Psyche
alle pijlers
Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V
dinsdag 18 augustus 2015 20:10
Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?
Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal (~9000 berichten!) kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.
Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.
Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste drie delen van het topic te lezen:
Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf
Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2
Deel III http://forum.viva.nl/foru ... -3/list_messages/215279/0
Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV
Eind 2014 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:
Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood
De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov
Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner
Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz
Je kunt je leven helen – Louise L. Hay
Het monsterverbod – Carolien Roodvoets
Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini
De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle
Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott
De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra
Superbrein – Deepak Chopra
Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.
Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.
Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal (~9000 berichten!) kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.
Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.
Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste drie delen van het topic te lezen:
Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf
Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2
Deel III http://forum.viva.nl/foru ... -3/list_messages/215279/0
Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV
Eind 2014 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:
Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood
De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov
Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner
Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz
Je kunt je leven helen – Louise L. Hay
Het monsterverbod – Carolien Roodvoets
Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini
De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle
Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott
De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra
Superbrein – Deepak Chopra
Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.
Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 2 december 2015 17:57
Tsja weetje, het is imo niet mijn bedoeling om mijn eigen situatie als voortouw te nemen en jullie proberen te overtuigen. Dit suggereert ycjoo en ik weet niet of meer mensen dat ervaren. In dat geval excuses.
Ik gun het alleen iedereen en ik wil misschien eerder de andere kant laten zien. Omdat er nu vooral veel singles hier schrijven die de stap tot een relatie moeilijk vinden. Bang zijn voor herhaling of een goede relatie uberhaupt niet kennen. In dit topic lijk ik de uitzondering, maar op het hele forum lees ik honderden vrouwen die óók in een goede relatie zitten. Dus zeldzaam is het niet.
We schrijven hier al bijna een halfjaar met een redelijk vaste kern. Sommige schreven al veel langer, sommige zijn er later bij gekomen. Sommige wippen even tussendoor of lezen alleen mee.
Ik denk dat we juist met zijn allen het doel aanhalen en elkaar steunen en adviseren. We zijn imo allemaal blij dat we dit topic ooit hebben gevonden en zijn allen mede door dit topic gegroeid. Toen ik hier kwam schrijven was mijn situatie ook niet zo rooskleurig.
Ycjoo: ik ken je verder niet, heb je hier ook nog nooit gezien. Dat is niet erg maar daardoor ken ik je verhaal niet. Het is vervelend dat je imo een verkeerde indruk hebt van dit topic. Imo zijn we er juist echt voor elkaar en kennen we elkaar inmiddels best goed.
Ik heb iig enorm veel tips en adviezen gehad en naar mijn mening geef ik deze ook aan anderen. Het zou leuk zijn als je juist wel komt meeschrijven. Een andere inkijk kan verfrissend werken.
Ik gun het alleen iedereen en ik wil misschien eerder de andere kant laten zien. Omdat er nu vooral veel singles hier schrijven die de stap tot een relatie moeilijk vinden. Bang zijn voor herhaling of een goede relatie uberhaupt niet kennen. In dit topic lijk ik de uitzondering, maar op het hele forum lees ik honderden vrouwen die óók in een goede relatie zitten. Dus zeldzaam is het niet.
We schrijven hier al bijna een halfjaar met een redelijk vaste kern. Sommige schreven al veel langer, sommige zijn er later bij gekomen. Sommige wippen even tussendoor of lezen alleen mee.
Ik denk dat we juist met zijn allen het doel aanhalen en elkaar steunen en adviseren. We zijn imo allemaal blij dat we dit topic ooit hebben gevonden en zijn allen mede door dit topic gegroeid. Toen ik hier kwam schrijven was mijn situatie ook niet zo rooskleurig.
Ycjoo: ik ken je verder niet, heb je hier ook nog nooit gezien. Dat is niet erg maar daardoor ken ik je verhaal niet. Het is vervelend dat je imo een verkeerde indruk hebt van dit topic. Imo zijn we er juist echt voor elkaar en kennen we elkaar inmiddels best goed.
Ik heb iig enorm veel tips en adviezen gehad en naar mijn mening geef ik deze ook aan anderen. Het zou leuk zijn als je juist wel komt meeschrijven. Een andere inkijk kan verfrissend werken.
woensdag 2 december 2015 18:39
Ik vind de stap naar een relatie niet moeilijk, denk ik.
De behoefte eraan is gewoon totaal weg. En ik zie ook niet voor me hoe het zou moeten passen in m'n leven, een relatie. Omdat ik het nu zo naar m'n zin heb. En er aan gewend ben geraakt alles te doen wat ik wil en wanneer en ook aan het alleen zijn.
Maar ja daar zeg ik het eigenlijk wel; blijkbaar kan ik in mijn beeld van een relatie niet doen wat ik wil.
En dat klopt, ik deed (overdreven gezegd) altijd wat hij wou. En als ik deed wat ik wou, dan deed ik dat alleen als hij dat oke vond. Dat klinkt misschien super fout, maar ik denk wel dat ik dat, onbewust, zo deed.
Ik vond altijd alles best, wil je naar links, prima.. Oh, toch naar rechts, ook goed.
Een beetje de "wat jij wil" manier. Want zo ging het bij mij thuis ook altijd, anders kwam er gezeik. Wat dagen kon duren. Dus je leert om alles te doen om dat te voorkomen. Om de rust te bewaren.
Ik kan echt heel slecht tegen ruzie en als mensen enorm gaan lopen zeiken/stressen, dan ga ik al heel snel mee in wat zij willen.
Iemand een tip hoe je zo iets kunt afleren?
De behoefte eraan is gewoon totaal weg. En ik zie ook niet voor me hoe het zou moeten passen in m'n leven, een relatie. Omdat ik het nu zo naar m'n zin heb. En er aan gewend ben geraakt alles te doen wat ik wil en wanneer en ook aan het alleen zijn.
Maar ja daar zeg ik het eigenlijk wel; blijkbaar kan ik in mijn beeld van een relatie niet doen wat ik wil.
En dat klopt, ik deed (overdreven gezegd) altijd wat hij wou. En als ik deed wat ik wou, dan deed ik dat alleen als hij dat oke vond. Dat klinkt misschien super fout, maar ik denk wel dat ik dat, onbewust, zo deed.
Ik vond altijd alles best, wil je naar links, prima.. Oh, toch naar rechts, ook goed.
Een beetje de "wat jij wil" manier. Want zo ging het bij mij thuis ook altijd, anders kwam er gezeik. Wat dagen kon duren. Dus je leert om alles te doen om dat te voorkomen. Om de rust te bewaren.
Ik kan echt heel slecht tegen ruzie en als mensen enorm gaan lopen zeiken/stressen, dan ga ik al heel snel mee in wat zij willen.
Iemand een tip hoe je zo iets kunt afleren?
"When it rains, look for rainbows. When it's dark, look for stars.."
woensdag 2 december 2015 19:41
Doodmeppen heeft geen zin, been there, done that...
Dan toch maar met rigoreuze oplossingen komen?
Ik heb zin om morgen in het vliegtuig te stappen en hem
minstens drie maanden naar Spanje te peren .
(m.a.w mevrouwtje wil wegrennen voor haar eigen gevoelens..
lekker zinvol)
Weet je wat het vooral is heb ik gemerkt, ik wil gewoon te graag mn
gevoel weggummen door er steeds over te oordelen ipv het er gewoon te laten zijn.
M.a.w ik maak het vooral mezelf weer eens moeilijk..
(grrrrrrr het ging al 6 dagen goed en nu is het weer mis... moeoeoeoe...)
Dan toch maar met rigoreuze oplossingen komen?
Ik heb zin om morgen in het vliegtuig te stappen en hem
minstens drie maanden naar Spanje te peren .
(m.a.w mevrouwtje wil wegrennen voor haar eigen gevoelens..
lekker zinvol)
Weet je wat het vooral is heb ik gemerkt, ik wil gewoon te graag mn
gevoel weggummen door er steeds over te oordelen ipv het er gewoon te laten zijn.
M.a.w ik maak het vooral mezelf weer eens moeilijk..
(grrrrrrr het ging al 6 dagen goed en nu is het weer mis... moeoeoeoe...)
woensdag 2 december 2015 20:33
Social, ik snap wat je wil zeggen hoor!
Ik heb enorm lange vrijgezelle periodes gehad, slechte relaties en de hele mikmak. Maar nu heb ik een heel sterke, gezonde relatie. Gewoon omdat ik door al het eerdere mezelf goed ken, authentiek ben en daardoor in staat ben een goede relatie te onderhouden, trouw te blijven aan mezelf maar ook beter ben in het herkennen van eigenschappen bij een ander die hem (haar) voor mij een goede vried (vriendin) maken.
Persoonlijk, de spelletjes die ik af en toe hier lees die zowel met een ander maar vooral met jezelf gespeeld worden... Ik snap ze niet zo.
Heeft in mijn ogen ook echt niets te maken met trouw zijn aan jezelf of gelukkig zijn met wie je bent of jezelf goed kennen. Maarja wie ben ik om dat te vinden?
Tenslotte heb ik zelf ook enorm geworsteld, gezocht en gevochten voor ik echt wist wie ik was en nog meer om dat te accepteren. Maar dat is in mijn ogen wel nodig om echt gelukkig te worden...
Ik heb enorm lange vrijgezelle periodes gehad, slechte relaties en de hele mikmak. Maar nu heb ik een heel sterke, gezonde relatie. Gewoon omdat ik door al het eerdere mezelf goed ken, authentiek ben en daardoor in staat ben een goede relatie te onderhouden, trouw te blijven aan mezelf maar ook beter ben in het herkennen van eigenschappen bij een ander die hem (haar) voor mij een goede vried (vriendin) maken.
Persoonlijk, de spelletjes die ik af en toe hier lees die zowel met een ander maar vooral met jezelf gespeeld worden... Ik snap ze niet zo.
Heeft in mijn ogen ook echt niets te maken met trouw zijn aan jezelf of gelukkig zijn met wie je bent of jezelf goed kennen. Maarja wie ben ik om dat te vinden?
Tenslotte heb ik zelf ook enorm geworsteld, gezocht en gevochten voor ik echt wist wie ik was en nog meer om dat te accepteren. Maar dat is in mijn ogen wel nodig om echt gelukkig te worden...
woensdag 2 december 2015 20:57
Ik denk dat de boodschap duidelijk is: je kunt gelukkig zijn met en zonder relatie, zolang je maar gelukkig bent met jezelf! En aan jezelf blijft werken, en jezelf niet uit het oog verliest.
Ik heb niet het gevoel dat dit een topic is waarin mensen elkaar van hun gelijk proberen te overtuigen. Integendeel, iedereen schijnt een lichtje vanuit haar eigen hoek en zo wordt het geheel op verschillende manieren belicht, da's toch juist mooi? Het is allemaal niet zo zwart-wit en dat moet het ook helemaal niet zijn.
Ik heb niet het gevoel dat dit een topic is waarin mensen elkaar van hun gelijk proberen te overtuigen. Integendeel, iedereen schijnt een lichtje vanuit haar eigen hoek en zo wordt het geheel op verschillende manieren belicht, da's toch juist mooi? Het is allemaal niet zo zwart-wit en dat moet het ook helemaal niet zijn.
woensdag 2 december 2015 21:02
Ik heb net vriend weer even gesproken. Eerst was het een beetje over koetjes en kalfjes praten, maar op een gegeven moment heb ik uitgesproken dat ik dit heel lastig vindt; dat we nu een soort van 'halve afstand' tussen ons hebben liggen. Wel contact, maar over nietszeggende dingen, waardoor de spanning zo tussen ons in blijft hangen.
Ik heb ook gezegd dat ik het gevoel had dat hij mij van alles kwalijk bleef nemen, terwijl wij alle twee fouten hebben gemaakt. Hij zei toen dat hij niet begreep dat we zo'n grote ruzie moesten maken. Ik heb toen rustig uitgelegd dat het wellicht wél nodig was, want nu zijn alle kaarten open op tafel gegooid. Wat me opvalt is dat het me op het moment veel beter lukt om kalm te blijven, omdat ik nu veel beter voor ogen heb wat ik wil, en dat hij niet degene is die me dat moet geven. Ik hoop dat ik dit vast kan houden!
We hebben het gesprek moeten afronden omdat hij moest werken, dus het wordt vast nog vervolgd.
Ik heb ook gezegd dat ik het gevoel had dat hij mij van alles kwalijk bleef nemen, terwijl wij alle twee fouten hebben gemaakt. Hij zei toen dat hij niet begreep dat we zo'n grote ruzie moesten maken. Ik heb toen rustig uitgelegd dat het wellicht wél nodig was, want nu zijn alle kaarten open op tafel gegooid. Wat me opvalt is dat het me op het moment veel beter lukt om kalm te blijven, omdat ik nu veel beter voor ogen heb wat ik wil, en dat hij niet degene is die me dat moet geven. Ik hoop dat ik dit vast kan houden!
We hebben het gesprek moeten afronden omdat hij moest werken, dus het wordt vast nog vervolgd.
woensdag 2 december 2015 21:15
quote:Zandvogel schreef op 02 december 2015 @ 20:50:
"Persoonlijk, de spelletjes die ik af en toe hier lees die zowel met een ander maar vooral met jezelf gespeeld worden... Ik snap ze niet zo."
Wat bedoel je Jadaiswa?
De wispelturigheid.
En dan bedoel ik niet dat je niet aan jezelf mag twijfelen want dat is soms goed. Maar de ene dag whoehoe ik ben eruit en klaar mee, de andere dag het tegenovergestelde en nog een andere dag weer wat anders enz.
In mijn ogen neem je jezelf dan niet echt serieus.
"Persoonlijk, de spelletjes die ik af en toe hier lees die zowel met een ander maar vooral met jezelf gespeeld worden... Ik snap ze niet zo."
Wat bedoel je Jadaiswa?
De wispelturigheid.
En dan bedoel ik niet dat je niet aan jezelf mag twijfelen want dat is soms goed. Maar de ene dag whoehoe ik ben eruit en klaar mee, de andere dag het tegenovergestelde en nog een andere dag weer wat anders enz.
In mijn ogen neem je jezelf dan niet echt serieus.
woensdag 2 december 2015 21:23
quote:jadaiswa schreef op 02 december 2015 @ 21:15:
[...]
De wispelturigheid.
En dan bedoel ik niet dat je niet aan jezelf mag twijfelen want dat is soms goed. Maar de ene dag whoehoe ik ben eruit en klaar mee, de andere dag het tegenovergestelde en nog een andere dag weer wat anders enz.
In mijn ogen neem je jezelf dan niet echt serieus.
Maar het is toch een proces met vallen en opstaan? Het kan toch dat iemand op een bepaald moment voelt dat hij/zij er is en dat hij/zij daarna een terugval heeft?
Mijn psycholoog zei daarover ook dat mensen vaak verwachten dat als je 'aan jezelf werkt', het leven daarna een rechte weg omhoog zou zijn. Maar volgens haar is dat proces juist een hindernisbaan met lastige obstakels, en af en toe kukel je weer een stuk terug naar beneden. Maar dan is het zaak jezelf te herpakken en weer verder te gaan met je toch, in plaats van weer helemaal afdalen naar beneden.
[...]
De wispelturigheid.
En dan bedoel ik niet dat je niet aan jezelf mag twijfelen want dat is soms goed. Maar de ene dag whoehoe ik ben eruit en klaar mee, de andere dag het tegenovergestelde en nog een andere dag weer wat anders enz.
In mijn ogen neem je jezelf dan niet echt serieus.
Maar het is toch een proces met vallen en opstaan? Het kan toch dat iemand op een bepaald moment voelt dat hij/zij er is en dat hij/zij daarna een terugval heeft?
Mijn psycholoog zei daarover ook dat mensen vaak verwachten dat als je 'aan jezelf werkt', het leven daarna een rechte weg omhoog zou zijn. Maar volgens haar is dat proces juist een hindernisbaan met lastige obstakels, en af en toe kukel je weer een stuk terug naar beneden. Maar dan is het zaak jezelf te herpakken en weer verder te gaan met je toch, in plaats van weer helemaal afdalen naar beneden.
woensdag 2 december 2015 21:25
quote:jadaiswa schreef op 02 december 2015 @ 21:15:
[...]
De wispelturigheid.
En dan bedoel ik niet dat je niet aan jezelf mag twijfelen want dat is soms goed. Maar de ene dag whoehoe ik ben eruit en klaar mee, de andere dag het tegenovergestelde en nog een andere dag weer wat anders enz.
In mijn ogen neem je jezelf dan niet echt serieus.
Dat heet menselijk... niemand voelt zich 24 u per dag totaal in balans.
Niet dat ik me persoonlijk aangevallen/aangesproken voel...
[...]
De wispelturigheid.
En dan bedoel ik niet dat je niet aan jezelf mag twijfelen want dat is soms goed. Maar de ene dag whoehoe ik ben eruit en klaar mee, de andere dag het tegenovergestelde en nog een andere dag weer wat anders enz.
In mijn ogen neem je jezelf dan niet echt serieus.
Dat heet menselijk... niemand voelt zich 24 u per dag totaal in balans.
Niet dat ik me persoonlijk aangevallen/aangesproken voel...
woensdag 2 december 2015 22:05
quote:Haligh schreef op 02 december 2015 @ 21:23:
[...]
Maar het is toch een proces met vallen en opstaan? Het kan toch dat iemand op een bepaald moment voelt dat hij/zij er is en dat hij/zij daarna een terugval heeft?
Mijn psycholoog zei daarover ook dat mensen vaak verwachten dat als je 'aan jezelf werkt', het leven daarna een rechte weg omhoog zou zijn. Maar volgens haar is dat proces juist een hindernisbaan met lastige obstakels, en af en toe kukel je weer een stuk terug naar beneden. Maar dan is het zaak jezelf te herpakken en weer verder te gaan met je toch, in plaats van weer helemaal afdalen naar beneden.
Dat is iets heel anders. Een bepaalde balans of gelijkmatigheid in je leven heeft nl niets te maken met gelukkig zijn continu. Ik beweer nergens dat iemand continu gelukkig moet zijn, ik heb het enkel over in balans en zelfkennis, dat zijn heel andere zaken dan continu hartstikke gelukkig zijn. Dat is nl een utopie.
De hoge pieken en diepe dalen die jij noemt zijn wel een voorbeeld en je psych heeft gelijk dat deze niet nodig zijn. Dat kan je leren... En nee dat is niet makkelijk, maar wel mogelijk.
[...]
Maar het is toch een proces met vallen en opstaan? Het kan toch dat iemand op een bepaald moment voelt dat hij/zij er is en dat hij/zij daarna een terugval heeft?
Mijn psycholoog zei daarover ook dat mensen vaak verwachten dat als je 'aan jezelf werkt', het leven daarna een rechte weg omhoog zou zijn. Maar volgens haar is dat proces juist een hindernisbaan met lastige obstakels, en af en toe kukel je weer een stuk terug naar beneden. Maar dan is het zaak jezelf te herpakken en weer verder te gaan met je toch, in plaats van weer helemaal afdalen naar beneden.
Dat is iets heel anders. Een bepaalde balans of gelijkmatigheid in je leven heeft nl niets te maken met gelukkig zijn continu. Ik beweer nergens dat iemand continu gelukkig moet zijn, ik heb het enkel over in balans en zelfkennis, dat zijn heel andere zaken dan continu hartstikke gelukkig zijn. Dat is nl een utopie.
De hoge pieken en diepe dalen die jij noemt zijn wel een voorbeeld en je psych heeft gelijk dat deze niet nodig zijn. Dat kan je leren... En nee dat is niet makkelijk, maar wel mogelijk.
woensdag 2 december 2015 22:10
quote:Zelatrice schreef op 02 december 2015 @ 21:25:
[...]
Dat heet menselijk... niemand voelt zich 24 u per dag totaal in balans.
Niet dat ik me persoonlijk aangevallen/aangesproken voel.. (daar lijkt het namelijk wel weer een beetje op heb ik zo'n idee. Als je problemen hebt met iemand dan PB je toch wel even met diegene he..)Ik hou het algemeen. Dat jij het op jezelf betrekt is aan jou. Daarnaast bepaal ik geheel zelf (net als jij) wat ik hier wel of niet schrijf. Daarnaast ook met wie ik wel of niet pb. Dat jij je aangevallen voelt is aan jou. Maar niet wat ik schreef.
[...]
Dat heet menselijk... niemand voelt zich 24 u per dag totaal in balans.
Niet dat ik me persoonlijk aangevallen/aangesproken voel.. (daar lijkt het namelijk wel weer een beetje op heb ik zo'n idee. Als je problemen hebt met iemand dan PB je toch wel even met diegene he..)Ik hou het algemeen. Dat jij het op jezelf betrekt is aan jou. Daarnaast bepaal ik geheel zelf (net als jij) wat ik hier wel of niet schrijf. Daarnaast ook met wie ik wel of niet pb. Dat jij je aangevallen voelt is aan jou. Maar niet wat ik schreef.
woensdag 2 december 2015 22:36
quote:jadaiswa schreef op 02 december 2015 @ 22:05:
[...]
Dat is iets heel anders. Een bepaalde balans of gelijkmatigheid in je leven heeft nl niets te maken met gelukkig zijn continu. Ik beweer nergens dat iemand continu gelukkig moet zijn, ik heb het enkel over in balans en zelfkennis, dat zijn heel andere zaken dan continu hartstikke gelukkig zijn. Dat is nl een utopie.
De hoge pieken en diepe dalen die jij noemt zijn wel een voorbeeld en je psych heeft gelijk dat deze niet nodig zijn. Dat kan je leren... En nee dat is niet makkelijk, maar wel mogelijk.
Ik heb het gevoel dat jij iets heel anders gelezen hebt dan ik heb geschreven... Ik heb het namelijk ook niet over continu gelukkig zijn. Maar als je onderweg bent naar balans en kennis, dat gebeurt ook niet in één dag, dus dat kan de ene dag wat beter gaan dan de andere.
Daarnaast heb ik het ook niet over hoge pieken en diepe dalen, en daar had mijn psycholoog het ook niet over. Ik zei dat als mensen het proces instappen van aan zichzelf werken, dat ze dan soms verwachten dat het een rechte weg omhoog is. Met andere woorden: dat het vanaf daar alleen maar beter wordt. Maar dat is juist niet zo. Het gaat juist wel met dalen, dat is wat mijn psych zei. Ze zei ook: soms zet je 1 stap vooruit en daarna 2 stappen terug. Het is júíst een weg met obstakels waarbij je af en toe terugvalt.
[...]
Dat is iets heel anders. Een bepaalde balans of gelijkmatigheid in je leven heeft nl niets te maken met gelukkig zijn continu. Ik beweer nergens dat iemand continu gelukkig moet zijn, ik heb het enkel over in balans en zelfkennis, dat zijn heel andere zaken dan continu hartstikke gelukkig zijn. Dat is nl een utopie.
De hoge pieken en diepe dalen die jij noemt zijn wel een voorbeeld en je psych heeft gelijk dat deze niet nodig zijn. Dat kan je leren... En nee dat is niet makkelijk, maar wel mogelijk.
Ik heb het gevoel dat jij iets heel anders gelezen hebt dan ik heb geschreven... Ik heb het namelijk ook niet over continu gelukkig zijn. Maar als je onderweg bent naar balans en kennis, dat gebeurt ook niet in één dag, dus dat kan de ene dag wat beter gaan dan de andere.
Daarnaast heb ik het ook niet over hoge pieken en diepe dalen, en daar had mijn psycholoog het ook niet over. Ik zei dat als mensen het proces instappen van aan zichzelf werken, dat ze dan soms verwachten dat het een rechte weg omhoog is. Met andere woorden: dat het vanaf daar alleen maar beter wordt. Maar dat is juist niet zo. Het gaat juist wel met dalen, dat is wat mijn psych zei. Ze zei ook: soms zet je 1 stap vooruit en daarna 2 stappen terug. Het is júíst een weg met obstakels waarbij je af en toe terugvalt.
donderdag 3 december 2015 00:49
quote:Zelatrice schreef op 02 december 2015 @ 21:07:
[...]
Kijk jij snapt mij!! Daar heb ik als ik mobiele forum best vaak last van. Het spookt hier... Kwestie van gewenning. Ik forum voor 99% mobiel en ik vind het heerlijk. Als ik soms op de laptop zit dan ziet aller er veel onpersoonlijker uit, haha! Nu lekker klein en knus, daar hou ik wel van.
[...]
Kijk jij snapt mij!! Daar heb ik als ik mobiele forum best vaak last van. Het spookt hier... Kwestie van gewenning. Ik forum voor 99% mobiel en ik vind het heerlijk. Als ik soms op de laptop zit dan ziet aller er veel onpersoonlijker uit, haha! Nu lekker klein en knus, daar hou ik wel van.
donderdag 3 december 2015 01:01
quote:jadaiswa schreef op 02 december 2015 @ 20:33:
Social, ik snap wat je wil zeggen hoor!
Ik heb enorm lange vrijgezelle periodes gehad, slechte relaties en de hele mikmak. Maar nu heb ik een heel sterke, gezonde relatie. Gewoon omdat ik door al het eerdere mezelf goed ken, authentiek ben en daardoor in staat ben een goede relatie te onderhouden, trouw te blijven aan mezelf maar ook beter ben in het herkennen van eigenschappen bij een ander die hem (haar) voor mij een goede vried (vriendin) maken.
Persoonlijk, de spelletjes die ik af en toe hier lees die zowel met een ander maar vooral met jezelf gespeeld worden... Ik snap ze niet zo.
Heeft in mijn ogen ook echt niets te maken met trouw zijn aan jezelf of gelukkig zijn met wie je bent of jezelf goed kennen. Maarja wie ben ik om dat te vinden?
Tenslotte heb ik zelf ook enorm geworsteld, gezocht en gevochten voor ik echt wist wie ik was en nog meer om dat te accepteren. Maar dat is in mijn ogen wel nodig om echt gelukkig te worden...
Wat zeg je dit mooi. Juist die ontwikkeling in jezelf is nodig om echt in verbinding met jezelf te staan. Jezelf te kennen, patronnen herkennen en ze ombuigen. Je hebt gelijk dat je daardoor ook in staat bent om een relatie te onderhouden en dicht bij jezelf te blijven.
En ook die wispelturigheid snap ik niet en ik kan daar ook weinig mee.
Want uiteindelijk hou je alleen jezelf voor de gek en dat brengt je zéker niet dichter bij jezelf.
Ik hou het ook algemeen, zal hier in het openbaar geen toespelingen maken naar bepaalde mensen. Het is ieders eigen keuze om daar zo mee om te gaan en je hier zo neer te zetten. Net zoals ik deze mening mag hebben. We leren juist van elkaar en ik denk dat we allemaal dingen bij elkaar lezen en eruitpikken waar we wat aan hebben en waar je niks aan hebt of waar je geheel anders over denkt kun je naast jezelf neerleggen. Dat is het fijne van een forum
Social, ik snap wat je wil zeggen hoor!
Ik heb enorm lange vrijgezelle periodes gehad, slechte relaties en de hele mikmak. Maar nu heb ik een heel sterke, gezonde relatie. Gewoon omdat ik door al het eerdere mezelf goed ken, authentiek ben en daardoor in staat ben een goede relatie te onderhouden, trouw te blijven aan mezelf maar ook beter ben in het herkennen van eigenschappen bij een ander die hem (haar) voor mij een goede vried (vriendin) maken.
Persoonlijk, de spelletjes die ik af en toe hier lees die zowel met een ander maar vooral met jezelf gespeeld worden... Ik snap ze niet zo.
Heeft in mijn ogen ook echt niets te maken met trouw zijn aan jezelf of gelukkig zijn met wie je bent of jezelf goed kennen. Maarja wie ben ik om dat te vinden?
Tenslotte heb ik zelf ook enorm geworsteld, gezocht en gevochten voor ik echt wist wie ik was en nog meer om dat te accepteren. Maar dat is in mijn ogen wel nodig om echt gelukkig te worden...
Wat zeg je dit mooi. Juist die ontwikkeling in jezelf is nodig om echt in verbinding met jezelf te staan. Jezelf te kennen, patronnen herkennen en ze ombuigen. Je hebt gelijk dat je daardoor ook in staat bent om een relatie te onderhouden en dicht bij jezelf te blijven.
En ook die wispelturigheid snap ik niet en ik kan daar ook weinig mee.
Want uiteindelijk hou je alleen jezelf voor de gek en dat brengt je zéker niet dichter bij jezelf.
Ik hou het ook algemeen, zal hier in het openbaar geen toespelingen maken naar bepaalde mensen. Het is ieders eigen keuze om daar zo mee om te gaan en je hier zo neer te zetten. Net zoals ik deze mening mag hebben. We leren juist van elkaar en ik denk dat we allemaal dingen bij elkaar lezen en eruitpikken waar we wat aan hebben en waar je niks aan hebt of waar je geheel anders over denkt kun je naast jezelf neerleggen. Dat is het fijne van een forum
donderdag 3 december 2015 01:16
quote:Haligh schreef op 02 december 2015 @ 21:23:
[...]
Maar het is toch een proces met vallen en opstaan? Het kan toch dat iemand op een bepaald moment voelt dat hij/zij er is en dat hij/zij daarna een terugval heeft?
Mijn psycholoog zei daarover ook dat mensen vaak verwachten dat als je 'aan jezelf werkt', het leven daarna een rechte weg omhoog zou zijn. Maar volgens haar is dat proces juist een hindernisbaan met lastige obstakels, en af en toe kukel je weer een stuk terug naar beneden. Maar dan is het zaak jezelf te herpakken en weer verder te gaan met je toch, in plaats van weer helemaal afdalen naar beneden.
Ik snap jullie beide. Die wispelturigheid die Jadaiswa omschrijft is anders, wellicht herken je dat pas als je elkaar wat meer kent. Ik weet niet of je al lang meeleest? Dat maakt ook niet uit.
Jij zegt heel mooi dat alles een proces is waar vallen en opstaan natuurlijk bijhoren. Dat je daardoor steeds anders in je vel zit en veelal wisselende emoties hebt is logisch.
Maar sommige lijken het lastig vinden om kritisch en eerlijk naar zichzelf te kijken en houden zich iets anders voor. Het zijn juist de extremen. De ene dag het licht zien en alles snappen. Terwijl een paar uur laten alles weer klote is. En kijk dat kan. Maar als je jezelf dan voor de gek houdt dat het al tijden goed gaat snap ik dat niet?
En wellicht is dat iets wat we allemaal moeilijk vinden. Het is soms ook lastig om aan jezelf toe te geven dat je misschien nog niet zo ver bent als je zou willen. Dat doen we vast allemaal wel eens, maar als dat structureel is vind ik dat heel anders. Dan kan ik er ook niks mee. Omdat ik het lastig vind om iemand serieus te nemen die zichzelf ook niet serieus lijkt te nemen.
En we zien hier op het forum maar een klein stukje van iemand. Dat is niet het hele plaatje. Maar die manier van jezelf hier wegzetten snap ik niet en heb ik ook niets mee.
En dat staat allemaal los van wat jij beschrijft. Want dat is imo wél een gezond proces.
[...]
Maar het is toch een proces met vallen en opstaan? Het kan toch dat iemand op een bepaald moment voelt dat hij/zij er is en dat hij/zij daarna een terugval heeft?
Mijn psycholoog zei daarover ook dat mensen vaak verwachten dat als je 'aan jezelf werkt', het leven daarna een rechte weg omhoog zou zijn. Maar volgens haar is dat proces juist een hindernisbaan met lastige obstakels, en af en toe kukel je weer een stuk terug naar beneden. Maar dan is het zaak jezelf te herpakken en weer verder te gaan met je toch, in plaats van weer helemaal afdalen naar beneden.
Ik snap jullie beide. Die wispelturigheid die Jadaiswa omschrijft is anders, wellicht herken je dat pas als je elkaar wat meer kent. Ik weet niet of je al lang meeleest? Dat maakt ook niet uit.
Jij zegt heel mooi dat alles een proces is waar vallen en opstaan natuurlijk bijhoren. Dat je daardoor steeds anders in je vel zit en veelal wisselende emoties hebt is logisch.
Maar sommige lijken het lastig vinden om kritisch en eerlijk naar zichzelf te kijken en houden zich iets anders voor. Het zijn juist de extremen. De ene dag het licht zien en alles snappen. Terwijl een paar uur laten alles weer klote is. En kijk dat kan. Maar als je jezelf dan voor de gek houdt dat het al tijden goed gaat snap ik dat niet?
En wellicht is dat iets wat we allemaal moeilijk vinden. Het is soms ook lastig om aan jezelf toe te geven dat je misschien nog niet zo ver bent als je zou willen. Dat doen we vast allemaal wel eens, maar als dat structureel is vind ik dat heel anders. Dan kan ik er ook niks mee. Omdat ik het lastig vind om iemand serieus te nemen die zichzelf ook niet serieus lijkt te nemen.
En we zien hier op het forum maar een klein stukje van iemand. Dat is niet het hele plaatje. Maar die manier van jezelf hier wegzetten snap ik niet en heb ik ook niets mee.
En dat staat allemaal los van wat jij beschrijft. Want dat is imo wél een gezond proces.
donderdag 3 december 2015 01:25
quote:Haligh schreef op 02 december 2015 @ 21:02:
Ik heb net vriend weer even gesproken. Eerst was het een beetje over koetjes en kalfjes praten, maar op een gegeven moment heb ik uitgesproken dat ik dit heel lastig vindt; dat we nu een soort van 'halve afstand' tussen ons hebben liggen. Wel contact, maar over nietszeggende dingen, waardoor de spanning zo tussen ons in blijft hangen.
Ik heb ook gezegd dat ik het gevoel had dat hij mij van alles kwalijk bleef nemen, terwijl wij alle twee fouten hebben gemaakt. Hij zei toen dat hij niet begreep dat we zo'n grote ruzie moesten maken. Ik heb toen rustig uitgelegd dat het wellicht wél nodig was, want nu zijn alle kaarten open op tafel gegooid. Wat me opvalt is dat het me op het moment veel beter lukt om kalm te blijven, omdat ik nu veel beter voor ogen heb wat ik wil, en dat hij niet degene is die me dat moet geven. Ik hoop dat ik dit vast kan houden!
We hebben het gesprek moeten afronden omdat hij moest werken, dus het wordt vast nog vervolgd.
Wat knap dat je dit hebt besproken. Ik snap dat het ongemakkelijk voelt als dingen onuitgesproken in de lucht hangen. Weet hij wel precies wat hij wil? Waar hij vooral tegenaanliep en anders wil.
Ik merk bij jou al een heel proces. Je bewust zijn van dingen. Regie nemen en voeren voor je eigen leven. Los van hem komen zonder echt afstand te nemen. Je komt emotioneel wat losser waardoor je imo een gezondere relatie krijgt. Hij is niet verantwoordelijk voor jou geluk en dat herken je goed.
Is hij echt boos? En waarom en is dat in jouw ogen reeël? Ben benieuwd naar het vervolg.
Ik heb net vriend weer even gesproken. Eerst was het een beetje over koetjes en kalfjes praten, maar op een gegeven moment heb ik uitgesproken dat ik dit heel lastig vindt; dat we nu een soort van 'halve afstand' tussen ons hebben liggen. Wel contact, maar over nietszeggende dingen, waardoor de spanning zo tussen ons in blijft hangen.
Ik heb ook gezegd dat ik het gevoel had dat hij mij van alles kwalijk bleef nemen, terwijl wij alle twee fouten hebben gemaakt. Hij zei toen dat hij niet begreep dat we zo'n grote ruzie moesten maken. Ik heb toen rustig uitgelegd dat het wellicht wél nodig was, want nu zijn alle kaarten open op tafel gegooid. Wat me opvalt is dat het me op het moment veel beter lukt om kalm te blijven, omdat ik nu veel beter voor ogen heb wat ik wil, en dat hij niet degene is die me dat moet geven. Ik hoop dat ik dit vast kan houden!
We hebben het gesprek moeten afronden omdat hij moest werken, dus het wordt vast nog vervolgd.
Wat knap dat je dit hebt besproken. Ik snap dat het ongemakkelijk voelt als dingen onuitgesproken in de lucht hangen. Weet hij wel precies wat hij wil? Waar hij vooral tegenaanliep en anders wil.
Ik merk bij jou al een heel proces. Je bewust zijn van dingen. Regie nemen en voeren voor je eigen leven. Los van hem komen zonder echt afstand te nemen. Je komt emotioneel wat losser waardoor je imo een gezondere relatie krijgt. Hij is niet verantwoordelijk voor jou geluk en dat herken je goed.
Is hij echt boos? En waarom en is dat in jouw ogen reeël? Ben benieuwd naar het vervolg.
donderdag 3 december 2015 01:44
Zo weer heel wat berichten achter elkaar. Door ziekte ben ik veel actiever geworden op het forum. In verschillende topics, maar daardoor ook veel meer tijd kwijt aan het "onderhouden" haha!
Alweer laat, ik moet eigenlijk slapen. Maar mijn dag/nachtritme lijkt wat verstoord Ook deze week wat minder last van vermoeidheid en merk dat ik dan 3 of 4x wat korter slaap over de dag dan 1x lang. Rust momenten overdag echt wel nodig. Maar daardoor kom ik nu snachts niet aan 7 a 8 uur.
Komen wel wee drukke dagen aan, wellicht is dat een begin om het wat om te draaien of gelijk te trekken. Al is het vooral luisteren naar wat mijn lichaam nodig heeft.
Had vandaag een goede dag. Erg fijn. Merk dat ik dan ook wat meer open en naarbuiten treed. Anderen weer "zie" en daar ook tijd en energie aan kan besteden. Voelt goed. Al blijft prio 1: Ikzelf!
Is ook wel nodig. Want nog een lange weg te gaan. Per dag bekijken. Maar lukt nu aardig om daarmee om te gaan.
Naast mij ligt mijn lieverd te slapen, zonder hem had ik dit niet zo makkelijk gekund.
Mindfulness gaat goed. Vroeg Zandvogel geloof ik. Leuk en interessant. Lukt me niet altijd om thuis de oefeningen te doen ivm klachten maar ik begin er wel steeds meer in thuis te raken.
Eerste x in een groep een training op persoonlijk vlak/ontwikkeling. Voor en nadelen natuurlijk. Maar bevalt vaak wel goed. Weet wel dat ik niet in te grote groepen dit zou moeten doen. Dan zullen de nadelen de overhand krijgen.
Nicci: hoe is het met jou?
En storm je reis heeft je hopelijk goed gedaan. Hoop je hier weer eens te spreken.
Suzy: nog leuke mannen gespot? Moet vaak lachen om je verhalen waarin je in doodgewone situaties de meest gekke dingen beleefd met mannen, haha!
Natuurlijk ook serieuze dingen ipv enkel geflirt.
Jadaiswa hoe is het eigenlijk met het werken? Bevalt het en is het allemaal te doen? Lukt het om je grenzen te bewaken?
Tove en hope ook al even niet gezien hier. Hoop dat dat een goed teken is
en Nonnaa jij flitst ook vaak even door mijn gedachten. Ben je alweer aan het werk en is het hulpverleningstraject al gestart? Hoop dat het goed gaat, ook in contact met je ouders.
Nou ik kruip mijn vent aan, kan ik nog wat uurtjes pakken!
Liefs,
Alweer laat, ik moet eigenlijk slapen. Maar mijn dag/nachtritme lijkt wat verstoord Ook deze week wat minder last van vermoeidheid en merk dat ik dan 3 of 4x wat korter slaap over de dag dan 1x lang. Rust momenten overdag echt wel nodig. Maar daardoor kom ik nu snachts niet aan 7 a 8 uur.
Komen wel wee drukke dagen aan, wellicht is dat een begin om het wat om te draaien of gelijk te trekken. Al is het vooral luisteren naar wat mijn lichaam nodig heeft.
Had vandaag een goede dag. Erg fijn. Merk dat ik dan ook wat meer open en naarbuiten treed. Anderen weer "zie" en daar ook tijd en energie aan kan besteden. Voelt goed. Al blijft prio 1: Ikzelf!
Is ook wel nodig. Want nog een lange weg te gaan. Per dag bekijken. Maar lukt nu aardig om daarmee om te gaan.
Naast mij ligt mijn lieverd te slapen, zonder hem had ik dit niet zo makkelijk gekund.
Mindfulness gaat goed. Vroeg Zandvogel geloof ik. Leuk en interessant. Lukt me niet altijd om thuis de oefeningen te doen ivm klachten maar ik begin er wel steeds meer in thuis te raken.
Eerste x in een groep een training op persoonlijk vlak/ontwikkeling. Voor en nadelen natuurlijk. Maar bevalt vaak wel goed. Weet wel dat ik niet in te grote groepen dit zou moeten doen. Dan zullen de nadelen de overhand krijgen.
Nicci: hoe is het met jou?
En storm je reis heeft je hopelijk goed gedaan. Hoop je hier weer eens te spreken.
Suzy: nog leuke mannen gespot? Moet vaak lachen om je verhalen waarin je in doodgewone situaties de meest gekke dingen beleefd met mannen, haha!
Natuurlijk ook serieuze dingen ipv enkel geflirt.
Jadaiswa hoe is het eigenlijk met het werken? Bevalt het en is het allemaal te doen? Lukt het om je grenzen te bewaken?
Tove en hope ook al even niet gezien hier. Hoop dat dat een goed teken is
en Nonnaa jij flitst ook vaak even door mijn gedachten. Ben je alweer aan het werk en is het hulpverleningstraject al gestart? Hoop dat het goed gaat, ook in contact met je ouders.
Nou ik kruip mijn vent aan, kan ik nog wat uurtjes pakken!
Liefs,
donderdag 3 december 2015 08:15
Leuk dat je het vraagt social. Ik sta op het moment op mijn strepen, want drukste tijd van het jaar, dus overuren en een nog grotere werkdruk. Maar ik zorg dat ik niet boven de 36 uur uitkom in 4 dagen zodat ik ruimte en tijd hou.
Maak jij je eigenlijk druk om je slaapgedrag?
Over de wispelturigheid: inzicht komt niet ineens BAM daar is het, nu weet ik het en door. Tussen weten, (het in je hart sluiten, ermee oefenen) en het kunnen zit nogal wat. Ik verwacht dan ook geen wonderen als ik ineens iets inzie. Ik zie het als een brok klei die ik nog in mijn dagelijks leven moet kleien tot de juiste vorm die in mijn rugzak past.
Maak jij je eigenlijk druk om je slaapgedrag?
Over de wispelturigheid: inzicht komt niet ineens BAM daar is het, nu weet ik het en door. Tussen weten, (het in je hart sluiten, ermee oefenen) en het kunnen zit nogal wat. Ik verwacht dan ook geen wonderen als ik ineens iets inzie. Ik zie het als een brok klei die ik nog in mijn dagelijks leven moet kleien tot de juiste vorm die in mijn rugzak past.
donderdag 3 december 2015 09:35
quote:jadaiswa schreef op 03 december 2015 @ 08:15:
Leuk dat je het vraagt social. Ik sta op het moment op mijn strepen, want drukste tijd van het jaar, dus overuren en een nog grotere werkdruk. Maar ik zorg dat ik niet boven de 36 uur uitkom in 4 dagen zodat ik ruimte en tijd hou.
Maak jij je eigenlijk druk om je slaapgedrag?
Over de wispelturigheid: inzicht komt niet ineens BAM daar is het, nu weet ik het en door. Tussen weten, (het in je hart sluiten, ermee oefenen) en het kunnen zit nogal wat. Ik verwacht dan ook geen wonderen als ik ineens iets inzie. Ik zie het als een brok klei die ik nog in mijn dagelijks leven moet kleien tot de juiste vorm die in mijn rugzak past.
Wauw wat zeg je hier, voor mij in ieder geval, goede dingen. Voor mij een schot in de roos, ik snap
in 1 x waarom ik het mezelf zo moeilijk maak haha...
Leuk dat je het vraagt social. Ik sta op het moment op mijn strepen, want drukste tijd van het jaar, dus overuren en een nog grotere werkdruk. Maar ik zorg dat ik niet boven de 36 uur uitkom in 4 dagen zodat ik ruimte en tijd hou.
Maak jij je eigenlijk druk om je slaapgedrag?
Over de wispelturigheid: inzicht komt niet ineens BAM daar is het, nu weet ik het en door. Tussen weten, (het in je hart sluiten, ermee oefenen) en het kunnen zit nogal wat. Ik verwacht dan ook geen wonderen als ik ineens iets inzie. Ik zie het als een brok klei die ik nog in mijn dagelijks leven moet kleien tot de juiste vorm die in mijn rugzak past.
Wauw wat zeg je hier, voor mij in ieder geval, goede dingen. Voor mij een schot in de roos, ik snap
in 1 x waarom ik het mezelf zo moeilijk maak haha...
donderdag 3 december 2015 12:09
@Jadaiswa & @Social, ik denk dat ik jullie nu beter begrijp. Ik lees wel al lange tijd stukken mee in dit topic en de vorige topics, maar waarschijnlijk niet genoeg om op de hoogte te zijn van hoe het er precies aan toe gaat. (Vanaf nu natuurlijk wel, he. )
Ik moet ook bekennen dat ik een beetje vanuit mijn eigen ervaring schreef. Het is namelijk zo dat ik, toen m’n vorige (erg stormige) liefdesrelatie over was, ik al had besloten om aan mezelf te werken. Ik las zelfhulpboeken, ik dacht veel na en ik voelde me eigenlijk stukken beter. Toen ik m’n huidige vriend tegenkwam vond ik mezelf eigenlijk echt wel een leuk persoon!
Maar toen de relatie wat serieuzer werd, had ik een enorme terugval. Ik raakte toen heel erg in een dip, omdat ik het gevoel had dat die zelfontwikkeling van daarvoor ‘nep’ was. Ik ben toen hulp gaan zoeken.
Ik zie nu in, dat dat besluit, toen het uitging met mijn ex, het begin van mijn ‘juiste’ was. Maar toen gebeurde wat er het allermoeilijkst voor mij was: ik kreeg weer een relatie. En ik zie nu in dat de ontwikkeling die ik daarvoor heb afgelegd niet ‘nep’ was, maar dat ik gewoon nog niet genoeg handvatten had om stabiel te blijven. Ik viel terug in oude patronen, ik ging weer m’n eigenwaarde uit een ander halen, simpelweg omdat ik nog niet wist hoe het anders kan. Maar er was wel al een basis in mijzelf, waar ik nu verder op voort kan borduren.
Dat is dus een beetje waar ik het over had, maar zoals jullie kunnen lezen gaat dat niet over dagen of uren.
@Social, ik weet niet of hij al goed weet wat hij anders wil. Hij kan heel moeilijk over zijn gevoelens praten, en heeft vaak een tijdje nodig om zijn gevoel op een rijtje te zetten voordat hij het kan uitspreken. Ik merk wel heel erg aan hem dat hij in elk geval níet wil dat het over is, maar ik vraag me wel af of dat met de juiste motivatie is…
Want nu het mij een beetje lukt om los te komen van mijn oude denkpatronen, herken ik ze ook een beetje bij hem. Ik denk dat hij wel het gevoel heeft dat hij niet zonder mij kan. En ik heb gister ook wel aan hem proberen uit te leggen dat hij écht wil zonder mij kan, maar dat het iets anders is dat hij niet zonder mij wíl. En dat hij daar nog maar eens over na moet denken. (En met ‘willen’ bedoel ik dan dus een vrijwillige keuze omdat ik een verrijking in zijn leven zou zijn, een beetje zoals ik er nu onder ben dus, zeg maar.)
En leuk dat je zegt dat je dat proces kunt lezen bij mij, want zo voel het ook heel erg! Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik voel mij op dit moment sterker dan ooit. Ik heb veel meer vertrouwen in mezelf. Ik ben waardevol! En dat is een gevoel dat ik niet vaak gehad heb.
En Social, vervelend, dat verstoorde slaapritme. Zolang je overdag in elk geval wel bij kunt rusten… Want slaap is zo belangrijk!
Ik heb niet genoeg meegelezen om alle ins en outs van je ziek zijn te weten, maar van wat ik heb meegekregen is het geen makkelijke weg die jij hebt bewandeld (en nog steeds bewandelt?). Heel veel sterkte. (Ik ga nu vanaf topic 1 alles teruglezen, dus het zal nog even duren voordat ik écht op de hoogte ben.)
Fijn dat je zoveel aan mindfulness hebt.
@iedereen, nog even iets over ‘tekens’. Ik lees nu dus terug in deel 1 en daar ging het ook over tekens van ‘het universum’, zeg maar. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die er niet in geloven, maar ik doe dat wel.
Gister had ik toevallig een gesprek met een vriendin met wie ik op een bepaalde manier een rugzakje deel; wij hebben in onze tienertijd samen niet echt heel vrolijke dingen ‘overleefd’. We praten er eigenlijk nooit meer over, maar in mijn verwerkingsproces had ik wel veel behoefte om er met haar over te praten. Zij zei dat ze het gevoel had dat alles met een reden gebeurt. Over die slechte dingen uit het verleden zei ze dat ze nooit het gevoel heeft gehad dat het ‘zomaar’ is gebeurd, maar dat het ons heeft gemaakt tot wie we zijn. Ik denk daar eigenlijk wel hetzelfde over.
En ik schreef gisteren dat ik eigenlijk ziek ben, maar dat het voor mij nog echt een puntje is om ruimte voor mezelf te nemen wat dat betreft, om een balans tussen werk en privé te vinden.
En wat denk je? Ik moest vandaag twee cursussen geven, en die zijn allebei afgezegd… En dat gebeurt echt nooit. Die van vanmorgen gisteravond voordat ik ging slapen (noodgeval), waardoor ik m’n wekker niet zo vroeg hoefde te zetten. En die van vanmiddag net. Ik kreeg daar een heel warm gevoel bij; ik kan op dat punt nog niet heel goed voor mezelf zorgen, maar nu wordt er van hogerop even voor mij gezorgd. Sorry als ik dit heel zweverig klinkt, kan me goed voorstellen dat er mensen zijn die dit soort dingen heel anders ervaren.
Ik moet ook bekennen dat ik een beetje vanuit mijn eigen ervaring schreef. Het is namelijk zo dat ik, toen m’n vorige (erg stormige) liefdesrelatie over was, ik al had besloten om aan mezelf te werken. Ik las zelfhulpboeken, ik dacht veel na en ik voelde me eigenlijk stukken beter. Toen ik m’n huidige vriend tegenkwam vond ik mezelf eigenlijk echt wel een leuk persoon!
Maar toen de relatie wat serieuzer werd, had ik een enorme terugval. Ik raakte toen heel erg in een dip, omdat ik het gevoel had dat die zelfontwikkeling van daarvoor ‘nep’ was. Ik ben toen hulp gaan zoeken.
Ik zie nu in, dat dat besluit, toen het uitging met mijn ex, het begin van mijn ‘juiste’ was. Maar toen gebeurde wat er het allermoeilijkst voor mij was: ik kreeg weer een relatie. En ik zie nu in dat de ontwikkeling die ik daarvoor heb afgelegd niet ‘nep’ was, maar dat ik gewoon nog niet genoeg handvatten had om stabiel te blijven. Ik viel terug in oude patronen, ik ging weer m’n eigenwaarde uit een ander halen, simpelweg omdat ik nog niet wist hoe het anders kan. Maar er was wel al een basis in mijzelf, waar ik nu verder op voort kan borduren.
Dat is dus een beetje waar ik het over had, maar zoals jullie kunnen lezen gaat dat niet over dagen of uren.
@Social, ik weet niet of hij al goed weet wat hij anders wil. Hij kan heel moeilijk over zijn gevoelens praten, en heeft vaak een tijdje nodig om zijn gevoel op een rijtje te zetten voordat hij het kan uitspreken. Ik merk wel heel erg aan hem dat hij in elk geval níet wil dat het over is, maar ik vraag me wel af of dat met de juiste motivatie is…
Want nu het mij een beetje lukt om los te komen van mijn oude denkpatronen, herken ik ze ook een beetje bij hem. Ik denk dat hij wel het gevoel heeft dat hij niet zonder mij kan. En ik heb gister ook wel aan hem proberen uit te leggen dat hij écht wil zonder mij kan, maar dat het iets anders is dat hij niet zonder mij wíl. En dat hij daar nog maar eens over na moet denken. (En met ‘willen’ bedoel ik dan dus een vrijwillige keuze omdat ik een verrijking in zijn leven zou zijn, een beetje zoals ik er nu onder ben dus, zeg maar.)
En leuk dat je zegt dat je dat proces kunt lezen bij mij, want zo voel het ook heel erg! Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik voel mij op dit moment sterker dan ooit. Ik heb veel meer vertrouwen in mezelf. Ik ben waardevol! En dat is een gevoel dat ik niet vaak gehad heb.
En Social, vervelend, dat verstoorde slaapritme. Zolang je overdag in elk geval wel bij kunt rusten… Want slaap is zo belangrijk!
Ik heb niet genoeg meegelezen om alle ins en outs van je ziek zijn te weten, maar van wat ik heb meegekregen is het geen makkelijke weg die jij hebt bewandeld (en nog steeds bewandelt?). Heel veel sterkte. (Ik ga nu vanaf topic 1 alles teruglezen, dus het zal nog even duren voordat ik écht op de hoogte ben.)
Fijn dat je zoveel aan mindfulness hebt.
@iedereen, nog even iets over ‘tekens’. Ik lees nu dus terug in deel 1 en daar ging het ook over tekens van ‘het universum’, zeg maar. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die er niet in geloven, maar ik doe dat wel.
Gister had ik toevallig een gesprek met een vriendin met wie ik op een bepaalde manier een rugzakje deel; wij hebben in onze tienertijd samen niet echt heel vrolijke dingen ‘overleefd’. We praten er eigenlijk nooit meer over, maar in mijn verwerkingsproces had ik wel veel behoefte om er met haar over te praten. Zij zei dat ze het gevoel had dat alles met een reden gebeurt. Over die slechte dingen uit het verleden zei ze dat ze nooit het gevoel heeft gehad dat het ‘zomaar’ is gebeurd, maar dat het ons heeft gemaakt tot wie we zijn. Ik denk daar eigenlijk wel hetzelfde over.
En ik schreef gisteren dat ik eigenlijk ziek ben, maar dat het voor mij nog echt een puntje is om ruimte voor mezelf te nemen wat dat betreft, om een balans tussen werk en privé te vinden.
En wat denk je? Ik moest vandaag twee cursussen geven, en die zijn allebei afgezegd… En dat gebeurt echt nooit. Die van vanmorgen gisteravond voordat ik ging slapen (noodgeval), waardoor ik m’n wekker niet zo vroeg hoefde te zetten. En die van vanmiddag net. Ik kreeg daar een heel warm gevoel bij; ik kan op dat punt nog niet heel goed voor mezelf zorgen, maar nu wordt er van hogerop even voor mij gezorgd. Sorry als ik dit heel zweverig klinkt, kan me goed voorstellen dat er mensen zijn die dit soort dingen heel anders ervaren.
