Zwanger
alle pijlers
Onzekerheid en twijfels Geen OP
woensdag 24 juli 2024 21:14
Voor mij klinkt het alsof jeDALF96 schreef: ↑24-07-2024 15:19
Het enige waar ik me nu druk om kan maken is:
-Het wordt nooit meer hetzelfde als eerst.
Dat is helemaal waar
-onze relatie kan wordt wederom heftig op de proef worden gesteld.
Het eerste jaar is voor de meeste stellen heftig. Hoe is jullie relatie op de proef gesteld? Hebben jullie hiervan geleerd? Zijn jullie gelijkwaardig, willen jullie dezelfde dingen uit het leven, kunnen jullie goed communiceren?
-wat als het in de toekomst met ons niet goed loop? (Nu geen reden toe, maar kan me er toch druk over maken)
-Ik vind seks erg belangrijk in een relatie, maar wat als hij mij straks niet meer aantrekkelijk vind? (Nu niet het geval)
Mijn man vind me superaantrekkelijk, mijn beleving van seks is wel een tijdje anders geweest, hoe ik tot een orgasme kwam en hoe dat aanvoelde. Kan gebeuren na zo'n heftige lichamelijke gebeurtenis. Over aantrekkingskracht: vind je vriend je alleen aantrekkelijk vanwege je uiterlijk? Maak je je dan ook druk over ouder worden in het algemeen?
-wat als we geen tijd meer voor elkaar hebben etc etc
dat wordt een heel stuk minder, en een stuk ingewikkelder. Kwaliteit boven kwantiteit en dagelijks goed bliiven communiceren
-wat als ik spijt krijg van de baby?
Geen garanties op dit vlak natuurlijk, maar laat jezelf niet overhalen. Ook niet DOOR jezelf.
-wat als ik geen goede moeder ben?
Waarom ben je hier bang voor?
1. Twijfelt of je uberhaupt een kinderwens hebt
2. Twijfelt of je relatie sterk genoeg is
3. Twijfelt aan je eigen beoordelingsvermogen
Ik denk eigenlijk als ik je zo lees dat je het (nog) niet wilt en er zeker nog niet klaar voor bent.
woensdag 24 juli 2024 21:18
Op dit forum lees je vaak verhalen van vrouwen met kinderen die een berg ellende hebben met hun man. Waarvan ik dan denk: WAAR-OM heb je er ooit kinderen mee gemaakt?
Natuurlijk, soms komt bepaald gedrag pas na kinderen maar meestal blijkt uit het verhaal dat die man altijd al een aso/vreemdganger/verslaafde/hork/moederskindje/tiran was.
Dus, je stukje over ‘ups en downs’ en relatie die ‘wederom heftig op de proef gesteld’ kan worden, triggert me.
Is hij een vreemdganger of mishandelaar die nu écht zijn leven gebeterd heeft? Verslavingsproblematiek? Is er een ex die maar in beeld blijft?
Woon je in een huis waar je zelf eigenaar of hoofdhuurder van bent?
Financieel onafhankelijk?
Gaat hij minder werken of kan dat met zijn werk, goh helaaaas zoooo jammer, écht niet? En jij kan wel minderen maar JOUW salaris is dan er zo doorheen ‘voor de opvang’?
Huishoudelijke taken goed verdeeld, geen gelul met ‘nee hij ziet het gewoon niet dat de was ligt te schimmelen’? Geen gamen tot 3 uur snachts? Hij snapt dat elke zaterdag voetbal plus derde helft met de jongens niet meer kan?
‘Ups en downs’ klinkt niet als een goede basis. Denk alsjeblieft aan wat de downs veroorzaakte en of dat echt, ECHT is opgelost.
Natuurlijk, soms komt bepaald gedrag pas na kinderen maar meestal blijkt uit het verhaal dat die man altijd al een aso/vreemdganger/verslaafde/hork/moederskindje/tiran was.
Dus, je stukje over ‘ups en downs’ en relatie die ‘wederom heftig op de proef gesteld’ kan worden, triggert me.
Is hij een vreemdganger of mishandelaar die nu écht zijn leven gebeterd heeft? Verslavingsproblematiek? Is er een ex die maar in beeld blijft?
Woon je in een huis waar je zelf eigenaar of hoofdhuurder van bent?
Financieel onafhankelijk?
Gaat hij minder werken of kan dat met zijn werk, goh helaaaas zoooo jammer, écht niet? En jij kan wel minderen maar JOUW salaris is dan er zo doorheen ‘voor de opvang’?
Huishoudelijke taken goed verdeeld, geen gelul met ‘nee hij ziet het gewoon niet dat de was ligt te schimmelen’? Geen gamen tot 3 uur snachts? Hij snapt dat elke zaterdag voetbal plus derde helft met de jongens niet meer kan?
‘Ups en downs’ klinkt niet als een goede basis. Denk alsjeblieft aan wat de downs veroorzaakte en of dat echt, ECHT is opgelost.
woensdag 24 juli 2024 21:54
Enige twijfel is normaal. Het is ook een onomkeerbare levensveranderende keuze waar niet alle gevolgen van zijn in te schatten. Ga er maar aan staan, zeg maar (en ja ik heb kinderen).
Maar het lijkt je aan te vliegen. Niets moet (nu) en wat anderen een ideaal moment vinden, hoeft dat voor jou niet te zijn. Al hoor je 100 mooie verhalen, als het niet klopt met jouw beeld en situatie, voegen ze nul nada toe.
Maar het lijkt je aan te vliegen. Niets moet (nu) en wat anderen een ideaal moment vinden, hoeft dat voor jou niet te zijn. Al hoor je 100 mooie verhalen, als het niet klopt met jouw beeld en situatie, voegen ze nul nada toe.
woensdag 24 juli 2024 22:19
Hebben al een aantal jaren samen een koophuis. Werken beide en man doet zeker wat in het huishouden. Zijn al sinds jong samen. Geen grote ups and downs, maar 10 jaar halleluja samen zijn is volgens mij niemand? In ieder geval niemand in mijn directe omgeving. Je moet samen blijven werken en evalueren.ForumFossiel schreef: ↑24-07-2024 21:18Op dit forum lees je vaak verhalen van vrouwen met kinderen die een berg ellende hebben met hun man. Waarvan ik dan denk: WAAR-OM heb je er ooit kinderen mee gemaakt?
Natuurlijk, soms komt bepaald gedrag pas na kinderen maar meestal blijkt uit het verhaal dat die man altijd al een aso/vreemdganger/verslaafde/hork/moederskindje/tiran was.
Dus, je stukje over ‘ups en downs’ en relatie die ‘wederom heftig op de proef gesteld’ kan worden, triggert me.
Is hij een vreemdganger of mishandelaar die nu écht zijn leven gebeterd heeft? Verslavingsproblematiek? Is er een ex die maar in beeld blijft?
Woon je in een huis waar je zelf eigenaar of hoofdhuurder van bent?
Financieel onafhankelijk?
Gaat hij minder werken of kan dat met zijn werk, goh helaaaas zoooo jammer, écht niet? En jij kan wel minderen maar JOUW salaris is dan er zo doorheen ‘voor de opvang’?
Huishoudelijke taken goed verdeeld, geen gelul met ‘nee hij ziet het gewoon niet dat de was ligt te schimmelen’? Geen gamen tot 3 uur snachts? Hij snapt dat elke zaterdag voetbal plus derde helft met de jongens niet meer kan?
‘Ups en downs’ klinkt niet als een goede basis. Denk alsjeblieft aan wat de downs veroorzaakte en of dat echt, ECHT is opgelost.
Gamen doet hij nauwelijks en er is ook geen voetbal in beeld.
Ik zie zelf geen leven voor me ZONDER kinderen, maar de stap om voor kinderen te gaan vind ik erg moeilijk en soms vliegen mij dan meerdere dingen aan zoals hierboven staat beschreven.
woensdag 24 juli 2024 22:22
GreenLadyFern schreef: ↑24-07-2024 21:14Voor mij klinkt het alsof je
1. Twijfelt of je uberhaupt een kinderwens hebt
2. Twijfelt of je relatie sterk genoeg is
3. Twijfelt aan je eigen beoordelingsvermogen
Ik denk eigenlijk als ik je zo lees dat je het (nog) niet wilt en er zeker nog niet klaar voor bent.
Waarom ik bang ben geen goede moeder te zijn? Volgens mij is het leven niet altijd prachtig mooi maar soms ook verdomde kut. Hier krijgen je kinderen ook mee te maken en op dit moment vind ik het zelf lastig om hiermee te dealen, maar ik wil ook een goed voorbeeld aan m’n kinderen meegeven.
woensdag 24 juli 2024 22:23
Ik zie mezelf niet zonder kinderen. Tenzij het natuurlijk echt niet lukt. Ik weet dat je die garantie nooit hebt.appelwangetje schreef: ↑24-07-2024 21:13Niet doen dus .
Je hoeft geen kinderen te krijgen.
Bewust kinderloos, nooit getwijfeld en nooit spijt gehad van deze keuze.
woensdag 24 juli 2024 22:23
Dan had ik alles want ik nu had bereikt ook nooit gehad.
woensdag 24 juli 2024 22:58
Je benoemt meerdere malen dat je intens angstig bent/kan zijn, je benoemt ups en downs, waar je nog last van hebt, dat je het leven vaak echt kut vind, dat je overal over twijfelt.
Heb je misschien een angststoornis?
Ik heb zelf door mijn psychische problematiek mijn kinderwens jarenlang in de koelkast moeten zetten omdat ik niet de stabiele, veilige ouder kon zijn die ik wilde zijn. Ik ben inmiddels wel moeder en nu ik heb ervaren hoe intens het is, sta ik er nog steeds compleet achter.
Zeker als je overal altijd over twijfelt en angstig wordt bij het maken van keuzes; werk daaraan! Je weet bij een kind (zeker hele jonge) absoluut niet waar je goed aan doet. Iedereen geeft je ongevraagd advies - meestal tegenstrijdig advies. Er zijn geen heldere antwoorden en zwart witte situaties. Wat eens heeft gewerkt werkt daarna niet meer. Het is steeds maar weer wat anders proberen, naar je gevoel luisteren en de een na andere beslissing nemen voor een ander mensje dat compleet van jou afhankelijk is, niet alleen voor fysieke elementen maar ook de emotionele.
Als je geen keuzes voor jezelf kunt maken - en daarin gelooft en ervoor staat - hoe kun je dat dan voor je kind doen?
Heb je misschien een angststoornis?
Ik heb zelf door mijn psychische problematiek mijn kinderwens jarenlang in de koelkast moeten zetten omdat ik niet de stabiele, veilige ouder kon zijn die ik wilde zijn. Ik ben inmiddels wel moeder en nu ik heb ervaren hoe intens het is, sta ik er nog steeds compleet achter.
Zeker als je overal altijd over twijfelt en angstig wordt bij het maken van keuzes; werk daaraan! Je weet bij een kind (zeker hele jonge) absoluut niet waar je goed aan doet. Iedereen geeft je ongevraagd advies - meestal tegenstrijdig advies. Er zijn geen heldere antwoorden en zwart witte situaties. Wat eens heeft gewerkt werkt daarna niet meer. Het is steeds maar weer wat anders proberen, naar je gevoel luisteren en de een na andere beslissing nemen voor een ander mensje dat compleet van jou afhankelijk is, niet alleen voor fysieke elementen maar ook de emotionele.
Als je geen keuzes voor jezelf kunt maken - en daarin gelooft en ervoor staat - hoe kun je dat dan voor je kind doen?
woensdag 24 juli 2024 23:15
Ook wel eens overna gedacht of ik geen angst stoornis heb, maar ik heb ook momenten dat ik hier dus helemaal geen last van heb.GreenLadyFern schreef: ↑24-07-2024 22:58Je benoemt meerdere malen dat je intens angstig bent/kan zijn, je benoemt ups en downs, waar je nog last van hebt, dat je het leven vaak echt kut vind, dat je overal over twijfelt.
Heb je misschien een angststoornis?
Ik heb zelf door mijn psychische problematiek mijn kinderwens jarenlang in de koelkast moeten zetten omdat ik niet de stabiele, veilige ouder kon zijn die ik wilde zijn. Ik ben inmiddels wel moeder en nu ik heb ervaren hoe intens het is, sta ik er nog steeds compleet achter.
Zeker als je overal altijd over twijfelt en angstig wordt bij het maken van keuzes; werk daaraan! Je weet bij een kind (zeker hele jonge) absoluut niet waar je goed aan doet. Iedereen geeft je ongevraagd advies - meestal tegenstrijdig advies. Er zijn geen heldere antwoorden en zwart witte situaties. Wat eens heeft gewerkt werkt daarna niet meer. Het is steeds maar weer wat anders proberen, naar je gevoel luisteren en de een na andere beslissing nemen voor een ander mensje dat compleet van jou afhankelijk is, niet alleen voor fysieke elementen maar ook de emotionele.
Als je geen keuzes voor jezelf kunt maken - en daarin gelooft en ervoor staat - hoe kun je dat dan voor je kind doen?
Op dit gevoel bekruipt me gewoon het gevoel: ‘ik denk dat ik het wel wil, maar wat als…etc etc’
woensdag 24 juli 2024 23:42
Weet je ook wat je nodig hebt (of denkt te hebben) om een goede keuze te kunnen maken?
Je hoeft dat hier niet te noemen natuurlijk maar misschien wordt het tijd om even pijnlijk eerlijk naar jezelf te zijn, het kan namelijk heel goed zo zijn dat iets in je schreeuwt: "ik wil best kinderen maar niet met hem!".
Elk bezwaar zal wegwuifbaar zijn met rationele argumenten maar je angst komt ook ergens vandaan.
Ik zou dat gaan onderzoeken. Praat je hier ook met mensen in je omgeving over? Hoe zien zij jullie als ouder-paar?
Je hoeft dat hier niet te noemen natuurlijk maar misschien wordt het tijd om even pijnlijk eerlijk naar jezelf te zijn, het kan namelijk heel goed zo zijn dat iets in je schreeuwt: "ik wil best kinderen maar niet met hem!".
Elk bezwaar zal wegwuifbaar zijn met rationele argumenten maar je angst komt ook ergens vandaan.
Ik zou dat gaan onderzoeken. Praat je hier ook met mensen in je omgeving over? Hoe zien zij jullie als ouder-paar?
...
donderdag 25 juli 2024 03:21
Ja lastig hoor, de twijfel.
Het leest een beetje als dat jij en je partner het zogeheten pad volgen en de stappen nemen die de ‘meesten’ doen. Omdat dat hetgene is wat ‘hoort’ bij het leven.
Als je keuzes maakt gebaseert op gedachten en normen en gewoonten dan is de uitvoering van je keuze heel lastig te doen want er zit weinig gevoel bij.
Gevoelens zijn de drijfveren die ons motiveren, voortdrijven, ons warmte in ons hart geven, blijheid en vreugde.
In je verhaal vertel je vooral over je gedachten: “ik denk dat ik het wel wil” ( kinderen)
Maar niet dat je gevoel je laat voelen dat je kinderen wil.
Je partner is er klaar voor zeg je maar…..wil hij in zijn hart wel kinderen?
Lijkt het hem heel leuk om kinderen te hebben?
Het zijn confronterende dingen, begrijp ik.
Wel eentje om goed te bekijken en soul searching over te doen want als je eenmaal ouders bent kan je niet meer terug.
Nog een dingetje, je vertelde in je post dat als je ook maar een beetje aan denkt dat jullie eraan toe zijn mbt kinderen je twijfels gevoelens krijgt.
Het klinkt dat je je eigenlijk moet opwerken naar een bepaald punt waarin je een opening voelt voor kinderen. Dat is niet iets waarop je kunt teren/ voeden.
Stel, je hebt een drukke week achter de rug, je bent moe, mopperig en je kindje slaapt slecht, huilt en je moet er een paar keer uit s’nachts.
Dat gaat niet lukken, tennminste niet met enige normale gevoelens.
Je moet jezelf pushen, baalt, twijfelt, bent wellicht boos, kan er niet goed zijn voor je kind want je eigen emoties nemen de overhand.
Dat gebeurt als je een keuze maakt op basis van de gedachten, rede, norm, gewoonten.
Het leest een beetje als dat jij en je partner het zogeheten pad volgen en de stappen nemen die de ‘meesten’ doen. Omdat dat hetgene is wat ‘hoort’ bij het leven.
Als je keuzes maakt gebaseert op gedachten en normen en gewoonten dan is de uitvoering van je keuze heel lastig te doen want er zit weinig gevoel bij.
Gevoelens zijn de drijfveren die ons motiveren, voortdrijven, ons warmte in ons hart geven, blijheid en vreugde.
In je verhaal vertel je vooral over je gedachten: “ik denk dat ik het wel wil” ( kinderen)
Maar niet dat je gevoel je laat voelen dat je kinderen wil.
Je partner is er klaar voor zeg je maar…..wil hij in zijn hart wel kinderen?
Lijkt het hem heel leuk om kinderen te hebben?
Het zijn confronterende dingen, begrijp ik.
Wel eentje om goed te bekijken en soul searching over te doen want als je eenmaal ouders bent kan je niet meer terug.
Nog een dingetje, je vertelde in je post dat als je ook maar een beetje aan denkt dat jullie eraan toe zijn mbt kinderen je twijfels gevoelens krijgt.
Het klinkt dat je je eigenlijk moet opwerken naar een bepaald punt waarin je een opening voelt voor kinderen. Dat is niet iets waarop je kunt teren/ voeden.
Stel, je hebt een drukke week achter de rug, je bent moe, mopperig en je kindje slaapt slecht, huilt en je moet er een paar keer uit s’nachts.
Dat gaat niet lukken, tennminste niet met enige normale gevoelens.
Je moet jezelf pushen, baalt, twijfelt, bent wellicht boos, kan er niet goed zijn voor je kind want je eigen emoties nemen de overhand.
Dat gebeurt als je een keuze maakt op basis van de gedachten, rede, norm, gewoonten.
donderdag 25 juli 2024 06:48
Als ik eraan denk dit zonder hem te doen wordt ik heel verdrietig. Wij zijn elkaars maatjes en geliefdes. Elke grote stap die ik heb genomen is samen met hem.Rooss4.0 schreef: ↑24-07-2024 23:42Weet je ook wat je nodig hebt (of denkt te hebben) om een goede keuze te kunnen maken?
Je hoeft dat hier niet te noemen natuurlijk maar misschien wordt het tijd om even pijnlijk eerlijk naar jezelf te zijn, het kan namelijk heel goed zo zijn dat iets in je schreeuwt: "ik wil best kinderen maar niet met hem!".
Elk bezwaar zal wegwuifbaar zijn met rationele argumenten maar je angst komt ook ergens vandaan.
Ik zou dat gaan onderzoeken. Praat je hier ook met mensen in je omgeving over? Hoe zien zij jullie als ouder-paar?
donderdag 25 juli 2024 06:50
Is dat niet normaal dan? Dat je een beetje naar het punt toewerkt dat je iets eigenlijk graag wil? Hoor dit wel vaker in mijn omgeving.Verbinder schreef: ↑25-07-2024 03:21Ja lastig hoor, de twijfel.
Het leest een beetje als dat jij en je partner het zogeheten pad volgen en de stappen nemen die de ‘meesten’ doen. Omdat dat hetgene is wat ‘hoort’ bij het leven.
Als je keuzes maakt gebaseert op gedachten en normen en gewoonten dan is de uitvoering van je keuze heel lastig te doen want er zit weinig gevoel bij.
Gevoelens zijn de drijfveren die ons motiveren, voortdrijven, ons warmte in ons hart geven, blijheid en vreugde.
In je verhaal vertel je vooral over je gedachten: “ik denk dat ik het wel wil” ( kinderen)
Maar niet dat je gevoel je laat voelen dat je kinderen wil.
Je partner is er klaar voor zeg je maar…..wil hij in zijn hart wel kinderen?
Lijkt het hem heel leuk om kinderen te hebben?
Het zijn confronterende dingen, begrijp ik.
Wel eentje om goed te bekijken en soul searching over te doen want als je eenmaal ouders bent kan je niet meer terug.
Nog een dingetje, je vertelde in je post dat als je ook maar een beetje aan denkt dat jullie eraan toe zijn mbt kinderen je twijfels gevoelens krijgt.
Het klinkt dat je je eigenlijk moet opwerken naar een bepaald punt waarin je een opening voelt voor kinderen. Dat is niet iets waarop je kunt teren/ voeden.
Stel, je hebt een drukke week achter de rug, je bent moe, mopperig en je kindje slaapt slecht, huilt en je moet er een paar keer uit s’nachts.
Dat gaat niet lukken, tennminste niet met enige normale gevoelens.
Je moet jezelf pushen, baalt, twijfelt, bent wellicht boos, kan er niet goed zijn voor je kind want je eigen emoties nemen de overhand.
Dat gebeurt als je een keuze maakt op basis van de gedachten, rede, norm, gewoonten.
Soms heb ik het gevoel dat ik er gewoon te veel overna denk. Me te veel druk maak en teveel beren op de weg zie.
Soms denk ik: doe het nou gewoon , je zult zien dat het goed uitpakt.
donderdag 25 juli 2024 07:29
Ik merk ook vooral dat ik me in de winter heel zeker en vastberaden voel. Dus wanneer de dagen korter zijn en het weer minder goed. Heel raar, maar dit heb ik wel vaker gehad.
Zodra het mooier weer wordt begin ik met malen en druk zijn in mijn hoofd.
Mijn partner geeft ook wel aan: ‘je moet het gevoel niet willen hebben, dat moet je vanzelf gaan krijgen,’. maar ik wordt er zo onrustig van dat ik dat gevoel nog niet heb? Laatst kreeg ik dat warme? Gevoel en toen schrok ik me dood. Heb ook nooit veel met kinderen gehad, maar om helemaal kinderloos te blijven dat zie ik ook niet voor me.
Misschien heb ik me er gewoon teveel bij voorgesteld vroeger en dacht altijd ‘het komt vanzelf’ en is dat niet zo? Ik hoor wel meer mensen die dit hebben gehad of ongeveer en toch de stap hebben genomen en heel erg blij zijn met hun keus.
Zodra het mooier weer wordt begin ik met malen en druk zijn in mijn hoofd.
Mijn partner geeft ook wel aan: ‘je moet het gevoel niet willen hebben, dat moet je vanzelf gaan krijgen,’. maar ik wordt er zo onrustig van dat ik dat gevoel nog niet heb? Laatst kreeg ik dat warme? Gevoel en toen schrok ik me dood. Heb ook nooit veel met kinderen gehad, maar om helemaal kinderloos te blijven dat zie ik ook niet voor me.
Misschien heb ik me er gewoon teveel bij voorgesteld vroeger en dacht altijd ‘het komt vanzelf’ en is dat niet zo? Ik hoor wel meer mensen die dit hebben gehad of ongeveer en toch de stap hebben genomen en heel erg blij zijn met hun keus.
donderdag 25 juli 2024 07:30
Ik denk dat in jouw geval je gedachten meer betekenen dan alleen teveel druk maken en beren zien.
Je gevoel gaat niet mee in het thema kinderen.
Dan wordt het heel hard werken voor jezelf.
donderdag 25 juli 2024 07:33
Ik had ook erg het gevoel: ooit wil ik kinderen, maar het gevoel wanneer kwam lang niet echt dichterbij.
Je bent nog jong, zou gewoon nog even wachten en kijken hoe het zich ontwikkelt. Intussen kan ik het boek ' Soms wil ik een kind' aanraden.
En belangrijker nog: er open over praten met je partner. Juist over wat je spannend vindt. Over hoe jullie het voor je zien, praktisch én gevoelsmatig.
Wij hebben het zelfs vaak gehad over: wat als onze relatie niet meer lukt. Want een kind klinkt je meer aan elkaar dan die trouwring.
Voer regelmatig dat soort gesprekken - diepzinnig, luchtig, fantaserend, bij een borrel of serieus - zonder dat er meteen een uitkomst hoeft te zijn.
Dat geeft veel meer inzicht dan in je eentje tobben. En als er één project is dat je samen moet aangaan, is dit het wel.
Je bent nog jong, zou gewoon nog even wachten en kijken hoe het zich ontwikkelt. Intussen kan ik het boek ' Soms wil ik een kind' aanraden.
En belangrijker nog: er open over praten met je partner. Juist over wat je spannend vindt. Over hoe jullie het voor je zien, praktisch én gevoelsmatig.
Wij hebben het zelfs vaak gehad over: wat als onze relatie niet meer lukt. Want een kind klinkt je meer aan elkaar dan die trouwring.
Voer regelmatig dat soort gesprekken - diepzinnig, luchtig, fantaserend, bij een borrel of serieus - zonder dat er meteen een uitkomst hoeft te zijn.
Dat geeft veel meer inzicht dan in je eentje tobben. En als er één project is dat je samen moet aangaan, is dit het wel.
donderdag 25 juli 2024 08:00
En ben je er uiteindelijk voor gegaan? Wat was de reden?Minneke schreef: ↑25-07-2024 07:33Ik had ook erg het gevoel: ooit wil ik kinderen, maar het gevoel wanneer kwam lang niet echt dichterbij.
Je bent nog jong, zou gewoon nog even wachten en kijken hoe het zich ontwikkelt. Intussen kan ik het boek ' Soms wil ik een kind' aanraden.
En belangrijker nog: er open over praten met je partner. Juist over wat je spannend vindt. Over hoe jullie het voor je zien, praktisch én gevoelsmatig.
Wij hebben het zelfs vaak gehad over: wat als onze relatie niet meer lukt. Want een kind klinkt je meer aan elkaar dan die trouwring.
Voer regelmatig dat soort gesprekken - diepzinnig, luchtig, fantaserend, bij een borrel of serieus - zonder dat er meteen een uitkomst hoeft te zijn.
Dat geeft veel meer inzicht dan in je eentje tobben. En als er één project is dat je samen moet aangaan, is dit het wel.
Ik heb het er met regelmaat over met mijn partner. Dat is fijn en daarna kan ik er ook direct een stukje positiever overna denken.
donderdag 25 juli 2024 08:01
Voorlopig is het dus nog even niet, maar vorige maand dacht ik er anders over. Ik wou dat ik me nog steeds zo voelde
donderdag 25 juli 2024 09:11
donderdag 25 juli 2024 09:14
donderdag 25 juli 2024 09:16
pas je op, je quote de OPGreenLadyFern schreef: ↑24-07-2024 21:14Voor mij klinkt het alsof je
1. Twijfelt of je uberhaupt een kinderwens hebt
2. Twijfelt of je relatie sterk genoeg is
3. Twijfelt aan je eigen beoordelingsvermogen
Ik denk eigenlijk als ik je zo lees dat je het (nog) niet wilt en er zeker nog niet klaar voor bent.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
