Kinderen
alle pijlers
Wel of geen tweede?
vrijdag 29 mei 2015 08:58
dat ik dit topic ooit nog eens zou openen
De twijfel slaat toe nu dochter ouder is. Man wil graag een tweede, ik laat me vooral tegenhouden door angst. Ben na de bevalling van dochter best depressief geweest, gedurende het eerste jaar. Ook de combi met slecht slapen deed dat geen goed, ik ging angstig naar bed en zag er eigenlijk de lol niet van in met een baby. Was haar liever kwijt dan rijk om eerlijk te zijn en ik was altijd heel stellig dat er geen meer bij zou komen.
Maar nu...het kriebelt niet. Maar dat had ik bij dochter ook niet. Maar om ons heen worden nu baby's geboren en als ik zie hoe dochter daarop reageerd is dat prachtig om te zien! Zo zorgzaam, zo lief en flesjes geven vind ze het einde. Ze zegt ook regelmatig dat ze niet alleen wil spelen en betrekt het liefst mij of man bij alles wat ze doet. Ze geniet ontzettend van aandacht en ik denk dat ze met een broertje of zusje ook goed overweg zou kunnen. In het begin qua verzorgen en later om mee te spelen. Denk dat dochter dat toch wel heel fijn zou vinden.
Maar alleen voor dochter moet ik het niet doen en dat is ook altijd mijn argument...en nu, nu weet ik het dus niet echt meer. De angsten zijn niet echt gegrond. Met een tweede kan het heel anders lopen. Maar wat als dat niet zo is en het hetzelfde gaat? Maar ontneem ik onze dochter niet toch een beetje plezier, geluk, lol en iemand waar ze haar leven gedeeltelijk mee kan delen, door mijn angsten die misschien niet reëel zijn?
Voor mij hoeft het niet perce, maar dat was dus bij dochter ook niet zo en dat is gegroeid tot wat het nu is. Ongelooflijk veel liefde voor mijn meisje dat zal bij een tweede waarschijnlijk net zo gaan. En als ik dus zie hoe dochter op andere kindjes reageerd en er plezier aan beleeft als ze baby's en andere kinderen om zich heen heeft, krijg ik daar wel een warm gevoel bij, bij die interactie tussen haar en anderen. Maar is dat genoeg om toch ervoor te gaan?
Zijn er hier misschien mensen die dit ook hebben gehad? Geen echte kriebel, maar toch wel ervoor gegaan?
Ik moet zo werken, dus reageer later weer alvast bedankt!
De twijfel slaat toe nu dochter ouder is. Man wil graag een tweede, ik laat me vooral tegenhouden door angst. Ben na de bevalling van dochter best depressief geweest, gedurende het eerste jaar. Ook de combi met slecht slapen deed dat geen goed, ik ging angstig naar bed en zag er eigenlijk de lol niet van in met een baby. Was haar liever kwijt dan rijk om eerlijk te zijn en ik was altijd heel stellig dat er geen meer bij zou komen.
Maar nu...het kriebelt niet. Maar dat had ik bij dochter ook niet. Maar om ons heen worden nu baby's geboren en als ik zie hoe dochter daarop reageerd is dat prachtig om te zien! Zo zorgzaam, zo lief en flesjes geven vind ze het einde. Ze zegt ook regelmatig dat ze niet alleen wil spelen en betrekt het liefst mij of man bij alles wat ze doet. Ze geniet ontzettend van aandacht en ik denk dat ze met een broertje of zusje ook goed overweg zou kunnen. In het begin qua verzorgen en later om mee te spelen. Denk dat dochter dat toch wel heel fijn zou vinden.
Maar alleen voor dochter moet ik het niet doen en dat is ook altijd mijn argument...en nu, nu weet ik het dus niet echt meer. De angsten zijn niet echt gegrond. Met een tweede kan het heel anders lopen. Maar wat als dat niet zo is en het hetzelfde gaat? Maar ontneem ik onze dochter niet toch een beetje plezier, geluk, lol en iemand waar ze haar leven gedeeltelijk mee kan delen, door mijn angsten die misschien niet reëel zijn?
Voor mij hoeft het niet perce, maar dat was dus bij dochter ook niet zo en dat is gegroeid tot wat het nu is. Ongelooflijk veel liefde voor mijn meisje dat zal bij een tweede waarschijnlijk net zo gaan. En als ik dus zie hoe dochter op andere kindjes reageerd en er plezier aan beleeft als ze baby's en andere kinderen om zich heen heeft, krijg ik daar wel een warm gevoel bij, bij die interactie tussen haar en anderen. Maar is dat genoeg om toch ervoor te gaan?
Zijn er hier misschien mensen die dit ook hebben gehad? Geen echte kriebel, maar toch wel ervoor gegaan?
Ik moet zo werken, dus reageer later weer alvast bedankt!
dinsdag 2 juni 2015 10:14
quote:draaiorgel schreef op 31 mei 2015 @ 10:40:
Interessant topic! Ik heb nog niet alles gelezen. Nav je op zeg ik: alleen doen als je het zelf ook wil. Baby's worden groot.... Dus dat je dochter nu zo leuk met baby's omgaat is een argument dat geen stand houdt. Aan de andere kant: als jij zegt vooral de babytijd zwaar te vinden, dan geldt daar dus ook: baby's worden groot. Het even een tijd laten rusten en een deadline afspreken lijkt me goed. Ik zou kijken naar waar je jezelf en jullie gezin ziet over 5 jaar ofzo. Is dat met meer kinderen om de eettafel, wil jij juist meer gaan werken, samen met wat grotere dochter andere reizen maken?
Hier staan we ook voor een keuze. Bij ons ligt het wel wat lastiger. Zoon is er via eiceldonatie, en we hebben nog 1 cryo in de vriezer. 1 kans. Maar het kriebelt helemaal niet. Bij zowel man als bij mij niet. Maar het feit dat er een cryo ligt, houdt me wel bezig. Als die er niet was, dan was het goed, klaar. Nu voelt het ook goed en klaar, maar soms voelt het 'ondankbaar' om die andere cryo niet te gebruiken. We zijn nu 35 en ik wil tot max 37 bevallen van eventuele tweede. Maar ik denk dat het bij 1 blijft.....Toch terugplaatsen en dan maar kijken wat er gebeurt is geen optie. We moeten het wel willen. Maar zeggen 'gooi maar weg' vind ik ook raar.
Draaiorgel je hoeft niet de cryo niet terug te plaatsen omdat je dankbaar ben. Je hoeft hem trouwens niet weg te gooien. Je kan in veel ziekenhuizen nu ook vaak kiezen voor embryo adoptie mocht dit voor jullie een optie zijn.
Ik herken die gevoelens trouwens erg goed. Wij hebben 2 zonen via ivf en hebben 2 cryo's over. Als we die niet hadden dan was het zo wie zo genoeg geweest 2 alleen nu weet ik het niet. Mijn vriend heeft dit minder. We hebben nu afgesproken dat we het er over gaan hebben zodra de brief binnen komt wat we ermee willen. Wij spelen dus ook met de gedachte om de 2 cryo's af te staan voor adoptie. Het is gewoon best een beslissing. Succes
Interessant topic! Ik heb nog niet alles gelezen. Nav je op zeg ik: alleen doen als je het zelf ook wil. Baby's worden groot.... Dus dat je dochter nu zo leuk met baby's omgaat is een argument dat geen stand houdt. Aan de andere kant: als jij zegt vooral de babytijd zwaar te vinden, dan geldt daar dus ook: baby's worden groot. Het even een tijd laten rusten en een deadline afspreken lijkt me goed. Ik zou kijken naar waar je jezelf en jullie gezin ziet over 5 jaar ofzo. Is dat met meer kinderen om de eettafel, wil jij juist meer gaan werken, samen met wat grotere dochter andere reizen maken?
Hier staan we ook voor een keuze. Bij ons ligt het wel wat lastiger. Zoon is er via eiceldonatie, en we hebben nog 1 cryo in de vriezer. 1 kans. Maar het kriebelt helemaal niet. Bij zowel man als bij mij niet. Maar het feit dat er een cryo ligt, houdt me wel bezig. Als die er niet was, dan was het goed, klaar. Nu voelt het ook goed en klaar, maar soms voelt het 'ondankbaar' om die andere cryo niet te gebruiken. We zijn nu 35 en ik wil tot max 37 bevallen van eventuele tweede. Maar ik denk dat het bij 1 blijft.....Toch terugplaatsen en dan maar kijken wat er gebeurt is geen optie. We moeten het wel willen. Maar zeggen 'gooi maar weg' vind ik ook raar.
Draaiorgel je hoeft niet de cryo niet terug te plaatsen omdat je dankbaar ben. Je hoeft hem trouwens niet weg te gooien. Je kan in veel ziekenhuizen nu ook vaak kiezen voor embryo adoptie mocht dit voor jullie een optie zijn.
Ik herken die gevoelens trouwens erg goed. Wij hebben 2 zonen via ivf en hebben 2 cryo's over. Als we die niet hadden dan was het zo wie zo genoeg geweest 2 alleen nu weet ik het niet. Mijn vriend heeft dit minder. We hebben nu afgesproken dat we het er over gaan hebben zodra de brief binnen komt wat we ermee willen. Wij spelen dus ook met de gedachte om de 2 cryo's af te staan voor adoptie. Het is gewoon best een beslissing. Succes
dinsdag 2 juni 2015 21:46
quote:leoni schreef op 02 juni 2015 @ 10:14:
[...]
Draaiorgel je hoeft niet de cryo niet terug te plaatsen omdat je dankbaar ben. Je hoeft hem trouwens niet weg te gooien. Je kan in veel ziekenhuizen nu ook vaak kiezen voor embryo adoptie mocht dit voor jullie een optie zijn.
Ik herken die gevoelens trouwens erg goed. Wij hebben 2 zonen via ivf en hebben 2 cryo's over. Als we die niet hadden dan was het zo wie zo genoeg geweest 2 alleen nu weet ik het niet. Mijn vriend heeft dit minder. We hebben nu afgesproken dat we het er over gaan hebben zodra de brief binnen komt wat we ermee willen. Wij spelen dus ook met de gedachte om de 2 cryo's af te staan voor adoptie. Het is gewoon best een beslissing. Succes
Ik weet dat het niet hoeft, het is ook een gevoel, geen rationele opvatting. Natuurlijk plaatsen wij niet terug 'omdat hij er nu eenmaal is'.
Embryodonatie sta ik niet voor open, ik ken die optie wel. Maar we hebben aan wederkerigheid gedaan (dus man heeft zaad afgestaan aan ander stel), en het uitleggen van eiceldonatie aan kind, en feit dat wij zelf ook hebben gedoneerd vind ik genoeg. Een volbloed broer of zus ergens hebben, maar dat die dan niet bij ons is opgegroeid, omdat wij maar 1 kindje wilden..... Nee, dat zou ik niet kunnen.
[...]
Draaiorgel je hoeft niet de cryo niet terug te plaatsen omdat je dankbaar ben. Je hoeft hem trouwens niet weg te gooien. Je kan in veel ziekenhuizen nu ook vaak kiezen voor embryo adoptie mocht dit voor jullie een optie zijn.
Ik herken die gevoelens trouwens erg goed. Wij hebben 2 zonen via ivf en hebben 2 cryo's over. Als we die niet hadden dan was het zo wie zo genoeg geweest 2 alleen nu weet ik het niet. Mijn vriend heeft dit minder. We hebben nu afgesproken dat we het er over gaan hebben zodra de brief binnen komt wat we ermee willen. Wij spelen dus ook met de gedachte om de 2 cryo's af te staan voor adoptie. Het is gewoon best een beslissing. Succes
Ik weet dat het niet hoeft, het is ook een gevoel, geen rationele opvatting. Natuurlijk plaatsen wij niet terug 'omdat hij er nu eenmaal is'.
Embryodonatie sta ik niet voor open, ik ken die optie wel. Maar we hebben aan wederkerigheid gedaan (dus man heeft zaad afgestaan aan ander stel), en het uitleggen van eiceldonatie aan kind, en feit dat wij zelf ook hebben gedoneerd vind ik genoeg. Een volbloed broer of zus ergens hebben, maar dat die dan niet bij ons is opgegroeid, omdat wij maar 1 kindje wilden..... Nee, dat zou ik niet kunnen.
zondag 7 juni 2015 10:05
quote:moonlight schreef op 01 juni 2015 @ 01:17:
Dat drukker worden en minder vrijheid geldt dat nu voor een bepaalde fase (babytijd bijv) of voor altijd?
Dat geldt voor altijd. In de babytijd is het vaak lastig om twee verschillende ritmes op elkaar af te stemmen (en dan laat ik de volwassenen in het gezin nog buiten beschouwing). Daarna zit je een bepaalde periode aan verschillende plekken/tijden vast, omdat de een nog naar de opvang gaat en de ander al naar school, of de jongste heeft eerst een tijd kortere dagen op school... En dan heb je als ze ouder worden nog verschillende clubjes met verschillende tijden. En natuurlijk meer speelafspraakjes - meer kinderen tegelijk bij jou tegelijk thuis, of vaker. En je kunt ook nog het geluk hebben dat je verschillende kinderen weer moet ophalen van verschillende afspraken. De logistiek daarvan is niet altijd erg leuk en volgens mij blijvend. Want op het moment dat ze zelf naar hun clubjes en afspraken kunnen, wil iedereen weer op een andere tijd eten.
(Nu kom ik wel erg negatief over, besef ik, terwijl ik mijn kinderen best heel leuk vind)
Dat drukker worden en minder vrijheid geldt dat nu voor een bepaalde fase (babytijd bijv) of voor altijd?
Dat geldt voor altijd. In de babytijd is het vaak lastig om twee verschillende ritmes op elkaar af te stemmen (en dan laat ik de volwassenen in het gezin nog buiten beschouwing). Daarna zit je een bepaalde periode aan verschillende plekken/tijden vast, omdat de een nog naar de opvang gaat en de ander al naar school, of de jongste heeft eerst een tijd kortere dagen op school... En dan heb je als ze ouder worden nog verschillende clubjes met verschillende tijden. En natuurlijk meer speelafspraakjes - meer kinderen tegelijk bij jou tegelijk thuis, of vaker. En je kunt ook nog het geluk hebben dat je verschillende kinderen weer moet ophalen van verschillende afspraken. De logistiek daarvan is niet altijd erg leuk en volgens mij blijvend. Want op het moment dat ze zelf naar hun clubjes en afspraken kunnen, wil iedereen weer op een andere tijd eten.
(Nu kom ik wel erg negatief over, besef ik, terwijl ik mijn kinderen best heel leuk vind)
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
zondag 7 juni 2015 10:36
[quote]DG2015 schreef op 07 juni 2015 @ 10:05:
[...]
Dat geldt voor altijd. In de babytijd is het vaak lastig om twee verschillende ritmes op elkaar af te stemmen (en dan laat ik de volwassenen in het gezin nog buiten beschouwing). Daarna zit je een bepaalde periode aan verschillende plekken/tijden vast, omdat de een nog naar de opvang gaat en de ander al naar school, of de jongste heeft eerst een tijd kortere dagen op school... En dan heb je als ze ouder worden nog verschillende clubjes met verschillende tijden. En natuurlijk meer speelafspraakjes - meer kinderen tegelijk bij jou tegelijk thuis, of vaker. En je kunt ook nog het geluk hebben dat je verschillende kinderen weer moet ophalen van verschillende afspraken. De logistiek daarvan is niet altijd erg leuk en volgens mij blijvend. Want op het moment dat ze zelf naar hun clubjes en afspraken kunnen, wil iedereen weer op een andere tijd eten.
Dit klopt. Hier ook regelmatig doordeweeks of in het weekeinde meer dan 10 kinderen in huis (eigen kinderen + kinderen die een komen spelen). Ook een jongste die altijd vaak mee moet naar de sporttrainingen en wedstrijden van de oudere kinderen. Meestal geen probleem, maar soms heeft hij echt geen zin.
[...]
Dat geldt voor altijd. In de babytijd is het vaak lastig om twee verschillende ritmes op elkaar af te stemmen (en dan laat ik de volwassenen in het gezin nog buiten beschouwing). Daarna zit je een bepaalde periode aan verschillende plekken/tijden vast, omdat de een nog naar de opvang gaat en de ander al naar school, of de jongste heeft eerst een tijd kortere dagen op school... En dan heb je als ze ouder worden nog verschillende clubjes met verschillende tijden. En natuurlijk meer speelafspraakjes - meer kinderen tegelijk bij jou tegelijk thuis, of vaker. En je kunt ook nog het geluk hebben dat je verschillende kinderen weer moet ophalen van verschillende afspraken. De logistiek daarvan is niet altijd erg leuk en volgens mij blijvend. Want op het moment dat ze zelf naar hun clubjes en afspraken kunnen, wil iedereen weer op een andere tijd eten.
Dit klopt. Hier ook regelmatig doordeweeks of in het weekeinde meer dan 10 kinderen in huis (eigen kinderen + kinderen die een komen spelen). Ook een jongste die altijd vaak mee moet naar de sporttrainingen en wedstrijden van de oudere kinderen. Meestal geen probleem, maar soms heeft hij echt geen zin.
zondag 7 juni 2015 12:40
Dat moet je met 1 kind ook.
Het plaatje van met vader, moeder en 1 kind tegenover je die dan alleen is..
Weet niet. Tuurlijk kan het vriendjes maken, maar die zijn er natuurlijk niet altijd en ook niet permanent. En dat drukker zijn valt wel mee als ze zelfstandiger worden.
Bedoel: glas is half vol of half leeg natuurlijk.
Het plaatje van met vader, moeder en 1 kind tegenover je die dan alleen is..
Weet niet. Tuurlijk kan het vriendjes maken, maar die zijn er natuurlijk niet altijd en ook niet permanent. En dat drukker zijn valt wel mee als ze zelfstandiger worden.
Bedoel: glas is half vol of half leeg natuurlijk.
zondag 7 juni 2015 14:18
quote:moonlight schreef op 07 juni 2015 @ 12:40:
Dat moet je met 1 kind ook.
Het plaatje van met vader, moeder en 1 kind tegenover je die dan alleen is..
Weet niet. Tuurlijk kan het vriendjes maken, maar die zijn er natuurlijk niet altijd en ook niet permanent. En dat drukker zijn valt wel mee als ze zelfstandiger worden.
Bedoel: glas is half vol of half leeg natuurlijk.Ik denk niet dat het hier gaat om het glas is halfvol of half leeg. Meer kinderen zijn meer 'variabelen' in de dagelijkse gezinslogistiek, dus de basisdingen (eten, naar kdv/school/werk/vriendjes) is ingewikkelder. En dus drukker. En dat het leuk is (of niet) om een bups kinderen tussen de middag aan tafel te hebben, dat ligt aan de persoon. Maar dat het ingewikkelder en dus drukker is staat buiten kijf, lijkt me.
Dat moet je met 1 kind ook.
Het plaatje van met vader, moeder en 1 kind tegenover je die dan alleen is..
Weet niet. Tuurlijk kan het vriendjes maken, maar die zijn er natuurlijk niet altijd en ook niet permanent. En dat drukker zijn valt wel mee als ze zelfstandiger worden.
Bedoel: glas is half vol of half leeg natuurlijk.Ik denk niet dat het hier gaat om het glas is halfvol of half leeg. Meer kinderen zijn meer 'variabelen' in de dagelijkse gezinslogistiek, dus de basisdingen (eten, naar kdv/school/werk/vriendjes) is ingewikkelder. En dus drukker. En dat het leuk is (of niet) om een bups kinderen tussen de middag aan tafel te hebben, dat ligt aan de persoon. Maar dat het ingewikkelder en dus drukker is staat buiten kijf, lijkt me.
zondag 7 juni 2015 17:57
Als je twee kinderen hebt kunnen die ook elkaar vermaken ipv dat je je enigkind naar andere kinderen moet brengen. Alsof je steeds in een logistiek drama zit zodra je voor meer dan 1 kind kiest. Vriendin van me heeft geen rijbewijs en is in het weekend echt niet van hot naar her aan het gaan op haar fiets.
zondag 7 juni 2015 18:11
quote:moonlight schreef op 07 juni 2015 @ 17:57:
Als je twee kinderen hebt kunnen die ook elkaar vermaken ipv dat je je enigkind naar andere kinderen moet brengen. Alsof je steeds in een logistiek drama zit zodra je voor meer dan 1 kind kiest. Vriendin van me heeft geen rijbewijs en is in het weekend echt niet van hot naar her aan het gaan op haar fiets.Gisteren sprak ik nog een vriendin die een zoon had die op hockey wilde, maar dat zag zij vanwege de logistiek niet zitten. Voetbal mocht wel, want dat was behapbaarder. Belangrijkste argument was daarbij dat ze het nu nog wel geregeld kreeg, maar als de tweede ook zou willen sporten niet meer. Met andere woorden: haar leven (ook zonder rijbewijs) is geen logistieke nachtmerrie, maar dat gaat niet vanzelf.
Als je twee kinderen hebt kunnen die ook elkaar vermaken ipv dat je je enigkind naar andere kinderen moet brengen. Alsof je steeds in een logistiek drama zit zodra je voor meer dan 1 kind kiest. Vriendin van me heeft geen rijbewijs en is in het weekend echt niet van hot naar her aan het gaan op haar fiets.Gisteren sprak ik nog een vriendin die een zoon had die op hockey wilde, maar dat zag zij vanwege de logistiek niet zitten. Voetbal mocht wel, want dat was behapbaarder. Belangrijkste argument was daarbij dat ze het nu nog wel geregeld kreeg, maar als de tweede ook zou willen sporten niet meer. Met andere woorden: haar leven (ook zonder rijbewijs) is geen logistieke nachtmerrie, maar dat gaat niet vanzelf.
zondag 7 juni 2015 18:11
Wat een discussie zeg.
De een kiest voor 1 kind, de ander kiest voor 2 kinderen, weer een ander kiest voor meer dan 2 kinderen of voor geen kind en sommige mensen hebben niet het geluk om te mogen "kiezen".
Ik merk dat dit topic een op zichzelf stand issue aan het worden is. Wie heeft meer gelijk en wie roept net iets harder dan een ander wat hij/ zij vind.
Wat je vind moet je naar de politie brengen is mij geleerd.
De een kiest voor 1 kind, de ander kiest voor 2 kinderen, weer een ander kiest voor meer dan 2 kinderen of voor geen kind en sommige mensen hebben niet het geluk om te mogen "kiezen".
Ik merk dat dit topic een op zichzelf stand issue aan het worden is. Wie heeft meer gelijk en wie roept net iets harder dan een ander wat hij/ zij vind.
Wat je vind moet je naar de politie brengen is mij geleerd.
zondag 7 juni 2015 22:16
quote:troelalaaaatje schreef op 07 juni 2015 @ 18:11:
Wat een discussie zeg.
De een kiest voor 1 kind, de ander kiest voor 2 kinderen, weer een ander kiest voor meer dan 2 kinderen of voor geen kind en sommige mensen hebben niet het geluk om te mogen "kiezen".
Ik merk dat dit topic een op zichzelf stand issue aan het worden is. Wie heeft meer gelijk en wie roept net iets harder dan een ander wat hij/ zij vind.
Wat je vind moet je naar de politie brengen is mij geleerd.
VindT.
En ik vind het juist een leuk topic zonder verwijten.
Wat een discussie zeg.
De een kiest voor 1 kind, de ander kiest voor 2 kinderen, weer een ander kiest voor meer dan 2 kinderen of voor geen kind en sommige mensen hebben niet het geluk om te mogen "kiezen".
Ik merk dat dit topic een op zichzelf stand issue aan het worden is. Wie heeft meer gelijk en wie roept net iets harder dan een ander wat hij/ zij vind.
Wat je vind moet je naar de politie brengen is mij geleerd.
VindT.
En ik vind het juist een leuk topic zonder verwijten.
zondag 7 juni 2015 22:42
quote:moonlight schreef op 07 juni 2015 @ 12:40:
Dat moet je met 1 kind ook.
Het plaatje van met vader, moeder en 1 kind tegenover je die dan alleen is..
Weet niet. Tuurlijk kan het vriendjes maken, maar die zijn er natuurlijk niet altijd en ook niet permanent. En dat drukker zijn valt wel mee als ze zelfstandiger worden.
Bedoel: glas is half vol of half leeg natuurlijk.Dat drukker kan best meevallen als ze zelfstandiger worden. Maar dan nog zou ik in mijn geval zitten met een baby en een schoolgaand kind, wat qua logistiek en drukte gewoon meer geregel is dan alleen een schoolgaand kind. En ik heb toch het idee dat ik die drukte, ook voor kortere periode, niet zo heel prettig zou vinden. Ik hou heel erg van makkelijk, rust, niet teveel gedoe. Waarschijnlijk ook omdat ik zelf heel druk ben en soms gek wordt van mijn eigen drukte ik kan dan drukte met nog een kind niet zo goed handelen denk ik, terwijl het nu prima gaat.
Ik heb nog steeds geen echte kriebel en vind het gevoel dat ik heb te weinig voor nog een kindje. En als ik dan de verlopen bekkie's zie van vrienden die net een tweede hebben gehad, dan denk ik toch echt "neeeee! Dat wil ik toch eigenlijk niet opnieuw allemaal"
Dat moet je met 1 kind ook.
Het plaatje van met vader, moeder en 1 kind tegenover je die dan alleen is..
Weet niet. Tuurlijk kan het vriendjes maken, maar die zijn er natuurlijk niet altijd en ook niet permanent. En dat drukker zijn valt wel mee als ze zelfstandiger worden.
Bedoel: glas is half vol of half leeg natuurlijk.Dat drukker kan best meevallen als ze zelfstandiger worden. Maar dan nog zou ik in mijn geval zitten met een baby en een schoolgaand kind, wat qua logistiek en drukte gewoon meer geregel is dan alleen een schoolgaand kind. En ik heb toch het idee dat ik die drukte, ook voor kortere periode, niet zo heel prettig zou vinden. Ik hou heel erg van makkelijk, rust, niet teveel gedoe. Waarschijnlijk ook omdat ik zelf heel druk ben en soms gek wordt van mijn eigen drukte ik kan dan drukte met nog een kind niet zo goed handelen denk ik, terwijl het nu prima gaat.
Ik heb nog steeds geen echte kriebel en vind het gevoel dat ik heb te weinig voor nog een kindje. En als ik dan de verlopen bekkie's zie van vrienden die net een tweede hebben gehad, dan denk ik toch echt "neeeee! Dat wil ik toch eigenlijk niet opnieuw allemaal"
zondag 7 juni 2015 22:51
Dat kan. Maar zie je jezelf dan ook niet op de lange termijn met 2 kinderen? Maw zie je jezelf de rest van je leven met maar 1 kind?
Je bent wel soms negatief tav een tweede. Of dat nou de rust is die je tijdelijk ontnomen wordt of dat je het niet leuk vind 2 kindjes aan tafel ipv 1?
Allemaal vragen die je wellicht al hebt gesteld aan jezelf. Maar heb je nu al een definitieve keuze gemaakt of zit je nog steeds in dubio?
Je bent wel soms negatief tav een tweede. Of dat nou de rust is die je tijdelijk ontnomen wordt of dat je het niet leuk vind 2 kindjes aan tafel ipv 1?
Allemaal vragen die je wellicht al hebt gesteld aan jezelf. Maar heb je nu al een definitieve keuze gemaakt of zit je nog steeds in dubio?
zondag 7 juni 2015 23:00
quote:moonlight schreef op 07 juni 2015 @ 22:51:
Dat kan. Maar zie je jezelf dan ook niet op de lange termijn met 2 kinderen? Maw zie je jezelf de rest van je leven met maar 1 kind?
Je bent wel soms negatief tav een tweede. Of dat nou de rust is die je tijdelijk ontnomen wordt of dat je het niet leuk vind 2 kindjes aan tafel ipv 1?
Allemaal vragen die je wellicht al hebt gesteld aan jezelf. Maar heb je nu al een definitieve keuze gemaakt of zit je nog steeds in dubio?Dat dat tijdelijk zou zijn, is echt onzin - of je moet 'tot ze het huis uit gaan' tijdelijk willen noemen. Als je echt graag een tweede wilt, neem je die extra drukte voor lief, of vind je het misschien wel een deel van de charme van een gezin met meer kinderen dat de dynamiek verandert (dat geldt voor mij). Veranderen doet het wel, en dat is niet tijdelijk.
Dat kan. Maar zie je jezelf dan ook niet op de lange termijn met 2 kinderen? Maw zie je jezelf de rest van je leven met maar 1 kind?
Je bent wel soms negatief tav een tweede. Of dat nou de rust is die je tijdelijk ontnomen wordt of dat je het niet leuk vind 2 kindjes aan tafel ipv 1?
Allemaal vragen die je wellicht al hebt gesteld aan jezelf. Maar heb je nu al een definitieve keuze gemaakt of zit je nog steeds in dubio?Dat dat tijdelijk zou zijn, is echt onzin - of je moet 'tot ze het huis uit gaan' tijdelijk willen noemen. Als je echt graag een tweede wilt, neem je die extra drukte voor lief, of vind je het misschien wel een deel van de charme van een gezin met meer kinderen dat de dynamiek verandert (dat geldt voor mij). Veranderen doet het wel, en dat is niet tijdelijk.
zondag 7 juni 2015 23:32
quote:moonlight schreef op 07 juni 2015 @ 22:51:
Dat kan. Maar zie je jezelf dan ook niet op de lange termijn met 2 kinderen? Maw zie je jezelf de rest van je leven met maar 1 kind?
Je bent wel soms negatief tav een tweede. Of dat nou de rust is die je tijdelijk ontnomen wordt of dat je het niet leuk vind 2 kindjes aan tafel ipv 1?
Allemaal vragen die je wellicht al hebt gesteld aan jezelf. Maar heb je nu al een definitieve keuze gemaakt of zit je nog steeds in dubio?
Ik zie mezelf wel met 1 kind voor de rest van mijn leven ja. Met 2 voelt voor mij toch raar en vind ik, als ik er goed over nadenk, niet heel erg nodig. Ik vind het wel prima zo eigenlijk.
Definitieve keus, dat weet je denk ik nooit. Er kan vanalles gebeuren. Het kan toch ineens gaan kriebelen, of mijn man komt te overlijden en ik wil met een andere partner wel nog een kind, ik noem maar wat. Dus definitief is het nooit, maar voor nu voelt dit toch wel nog gewoon prima zo.
Dat kan. Maar zie je jezelf dan ook niet op de lange termijn met 2 kinderen? Maw zie je jezelf de rest van je leven met maar 1 kind?
Je bent wel soms negatief tav een tweede. Of dat nou de rust is die je tijdelijk ontnomen wordt of dat je het niet leuk vind 2 kindjes aan tafel ipv 1?
Allemaal vragen die je wellicht al hebt gesteld aan jezelf. Maar heb je nu al een definitieve keuze gemaakt of zit je nog steeds in dubio?
Ik zie mezelf wel met 1 kind voor de rest van mijn leven ja. Met 2 voelt voor mij toch raar en vind ik, als ik er goed over nadenk, niet heel erg nodig. Ik vind het wel prima zo eigenlijk.
Definitieve keus, dat weet je denk ik nooit. Er kan vanalles gebeuren. Het kan toch ineens gaan kriebelen, of mijn man komt te overlijden en ik wil met een andere partner wel nog een kind, ik noem maar wat. Dus definitief is het nooit, maar voor nu voelt dit toch wel nog gewoon prima zo.
zondag 7 juni 2015 23:48
quote:Desperate_Housewive schreef op 07 juni 2015 @ 23:32:
[...]
Ik zie mezelf wel met 1 kind voor de rest van mijn leven ja. Met 2 voelt voor mij toch raar en vind ik, als ik er goed over nadenk, niet heel erg nodig. Ik vind het wel prima zo eigenlijk.
Definitieve keus, dat weet je denk ik nooit. Er kan vanalles gebeuren. Het kan toch ineens gaan kriebelen, of mijn man komt te overlijden en ik wil met een andere partner wel nog een kind, ik noem maar wat. Dus definitief is het nooit, maar voor nu voelt dit toch wel nog gewoon prima zo.Dus eigenlijk wat je al die tijd al wist maar wilde je gewoon even online aandacht
[...]
Ik zie mezelf wel met 1 kind voor de rest van mijn leven ja. Met 2 voelt voor mij toch raar en vind ik, als ik er goed over nadenk, niet heel erg nodig. Ik vind het wel prima zo eigenlijk.
Definitieve keus, dat weet je denk ik nooit. Er kan vanalles gebeuren. Het kan toch ineens gaan kriebelen, of mijn man komt te overlijden en ik wil met een andere partner wel nog een kind, ik noem maar wat. Dus definitief is het nooit, maar voor nu voelt dit toch wel nog gewoon prima zo.Dus eigenlijk wat je al die tijd al wist maar wilde je gewoon even online aandacht
maandag 8 juni 2015 00:19
Ja tijdelijk is 2 drukker dan 1. En 1 lastig kind is drukker dan 2 makkelijke kinderen.
Kinderen die elkaar vermaken geeft meer vrije tijd dan 1 die steeds om aandacht vraagt etc.
Maar dat jij het als drukker ervaart spreek ik niet tegen maar dat geldt niet voor iedereen zo. Je vrijheid van gaan en staan waar je wilt ben je bij de eerste al kwijtgeraakt.
Kinderen die elkaar vermaken geeft meer vrije tijd dan 1 die steeds om aandacht vraagt etc.
Maar dat jij het als drukker ervaart spreek ik niet tegen maar dat geldt niet voor iedereen zo. Je vrijheid van gaan en staan waar je wilt ben je bij de eerste al kwijtgeraakt.
maandag 8 juni 2015 06:56
quote:moonlight schreef op 08 juni 2015 @ 00:19:
Ja tijdelijk is 2 drukker dan 1. En 1 lastig kind is drukker dan 2 makkelijke kinderen.
Kinderen die elkaar vermaken geeft meer vrije tijd dan 1 die steeds om aandacht vraagt etc.
Maar dat jij het als drukker ervaart spreek ik niet tegen maar dat geldt niet voor iedereen zo. Je vrijheid van gaan en staan waar je wilt ben je bij de eerste al kwijtgeraakt.Dochter vraagt niet continu om aandacht hoor, dat valt wel mee en qua vrijheid voelt het voor mij met 1 kind gewoon nog goed en ik denk dat ik zelf 2 kinderen benauwend zou vinden. Ook vanwege de drukte tussen elkaar enzo. 1 Is ook makkelijker onder te brengen. Bv logeren bij broer of vrienden. Ik zie hen geen 2 kinderen opvangen, maar 1 gaat prima. En ik zie mezelf niet met 2 kinderen naar bv de Efteling of het zwembad gaan, hoe hou je dat in de gaten in je uppie? Als de ene de ene kant op gaat en de andere de andere dan sta je daar. Ik zou die activiteiten dan dus laten, terwijl ik dat nu rustig doe met dochter. Dat bedoel ik ook met vrijheid. Ik onderneem nu vanalles, dagje strand, pretpark, winkelen, zwemmen etc. Het is nu 1 op 1 en makkelijk te doen, maar 1 op 2 zou ik zelf veel lastiger vinden en bv zwemmen zou ik dan niet doen. Ik heb geen oven genoeg om 2 kinderen zonder diploma in de gaten te houden. Dat neemt naar mijn idee dus toch een stukje vrijheid extra weg, omdat je dan niet zo snel meer dat soort dingen onderneemt vanwege ogen/handen tekort. Maar dat is hoe ik het zie met maar 1 kind, geen idee of het ook zo is in de praktijk.
Ja tijdelijk is 2 drukker dan 1. En 1 lastig kind is drukker dan 2 makkelijke kinderen.
Kinderen die elkaar vermaken geeft meer vrije tijd dan 1 die steeds om aandacht vraagt etc.
Maar dat jij het als drukker ervaart spreek ik niet tegen maar dat geldt niet voor iedereen zo. Je vrijheid van gaan en staan waar je wilt ben je bij de eerste al kwijtgeraakt.Dochter vraagt niet continu om aandacht hoor, dat valt wel mee en qua vrijheid voelt het voor mij met 1 kind gewoon nog goed en ik denk dat ik zelf 2 kinderen benauwend zou vinden. Ook vanwege de drukte tussen elkaar enzo. 1 Is ook makkelijker onder te brengen. Bv logeren bij broer of vrienden. Ik zie hen geen 2 kinderen opvangen, maar 1 gaat prima. En ik zie mezelf niet met 2 kinderen naar bv de Efteling of het zwembad gaan, hoe hou je dat in de gaten in je uppie? Als de ene de ene kant op gaat en de andere de andere dan sta je daar. Ik zou die activiteiten dan dus laten, terwijl ik dat nu rustig doe met dochter. Dat bedoel ik ook met vrijheid. Ik onderneem nu vanalles, dagje strand, pretpark, winkelen, zwemmen etc. Het is nu 1 op 1 en makkelijk te doen, maar 1 op 2 zou ik zelf veel lastiger vinden en bv zwemmen zou ik dan niet doen. Ik heb geen oven genoeg om 2 kinderen zonder diploma in de gaten te houden. Dat neemt naar mijn idee dus toch een stukje vrijheid extra weg, omdat je dan niet zo snel meer dat soort dingen onderneemt vanwege ogen/handen tekort. Maar dat is hoe ik het zie met maar 1 kind, geen idee of het ook zo is in de praktijk.
maandag 8 juni 2015 07:09
Ik kan er nog niet zo heel veel over zeggen want de 2e is bij ons pas 7 maanden, maar nu al ervaar ik het als veel drukker dan 1 kind. Man en ik zitten vaak echt even bij te komen als ze beiden om 19u naar bed zijn. Er wordt constant een beroep op je gedaan en dat is het vermoeiende.
Maar als we weer een uur of 2 hebben gerelaxt dan missen we ze alweer.
Tja, wel extra druk dus maar het genieten is er niet minder om. En ook wij zijn eigenlijk wel op onze rust en vrijheid gesteld. Maar in deze fase van onze leven dan maar even niet of zo. Komt wel weer als ze iets ouder zijn.
Maar als we weer een uur of 2 hebben gerelaxt dan missen we ze alweer.
Tja, wel extra druk dus maar het genieten is er niet minder om. En ook wij zijn eigenlijk wel op onze rust en vrijheid gesteld. Maar in deze fase van onze leven dan maar even niet of zo. Komt wel weer als ze iets ouder zijn.
maandag 8 juni 2015 07:24
Dat vind ik wel herkenbaar. Toen ik 2 eitjes had klaarstaan en de gynaecoloog zei dat ik dan dus kans had op een tweeling kreeg ik ineens een visioen van 2 maxi-cosi's naar de auto moeten dragen en de hond mee die niet luisterde en de weg oprende en dat ze toen allebei tegelijk moesten huilen en ik kreeg het zó benauwd
Met de eerste weet je van tevoren toch niet echt waar je aan begint, als ik over een tweede nadenk dan denk ik nu ook: Hoe dóen al die andere moeders met meer kinderen dat toch?! Maar moeders hebben ogen in hun achterhoofd zeggen ze toch Ik heb ze nu nog niet, maar ik hoop dat mocht er ooit nog eentje bij komen ik ze dan krijg.
Met de eerste weet je van tevoren toch niet echt waar je aan begint, als ik over een tweede nadenk dan denk ik nu ook: Hoe dóen al die andere moeders met meer kinderen dat toch?! Maar moeders hebben ogen in hun achterhoofd zeggen ze toch Ik heb ze nu nog niet, maar ik hoop dat mocht er ooit nog eentje bij komen ik ze dan krijg.
maandag 8 juni 2015 07:40
Haha! Dat is dus ook mijn gedachte, hoe doen ze het! Als ik bv naar mijn schoonzus kijk die 2 kinderen heeft, pfff. De tweede rent ook echt veel weg. Daar moet je dus continu achteraan rennen als ze los loopt. Gelukkig is de oudste erg gehoorzaam en lukt dat wel. Maar als ik dan denk aan bv op de camping straks, continu in de gaten houden en er achteraan gaan. Dochter hier is gewoon rustig, kan tijden lang naast me op de grond zitten spelen en weet tot waar ze mag gaan en gaat ook echt niet verder. Ik kan in mijn luie stoel zitten met een tijdschrift en van de zon genieten haha! Dat vind ik echt wel prettig. En ik ben ook het meest thuis met dochter, zit doordeweeks 2 hele dagen thuis. Als ik dan bedenk dat wat ik nu allemaal met haar onderneem, ik dan met 2 zou moeten doen, krijg ik het toch wel benauwd eigenlijk. Wat je zegt, hoe doe je het als ze beide een ander idee hebben en de andere kant op gaan? En wat ik zeg, zwemmen zou geen optie zijn tot er tenminste 1 een diploma heeft. De efteling zou ik ook te link vinden met 2 kinderen die zelfstandig zouden lopen, hoe hou je ze in de gaten en bij je? Ik zie dat mezelf nog niet doen allemaal en er zijn vast zat ouders die wel zo met 2 kinderen in hun uppie vanalles ondernemen. Maar ik zie dat voor mezelf nog niet zo gaan en hou juist heel erg van er op uit gaan en het wordt nu ook steeds leuker met dochter, omdat ze zelfstandiger wordt. Ik kan meer met haar en dat zou dan toch (tijdelijk) weer heel wat beperkt worden terwijl ik het juist nu veel leuker vind worden allemaal.
maandag 8 juni 2015 09:07
Voor de Efteling is er wel een oplossing:
Maar dat lijkt mij allemaal ook zo lastig inderdaad. Ik ben ook gewoon, als ik eerlijk ben, niet zo'n geboren moeder. Ik doe echt niet alles met twee vingers in m'n neus en het gaat niet allemaal vanzelf. Maar ik vind het wel prachtig, we hebben wel heel veel lol samen en voel ik me gezegend en gelukkig met z'n drieën. Waarom ook dat allemaal overhoop gooien, op het spel zetten en alles moeilijker maken voor mezelf?
Toch lijkt het me soms mooi om alles nog een keer mee te maken en ik ben soms een soort van benieuwd om een nieuw mensje te ontmoeten en te leren kennen dat weer "van ons" is.
En dan nog de vraag: Zo ja, wanneer dan? Maarja, zo blijf je bezig hè! Sowieso eerst op vakantie (dan wil ik het dus niet graag genoeg heb ik begrepen ).
Maar dat lijkt mij allemaal ook zo lastig inderdaad. Ik ben ook gewoon, als ik eerlijk ben, niet zo'n geboren moeder. Ik doe echt niet alles met twee vingers in m'n neus en het gaat niet allemaal vanzelf. Maar ik vind het wel prachtig, we hebben wel heel veel lol samen en voel ik me gezegend en gelukkig met z'n drieën. Waarom ook dat allemaal overhoop gooien, op het spel zetten en alles moeilijker maken voor mezelf?
Toch lijkt het me soms mooi om alles nog een keer mee te maken en ik ben soms een soort van benieuwd om een nieuw mensje te ontmoeten en te leren kennen dat weer "van ons" is.
En dan nog de vraag: Zo ja, wanneer dan? Maarja, zo blijf je bezig hè! Sowieso eerst op vakantie (dan wil ik het dus niet graag genoeg heb ik begrepen ).
maandag 8 juni 2015 11:19
Als je het nu juist allemaal goed zo vindt, en het eigenlijk niet voor je ziet, zou ik het niet doen. Twee in mijn eentje vond ik nooit een probleem eigenlijk. Twee kinderen kan je nog best wel onderbrengen ergens hoor, dat probleem krijgen wij nu pas met drie, dan moet je ze gaan verdelen als het niet anders kan.
Praktische en hartsoverwegingen lopen een beetje door elkaar als het om drukte gaat: er zijn altijd haken en ogen en logistieke problemen, met eentje uiteraard minder dan met twee of drie of vier. Ik merk zelf dat ik best wel tegen een grens aan loop met drie heel jonge kindjes. Alleen de oudste kan je af en toe vragen om te 'helpen' (door mee te werken in de ochtendspits, en niet te gaan keten met haar jongere zusje, bv). Ik zeg dus wel eens een lelijk woord erg hardop. Ze zien mijn menselijke kant iets vaker dan voorheen, of dat erg is... och. Ik vind het zelf op die momenten gewoon niet leuk, maar er zijn zoveel meer momenten dat ik het prachtig vind om te zien hoe leuk ze ook met elkaar ontwikkelen, hoe de zussen moederen over hun broertje, hoe de twee zusjes opgaan in hun eigen spel... nee, ik had het zelf niet willen missen.
Voor wat betreft loopbaan, geld, en rust in mijn leven had ik beter uberhaupt geen gezin kunnen stichten
Praktische en hartsoverwegingen lopen een beetje door elkaar als het om drukte gaat: er zijn altijd haken en ogen en logistieke problemen, met eentje uiteraard minder dan met twee of drie of vier. Ik merk zelf dat ik best wel tegen een grens aan loop met drie heel jonge kindjes. Alleen de oudste kan je af en toe vragen om te 'helpen' (door mee te werken in de ochtendspits, en niet te gaan keten met haar jongere zusje, bv). Ik zeg dus wel eens een lelijk woord erg hardop. Ze zien mijn menselijke kant iets vaker dan voorheen, of dat erg is... och. Ik vind het zelf op die momenten gewoon niet leuk, maar er zijn zoveel meer momenten dat ik het prachtig vind om te zien hoe leuk ze ook met elkaar ontwikkelen, hoe de zussen moederen over hun broertje, hoe de twee zusjes opgaan in hun eigen spel... nee, ik had het zelf niet willen missen.
Voor wat betreft loopbaan, geld, en rust in mijn leven had ik beter uberhaupt geen gezin kunnen stichten
