Zwanger
alle pijlers
Zwanger van de derde, maar ik denk helpppp
zondag 21 oktober 2018 om 19:42
Hoi allemaal!
Ik ben nu 6,5 week zwanger van de derde. We hebben al twee schatten van dochters. De oudste is bijna 4 en de jongste is 9 maanden. Nu ben ik dus onverwachts zwanger van de derde en vind dat heeeel spannend! En ook heel dubbel.....
Bij de eerste twee gingen we er vól voor en nu is er geheel tegen onze verwachtingen in opeens nóg eentje op komst. Ergens had ik wel een stille wens voor een derde, nog één keer de magie van een zwangerschap en kraamtijd meemaken. Een kindje aan papas rechterhand, een kindje aan mamas linkerhand en een kindje in het midden. Maar nu puntje bij paaltje is gekomen word ik zo benauwd van het idee!! Ik denk nu regelmatig: hoe dan!!?? Vlagen van blijdschap en mineur wisselen elkaar af. We hebben het zó fijn met zijn viertjes! Heel ons leven loopt op rolletjes, we hebben een heerlijk ritme, we reizen veel, ik ben ineens zo bang dat de komst van een derde alles gaat verstoren. Bij mijn eerste twee zwangerschappen was ik lyrisch, nu ben ik bang en onzeker. Mijn man was overigens wel meteen blij.
Abortus is uit den boze. Dit kindje is net als zijn/haar zussen ook uit onze liefde ontstaan en heeft net zo veel het recht op bestaan. Maar jeetje mina mijn gedachten worden zo heen en weer geslingerd! Van ah leuk tot o mennn waar beginnen we aan. Van aahh weer een paar van die reebruine loensende oogjes tot oohhnee het wordt zoooo druk en weer slapeloze nachten en de middelste kan straks pas net lopen en dan een baby erbij help help hoe dan. Mijn man begint ook al op leeftijd te geraken...
Er is ruimte in ons hart, ruimte in huis, ruimte in de auto, financieel ruimte zat, maar soms schreeuwt iedere vezel in mijn lijf: heeelllpppp.
Wie van jullie heeft dit ook weleens gehad in een zwangerschap? En zijn er hier mamas van 3 kinderen? Hoe is het met 3 kids? Veel verschil als met 2 kids?
Ik hoef geen vooroordelen, wij weten ook hoe de bloemetjes en de bijtjes werken;)
Liefs van een enigszins hysterische mama;)
Ik ben nu 6,5 week zwanger van de derde. We hebben al twee schatten van dochters. De oudste is bijna 4 en de jongste is 9 maanden. Nu ben ik dus onverwachts zwanger van de derde en vind dat heeeel spannend! En ook heel dubbel.....
Bij de eerste twee gingen we er vól voor en nu is er geheel tegen onze verwachtingen in opeens nóg eentje op komst. Ergens had ik wel een stille wens voor een derde, nog één keer de magie van een zwangerschap en kraamtijd meemaken. Een kindje aan papas rechterhand, een kindje aan mamas linkerhand en een kindje in het midden. Maar nu puntje bij paaltje is gekomen word ik zo benauwd van het idee!! Ik denk nu regelmatig: hoe dan!!?? Vlagen van blijdschap en mineur wisselen elkaar af. We hebben het zó fijn met zijn viertjes! Heel ons leven loopt op rolletjes, we hebben een heerlijk ritme, we reizen veel, ik ben ineens zo bang dat de komst van een derde alles gaat verstoren. Bij mijn eerste twee zwangerschappen was ik lyrisch, nu ben ik bang en onzeker. Mijn man was overigens wel meteen blij.
Abortus is uit den boze. Dit kindje is net als zijn/haar zussen ook uit onze liefde ontstaan en heeft net zo veel het recht op bestaan. Maar jeetje mina mijn gedachten worden zo heen en weer geslingerd! Van ah leuk tot o mennn waar beginnen we aan. Van aahh weer een paar van die reebruine loensende oogjes tot oohhnee het wordt zoooo druk en weer slapeloze nachten en de middelste kan straks pas net lopen en dan een baby erbij help help hoe dan. Mijn man begint ook al op leeftijd te geraken...
Er is ruimte in ons hart, ruimte in huis, ruimte in de auto, financieel ruimte zat, maar soms schreeuwt iedere vezel in mijn lijf: heeelllpppp.
Wie van jullie heeft dit ook weleens gehad in een zwangerschap? En zijn er hier mamas van 3 kinderen? Hoe is het met 3 kids? Veel verschil als met 2 kids?
Ik hoef geen vooroordelen, wij weten ook hoe de bloemetjes en de bijtjes werken;)
Liefs van een enigszins hysterische mama;)
zondag 21 oktober 2018 om 23:06
Gefeliciteerd!
Hier een vergelijkbaar verhaal. Na de tweede besloten dat we het hier bij zouden laten. We vonden dat het hele gebeuren (behandelingen/ miskramen) tot aan de zwangerschap van tweede niet nog een keer wilden. Kans op spontane zwangerschap was vrijwel uitgesloten. En toch was daar ineens onze verrassing, ons cadeautje.
Het was even terugschakelen aangezien we beiden er vanuit waren gegaan dat het bij twee zou blijven. Voor alle praktische bezwaren zijn wel oplossingen te vinden. Maar emotioneel gingen we echt alle kanten op. Ik was halverwege de zwangerschap wel aan het idee gewend, man heeft tot aan de bevalling met een "het kan niet waar zijn" gevoel gezeten. En allebei een flink schuldgevoel omdat we vonden dat we blij moesten zijn maar het eigenlijk niet helemaal waren.
Derde was (achteraf gezien) een huilbaby, flesweigeraar en behoorlijk pittig. Maar toch was ze meer dan welkom. Ze was net zo schattig, lief en geweldig als de andere twee. Praktisch gaat het allemaal wel lopen. Het gevoel kwam bij ons meer dan goed. De dynamiek is idd veel wisselender hier dan bij gezinnen met 1,2 of 4 kinderen en je bent druk, heel druk. Maar toch, hoeveel beren je ook ziet, hoeveel tegens je ook bedenkt, er zit genoeg liefde in je voor drie kinderen.
Hier een vergelijkbaar verhaal. Na de tweede besloten dat we het hier bij zouden laten. We vonden dat het hele gebeuren (behandelingen/ miskramen) tot aan de zwangerschap van tweede niet nog een keer wilden. Kans op spontane zwangerschap was vrijwel uitgesloten. En toch was daar ineens onze verrassing, ons cadeautje.
Het was even terugschakelen aangezien we beiden er vanuit waren gegaan dat het bij twee zou blijven. Voor alle praktische bezwaren zijn wel oplossingen te vinden. Maar emotioneel gingen we echt alle kanten op. Ik was halverwege de zwangerschap wel aan het idee gewend, man heeft tot aan de bevalling met een "het kan niet waar zijn" gevoel gezeten. En allebei een flink schuldgevoel omdat we vonden dat we blij moesten zijn maar het eigenlijk niet helemaal waren.
Derde was (achteraf gezien) een huilbaby, flesweigeraar en behoorlijk pittig. Maar toch was ze meer dan welkom. Ze was net zo schattig, lief en geweldig als de andere twee. Praktisch gaat het allemaal wel lopen. Het gevoel kwam bij ons meer dan goed. De dynamiek is idd veel wisselender hier dan bij gezinnen met 1,2 of 4 kinderen en je bent druk, heel druk. Maar toch, hoeveel beren je ook ziet, hoeveel tegens je ook bedenkt, er zit genoeg liefde in je voor drie kinderen.
zondag 21 oktober 2018 om 23:21
Ik had dit bij de 2e en de 3e. Bij elk volgende kind doe je de al bestaande kinderen iets aan. Je besluit dat ze een broertje of zusje krijgen. Ongevraagd. En je weet wat je hebt, maar niet hoe het wordt. En toch kom je weer in een fijn ritme.
Elk kind erbij kost extra moeite/aandacht/ruimte. Maar van 2 naar 3 vond ik wel het makkelijkste (ik heb er dan ook 'maar' 3). Ik vind 3 perfect. Past nog net in de auto en in huis, maar is wel extra gezellig.
Ik heb anderhalf jaar tussen de middelste en de jongste (2 jaar tussen nr 1 en nr 2) en ik vind het zo leuk. Ze kunnen echt samen spelen. Dicht op elkaar vond ik juist handig met slaapjes en luiers en uitjes. Ze groeien echt met zijn drietjes op.
Kortom: het wordt even ploeteren, maar dan heb je ook wat
Elk kind erbij kost extra moeite/aandacht/ruimte. Maar van 2 naar 3 vond ik wel het makkelijkste (ik heb er dan ook 'maar' 3). Ik vind 3 perfect. Past nog net in de auto en in huis, maar is wel extra gezellig.
Ik heb anderhalf jaar tussen de middelste en de jongste (2 jaar tussen nr 1 en nr 2) en ik vind het zo leuk. Ze kunnen echt samen spelen. Dicht op elkaar vond ik juist handig met slaapjes en luiers en uitjes. Ze groeien echt met zijn drietjes op.
Kortom: het wordt even ploeteren, maar dan heb je ook wat
zondag 21 oktober 2018 om 23:36
