Kinderen
alle pijlers
Wel of geen tweede?
vrijdag 29 mei 2015 08:58
dat ik dit topic ooit nog eens zou openen
De twijfel slaat toe nu dochter ouder is. Man wil graag een tweede, ik laat me vooral tegenhouden door angst. Ben na de bevalling van dochter best depressief geweest, gedurende het eerste jaar. Ook de combi met slecht slapen deed dat geen goed, ik ging angstig naar bed en zag er eigenlijk de lol niet van in met een baby. Was haar liever kwijt dan rijk om eerlijk te zijn en ik was altijd heel stellig dat er geen meer bij zou komen.
Maar nu...het kriebelt niet. Maar dat had ik bij dochter ook niet. Maar om ons heen worden nu baby's geboren en als ik zie hoe dochter daarop reageerd is dat prachtig om te zien! Zo zorgzaam, zo lief en flesjes geven vind ze het einde. Ze zegt ook regelmatig dat ze niet alleen wil spelen en betrekt het liefst mij of man bij alles wat ze doet. Ze geniet ontzettend van aandacht en ik denk dat ze met een broertje of zusje ook goed overweg zou kunnen. In het begin qua verzorgen en later om mee te spelen. Denk dat dochter dat toch wel heel fijn zou vinden.
Maar alleen voor dochter moet ik het niet doen en dat is ook altijd mijn argument...en nu, nu weet ik het dus niet echt meer. De angsten zijn niet echt gegrond. Met een tweede kan het heel anders lopen. Maar wat als dat niet zo is en het hetzelfde gaat? Maar ontneem ik onze dochter niet toch een beetje plezier, geluk, lol en iemand waar ze haar leven gedeeltelijk mee kan delen, door mijn angsten die misschien niet reëel zijn?
Voor mij hoeft het niet perce, maar dat was dus bij dochter ook niet zo en dat is gegroeid tot wat het nu is. Ongelooflijk veel liefde voor mijn meisje dat zal bij een tweede waarschijnlijk net zo gaan. En als ik dus zie hoe dochter op andere kindjes reageerd en er plezier aan beleeft als ze baby's en andere kinderen om zich heen heeft, krijg ik daar wel een warm gevoel bij, bij die interactie tussen haar en anderen. Maar is dat genoeg om toch ervoor te gaan?
Zijn er hier misschien mensen die dit ook hebben gehad? Geen echte kriebel, maar toch wel ervoor gegaan?
Ik moet zo werken, dus reageer later weer alvast bedankt!
De twijfel slaat toe nu dochter ouder is. Man wil graag een tweede, ik laat me vooral tegenhouden door angst. Ben na de bevalling van dochter best depressief geweest, gedurende het eerste jaar. Ook de combi met slecht slapen deed dat geen goed, ik ging angstig naar bed en zag er eigenlijk de lol niet van in met een baby. Was haar liever kwijt dan rijk om eerlijk te zijn en ik was altijd heel stellig dat er geen meer bij zou komen.
Maar nu...het kriebelt niet. Maar dat had ik bij dochter ook niet. Maar om ons heen worden nu baby's geboren en als ik zie hoe dochter daarop reageerd is dat prachtig om te zien! Zo zorgzaam, zo lief en flesjes geven vind ze het einde. Ze zegt ook regelmatig dat ze niet alleen wil spelen en betrekt het liefst mij of man bij alles wat ze doet. Ze geniet ontzettend van aandacht en ik denk dat ze met een broertje of zusje ook goed overweg zou kunnen. In het begin qua verzorgen en later om mee te spelen. Denk dat dochter dat toch wel heel fijn zou vinden.
Maar alleen voor dochter moet ik het niet doen en dat is ook altijd mijn argument...en nu, nu weet ik het dus niet echt meer. De angsten zijn niet echt gegrond. Met een tweede kan het heel anders lopen. Maar wat als dat niet zo is en het hetzelfde gaat? Maar ontneem ik onze dochter niet toch een beetje plezier, geluk, lol en iemand waar ze haar leven gedeeltelijk mee kan delen, door mijn angsten die misschien niet reëel zijn?
Voor mij hoeft het niet perce, maar dat was dus bij dochter ook niet zo en dat is gegroeid tot wat het nu is. Ongelooflijk veel liefde voor mijn meisje dat zal bij een tweede waarschijnlijk net zo gaan. En als ik dus zie hoe dochter op andere kindjes reageerd en er plezier aan beleeft als ze baby's en andere kinderen om zich heen heeft, krijg ik daar wel een warm gevoel bij, bij die interactie tussen haar en anderen. Maar is dat genoeg om toch ervoor te gaan?
Zijn er hier misschien mensen die dit ook hebben gehad? Geen echte kriebel, maar toch wel ervoor gegaan?
Ik moet zo werken, dus reageer later weer alvast bedankt!
zaterdag 30 mei 2015 20:53
quote:lizzy75 schreef op 30 mei 2015 @ 20:43:
Geen kinderen: Goh, lukt het niet?
Eén kind: Zielig zo één alleen
Twee kinderen: Gezin is 'af' als je j/m hebt, twee 'dezelfde' is wel een beetje jammer
Drie kinderen: onhandig. Of: waarom nog een derde, twee is toch mooi? Of: jullie willen zeker nog door voor eentje van het andere geslacht (als je j/j of m/m hebt)
Vier kinderen: In deze tijd zoveel kids, dat is toch niet verantwoord
Vijf en meer: Zielig voor de andere kinderen
Dus: voor de buitenwereld is het nooit goed, tenzij je een jongen en een meisje hebt.
O, zo mee eens. Ik ga er nu van uit dat mensen die dat soort vragen stellen niet tevreden zijn met het aantal kinderen dat ze zelf hebben en de samenstelling van hun eigen gezin.
Helpt enorm.
Geen kinderen: Goh, lukt het niet?
Eén kind: Zielig zo één alleen
Twee kinderen: Gezin is 'af' als je j/m hebt, twee 'dezelfde' is wel een beetje jammer
Drie kinderen: onhandig. Of: waarom nog een derde, twee is toch mooi? Of: jullie willen zeker nog door voor eentje van het andere geslacht (als je j/j of m/m hebt)
Vier kinderen: In deze tijd zoveel kids, dat is toch niet verantwoord
Vijf en meer: Zielig voor de andere kinderen
Dus: voor de buitenwereld is het nooit goed, tenzij je een jongen en een meisje hebt.
O, zo mee eens. Ik ga er nu van uit dat mensen die dat soort vragen stellen niet tevreden zijn met het aantal kinderen dat ze zelf hebben en de samenstelling van hun eigen gezin.
Helpt enorm.
zaterdag 30 mei 2015 20:54
quote:Desperate_Housewive schreef op 30 mei 2015 @ 20:50:
[...]
Heb trouwens mijn man laten lezen, maar nog geen tijd gehad om het erover te hebben. Ik vind een periode afspreken wel een erg goed idee. Dat we dan echt beslissen en als het dan hierbij blijft ook de box enz weg te doen. Heb nu alles bewaard, je weet nooit immers.Wat fijn dat je mijn advies opvolgt nog voorafje het had gelezen .
[...]
Heb trouwens mijn man laten lezen, maar nog geen tijd gehad om het erover te hebben. Ik vind een periode afspreken wel een erg goed idee. Dat we dan echt beslissen en als het dan hierbij blijft ook de box enz weg te doen. Heb nu alles bewaard, je weet nooit immers.Wat fijn dat je mijn advies opvolgt nog voorafje het had gelezen .
zaterdag 30 mei 2015 20:58
Ik vind onze dochter ook niet zielig hoor.
Wel goed dat je het bespreekt met je man. Het hoeft geen valse hoop te geven als jij duidelijk ben dat je nog enorm twijfelt en naar 'nee' neigt. Maar wel open staat om erover na te denken en erover te praten.
Samen doorgaan of samen afsluiten is dan toch het beste.
Wel goed dat je het bespreekt met je man. Het hoeft geen valse hoop te geven als jij duidelijk ben dat je nog enorm twijfelt en naar 'nee' neigt. Maar wel open staat om erover na te denken en erover te praten.
Samen doorgaan of samen afsluiten is dan toch het beste.
zaterdag 30 mei 2015 21:05
quote:TessTan schreef op 30 mei 2015 @ 20:52:
[...]
Precies dit. Drie kinderen uit logeren is niet handig. Maar als één van mijn oudste twee er niet is word ik tureluurs van de ander. Ze kleppen allebei nogal veel en ook veel tegen elkaar. Als er één niet is ben ik de praatpaal![😉]()
.
Maar goed, zoals hier ook gezegd: aan alles zitten voor en nadelen. Één of twee kinderen, weinig leeftijdsverschil of veel leeftijdsverschil. Het is maar net wat je zelf zwaarder weegt en dát heeft veelal te maken met je gevoel. Ik zou zeggen, praat er met je man over (waarbij je duidelijk aangeeft dat het óók een 'nee' kan worden) en geef het lekker die vijf maanden om te bezinken en tot een beslissing te komen. Het mooie voor jou is dat je uiteindelijk geen foute keus kan maken. Als het bij alleen je dochter blijft is het goed, als het er toch twee worden is het ook goed![😃]()
.Dat was ook mijn idee, die 5 maanden gewoon nemen als bedenktijd daarvoor gaat het toch niet gebeuren, dus kunnen we het net zo goed zo doen. En idd, er is geen foute keuze. Ik ben ontzettend blij met wat ik heb en geniet heel erg van ons gezin zo! Dat heb ik al
[...]
Precies dit. Drie kinderen uit logeren is niet handig. Maar als één van mijn oudste twee er niet is word ik tureluurs van de ander. Ze kleppen allebei nogal veel en ook veel tegen elkaar. Als er één niet is ben ik de praatpaal
. Maar goed, zoals hier ook gezegd: aan alles zitten voor en nadelen. Één of twee kinderen, weinig leeftijdsverschil of veel leeftijdsverschil. Het is maar net wat je zelf zwaarder weegt en dát heeft veelal te maken met je gevoel. Ik zou zeggen, praat er met je man over (waarbij je duidelijk aangeeft dat het óók een 'nee' kan worden) en geef het lekker die vijf maanden om te bezinken en tot een beslissing te komen. Het mooie voor jou is dat je uiteindelijk geen foute keus kan maken. Als het bij alleen je dochter blijft is het goed, als het er toch twee worden is het ook goed
.Dat was ook mijn idee, die 5 maanden gewoon nemen als bedenktijd daarvoor gaat het toch niet gebeuren, dus kunnen we het net zo goed zo doen. En idd, er is geen foute keuze. Ik ben ontzettend blij met wat ik heb en geniet heel erg van ons gezin zo! Dat heb ik al
zaterdag 30 mei 2015 21:06
quote:En slecht ouderschap noem ik nergens verder.
Dat was een reactie op Sorende.
In je 'achtbaanpost' lees ik wat je zelf ook schrijft: dat je het diep in je hart niet lijkt te willen. En daar geef je ook nog hele duidelijke redenen voor.
Dat je man wel graag nog een tweede wil, maakt het lastig. Dat je zijn wens serieus neemt en er over nadenkt of je het niet toch zou willen, siert je. Maar als je het echt niet wilt, zou ik er niet aan beginnen.
Dat was een reactie op Sorende.
In je 'achtbaanpost' lees ik wat je zelf ook schrijft: dat je het diep in je hart niet lijkt te willen. En daar geef je ook nog hele duidelijke redenen voor.
Dat je man wel graag nog een tweede wil, maakt het lastig. Dat je zijn wens serieus neemt en er over nadenkt of je het niet toch zou willen, siert je. Maar als je het echt niet wilt, zou ik er niet aan beginnen.
zaterdag 30 mei 2015 21:43
Hey DH Ik val van m'n stokje dat dit jouw topic is! Lastige situatie en moeilijke keus als je niet weet wat je nou precies voelt.
Je weet dat ik ook altijd riep dat ik de 3 musketiers zou blijven en wij ons leven met zoontje perfect vonden. Dat ie een paar maanden te vroeg is geboren en mijn bijna 2 jaar slapeloze nachten droegen er (onbewust) ook aan bij bij het risico op herhaling niet te willen nemen. En opeens was daar een kriebel en het feit dat we ineens out of te blue over een tweede gingen denken zei voor ons genoeg. Heb toen wel ook maatregelen genomen dat kans op slapeloosheid en depressie wat lager zou zijn (medicijnen). Dit keer geen vroeggeboorte en baby2 sliep (en nog steeds) vanaf dag 1 door Zo kan er van ons nog wel een derde bij roepen we alweer een tijdje Raar hoe het allemaal kan lopen. En dat terwijl we een leven zonder kinderen ook perfect vonden.
Wat wel zo is, dat als baby 2 er eenmaal is dat er geen weg terug is en je ook daar dan wel weer het beste ervan maakt. En als je er toch liever niet meer aan begint en je man zich er dan ook helemaal bij neer kan leggen dat er geen tweede komt is het net zo prima. Maar zegt het feit dat je überhaupt ineens over een tweede nadenkt eigenlijk stiekem niet genoeg...
Xx Miss
Je weet dat ik ook altijd riep dat ik de 3 musketiers zou blijven en wij ons leven met zoontje perfect vonden. Dat ie een paar maanden te vroeg is geboren en mijn bijna 2 jaar slapeloze nachten droegen er (onbewust) ook aan bij bij het risico op herhaling niet te willen nemen. En opeens was daar een kriebel en het feit dat we ineens out of te blue over een tweede gingen denken zei voor ons genoeg. Heb toen wel ook maatregelen genomen dat kans op slapeloosheid en depressie wat lager zou zijn (medicijnen). Dit keer geen vroeggeboorte en baby2 sliep (en nog steeds) vanaf dag 1 door Zo kan er van ons nog wel een derde bij roepen we alweer een tijdje Raar hoe het allemaal kan lopen. En dat terwijl we een leven zonder kinderen ook perfect vonden.
Wat wel zo is, dat als baby 2 er eenmaal is dat er geen weg terug is en je ook daar dan wel weer het beste ervan maakt. En als je er toch liever niet meer aan begint en je man zich er dan ook helemaal bij neer kan leggen dat er geen tweede komt is het net zo prima. Maar zegt het feit dat je überhaupt ineens over een tweede nadenkt eigenlijk stiekem niet genoeg...
Xx Miss
zaterdag 30 mei 2015 22:07
Ik wilde even zeggen dat ik het mooi vindt hoe jij over je gevoel en twijfels weet te schrijven. Je komt over alsof je in balans bent. Mooi!
Verder mijd ik topics als deze een beetje, want hoe meer ik er over lees, hoe minder goed ik weet wat ik zelf voel. En dat maakt mij geen relaxter mens. Ik ga me dus niet in de discussie mengen! Ik lees wel een keer bij als ik op het zelfde punt ben als jij
Verder mijd ik topics als deze een beetje, want hoe meer ik er over lees, hoe minder goed ik weet wat ik zelf voel. En dat maakt mij geen relaxter mens. Ik ga me dus niet in de discussie mengen! Ik lees wel een keer bij als ik op het zelfde punt ben als jij
zaterdag 30 mei 2015 22:17
Grappig DH dat je toch twijfelt.
Ik vond je altijd al zo stellig en was benieuwd of je nog zou gaan twijfelen.
Hier was het lange tijd juist zo dat mijn partner geen tweede wilde, bij mij kriebelde het vanaf de eerste verjaardag van zoontje. Zolang vriend niet wilde ging het niet gebeuren en de afgelopen 2 jaar heb ik gedacht dat het echt bij een kind zou blijven.
Ik vond dat jammer, in de eerste plaats voor mezelf maar toch ook wel voor zoon.
Natuurlijk zijn er geen garanties dat broers en zussen het met elkaar kunnen vinden maar er is toch ook wel een kans dat ze het wel met elkaar kunnen vinden en wat aan elkaar hebben in hun jeugd en later.
Inmiddels is zoon 4 en ben ik 23 weken zwanger. We krijgen weer een jongen en de broertjes schelen straks op 2 maanden na 5 jaar (mits alles goed gaat natuurlijk).
Ik vind het ook wel spannend hoor, we hebben al 4 jaar 1 kind en dat is heel relaxed, we zijn gelukkig met z'n 3tjes en straks verandert de dynamiek.
Maar de wens zat zo diep, ik wilde gewoon echt graag een tweede, gelukkig vriend uiteindelijk ineens toch ook. Zoon kwam uit de peuterpubertijd en ging naar school, het voelde ineens gewoon goed. Nog voor dat we hadden gepland wanneer we wilden beginnen maar al wel hadden besloten dat we dus een tweede wilden bleek ik al zwanger te zijn. We gaan het zien! Ik heb er zeker zin in
Ik vond je altijd al zo stellig en was benieuwd of je nog zou gaan twijfelen.
Hier was het lange tijd juist zo dat mijn partner geen tweede wilde, bij mij kriebelde het vanaf de eerste verjaardag van zoontje. Zolang vriend niet wilde ging het niet gebeuren en de afgelopen 2 jaar heb ik gedacht dat het echt bij een kind zou blijven.
Ik vond dat jammer, in de eerste plaats voor mezelf maar toch ook wel voor zoon.
Natuurlijk zijn er geen garanties dat broers en zussen het met elkaar kunnen vinden maar er is toch ook wel een kans dat ze het wel met elkaar kunnen vinden en wat aan elkaar hebben in hun jeugd en later.
Inmiddels is zoon 4 en ben ik 23 weken zwanger. We krijgen weer een jongen en de broertjes schelen straks op 2 maanden na 5 jaar (mits alles goed gaat natuurlijk).
Ik vind het ook wel spannend hoor, we hebben al 4 jaar 1 kind en dat is heel relaxed, we zijn gelukkig met z'n 3tjes en straks verandert de dynamiek.
Maar de wens zat zo diep, ik wilde gewoon echt graag een tweede, gelukkig vriend uiteindelijk ineens toch ook. Zoon kwam uit de peuterpubertijd en ging naar school, het voelde ineens gewoon goed. Nog voor dat we hadden gepland wanneer we wilden beginnen maar al wel hadden besloten dat we dus een tweede wilden bleek ik al zwanger te zijn. We gaan het zien! Ik heb er zeker zin in
zaterdag 30 mei 2015 22:35
Hoi DH,
ook ik was verbaasd om te lezen dat dit jouw topic was, omdat ik je altijd zo stellig vond in je idee dat jullie gezin met z'n drieën compleet was. Ik deel je stelligheid, maar snap ook de twijfel. Als ik mijn dochter met haar baby zie spelen en zie hoe liefdevol ze haar baby'tje benaderd, smelt ik en twijfel ik over nog een kindje. Maar als het smelten voorbij is en ik denk aan het eerste (anderhalf) jaar, weet ik weer waarom ik het niet wil. Niet uit angst voor nog zo'n tijd, maar omdat ik niet meer zo gigantisch uit balans wil zijn. Daarbij vind ik de relatieve vrijheid met 1 kind heel erg fijn.
Het niet-leuke aan het ouderschap vind ik al het geregel, wat met twee kinderen naar mijn idee alleen maar meer zal zijn. Ik denk zelf dat ik een stuk minder leuke moeder zal zijn met twee kinderen (want minder vrijheid / minder tijd voor jezelf / meer geregel) dan dat ik nu kan zijn voor 1 kind.
Daar komt bij dat ik vrijwel geen contact heb met mijn eigen zus en dat ik daar dus (helaas) geen positief beeld bij heb. En dat ik bij ieder pasgeboren baby'tje denk "fjoe, wat ben ik blij dat mijn dochter een peuter is". Voor mij dus geen twijfel (behalve dan als ze superschattig met haar babypopje speelt )
ook ik was verbaasd om te lezen dat dit jouw topic was, omdat ik je altijd zo stellig vond in je idee dat jullie gezin met z'n drieën compleet was. Ik deel je stelligheid, maar snap ook de twijfel. Als ik mijn dochter met haar baby zie spelen en zie hoe liefdevol ze haar baby'tje benaderd, smelt ik en twijfel ik over nog een kindje. Maar als het smelten voorbij is en ik denk aan het eerste (anderhalf) jaar, weet ik weer waarom ik het niet wil. Niet uit angst voor nog zo'n tijd, maar omdat ik niet meer zo gigantisch uit balans wil zijn. Daarbij vind ik de relatieve vrijheid met 1 kind heel erg fijn.
Het niet-leuke aan het ouderschap vind ik al het geregel, wat met twee kinderen naar mijn idee alleen maar meer zal zijn. Ik denk zelf dat ik een stuk minder leuke moeder zal zijn met twee kinderen (want minder vrijheid / minder tijd voor jezelf / meer geregel) dan dat ik nu kan zijn voor 1 kind.
Daar komt bij dat ik vrijwel geen contact heb met mijn eigen zus en dat ik daar dus (helaas) geen positief beeld bij heb. En dat ik bij ieder pasgeboren baby'tje denk "fjoe, wat ben ik blij dat mijn dochter een peuter is". Voor mij dus geen twijfel (behalve dan als ze superschattig met haar babypopje speelt )
zondag 31 mei 2015 07:47
Friezin : ik heb het gevoel dat ik er hetzelfde in sta als jij. Inderdaad dat geregel, de drukte die toeneemt. Ik kan daar niet zo goed tegen. Dochter is niet heel druk, maar kletst bijvoorbeeld echt de hele dag door. Soms moet ik even rust hebben, even stil ik vraag me af of het met 2 kinderen idd niet te druk voor mezelf word en ik daardoor zelf minder leuk wordt. Nu is het in balans ja, de combi tussen rust en drukte is nu prima.
Miss : wat fijn dat het bij jullie zo goed gaat! Met dat laatste sla je idd de spijker op zijn kop, je kan niet meer terug. En natuurlijk pas je daar ook een mouw aan. Maar ik vraag me af of ik dan zelf nog wel zo lekker in mijn vel zit als nu. En wil ik wat ik nu heb, daarvoor op het spel zetten? Ik denk eigenlijk diep in mijn hart van niet. Ik weet nu wat ik heb en voel me hier goed bij
Miss : wat fijn dat het bij jullie zo goed gaat! Met dat laatste sla je idd de spijker op zijn kop, je kan niet meer terug. En natuurlijk pas je daar ook een mouw aan. Maar ik vraag me af of ik dan zelf nog wel zo lekker in mijn vel zit als nu. En wil ik wat ik nu heb, daarvoor op het spel zetten? Ik denk eigenlijk diep in mijn hart van niet. Ik weet nu wat ik heb en voel me hier goed bij
zondag 31 mei 2015 08:26
an je niet met je man afspreken dat hij het leeuwendeel van de babytijd op zich neemt? Dus minimaal om en om de nachten, en ervoor zorgen dat hij de eerste tijd gewoon thuis is? (onbetaald/ouderschapsverlof/opgespaarde vakantie uren )
Ik had geen pnd, gaf geen borstvoeding, maar ik had die babytijd ook niet alleen willen doen. Mijn vriend is het eerste jaar met dochter thuis gebleven, en ik ben vanaf een week of 8 weer af en toe, en vanaf week 12 weer ft (4x9) aan het werk gegaan. Ik vind mijn dochter geweldig, maar ik ben ook niet zo'n baby-moeder..
Oh en geen zorgen maken over die bijna 5 jaar, zoveel scheel ik ook met mijn sibling en we hebben nooit ruzie gehad, veel samen gespeeld en zien elkaar nog regelmatig
Ik had geen pnd, gaf geen borstvoeding, maar ik had die babytijd ook niet alleen willen doen. Mijn vriend is het eerste jaar met dochter thuis gebleven, en ik ben vanaf een week of 8 weer af en toe, en vanaf week 12 weer ft (4x9) aan het werk gegaan. Ik vind mijn dochter geweldig, maar ik ben ook niet zo'n baby-moeder..
Oh en geen zorgen maken over die bijna 5 jaar, zoveel scheel ik ook met mijn sibling en we hebben nooit ruzie gehad, veel samen gespeeld en zien elkaar nog regelmatig
zondag 31 mei 2015 08:31
Deze beslissing kun je alleen voor jezelf maken. Een baby is leuk voor je eerste kind, maar daarna is het niet een vaststaand gegeven dat ze elkaar ook echt leuk vinden. De karakters kunnen enorm ver uit elkaar liggen. Wij hebben twee meiden met een verschil van twee jaar. Ze kunnen goed met elkaar overweg, zitten soms in dezelfde fase en hebben altijd elkaar op onbekend terrein zoals vakantie. Maar er is wel veel meer strijd in huis. Dat geef ik eerlijk toe. Soms tegen elkaar en soms met elkaar tegen man en mij.
Maar ik geniet ook van die twee. Zo verschillend als ze zijn. Maar je moet het echt zelf willen. Bij ons was juist na de tweede het gevoel heel sterk. Het is goed zo en dat is nooit verandert. Passende blijvende maatregelen zijn hiervoor getroffen en het voelt goed. Dat gevoel zou je eigenlijk moeten hebben. Dat je het zeker weet. Praktische dingen zijn vaak goed op te lossen als je het zelf graag wilt dus dat hoeft geen struikelblok te zijn. Financiële struikelblokken even niet meegenomen want dat is lastiger.
Maar ik geniet ook van die twee. Zo verschillend als ze zijn. Maar je moet het echt zelf willen. Bij ons was juist na de tweede het gevoel heel sterk. Het is goed zo en dat is nooit verandert. Passende blijvende maatregelen zijn hiervoor getroffen en het voelt goed. Dat gevoel zou je eigenlijk moeten hebben. Dat je het zeker weet. Praktische dingen zijn vaak goed op te lossen als je het zelf graag wilt dus dat hoeft geen struikelblok te zijn. Financiële struikelblokken even niet meegenomen want dat is lastiger.
zondag 31 mei 2015 08:45
BAls je het echt diep in je hart niet wilt, zou ik het niet doen. Je leven gaat namelijk behoorlijk veel drukker worden qua geregel en vooral qua reuring, zowel positief als negatief. Die negatieve veranderingen neem je doorgaans voor lief, omdat de wens voor een tweede zo sterk is. Als die wens er niet is, dan lijkt me dat heel lastig (ik zeg bewust "lijkt me", omdat de wens bij vriend en mij alle keren vrij prominent aanwezig was en ik dus geen ervaring heb met de situatie zonder kriebels).
Onze jongste is ook schattig met kleine baby's. Toch gaat het bij ons geen broer of zusje meer komen, hoe graag de kinderen dat ook zouden willen. De reden hiervoor is dat vriend en ik niet meer willen.
Laat het inderdaad een tijd rusten. Soms moet je aan een idee wennen en komen de kriebels alsnog, soms komen er gewoon geen kriebels.
Een beetje buiten de discussie, maar toevallig zijn mijn kinderen bevriend met een aantal kinderen, die alleen zijn en dat zijn zonder uitzondering ontzettend leuke, sociale en niet-verwende kinderen.
Onze jongste is ook schattig met kleine baby's. Toch gaat het bij ons geen broer of zusje meer komen, hoe graag de kinderen dat ook zouden willen. De reden hiervoor is dat vriend en ik niet meer willen.
Laat het inderdaad een tijd rusten. Soms moet je aan een idee wennen en komen de kriebels alsnog, soms komen er gewoon geen kriebels.
Een beetje buiten de discussie, maar toevallig zijn mijn kinderen bevriend met een aantal kinderen, die alleen zijn en dat zijn zonder uitzondering ontzettend leuke, sociale en niet-verwende kinderen.
zondag 31 mei 2015 09:15
De drukte kan inderdaad heel erg toenemen.
Dochter was/is een heel makkelijk kind. Vrij rustig, hoewel ze ook heel de dag kan praten, luisterde goed enz. Zoon is dat niet zo, doet veel meer stoute dingen, wil niet zonder ons zijn enz.
Inderdaad was de tijd met alleen dochter makkelijker en ook rustiger.
Ik vind 't goed dat je er zo goed over nadenkt en bewust je keuze gaat maken.
Ik vind 't altijd knap dat jij zo nuchter over dingen kunt zijn.
Dochter was/is een heel makkelijk kind. Vrij rustig, hoewel ze ook heel de dag kan praten, luisterde goed enz. Zoon is dat niet zo, doet veel meer stoute dingen, wil niet zonder ons zijn enz.
Inderdaad was de tijd met alleen dochter makkelijker en ook rustiger.
Ik vind 't goed dat je er zo goed over nadenkt en bewust je keuze gaat maken.
Ik vind 't altijd knap dat jij zo nuchter over dingen kunt zijn.
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
zondag 31 mei 2015 10:40
Interessant topic! Ik heb nog niet alles gelezen. Nav je op zeg ik: alleen doen als je het zelf ook wil. Baby's worden groot.... Dus dat je dochter nu zo leuk met baby's omgaat is een argument dat geen stand houdt. Aan de andere kant: als jij zegt vooral de babytijd zwaar te vinden, dan geldt daar dus ook: baby's worden groot. Het even een tijd laten rusten en een deadline afspreken lijkt me goed. Ik zou kijken naar waar je jezelf en jullie gezin ziet over 5 jaar ofzo. Is dat met meer kinderen om de eettafel, wil jij juist meer gaan werken, samen met wat grotere dochter andere reizen maken?
Hier staan we ook voor een keuze. Bij ons ligt het wel wat lastiger. Zoon is er via eiceldonatie, en we hebben nog 1 cryo in de vriezer. 1 kans. Maar het kriebelt helemaal niet. Bij zowel man als bij mij niet. Maar het feit dat er een cryo ligt, houdt me wel bezig. Als die er niet was, dan was het goed, klaar. Nu voelt het ook goed en klaar, maar soms voelt het 'ondankbaar' om die andere cryo niet te gebruiken. We zijn nu 35 en ik wil tot max 37 bevallen van eventuele tweede. Maar ik denk dat het bij 1 blijft.....Toch terugplaatsen en dan maar kijken wat er gebeurt is geen optie. We moeten het wel willen. Maar zeggen 'gooi maar weg' vind ik ook raar.
Hier staan we ook voor een keuze. Bij ons ligt het wel wat lastiger. Zoon is er via eiceldonatie, en we hebben nog 1 cryo in de vriezer. 1 kans. Maar het kriebelt helemaal niet. Bij zowel man als bij mij niet. Maar het feit dat er een cryo ligt, houdt me wel bezig. Als die er niet was, dan was het goed, klaar. Nu voelt het ook goed en klaar, maar soms voelt het 'ondankbaar' om die andere cryo niet te gebruiken. We zijn nu 35 en ik wil tot max 37 bevallen van eventuele tweede. Maar ik denk dat het bij 1 blijft.....Toch terugplaatsen en dan maar kijken wat er gebeurt is geen optie. We moeten het wel willen. Maar zeggen 'gooi maar weg' vind ik ook raar.
zondag 31 mei 2015 11:58
@ draaiorgel: dat is helemaal een spannende situatie waarin jullie zitten en ik begrijp je twijfel en gevoel van ondankbaarheid heel goed. Toch geld voor jullie hetzelfde advies, alleen doen als jullie er echt voor gaan.
Een gezin met 1 kind is net zo volwaardig gezin als een gezin met 3 kinderen. En een vader of moeder met 1 kind is net zo volwaardig vader of moeder als een met meerdere kinderen.
Een gezin met 1 kind is net zo volwaardig gezin als een gezin met 3 kinderen. En een vader of moeder met 1 kind is net zo volwaardig vader of moeder als een met meerdere kinderen.
zondag 31 mei 2015 15:07
Ha DH, ik heb weleens andere topics van je gelezen en ook geschreven op het topic dat Hannaeva opende over wel of geen tweede. Ook ik had een erg moeilijke tijd na de geboorte van nr. 1: depressief, "waar zijn we aan begonnen" etc. Na nr. 1 dacht ik eigenlijk: dit nooit weer. Inmiddels hebben wij al ruim twee jaar een tweede, en op basis van mijn ervaring zou ik willen zeggen: laat je niet per se afschrikken door je ervaringen in de babytijd van nr. 1. Met nr. 2 was ik zelf relaxter, stelde ik duidelijker grenzen qua bezoek, heb ik met man goede afspraken gemaakt over het verdelen van de nachten etc (slaaptekort kan depressie triggeren). Verder ben ik tijdens de zwangerschap op een POP-poli geweest om mijn angsten te bespreken en heb daar ook goede adviezen gekregen. Verder was nr. 2 bij ons een "makkelijke baby" qua slapen en zichzelf vermaken, maar dat zal vast ook samenhangen met dat ik zelf meer ontspannen was. Succes met je beslissing!
maandag 1 juni 2015 22:11
Wat goed dat je er zo bewust over nadenkt. Mijn ervaring (en wat ik om mij heen zie) is dat een 2e (of volgend kind) vaak makkelijker gaat omdat je als ouder(s) al zoveel meer ervaring hebt. Je bent minder onzeker en weet wat je moet doen. Je eerste kind is immers al "gelukt" dus waarom zou het bij een volgende niet goed gaan? Ook besef je veel beter hoe snel de tijd gaat. Bij een eerste kind denk je soms dat een moeilijke fase eeuwig duurt. Maar als je er een tweede keer voor komt te staan besef je pas hoe snel het is gegaan met je eerste kind (en ook hoe snel ze groot worden).
Ik denk dat jouw negatieve ervaring je juist kan helpen. Je weet beter wat je valkuilen zijn en kunt die vooraf bespreken met je partner of de verloskundige.
Minder vrijheid vond ik wel meevallen. Je leven is toch al aangepast aan een kind en zijn of haar ritme. Andere kinderen gaan daar veel meer in mee. En je hebt (vaak) al oppas. Waarom zouden die niet op een 2e kind willen passen? Veel mensen vinden een kleine baby of peuter vaak wel leuk om op te passen.
Ik denk dat jouw negatieve ervaring je juist kan helpen. Je weet beter wat je valkuilen zijn en kunt die vooraf bespreken met je partner of de verloskundige.
Minder vrijheid vond ik wel meevallen. Je leven is toch al aangepast aan een kind en zijn of haar ritme. Andere kinderen gaan daar veel meer in mee. En je hebt (vaak) al oppas. Waarom zouden die niet op een 2e kind willen passen? Veel mensen vinden een kleine baby of peuter vaak wel leuk om op te passen.
maandag 1 juni 2015 22:19
Hoi DH, je twijfel herken ik niet maar je angst voor een PND maar al te goed. Ik heb er zelfs ooit eens een topic over geopend. Ik had een flinke depressie na de eerste en wilde er alles aan doen om nooit meer in die hel te komen. Ook al had ik de statistieken tegen, het is toch goedgekomen. Ik ben vitamines blijven doorslikken, heb veeeeel rust genomen in de kraamweek en daarna, heb een cursus borstvoeding gevolgd omdat dat bij de eerste misging en heb extra kraamzorg gekregen (daar heb je recht op na een pnd, nooit geweten). En ook al sliep de tweede heel slecht, ik heb gelukkig geen depressie meer gekregen.
Succes bij het nemen van een beslissing, gaat jullie vast lukken.
Succes bij het nemen van een beslissing, gaat jullie vast lukken.
