Gezondheid
alle pijlers
Schildklier: Thyrax maar doodeng
woensdag 12 september 2007 07:17
Hoi allemaal,
Ik loop al jaren rond met klachten (vermoeidheid, kouwelijkheid, spierzwakte, lusteloosheid). Zo'n 8 jaar geleden ben ik geprikt, niet op schildklier maar op Hb, deze was toen te laag en is behandeld, maar dat veranderde feitelijk maar weinig aan de klachten. Nu anderhalf jaar geleden ben ik naar de huisarts gegaan met weer dezelfde klachten: ik was het zat om niet gewoon de trap op te kunnen lopen zonder te hoeven uitrusten en niet gewoon een avondje uit te kunnen zonder daarvoor twee weken te boeten. Hij gooide het eerst op stress, uiteraard het zat tussen de oren, en ik heb toen nog aardig moeten zeuren om toch een prik te krijgen. Ik wist toen nog niks van de schildklier af, dus mijn waardes van toen (TSH 6.2 en FT4 16.7) zeiden me niet zo heel veel. De huisarts gaf aan dat dit weliswaar niet goed was, maar dat ik over een jaar maar moest terugkomen. Enfin, vorige week weer geprikt, waardes zijn verslechterd (TSH 7.6 bij FT4 14.5) en ik ben vanochtend begonnen met 1 tablet Thyrax, die ik over twee weken zou moeten ophogen naar 2 tabletten.
Ik vind het DOODENG!! De huisarts schreef dit voor in een telefonisch consult, alsof het niets bijzonders is. Maar nadat ik op internet informatie heb gezocht over hypothyreoïdie en medicatie heb ik een potje zitten brullen. Ik voel me nu weliswaar al jaren niet fit, maar omdat dit er zo geleidelijk aan is ingeslopen ben ik eraan gewend. Ik ben zo bang dat deze Thyrax alles gaat veranderen! Dat ik ben overgedoseerd, of dat ik me nu juist voor het eerst sinds mijn volwassen leven goed ga voelen (en me moet realiseren dat ik me dus al die tijd met een REDEN zo slecht heb gevoeld). HELP! De afspraak is dat ik over 3 maanden terugkom om bloed te prikken, en ik heb me sowieso voorgenomen om dan een dubbele afspraak te maken om e.e.a. op een rijtje te zetten, maar in de tussentijd...
Wie heeft er nog meer een te traag werkende schildklier en wil daar met me over praten??
Ik loop al jaren rond met klachten (vermoeidheid, kouwelijkheid, spierzwakte, lusteloosheid). Zo'n 8 jaar geleden ben ik geprikt, niet op schildklier maar op Hb, deze was toen te laag en is behandeld, maar dat veranderde feitelijk maar weinig aan de klachten. Nu anderhalf jaar geleden ben ik naar de huisarts gegaan met weer dezelfde klachten: ik was het zat om niet gewoon de trap op te kunnen lopen zonder te hoeven uitrusten en niet gewoon een avondje uit te kunnen zonder daarvoor twee weken te boeten. Hij gooide het eerst op stress, uiteraard het zat tussen de oren, en ik heb toen nog aardig moeten zeuren om toch een prik te krijgen. Ik wist toen nog niks van de schildklier af, dus mijn waardes van toen (TSH 6.2 en FT4 16.7) zeiden me niet zo heel veel. De huisarts gaf aan dat dit weliswaar niet goed was, maar dat ik over een jaar maar moest terugkomen. Enfin, vorige week weer geprikt, waardes zijn verslechterd (TSH 7.6 bij FT4 14.5) en ik ben vanochtend begonnen met 1 tablet Thyrax, die ik over twee weken zou moeten ophogen naar 2 tabletten.
Ik vind het DOODENG!! De huisarts schreef dit voor in een telefonisch consult, alsof het niets bijzonders is. Maar nadat ik op internet informatie heb gezocht over hypothyreoïdie en medicatie heb ik een potje zitten brullen. Ik voel me nu weliswaar al jaren niet fit, maar omdat dit er zo geleidelijk aan is ingeslopen ben ik eraan gewend. Ik ben zo bang dat deze Thyrax alles gaat veranderen! Dat ik ben overgedoseerd, of dat ik me nu juist voor het eerst sinds mijn volwassen leven goed ga voelen (en me moet realiseren dat ik me dus al die tijd met een REDEN zo slecht heb gevoeld). HELP! De afspraak is dat ik over 3 maanden terugkom om bloed te prikken, en ik heb me sowieso voorgenomen om dan een dubbele afspraak te maken om e.e.a. op een rijtje te zetten, maar in de tussentijd...
Wie heeft er nog meer een te traag werkende schildklier en wil daar met me over praten??
maandag 1 oktober 2007 17:51
Heej allemaal,
Ja, een buikvirusje zou natuurlijk ook kunnen (ik werk ook in een verpleeghuis en daar heerst het nu), maar daar lijkt het niet op... Diarree is echt één keer per dag, een paar uur na inname van de medicijnen (wordt wel beter inmiddels), en vage misselijkheid is meer een soort brok in de keel (?)
Ik weet het niet hoor, ik zie het deze week nog even aan en anders bel ik toch even naar de huisarts.
Ja, een buikvirusje zou natuurlijk ook kunnen (ik werk ook in een verpleeghuis en daar heerst het nu), maar daar lijkt het niet op... Diarree is echt één keer per dag, een paar uur na inname van de medicijnen (wordt wel beter inmiddels), en vage misselijkheid is meer een soort brok in de keel (?)
Ik weet het niet hoor, ik zie het deze week nog even aan en anders bel ik toch even naar de huisarts.
dinsdag 2 oktober 2007 18:58
Hoi,
Ik zou ten eerste maar een andere huisarts nemen en me laten door verwijzen naar een specialist...wat belachelijk dat ze er zo mee omgaan....ik heb een hele goeie huisarts, die ik zelfs mag mailen als het niet met me gaat. Ik struggle al jaren met een te traagwerkende schilldklier die maar niet goed instelbaar is. Kom voor jezelf op en realiseer je dat dit niet normaal is. Je kan denk ik vrij snel weer wat fitter zijn, maar je moet wel sterk in je schoenen gaan staan wat dokters betreft...er zijn meer schildklierpatienten in NL, dan diabetespatienten, wist je dat....
Het is heel serieus wat je hebt en het kan veel schade aanrichten als je er niet goed mee omgaat...
Sterkte!
Als je nog wat wil weten dan hoor ik het wel....
Ik zou ten eerste maar een andere huisarts nemen en me laten door verwijzen naar een specialist...wat belachelijk dat ze er zo mee omgaan....ik heb een hele goeie huisarts, die ik zelfs mag mailen als het niet met me gaat. Ik struggle al jaren met een te traagwerkende schilldklier die maar niet goed instelbaar is. Kom voor jezelf op en realiseer je dat dit niet normaal is. Je kan denk ik vrij snel weer wat fitter zijn, maar je moet wel sterk in je schoenen gaan staan wat dokters betreft...er zijn meer schildklierpatienten in NL, dan diabetespatienten, wist je dat....
Het is heel serieus wat je hebt en het kan veel schade aanrichten als je er niet goed mee omgaat...
Sterkte!
Als je nog wat wil weten dan hoor ik het wel....
woensdag 3 oktober 2007 12:37
Hoi VivaFeelFree,
Vervelend dat het nu nog niet echt beter gaat...
Aan de ene kant denk ik dat het niet zo verwonderlijk is: je geeft aan dat je al acht jaar klachten hebt. Je slikt nu drie weken Thyrax, dus logisch dat je lichaam zich moet instellen: het is immers al minstens acht jaar zonder hulptroepen bezig geweest. Bovendien ben je net opgehoogd, dus ook daar moet het lichaam aan wennen lijkt mij.
Maar aan de andere kant, zeker wanneer ik het vergelijk met mijn situatie, blijf ik het apart vinden dat je al na twee weken moet ophogen. Daar zal de huisarts zijn redenen voor hebben gehad en ongetwijfeld is het medisch verantwoord, maar wanneer je van tevoren erg huiverig bent om het te slikken, het gevoel hebt dat het niet werkt en er tegenop ziet om op te hogen, dan is het denk ik ook handig en prettig dat je huisarts een manier vindt om jouw twijfels weg te nemen. Bijvoorbeeld door iets langer te wachten met ophogen als je je daarbij beter voelt (zodat je lijf de tijd heeft om te wennen aan Thyrax), misschien ophogen in kleinere stapjes (bijvoorbeeld met een halve of zelfs kwart blauwtje)?
Ik weet niet precies wat de grens is om wel/niet Thyrax voor te schrijven, maar als ik je beginverhaal zo lees was je TSH vorig jaar ook hoog. Ik zit niet in de behandelplannen enzo, maar waarom is er toen besloten een jaar te wachten? Rot dat je dan zo lang met je klachten rondloopt.
Wat MulanB ook al aangeeft, het is erg belangrijk om iemand te treffen die goed met schildklierproblemen kan omgaan. Wanneer ik het idee heb dat het niet goed gaat met mijn schildklier of vragen heb, neem ik contact op met mijn huisarts om te overleggen. Geen enkel probleem. Maar ik ben dan ook erg blij met mijn huisarts (die van schildkliergedoe behoorlijk op de hoogte is) :-) en voor mezelf zie ik daarom geen reden om iemand anders in te schakelen.
In jouw geval zou je wel een specialist (endocrinoloog heet dat?) kunnen overwegen, maar ik denk wel dat je dan te maken hebt met langere wachttijden wat ook vervelend kan zijn. Maar waar het om gaat is dat je je geholpen voelt en dat je een goede behandeling krijgt die past bij jouw schildklierproblemen.
Wanneer ik in jouw situatie zou zitten, zou ik denk ik ook vragen om eerder bloed te prikken, bijvoorbeeld na 6 weken ipv 12 (en eventueel ook na de 12e week). Dan weet je ook beter hoe de schildklier reageert op de Thyrax. Ik denk dat dat jou ook meer rust geeft; dat je weet waar je aan toe bent.
Sorry dat ik niet echt bondig ben in mijn antwoorden :-) Hopelijk gaat het snel weer de goede kant op met jou!
Vervelend dat het nu nog niet echt beter gaat...
Aan de ene kant denk ik dat het niet zo verwonderlijk is: je geeft aan dat je al acht jaar klachten hebt. Je slikt nu drie weken Thyrax, dus logisch dat je lichaam zich moet instellen: het is immers al minstens acht jaar zonder hulptroepen bezig geweest. Bovendien ben je net opgehoogd, dus ook daar moet het lichaam aan wennen lijkt mij.
Maar aan de andere kant, zeker wanneer ik het vergelijk met mijn situatie, blijf ik het apart vinden dat je al na twee weken moet ophogen. Daar zal de huisarts zijn redenen voor hebben gehad en ongetwijfeld is het medisch verantwoord, maar wanneer je van tevoren erg huiverig bent om het te slikken, het gevoel hebt dat het niet werkt en er tegenop ziet om op te hogen, dan is het denk ik ook handig en prettig dat je huisarts een manier vindt om jouw twijfels weg te nemen. Bijvoorbeeld door iets langer te wachten met ophogen als je je daarbij beter voelt (zodat je lijf de tijd heeft om te wennen aan Thyrax), misschien ophogen in kleinere stapjes (bijvoorbeeld met een halve of zelfs kwart blauwtje)?
Ik weet niet precies wat de grens is om wel/niet Thyrax voor te schrijven, maar als ik je beginverhaal zo lees was je TSH vorig jaar ook hoog. Ik zit niet in de behandelplannen enzo, maar waarom is er toen besloten een jaar te wachten? Rot dat je dan zo lang met je klachten rondloopt.
Wat MulanB ook al aangeeft, het is erg belangrijk om iemand te treffen die goed met schildklierproblemen kan omgaan. Wanneer ik het idee heb dat het niet goed gaat met mijn schildklier of vragen heb, neem ik contact op met mijn huisarts om te overleggen. Geen enkel probleem. Maar ik ben dan ook erg blij met mijn huisarts (die van schildkliergedoe behoorlijk op de hoogte is) :-) en voor mezelf zie ik daarom geen reden om iemand anders in te schakelen.
In jouw geval zou je wel een specialist (endocrinoloog heet dat?) kunnen overwegen, maar ik denk wel dat je dan te maken hebt met langere wachttijden wat ook vervelend kan zijn. Maar waar het om gaat is dat je je geholpen voelt en dat je een goede behandeling krijgt die past bij jouw schildklierproblemen.
Wanneer ik in jouw situatie zou zitten, zou ik denk ik ook vragen om eerder bloed te prikken, bijvoorbeeld na 6 weken ipv 12 (en eventueel ook na de 12e week). Dan weet je ook beter hoe de schildklier reageert op de Thyrax. Ik denk dat dat jou ook meer rust geeft; dat je weet waar je aan toe bent.
Sorry dat ik niet echt bondig ben in mijn antwoorden :-) Hopelijk gaat het snel weer de goede kant op met jou!
woensdag 3 oktober 2007 13:12
Hoi allemaal,
Weer bedankt voor jullie reacties.
Ik wil in ieder geval even zeggen dat ik in principe niet ontevreden ben over mijn huisarts hoor. Hij is alleen érg veel gericht op de psychologische kant van de mens ipv de medische: 'stress' is bij hem al snel de oorzaak. Ik ben zelf psycholoog en erger me daar dus een beetje aan. Ik heb zeker wel de indruk dat hij kundig genoeg is om mij te behandelen, alleen ben ik niet mondig genoeg om precies aan te geven wat ik van hem verwacht. Daar werk ik aan
De ergste klachten (de misselijkheid en diarree) zijn volledig verdwenen, nu voel ik me alleen nog grieperig en moe (zoals altijd). Ik heb het gevoel dat het echt door de schildklier(-medicatie) komt.
Ik heb ook het protocol gelezen van het NHG (Nederlandse Huisartsen Genootschap) en ik denk dat ik het handelen van mijn huisarts wel kan verklaren: vorig jaar was mijn TSH inderdaad ook al te hoog. Maar dat betrof slechts een éénmalige meting, en dan zou er dus ook sprake kunnen zijn van een tijdelijke ontsteking. Daarom wordt dan niet gekozen voor behandeling. Mijn huisarts gaf toen aan dat ik over een half jaar tot een jaar nog eens moest laten prikken. Omdat ik me door hem echter niet zo serieus genomen voelde heb ik dat niet meer gedaan (hierin treft mijzelf dus ook enige blaam). Pas nu weer kwam ik toevallig voor iets anders en heeft hij dus alsnog bloed laten prikken. De waarden waren nog wat verslechterd, dus (zo zei mijn huisarts) was het beeld duidelijk: de schildklier levert langzaam in en werkt te traag.
De behandeling (starten met 25 mcgr, na twee weken ophogen naar 50 mcgr) is standaard protocol van de NHG! Dat volgt mijn huisarts dus keurig op.
Hij heeft dat echter wel alleen telefonisch met mij besproken en weet verder niets van mijn angsten/twijfels/onzekerheid (want op dat moment wist ik zelf ook nog niets van de schildklier af!!)
Ik heb al in mijn agenda genoteerd dat ik 6 weken na de laatste ophoging terug ga om bloed te laten prikken, en zeker niet 12 weken hiermee wacht. Ook omdat ik het gevoel heb dat mijn beginklachten nu nog erger zijn (en dat mijn schildklier dus nóg langzamer werkt??).
En dan wil ik in ieder geval het volgende met hem bespreken:
-ik wil ook op antistoffen laten prikken om een evt. diagnose Hashimoto duidelijk te krijgen
-ik wil in mijn dossier zien welke vitamine B-deficiëntie ik een paar jaar geleden had en hier wil ik nogmaals op laten prikken
-ik wil met hem bespreken dat ik in de (nabije) toekomst graag kinderen wil en welke consequenties de schildklierproblematiek daarvoor heeft, en tevens bespreken dat ik het nalatig vind van hem dat hij hier niet zelf over is begonnen
-ik wil een verder ophoog/instelbeleid met hem afspreken waarbij ik het eerste jaar elke 6 tot 12 weken geprikt word.
Zo, veel 'eisen' misschien, maar zo duidelijk op een rijtje werkt het voor mijzelf het beste om vast te beginnen met moed verzamelen.
PS Tja: wat heb je een leuke avatar, is die nieuw of heb ik m voorheen over het hoofd gezien?
Weer bedankt voor jullie reacties.
Ik wil in ieder geval even zeggen dat ik in principe niet ontevreden ben over mijn huisarts hoor. Hij is alleen érg veel gericht op de psychologische kant van de mens ipv de medische: 'stress' is bij hem al snel de oorzaak. Ik ben zelf psycholoog en erger me daar dus een beetje aan. Ik heb zeker wel de indruk dat hij kundig genoeg is om mij te behandelen, alleen ben ik niet mondig genoeg om precies aan te geven wat ik van hem verwacht. Daar werk ik aan
De ergste klachten (de misselijkheid en diarree) zijn volledig verdwenen, nu voel ik me alleen nog grieperig en moe (zoals altijd). Ik heb het gevoel dat het echt door de schildklier(-medicatie) komt.
Ik heb ook het protocol gelezen van het NHG (Nederlandse Huisartsen Genootschap) en ik denk dat ik het handelen van mijn huisarts wel kan verklaren: vorig jaar was mijn TSH inderdaad ook al te hoog. Maar dat betrof slechts een éénmalige meting, en dan zou er dus ook sprake kunnen zijn van een tijdelijke ontsteking. Daarom wordt dan niet gekozen voor behandeling. Mijn huisarts gaf toen aan dat ik over een half jaar tot een jaar nog eens moest laten prikken. Omdat ik me door hem echter niet zo serieus genomen voelde heb ik dat niet meer gedaan (hierin treft mijzelf dus ook enige blaam). Pas nu weer kwam ik toevallig voor iets anders en heeft hij dus alsnog bloed laten prikken. De waarden waren nog wat verslechterd, dus (zo zei mijn huisarts) was het beeld duidelijk: de schildklier levert langzaam in en werkt te traag.
De behandeling (starten met 25 mcgr, na twee weken ophogen naar 50 mcgr) is standaard protocol van de NHG! Dat volgt mijn huisarts dus keurig op.
Hij heeft dat echter wel alleen telefonisch met mij besproken en weet verder niets van mijn angsten/twijfels/onzekerheid (want op dat moment wist ik zelf ook nog niets van de schildklier af!!)
Ik heb al in mijn agenda genoteerd dat ik 6 weken na de laatste ophoging terug ga om bloed te laten prikken, en zeker niet 12 weken hiermee wacht. Ook omdat ik het gevoel heb dat mijn beginklachten nu nog erger zijn (en dat mijn schildklier dus nóg langzamer werkt??).
En dan wil ik in ieder geval het volgende met hem bespreken:
-ik wil ook op antistoffen laten prikken om een evt. diagnose Hashimoto duidelijk te krijgen
-ik wil in mijn dossier zien welke vitamine B-deficiëntie ik een paar jaar geleden had en hier wil ik nogmaals op laten prikken
-ik wil met hem bespreken dat ik in de (nabije) toekomst graag kinderen wil en welke consequenties de schildklierproblematiek daarvoor heeft, en tevens bespreken dat ik het nalatig vind van hem dat hij hier niet zelf over is begonnen
-ik wil een verder ophoog/instelbeleid met hem afspreken waarbij ik het eerste jaar elke 6 tot 12 weken geprikt word.
Zo, veel 'eisen' misschien, maar zo duidelijk op een rijtje werkt het voor mijzelf het beste om vast te beginnen met moed verzamelen.
PS Tja: wat heb je een leuke avatar, is die nieuw of heb ik m voorheen over het hoofd gezien?
woensdag 3 oktober 2007 14:54
Oke, duidelijker zo :-) En handig dat je een lijst hebt gemaakt van je 'eisen'. Ik moet zeggen dat, sinds ik weet van mijn schildkliergedoe, ik een stuk assertiever geworden ben haha. Misschien geldt dat ook voor jou.
Fijn dat de ergste klachten verdwenen zijn in ieder geval. Maar wanneer je het gevoel blijft houden dat de moeheidsklachten verergeren, is het misschien handig om wat eerder de huisarts te bellen en daarmee niet te wachten tot het moment waarop je bloed kunt prikken.
Dat je na zes weken prikt ipv pas na twaalf, lijkt mij een hele goede! En ook prettig voor jezelf. Groetjes!
PS: avatar is inderdaad nieuw, bedankt voor het compliment :-)
Fijn dat de ergste klachten verdwenen zijn in ieder geval. Maar wanneer je het gevoel blijft houden dat de moeheidsklachten verergeren, is het misschien handig om wat eerder de huisarts te bellen en daarmee niet te wachten tot het moment waarop je bloed kunt prikken.
Dat je na zes weken prikt ipv pas na twaalf, lijkt mij een hele goede! En ook prettig voor jezelf. Groetjes!
PS: avatar is inderdaad nieuw, bedankt voor het compliment :-)
woensdag 3 oktober 2007 21:22
woensdag 3 oktober 2007 21:43
Goed van je dat je een lijstje opstelt...dat zouden meer mensen moeten doen...schrijf precies op wat voor klachten je hebt, ook al denk je dat het niets met je schildklier te maken heeft...Ik kwam er pas na 7 jaar achter...maar had het al zeker heel lang...vanaf mijn puberteit...en ik ben nu 33....Ik ben niet meer goed in te stellen....mijn lichaam is te zeer beschadigd, doordat ik er te lang mee rondgelopen heb..en zelf nooit duidelijk heb aangegeven dat ik idd altijd moe was...en heel veel klachten bracht ik niet in verband met een te traag werkende schildklier...Ik had een TSH van 116.9. Ga echt om de zes weken bloedprikken en dan het liefst nuchter, zonder dat je wat hebt gegeten..dan heb je de veiligste waarde....laat ook je B12 onderzoeken als je klachten houdt....ik zit nu aan de thyrax en cytomel en dat gaat redelijk goed...maar ik heb een paar keer in het jaar terugvallen...het wordt wel steeds minder gelukkig. Ook als je je down voelt...komt het door je schildklier....twijfel daar niet aan...het hoort er bij....stemmingswisselingen...zo maar moeten huilen enzo...Wil je meer weten dan kan je me ook mailen...nbeijert@zonnet.nl....
Sterkte
Sterkte
donderdag 4 oktober 2007 08:39
Hoi dames,
Bedankt voor jullie reacties. Ik ben zeker wel van plan om assertiever te worden ja, dat lijstje is een begin!!
Mulanb, ik loop ook al jaren met klachten rond, ik hoop niet dat dat gevolgen heeft voor mijn 'instelbaarheid' op de medicijnen. Er is gewoon nooit eerder aan gedacht.
Ik vind het wel toevallig dat ik hier op dit forum verschillende jonge vrouwen tref die hier last van hebben, terwijl het in de praktijk vaak voor schijn te komen juist bij wat 'oudere' vrouwen die al kinderen hebben gehad.
Heb jij nu kinderen Mulan? En als je het hebt over nuchter prikken, bedoel je dan ook vóór inname van de thyrax?
Hier is het inmiddels wat rustiger; ik heb het gevoel dat ik me weer wat 'beter' begin te voelen (nog steeds heeeeeeeel erg moe en koud etc, maar wel weer de 'vertrouwde' hypoklachten en niet meer die diarree en misselijkheid). Gelukkig maar, hopelijk blijft het zo!
En Tja; heb jij nu nog restklachten of heb je het gevoel dat je goed bent ingesteld?
Bedankt voor jullie reacties. Ik ben zeker wel van plan om assertiever te worden ja, dat lijstje is een begin!!
Mulanb, ik loop ook al jaren met klachten rond, ik hoop niet dat dat gevolgen heeft voor mijn 'instelbaarheid' op de medicijnen. Er is gewoon nooit eerder aan gedacht.
Ik vind het wel toevallig dat ik hier op dit forum verschillende jonge vrouwen tref die hier last van hebben, terwijl het in de praktijk vaak voor schijn te komen juist bij wat 'oudere' vrouwen die al kinderen hebben gehad.
Heb jij nu kinderen Mulan? En als je het hebt over nuchter prikken, bedoel je dan ook vóór inname van de thyrax?
Hier is het inmiddels wat rustiger; ik heb het gevoel dat ik me weer wat 'beter' begin te voelen (nog steeds heeeeeeeel erg moe en koud etc, maar wel weer de 'vertrouwde' hypoklachten en niet meer die diarree en misselijkheid). Gelukkig maar, hopelijk blijft het zo!
En Tja; heb jij nu nog restklachten of heb je het gevoel dat je goed bent ingesteld?
donderdag 4 oktober 2007 11:20
@Mulanb, jeetje ik schrik wel van je verhaal. Echt naar dat je zolang met klachten hebt rondgelopen voordat ze wisten wat er aan de hand was. In ieder geval fijn dat het nu redelijk goed met je gaat. Dat van die stemmingswisselingen herken ik heel goed. Gelukkig heb ik daar nu minder last van.
@VivaFeelFree, ik denk niet dat er al ben. Bij 1 Thyrax merkte ik een klein verschil, bij 2 begon ik aardig op te knappen. Maar klachtenvrij ben ik nog niet. Ben nog steeds vooral 's ochtends en 's avonds moe (overdag ben ik fitter), maar het is nu minder extreem en beter te hanteren. Bovendien is mijn menstruatie nog steeds van de hobbel door de schildklier (het is al maanden weg). Dus dat is voor mij de belangrijkste aanwijzing dat ik nog niet goed ingesteld ben.
Maar goed, wanneer ik alles vergelijk met hoe ik mij twee maanden geleden voelde, zie ik veel verbetering en daar houd ik me aan vast.
@VivaFeelFree, ik denk niet dat er al ben. Bij 1 Thyrax merkte ik een klein verschil, bij 2 begon ik aardig op te knappen. Maar klachtenvrij ben ik nog niet. Ben nog steeds vooral 's ochtends en 's avonds moe (overdag ben ik fitter), maar het is nu minder extreem en beter te hanteren. Bovendien is mijn menstruatie nog steeds van de hobbel door de schildklier (het is al maanden weg). Dus dat is voor mij de belangrijkste aanwijzing dat ik nog niet goed ingesteld ben.
Maar goed, wanneer ik alles vergelijk met hoe ik mij twee maanden geleden voelde, zie ik veel verbetering en daar houd ik me aan vast.
donderdag 4 oktober 2007 14:51
Hoi, ik bedoel dan idd prikken voordat je je medicijnen hebt genomen. Het klopt idd dat je het heel koud hebt...hoeveel kleding je ook aan doet...niets helpt...het komt van binnenuit....Heb je ook veel last van jeuk? Ik had enorme jeukende benen..heel irritant...Ik heb er wel blijvende klachten aan over gehouden....schildklier gaat soms van hypo naar hyper...dus als ik hyper ben, dan slaap ik bijna niet, ben ik heel opgefokt en heel geirriteerd....ik heb het tegenwoordig altijd warm....ook als het winter is...dat is eigenlijk het enige waar ik ALTIJD last van heb....in koude perioden is het natuurlijk heel handig, maar in de zomer niet...
Ik merk het snel als mijn schildklier weer wat te traag word. Ze zeggen dat je het het eerste merkt aan je temperatuur...dus als je het koud krijgt...maar die vlieger gaat voor mij dus niet op. Ik merk het aan vergeetachtigheid...aangezien ik heel punctueel ben, valt dat me het eerste op...daarna wordt mijn hoofd blurry en wazig en dan pas krijg ik moeheid...Ik voel het nu redelijk goed aan....
Sterkte!
Ik merk het snel als mijn schildklier weer wat te traag word. Ze zeggen dat je het het eerste merkt aan je temperatuur...dus als je het koud krijgt...maar die vlieger gaat voor mij dus niet op. Ik merk het aan vergeetachtigheid...aangezien ik heel punctueel ben, valt dat me het eerste op...daarna wordt mijn hoofd blurry en wazig en dan pas krijg ik moeheid...Ik voel het nu redelijk goed aan....
Sterkte!
dinsdag 9 oktober 2007 23:44
Hm, bij mij komt geloof ik de moeheid ook als laatste. Voor zover ik dat nu al kan zeggen, want zo lang weet ik nog niet dat ik hypo heb. Het begint met concentratiemoeilijkheden en spellingsfouten maken (terwijl ik normaal erg goed ben met spelling).
Daarnaast ben ik dan snel geirriteerd en snel van slag, geloof ik... Dat is vooral voor mijn omgeving vervelend.
Hoe gaat het nu VivaFeelFree?
dinsdag 16 oktober 2007 12:27
Sorry, ik ben een weekje niet hier geweest!!
Over het algemeen kan ik denk ik wel voorzichtig zeggen dat het beter gaat. Ik voel me niet meer de gehele dag door moe en koud; ipv daarvan heb ik nu last van dagschommelingen (een paar uur na inname een soort van 'piek' waarin het goed gaat, later mn 's avonds zakt het weer in, zo lijkt het wel). Inmiddels zit ik drie weken op een dosis van twee blauwe tabletten. Over een klein maandje kan ik bloed laten prikken, ik ben benieuwd!
Tja; de concentratieproblemen en spelfouten herken ik wel! Ik typ regelmatig verslagen voor mijn werk, en terwijl ik voorheen keurig netjes grammaticaal correct werk afleverde, heb ik de afgelopen maanden maanden steeds meer spelfouten bij mezelf geconstateerd, schaam, schaam... Hopelijk wordt dat ook weer beter
Hoe is het met jou/jullie?
Over het algemeen kan ik denk ik wel voorzichtig zeggen dat het beter gaat. Ik voel me niet meer de gehele dag door moe en koud; ipv daarvan heb ik nu last van dagschommelingen (een paar uur na inname een soort van 'piek' waarin het goed gaat, later mn 's avonds zakt het weer in, zo lijkt het wel). Inmiddels zit ik drie weken op een dosis van twee blauwe tabletten. Over een klein maandje kan ik bloed laten prikken, ik ben benieuwd!
Tja; de concentratieproblemen en spelfouten herken ik wel! Ik typ regelmatig verslagen voor mijn werk, en terwijl ik voorheen keurig netjes grammaticaal correct werk afleverde, heb ik de afgelopen maanden maanden steeds meer spelfouten bij mezelf geconstateerd, schaam, schaam... Hopelijk wordt dat ook weer beter
Hoe is het met jou/jullie?
dinsdag 16 oktober 2007 17:20
Hoi VivaFeelFree,
Fijn dat het beter gaat. Het klinkt alsof er een stijgende lijn in zit, gaaf!
Dat van het pieken en inzakken herken ik wel. Ik heb het vooral 's middags dat het wat minder gaat. Maar al met al gaat het steeds beter. Ben afgelopen week ook geprikt. TSH was 2.2 wat natuurlijk super is wanneer je het vergelijkt met het begin, maar zo voel ik mij niet altijd. Dat hoeft natuurlijk niet altijd aan de schildklier te liggen, ben bijvoorbeeld ook grieperig geweest.
Na acht weken moet ik opnieuw prikken en ik denk dat ze dan ook maar weer de FT4 moeten bepalen (dat doet het bloedlab normaalgesproken alleen wanneer de TSH afwijkt van de normaalwaarden; dit vind ik zelf een beetje vreemd trouwens). Ik ben namelijk erg benieuwd of dit omhoog is gegaan.
Ik blijf vooralsnog op de dosis van twee blauwtjes. Aan de ene kant ben ik daar erg blij om en ik voel me veel beter. Aan de andere kant heb ik het gevoel dat het schildkliergedoe nog niet helemaal over is.
Het kan in ieder geval geen kwaad om te kijken hoe mijn lichaam het de komende weken blijft doen op die twee blauwtjes. Ik blijf het in de gaten allemaal en zodra ik het gevoel krijg dat het minder gaat, trek ik aan de bel bij mijn huisarts.
Hopelijk voel je je snel weer wat gelijkmatiger. Ben ook benieuwd hoe het bloedonderzoek voor je gaat uitpakken!
Groetjes
Fijn dat het beter gaat. Het klinkt alsof er een stijgende lijn in zit, gaaf!
Dat van het pieken en inzakken herken ik wel. Ik heb het vooral 's middags dat het wat minder gaat. Maar al met al gaat het steeds beter. Ben afgelopen week ook geprikt. TSH was 2.2 wat natuurlijk super is wanneer je het vergelijkt met het begin, maar zo voel ik mij niet altijd. Dat hoeft natuurlijk niet altijd aan de schildklier te liggen, ben bijvoorbeeld ook grieperig geweest.
Na acht weken moet ik opnieuw prikken en ik denk dat ze dan ook maar weer de FT4 moeten bepalen (dat doet het bloedlab normaalgesproken alleen wanneer de TSH afwijkt van de normaalwaarden; dit vind ik zelf een beetje vreemd trouwens). Ik ben namelijk erg benieuwd of dit omhoog is gegaan.
Ik blijf vooralsnog op de dosis van twee blauwtjes. Aan de ene kant ben ik daar erg blij om en ik voel me veel beter. Aan de andere kant heb ik het gevoel dat het schildkliergedoe nog niet helemaal over is.
Het kan in ieder geval geen kwaad om te kijken hoe mijn lichaam het de komende weken blijft doen op die twee blauwtjes. Ik blijf het in de gaten allemaal en zodra ik het gevoel krijg dat het minder gaat, trek ik aan de bel bij mijn huisarts.
Hopelijk voel je je snel weer wat gelijkmatiger. Ben ook benieuwd hoe het bloedonderzoek voor je gaat uitpakken!
Groetjes
zaterdag 20 oktober 2007 21:43
Ha mede (schild)kliertjes!
Ben ik ook weer eens. Was nieuwsgierig hoe het nu ging en heb eindelijk wat meer tijd (het is even wennen, twee kindjes en baby Thies is een dorstig mannetje en die houdt me dus nogal strak thuis...).
Fijn te lezen dat het iets beter gaat! En ja, wat een prima idee, je eisen-lijstje. Stom is dat, ik lees het, denk, ja, logisch, slim, en ben er alleen zelf nooit opgekomen, suf...maargoed.
Ik wilde nog even reageren op het instellen van de medicatie.
Ik slik momenteel nog steeds de dosis van tijdens mijn zwangerschap; 175 mgr.: één roze en één blauwe. Ik reageer daar nu nog steeds goed op, maar moet bekennen dat ik nog nooit zo hoog heb gezeten qua medicatie.
Bij mij heeft het wel ruim een jaar geduurd voordat ik ingesteld was...maar gedurende dat jaar voelde ik me al wel veeeeeel beter dan in den beginne...Ik ging me mens voelen toen ik op 75 mgr. zat (na ong. 3 maanden was dat), maar dat zal natuurlijk per mens verschillen, en in hoeverre de schildklier zijn taak heeft opgegeven. Ik denk zelf dat mijn schildklier niks meer doet, die dosis die ik slik vind ik namelijk knap hoog.
Ik heb in elk geval de indruk gehad dat mijn lijf ook moest wennen aan de medicijnen.
Toen het nog niet gediagnosticeerd was had ik trouwens ook taalfouten en mijn typwerk waqs ook belabberd. Leek wel RSI, moeie handen, kon ook amper een sleutel van een sleutelbos krijgen of een knoopje lospeuteren...Dat is nu wel verbeterd, al betrap ik me nog wel eens op een taalfout hoor...maar lekker he, geef nu gewoon schildklier de schuld! (kan ut nie helpe hoor, tis de sgiltklier!)
Ik hoop dat de stijgende lijn zich spoedig voortzet! Ik kom nog wel even koekeloeren hier en daar!
groet, Kinke
Ben ik ook weer eens. Was nieuwsgierig hoe het nu ging en heb eindelijk wat meer tijd (het is even wennen, twee kindjes en baby Thies is een dorstig mannetje en die houdt me dus nogal strak thuis...).
Fijn te lezen dat het iets beter gaat! En ja, wat een prima idee, je eisen-lijstje. Stom is dat, ik lees het, denk, ja, logisch, slim, en ben er alleen zelf nooit opgekomen, suf...maargoed.
Ik wilde nog even reageren op het instellen van de medicatie.
Ik slik momenteel nog steeds de dosis van tijdens mijn zwangerschap; 175 mgr.: één roze en één blauwe. Ik reageer daar nu nog steeds goed op, maar moet bekennen dat ik nog nooit zo hoog heb gezeten qua medicatie.
Bij mij heeft het wel ruim een jaar geduurd voordat ik ingesteld was...maar gedurende dat jaar voelde ik me al wel veeeeeel beter dan in den beginne...Ik ging me mens voelen toen ik op 75 mgr. zat (na ong. 3 maanden was dat), maar dat zal natuurlijk per mens verschillen, en in hoeverre de schildklier zijn taak heeft opgegeven. Ik denk zelf dat mijn schildklier niks meer doet, die dosis die ik slik vind ik namelijk knap hoog.
Ik heb in elk geval de indruk gehad dat mijn lijf ook moest wennen aan de medicijnen.
Toen het nog niet gediagnosticeerd was had ik trouwens ook taalfouten en mijn typwerk waqs ook belabberd. Leek wel RSI, moeie handen, kon ook amper een sleutel van een sleutelbos krijgen of een knoopje lospeuteren...Dat is nu wel verbeterd, al betrap ik me nog wel eens op een taalfout hoor...maar lekker he, geef nu gewoon schildklier de schuld! (kan ut nie helpe hoor, tis de sgiltklier!)
Ik hoop dat de stijgende lijn zich spoedig voortzet! Ik kom nog wel even koekeloeren hier en daar!
groet, Kinke
maandag 22 oktober 2007 14:11
Hoi,
Raar om te lezen dat zo'n schildklier blijkbaar ook de spelling beinvloedt...
In ieder geval prettig dat ik niet de enige ben.
Kinke, leuk dat je reageert. Kan me voorstellen dat het erg druk is met twee kindjes om je heen. Hartstikke leuk trouwens. 175 mcg klinkt veel inderdaad, maar zelf heb ik geen idee wat gangbaar is wanneer je schildklier steeds minder doet. Je geeft aan dat je je goed voelt bij deze dosering, dus blijkbaar heeft je lichaam deze ondersteuning nodig denk ik dan. Gaan ze binnenkort weer prikken?
Je geeft aan dat je je bij 75 mcg mens begon te voelen. Ikzelf heb het geluk dat ik al heel duidelijk verbetering merk bij 50 mcg (blijkt ook uit mijn TSH). Maar ik heb nog geen flauw idee wat mijn schildklier op langere termijn gaat doen. Zou denk ik goed kunnen dat ik me later beter ga voelen bij een hogere dosering, maar dat is koffiedik kijken.
Groeten!
Raar om te lezen dat zo'n schildklier blijkbaar ook de spelling beinvloedt...
In ieder geval prettig dat ik niet de enige ben.
Kinke, leuk dat je reageert. Kan me voorstellen dat het erg druk is met twee kindjes om je heen. Hartstikke leuk trouwens. 175 mcg klinkt veel inderdaad, maar zelf heb ik geen idee wat gangbaar is wanneer je schildklier steeds minder doet. Je geeft aan dat je je goed voelt bij deze dosering, dus blijkbaar heeft je lichaam deze ondersteuning nodig denk ik dan. Gaan ze binnenkort weer prikken?
Je geeft aan dat je je bij 75 mcg mens begon te voelen. Ikzelf heb het geluk dat ik al heel duidelijk verbetering merk bij 50 mcg (blijkt ook uit mijn TSH). Maar ik heb nog geen flauw idee wat mijn schildklier op langere termijn gaat doen. Zou denk ik goed kunnen dat ik me later beter ga voelen bij een hogere dosering, maar dat is koffiedik kijken.
Groeten!
donderdag 25 oktober 2007 12:07
Hoi allemaal,
Leuk dat je ook nog eens meeleest en -schrijft Kinke! Ik vind het eisenlijstje ook heel slim van mezelf, maar ik zie nog niet gebeuren dat ik het ook als dusdanig aan de huisarts presenteer, haha. Daar ben ik dan toch net weer niet mondig genoeg voor. Wat de medicatie betreft: ik heb ooit wel eens gehoord dat er een aantal miligrammen per kilo lichaamsgewicht voor staat. Dus dan kan je het ongeveer uitrekenen, maarja het verschilt natuurlijk heel erg per individu.
Heb jij ook nog steeds pieken en dalen Tja? Ik ben erg onzeker moet ik zeggen. Het verschilt van dag tot dag en ook van moment tot moment hoe ik me voel. Over het algemeen ben ik toch nog wel vaak moe, maar dat lijkt nu een beetje afgewisseld door betere momenten. Ik vind het moeilijk om er echt iets over te zeggen, ik heb meer het gevoel niet meer echt van mijn lijf op aan te kunnen. Eerst voelde ik me weliswaar niet toppie, maar wel constant. En door die wisselingen nu weet ik niet meer goed waar ik aan toe ben. Is dat herkenbaar voor iemand?
Ondertussen ben ik door mijn eerste potje Thyrax heen, kan vanmiddag de volgende voorraad ophalen. Over twee weken ga ik laten prikken, spannend!
Leuk dat je ook nog eens meeleest en -schrijft Kinke! Ik vind het eisenlijstje ook heel slim van mezelf, maar ik zie nog niet gebeuren dat ik het ook als dusdanig aan de huisarts presenteer, haha. Daar ben ik dan toch net weer niet mondig genoeg voor. Wat de medicatie betreft: ik heb ooit wel eens gehoord dat er een aantal miligrammen per kilo lichaamsgewicht voor staat. Dus dan kan je het ongeveer uitrekenen, maarja het verschilt natuurlijk heel erg per individu.
Heb jij ook nog steeds pieken en dalen Tja? Ik ben erg onzeker moet ik zeggen. Het verschilt van dag tot dag en ook van moment tot moment hoe ik me voel. Over het algemeen ben ik toch nog wel vaak moe, maar dat lijkt nu een beetje afgewisseld door betere momenten. Ik vind het moeilijk om er echt iets over te zeggen, ik heb meer het gevoel niet meer echt van mijn lijf op aan te kunnen. Eerst voelde ik me weliswaar niet toppie, maar wel constant. En door die wisselingen nu weet ik niet meer goed waar ik aan toe ben. Is dat herkenbaar voor iemand?
Ondertussen ben ik door mijn eerste potje Thyrax heen, kan vanmiddag de volgende voorraad ophalen. Over twee weken ga ik laten prikken, spannend!
zaterdag 27 oktober 2007 15:35
Hoi allemaal
Ik ben nieuw hier en heb net een beetje gelezen over wat jullie over de schildklieren schrijven. Heel herkenbaar.
Begin december 2002 is bij mij geconstateerd dat mijn schildklieren te traag werken. Daar slik ik thyrax voor en dat gaat prima. Sinds juni 2003 is het aantal tabletjes verhoogt naar 3 in de ochtend en dat aantal slik ik nog steeds.
Maar sinds juni 2003 werkten ineens ook mijn bijnieren niet meer. Hier kreeg ik ook medicijnen voor; hydrocortison (= prednison).
Dit is pas troep. Zo kwam ik bijv. in 4 maanden 8 kilo aan!!!!!!
In oktober 2004 kreeg ik te horen dat ik lichte botontkalking heb. Dit komt door het medicijn, hydrocortison. Die breekt het kalk in de botweefsels af. Daar kreeg ik ook medicijnen voor, fosamax.
Zijn er nog meer mensen hier, waarvan de bijnieren ook niet meer of bijna niet meer functioneren. Graag hoor ik er meer over.
Groetjes Plien.
Ik ben nieuw hier en heb net een beetje gelezen over wat jullie over de schildklieren schrijven. Heel herkenbaar.
Begin december 2002 is bij mij geconstateerd dat mijn schildklieren te traag werken. Daar slik ik thyrax voor en dat gaat prima. Sinds juni 2003 is het aantal tabletjes verhoogt naar 3 in de ochtend en dat aantal slik ik nog steeds.
Maar sinds juni 2003 werkten ineens ook mijn bijnieren niet meer. Hier kreeg ik ook medicijnen voor; hydrocortison (= prednison).
Dit is pas troep. Zo kwam ik bijv. in 4 maanden 8 kilo aan!!!!!!
In oktober 2004 kreeg ik te horen dat ik lichte botontkalking heb. Dit komt door het medicijn, hydrocortison. Die breekt het kalk in de botweefsels af. Daar kreeg ik ook medicijnen voor, fosamax.
Zijn er nog meer mensen hier, waarvan de bijnieren ook niet meer of bijna niet meer functioneren. Graag hoor ik er meer over.
Groetjes Plien.
zaterdag 27 oktober 2007 17:28
Hoi Plien,
hier geen ervaring met de bijnieren, maar ik wil je toch veel sterkte wensen. Hopelijk krijg je snel antwoord op je vragen.
Hoi VivaFeelFree,
Pieken en dalen zijn er bij mij ook nog steeds. Gisteren en eergisteren echt vervelende dagen gehad; moe en niet vooruit te branden. Vandaag gaat het weer een stuk beter! Het gevoel niet van je lijf op aan te kunnen, herken ik ook. Daarmee heb ik eigenlijk de meeste moeite. Soms voel ik mij 's ochtends superfit (doe dan ook veel op een dag, achteraf niet altijd slim) om aan het begin van de avond in elkaar te klappen.
Algemeen gezien heb ik 's ochtends mijn slechte momenten, maar ik ben dan ook nooit een ochtendmens geweest. Wat ik wel weet is dat het belangrijk blijft om signalen van mijn lichaam in de gaten te houden; vaker pauzeren, rustiger aan... In tegenstelling tot 'vroeger' ren ik ook niet meer om de bus te halen; dan wordt het maar de volgende...
Het is voor mij vooral een verandering in leefstijl; minder perfectionistisch zijn (kost anders teveel energie), proberen minder druk te zijn (kost ook anders teveel energie) en vooral ook: assertiever zijn (teveel dingen doen, omdat anderen dat verwachten kost de meeste energie). Ik krijg deze dingen steeds meer op een rijtje voor mezelf en daardoor merk ik dat het ook beter is voor mijn lichaam. Tuurlijk is dat niet genoeg om die schildklier op gang te houden (lang leve de Thyrax), maar mij geeft dat veel meer rust in ieder geval.
Heel verhaal weer zo, hopelijk kun je hier wat mee. Ik herken jouw onzekerheid dus ik hoop dat we de balans uiteindelijk weer een beetje terug gaan vinden. Heeft denk ik zijn tijd nodig...
hier geen ervaring met de bijnieren, maar ik wil je toch veel sterkte wensen. Hopelijk krijg je snel antwoord op je vragen.
Hoi VivaFeelFree,
Pieken en dalen zijn er bij mij ook nog steeds. Gisteren en eergisteren echt vervelende dagen gehad; moe en niet vooruit te branden. Vandaag gaat het weer een stuk beter! Het gevoel niet van je lijf op aan te kunnen, herken ik ook. Daarmee heb ik eigenlijk de meeste moeite. Soms voel ik mij 's ochtends superfit (doe dan ook veel op een dag, achteraf niet altijd slim) om aan het begin van de avond in elkaar te klappen.
Algemeen gezien heb ik 's ochtends mijn slechte momenten, maar ik ben dan ook nooit een ochtendmens geweest. Wat ik wel weet is dat het belangrijk blijft om signalen van mijn lichaam in de gaten te houden; vaker pauzeren, rustiger aan... In tegenstelling tot 'vroeger' ren ik ook niet meer om de bus te halen; dan wordt het maar de volgende...
Het is voor mij vooral een verandering in leefstijl; minder perfectionistisch zijn (kost anders teveel energie), proberen minder druk te zijn (kost ook anders teveel energie) en vooral ook: assertiever zijn (teveel dingen doen, omdat anderen dat verwachten kost de meeste energie). Ik krijg deze dingen steeds meer op een rijtje voor mezelf en daardoor merk ik dat het ook beter is voor mijn lichaam. Tuurlijk is dat niet genoeg om die schildklier op gang te houden (lang leve de Thyrax), maar mij geeft dat veel meer rust in ieder geval.
Heel verhaal weer zo, hopelijk kun je hier wat mee. Ik herken jouw onzekerheid dus ik hoop dat we de balans uiteindelijk weer een beetje terug gaan vinden. Heeft denk ik zijn tijd nodig...
zondag 4 november 2007 08:40
Hallo allemaal, sind vorige week is bij mij ook geconstandsteerd dat mijn schildklier veel te traag werkt, moe duizelig depressief koud en trillen van mijn handen en ik ben zo vergeetachtig als ik weet niet wat, ook mijn spelling lukt niet altijd zoals het moet. Maar nu hebben jullie het over blauwe pilletjes. die heb ik dus niet voorgeschreven gekregen. Mijn huisarts heeft me euthyrox voorgesschreven is dat heztelfde medicijn??? En hoelang duurt het voor ze gaan werken?? Herkennen julie deze klachten die ik heb? Ik wordt er radeloos van en zou het liefst een winterslaap houdenl. Hoe gaan julie ermee om??? Ik slik pas 2 dagen deze tabbletten. alle reacties zijn heeel erg welkom.
Lenny
Lenny
zondag 4 november 2007 14:23
Hoi, dat gevoel van een winterslaap willen houden had ik ook wel op mijn dieptepunt. Toen was het hartje zomer... De vergeetachtigheid en spelling herken ik ook. Gelukkig zijn daar nu de scherpe randjes vanaf. Hopelijk ga je je snel wat beter voelen!
Bij mij was het ongeveer na ruim een week dat ik een lichte verbetering merkte. Denk dat het per persoon kan verschillen. Ikzelf slik Thyrax, die heb je in verschillende kleuren geloof ik (afhankelijk van de dosering die je nodig hebt): blauw, wit en roze. De blauwe zijn tabletten van 0.025 mg.
Naar mijn weten zit in Thyrax dezelfde werkzame stof als in Euthyrox.
Bij mij was het ongeveer na ruim een week dat ik een lichte verbetering merkte. Denk dat het per persoon kan verschillen. Ikzelf slik Thyrax, die heb je in verschillende kleuren geloof ik (afhankelijk van de dosering die je nodig hebt): blauw, wit en roze. De blauwe zijn tabletten van 0.025 mg.
Naar mijn weten zit in Thyrax dezelfde werkzame stof als in Euthyrox.
zondag 4 november 2007 15:30
zondag 4 november 2007 19:50
Hoi Lenny,
Ik heb een aangeboren schildklierafwijking (mn schildklier is onderontwikkeld en zit op de verkeerde plaats) en slik dus ook al mn hele leven thyrax. Ik heb jaaaaaren eltroxin geslikt, dat waren minipilletjes die zout smaakten. Volgens mij zijn die een aantal jaar geleden uit de handel gehaald, toen kreeg ik, net als jij, Euthyrox. Ik wist ook nooit waar iedereen met een schildklierafwijking het over had als ze over 'blauwtjes' en zo praatten, snapte er niets van, die van mij zijn toch wit?? Uiteindelijk ben ik vorig jaar overgestapt op Thyrax, omdat ik vind dat ik met deze mn dosering makkelijker kan bepalen. Oftewel, deze pilletjes kan je makkelijk in vieren delen met 1 keer op het pilletje drukken, en op die manier heb je precies de dosis die je wil hebben. Is met Euthyrox moeilijker, omdat daarbij in 1 pil meteen 100 (of whatever) ug zit. Bij Thyrax gaan de pilletjes ook in veel kleinere hoeveelheden ug. Nou moet ik zeggen dat ik zelf aan de hand van mn TSH en T4 mn dosering bepaal (wel in overleg, maar voel het zelf heel goed aan wanneer ik meer of minder nodig heb). Das het 'voordeel' als je het al je hele leven hebt, je leert je lijf goed kennen. Maar dat zullen mensen die het later krijgen ook heus leren. Als je eenmaal goed bent ingesteld zal je zien dat het veel beter gaat en voel je snel genoeg wanneer het de verkeerde kant op gaat. Ikzelf laat overigens mn bloed om de drie maanden prikken, terwijl dat eigenlijk maar 1x per jaar echt nodig is. Ik vind het gewoon fijner om vaker te weten hoe het ervoor staat, ondanks dat ik het merk als het misgaat. Gelukkig heb ik nooit erge klachten gehad, zoals ik dat bij sommigen hier lees. Succes!
Ik heb een aangeboren schildklierafwijking (mn schildklier is onderontwikkeld en zit op de verkeerde plaats) en slik dus ook al mn hele leven thyrax. Ik heb jaaaaaren eltroxin geslikt, dat waren minipilletjes die zout smaakten. Volgens mij zijn die een aantal jaar geleden uit de handel gehaald, toen kreeg ik, net als jij, Euthyrox. Ik wist ook nooit waar iedereen met een schildklierafwijking het over had als ze over 'blauwtjes' en zo praatten, snapte er niets van, die van mij zijn toch wit?? Uiteindelijk ben ik vorig jaar overgestapt op Thyrax, omdat ik vind dat ik met deze mn dosering makkelijker kan bepalen. Oftewel, deze pilletjes kan je makkelijk in vieren delen met 1 keer op het pilletje drukken, en op die manier heb je precies de dosis die je wil hebben. Is met Euthyrox moeilijker, omdat daarbij in 1 pil meteen 100 (of whatever) ug zit. Bij Thyrax gaan de pilletjes ook in veel kleinere hoeveelheden ug. Nou moet ik zeggen dat ik zelf aan de hand van mn TSH en T4 mn dosering bepaal (wel in overleg, maar voel het zelf heel goed aan wanneer ik meer of minder nodig heb). Das het 'voordeel' als je het al je hele leven hebt, je leert je lijf goed kennen. Maar dat zullen mensen die het later krijgen ook heus leren. Als je eenmaal goed bent ingesteld zal je zien dat het veel beter gaat en voel je snel genoeg wanneer het de verkeerde kant op gaat. Ikzelf laat overigens mn bloed om de drie maanden prikken, terwijl dat eigenlijk maar 1x per jaar echt nodig is. Ik vind het gewoon fijner om vaker te weten hoe het ervoor staat, ondanks dat ik het merk als het misgaat. Gelukkig heb ik nooit erge klachten gehad, zoals ik dat bij sommigen hier lees. Succes!
donderdag 8 november 2007 10:50
Hoi Lenny,
Vocht vasthouden is een héél bekend verschijnsel!! Als je wat langer de pilletjes slikt zal het vanzelf weer minder worden!
Ik zit in spannende afwachting...niet zo leuk; ik heb verschijnselen die lijken op lupus; een auto-imuun ziekte die zich ook wel eens koppelt aan andere auto-imuunziekten zoals Hashimoto...
Ik had al poosje last van ontstoken pees (gaat maar niet over) en mijn vingergewrichtjes/kootjes doen pijn. Dacht dat dat aan zwangerschap en vocht lag, maar heb het nu nog steeds. Ook had ik exceem in mijn gezicht, twee weken lang, leek op soort allergische reactie. Dit zijn dus allemaal symptomen van SLE of Lupus..Dan ga ik dus antistoffen maken tegen mijn eigen bindweefsel.
Moet nog afwachten of ik het echt heb (wordt getest op antistoffen half december (dus moet nog even wachten ook!!
) maar de onzekerheid zit er nu al.
Internist vertelde me twee jaar terug al dat als je één auto-imuunziekte hebt, je er meerdere kan krijgen...lekker is dat...
Duimen jullie met me mee dat het niks is???
Moest het even kwijt.....
Liefs, Kinke
Vocht vasthouden is een héél bekend verschijnsel!! Als je wat langer de pilletjes slikt zal het vanzelf weer minder worden!
Ik zit in spannende afwachting...niet zo leuk; ik heb verschijnselen die lijken op lupus; een auto-imuun ziekte die zich ook wel eens koppelt aan andere auto-imuunziekten zoals Hashimoto...Ik had al poosje last van ontstoken pees (gaat maar niet over) en mijn vingergewrichtjes/kootjes doen pijn. Dacht dat dat aan zwangerschap en vocht lag, maar heb het nu nog steeds. Ook had ik exceem in mijn gezicht, twee weken lang, leek op soort allergische reactie. Dit zijn dus allemaal symptomen van SLE of Lupus..Dan ga ik dus antistoffen maken tegen mijn eigen bindweefsel.
Moet nog afwachten of ik het echt heb (wordt getest op antistoffen half december (dus moet nog even wachten ook!!
) maar de onzekerheid zit er nu al.Internist vertelde me twee jaar terug al dat als je één auto-imuunziekte hebt, je er meerdere kan krijgen...lekker is dat...
Duimen jullie met me mee dat het niks is???
Moest het even kwijt.....
Liefs, Kinke
