Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V

18-08-2015 20:10 3040 berichten
Alle reacties Link kopieren
Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?



Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal (~9000 berichten!) kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.



Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.



Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste drie delen van het topic te lezen:

Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf

Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2

Deel III http://forum.viva.nl/foru ... -3/list_messages/215279/0

Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV



Eind 2014 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:

Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood

De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov

Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner

Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz

Je kunt je leven helen – Louise L. Hay

Het monsterverbod – Carolien Roodvoets

Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini

De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle

Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott

De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra

Superbrein – Deepak Chopra

Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.



Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
Haha Zelatrice. Dat is toch helemaal niet erg. Het is een goede stap, dat je het voor nu kunt loslaten. En hmm, hem van de brug afduwen, dan kun je in elk geval geen contact meer met hem opnemen (als hij overleeft), los van een telefoontje vanuit de gevangenis dan.

En inderdaad, jij kunt zijn onzekerheid niet veranderen, net zoals hij die van jou ook niet kan wegnemen, dat kun je inderdaad alleen zelf doen… Maar ja, dat in de praktijk brengen is niet altijd zo makkelijk, he?



Dank je! Ja, tijd is eigenlijk maar een vreemd iets... Alleen soms kan het wel een eeuwigheid duren, ik had m’n vriend gister voor het eerst sinds ik hem kende een dag niet gesproken, het voelde als een eeuw. Maar nogmaals, voor mij was dat goed. Want ik was er nog, en ik had ook geen zenuwinzinking, echt een eyeopener voor mij haha.



@Zandvogel, dankjewel!
Het is inderdaad wel wat rigoreus.... dat klopt... , wel effectief, dat dan weer wel...

Nou vooruit, zo vervelend is hij ook weer niet, ik wacht er nog wel even mee.

(hij heeft tenslotte niet echt iets fout gedaan...)



Nou nee dat is niet makkelijk, vandaar dat het bij mij ook even duurde voordat ik doorkreeg

hoe ik dat moest doen, maar goed 'better let as net' zeggen ze in het Fries (van mn moeder geleerd)...

(beter laat dan nooit).
Alle reacties Link kopieren
Social: Herkenbaar hoor, dat je soms van die buien krijgt dat je kan huilen om alle verdrietige gebeurtenissen uit het verleden. Ik denk zelfs als je het verwerkt hebt dat er altijd wel momenten kunnen zijn dat je er verdrietig om bent. Het niet verwerkt hebben beschouw ik meer als dat je er blijvend last van hebt in je dagelijks leven/functioneren. Iedere keer dat je weer voorbij zo'n verdrietig moment komt helpt een stukje bij de verwerking.



Haligh: Wat goed dat je het zo rustig hebt kunnen uitleggen wat jij bedoelt/voelt! En fijn dat hij begrip toont en dat er ruimte is om verder te gaan.



Zela: Het loslaten is ook niet iets wat je van het ene op het andere moment kan, geen kwestie van op een knop drukken. Maar iedere keer dat je het tegen jezelf zegt gaat het makkelijker.

Alleen zou ik vragen om te praten en iemand zou Nee zeggen of in ieder geval niet zo happig te zijn, dan zou het toch wel klaar zijn voor mij, hoe pijnlijk ook. Want ook al zal het antwoord niet leuk zijn voor de ander kan er toch wel over gepraat worden.



Suzy: Fijn dat je nu zo'n goede verstandhouding hebt met ex, en er ook goed over gesproken hebt hoe het voor jullie beiden was. Het is zo moeilijk om precies te weten hoe je iemand het beste steunt, door je groot te houden of eerlijk te zijn over waar je moeite mee hebt. Je wilt iemand niet belasten met jouw zorgen, maar er ontstaan zo makkelijk misverstanden.



Mooi gezegd ja Zela: wat is tijd nou. Tijd is niet belangrijk, dingen komen wanneer ze komen

en nemen de tijd die ze nodig hebben.
quote:Amy_123 schreef op 01 december 2015 @ 20:48:

Social: Herkenbaar hoor, dat je soms van die buien krijgt dat je kan huilen om alle verdrietige gebeurtenissen uit het verleden. Ik denk zelfs als je het verwerkt hebt dat er altijd wel momenten kunnen zijn dat je er verdrietig om bent. Het niet verwerkt hebben beschouw ik meer als dat je er blijvend last van hebt in je dagelijks leven/functioneren. Iedere keer dat je weer voorbij zo'n verdrietig moment komt helpt een stukje bij de verwerking.



Haligh: Wat goed dat je het zo rustig hebt kunnen uitleggen wat jij bedoelt/voelt! En fijn dat hij begrip toont en dat er ruimte is om verder te gaan.



Zela: Het loslaten is ook niet iets wat je van het ene op het andere moment kan, geen kwestie van op een knop drukken. Maar iedere keer dat je het tegen jezelf zegt gaat het makkelijker.

Alleen zou ik vragen om te praten en iemand zou Nee zeggen of in ieder geval niet zo happig te zijn, dan zou het toch wel klaar zijn voor mij, hoe pijnlijk ook. Want ook al zal het antwoord niet leuk zijn voor de ander kan er toch wel over gepraat worden.

Ja dat heb ik ook dus ook, er klaar mee.

Niet dat ik hem verder straal ga negeren of heel kwaadaardig ga doen, maar ik ga er verder geen moeite meer voor doen.



Dat is wel de grootste les die ik tot nu toe geleerd heb, dat loslaten niet 123 gaat en dat je jezelf echt tijd moet geven daarvoor.
@Zela, zeker beter laat dan nooit, en dan is het cirkeltje weer rond, want wat is tijd nou eigenlijk?



@Amy, dat klinkt goed! Vooral ook dat je jezelf kunt zijn. Hij kent jou natuurlijk al, en hoewel dat het eerst misschien moeilijk maakte kan ik me ook voorstellen dat het fijn is. En zeker in de liefde komen de dingen wanneer ze komen, ik weet niet hoe het bij jullie zit maar ik heb in mijn omgeving (en bij mezelf) nog nooit een gehaaste liefde gezien die uiteindelijk geslaagd is... Hardlopers zijn in deze toch vaak doodlopers, denk ik. Als het goed zit kun je de tijd nemen om de dingen af te tasten.

Ik heb soms ook wel eens het gevoel dat mensen dingen overhaast doen in de liefde om aan zichzelf en de buitenwereld te bewijzen dat het écht is. Terwijl het kromme juist is dat als het echt is, je juist de tijd kunt nemen... Althans, dat is hoe ik het zie.
juist jij snapt het.

Trouwens, wat is er verkeerd aan single zijn terwijl je in een relatie problemen op moet lossen waar je in je eentje totaal geen last van hebt . Wat is daar de logica van? Die is er niet..
Alle reacties Link kopieren
Ben benieuwd hoe lang je er klaar mee gaat zijn Zela



Just kidding. Als ik kon toveren dan hielp ik je om zo van die gevoelens af te komen, kon dat maar he.

Want weet je, zo lang die gevoelens er zijn, ga je er (nog) niet klaar mee zijn..

Ik weet er aaaalllleeesss van...
"When it rains, look for rainbows. When it's dark, look for stars.."
Zela: als je de juiste vent hebt, dan zijn er weinig echte relatie problemen

En een relatie brengt zoveel voldoening, ontwikkeling en extra's met zich mee, dat ik mijn vent niet meer inruil!

Dus wat je zegt is een enorme dooddoener natuurlijk



Tuurlijk hebben wij ook een lastige periode gekend, maar dat was ook omdat vriend nog niet alles kon geven ivm geen goede verwerking van vorige relatie. Dat was enorm lastig natuurlijk. Maar tijd en ruimte was het beste wat ik hem kon geven.



Hij vraagt jou dat ook. Dat is in feite dus niet verkeerd. Maar of hij echt eerlijk is? Sorry wat Zandvogel ook zegt; als hij niet eens de moeite wil doen om in gesprek te gaan.



Wij bleven juist wel in gesprek. Hielden beide ook altijd voor ogen dat we samen verder wouden. Dat werd uitgesproken én dat is ook gebeurd. Waar ik elke dag nog steeds blij en dankbaar voor ben.

En als ikzie hoe hij nu met mijn ziekte omgaat, ik had niets beters kunnen krijgen. ♥





Amy: je hebt gelijk dit was geen onverwerkt iets, ik snap ook niet waarom ik dat zei. Haha; wellicht de emoties.

Vandaag trouwens nog steeds huilerig. Stukje rouw en verwerking van waar ik nu door mijn ziekte in ben beland. Mijn leven lijkt op niets van hoe ik het 3maanden geleden had. Bizar eigenlijk. En dit kan alsnog tijdelijk zijn hoor, maar het zet wel alles in een ander perspectief.



Ik ben enorm blij voor je. Mooie ontwikkelingen. Geniet ervan!
Alle reacties Link kopieren
Vanaf mijn 16e altijd relaties gehad. Korte maar ook langer..

Nu jaaaaaren later, nooit gedacht dat ik nu 2,5 jaar vrijgezel ben. Nooit gedacht dat ik dat kon, alleen zijn. Veel moeten verwerken van verdriet en heel veel pijn maar door dat ik nu een lange tijd vrijgezel ben herken ik me eigen ik.

Ik weet wat ik wil en dat is soms ook niet even makkelijk..

Nu sinds kort verlang ik naar een vaste relatie. De zekerheid en het fijne gevoel maar eigenlijk... De ontwikkeling wat ik in die 2,5 jaar ben onder gaan maakt me nu een sterke vrouw. En dat zou ik nooit willen opgeven. Het is nu leren om dat te kunnen combineren met een relatie. Wat een hele uitdaging gaat worden.

Ik hoop dat elk vrouw hier tijdens een pauze, breuk of vrijgezel zijn zichzelf gaat en kan ontdekken. Niks is fijner om problemen/uitdagingen aan te gaan als je jezelf bent.
Bam!!!!
quote:Zandvogel schreef op 02 december 2015 @ 00:31:

Ben benieuwd hoe lang je er klaar mee gaat zijn Zela



Just kidding. Als ik kon toveren dan hielp ik je om zo van die gevoelens af te komen, kon dat maar he.

Want weet je, zo lang die gevoelens er zijn, ga je er (nog) niet klaar mee zijn..

Ik weet er aaaalllleeesss van...

Ik ook zandvogel.. , vertrouw mezelf niet helemaal en hem al helemaal niet haha...

Maar goed daar ga ik niet dood aan, we zien wel. Ik heb wel een paar hele goede inzichten gehad die bij mij het een en ander veranderd hebben.



Social: vind je het heel erg dat ik dat een best wel naïeve instelling vind?

Een relatie is IMO nooit een sprookje in de realiteit. (Ik heb een lange relatie gehad, ok dat was uiteindelijk niet de juiste man voor mij)



Koffie! Fijne dag!
quote:Ycjoo- schreef op 02 december 2015 @ 02:43:

Vanaf mijn 16e altijd relaties gehad. Korte maar ook langer..

Nu jaaaaaren later, nooit gedacht dat ik nu 2,5 jaar vrijgezel ben. Nooit gedacht dat ik dat kon, alleen zijn. Veel moeten verwerken van verdriet en heel veel pijn maar door dat ik nu een lange tijd vrijgezel ben herken ik me eigen ik.

Ik weet wat ik wil en dat is soms ook niet even makkelijk..

Nu sinds kort verlang ik naar een vaste relatie. De zekerheid en het fijne gevoel maar eigenlijk... De ontwikkeling wat ik in die 2,5 jaar ben onder gaan maakt me nu een sterke vrouw. En dat zou ik nooit willen opgeven. Het is nu leren om dat te kunnen combineren met een relatie. Wat een hele uitdaging gaat worden.

Ik hoop dat elk vrouw hier tijdens een pauze, breuk of vrijgezel zijn zichzelf gaat en kan ontdekken. Niks is fijner om problemen/uitdagingen aan te gaan als je jezelf bent.



Ooowww wat herkenbaar! Ik ben nu zo'n jaar en een paar maanden single en heb ongeveer dezelfde ervaringen.

Welkom!
Zela en Social, ik begrijp jullie allebei wel eigenlijk. Wat Social zegt, dat je in een goede relatie weinig problemen hebt... Ik heb hiervoor een relatie gehad met heel veel ruzie, en met mijn huidige vriend heb ik nu voor het eerst (na 1,5 jaar) écht ruzie. Wat dat betreft denk ik wel dat er een verschil is tussen goede en slechte relaties, en als je een slechte relatie hebt gehad kun je een goede herkennen.

Maar ik ben het ook met Zela eens dat een relatie geen sprookje is, er zijn altijd wel dingen die je moet overleven. Al heb ik ook niet het gevoel dat Social het als een sprookje ziet, trouwens. Want ze geef ook wel aan dat haar vriend en zij dingen hebben moeten overwinnen.



Hier gaat het qua gevoel goed, weer een beetje rustig aan contact met vriend. Alleen nu laat m'n gezondheid me in de steek. Op zich niet zo gek na alle stress en het gebrek aan slaap. Alleen ik kan niet echt tijd nemen om uit te zieken (ik heb een eigen bedrijf), maar goed, dan maar proberen rustig aan te doen, zo goed en kwaad als het gaat.



Dat is trouwens ook wel een dingetje dat ik aan moet pakken in de relatie met mezelf: een balans vinden tussen werk en ontspanning. I love my job, echt heel erg, maar ik ben al heel lang niet meer op vakantie geweest en als ik ziek ben dan moet ik alsnog alles oplossen. Dat is dus wel een goed doel: iemand vinden die de boel kan managen als ik er niet ben.
Alle reacties Link kopieren
Hangt ervan af: als een relatie gemakkelijk verloopt omdat 1 van de 2 zich aanpast, is het imo nog steeds niet de "juiste" relatie, omdat er weinig ruzie is. Er is dan weinig ruzie omdat je je mond houdt, dingen binnenhoudt.



Er zijn relaties waar gewoon weinig irritaties zíjn en eea "als vanzelf" loopt, dat is denk ik wat Social bedoelt.

Zo'n soort relatie had ik met ex, 16 jaar lang, en pas de laatste 2 jaar wél eea heen en weer wat we anders wilden zien van elkaar.

Ook omdat je je ontwikkelt, allebei, als het goed is tenminste.

En dat betekent dat je je ook uiteenlopend kunt ontwikkelen, anders over dingen gaat denken in bepaalde (levens)fases en dan gaat het niet meer "als vanzelf".



Dat was voor ons iig een valkuil: wij hadden ook dat idee dat in een goede relatie eea spontaan vanzelf lekker hoorde te lopen.

En krijg je dan dat het niet lekker loopt dat je DUS gaat twijfelen aan de relatie en aan elkaar, of je nog wel past.

Ipv echt praten en "voeling houden" met elkaar (of nu en dan een wél "gezonde" ruzie om de lucht te klaren: ook door ruzie kun je weer verbinding krijgen met elkaar).



Dus wel of geen ruzies zegt gewoon niet veel, tenzij overal en vaak ruzie over maken, om elkaar te willen veranderen in het eigen totaalplaatje en hoe je het zélf ziet en wilt.

Net zo belangrijk is of je de verschillen kunt accepteren en of dat niet om onoverbrugbare issues gaat.

Als je op essentiele gebieden van een relatie maar globaal hetzelfde over eea blijft denken, moet je op minder belangrijke vlakken van elkaar kunnen accepteren dat je verschillend bent.

Een kloon van jezelf zou ook maar saai zijn en alleen maar harmonie geeft imo ook te weinig "vuur" aan de relatie.

Zeker als die harmonie moet komen doordat 1 van de 2 zich aanpast (of allebei uiteindelijk).



Vroeg of laat is de eigenheid kunnen bewaren erg belangrijk in een gezonde relatie en niet dat 1 persoon of allebei zich moet inhouden en bepaalde belangrijke dingen daardoor voor zichzelf loopt te onderdrukken.

Je ware aard of ware zelf kun je niet verloochenen als dat echt iets vrij onveranderlijks is en dat moet je dan levenslang doen, als dat niet past? Om die relatie te kunnen behouden?



In die zin snap ik wat Social zegt: je kunt best lastiger periodes hebben, en omstandigheden, maar globaal is het wel zo fijn met een "juiste" partner, dat er genoeg overeenkomsten zijn om samen door dat soort periodes heen te komen.

Het zijn de fijne periodes die er aan vooraf zijn gegaan om vertrouwen te krijgen in samen de tegenslagen die een relatie uitdagen te kunnen doorstaan: kom je er dan ook dan sámen doorheen of nekt zich dat?

Zolang dingen goed gaan, incl omstandigheden, weet je nog niet wat je aan elkaar hebt bij tegenslag.



En dat wordt nu bij Social nogal uitgedaagd en hij loopt niet weg, ze doen dit sámen!

Een stel dat in rustiger vaarwater al overal bonje en onenigheid over heeft, redt dat hoogstwaarschijnlijk niet.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
Suzy, ja, daarin kan ik me vinden, wat je zegt. Dat geen ruzie maken niet per se betekent dat het een goede relatie is. Want je kunt bv. ook geen ruzie maken omdat je meer een broer-zusrelatie hebt, en dat betekent ook niet per se dat het een goede relatie is. Of inderdaad wat jij zegt, omdat je je teveel aan elkaar aanpast.



Wat jij schrijft over je ex, dat het zestien jaar lang goed ging, maar dat er toen dingen waren die jullie anders zouden willen... Wat ik me afvraag, als je nu terugkijkt, denk je dat het ook mogelijk was geweest dat jullie er samen uit waren gekomen? Of was de breuk onoverkomelijk?



Ik vraag dat vanwege het volgende. Ik schreef hier eerder al dat ik langzaam de normen en waarden die ik van huis uit heb meegekregen begin te doorzien, zoals de traditioneel christelijke ideeën van mijn moeder. Zo is er bij mij met de paplepel ingegoten dat je op een dag 'de ware' tegenkomt, met wie je trouwt, en met wie je dan voor altijd samenblijft. Toen ik eens tegen m'n moeder zei dat ik niet in gemeenschap van goederen zou willen trouwen, werd ze daar helemaal een beetje gepikeerd van. 'Waarom zou je dan überhaupt trouwen?!' 'Als je trouwt is het voor altijd.' etc.

En nu begin ik in te zien wat dit met mijn beeld van liefde heeft gedaan. Als ik een vriend heb, dan ben ik zo obsessief opzoek naar bevestiging dat hij voor altijd bij mij zal blijven. Maar nu pas snap ik dat die zekerheid niet bestaat. Je kunt uit elkaar groeien. Moet je dan uit man en macht proberen te werken aan je relatie/huwelijk? Want dat is wel de opvoeding die ik heb meegekregen. En ik denk dat ik ga proberen om dat beeld los te laten.

Natuurlijk, als er kinderen in het spel zijn is het anders. Maar dan nog geloof ik niet dat het het beste is om je kinderen mee te geven at je beter ongelukkig in een relatie kan blijven zitten i.p.v. allebei gelukkig alleen verder te gaan.
quote:Suzy65 schreef op 02 december 2015 @ 11:45:

Hangt ervan af: als een relatie gemakkelijk verloopt omdat 1 van de 2 zich aanpast, is het imo nog steeds niet de "juiste" relatie, omdat er weinig ruzie is. Er is dan weinig ruzie omdat je je mond houdt, dingen binnenhoudt.



Er zijn relaties waar gewoon weinig irritaties zíjn en eea "als vanzelf" loopt, dat is denk ik wat Social bedoelt.

Zo'n soort relatie had ik met ex, 16 jaar lang, en pas de laatste 2 jaar wél eea heen en weer wat we anders wilden zien van elkaar.

Ook omdat je je ontwikkelt, allebei, als het goed is tenminste.

En dat betekent dat je je ook uiteenlopend kunt ontwikkelen, anders over dingen gaat denken in bepaalde (levens)fases en dan gaat het niet meer "als vanzelf".



Dat was voor ons iig een valkuil: wij hadden ook dat idee dat in een goede relatie eea spontaan vanzelf lekker hoorde te lopen.

En krijg je dan dat het niet lekker loopt dat je DUS gaat twijfelen aan de relatie en aan elkaar, of je nog wel past.

Ipv echt praten en "voeling houden" met elkaar (of nu en dan een wél "gezonde" ruzie om de lucht te klaren: ook door ruzie kun je weer verbinding krijgen met elkaar).



Dus wel of geen ruzies zegt gewoon niet veel, tenzij overal en vaak ruzie over maken, om elkaar te willen veranderen in het eigen totaalplaatje en hoe je het zélf ziet en wilt.

Net zo belangrijk is of je de verschillen kunt accepteren en of dat niet om onoverbrugbare issues gaat.

Als je op essentiele gebieden van een relatie maar globaal hetzelfde over eea blijft denken, moet je op minder belangrijke vlakken van elkaar kunnen accepteren dat je verschillend bent.

Een kloon van jezelf zou ook maar saai zijn en alleen maar harmonie geeft imo ook te weinig "vuur" aan de relatie.

Zeker als die harmonie moet komen doordat 1 van de 2 zich aanpast (of allebei uiteindelijk).



Precies, dat gaat je echt opbreken weet ik helaas uit ervaring.



Ik wil overigens ook niet beweren dat het niet bestaat wat Social zegt, ik vind het alleen een beetje moeilijk om daarin te geloven aangezien ik het (nog) niet heb meegemaakt.

Ik heb de neiging om qua denken best wel zwart wit te zijn en aangezien veel dingen best wel moeizaam gaan in mijn leven heb ik soms gewoon de neiging er wat cynisch tegenaan te kijken, dat weet ik.



Collega gezien net, meteen een record gevestigd , ben rustig gebleven, na een paar uur me max. 10 minuten onrustig gevoeld maar mezelf vrij snel herpakt. Hoppa!
Haligh en Suzy mooi verwoord.

Goede relatie heeft imo niks met wel/geen ruzie te maken.

Meer met het gevoel van verbondenheid en idd dat vanzelf gaan, elkaar respecteren, in de waarde laten.

Eigenlijk dat je een betere versie van jezelf wordt doordat je positieve dingen worden versterkt en je minpuntjes wat afvlakken ofzo.

Doordat je elkaar een spiegel voorhoud, open communiceert, aangeeft wat je dwars zit en idd NIET je aanpassen en zwijgen over wat je dwarst zit. Ik vind dat ik door mijn vriend groei, we dagen elkaar uit, op een speelse manier, met plagen, maar ook serieus, elkaar steunen en motiveren mbt ambities, persoonlijke ontwikkeling etc.



En idd het is geen sprookje, je maakt elkaar mee in goede én in slechte tijden.

En juist dat laatste zorgt denk ik voor die bevestiging dat het echt goed zit.

Als je samen iets heftigs doormaakt en dat samen overwint en eigenlijk juist dichter bij elkaar komt.



En vriend en ik hebben ook zeker wel eens ruzie, onenigheid of een meningsverschil.

Maar ook dan laat je elkaar in de waarde door te respecteren dat je er beide anders over denkt.

Of dat je open communiceert over dingen en ook beide bij jezelf nagaat wat je eigen aandeel is en of je dat misschien anders kan doen, zonder dat je je helemaal aanpast of veranderd





Zela: ik snap jou ook goed en je hoeft er ook niet in te geloven, máár: sta er misschien wel voor open.

Want het bestaat echt! En alles wat super moeizaam gaat en moeilijk en waar je verdrietig of super onzeker van wordt, zonder dat je daarover in gesprek kan gaan, hoort imo niet binnen een goede relatie.
Social: dank je wel, klopt ook wel wat je zegt.

Toch 1, euuhh opmerking (ik kan het niet laten): ik heb vorige week mij ineens gerealiseerd dat hij mij niet verdrietig en in de war maakt, dat deed ik echt zelf.

(Is altijd zo, niet alleen bij mij: je wordt niet ongelukkig van een situatie, enkel van hoe je erover denkt en mee omgaat. Het zijn enkel gedachten die je gevoel/emoties bepalen)



Ik ben geen 14 meer, ik ga niet enkel naar hem met mijn vinger wijzen. Ik ben zelf verantwoordelijk voor mijn leven en voor mijn geluk, niet hij.

Hij heeft verder niks fout gedaan, hij is duidelijk en eerlijk geweest.

Probleem is alleen dat de spanning en wat we voelen voor mekaar daarmee niet weg zijn. Maar ja daar heb ik bij hem helaas geen controle over.. (en bij mezelf ook niet helemaal aangezien ik mijn gevoel niet uit kan zetten), en ik kan hem ook niet dwingen te praten met mij als hij daar blijkbaar niet aan toe is.



En dat het niet loopt hoe ik dat in mijn hoofd had kan ik hem toch ook echt niet kwalijk nemen. Zo'n dramaqueen ben ik nou ook weer niet
Ik merk trouwens dat ik best vaak mijn relatie promoot, haha!

Dat komt vooral omdat ik hier vaak lees dat iemand (nog) geen relatie wil omdat diegene bang is om dan weer een stukje van jezelf kwijt te raken.



En juist dát vind ik onzin. Want in een goede relatie bestaat dat niet.

Tuurlijk is het geven en nemen, maar zoals ik al vaker zeg, wordt ik juist een nog betere versie van mijzelf.



In een slechte relatie zou dat kunnen gebeuren, maar dan is het beter om te zeggen dat je nooit weer jezelf wilt verliezen in een slechte relatie

Ook hoef je nog niet 100% klaar zijn met jezelf ontwikkelen, vóór je een relatie ingaat, ik worstel soms ook nog met dingetjes en dat kan ik prima binnen mijn relatie oplossen. Je moet ergens wel een stevige basis hebben opgebouwd om niet in oude patronen te vervallen, waar de meeste hier mee bekend zijn door een eerdere (slechte) relatie.



Nja dat wou ik nog even toevoegen!!
quote:Zelatrice schreef op 02 december 2015 @ 16:16:

Social: dank je wel, klopt ook wel wat je zegt.

Toch 1, euuhh opmerking (ik kan het niet laten): ik heb vorige week mij ineens gerealiseerd dat hij mij niet verdrietig en in de war maakt, dat deed ik echt zelf.

(Is altijd zo, niet alleen bij mij: je wordt niet ongelukkig van een situatie, enkel van hoe je erover denkt en mee omgaat. Het zijn enkel gedachten die je gevoel/emoties bepalen)



Ik ben geen 14 meer, ik ga niet enkel naar hem met mijn vinger wijzen. Ik ben zelf verantwoordelijk voor mijn leven en voor mijn geluk, niet hij.

Hij heeft verder niks fout gedaan, hij is duidelijk en eerlijk geweest.

Probleem is alleen dat de spanning en wat we voelen voor mekaar daarmee niet weg zijn. Maar ja daar heb ik bij hem helaas geen controle over.. (en bij mezelf ook niet helemaal aangezien ik mijn gevoel niet uit kan zetten), en ik kan hem ook niet dwingen te praten met mij als hij daar blijkbaar niet aan toe is.



En dat het niet loopt hoe ik dat in mijn hoofd had kan ik hem toch ook echt niet kwalijk nemen. Zo'n dramaqueen ben ik nou ook weer niet



Zela: Wees niet té hard voor jezelf. Je hebt 100% gelijk dat een situatie op zich niks is en je daarom ook niet verdrietig kan maken.

Dat ontstaat inderdaad door je eigen gedachtes erover en gevoelens die eigenlijk al automatische patronen oppoppen.

MAAR er is wel een wisselwerking tussen jullie, dus hij heeft ook een aandeel.



En ik weet niet wat hij je precies heeft voorgehouden en of hij daarin nog steeds hetzelfde is, dan ligt het inderdaad meer bij jou.

Verwacht jij teveel, ondanks dat hij duidelijk is geweest, als hij wisselende signalen afgeeft dan ligt er ook een stuk bij hem.
Alle reacties Link kopieren
quote:Social schreef op 02 december 2015 @ 16:20:

Ik merk trouwens dat ik best vaak mijn relatie promoot, haha!

Dat komt vooral omdat ik hier vaak lees dat iemand (nog) geen relatie wil omdat diegene bang is om dan weer een stukje van jezelf kwijt te raken.



En juist dát vind ik onzin. Want in een goede relatie bestaat dat niet.

Tuurlijk is het geven en nemen, maar zoals ik al vaker zeg, wordt ik juist een nog betere versie van mijzelf.



In een slechte relatie zou dat kunnen gebeuren, maar dan is het beter om te zeggen dat je nooit weer jezelf wilt verliezen in een slechte relatie

Ook hoef je nog niet 100% klaar zijn met jezelf ontwikkelen, vóór je een relatie ingaat, ik worstel soms ook nog met dingetjes en dat kan ik prima binnen mijn relatie oplossen. Je moet ergens wel een stevige basis hebben opgebouwd om niet in oude patronen te vervallen, waar de meeste hier mee bekend zijn door een eerdere (slechte) relatie.



Nja dat wou ik nog even toevoegen!! Het hoeft niet altijd inderdaad het geval te zijn. Maar dat jij een super relatie hebt en goed zit wil niet zeggen dat andere meteen zon relatie kan krijgen. Want vind maar eens een goede relatie... Dat ligt niet zo voor de hand en vind het te naïef dat je niet verder denkt dat het voor anderen wel moeilijk kan zijn. Of beter gezegd, zoek maar eens zulke mannen net als jou vent! Alles moet wel kloppen he..
Bam!!!!
quote:Ycjoo- schreef op 02 december 2015 @ 16:37:

[...]





Het hoeft niet altijd inderdaad het geval te zijn. Maar dat jij een super relatie hebt en goed zit wil niet zeggen dat andere meteen zon relatie kan krijgen. Want vind maar eens een goede relatie... Dat ligt niet zo voor de hand en vind het te naïef dat je niet verder denkt dat het voor anderen wel moeilijk kan zijn. Of beter gezegd, zoek maar eens zulke mannen net als jou vent! Alles moet wel kloppen he..Klopt. Daarom geef ik ook het alternatief: je niet weer willen verliezen in een slechte relatie.
Alle reacties Link kopieren
quote:Zelatrice schreef op 02 december 2015 @ 07:39:

[...]





Ooowww wat herkenbaar! Ik ben nu zo'n jaar en een paar maanden single en heb ongeveer dezelfde ervaringen.

Welkom!Haha, lekker door gaan met je leven. Ik weet niet of ik hier moet zitten.. Want ik merk in berichten dat mensen hun eigen situatie als voortouw nemen om anderen te over tuigen ipv om advies te geven. Waarom? Het verpest wat eigenlijk het doel was van dit topic om elkaar te steunen en advies/tips te geven. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.
Bam!!!!
Alle reacties Link kopieren
quote:Social schreef op 02 december 2015 @ 16:44:

[...]





Klopt. Daarom geef ik ook het alternatief: je niet weer willen verliezen in een slechte relatie.Absoluut niet. En geen enkel meisje/vrouw moet genoegen nemen met plaats '2'. In welke zin dan ook.
Bam!!!!
quote:Social schreef op 02 december 2015 @ 16:24:

[...]





Zela: Wees niet té hard voor jezelf. Je hebt 100% gelijk dat een situatie op zich niks is en je daarom ook niet verdrietig kan maken.

Dat ontstaat inderdaad door je eigen gedachtes erover en gevoelens die eigenlijk al automatische patronen oppoppen.

MAAR er is wel een wisselwerking tussen jullie, dus hij heeft ook een aandeel.



En ik weet niet wat hij je precies heeft voorgehouden en of hij daarin nog steeds hetzelfde is, dan ligt het inderdaad meer bij jou.

Verwacht jij teveel, ondanks dat hij duidelijk is geweest, als hij wisselende signalen afgeeft dan ligt er ook een stuk bij hem.

Hij heeft me helemaal niks voorgehouden, en de (meer lichamelijke) signalen zijn nog precies hetzelfde als in het begin. Dat kan ik niet goed uitleggen maar zodra we in mekaars buurt zijn worden we zenuwachtig.

En dat voel ik (zeker met mn HSP) heel erg sterk aan, evenals zijn angst/onzekerheid. (Ik ben bovendien tegenwoordig de enige van kantoor die hij angstvallig vermijd en zo min mogelijk tegen praat... . Schattig en kinderachtig tegelijk)

Zoals ik al zei, hij doet moeilijk aangezien hij met zichzelf in gevecht is, daar kan ik verder niks mee...

Dus idd dat ligt bij hem.... (kan iemand even tegen mijn vlindertuin zeggen dat ie wat mij betreft gesloten kan worden ondanks luid protest.. grrrrrrr..)

Chicos Estupidos ...



Ik wil trouwens echt wel geloven wat je zegt over relaties, maar misschien geldt dat gewoon niet voor iedereen...

Ga ik overigens niet dood aan hoor... (meeeehhh ik wil patat...)
Alle reacties Link kopieren
Tja het klinkt inderdaad allemaal heel mooi zoals Social het omschrijft, en ik geloof ook wel dat dat kan.

Mijn Game Over gevoel wordt alleen maar sterker, en dan vooral het gevoel dat ik geen enkele behoefte voel om met iemand samen te zijn.

Want wat Social noemt, dat kun je dus ook in je eentje. Alleen zijn dan andere mensen je spiegel, meer verschillende mensen denk ik. Ik weet het niet. Ik voel me ook wat gezonde relaties betreft een groentje eerste klas. Want ik heb geen idee hoe dat gaat, een gezonde relatie. En dat vind ik best wel erg.

Dus blijf ik voorlopig maar werken aan een gezond gevoel van eigenwaarde en zelfrespect, daar in blijven investeren is voorlopig het beste wat ik kan doen.

Fijn dat het zo goed gaat tussen jullie Social

En succes met die wilde vlindertuin Zela

Kun je ze niet gewoon neermeppen?
"When it rains, look for rainbows. When it's dark, look for stars.."

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven