Zwanger
alle pijlers
Stap maken om MMM in te gaan.
maandag 1 april 2019 om 13:51
Hallo meiden,
Wij zijn nu alles bij elkaar al meer dan 2 jaar bezig om zwanger te raken.
Na 21 maanden raakte ik voor het eerst zwanger, maar dat werd helaas een vroege miskraam met 6 weken.
Nou zijn we ondertussen (vanaf de miskraam geteld) alweer 7 maanden bezig... en ik ben gewoon zo bang dat het niet meer lukt!!
Ik wil misschien naar het ziekenhuis om onderzoeken te laten doen, maar man wil dit niet.
Zijn redenatie is “je kan zwanger worden dus waarom zouden we gaan”. En ergens denk ik dan wel “inderdaad je hebt gelijk, we moeten gewoon tijd hebben....”
Ik vind het zelf ook heel eng om de stap wel te maken (man wil hier wel in meegaan als ik het echt graag zou willen)
Tips/adviezen? Ik weet niet precies wat ik zoek, wil ook graag mijn verhaal kwijt, in mijn omgeving 0 begrip terwijl er veel van op de hoogte zijn.
Wij zijn nu alles bij elkaar al meer dan 2 jaar bezig om zwanger te raken.
Na 21 maanden raakte ik voor het eerst zwanger, maar dat werd helaas een vroege miskraam met 6 weken.
Nou zijn we ondertussen (vanaf de miskraam geteld) alweer 7 maanden bezig... en ik ben gewoon zo bang dat het niet meer lukt!!
Ik wil misschien naar het ziekenhuis om onderzoeken te laten doen, maar man wil dit niet.
Zijn redenatie is “je kan zwanger worden dus waarom zouden we gaan”. En ergens denk ik dan wel “inderdaad je hebt gelijk, we moeten gewoon tijd hebben....”
Ik vind het zelf ook heel eng om de stap wel te maken (man wil hier wel in meegaan als ik het echt graag zou willen)
Tips/adviezen? Ik weet niet precies wat ik zoek, wil ook graag mijn verhaal kwijt, in mijn omgeving 0 begrip terwijl er veel van op de hoogte zijn.
dinsdag 2 april 2019 om 06:41
En mijn vraag is aan jou
dinsdag 2 april 2019 om 06:53
Ik ben niet degene die hier een topic opent, het is wat onzinnig om opeens allerlei irrelevante vragen aan andere reageerders te gaan stellen omdat hun advies aan TO je niet aanstaat.
dinsdag 2 april 2019 om 06:53
Dit inderdaad. De eerste stap is een simpel bezoekje aan de huisarts, niets meer en niets minder.Bedjeindezon schreef: ↑01-04-2019 14:43Je titel en “keuze” is wel erg gedramatiseerd. Je even laten onderzoeken is echt wat anders dan de “medische mallemolen” in gaan.
dinsdag 2 april 2019 om 10:18
Als je man zo bezig is met de leeftijd is het juist (!) een reden om stappen te zetten. En vruchtbaarheid heeft niets te maken met presteren. De reden waarom er nog geen doorgaande zwangerschap tot stand is gekomen in de afgelopen twee jaar kan bijvoorbeeld ook aan hem liggen, of een combinatie aan factoren of gewoon 'unexplained' zijn. Zolang jullie geen onderzoeken (laten) doen zul je geen antwoord krijgen op die vraag. Nu zeg ik niet dat je absoluut antwoord krijgt op die vraag als je wel gaat (er zijn legio koppels in de MMM waar geen oorzaak gevonden wordt voor verminderde vruchtbaarheid), maar je kan dan in ieder geval dingen uitsluiten. En stress en vruchtbaarheid is een beetje overtrokken - natuurlijk is er een causaal verband, maar dat je nu geen stappen wil zetten omdat het mogelijk meer stress gaat opleveren snap ik niet. En eten en een gezonde levensstijl en goed eten is belangrijk, maar ook weer niet in dezelfde mate waarin jouw partner dit nu op jouw bordje (pun intended) legt.Bloemenkrans schreef: ↑01-04-2019 21:30Heel erg bedankt voor jullie reacties,
Jullie hebben helemaal gelijk, mijn woordkeuze was niet bepaald handig.
Mijn man is heel erg bezig met leeftijd, waardoor het voor mij nog meer voelt alsof ik moet “presteren” en stress werkt natuurlijk ook niet mee nee..
Hij zoekt steeds vanalles op op internet wat ik dan zou moeten eten/sporten/enz.. en ik krijg daar zoveel stress van, dat ik twijfel om “ook” nog naar de huisarts te stappen en onderzoeken te doen.
Het nog even aankijken, of toch naar de dokter ik weet het gewoon niet, ben erg bang om nog meer stress te krijgen en dat het dan “al helemaal niet lukt”
Ofzo
Ik snap gewoon niet zo goed waarom je niet gaat om heel eerlijk te zijn. Als je graag kinderen wil en het lijkt niet te lukken dan is het toch niet zo'n probleem om dat bij een arts aan te kaarten..? Dat geldt toch te meer nu jouw partner er een soort deadline op gezet heeft mbt zijn leeftijd. En antwoorden krijgen kan juist ook de stress verminderen, omdat je, als er iets gevonden wordt, in ieder geval weet waar je dat moet zoeken. In ons geval was het zaad van mijn man zo slecht dat daar gewoon niet tegenop te seksen viel. Tja - ik was ergens blij dat we dat wisten, want we konden dan tenminste stappen zetten (ICSI) om onze wens te verwezenlijken. Ik had zoveel kunnen sporten en zo gezond mogelijk kunnen eten en zo min mogelijk kunnen stressen en veel kunnen seksen, maar dat had ons op de natuurlijke weg waarschijnlijk (de kans was nihil) nooit een zwangerschap kunnen leveren...
TO, wat is nu echt het probleem?
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
dinsdag 2 april 2019 om 10:39
Klopt helemaal. Jij formuleert het alleen wel wat respectvoller. De formulering van bedjeindezon klonk als onaangename bemoeienis...
dinsdag 2 april 2019 om 14:46
Toen wij ruim 2 jaar terug samen besloten met de pil te stoppen, waren we beide heel relaxed.
Toen er na een maand of 9 nog geen zwangerschap was, dachten we eerst het kan komen doordat ik a 10 jaar aan de pil ben (wegens heftige menstruatie vroeg begonnen).
En toen het na ruim anderhalf jaar nog niet was gelukt is mijn man naar de dokter geweest voor een verwijzing. Maar toen waren we dus zwanger!!
Helaas werd dat een miskraam met 6 weken, en nu tikken de maanden weer voorbij..
De verloskundige heeft wel een echo gedaan toen, en ze zei dat we het gewoon eerst even moeten verwerken en nog wat maanden kunnen proberen (wij waren nml ook “opgelucht” dat het dus wel was gelukt ook al was het een miskraam, het kán dus toch!)
En nou staan we er inderdaad allebei anders in op het punt van afwachten/gaan...
Maar voor de rest zitten we prima op 1 lijn en zijn ook al 9 jaar samen, en alles gaat prima.
Ik weet zelf gewoon ook niet wat het “beste” is om te doen...
Iedereen in onze omgeving weet er ook vanaf, en dat zorgt bij mij ook voor meer stress om elke keer vragen te beantwoorden.
Vandaar dat ik hier een topic heb geopend.
Toen er na een maand of 9 nog geen zwangerschap was, dachten we eerst het kan komen doordat ik a 10 jaar aan de pil ben (wegens heftige menstruatie vroeg begonnen).
En toen het na ruim anderhalf jaar nog niet was gelukt is mijn man naar de dokter geweest voor een verwijzing. Maar toen waren we dus zwanger!!
Helaas werd dat een miskraam met 6 weken, en nu tikken de maanden weer voorbij..
De verloskundige heeft wel een echo gedaan toen, en ze zei dat we het gewoon eerst even moeten verwerken en nog wat maanden kunnen proberen (wij waren nml ook “opgelucht” dat het dus wel was gelukt ook al was het een miskraam, het kán dus toch!)
En nou staan we er inderdaad allebei anders in op het punt van afwachten/gaan...
Maar voor de rest zitten we prima op 1 lijn en zijn ook al 9 jaar samen, en alles gaat prima.
Ik weet zelf gewoon ook niet wat het “beste” is om te doen...
Iedereen in onze omgeving weet er ook vanaf, en dat zorgt bij mij ook voor meer stress om elke keer vragen te beantwoorden.
Vandaar dat ik hier een topic heb geopend.
dinsdag 2 april 2019 om 15:02
Als ik eerlijk ben... hang je wel héél erg veel gewicht aan de stap die je moet gaan zetten. Je gaat helemaal die MMM nog niet in, je gaat starten met wat onderzoekjes. (Althans, ik neem aan dat je nog geen chlamydia en semenonderzoek hebt gehad, want die vraag negeer je vakkundig). Dat semenonderzoek is 1x in een potje klaarkomen (kan ook thuis) en na een week een telefoontje. Chlamydiaonderzoek (en eventueel aanvullend hormoononderzoek) is een bloedtest. Even bloedprikken, week later telefoontje, klaar.
Pas aan de hand van die uitslagen kan je beslissen of je er noodzaak is (bijvoorbeeld: je hormoonwaardes zijn niet goed, of de zwemmers van je vriend presteren onder de maat) of dat er niks aan de hand is en je het advies krijgt 6 maanden te gaan temperaturen en dan terug te komen.
En als je wel (moet) starten met een traject, dan gaan er eerst ook weer maanden overheen voordat je kan beginnen. Wachtlijsten, momenten in de cyclus, aanvullende onderzoeken, noem maar op.
Je moet dingen niet groter maken dan ze zijn. Geloof me, ik weet hoe klote het is als het niet lukt, maar nuchterheid gaat je redden in dit traject. Als je deze beslissing als zwaar en moeilijk vindt, houd dan je hart vast voor wat er (potentieel) nog allemaal op je af gaat komen.
Pas aan de hand van die uitslagen kan je beslissen of je er noodzaak is (bijvoorbeeld: je hormoonwaardes zijn niet goed, of de zwemmers van je vriend presteren onder de maat) of dat er niks aan de hand is en je het advies krijgt 6 maanden te gaan temperaturen en dan terug te komen.
En als je wel (moet) starten met een traject, dan gaan er eerst ook weer maanden overheen voordat je kan beginnen. Wachtlijsten, momenten in de cyclus, aanvullende onderzoeken, noem maar op.
Je moet dingen niet groter maken dan ze zijn. Geloof me, ik weet hoe klote het is als het niet lukt, maar nuchterheid gaat je redden in dit traject. Als je deze beslissing als zwaar en moeilijk vindt, houd dan je hart vast voor wat er (potentieel) nog allemaal op je af gaat komen.
dinsdag 2 april 2019 om 15:13
Nou ik ging na 6 maanden proberen al naar de huisarts en zei dat we al 2 jaar bezig waren. Ja is eigenlijk liegen, maar ik had geen goed gevoel en dat bleek ook te kloppen.
Weet je zelf of je een eisprong hebt? Ovulatietest gedaan? Regelmatige cyclus?
Gewoon even je man zijn zaad laten testen. Is toch een fluitje van een cent. Niets geen gedoe aan hoor en je zit ook niet meteen in de MMM.
Ik zou ook niet de hele omgeving mee laten leven in jullie teleurstellingen wat betreft zwanger worden. Heeft toch niemand iets mee te maken. Dat zou mij stressen hoor.
Weet je zelf of je een eisprong hebt? Ovulatietest gedaan? Regelmatige cyclus?
Gewoon even je man zijn zaad laten testen. Is toch een fluitje van een cent. Niets geen gedoe aan hoor en je zit ook niet meteen in de MMM.
Ik zou ook niet de hele omgeving mee laten leven in jullie teleurstellingen wat betreft zwanger worden. Heeft toch niemand iets mee te maken. Dat zou mij stressen hoor.
