ik niet zo erg, ook wel beetje logische vraag eigenlijk . Ik vind het wel vervelend als nieuwe moeders nonstop over hun kinderen praten, maar dat had ik eigenlijk ook al voordat ik actief bezig was met mijn eigen kinderwens. En dat geldt ook voor andere onderwerpen. Nonstop ergens over praten vind ik gewoon een grote no-no, haha. Ik hou meer van dialogen (in real life dan natuurlijk he, hier kan dat niet )
Het valt me op dat we eigenlijk allemaal wel de angst en onzekerheid kennen dat het bij ons helemaal niet gaat lukken. Het relativeert best wel dat iedereen dat heeft. Mijn vriend zegt altijd: 'Dat jij dat denkt, betekent niet dat het ook zo is.' Een waarheid als een koe!
Ik ga nu een weekendje weg met vriendinnen, en ga de testen 'meesmokkelen', ga een poging doen ze te gebruiken zonder dat iemand het doorheeft. Wil toch wel graag weten of ik gelijk 'aan de bak' kan zondagavond als ik thuis kom .
Verder ga ik genieten van lekker eten en drinken dit weekend en proberen me daar niet schuldig over te voelen. Ik drink toch nog steeds wel een beetje met een dubbel gevoel alcohol want schijnt toch wel slecht te zijn voor vruchtbaarheid, hoewel ik er wisselende verhalen over lees. Iemand hier die daar verstand van heeft ? Maar goed, in het kader van mijn leven niet on hold willen zetten, ben ik gestopt met heel krampachtig nooit meer drinken. T kan immers wel jaren duren...
Ben trouwens wel gestopt met door de weeks drinken maar met feestjes of zoals nu met een weekendje weg ben ik wel weer wat losser. God zo'n heel stuk over alcohol, lijkt wel of ik een probleem heb
Meiden fijn weekend allemaal, laat je niet kisten, enne mijn duimen blijven gewoon op volle toeren draaien hoor voor jullie!
Lionlily en Peetj, indd welkom en schrijf lekker van je af hier. Serieas geeft hele goeie tips om meer zicht te krijgen op je cyclus. Ik ben ook aan de ovulatietesten begonnen deze maand. Ik heb zelf het idee (signalen van mijn lichaam) dat het er weer aankomt, maar de test was nog negatief vandaag. Dus ik vind het wel een heel handig hulpmiddel.
Serieas, hoe gaat het? Wat fijn dat het je lukt om lekker bezig te blijven deze maand, en heerlijk vooruitzicht toch zo'n vakantie? Hebben jullie al iets gepland? En hoe ervaar je t wachten nu, wanneer is je NOD?
Hartje, hoe gaat het met jou, ook in de wachtweken toch?
Tja onhandige opmerkingen van andere mensen... In mijn omgeving valt het nog wel mee. Af en toe indd iemand die vraagt wanneer wij aan kinderen beginnen. Maar dat vind ik niet zo erg, ook wel beetje logische vraag eigenlijk . Ik vind het wel vervelend als nieuwe moeders nonstop over hun kinderen praten, maar dat had ik eigenlijk ook al voordat ik actief bezig was met mijn eigen kinderwens. En dat geldt ook voor andere onderwerpen. Nonstop ergens over praten vind ik gewoon een grote no-no, haha. Ik hou meer van dialogen (in real life dan natuurlijk he, hier kan dat niet )
Het valt me op dat we eigenlijk allemaal wel de angst en onzekerheid kennen dat het bij ons helemaal niet gaat lukken. Het relativeert best wel dat iedereen dat heeft. Mijn vriend zegt altijd: 'Dat jij dat denkt, betekent niet dat het ook zo is.' Een waarheid als een koe!
Ik ga nu een weekendje weg met vriendinnen, en ga de testen 'meesmokkelen', ga een poging doen ze te gebruiken zonder dat iemand het doorheeft. Wil toch wel graag weten of ik gelijk 'aan de bak' kan zondagavond als ik thuis kom .
Verder ga ik genieten van lekker eten en drinken dit weekend en proberen me daar niet schuldig over te voelen. Ik drink toch nog steeds wel een beetje met een dubbel gevoel alcohol want schijnt toch wel slecht te zijn voor vruchtbaarheid, hoewel ik er wisselende verhalen over lees. Iemand hier die daar verstand van heeft ? Maar goed, in het kader van mijn leven niet on hold willen zetten, ben ik gestopt met heel krampachtig nooit meer drinken. T kan immers wel jaren duren...
Ben trouwens wel gestopt met door de weeks drinken maar met feestjes of zoals nu met een weekendje weg ben ik wel weer wat losser. God zo'n heel stuk over alcohol, lijkt wel of ik een probleem heb
Meiden fijn weekend allemaal, laat je niet kisten, enne mijn duimen blijven gewoon op volle toeren draaien hoor voor jullie!
vrijdag 7 februari 2014 om 12:50
Hé Dubbeltje, gezellig dat je een leuk weekend in het vooruitzicht hebt.
Je twijfels over hoe om te gaan met alcohol herken ik ook! Ik ga er een beetje hetzelfde mee om als jij. Door de week drink ik in principe niet, tenzij het een feestdag is (kerst/oud en nieuw-achtig) of er echt iets bijzonders is (verjaardag van onszelf, of ouders of schoonouders ofzo).
In het weekend gaan wij er ook wel wat makkelijker mee om. Als je lekker uit eten gaat, is een glaasje wijn er toch wel heel lekker bij. En om het te relativeren: de keer dat ik zwanger werd was na een week vakantie waarin de drank vanaf een uur of 4 's middags al op tafel stond. Dus het hoeft niet alles te zeggen. Ik vraag me alleen af en toe wel af of het feit dat het eindigde in een miskraam nog iets te maken heeft met de alcohol in die week.
Het wachten gaat op dit moment nog wel goed. Komende donderdag of vrijdag is mijn NOD. Naar mate dat moment dichterbij komt gaat het wachten me meestal wat minder goed af.
Wat jij schrijft over de nieuwe moeders die non-stop over hun kinderen praten. Ik snap het wel, maar ik had en heb daar ook moeite mee.
Het allerergste is mijn collega die sinds een maand of wat moeder is...ik heb haar inmiddels geblokkeerd op facebook. Elke dag 5 updates over hoe het met de kleine ging werd me toch echt té gortig.
Nu heeft deze zelfde collega iets nieuws ontdekt: te pas en te onpas zeult ze die baby mee naar het werk, terwijl ze weet wat ik beleefd heb en dat het bij mij behoorlijk gevoelig ligt. Ik vind dat echt niet leuk!
Ik ben bij een heleboel (verdere) vriendinnen niet of heel kort op kraamvisite geweest omdat ik dat te confronterend vind. En dan word je er op je werk steeds mee geconfronteerd. Juist op mijn werk wil ik graag professioneel functioneren en dat is (of was) bij uitstek de plaats waar ik in ieder geval niet voortdurend ervaar dat het bij ons nog steeds niet gelukt is.
Maar als er dan bij elke bedrijfsborrel ineens zo'n pas geboren kind mee gesleept wordt, dan brengt mij dat best wel uit balans. Ik had het van deze collega kunnen verwachten: altijd een beetje té overdreven met alles. Maar goed, vervelend blijft het.
Ik twijfel wat ik moet doen: het maar gewoon proberen te negeren (dus werken aan mijn pokerface en bij de volgende baby-overval maar gewoon mee doen aan het "aap wat heb je mooie jongen"-spelletje)? Of toch die collega nog een keer uitleggen dat ik het niet fijn vind.
Je twijfels over hoe om te gaan met alcohol herken ik ook! Ik ga er een beetje hetzelfde mee om als jij. Door de week drink ik in principe niet, tenzij het een feestdag is (kerst/oud en nieuw-achtig) of er echt iets bijzonders is (verjaardag van onszelf, of ouders of schoonouders ofzo).
In het weekend gaan wij er ook wel wat makkelijker mee om. Als je lekker uit eten gaat, is een glaasje wijn er toch wel heel lekker bij. En om het te relativeren: de keer dat ik zwanger werd was na een week vakantie waarin de drank vanaf een uur of 4 's middags al op tafel stond. Dus het hoeft niet alles te zeggen. Ik vraag me alleen af en toe wel af of het feit dat het eindigde in een miskraam nog iets te maken heeft met de alcohol in die week.
Het wachten gaat op dit moment nog wel goed. Komende donderdag of vrijdag is mijn NOD. Naar mate dat moment dichterbij komt gaat het wachten me meestal wat minder goed af.
Wat jij schrijft over de nieuwe moeders die non-stop over hun kinderen praten. Ik snap het wel, maar ik had en heb daar ook moeite mee.
Het allerergste is mijn collega die sinds een maand of wat moeder is...ik heb haar inmiddels geblokkeerd op facebook. Elke dag 5 updates over hoe het met de kleine ging werd me toch echt té gortig.
Nu heeft deze zelfde collega iets nieuws ontdekt: te pas en te onpas zeult ze die baby mee naar het werk, terwijl ze weet wat ik beleefd heb en dat het bij mij behoorlijk gevoelig ligt. Ik vind dat echt niet leuk!
Ik ben bij een heleboel (verdere) vriendinnen niet of heel kort op kraamvisite geweest omdat ik dat te confronterend vind. En dan word je er op je werk steeds mee geconfronteerd. Juist op mijn werk wil ik graag professioneel functioneren en dat is (of was) bij uitstek de plaats waar ik in ieder geval niet voortdurend ervaar dat het bij ons nog steeds niet gelukt is.
Maar als er dan bij elke bedrijfsborrel ineens zo'n pas geboren kind mee gesleept wordt, dan brengt mij dat best wel uit balans. Ik had het van deze collega kunnen verwachten: altijd een beetje té overdreven met alles. Maar goed, vervelend blijft het.
Ik twijfel wat ik moet doen: het maar gewoon proberen te negeren (dus werken aan mijn pokerface en bij de volgende baby-overval maar gewoon mee doen aan het "aap wat heb je mooie jongen"-spelletje)? Of toch die collega nog een keer uitleggen dat ik het niet fijn vind.
zondag 9 februari 2014 om 15:52
Wat fijn dat er weer leven in dit topic zit!
Ik heb jullie reacties weer met interesse gelezen en het is zó fijn om die herkenning te lezen! Mijn vriendinnen zijn er of niet mee bezig of waren in 1 zucht zwanger. Mijn allerbeste vriendin zat wel in hetzelfde schuitje als ik maar is sinds vorige week ook zwanger en nu heb ik het gevoel weer alleen te staan.
Vandaag is de 21e dag van mijn cyclus, volg week zondag word ik ongesteld... of niet.
Zoals jullie konden lezen in mijn andere topic spelen er thuis nog wel wat andere dingen. Mijn man gaat deze week naar de dokter omdat hij in het weekend 's avonds voor het slapen gaan altijd een jointje rookt en daar wil hij vanaf.
Ik wil zelf ook gezonder gaan eten, maar we hebben elkaar beloofd pas na een jaar ons zorgen te maken. Maar dat kan ik dus niet... ik maak me wel zorgen maar ik wil hem daarmee niet vermoeien, want hij vindt het heel vervelend worden. Fijn dat dit topic er is
Hoe staan jullie mannen er in?
Ik vind het zelf erg moeilijk om er niet teveel mee bezig te zijn. Daar wordt mijn man dus best gek van. Het heeft een te grote invloed op mijn humeur maar ik weet niet hoe ik het moet stoppen.
Ik heb jullie reacties weer met interesse gelezen en het is zó fijn om die herkenning te lezen! Mijn vriendinnen zijn er of niet mee bezig of waren in 1 zucht zwanger. Mijn allerbeste vriendin zat wel in hetzelfde schuitje als ik maar is sinds vorige week ook zwanger en nu heb ik het gevoel weer alleen te staan.
Vandaag is de 21e dag van mijn cyclus, volg week zondag word ik ongesteld... of niet.
Zoals jullie konden lezen in mijn andere topic spelen er thuis nog wel wat andere dingen. Mijn man gaat deze week naar de dokter omdat hij in het weekend 's avonds voor het slapen gaan altijd een jointje rookt en daar wil hij vanaf.
Ik wil zelf ook gezonder gaan eten, maar we hebben elkaar beloofd pas na een jaar ons zorgen te maken. Maar dat kan ik dus niet... ik maak me wel zorgen maar ik wil hem daarmee niet vermoeien, want hij vindt het heel vervelend worden. Fijn dat dit topic er is
Hoe staan jullie mannen er in?
Ik vind het zelf erg moeilijk om er niet teveel mee bezig te zijn. Daar wordt mijn man dus best gek van. Het heeft een te grote invloed op mijn humeur maar ik weet niet hoe ik het moet stoppen.
zondag 9 februari 2014 om 15:56
Dubbeltje, heb je je ovulatietesten nog kunnen gebruiken? Stiekem, zonder dat iemand het door had?
Serieas, Dubbeltje, herkenbaar wat jullie schrijven over de alcohol. Ik probeer het zoveel mogelijk te laten staan en dat lukt aardig.
En die opmerkingen van mensen om je heen en mensen die hun baby overal mee sleuren..... grrrrr.... ik vind het ook heel vervelend als vrouwen met een trots gezicht zeggen dat ze binnen 2 maanden zwanger waren. Alsof ze zelf dan iets heel goeds gedaan hebben!
Lionlily, wees welkom! Hoe meer zielen... etc.
Hartje, spannend, jij ook aan het wachten! Wanneer moet jij ongesteld worden?
Peetj, ik kan je helaas niet echt een goede tip geven voor je ovulatietesten... Misschien of wachten tot je cyclus regelmatig is of meerdere dagen achter elkaar testen?
Serieas, Dubbeltje, herkenbaar wat jullie schrijven over de alcohol. Ik probeer het zoveel mogelijk te laten staan en dat lukt aardig.
En die opmerkingen van mensen om je heen en mensen die hun baby overal mee sleuren..... grrrrr.... ik vind het ook heel vervelend als vrouwen met een trots gezicht zeggen dat ze binnen 2 maanden zwanger waren. Alsof ze zelf dan iets heel goeds gedaan hebben!
Lionlily, wees welkom! Hoe meer zielen... etc.
Hartje, spannend, jij ook aan het wachten! Wanneer moet jij ongesteld worden?
Peetj, ik kan je helaas niet echt een goede tip geven voor je ovulatietesten... Misschien of wachten tot je cyclus regelmatig is of meerdere dagen achter elkaar testen?
zondag 9 februari 2014 om 16:36
Hoi, ik kom ook graag meeschrijven.
( dubbeltje en hartje)
Nu sinds juni bezig, inmiddels in ronde 7 en begin er zo langzamerhand genoeg van te krijgen. Gedoe elke keer met die twijfels en zenuwen. Ben 3 weken zo nuchter als wat maar de laatste 5 dagen voordat de MBD in zicht komt.... hopeloos. k Word er ook een beetje vervelend van tegen man af en toe.
Vorige maand sloeg ik een cyclus over - 64 ipv 32 dagen - toen heb ik echt een tijd in de zenuwen gezeten zeg. Eerst omdat ik dacht dat ik zwanger was (2 weken overtijd) en toen omdat ik dacht dat er iets mis was. Gelukkig heeft mijn dokter me toen doorgestuurd voor een echo waarbij bleek dat er niks aan de hand was en mijn ei gewoon laat om wat voor reden dan ook.
In ieder geval fijn om te lezen dat er meer vrouwen zijn die dit hebben! Van mijn vriendinnen weet ik dat er een paar zijn die er lang over hebben gedaan maar die hebben inmiddels allemaal een paar leuke kinderen.
( dubbeltje en hartje)
Nu sinds juni bezig, inmiddels in ronde 7 en begin er zo langzamerhand genoeg van te krijgen. Gedoe elke keer met die twijfels en zenuwen. Ben 3 weken zo nuchter als wat maar de laatste 5 dagen voordat de MBD in zicht komt.... hopeloos. k Word er ook een beetje vervelend van tegen man af en toe.
Vorige maand sloeg ik een cyclus over - 64 ipv 32 dagen - toen heb ik echt een tijd in de zenuwen gezeten zeg. Eerst omdat ik dacht dat ik zwanger was (2 weken overtijd) en toen omdat ik dacht dat er iets mis was. Gelukkig heeft mijn dokter me toen doorgestuurd voor een echo waarbij bleek dat er niks aan de hand was en mijn ei gewoon laat om wat voor reden dan ook.
In ieder geval fijn om te lezen dat er meer vrouwen zijn die dit hebben! Van mijn vriendinnen weet ik dat er een paar zijn die er lang over hebben gedaan maar die hebben inmiddels allemaal een paar leuke kinderen.
zondag 9 februari 2014 om 16:53
moringa!!!
Fijn he die herkenning.
@hof83, las net je topic. Vervelend al die negatieve reacties. Snap dat het allemaal lastig is en je je zorgen gaat maken. Dat je man af en toe blowt kan volgens mij wel het kwaliteit van het sperma aantasten, maar net als alcohol of roken. En er zijn zat vrouwen die ondanks die dingen gewoon zwanger rsken.
@serieas, vervelend he al die moeders. Ik denk alleen echt dat we allemaal net zo gaan worden haha het is nu gewoon frustrerend omdat we het zelf ook zo graag willen. Maar al die vrouwen zijn gewoon harstikke trots. Hoop zelf alleen dat als ik ooit een kindje mag krijgen ik ook rekening probeer te houden met anderen. Onze nod is hetzelfde spannend...
Heee dubbeltje gezellig dat je ook meeschrijft
hoe is het gegaan in dit weekend? Al een positieve ovulatietest?
@peetj, lastig zon onregelmatigecylus. Lijkt het me een stuk lastiger om ovulatietesten te gebruiken.. Misschien geodkope halen en toch af en toe een testje doen?
@lionlilly, lastig he dat het niet lukt.. Kan me voorstellen dat voor jou gevoel de tijd ook dringt omdat je 34 bent. Wanneer is je nod?
@missm, snap je angst dat het nooit zal lukken. Zo herkenbaar joh. Wanneer is jou nod?
Mijn nod is a.s vrijdag (valentijnsdag). Wel wat steekjes, maar ondertussen weet ik dat ik dat de afgelopen 8 rondes ook had. Zegt dus niks meer we zullen zien
Meiden, missschien is het fijn om hier ooke en tabel te gaan maken? Allemaal in hetzelfde schuitje, dus fijn die herkenbaarheid. Dmv een tabel is het misschien wat overzichtelijker. Ik kan het alleen zelf niet
Fijn he die herkenning.
@hof83, las net je topic. Vervelend al die negatieve reacties. Snap dat het allemaal lastig is en je je zorgen gaat maken. Dat je man af en toe blowt kan volgens mij wel het kwaliteit van het sperma aantasten, maar net als alcohol of roken. En er zijn zat vrouwen die ondanks die dingen gewoon zwanger rsken.
@serieas, vervelend he al die moeders. Ik denk alleen echt dat we allemaal net zo gaan worden haha het is nu gewoon frustrerend omdat we het zelf ook zo graag willen. Maar al die vrouwen zijn gewoon harstikke trots. Hoop zelf alleen dat als ik ooit een kindje mag krijgen ik ook rekening probeer te houden met anderen. Onze nod is hetzelfde
spannend...Heee dubbeltje gezellig dat je ook meeschrijft
hoe is het gegaan in dit weekend? Al een positieve ovulatietest?@peetj, lastig zon onregelmatigecylus. Lijkt het me een stuk lastiger om ovulatietesten te gebruiken.. Misschien geodkope halen en toch af en toe een testje doen?
@lionlilly, lastig he dat het niet lukt.. Kan me voorstellen dat voor jou gevoel de tijd ook dringt omdat je 34 bent. Wanneer is je nod?
@missm, snap je angst dat het nooit zal lukken. Zo herkenbaar joh. Wanneer is jou nod?
Mijn nod is a.s vrijdag (valentijnsdag). Wel wat steekjes, maar ondertussen weet ik dat ik dat de afgelopen 8 rondes ook had. Zegt dus niks meer we zullen zien
Meiden, missschien is het fijn om hier ooke en tabel te gaan maken? Allemaal in hetzelfde schuitje, dus fijn die herkenbaarheid. Dmv een tabel is het misschien wat overzichtelijker. Ik kan het alleen zelf niet
zondag 9 februari 2014 om 19:02
Hoi Hof! Je hebt ons terug gevonden! Schrijf het hier lekker van je af!
Welkom Moringa!! Zo'n lange cyclus lijkt me heel vervelend. Wat jij schrijft dat je er genoeg van begint te krijgen dat herken ik. Wij zijn nu aan het einde van ronde 11 en ik word er af en toe helemaal niet goed van: steeds hopen en dan weer die teleurstelling, je daarna weer bij elkaar rapen en dan weer van voren af aan. En langzamerhand krijg je ook de twijfel over wanneer we weer terug moeten naar het ziekenhuis. Wij hebben nu voor onszelf gezegd dat we tot de zomer proberen, maar soms slaat dan bij mij de twijfel toe of ik zolang wel wil wachten.
Hartje, wij zitten inderdaad in hetzelfde schuitje.
Ik ben alleen bang dat wij ook dit keer geen geluk hebben gehad. Gisteravond laat en vandaag heb ik bij het afvegen wat bloed/slijm verloren. Het is wel heel erg snel na mijn ei, maar bij mij is dat altijd de voorbode van mijn menstruatie.
Ik heb al zoveel maanden als dat gebeurde mezelf nog voorgehouden dat het best met de innesteling te maken kan hebben en dan was het weer niks. Dus ik ga er nu maar vanuit dat het niks is en dat ik over een paar dagen wel ongesteld zal worden.
Op de vraag van Hof over hoe de mannen erin staan...die van mij heeft vanmiddag een klaagzang voor zijn kiezen gehad en ik mocht even uithuilen.
Hij is over het algemeen heel nuchter. Maar ik merk af en toe aan hem ook wel dat het ook voor hem frustrerend is. Hij wil ook graag zo'n kleintje. Dat vind ik dan ook wel weer lief en fijn. Je zit er toch samen in.
Een tabel ben ik voor! Ik heb alleen nog niet eerder geprobeerd om er een te maken. Heb nog niet eens zo'n avatar... Daar ga ik eerst even mee beginnen.
Welkom Moringa!! Zo'n lange cyclus lijkt me heel vervelend. Wat jij schrijft dat je er genoeg van begint te krijgen dat herken ik. Wij zijn nu aan het einde van ronde 11 en ik word er af en toe helemaal niet goed van: steeds hopen en dan weer die teleurstelling, je daarna weer bij elkaar rapen en dan weer van voren af aan. En langzamerhand krijg je ook de twijfel over wanneer we weer terug moeten naar het ziekenhuis. Wij hebben nu voor onszelf gezegd dat we tot de zomer proberen, maar soms slaat dan bij mij de twijfel toe of ik zolang wel wil wachten.
Hartje, wij zitten inderdaad in hetzelfde schuitje.
Ik ben alleen bang dat wij ook dit keer geen geluk hebben gehad. Gisteravond laat en vandaag heb ik bij het afvegen wat bloed/slijm verloren. Het is wel heel erg snel na mijn ei, maar bij mij is dat altijd de voorbode van mijn menstruatie.
Ik heb al zoveel maanden als dat gebeurde mezelf nog voorgehouden dat het best met de innesteling te maken kan hebben en dan was het weer niks. Dus ik ga er nu maar vanuit dat het niks is en dat ik over een paar dagen wel ongesteld zal worden.
Op de vraag van Hof over hoe de mannen erin staan...die van mij heeft vanmiddag een klaagzang voor zijn kiezen gehad en ik mocht even uithuilen.
Hij is over het algemeen heel nuchter. Maar ik merk af en toe aan hem ook wel dat het ook voor hem frustrerend is. Hij wil ook graag zo'n kleintje. Dat vind ik dan ook wel weer lief en fijn. Je zit er toch samen in.
Een tabel ben ik voor! Ik heb alleen nog niet eerder geprobeerd om er een te maken. Heb nog niet eens zo'n avatar... Daar ga ik eerst even mee beginnen.
zondag 9 februari 2014 om 19:13
Hee allemaal, en *zwaai* naar Moringa, gezellig dat je hier ook meeschrijft, en joehoe Hartje!
Hof, klinkt als een lastig probleem van je man. Ik heb je andere topic niet gelezen, maar zonder het hele verhaal te kennen vind ik het knap dat je man het probleem toegeeft en ervoor naar de dokter gaat! Ik hoop dat hij er wat aan heeft (en jij ook natuurlijk). Verder lijkt het me best lastig voor je om te horen dat je beste vriendin nu ook zwanger is, terwijl jullie eerst het lange wachten samen konden delen. Ook al gun je het haar ontzettend, zal wel even slikken zijn voor je denk ik?
Serieas, ik kan me voorstellen dat je daar echt een rotgevoel van krijgt die collega; zeker als jij hebt aangegeven dat het bij jou gevoelig ligt! Wat mij altijd wel helpt is mezelf blijven vertellen dat mijn emoties bij mezelf liggen. Ik wil een ander zeg maar niet zoveel 'macht' geven dat ze mijn emoties gaan controleren! Uiteindelijk is het niet de situatie zelf die jou een rotgevoel geeft, maar hoe je er zelf naar kijkt/op reageert. We kunnen nu eenmaal niet alle zwangeren, nieuwe, trotse moeders en babies uit de wereld bannen totdat we zelf zwanger zijn (al zouden we 't soms misschien wel willen ), dus het enige waar we iets aan kunnen doen is hoe we er zelf mee omgaan. Maar goed, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Het lijkt me lastig zo'n collega die het er zo dik bovenop legt, maar probeer je er niet teveel door van de wijs te laten brengen meid! Haar gedrag is van haar, richt je op jezelf
Over mannen en hoe die ermee omgaan, mijn vriend is er ook niet zoveel mee bezig als ik; maar naarmate de maanden verstrijken wel steeds meer. Hij is ook bereid erg zijn best te doen met gezond leven e.d. als dat de vruchtbaarheid bevordert,en is steeds best teleurgesteld ook als ik ongesteld word. Maar hij vindt vaak wel dat ik er te negatief over denk, en kan zich niet altijd even goed inleven in wat er in mijn lichaam gebeurt. Al denk ik dat hij het wel probeert. Hij is een grote lieverd.
Nou en goed nieuws, het is gelukt met de ovulatietesten! Ik heb er een meegenomen naar de WC gisteren en ja hoor, positief . Dus heel blij dat ik test mee had genomen! Niemand heeft iets gemerkt, maar heb t een vriendin wel verteld die weet dat we bezig zijn. Wel fijn om het even kwijt te kunnen. Vrijdag hebben we 't gedaan en vandaag weer, dus volgens mij de vruchtbare dagen prima besteed. Nu maar weer afwachten, dan komen indd de meest zenuwslopende dagen weer, pfff.
Er komen weer een paar NOD's aan deze week, wat blijft het toch elke keer weer spannend! Het kan immers elk moment zover zijn, laten we de moed niet opgeven
Hof, klinkt als een lastig probleem van je man. Ik heb je andere topic niet gelezen, maar zonder het hele verhaal te kennen vind ik het knap dat je man het probleem toegeeft en ervoor naar de dokter gaat! Ik hoop dat hij er wat aan heeft (en jij ook natuurlijk). Verder lijkt het me best lastig voor je om te horen dat je beste vriendin nu ook zwanger is, terwijl jullie eerst het lange wachten samen konden delen. Ook al gun je het haar ontzettend, zal wel even slikken zijn voor je denk ik?
Serieas, ik kan me voorstellen dat je daar echt een rotgevoel van krijgt die collega; zeker als jij hebt aangegeven dat het bij jou gevoelig ligt! Wat mij altijd wel helpt is mezelf blijven vertellen dat mijn emoties bij mezelf liggen. Ik wil een ander zeg maar niet zoveel 'macht' geven dat ze mijn emoties gaan controleren! Uiteindelijk is het niet de situatie zelf die jou een rotgevoel geeft, maar hoe je er zelf naar kijkt/op reageert. We kunnen nu eenmaal niet alle zwangeren, nieuwe, trotse moeders en babies uit de wereld bannen totdat we zelf zwanger zijn (al zouden we 't soms misschien wel willen ), dus het enige waar we iets aan kunnen doen is hoe we er zelf mee omgaan. Maar goed, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Het lijkt me lastig zo'n collega die het er zo dik bovenop legt, maar probeer je er niet teveel door van de wijs te laten brengen meid! Haar gedrag is van haar, richt je op jezelf
Over mannen en hoe die ermee omgaan, mijn vriend is er ook niet zoveel mee bezig als ik; maar naarmate de maanden verstrijken wel steeds meer. Hij is ook bereid erg zijn best te doen met gezond leven e.d. als dat de vruchtbaarheid bevordert,en is steeds best teleurgesteld ook als ik ongesteld word. Maar hij vindt vaak wel dat ik er te negatief over denk, en kan zich niet altijd even goed inleven in wat er in mijn lichaam gebeurt. Al denk ik dat hij het wel probeert. Hij is een grote lieverd.
Nou en goed nieuws, het is gelukt met de ovulatietesten! Ik heb er een meegenomen naar de WC gisteren en ja hoor, positief . Dus heel blij dat ik test mee had genomen! Niemand heeft iets gemerkt, maar heb t een vriendin wel verteld die weet dat we bezig zijn. Wel fijn om het even kwijt te kunnen. Vrijdag hebben we 't gedaan en vandaag weer, dus volgens mij de vruchtbare dagen prima besteed. Nu maar weer afwachten, dan komen indd de meest zenuwslopende dagen weer, pfff.
Er komen weer een paar NOD's aan deze week, wat blijft het toch elke keer weer spannend! Het kan immers elk moment zover zijn, laten we de moed niet opgeven
zondag 9 februari 2014 om 23:30
Vandaag iets waardoor ik me heel erg rot voelde.
Broer van man blijkt zeer sterk verminderd vruchtbaar.
Zo sterk dat de lotto winnen waarschijnlijker is dan een spontane bevruchting.
Naast dat dat voor zijn broer al k*t genoeg is maak ik me zorgen over de erfelijkheid ervan. Er hoeft niks aan de hand te zijn, je weet het pas zeker als het onderzocht is maar toch...gatverdamme wat lastig!
Broer van man blijkt zeer sterk verminderd vruchtbaar.
Zo sterk dat de lotto winnen waarschijnlijker is dan een spontane bevruchting.
Naast dat dat voor zijn broer al k*t genoeg is maak ik me zorgen over de erfelijkheid ervan. Er hoeft niks aan de hand te zijn, je weet het pas zeker als het onderzocht is maar toch...gatverdamme wat lastig!
maandag 10 februari 2014 om 09:07
Jeetje wat erg voor je zwager, Moringa! Ik kan me ook voorstellen dat dit je aanzet om over jullie situatie na te denken en dat je bang bent dat dit bij jullie ook de reden is dat het al langer duurt.
Hoe reageerde je man op dit nieuws? Hebben jullie het er samen over gehad? Zou het voor hem bespreekbaar zijn om dit ook te laten onderzoeken?
Heel veel sterkte!
Hoe reageerde je man op dit nieuws? Hebben jullie het er samen over gehad? Zou het voor hem bespreekbaar zijn om dit ook te laten onderzoeken?
Heel veel sterkte!
maandag 10 februari 2014 om 09:09
Hoi meiden,
Drie jaar terug heb ik in dezelfde situatie gezeten als jullie. Ik was zo verdrietig en jaloers, het deed zoveel met me, ik kende mijzelf totaal niet!
De huisarts heeft mij en mijn man iets eerder naar het ziekenhuis gestuurd voor onderzoeken, na een klein jaar. Uit de onderzoeken was niets gekomen en we moesten door proberen.
Uiteindelijk toch natuurlijk zwanger geworden, net voordat we doorgestuurd zouden worden voor IUI. Het heeft weken geduurd voordat ik het geloofde.
Hof 83, ik had ook gereageerd op jouw vorige bericht. Mijn man geloofde ook niet dat zijn leefwijze invloed zou kunnen hebben. Hier hebben wij heel wat ruzies over gehad. Ik leefde als een gezondheidsfreak, om zijn slechte leefwijze met blowen en alcohol te compeseren. Hij vond dat ie ook gewoon moest genieten van t leven. Ik vond mijn gedrag ook niet goed, hij had gelijk, niet alles kon ineen keer om een kind draaien. Toch had ik er veel moeite mee!
Blowen is een verslaving en het is m nog steeds niet gelukt om en mee te stoppen. Je kan enkel vragen om zn best te doen, maar stoppen moet toch uit iemand zelf komen.
Ik was ook erg jaloers op vriendinnen. Terwijl ik normaal nooit jaloers was. T deed meer met me, dan dat ik ooit had gedacht.
Probeer te kijken naar wat je kan doen om jullie vruchtbaarheid te vergroten. Vergeet je eigen relatie niet, daar is t allemaal om begonnen. En pak juist de hobbies/dromen op waar je gelukkig van wordt!
Drie jaar terug heb ik in dezelfde situatie gezeten als jullie. Ik was zo verdrietig en jaloers, het deed zoveel met me, ik kende mijzelf totaal niet!
De huisarts heeft mij en mijn man iets eerder naar het ziekenhuis gestuurd voor onderzoeken, na een klein jaar. Uit de onderzoeken was niets gekomen en we moesten door proberen.
Uiteindelijk toch natuurlijk zwanger geworden, net voordat we doorgestuurd zouden worden voor IUI. Het heeft weken geduurd voordat ik het geloofde.
Hof 83, ik had ook gereageerd op jouw vorige bericht. Mijn man geloofde ook niet dat zijn leefwijze invloed zou kunnen hebben. Hier hebben wij heel wat ruzies over gehad. Ik leefde als een gezondheidsfreak, om zijn slechte leefwijze met blowen en alcohol te compeseren. Hij vond dat ie ook gewoon moest genieten van t leven. Ik vond mijn gedrag ook niet goed, hij had gelijk, niet alles kon ineen keer om een kind draaien. Toch had ik er veel moeite mee!
Blowen is een verslaving en het is m nog steeds niet gelukt om en mee te stoppen. Je kan enkel vragen om zn best te doen, maar stoppen moet toch uit iemand zelf komen.
Ik was ook erg jaloers op vriendinnen. Terwijl ik normaal nooit jaloers was. T deed meer met me, dan dat ik ooit had gedacht.
Probeer te kijken naar wat je kan doen om jullie vruchtbaarheid te vergroten. Vergeet je eigen relatie niet, daar is t allemaal om begonnen. En pak juist de hobbies/dromen op waar je gelukkig van wordt!
maandag 10 februari 2014 om 12:35
@ Serieas, dank voor de knuffel!
Voor mijn zwager is het echt klote ja. Hij en vrouw zijn al meer dan 2 jaar aan het proberen en dat lijkt me echt klote, al die onzekerheid. Ze kunnen volgens mij alleen ICXI, IVF is al geen optie meer. Slagingskans 1/3. Dan wordt je hele toekomstperspectief op zn kop gegooid.
Ik heb het er met man over gehad. Hij wil het er het liefste niet over hebben terwijl het normaal een onwijze prater is. Heb m duidelijk gemaakt dat ik dat wel wil over m wil praten. Hij wil in ieder geval een onderzoek laten doen. Dus dat zal er binnenkort wel van komen.
@ Witbrood, ik snap verstandelijk wat je bedoelt maar qua gevoel wil dit er bij mij nog niet in. Natuurlijk herpak ik mezelf wel weer maar ik heb af en toe een verdrietige en jaloerse periode nodig om mezelf te kunnen herpakken.
Nu staat er bij mij nog niks vast. Ook in het allerslechtste scenario vind je een manier om er mee om te gaan maar daar gaat eerst een lastige periode aan vooraf.
Merk dat ik vandaag ook nogal emotioneel ben, voel de ongesteldheid opkomen en ik baal!
Voor mijn zwager is het echt klote ja. Hij en vrouw zijn al meer dan 2 jaar aan het proberen en dat lijkt me echt klote, al die onzekerheid. Ze kunnen volgens mij alleen ICXI, IVF is al geen optie meer. Slagingskans 1/3. Dan wordt je hele toekomstperspectief op zn kop gegooid.
Ik heb het er met man over gehad. Hij wil het er het liefste niet over hebben terwijl het normaal een onwijze prater is. Heb m duidelijk gemaakt dat ik dat wel wil over m wil praten. Hij wil in ieder geval een onderzoek laten doen. Dus dat zal er binnenkort wel van komen.
@ Witbrood, ik snap verstandelijk wat je bedoelt maar qua gevoel wil dit er bij mij nog niet in. Natuurlijk herpak ik mezelf wel weer maar ik heb af en toe een verdrietige en jaloerse periode nodig om mezelf te kunnen herpakken.
Nu staat er bij mij nog niks vast. Ook in het allerslechtste scenario vind je een manier om er mee om te gaan maar daar gaat eerst een lastige periode aan vooraf.
Merk dat ik vandaag ook nogal emotioneel ben, voel de ongesteldheid opkomen en ik baal!
maandag 10 februari 2014 om 13:48
Ik kan me voorstellen dat je even helemaal van slag bent, Moringa. Ongesteld worden is sowieso NIET leuk als je probeert zwanger te worden (ik kan je de hand geven....bij mij zet het nog niet echt door, maar is het ook niks.). Dat is ook het moment in de maand dat ik boos, verdrietig, teleurgesteld en soms ook even wanhopig ben.
En precies dan komt er bij jou dan nog het ontzettend slechte nieuws bij wat je zwager en zijn vrouw gehad hebben. Het raakt je toch al, als er bij bekenden zoiets speelt en omdat het natuurlijk ook familie van je man is raakt het je op een andere manier nog veel harder. Logisch dat je er emotioneel onder bent.
Ik denk dat dat voor je man ook geldt en dat hij nog bezig is om het voor zichzelf weer op een klein beetje op een rijtje te krijgen. (Wat natuurlijk lastig is omdat jullie het pas heel kort weten.)
Dat hij het zelf wil laten onderzoeken op korte termijn is denk ik heel goed.
Dat is natuurlijk verschrikkelijk spannend zo'n onderzoek. Ik weet daar iets van omdat ik zelf een aantal maanden geleden onderzoeken gehad omdat mijn cyclus van slag was. Die werd heel kort. Ik heb een vriendin die op haar 32e vervroegd in de overgang was...en dit was bij haar een soort voorbode. Ik heb toen maar tegen mezelf gezegd: als er iets niet goed zit dan kan ik het maar beter weten. Misschien kunnen ze er dan nu nog wat aan doen. Maar ik ging dus best wel met lood in mijn schoenen naar het ziekenhuis. Bij mij was er overigens geen oorzaak te vinden (waarschijnlijk hormonen/stress).
Wat ik ermee wil zeggen is eigenlijk een goed bedoeld advies waar je misschien over een paar dagen of weken wat aan hebt...want voor nu ben je gewoon emotioneel en daar heb je ook alle reden toe.
Maar het kan best zijn dat er met jouw man niets mis is. En dan maken jullie je allebei zorgen/zitten jullie allebei in de stress, terwijl dat niet nodig is.
Het volgende wil je misschien niet horen, (of daar zit je qua emoties nu even niet op te wachten...in dat geval "sorry". Ik bedoel het goed) maar mocht er toch iets niet goed zijn, dan moet je dat toch ook weten. Nog maanden of jaren zo doorgaan en telkens weer de achtbaan van: teleurstelling, jezelf weer bij elkaar rapen en toch weer proberen vol goede moed verder te gaan, weer een teleurstelling, dat hou je toch op een gegeven moment ook niet vol? Zeker niet met de twijfels die je er nu bij hebt gekregen.
Ik zou het proberen vandaag en de komende dagen een beetje rustig aan te doen. Die emoties zijn er bij jou en waarschijnlijk bij je man en die mogen er ook zijn.
Sterkte!!
En precies dan komt er bij jou dan nog het ontzettend slechte nieuws bij wat je zwager en zijn vrouw gehad hebben. Het raakt je toch al, als er bij bekenden zoiets speelt en omdat het natuurlijk ook familie van je man is raakt het je op een andere manier nog veel harder. Logisch dat je er emotioneel onder bent.
Ik denk dat dat voor je man ook geldt en dat hij nog bezig is om het voor zichzelf weer op een klein beetje op een rijtje te krijgen. (Wat natuurlijk lastig is omdat jullie het pas heel kort weten.)
Dat hij het zelf wil laten onderzoeken op korte termijn is denk ik heel goed.
Dat is natuurlijk verschrikkelijk spannend zo'n onderzoek. Ik weet daar iets van omdat ik zelf een aantal maanden geleden onderzoeken gehad omdat mijn cyclus van slag was. Die werd heel kort. Ik heb een vriendin die op haar 32e vervroegd in de overgang was...en dit was bij haar een soort voorbode. Ik heb toen maar tegen mezelf gezegd: als er iets niet goed zit dan kan ik het maar beter weten. Misschien kunnen ze er dan nu nog wat aan doen. Maar ik ging dus best wel met lood in mijn schoenen naar het ziekenhuis. Bij mij was er overigens geen oorzaak te vinden (waarschijnlijk hormonen/stress).
Wat ik ermee wil zeggen is eigenlijk een goed bedoeld advies waar je misschien over een paar dagen of weken wat aan hebt...want voor nu ben je gewoon emotioneel en daar heb je ook alle reden toe.
Maar het kan best zijn dat er met jouw man niets mis is. En dan maken jullie je allebei zorgen/zitten jullie allebei in de stress, terwijl dat niet nodig is.
Het volgende wil je misschien niet horen, (of daar zit je qua emoties nu even niet op te wachten...in dat geval "sorry". Ik bedoel het goed) maar mocht er toch iets niet goed zijn, dan moet je dat toch ook weten. Nog maanden of jaren zo doorgaan en telkens weer de achtbaan van: teleurstelling, jezelf weer bij elkaar rapen en toch weer proberen vol goede moed verder te gaan, weer een teleurstelling, dat hou je toch op een gegeven moment ook niet vol? Zeker niet met de twijfels die je er nu bij hebt gekregen.
Ik zou het proberen vandaag en de komende dagen een beetje rustig aan te doen. Die emoties zijn er bij jou en waarschijnlijk bij je man en die mogen er ook zijn.
Sterkte!!
