Psyche
alle pijlers
Extreem introvert en ik heb er last van
donderdag 19 januari 2017 16:43
Ik vind dit een beetje eng, om dat ik nooit eerder een topic heb geopend over mijn psyche (behalve dan over de vraag hoe therapie werkt, maar dan zonder inhoudelijk op mij zelf in te gaan), but here we go..
Ik ben erg in mij zelf gekeerd. Altijd al geweest, als kind heb ik maanden aan een stuk niets gezegd, om dat mijn innerlijk wereld gewoon zo uit gebreid is. Ouders in de stress natuurlijk...maar je ontdekt van zelf sociale constructies als je af wijkt tov het gemiddelde en ook in staat bent je wat aan te passen
Ik ben ook wel verlegen, maar ik bedoel de introvertie niet op die manier. Ik zit uren, dagen, weken in mijn hoofd. En het wordt steeds erger eigenlijk, zodanig dat de wereld om me heen me vreemd lijkt. Ik bedoel niet dat ik een psychose heb of zo, dat zeker niet. Maar het is een wereld op zich daar tussen die schedel wanden. Ik kan elk herinnering in mijn hoofd 'grijpen' en dan ben ik exact daar weer. Niets is echt lineair. Het zijn niet per se slechte herinneringen zo als met trauma's, maar gewoon, herinneringen. Het is beperkend. Terwijl in de buitenwereld iets gebeurt, gebeurt er ook iets 'voor mijn netvlies', ik kijk door 2 paar ogen, eentje uit herinnering x en eentje in real time.
Het echt problematische is dat ik continu bedenk wat mensen denken tov mij, continu parameters die fluctueren en ik continu bang ben dat als ik a doe, dan b volgt (meestal afkeuring). Ik mijd mensen, ik heb ook vrij wel niemand eigenlijk in mijn leven (meer), gewoon om dat ik voel dat ik mij niet lang meer normaal kan voor doen. Dat doe ik op mijn werk al.
Ik heb therapie, vind het een beetje onzinnig allemaal, maar ik ga wel door hoor. Het woord 'medicatie' is gevallen, maar ik wil daar toch nog even over na denken. Ik doe zeer analytisch werk, en dat extreem visuele stelt mij in staat om mijn werk goed te doen. Dat is dan een plus punt, voor de rest lijkt het me zo veel beter als die wervelwind aan plaatjes in mijn hoofd verdwijnt.
Herkent iemand dit? En wat hielp jou? Of koester je het juist? Nog maals ik vind dit best wel eng, want het is heel persoonlijk en ik vind het zelf ook best wel vaag. Misschien stel ik me gewoon aan. Ik ben ook niet goed met woorden en zeker niet om mijn plaatjes te vertalen naar woorden
Ik ben erg in mij zelf gekeerd. Altijd al geweest, als kind heb ik maanden aan een stuk niets gezegd, om dat mijn innerlijk wereld gewoon zo uit gebreid is. Ouders in de stress natuurlijk...maar je ontdekt van zelf sociale constructies als je af wijkt tov het gemiddelde en ook in staat bent je wat aan te passen
Ik ben ook wel verlegen, maar ik bedoel de introvertie niet op die manier. Ik zit uren, dagen, weken in mijn hoofd. En het wordt steeds erger eigenlijk, zodanig dat de wereld om me heen me vreemd lijkt. Ik bedoel niet dat ik een psychose heb of zo, dat zeker niet. Maar het is een wereld op zich daar tussen die schedel wanden. Ik kan elk herinnering in mijn hoofd 'grijpen' en dan ben ik exact daar weer. Niets is echt lineair. Het zijn niet per se slechte herinneringen zo als met trauma's, maar gewoon, herinneringen. Het is beperkend. Terwijl in de buitenwereld iets gebeurt, gebeurt er ook iets 'voor mijn netvlies', ik kijk door 2 paar ogen, eentje uit herinnering x en eentje in real time.
Het echt problematische is dat ik continu bedenk wat mensen denken tov mij, continu parameters die fluctueren en ik continu bang ben dat als ik a doe, dan b volgt (meestal afkeuring). Ik mijd mensen, ik heb ook vrij wel niemand eigenlijk in mijn leven (meer), gewoon om dat ik voel dat ik mij niet lang meer normaal kan voor doen. Dat doe ik op mijn werk al.
Ik heb therapie, vind het een beetje onzinnig allemaal, maar ik ga wel door hoor. Het woord 'medicatie' is gevallen, maar ik wil daar toch nog even over na denken. Ik doe zeer analytisch werk, en dat extreem visuele stelt mij in staat om mijn werk goed te doen. Dat is dan een plus punt, voor de rest lijkt het me zo veel beter als die wervelwind aan plaatjes in mijn hoofd verdwijnt.
Herkent iemand dit? En wat hielp jou? Of koester je het juist? Nog maals ik vind dit best wel eng, want het is heel persoonlijk en ik vind het zelf ook best wel vaag. Misschien stel ik me gewoon aan. Ik ben ook niet goed met woorden en zeker niet om mijn plaatjes te vertalen naar woorden
donderdag 19 januari 2017 17:48
Hee strikje, ik heb nog wel eens aan je vorige topic gedacht, blij te lezen dat je therapie hebt gevonden. Ik vind het dapper van je dat je een topic durft te openen, volgens mij is dat nog best wel een drempel voor je.
Het is overigens niet zo dat je helemaal onleesbaar ben (niet slaan ajb) want ook uit al je vorige berichten is heel duidelijk dat je enorm in je hoofd zit en enorm worstelt met wat anderen van je vinden.
Je probeert constant de hele boel onder controle te houden met het in de gaten houden van al je parameters. Gaat je nooit lukken natuurlijk want er zijn oneindig veel parameters. Dat kost natuurlijk ook reteveel energie al dat geproces de godganse dag
De meeste mensen zijn misschien niet snugger op jouw manier maar ze redden het best in de wereld, in ieder geval beter dan jij op dit moment. Dat bedoel ik niet onaardig maar ze doen toch iets goed als ze zich gewoon kunnen handhaven en blij voelen in die wereld vol parameters.
Ze zouden je bijvoorbeeld kunnen leren om niet meer elk signaal op te pikken, al die signalen zorgen voor enorm veel ruis die er eigenlijk niet toe doet. Of kunnen leren hoe je je wat minder aantrekt van wat andere mensen van je vinden. Maar... dan moet je wel openstaan voor hun manier van naar de dingen kijken, ook al vind je ze niet zo snugger. Je plaatst je daarmee boven ze zodat je niks van ze aan hoeft te nemen terwijl er heus exemplaren tussen zitten waarmee je verder kan komen.
Toen ik depressief was had ik overigens ook constant het gevoel dat ik niet bij de wereld hoorde, soort muur tussen wereld en mij (of een bubbel wat je wil) en ging een groot deel van mijn tijd op aan het voorspellen van andermans reactie. Er is dan ook bijna geen contact mogelijk met de mensen om heen want ze krijgen gewoon geen toegang en haken vervolgens af. En dat vervreemdje nog meer van de wereld, dus vind het verdrietig te lezen dat je nu zo in jezelf gekeerd zit.
Ook introverte mensen hebben contact nodig, misschien korter en minder vaak dan extraverte mensen maar ook zij willen gezien worden. Dit heeft niks met introversie te maken, wel met moeite om contact te leggen.
Oh ja, het doet er niet toe of er een trauma aan ten grondslag ligt of niet. Je zit er in vast en hebt er last van. Genoeg reden om er wat mee te doen. Als je huidige therapeut je echt niet ligt kan je ook nog op zoek naar een andere die zich wat beter in jouw belevingswereld kan verplaatsen.
Het is overigens niet zo dat je helemaal onleesbaar ben (niet slaan ajb) want ook uit al je vorige berichten is heel duidelijk dat je enorm in je hoofd zit en enorm worstelt met wat anderen van je vinden.
Je probeert constant de hele boel onder controle te houden met het in de gaten houden van al je parameters. Gaat je nooit lukken natuurlijk want er zijn oneindig veel parameters. Dat kost natuurlijk ook reteveel energie al dat geproces de godganse dag
De meeste mensen zijn misschien niet snugger op jouw manier maar ze redden het best in de wereld, in ieder geval beter dan jij op dit moment. Dat bedoel ik niet onaardig maar ze doen toch iets goed als ze zich gewoon kunnen handhaven en blij voelen in die wereld vol parameters.
Ze zouden je bijvoorbeeld kunnen leren om niet meer elk signaal op te pikken, al die signalen zorgen voor enorm veel ruis die er eigenlijk niet toe doet. Of kunnen leren hoe je je wat minder aantrekt van wat andere mensen van je vinden. Maar... dan moet je wel openstaan voor hun manier van naar de dingen kijken, ook al vind je ze niet zo snugger. Je plaatst je daarmee boven ze zodat je niks van ze aan hoeft te nemen terwijl er heus exemplaren tussen zitten waarmee je verder kan komen.
Toen ik depressief was had ik overigens ook constant het gevoel dat ik niet bij de wereld hoorde, soort muur tussen wereld en mij (of een bubbel wat je wil) en ging een groot deel van mijn tijd op aan het voorspellen van andermans reactie. Er is dan ook bijna geen contact mogelijk met de mensen om heen want ze krijgen gewoon geen toegang en haken vervolgens af. En dat vervreemdje nog meer van de wereld, dus vind het verdrietig te lezen dat je nu zo in jezelf gekeerd zit.
Ook introverte mensen hebben contact nodig, misschien korter en minder vaak dan extraverte mensen maar ook zij willen gezien worden. Dit heeft niks met introversie te maken, wel met moeite om contact te leggen.
Oh ja, het doet er niet toe of er een trauma aan ten grondslag ligt of niet. Je zit er in vast en hebt er last van. Genoeg reden om er wat mee te doen. Als je huidige therapeut je echt niet ligt kan je ook nog op zoek naar een andere die zich wat beter in jouw belevingswereld kan verplaatsen.
donderdag 19 januari 2017 17:49
quote:strikjemetstippels schreef op 19 januari 2017 @ 17:44:
[...]
Ik bedoel meer 'ik heb weinig mensen'. Een vraag als 'hoe was je weekend' vind ik al klote. Heel normale vraag, maar voor mij is het net zo saai als elk weekend, beetje achter de pc, beetje muziek luisteren, stomme film kijken, slapen.
En wat is er mis met het antwoord ´Lekker rustig`?
Weet je, ik heb sinds kort een baan. Een weekendbaan om precies te zijn. Omdat ik me stierlijk verveel in het weekend. De financien laten geen uitspattingen toe, dus we hangen thuis op de bank, ik doe het huishouden, we doen wat boodschappen, liggen in de tuinstoel (nu even niet), beetje pc, beetje muziek, stomme film, slapen. Precies hetzelfde als jij dus. En in de winter al helemaal (in de zomer vinden we rommelmarkten wel leuk, kost ook weinig).
En wij hebben best wel wat mensen om ons heen, maar iedereen heeft het druk tegenwoordig, dus het grootste deel zien we hooguit 2x per jaar en met sommige koppels halen we dat niet eens. Evengoed was mijn weekend altijd prima hoor. Niks mis met ´lekker rustig´.
[...]
Ik bedoel meer 'ik heb weinig mensen'. Een vraag als 'hoe was je weekend' vind ik al klote. Heel normale vraag, maar voor mij is het net zo saai als elk weekend, beetje achter de pc, beetje muziek luisteren, stomme film kijken, slapen.
En wat is er mis met het antwoord ´Lekker rustig`?
Weet je, ik heb sinds kort een baan. Een weekendbaan om precies te zijn. Omdat ik me stierlijk verveel in het weekend. De financien laten geen uitspattingen toe, dus we hangen thuis op de bank, ik doe het huishouden, we doen wat boodschappen, liggen in de tuinstoel (nu even niet), beetje pc, beetje muziek, stomme film, slapen. Precies hetzelfde als jij dus. En in de winter al helemaal (in de zomer vinden we rommelmarkten wel leuk, kost ook weinig).
En wij hebben best wel wat mensen om ons heen, maar iedereen heeft het druk tegenwoordig, dus het grootste deel zien we hooguit 2x per jaar en met sommige koppels halen we dat niet eens. Evengoed was mijn weekend altijd prima hoor. Niks mis met ´lekker rustig´.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
donderdag 19 januari 2017 17:50
quote:Ameliaaa schreef op 19 januari 2017 @ 17:46:
Je leeft erg in je hoofd. Ik denk niet dat dat een stoornis is eigenlijk. Ik ben ook niet zo van het indelen van problemen in etiketten. Heeft zo weinig zin soms, vind ik.
Misschien wel een nawee/gevolg van een periode waarin je dat als overlevingsmechanisme gebruikte. Mensen doen dat, als de situatie vervelend is en ze er niet uit kunnen ontsnappen. Zou dat misschien kunnen? Het kan in je karakter zitten, wat versterkt kan worden door bepaalde ervaringen, denk ik.Nee, ik heb niet echt iets mee gemaakt dat dat heeft veroorzaakt, ik was zo als klein kind. Ik heb wel gelezen dat mensen met ernstig trauma dat doen, maar dat is geen standaard onderdeel van hun karakter. Dat is het bij mij wel meen ik.
Je leeft erg in je hoofd. Ik denk niet dat dat een stoornis is eigenlijk. Ik ben ook niet zo van het indelen van problemen in etiketten. Heeft zo weinig zin soms, vind ik.
Misschien wel een nawee/gevolg van een periode waarin je dat als overlevingsmechanisme gebruikte. Mensen doen dat, als de situatie vervelend is en ze er niet uit kunnen ontsnappen. Zou dat misschien kunnen? Het kan in je karakter zitten, wat versterkt kan worden door bepaalde ervaringen, denk ik.Nee, ik heb niet echt iets mee gemaakt dat dat heeft veroorzaakt, ik was zo als klein kind. Ik heb wel gelezen dat mensen met ernstig trauma dat doen, maar dat is geen standaard onderdeel van hun karakter. Dat is het bij mij wel meen ik.
donderdag 19 januari 2017 17:54
quote:moringa schreef op 19 januari 2017 @ 17:48:
Hee strikje, ik heb nog wel eens aan je vorige topic gedacht, blij te lezen dat je therapie hebt gevonden. Ik vind het dapper van je dat je een topic durft te openen, volgens mij is dat nog best wel een drempel voor je.
Het is overigens niet zo dat je helemaal onleesbaar ben (niet slaan ajb) want ook uit al je vorige berichten is heel duidelijk dat je enorm in je hoofd zit en enorm worstelt met wat anderen van je vinden.
Je probeert constant de hele boel onder controle te houden met het in de gaten houden van al je parameters. Gaat je nooit lukken natuurlijk want er zijn oneindig veel parameters. Dat kost natuurlijk ook reteveel energie al dat geproces de godganse dag
De meeste mensen zijn misschien niet snugger op jouw manier maar ze redden het best in de wereld, in ieder geval beter dan jij op dit moment. Dat bedoel ik niet onaardig maar ze doen toch iets goed als ze zich gewoon kunnen handhaven en blij voelen in die wereld vol parameters.
Ze zouden je bijvoorbeeld kunnen leren om niet meer elk signaal op te pikken, al die signalen zorgen voor enorm veel ruis die er eigenlijk niet toe doet. Of kunnen leren hoe je je wat minder aantrekt van wat andere mensen van je vinden. Maar... dan moet je wel openstaan voor hun manier van naar de dingen kijken, ook al vind je ze niet zo snugger. Je plaatst je daarmee boven ze zodat je niks van ze aan hoeft te nemen terwijl er heus exemplaren tussen zitten waarmee je verder kan komen.
Toen ik depressief was had ik overigens ook constant het gevoel dat ik niet bij de wereld hoorde, soort muur tussen wereld en mij (of een bubbel wat je wil) en ging een groot deel van mijn tijd op aan het voorspellen van andermans reactie. Er is dan ook bijna geen contact mogelijk met de mensen om heen want ze krijgen gewoon geen toegang en haken vervolgens af. En dat vervreemdje nog meer van de wereld, dus vind het verdrietig te lezen dat je nu zo in jezelf gekeerd zit.
Ook introverte mensen hebben contact nodig, misschien korter en minder vaak dan extraverte mensen maar ook zij willen gezien worden. Dit heeft niks met introversie te maken, wel met moeite om contact te leggen.
Oh ja, het doet er niet toe of er een trauma aan ten grondslag ligt of niet. Je zit er in vast en hebt er last van. Genoeg reden om er wat mee te doen. Als je huidige therapeut je echt niet ligt kan je ook nog op zoek naar een andere die zich wat beter in jouw belevingswereld kan verplaatsen.
Dat denk ik ook altijd hoor. Dat is nog een bron van frustratie. "Zij hebben x % minder denk kracht en gvd, zij leven wel normaal! It shouldn't BE like this/doesn't compute' <--- en meer innerlijk drama
Ik plaats me eigenlijk ver onder hen, ook al ben ik op 1 vlak superieur (of met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dan). Ik vind het overigens lastig om iemand te selecteren als therapeut, die mij zou kunnen begrijpen. Deze is vrij politiek correct (hij had een opmerking over een bepaalde politieke toestand) en dat vind ik dan al snel enorm beperkend (ik houd niet van dogma). Maar ja, in de soft sciences, zou je dat niet altijd houden?
Ik ben nog denkende aan medicatie hoor.
Hee strikje, ik heb nog wel eens aan je vorige topic gedacht, blij te lezen dat je therapie hebt gevonden. Ik vind het dapper van je dat je een topic durft te openen, volgens mij is dat nog best wel een drempel voor je.
Het is overigens niet zo dat je helemaal onleesbaar ben (niet slaan ajb) want ook uit al je vorige berichten is heel duidelijk dat je enorm in je hoofd zit en enorm worstelt met wat anderen van je vinden.
Je probeert constant de hele boel onder controle te houden met het in de gaten houden van al je parameters. Gaat je nooit lukken natuurlijk want er zijn oneindig veel parameters. Dat kost natuurlijk ook reteveel energie al dat geproces de godganse dag
De meeste mensen zijn misschien niet snugger op jouw manier maar ze redden het best in de wereld, in ieder geval beter dan jij op dit moment. Dat bedoel ik niet onaardig maar ze doen toch iets goed als ze zich gewoon kunnen handhaven en blij voelen in die wereld vol parameters.
Ze zouden je bijvoorbeeld kunnen leren om niet meer elk signaal op te pikken, al die signalen zorgen voor enorm veel ruis die er eigenlijk niet toe doet. Of kunnen leren hoe je je wat minder aantrekt van wat andere mensen van je vinden. Maar... dan moet je wel openstaan voor hun manier van naar de dingen kijken, ook al vind je ze niet zo snugger. Je plaatst je daarmee boven ze zodat je niks van ze aan hoeft te nemen terwijl er heus exemplaren tussen zitten waarmee je verder kan komen.
Toen ik depressief was had ik overigens ook constant het gevoel dat ik niet bij de wereld hoorde, soort muur tussen wereld en mij (of een bubbel wat je wil) en ging een groot deel van mijn tijd op aan het voorspellen van andermans reactie. Er is dan ook bijna geen contact mogelijk met de mensen om heen want ze krijgen gewoon geen toegang en haken vervolgens af. En dat vervreemdje nog meer van de wereld, dus vind het verdrietig te lezen dat je nu zo in jezelf gekeerd zit.
Ook introverte mensen hebben contact nodig, misschien korter en minder vaak dan extraverte mensen maar ook zij willen gezien worden. Dit heeft niks met introversie te maken, wel met moeite om contact te leggen.
Oh ja, het doet er niet toe of er een trauma aan ten grondslag ligt of niet. Je zit er in vast en hebt er last van. Genoeg reden om er wat mee te doen. Als je huidige therapeut je echt niet ligt kan je ook nog op zoek naar een andere die zich wat beter in jouw belevingswereld kan verplaatsen.
Dat denk ik ook altijd hoor. Dat is nog een bron van frustratie. "Zij hebben x % minder denk kracht en gvd, zij leven wel normaal! It shouldn't BE like this/doesn't compute' <--- en meer innerlijk drama
Ik plaats me eigenlijk ver onder hen, ook al ben ik op 1 vlak superieur (of met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dan). Ik vind het overigens lastig om iemand te selecteren als therapeut, die mij zou kunnen begrijpen. Deze is vrij politiek correct (hij had een opmerking over een bepaalde politieke toestand) en dat vind ik dan al snel enorm beperkend (ik houd niet van dogma). Maar ja, in de soft sciences, zou je dat niet altijd houden?
Ik ben nog denkende aan medicatie hoor.
donderdag 19 januari 2017 17:55
quote:strikjemetstippels schreef op 19 januari 2017 @ 17:50:
[...]
Nee, ik heb niet echt iets mee gemaakt dat dat heeft veroorzaakt, ik was zo als klein kind. Ik heb wel gelezen dat mensen met ernstig trauma dat doen, maar dat is geen standaard onderdeel van hun karakter. Dat is het bij mij wel meen ik.
Of je terugtrekken is je natuurlijk neiging maar je hebt nooit een andere strategie geleerd om met dingen om te gaan.
En als je het maar vaak genoeg doet wordt er vanzelf een diep pad in je hersens uitgesleten waar je automatisch inschiet. Kan ook.
Je beschrijft jezelf als logisch en zakelijk.
Dat is hoe je jezelf presenteert.
Zakelijk en 'constant bezig met wat andere mensen vinden' vind ik niet echt in lijn met elkaar.
Maar volgens mij zit onder al die logica en zakelijkheid een enorme berg emotie die nergens naartoe kan maar die nu wel constant in je gedachten omhoog probeert te komen.
[...]
Nee, ik heb niet echt iets mee gemaakt dat dat heeft veroorzaakt, ik was zo als klein kind. Ik heb wel gelezen dat mensen met ernstig trauma dat doen, maar dat is geen standaard onderdeel van hun karakter. Dat is het bij mij wel meen ik.
Of je terugtrekken is je natuurlijk neiging maar je hebt nooit een andere strategie geleerd om met dingen om te gaan.
En als je het maar vaak genoeg doet wordt er vanzelf een diep pad in je hersens uitgesleten waar je automatisch inschiet. Kan ook.
Je beschrijft jezelf als logisch en zakelijk.
Dat is hoe je jezelf presenteert.
Zakelijk en 'constant bezig met wat andere mensen vinden' vind ik niet echt in lijn met elkaar.
Maar volgens mij zit onder al die logica en zakelijkheid een enorme berg emotie die nergens naartoe kan maar die nu wel constant in je gedachten omhoog probeert te komen.
donderdag 19 januari 2017 17:57
quote:strikjemetstippels schreef op 19 januari 2017 @ 17:41:
[...]
Ja ik heb dat ook, die avonturen. Los nog van de herinneringen. En ik onthoud mijn dromen altijd, en weet ze ook nog van mijn 3e. Soms denk ik wel eens dat mijn geheugen gewoon vol zit en ik beter een externe harde schijf aan mijn brein kan koppelen, of zo'n pensieve als in Harry Potter
Ik denk dat men me ook een beetje vaag vindt om dat ik soms niet op de juiste woorden kan komen, om dat ik het plaatje voor me zie en dat probeer te vertalen naar woorden. Of dat ik soms hard op de verschillende invalshoeken dan bespreek en de argumenten er bij. Normaal gezien zou je dan moeten zeggen denk ik 'ja geen mening nog'.
dat schakelen ja, dat herken ik, en dat wil soms niet zo.
Erg herkenbaar
Wat fijn om te lezen dat er meer mensen zijn die dit hebben.
Vroeger, nu nog steeds hoor, werd ik gekwalificeerd en getypeerd als apart, excentriek, introvert en een echte dromer met voelsprieten op.
Ik neem heel veel waar. Vrijwel geendetail ontgaat mij, wat voor mij best vermoeiend is. Ervaar jij dit ook?
Omdat ik op dat vlak wel last had van mijn eigenschap(overprikkelend, hoofdpijnen daarvan) ben ik hiermee naar en regressietherapeut gegaan, die stelde dat ik hoogsensitief ben. Ik laat het zelf maar in het midden, aangezien er genoeg gelabeld wordt. Je bent zoals je bent. Hoe dan ook, mijn hoofd zit soms ook letterlijk vol. Idd, net als een harde schijf.
Ik heb een sterk fotografisch geheugen, trouwens ook wat woorden betreft, dingen die in het verleden zijn gezegd.
Dat jij je dromen herinnert is niet zo gek. Ik kan ze ook herinneren. Ook nog wat dromen die ik als kind heb gehad. Heel typisch dit
Wat het schakelen betreft, je schreef dat dit niet echt wilde bij jou. Kan je vertellen hoe dit bij jou werkt, waarom het niet echt lukt? Blijf je teveel in je hoofd zitten, waardoor je er niet goed 'uit' kunt stappen?
[...]
Ja ik heb dat ook, die avonturen. Los nog van de herinneringen. En ik onthoud mijn dromen altijd, en weet ze ook nog van mijn 3e. Soms denk ik wel eens dat mijn geheugen gewoon vol zit en ik beter een externe harde schijf aan mijn brein kan koppelen, of zo'n pensieve als in Harry Potter
Ik denk dat men me ook een beetje vaag vindt om dat ik soms niet op de juiste woorden kan komen, om dat ik het plaatje voor me zie en dat probeer te vertalen naar woorden. Of dat ik soms hard op de verschillende invalshoeken dan bespreek en de argumenten er bij. Normaal gezien zou je dan moeten zeggen denk ik 'ja geen mening nog'.
dat schakelen ja, dat herken ik, en dat wil soms niet zo.
Erg herkenbaar
Wat fijn om te lezen dat er meer mensen zijn die dit hebben.
Vroeger, nu nog steeds hoor, werd ik gekwalificeerd en getypeerd als apart, excentriek, introvert en een echte dromer met voelsprieten op.
Ik neem heel veel waar. Vrijwel geendetail ontgaat mij, wat voor mij best vermoeiend is. Ervaar jij dit ook?
Omdat ik op dat vlak wel last had van mijn eigenschap(overprikkelend, hoofdpijnen daarvan) ben ik hiermee naar en regressietherapeut gegaan, die stelde dat ik hoogsensitief ben. Ik laat het zelf maar in het midden, aangezien er genoeg gelabeld wordt. Je bent zoals je bent. Hoe dan ook, mijn hoofd zit soms ook letterlijk vol. Idd, net als een harde schijf.
Ik heb een sterk fotografisch geheugen, trouwens ook wat woorden betreft, dingen die in het verleden zijn gezegd.
Dat jij je dromen herinnert is niet zo gek. Ik kan ze ook herinneren. Ook nog wat dromen die ik als kind heb gehad. Heel typisch dit
Wat het schakelen betreft, je schreef dat dit niet echt wilde bij jou. Kan je vertellen hoe dit bij jou werkt, waarom het niet echt lukt? Blijf je teveel in je hoofd zitten, waardoor je er niet goed 'uit' kunt stappen?
donderdag 19 januari 2017 17:57
quote:Ceylon schreef op 19 januari 2017 @ 17:49:
[...]
En wat is er mis met het antwoord ´Lekker rustig`?
Weet je, ik heb sinds kort een baan. Een weekendbaan om precies te zijn. Omdat ik me stierlijk verveel in het weekend. De financien laten geen uitspattingen toe, dus we hangen thuis op de bank, ik doe het huishouden, we doen wat boodschappen, liggen in de tuinstoel (nu even niet), beetje pc, beetje muziek, stomme film, slapen. Precies hetzelfde als jij dus. En in de winter al helemaal (in de zomer vinden we rommelmarkten wel leuk, kost ook weinig).
En wij hebben best wel wat mensen om ons heen, maar iedereen heeft het druk tegenwoordig, dus het grootste deel zien we hooguit 2x per jaar en met sommige koppels halen we dat niet eens. Evengoed was mijn weekend altijd prima hoor. Niks mis met ´lekker rustig´.
Gefeli met jouw baan
Ja ok, maar ik heb niemand om mee af te spreken, geen man of vrouw, geen kinderen (ok die laatste hoef ik niet hoor). Voelt als loser. Damn ik wil niet klinken als iemand met enorm veel zelf medelijden hoor. Maar daar komen die gedachten van daan. Aan de andere kant denk ik ook niet dat het nu een goed idee is om vrienden te maken of naar een bar of zo te gaan, ik voel me veel te 'wankel'.
[...]
En wat is er mis met het antwoord ´Lekker rustig`?
Weet je, ik heb sinds kort een baan. Een weekendbaan om precies te zijn. Omdat ik me stierlijk verveel in het weekend. De financien laten geen uitspattingen toe, dus we hangen thuis op de bank, ik doe het huishouden, we doen wat boodschappen, liggen in de tuinstoel (nu even niet), beetje pc, beetje muziek, stomme film, slapen. Precies hetzelfde als jij dus. En in de winter al helemaal (in de zomer vinden we rommelmarkten wel leuk, kost ook weinig).
En wij hebben best wel wat mensen om ons heen, maar iedereen heeft het druk tegenwoordig, dus het grootste deel zien we hooguit 2x per jaar en met sommige koppels halen we dat niet eens. Evengoed was mijn weekend altijd prima hoor. Niks mis met ´lekker rustig´.
Gefeli met jouw baan
Ja ok, maar ik heb niemand om mee af te spreken, geen man of vrouw, geen kinderen (ok die laatste hoef ik niet hoor). Voelt als loser. Damn ik wil niet klinken als iemand met enorm veel zelf medelijden hoor. Maar daar komen die gedachten van daan. Aan de andere kant denk ik ook niet dat het nu een goed idee is om vrienden te maken of naar een bar of zo te gaan, ik voel me veel te 'wankel'.
donderdag 19 januari 2017 17:59
quote:moringa schreef op 19 januari 2017 @ 17:55:
[...]
Of je terugtrekken is je natuurlijk neiging maar je hebt nooit een andere strategie geleerd om met dingen om te gaan.
En als je het maar vaak genoeg doet wordt er vanzelf een diep pad in je hersens uitgesleten waar je automatisch inschiet. Kan ook.
Je beschrijft jezelf als logisch en zakelijk.
Dat is hoe je jezelf presenteert.
Zakelijk en 'constant bezig met wat andere mensen vinden' vind ik niet echt in lijn met elkaar.
Maar volgens mij zit onder al die logica en zakelijkheid een enorme berg emotie die nergens naartoe kan maar die nu wel constant in je gedachten omhoog probeert te komen.
Ja met logisch en zakelijk bedoel ik meer mbt externe zaken. Dat zie ik gewoon als probleem x met mogelijke oplossingen p,q,y,z. Kan ze enkel niet op me zelf toe passen, maar ja then again, ik heb ook te maken met een nog al persistente tegenstander (mij zelf).
En ja er zit ook veel emotie die nergens heen kan. Beetje zo als in Fantastic Beasts
[...]
Of je terugtrekken is je natuurlijk neiging maar je hebt nooit een andere strategie geleerd om met dingen om te gaan.
En als je het maar vaak genoeg doet wordt er vanzelf een diep pad in je hersens uitgesleten waar je automatisch inschiet. Kan ook.
Je beschrijft jezelf als logisch en zakelijk.
Dat is hoe je jezelf presenteert.
Zakelijk en 'constant bezig met wat andere mensen vinden' vind ik niet echt in lijn met elkaar.
Maar volgens mij zit onder al die logica en zakelijkheid een enorme berg emotie die nergens naartoe kan maar die nu wel constant in je gedachten omhoog probeert te komen.
Ja met logisch en zakelijk bedoel ik meer mbt externe zaken. Dat zie ik gewoon als probleem x met mogelijke oplossingen p,q,y,z. Kan ze enkel niet op me zelf toe passen, maar ja then again, ik heb ook te maken met een nog al persistente tegenstander (mij zelf).
En ja er zit ook veel emotie die nergens heen kan. Beetje zo als in Fantastic Beasts
donderdag 19 januari 2017 18:01
quote:strikjemetstippels schreef op 19 januari 2017 @ 17:54:
[...]
Dat denk ik ook altijd hoor. Dat is nog een bron van frustratie. "Zij hebben x % minder denk kracht en gvd, zij leven wel normaal! It shouldn't BE like this/doesn't compute' <--- en meer innerlijk drama
Je denkt teveel .
En dat is precies het probleem van intelligente(re) mensen. Ik vergelijk mezelf nu even met mijn man, die op zijn vakgebied echt wel een professional is. Moet hij in dat vakgebied hier thuis iets doen, verzint hij allerlei mogelijkheden, die in mijn ogen soms onnodig moeilijk zijn.
Stom voorbeeldje; We kochten een compressor. Op zijn werk hangt zo´n ding op een bepaalde hoogte aan de muur. Dus hij wilde een constructie in de garage maken zodat de onze op zo´n zelfde manier aan de muur zou hangen. Maar er stond nog een overgebleven ikea-rek. Die rekken kunnen ongeveer 100 kilo dragen en die compressor weegt pakweg 12 kilo. Kortom; waarom niet gewoon dat rek in elkaar zetten, de compressor daarop en de rest van het rek gebruiken voor ander auto-spul??
Maar nee, dat kon echt niet. Om na een paar uur aan te komen met ´misschien is dat toch niet zo´n stom idee´.
Jullie denken veel te moeilijk .
Besef daarnaast; zo´n 80% van de kinderen die naar het voortgezet onderwijs gaan, gaat naar het vmbo. Dus jij hebt, hoe dan ook, altijd te maken met mensen die dommer zijn dan jij. Daar zul je toch mee moeten leren leven.
[...]
Dat denk ik ook altijd hoor. Dat is nog een bron van frustratie. "Zij hebben x % minder denk kracht en gvd, zij leven wel normaal! It shouldn't BE like this/doesn't compute' <--- en meer innerlijk drama
Je denkt teveel .
En dat is precies het probleem van intelligente(re) mensen. Ik vergelijk mezelf nu even met mijn man, die op zijn vakgebied echt wel een professional is. Moet hij in dat vakgebied hier thuis iets doen, verzint hij allerlei mogelijkheden, die in mijn ogen soms onnodig moeilijk zijn.
Stom voorbeeldje; We kochten een compressor. Op zijn werk hangt zo´n ding op een bepaalde hoogte aan de muur. Dus hij wilde een constructie in de garage maken zodat de onze op zo´n zelfde manier aan de muur zou hangen. Maar er stond nog een overgebleven ikea-rek. Die rekken kunnen ongeveer 100 kilo dragen en die compressor weegt pakweg 12 kilo. Kortom; waarom niet gewoon dat rek in elkaar zetten, de compressor daarop en de rest van het rek gebruiken voor ander auto-spul??
Maar nee, dat kon echt niet. Om na een paar uur aan te komen met ´misschien is dat toch niet zo´n stom idee´.
Jullie denken veel te moeilijk .
Besef daarnaast; zo´n 80% van de kinderen die naar het voortgezet onderwijs gaan, gaat naar het vmbo. Dus jij hebt, hoe dan ook, altijd te maken met mensen die dommer zijn dan jij. Daar zul je toch mee moeten leren leven.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
donderdag 19 januari 2017 18:02
quote:Mutsje1982 schreef op 19 januari 2017 @ 17:57:
[...]
Erg herkenbaar
Wat fijn om te lezen dat er meer mensen zijn die dit hebben.
Vroeger, nu nog steeds hoor, werd ik gekwalificeerd en getypeerd als apart, excentriek, introvert en een echte dromer met voelsprieten op.
Ik neem heel veel waar. Vrijwel geendetail ontgaat mij, wat voor mij best vermoeiend is. Ervaar jij dit ook?
Omdat ik op dat vlak wel last had van mijn eigenschap(overprikkelend, hoofdpijnen daarvan) ben ik hiermee naar en regressietherapeut gegaan, die stelde dat ik hoogsensitief ben. Ik laat het zelf maar in het midden, aangezien ervan genoeg gelabeld wordt. Je bent zoals je bent. Hoe dan ook, mijn hoofd zit soms ook letterlijk vol. Idd, net als een harde schijf.
Ik heb een sterk fotografisch geheugen, trouwens ook wat woorden betreft, dingen die in het verleden zijn gezegd.
Dat jij je dromen herinnert is niet zo gek. Ik kan ze ook herinneren. Ook nog wat dromen die ik als kind heb gehad. Heel typisch dit
Wat het schakelen betreft, je schreef dat dit niet echt wilde bij jou. Kan je vertellen hoe dit bij jou werkt, waarom het niet echt lukt? Blijf je teveel in je hoofd zitten, waardoor je er niet goed 'uit' kunt stappen?
Ja, herkenbaar, ik neem echt veel waar. Dat heeft ook voordelen hoor. Ook het geheugen is bij mij zo, dat is ook wel eens awkward want iemand zegt dan dit en dat, en ik zeg 'wel toen en toen zei je zus en zo' en dat is via de feedback die ik dan kreeg niet echt gewenst. Snap ik ook wel verder. Ik ben soms een beetje een betweter denk ik, maar het schiet gewoon om hoog in mijn brein. Ik doe dat nu niet meer trouwens.
Ik zie mij zelf niet als hoog sensitief. Mijn 'peut' wilde wel een IQ test. Ik kan dat niet hebben. Vers binnen en hoppa label. Dat wil ik niet.
[...]
Erg herkenbaar
Wat fijn om te lezen dat er meer mensen zijn die dit hebben.
Vroeger, nu nog steeds hoor, werd ik gekwalificeerd en getypeerd als apart, excentriek, introvert en een echte dromer met voelsprieten op.
Ik neem heel veel waar. Vrijwel geendetail ontgaat mij, wat voor mij best vermoeiend is. Ervaar jij dit ook?
Omdat ik op dat vlak wel last had van mijn eigenschap(overprikkelend, hoofdpijnen daarvan) ben ik hiermee naar en regressietherapeut gegaan, die stelde dat ik hoogsensitief ben. Ik laat het zelf maar in het midden, aangezien ervan genoeg gelabeld wordt. Je bent zoals je bent. Hoe dan ook, mijn hoofd zit soms ook letterlijk vol. Idd, net als een harde schijf.
Ik heb een sterk fotografisch geheugen, trouwens ook wat woorden betreft, dingen die in het verleden zijn gezegd.
Dat jij je dromen herinnert is niet zo gek. Ik kan ze ook herinneren. Ook nog wat dromen die ik als kind heb gehad. Heel typisch dit
Wat het schakelen betreft, je schreef dat dit niet echt wilde bij jou. Kan je vertellen hoe dit bij jou werkt, waarom het niet echt lukt? Blijf je teveel in je hoofd zitten, waardoor je er niet goed 'uit' kunt stappen?
Ja, herkenbaar, ik neem echt veel waar. Dat heeft ook voordelen hoor. Ook het geheugen is bij mij zo, dat is ook wel eens awkward want iemand zegt dan dit en dat, en ik zeg 'wel toen en toen zei je zus en zo' en dat is via de feedback die ik dan kreeg niet echt gewenst. Snap ik ook wel verder. Ik ben soms een beetje een betweter denk ik, maar het schiet gewoon om hoog in mijn brein. Ik doe dat nu niet meer trouwens.
Ik zie mij zelf niet als hoog sensitief. Mijn 'peut' wilde wel een IQ test. Ik kan dat niet hebben. Vers binnen en hoppa label. Dat wil ik niet.
donderdag 19 januari 2017 18:03
quote:strikjemetstippels schreef op 19 januari 2017 @ 17:54:
[...]
Dat denk ik ook altijd hoor. Dat is nog een bron van frustratie. "Zij hebben x % minder denk kracht en gvd, zij leven wel normaal! It shouldn't BE like this/doesn't compute' <--- en meer innerlijk drama
Ik plaats me eigenlijk ver onder hen, ook al ben ik op 1 vlak superieur (of met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dan). Ik vind het overigens lastig om iemand te selecteren als therapeut, die mij zou kunnen begrijpen. Deze is vrij politiek correct (hij had een opmerking over een bepaalde politieke toestand) en dat vind ik dan al snel enorm beperkend (ik houd niet van dogma). Maar ja, in de soft sciences, zou je dat niet altijd houden?
Ik ben nog denkende aan medicatie hoor.
Dat snap ik, omdat je je op alle andere vlakken minderwaardig voelt denk je die denkkracht nodig te hebben om jezelf te handhaven.
Maar dat is niet zo, je bent ook heus iemand naast de denkkracht die je bezit en wat heel fijn kan zijn als je die hebt.
Therapeuten verschillen ook van persoonlijkheid, sommigen zitten meer aan de exacte kan, andere meer aan de gevoelskant. Het kan helpen om iemand te zoeken die jouw 'taal' een beetje spreekt. En wat iemand hierboven al zei, als je verder wil komen moet je ook je wantrouwen los durven laten. Dat hoeft niet meteen met het allerengste maar stukje bij beetje zodat je de reactie kan checken.
En ik moest even lachen om je soft sciences. De nerds die ik ken kunnen het woord "soft skills" ook zo mooi uitspreken met een beetje een vies gezicht. Alsof het besmettelijk kan zijn
Er mag geen dogma zijn is overigens ook een dogma
[...]
Dat denk ik ook altijd hoor. Dat is nog een bron van frustratie. "Zij hebben x % minder denk kracht en gvd, zij leven wel normaal! It shouldn't BE like this/doesn't compute' <--- en meer innerlijk drama
Ik plaats me eigenlijk ver onder hen, ook al ben ik op 1 vlak superieur (of met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dan). Ik vind het overigens lastig om iemand te selecteren als therapeut, die mij zou kunnen begrijpen. Deze is vrij politiek correct (hij had een opmerking over een bepaalde politieke toestand) en dat vind ik dan al snel enorm beperkend (ik houd niet van dogma). Maar ja, in de soft sciences, zou je dat niet altijd houden?
Ik ben nog denkende aan medicatie hoor.
Dat snap ik, omdat je je op alle andere vlakken minderwaardig voelt denk je die denkkracht nodig te hebben om jezelf te handhaven.
Maar dat is niet zo, je bent ook heus iemand naast de denkkracht die je bezit en wat heel fijn kan zijn als je die hebt.
Therapeuten verschillen ook van persoonlijkheid, sommigen zitten meer aan de exacte kan, andere meer aan de gevoelskant. Het kan helpen om iemand te zoeken die jouw 'taal' een beetje spreekt. En wat iemand hierboven al zei, als je verder wil komen moet je ook je wantrouwen los durven laten. Dat hoeft niet meteen met het allerengste maar stukje bij beetje zodat je de reactie kan checken.
En ik moest even lachen om je soft sciences. De nerds die ik ken kunnen het woord "soft skills" ook zo mooi uitspreken met een beetje een vies gezicht. Alsof het besmettelijk kan zijn
Er mag geen dogma zijn is overigens ook een dogma
donderdag 19 januari 2017 18:05
quote:Ceylon schreef op 19 januari 2017 @ 18:01:
[...]
Je denkt teveel .
En dat is precies het probleem van intelligente(re) mensen. Ik vergelijk mezelf nu even met mijn man, die op zijn vakgebied echt wel een professional is. Moet hij in dat vakgebied hier thuis iets doen, verzint hij allerlei mogelijkheden, die in mijn ogen soms onnodig moeilijk zijn.
Stom voorbeeldje; We kochten een compressor. Op zijn werk hangt zo´n ding op een bepaalde hoogte aan de muur. Dus hij wilde een constructie in de garage maken zodat de onze op zo´n zelfde manier aan de muur zou hangen. Maar er stond nog een overgebleven ikea-rek. Die rekken kunnen ongeveer 100 kilo dragen en die compressor weegt pakweg 12 kilo. Kortom; waarom niet gewoon dat rek in elkaar zetten, de compressor daarop en de rest van het rek gebruiken voor ander auto-spul??
Maar nee, dat kon echt niet. Om na een paar uur aan te komen met ´misschien is dat toch niet zo´n stom idee´.
Jullie denken veel te moeilijk .
Besef daarnaast; zo´n 80% van de kinderen die naar het voortgezet onderwijs gaan, gaat naar het vmbo. Dus jij hebt, hoe dan ook, altijd te maken met mensen die dommer zijn dan jij. Daar zul je toch mee moeten leren leven. Net mijn vader. Gelukkig is hij dingen van me aan gaan nemen haha. Het gaat me niet eens zo om dom of slim hoor. Ik denk niet zo heeeel erg in definitieve antwoorden. Initieel soms wel maar dan pas ik liever kans dichtheden toe, dus niet per se definitieve oordelen. En merk dat ik het uberhaupt steeds lastiger vind te denken in zekerheden, en dat legt me wel beetje lam.
[...]
Je denkt teveel .
En dat is precies het probleem van intelligente(re) mensen. Ik vergelijk mezelf nu even met mijn man, die op zijn vakgebied echt wel een professional is. Moet hij in dat vakgebied hier thuis iets doen, verzint hij allerlei mogelijkheden, die in mijn ogen soms onnodig moeilijk zijn.
Stom voorbeeldje; We kochten een compressor. Op zijn werk hangt zo´n ding op een bepaalde hoogte aan de muur. Dus hij wilde een constructie in de garage maken zodat de onze op zo´n zelfde manier aan de muur zou hangen. Maar er stond nog een overgebleven ikea-rek. Die rekken kunnen ongeveer 100 kilo dragen en die compressor weegt pakweg 12 kilo. Kortom; waarom niet gewoon dat rek in elkaar zetten, de compressor daarop en de rest van het rek gebruiken voor ander auto-spul??
Maar nee, dat kon echt niet. Om na een paar uur aan te komen met ´misschien is dat toch niet zo´n stom idee´.
Jullie denken veel te moeilijk .
Besef daarnaast; zo´n 80% van de kinderen die naar het voortgezet onderwijs gaan, gaat naar het vmbo. Dus jij hebt, hoe dan ook, altijd te maken met mensen die dommer zijn dan jij. Daar zul je toch mee moeten leren leven. Net mijn vader. Gelukkig is hij dingen van me aan gaan nemen haha. Het gaat me niet eens zo om dom of slim hoor. Ik denk niet zo heeeel erg in definitieve antwoorden. Initieel soms wel maar dan pas ik liever kans dichtheden toe, dus niet per se definitieve oordelen. En merk dat ik het uberhaupt steeds lastiger vind te denken in zekerheden, en dat legt me wel beetje lam.
donderdag 19 januari 2017 18:18
quote:strikjemetstippels schreef op 19 januari 2017 @ 18:05:
[...]
Net mijn vader. Gelukkig is hij dingen van me aan gaan nemen haha. Het gaat me niet eens zo om dom of slim hoor. Ik denk niet zo heeeel erg in definitieve antwoorden. Initieel soms wel maar dan pas ik liever kans dichtheden toe, dus niet per se definitieve oordelen. En merk dat ik het uberhaupt steeds lastiger vind te denken in zekerheden, en dat legt me wel beetje lam.
Omdat je ouder wordt (denk ik).
Als kind weet je zeker dat je altijd bij mama blijft. En papa weet altijd alles.
Als puber weet je zeker dat je ouders stom en achterlijk zijn, een noodzakelijk kwaad (want ze betalen tenslotte wel jouw kleding).
Als twintiger kom je erachter dat het leven niet altijd gaat zoals je zou willen.
Als dertiger/veertiger ervaar je een keer dat je leven in een paar weken tijd 180 graden kan draaien.
Lees hier op het forum bijvoorbeeld eens een topic over lenen. Er zijn een aantal dames hier die het goed voor elkaar hebben en dat absoluut afkeuren, lenen doe je niet, punt, je moet gewoon maar bewust met je geld omgaan. Ik ga heel bewust met het geld om maar daar wordt het niet meer van helaas. Dus tja, wij hebben wel een lening. En vaak denk ik dan; `wacht maar, ooit komt de dag dat je er achter komt dat het niet altijd zo gemakkelijk is als je nu denkt´.
En die overtuiging heb ik inmiddels al drie keer van heel dichtbij mogen meemaken. Niet leuk voor de betrokkene overigens, maar wijsheid en inzicht komt met de jaren, hoe cliché dat ook mag zijn.
En dan blijft er uiteindelijk maar één zekerheid over; ooit ga je dood.
[...]
Net mijn vader. Gelukkig is hij dingen van me aan gaan nemen haha. Het gaat me niet eens zo om dom of slim hoor. Ik denk niet zo heeeel erg in definitieve antwoorden. Initieel soms wel maar dan pas ik liever kans dichtheden toe, dus niet per se definitieve oordelen. En merk dat ik het uberhaupt steeds lastiger vind te denken in zekerheden, en dat legt me wel beetje lam.
Omdat je ouder wordt (denk ik).
Als kind weet je zeker dat je altijd bij mama blijft. En papa weet altijd alles.
Als puber weet je zeker dat je ouders stom en achterlijk zijn, een noodzakelijk kwaad (want ze betalen tenslotte wel jouw kleding).
Als twintiger kom je erachter dat het leven niet altijd gaat zoals je zou willen.
Als dertiger/veertiger ervaar je een keer dat je leven in een paar weken tijd 180 graden kan draaien.
Lees hier op het forum bijvoorbeeld eens een topic over lenen. Er zijn een aantal dames hier die het goed voor elkaar hebben en dat absoluut afkeuren, lenen doe je niet, punt, je moet gewoon maar bewust met je geld omgaan. Ik ga heel bewust met het geld om maar daar wordt het niet meer van helaas. Dus tja, wij hebben wel een lening. En vaak denk ik dan; `wacht maar, ooit komt de dag dat je er achter komt dat het niet altijd zo gemakkelijk is als je nu denkt´.
En die overtuiging heb ik inmiddels al drie keer van heel dichtbij mogen meemaken. Niet leuk voor de betrokkene overigens, maar wijsheid en inzicht komt met de jaren, hoe cliché dat ook mag zijn.
En dan blijft er uiteindelijk maar één zekerheid over; ooit ga je dood.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
donderdag 19 januari 2017 18:20
Ik moet een beetje giechelen maar dat komt omdat je teveel op mijn man lijkt. Alles wordt intern gewikt en gewogen en zo komt hij in een vicieuze cirkel terecht. Het is controle houden door tot in het oneindige alles af te wegen, ieder onderwerp moet van alle hoeken bekeken worden en dat gaat maar door. Hij verliest zich zo in de vraagstelling en die wordt zo complex dat hij bijna geen antwoord meer kan geven. Het is een combi van te complex denken en angst dat zijn gevoelens of gedachten niet normaal zijn en geen afwijzing wil. Het is een soort eeuwige zoektocht naar logica.Maar het is vooral ook controle. Hij is briljant met cijfers en kan ook wegdromen maar zodra er een vraag komt die iets van hem verwacht dan duurt het lang voor je antwoord krijgt.
Ik ken hem, en ik voel wanneer hij in de knoop gaat zitten. Wat voor hem belangrijk is dat ik de juiste vragen stel en hem de tijd geef om te antwoorden. De grap is dat je ook zou denken dat ie autistisch is maar dat is hij niet. Hij vraagt zich gewoon heel veel af en zoekt naar een antwoord. Een voordeel is dat je het ver kunt schoppen in je werkveld maar een nadeel is dat je moet leren om te kletsen, gewoon, social talk.
Social talk is voornamelijk niet nadenken over het antwoord wat je gaat geven. Zodra je 15 stappen vooruit wil denken, als het gewoon over ditjes en datjes gaat, ga je ook de mist in.
Ik ken hem, en ik voel wanneer hij in de knoop gaat zitten. Wat voor hem belangrijk is dat ik de juiste vragen stel en hem de tijd geef om te antwoorden. De grap is dat je ook zou denken dat ie autistisch is maar dat is hij niet. Hij vraagt zich gewoon heel veel af en zoekt naar een antwoord. Een voordeel is dat je het ver kunt schoppen in je werkveld maar een nadeel is dat je moet leren om te kletsen, gewoon, social talk.
Social talk is voornamelijk niet nadenken over het antwoord wat je gaat geven. Zodra je 15 stappen vooruit wil denken, als het gewoon over ditjes en datjes gaat, ga je ook de mist in.
donderdag 19 januari 2017 18:24
quote:strikjemetstippels schreef op 19 januari 2017 @ 18:02:
[...]
Ja, herkenbaar, ik neem echt veel waar. Dat heeft ook voordelen hoor. Ook het geheugen is bij mij zo, dat is ook wel eens awkward want iemand zegt dan dit en dat, en ik zeg 'wel toen en toen zei je zus en zo' en dat is via de feedback die ik dan kreeg niet echt gewenst. Snap ik ook wel verder. Ik ben soms een beetje een betweter denk ik, maar het schiet gewoon om hoog in mijn brein. Ik doe dat nu niet meer trouwens.
Ik zie mij zelf niet als hoog sensitief. Mijn 'peut' wilde wel een IQ test. Ik kan dat niet hebben. Vers binnen en hoppa label. Dat wil ik niet.
Ben jij mijn zus of zo?
Omdat ik zo'n goed geheugen heb gebeurt bij mij hetzelfde als bij jou in relatie tot andere mensen; als ze mij iets vertellen of hun mening geven en later vertellen ze iets over datzelfde, een mening oid, en die correspondeert niet met wat ze in het verleden hebben gezegd, had ik het ook dat ik zei 'oh, maar toen zei je dit en dat,' of 'toen vond je het wel leuk/mooi/lelijk...vul maar in'. Inderdaad, dit overvalt mensen, omdat ze dit niet verwachten.
In mijn hoofd wil ik er dan weleens van maken dat ik mensen op een leugen of onvolkomenheid betrap, terwijl ze in principe het recht hebben om van mening te veranderen
Ik snap jou dus heel goed, omdat ik dit ook weleens deed. Ik doe het weleens, maar beperk dit tot mijn vriend.
Ik denk dat dit dus gewoon komt dat jij ten eerste dus een ijzeren geheugen hebt en ten tweede je intelligentie mee hebt en hierdoor ook razendsnel denkt, waardoor je mensen als het ware in de dialoog al klem denkt. Je bent hen in feite al een stap, zelfs meerdere stappen voor. Ze zullen je iig niet snel voor de gek kunnen houden.
Dus in deze zin zie ik het ook als voordeel, evenals de sterke waarneming.
Dat ik er soms overprikkeld van raak en hierdoor hoofdpijn krijg zie ik dan dus als het nadeel ervan. Hoewel ik echt niet anders dan ik nu ben zou willen zijn
Op mij kom je niet over als betweter, omdat ik jouw redenering, jouw denken aan het mijne koppel en dus concludeer dat ik in dit hetzelfde denk, waardoor ik jou dus ook begrijp en jouw gedrag als positief uitleg.
En wat betreft een label, je bent zoals je bent, zo denk ik ook
[...]
Ja, herkenbaar, ik neem echt veel waar. Dat heeft ook voordelen hoor. Ook het geheugen is bij mij zo, dat is ook wel eens awkward want iemand zegt dan dit en dat, en ik zeg 'wel toen en toen zei je zus en zo' en dat is via de feedback die ik dan kreeg niet echt gewenst. Snap ik ook wel verder. Ik ben soms een beetje een betweter denk ik, maar het schiet gewoon om hoog in mijn brein. Ik doe dat nu niet meer trouwens.
Ik zie mij zelf niet als hoog sensitief. Mijn 'peut' wilde wel een IQ test. Ik kan dat niet hebben. Vers binnen en hoppa label. Dat wil ik niet.
Ben jij mijn zus of zo?
Omdat ik zo'n goed geheugen heb gebeurt bij mij hetzelfde als bij jou in relatie tot andere mensen; als ze mij iets vertellen of hun mening geven en later vertellen ze iets over datzelfde, een mening oid, en die correspondeert niet met wat ze in het verleden hebben gezegd, had ik het ook dat ik zei 'oh, maar toen zei je dit en dat,' of 'toen vond je het wel leuk/mooi/lelijk...vul maar in'. Inderdaad, dit overvalt mensen, omdat ze dit niet verwachten.
In mijn hoofd wil ik er dan weleens van maken dat ik mensen op een leugen of onvolkomenheid betrap, terwijl ze in principe het recht hebben om van mening te veranderen
Ik snap jou dus heel goed, omdat ik dit ook weleens deed. Ik doe het weleens, maar beperk dit tot mijn vriend.
Ik denk dat dit dus gewoon komt dat jij ten eerste dus een ijzeren geheugen hebt en ten tweede je intelligentie mee hebt en hierdoor ook razendsnel denkt, waardoor je mensen als het ware in de dialoog al klem denkt. Je bent hen in feite al een stap, zelfs meerdere stappen voor. Ze zullen je iig niet snel voor de gek kunnen houden.
Dus in deze zin zie ik het ook als voordeel, evenals de sterke waarneming.
Dat ik er soms overprikkeld van raak en hierdoor hoofdpijn krijg zie ik dan dus als het nadeel ervan. Hoewel ik echt niet anders dan ik nu ben zou willen zijn
Op mij kom je niet over als betweter, omdat ik jouw redenering, jouw denken aan het mijne koppel en dus concludeer dat ik in dit hetzelfde denk, waardoor ik jou dus ook begrijp en jouw gedrag als positief uitleg.
En wat betreft een label, je bent zoals je bent, zo denk ik ook
donderdag 19 januari 2017 18:25
Misschien zou je wat kunnen hebben aan familieopstellingen. Dan werk je aan patronen en is het niet alleen maar praten; je verandert wat in de energie. Of bijvoorbeeld haptonomie. In elk geval iets wat jou aanspreekt en dat het je hulpverlening niet doorkruist.
Misschien zou iets homeopathisch of een bloesemremedie wat kunnen ondersteunen.
Als je lichamelijk goed in je vel zit is het wel makkelijker om naar buiten toe te treden. Vroeger was ik extreem stil. Is door de jaren heen wel veranderd. Wat kan helpen zijn stoffen als magnesium en vitamine B, die helpen om meer in je lijf te zitten en een betere communicatie. Heb ik zelf althans ervaren.
Misschien zou iets homeopathisch of een bloesemremedie wat kunnen ondersteunen.
Als je lichamelijk goed in je vel zit is het wel makkelijker om naar buiten toe te treden. Vroeger was ik extreem stil. Is door de jaren heen wel veranderd. Wat kan helpen zijn stoffen als magnesium en vitamine B, die helpen om meer in je lijf te zitten en een betere communicatie. Heb ik zelf althans ervaren.
donderdag 19 januari 2017 18:25
Je komt erg intelligent over. Intelligent zoals in de 5% meest intelligente mensen van Nederland. Ik denk dat jij zo anders denkt dan de veruit de meeste mensen dat het voor jou moeilijk is om met hen te communiceren en vice versa. Je zit niet op dezelfde golflengte. Die geeks die jij spreekt op internet zijn denk ik ook zo intelligent maar die bestaat ook in het echt.
Je lijkt alles in je leven tot op het bot te analyseren. Je lijkt alles te willen begrijpen. Veel mensen doen maar gewoon wat en smalltalkvragen worden gesteld als sociaal smeermiddel. Ik denk dat jij altijd 100% eerlijk antwoord wilt geven op de vragen van anderen, terwijl de gesprekspersoon weinig waarde hecht aan wat je precies antwoord als je maar niet afwijzend antwoord. Ook kom je over als iemand die alles erg letterlijk neemt.
Een geruststelling als laatste: mensen zijn echt lang niet zoveel met jou bezig als jij met hen.
Je lijkt alles in je leven tot op het bot te analyseren. Je lijkt alles te willen begrijpen. Veel mensen doen maar gewoon wat en smalltalkvragen worden gesteld als sociaal smeermiddel. Ik denk dat jij altijd 100% eerlijk antwoord wilt geven op de vragen van anderen, terwijl de gesprekspersoon weinig waarde hecht aan wat je precies antwoord als je maar niet afwijzend antwoord. Ook kom je over als iemand die alles erg letterlijk neemt.
Een geruststelling als laatste: mensen zijn echt lang niet zoveel met jou bezig als jij met hen.
donderdag 19 januari 2017 18:29
Maar, even terugkomend op de laatste alinea uit je OP; in mijn hoofd is het soms ook druk. Om een heel andere reden, maar dat terzijde. Om tot rust te komen borduur ik. Ik kan er niks van, maar ik heb een borduurpakket met telpatroon. Om er een enigzins herkenbare plaat van te maken moet je dus tellen tellen tellen. Geen ruimte in mijn hoofd voor andere gedachten.
Het nadeel; soms wordt het drie uur ´s nachts en mijn wekker wil daar maar geen rekening mee houden.
Het nadeel; soms wordt het drie uur ´s nachts en mijn wekker wil daar maar geen rekening mee houden.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
donderdag 19 januari 2017 18:35
TO, ik denk ook dat mensen zoals jij sterk in de minderheid zijn, vandaar dat je steeds meer de neiging, het gevoel krijgt je terug te trekken in jouw wereld. Dit is een logisch gevolg van het bv niet op dezelfde golflengte zitten met de 'simpeler' denkende mens, en het hebben van een veel sterkere (innerlijke maar ook uiterlijke) waarneming met alles wat daarbij hoort, zoals het niet of onjuist begrepen worden door anderen (behalve de mensen die wel zeer analytisch denken zoals jij)
donderdag 19 januari 2017 18:50
Zoo. Dat lijkt mij heel vermoeiend. Ben ook niet zo van het hokjes plaatsen, maar volgens mij is er bij jou iets meer aan de hand dan alleen introvert zijn. Er spelen zich teveel dingen af in jouw hoofd waardoor je blokkeert en jezelf gaat afsluiten voor de buitenwereld. De meeste mensen die introvert zijn houden gewoon niet van teveel lullen of zijn heel erg verlegen bij jou is het meer dat je gehinderd word om een normaal gesprek aan te gaan door allerlei fragmenten in jouw hoofd die constant de aandacht opeisen. Geen idee wat je daaraan zou kunnen doen. Mss opzoek gaan naar een andere peut die jou wel de antwoorden of handvaten kan geven waarnaar jij zoekt.
donderdag 19 januari 2017 19:10
Ik vind helemaal niet dat er wat mis is met in je hoofd zitten. Weet je wat de reden ervan is? Ben je erg gekwetst door mensen en keer je je daarom van ze af? Is je binnenwereld leuker dan je buitenwereld? Als dat zo is, en je wilt er verandering in aanbrengen, dan is dat denk ik bij uitstek iets wat je met je therapeut kan doen. Ik begrijp dat het (nog) moeilijk voor je is om helemaal open te zijn naar je therapeut, maar misschien kan je de vraag stellen hoe je je meer op de buitenwereld kan richten, hoe je extraverter kan zijn. Dan hoef je nog niet meteen allerlei moeilijke dingen op tafel te leggen waar je nog niet aan toe bent.
Heb je het gevoel dat je weinig gemeen hebt met de mensen om je heen en raak je daardoor in jezelf gekeerd? Als dat zo is, zou het misschien kunnen helpen om mensen te proberen te vinden waarmee je meer gemeen hebt; bijvoorbeeld door bij een club of vereniging te gaan die iets te maken heeft met iets waar jij belangstelling voor hebt.
Ik herken heel veel van wat je in je op zegt. Ik leef ook hoofdzakelijk (hihi) in mijn hoofd en ben heel introvert, maar voor mij is het geen probleem. Mijn binnenwereld is veel leuker dan mijn buitenwereld. En ja, het is voor een deel dus wel een soort vlucht, maar nogmaals, ik ben op deze manier gelukkiger (ok, minder ongelukkig, want ik ben vaak depressief door een bipolaire stoornis),
Heb je het gevoel dat je weinig gemeen hebt met de mensen om je heen en raak je daardoor in jezelf gekeerd? Als dat zo is, zou het misschien kunnen helpen om mensen te proberen te vinden waarmee je meer gemeen hebt; bijvoorbeeld door bij een club of vereniging te gaan die iets te maken heeft met iets waar jij belangstelling voor hebt.
Ik herken heel veel van wat je in je op zegt. Ik leef ook hoofdzakelijk (hihi) in mijn hoofd en ben heel introvert, maar voor mij is het geen probleem. Mijn binnenwereld is veel leuker dan mijn buitenwereld. En ja, het is voor een deel dus wel een soort vlucht, maar nogmaals, ik ben op deze manier gelukkiger (ok, minder ongelukkig, want ik ben vaak depressief door een bipolaire stoornis),
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
donderdag 19 januari 2017 19:10
Het zou ook kunnen, dat je wat kenmerken hebt van verschillende stoornissen maar geen enkele voluit. Mensen zijn geen diagnoses, weet je, daarom vind ik ze ook zo onhandig. Je kunt er nooit alle mensen mee classificeren op problematiek, dat weet ik wel. Ik lees in wat je schrijft ook iets hoogsensitiefs, hoogbegaafd ook wel, beetje autistisch met sommige dingen en wat vermijdend gedrag. Newsflash, je bent een uniek mens.
Ik denk wel, je bent erg slim, dan kun je ook een oplossing bedenken voor je eigen probleem. Wat kan jou afleiden van die plaatjes die voor je geestesoog verschijnen, is er een situatie, waarin je er helemaal geen last van hebt? Ik noem maar wat hoor: gamen, tellen, tekst lezen, schrijven, muziek luisteren, badderen. Ga die activiteiten combineren oid met wat je aan het doen bent zodat die plaatjes afnemen. Visualiseer anders die situatie, zou kunnen helpen. Je moet slimmer worden dan je eigen brein eigenlijk, dat kan iig helpen.
Ik kan natuurlijk ook roepen, zoek een goeie therapeut maar je zegt zelf al, dat je daar moeite mee hebt, juist omdat je zo ingewikkeld in elkaar zit. Dan moet je therapeut bij je passen, dat snap ik. Maar misschien kun je er dus zelf een oplossing voor vinden.
Eigenlijk hoort een therapeut dat ook te doen, vind ik zelf, je hebt vaak de antwoorden zelf al, die moeten ze alleen uit je zien te krijgen. Bij gestalt therapie werken ze zo, ik vind dat zelf wel een mooie methode maar weet er verder weinig van. Maar als een therapeut je niet kan helpen, moet je jezelf helpen.
Schrijf anders wat ideeen op ofzo over mogelijke oplossingen. Ik weet niet of schrijven jouw ding is maar bij mij helpt het soms wel, om dingen op een rij te krijgen voor mezelf.
Ik denk wel, je bent erg slim, dan kun je ook een oplossing bedenken voor je eigen probleem. Wat kan jou afleiden van die plaatjes die voor je geestesoog verschijnen, is er een situatie, waarin je er helemaal geen last van hebt? Ik noem maar wat hoor: gamen, tellen, tekst lezen, schrijven, muziek luisteren, badderen. Ga die activiteiten combineren oid met wat je aan het doen bent zodat die plaatjes afnemen. Visualiseer anders die situatie, zou kunnen helpen. Je moet slimmer worden dan je eigen brein eigenlijk, dat kan iig helpen.
Ik kan natuurlijk ook roepen, zoek een goeie therapeut maar je zegt zelf al, dat je daar moeite mee hebt, juist omdat je zo ingewikkeld in elkaar zit. Dan moet je therapeut bij je passen, dat snap ik. Maar misschien kun je er dus zelf een oplossing voor vinden.
Eigenlijk hoort een therapeut dat ook te doen, vind ik zelf, je hebt vaak de antwoorden zelf al, die moeten ze alleen uit je zien te krijgen. Bij gestalt therapie werken ze zo, ik vind dat zelf wel een mooie methode maar weet er verder weinig van. Maar als een therapeut je niet kan helpen, moet je jezelf helpen.
Schrijf anders wat ideeen op ofzo over mogelijke oplossingen. Ik weet niet of schrijven jouw ding is maar bij mij helpt het soms wel, om dingen op een rij te krijgen voor mezelf.
donderdag 19 januari 2017 19:57
quote:Lavendel_Madelief schreef op 19 januari 2017 @ 18:25:
Je komt erg intelligent over. Intelligent zoals in de 5% meest intelligente mensen van Nederland. Ik denk dat jij zo anders denkt dan de veruit de meeste mensen dat het voor jou moeilijk is om met hen te communiceren en vice versa. Je zit niet op dezelfde golflengte. Die geeks die jij spreekt op internet zijn denk ik ook zo intelligent maar die bestaat ook in het echt.
Je lijkt alles in je leven tot op het bot te analyseren. Je lijkt alles te willen begrijpen. Veel mensen doen maar gewoon wat en smalltalkvragen worden gesteld als sociaal smeermiddel. Ik denk dat jij altijd 100% eerlijk antwoord wilt geven op de vragen van anderen, terwijl de gesprekspersoon weinig waarde hecht aan wat je precies antwoord als je maar niet afwijzend antwoord. Ook kom je over als iemand die alles erg letterlijk neemt.
Een geruststelling als laatste: mensen zijn echt lang niet zoveel met jou bezig als jij met hen.
Hier schrik ik van. Natuurlijk is het een mening en geen officiële IQ-test, maar ik herken me in alles wat Strikjesmetstippels schrijft.
Gisteren vroeg ik me bijvoorbeeld nog af waarom ik "in iedere herinnering werd gezogen". Alsof ik er in dat moment IN zit, alsof ik vlak naast diegene uit die herinnering sta. Gek, aangezien ik in de "derde persoon" herinneringen bekijk. Dat ik mezelf zie staan zoals ik denk dat ik er toen uitzag, zeg maar.
Strikjesmetstippels, ik weet niet hoe oud je bent en waar je woont, maar als het je leuk lijkt wil ik weleens iets samen doen. Er zijn veel dingen die me wel leuk lijken, maar waar ik niet aan toekom omdat het me alleen gewoon minder leuk lijken dan met een ander erbij.
En ik herken ook wat iemand (forum mobiel en kan nu niet terugzien wie het zei) zei over de controle vast proberen te houden. Door héél véél te denken, heb ik het gevoel dat ik iets kan beheersen/controleren, terwijl alléén denken (ipv van denken en actie ondernemen) helemaal niks verandert. Ja, misschien over een lange tijd mijn manier van denken over iets, maar op korte termijn haalt het niks uit.
Je komt erg intelligent over. Intelligent zoals in de 5% meest intelligente mensen van Nederland. Ik denk dat jij zo anders denkt dan de veruit de meeste mensen dat het voor jou moeilijk is om met hen te communiceren en vice versa. Je zit niet op dezelfde golflengte. Die geeks die jij spreekt op internet zijn denk ik ook zo intelligent maar die bestaat ook in het echt.
Je lijkt alles in je leven tot op het bot te analyseren. Je lijkt alles te willen begrijpen. Veel mensen doen maar gewoon wat en smalltalkvragen worden gesteld als sociaal smeermiddel. Ik denk dat jij altijd 100% eerlijk antwoord wilt geven op de vragen van anderen, terwijl de gesprekspersoon weinig waarde hecht aan wat je precies antwoord als je maar niet afwijzend antwoord. Ook kom je over als iemand die alles erg letterlijk neemt.
Een geruststelling als laatste: mensen zijn echt lang niet zoveel met jou bezig als jij met hen.
Hier schrik ik van. Natuurlijk is het een mening en geen officiële IQ-test, maar ik herken me in alles wat Strikjesmetstippels schrijft.
Gisteren vroeg ik me bijvoorbeeld nog af waarom ik "in iedere herinnering werd gezogen". Alsof ik er in dat moment IN zit, alsof ik vlak naast diegene uit die herinnering sta. Gek, aangezien ik in de "derde persoon" herinneringen bekijk. Dat ik mezelf zie staan zoals ik denk dat ik er toen uitzag, zeg maar.
Strikjesmetstippels, ik weet niet hoe oud je bent en waar je woont, maar als het je leuk lijkt wil ik weleens iets samen doen. Er zijn veel dingen die me wel leuk lijken, maar waar ik niet aan toekom omdat het me alleen gewoon minder leuk lijken dan met een ander erbij.
En ik herken ook wat iemand (forum mobiel en kan nu niet terugzien wie het zei) zei over de controle vast proberen te houden. Door héél véél te denken, heb ik het gevoel dat ik iets kan beheersen/controleren, terwijl alléén denken (ipv van denken en actie ondernemen) helemaal niks verandert. Ja, misschien over een lange tijd mijn manier van denken over iets, maar op korte termijn haalt het niks uit.
donderdag 19 januari 2017 20:06
quote:strikjemetstippels schreef op 19 januari 2017 @ 17:43:
[...]
Ik durf mij niet echt kwetsbaar op te stellen. Het is ook een beetje zo dat als iemand dat wel doet, ik dan luister en de juiste woorden weet te zeggen. Die persoon kun je in mijn beleving dan wel af strepen als iemand die ook naar jouw sores wil luisteren. Misschien niet helemaal eerlijk, maar heb dat best vaak mee gemaakt. Mijn 'probleem' is niet zo tastbaar, en dan haken mensen gewoon af. Is mijn ervaring dan.
met kwetsbaar opstellen bedoel ik niet al je sores op tafel gooien, maar eerlijke antwoorden geven op vragen (tot op zekere hoogte natuurlijk, sommige dingen gaan anderen niks aan) en denken 'dit ben ik en hier doen jullie het maar mee.'
sommige mensen zijn zo hard bezig zichzelf te verbergen, dat ze niet door hebben dat het verbergen juist het probleem is geworden. het levert je geen controle over jezelf of anderen op maar totale chaos.
met je intelligentieprobleem kan ik je helaas niet helpen
[...]
Ik durf mij niet echt kwetsbaar op te stellen. Het is ook een beetje zo dat als iemand dat wel doet, ik dan luister en de juiste woorden weet te zeggen. Die persoon kun je in mijn beleving dan wel af strepen als iemand die ook naar jouw sores wil luisteren. Misschien niet helemaal eerlijk, maar heb dat best vaak mee gemaakt. Mijn 'probleem' is niet zo tastbaar, en dan haken mensen gewoon af. Is mijn ervaring dan.
met kwetsbaar opstellen bedoel ik niet al je sores op tafel gooien, maar eerlijke antwoorden geven op vragen (tot op zekere hoogte natuurlijk, sommige dingen gaan anderen niks aan) en denken 'dit ben ik en hier doen jullie het maar mee.'
sommige mensen zijn zo hard bezig zichzelf te verbergen, dat ze niet door hebben dat het verbergen juist het probleem is geworden. het levert je geen controle over jezelf of anderen op maar totale chaos.
met je intelligentieprobleem kan ik je helaas niet helpen
donderdag 19 januari 2017 21:19
Het klinkt alsof wat de meeste mensen onbewust met associaties doen, jij heel visueel doet en je er daardoor vreselijk bewust van bent. Dat lijkt me vermoeiend, die twee tapes die tegelijkertijd draaien maar tegelijkertijd denk ik dat het veel minder vreemd is dan je denkt, het is hooguit een ongebruikelijke vorm.
Ik durf het bijna niet te vragen (iedereen gooit ermee ) maar heb je je wel 's verdiept in mindfulness? Ik kan me voorstellen dat dingen doen met volle aandacht en liefst met je lichaam erbij betrokken fijn zou kunnen zijn voor je. Even vrij van die geest die maar doorgaat, die tijdelijk meer op de achtergrond parkeren.
Ik durf het bijna niet te vragen (iedereen gooit ermee ) maar heb je je wel 's verdiept in mindfulness? Ik kan me voorstellen dat dingen doen met volle aandacht en liefst met je lichaam erbij betrokken fijn zou kunnen zijn voor je. Even vrij van die geest die maar doorgaat, die tijdelijk meer op de achtergrond parkeren.
