Psyche
alle pijlers
Leren luisteren naar eigen gevoel. Hoe?
vrijdag 15 juni 2007 22:22
Hallo allemaal,
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik ben pas 27 jaar en ik voel me nu al een teleurgestelde, uitgebluste zeur....
De laatste twee jaar ben ik eigenlijk nooit echt gelukkig. En het lukt me maar niet om die negatieve spiraal te doorbreken. Soms heb ik het idee dat ik dit niet kan, omdat ik alles 'overdenk'. Hierdoor kan ik niet goed naar mijn gevoel luisteren en dus weet ik ook niet wat ik voel. Het klinkt een beetje cryptisch, hopelijk begrijpt iemand wat ik bedoel. Het komt er op neer dat ik niet precies weet waarover ik me ongelukkig voel, waardoor ik uiteindelijk in een negatieve spiraal raak en overal ongelukkig over ben...
Voorbeeld:
Ik ben in twee jaar geleden afgestudeerd en toen ben ik aan het werk gegaan. Helaas heb ik nog steeds niet de baan gevonden die helemaal bij mij past (is met mijn studie ook niet gemakkelijk).
In mijn huidige baan heb ik het zo slecht naar mijn zin, dat ik chagrijnig thuis kom. Als ik dan thuis kom en mijn vriend reageert niet zoals ik had gehoopt, raak ik ook chagrijnig over de relatie en ga ik daar ook nog aan twijfelen en daardoor word ik nog chagrijniger tegen hem..... (dan hebben we al 2 dingen die niet goed gaan: werk en vriend).... hij heeft er op een gegeven moment ook genoeg van en gaat lekker zijn eigen dingen doen, waardoor ik nog teleurgestelder word enz. enz.
Als ik dan bij mijn vriendinnen ben, ga ik zitten klagen over mijn werk, mijn vriend..... voor hun ben ik dus ook meer een klagend dan een gezellig gezelschap, waardoor ik weer gefrustreerd raak over mijn vriendschappen (lees: mezelf), en dan zijn er al 3 dingen die niet goed aan: werk, vriend en vriendschappen......
Ik stel het allemaal heel 'zwart wit' nu, ik hoop dat dat duidelijk is! Het is natuurlijk niet zo dat ik 24/7 aan ht klagen en zeiken ben..... (maar de laatste tijd wel regelmatig!) Ik bedoel alleen maar aan te geven dat ik overal teleurgesteld in raak en volgens mij komt dit doordat ik niet goed weet wat ik voel. Hierdoor kan ik de oorzaak van het niet gelukkig zijn niet aanpakken en word ik overal ongelukkig van....
Hoe kan ik leren om beter naar mijn gevoel te luisteren? Dan kan ik de oorzaak aanpakken en weer een vrolijk, levensgenietend iemand worden in plaats van een negatief ingesteld persoon.....
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik ben pas 27 jaar en ik voel me nu al een teleurgestelde, uitgebluste zeur....
De laatste twee jaar ben ik eigenlijk nooit echt gelukkig. En het lukt me maar niet om die negatieve spiraal te doorbreken. Soms heb ik het idee dat ik dit niet kan, omdat ik alles 'overdenk'. Hierdoor kan ik niet goed naar mijn gevoel luisteren en dus weet ik ook niet wat ik voel. Het klinkt een beetje cryptisch, hopelijk begrijpt iemand wat ik bedoel. Het komt er op neer dat ik niet precies weet waarover ik me ongelukkig voel, waardoor ik uiteindelijk in een negatieve spiraal raak en overal ongelukkig over ben...
Voorbeeld:
Ik ben in twee jaar geleden afgestudeerd en toen ben ik aan het werk gegaan. Helaas heb ik nog steeds niet de baan gevonden die helemaal bij mij past (is met mijn studie ook niet gemakkelijk).
In mijn huidige baan heb ik het zo slecht naar mijn zin, dat ik chagrijnig thuis kom. Als ik dan thuis kom en mijn vriend reageert niet zoals ik had gehoopt, raak ik ook chagrijnig over de relatie en ga ik daar ook nog aan twijfelen en daardoor word ik nog chagrijniger tegen hem..... (dan hebben we al 2 dingen die niet goed gaan: werk en vriend).... hij heeft er op een gegeven moment ook genoeg van en gaat lekker zijn eigen dingen doen, waardoor ik nog teleurgestelder word enz. enz.
Als ik dan bij mijn vriendinnen ben, ga ik zitten klagen over mijn werk, mijn vriend..... voor hun ben ik dus ook meer een klagend dan een gezellig gezelschap, waardoor ik weer gefrustreerd raak over mijn vriendschappen (lees: mezelf), en dan zijn er al 3 dingen die niet goed aan: werk, vriend en vriendschappen......
Ik stel het allemaal heel 'zwart wit' nu, ik hoop dat dat duidelijk is! Het is natuurlijk niet zo dat ik 24/7 aan ht klagen en zeiken ben..... (maar de laatste tijd wel regelmatig!) Ik bedoel alleen maar aan te geven dat ik overal teleurgesteld in raak en volgens mij komt dit doordat ik niet goed weet wat ik voel. Hierdoor kan ik de oorzaak van het niet gelukkig zijn niet aanpakken en word ik overal ongelukkig van....
Hoe kan ik leren om beter naar mijn gevoel te luisteren? Dan kan ik de oorzaak aanpakken en weer een vrolijk, levensgenietend iemand worden in plaats van een negatief ingesteld persoon.....
donderdag 19 juli 2007 14:35
Hé meiden,
guess who is back in town!! Nee, ik ben niet op vakantie geweest, maar zitten midden in een verhuizing. Ik heb het megadruk. Maar ik lees, zo vaak ik kan, wel mee. En wat kan ik zeggen, (bijna) alles wat jullie schrijven is zoooooo herkenbaar. Ik kan er domweg niets meer aan toe voegen. Ondertussen probeer ik nog steeds aan mezelf te werken, maar het gaat heel moeizaam. Vanmorgen bij m'n psychotherapeut geweest en weer zware gesprekken gehad. Ik ben weer "heerlijk" mezelf aan het neerhalen. Alles wat ik doe is niet goed, ik ben niet goed, ik ben het niet waard, etc.etc. Radijs, wat mijn werk betreft heeft dat zeker met de werkomgeving te maken. Er is bij ons een enorme hierarchie en ik kan er niet tegen hoe mensen daar met elkaar omgaan. Maar ik kan niet van werkplek blijven veranderen. Trouwens, wel interessant jouw droom en de uitleg ervan! Ik droom, helaas, bijna nooit. Of laat ik het anders stellen, ik kan ze 's morgens niet meer herinneren. Ik ga zo weer verder met klussen en zodra ik wat meer tijd heb, zal ik het principe van een familie-opstelling uitleggen. Echt de moeite waard! Hartelijke groeten allemaal en weet dat je niet de enige bent............
guess who is back in town!! Nee, ik ben niet op vakantie geweest, maar zitten midden in een verhuizing. Ik heb het megadruk. Maar ik lees, zo vaak ik kan, wel mee. En wat kan ik zeggen, (bijna) alles wat jullie schrijven is zoooooo herkenbaar. Ik kan er domweg niets meer aan toe voegen. Ondertussen probeer ik nog steeds aan mezelf te werken, maar het gaat heel moeizaam. Vanmorgen bij m'n psychotherapeut geweest en weer zware gesprekken gehad. Ik ben weer "heerlijk" mezelf aan het neerhalen. Alles wat ik doe is niet goed, ik ben niet goed, ik ben het niet waard, etc.etc. Radijs, wat mijn werk betreft heeft dat zeker met de werkomgeving te maken. Er is bij ons een enorme hierarchie en ik kan er niet tegen hoe mensen daar met elkaar omgaan. Maar ik kan niet van werkplek blijven veranderen. Trouwens, wel interessant jouw droom en de uitleg ervan! Ik droom, helaas, bijna nooit. Of laat ik het anders stellen, ik kan ze 's morgens niet meer herinneren. Ik ga zo weer verder met klussen en zodra ik wat meer tijd heb, zal ik het principe van een familie-opstelling uitleggen. Echt de moeite waard! Hartelijke groeten allemaal en weet dat je niet de enige bent............
vrijdag 20 juli 2007 14:40
Ha Ancht,
Leuk dat je weer even wat laat horen! Heb je al zin in je nieuwe huis? Of zit je er al? Hoe dan ook: geniet ervan!!!
Hoe is het met de rest? Met mij nog steeds wel oke. Weet je, vorige week vrijdag had ik opeens zo genoeg van het piekeren, het denken, het zorgen maken, de zelfverachting..... Ik was er zo moe van, dat ik besloten heb dat ik het gepieker niet meer WIL!
En eigenlijk lukt dat me heel goed. Zodra ik pieker over het verleden, denk ik: "gisteren was gisteren, vandaag is vandaag. KLAAR!" En dan ban ik de gedachte uit mijn hoofd. Als ik pieker over de toekomst, zeg ik letterlijk: "je weet niet wat de toekomst brengt en door er nu al over te piekeren, wordt ie zeker niet beter. KLAAR!" En als ik baal van mezelf of mezelf weer veracht, zeg ik: "Je bent leuk en hebt net zoveel recht op een leuk leven als een ander. KLAAR!"
Het klinkt heel simpel en het is echt niet zo dat ik mijn kop in het zand steek voor wat er speelt, maar ik wil er gewoon niet meer eindeloos over malen. En het werkt! Ik heb een leuke week gehad, waarin ik veel heb gelachen met mijn vriend, ontspannen lol heb gemaakt met vriendinnen, mij niet heb geergerd op mijn werk...... Af en toe komen er paniekgedachten in mij op, maar ik jaag ze letterlijk weg.
Misschien een tip voor jullie.... Het is echt het proberen waard!
Zeg, fijn weekend! Geniet met volle teugen en tot forums!
:R van Radijssssssssssss
P.S. Kozoo, laat je nog even weten hoe het met je nachtrust is? En met je zoektocht naar een hobby? Liefs R.
Leuk dat je weer even wat laat horen! Heb je al zin in je nieuwe huis? Of zit je er al? Hoe dan ook: geniet ervan!!!
Hoe is het met de rest? Met mij nog steeds wel oke. Weet je, vorige week vrijdag had ik opeens zo genoeg van het piekeren, het denken, het zorgen maken, de zelfverachting..... Ik was er zo moe van, dat ik besloten heb dat ik het gepieker niet meer WIL!
En eigenlijk lukt dat me heel goed. Zodra ik pieker over het verleden, denk ik: "gisteren was gisteren, vandaag is vandaag. KLAAR!" En dan ban ik de gedachte uit mijn hoofd. Als ik pieker over de toekomst, zeg ik letterlijk: "je weet niet wat de toekomst brengt en door er nu al over te piekeren, wordt ie zeker niet beter. KLAAR!" En als ik baal van mezelf of mezelf weer veracht, zeg ik: "Je bent leuk en hebt net zoveel recht op een leuk leven als een ander. KLAAR!"
Het klinkt heel simpel en het is echt niet zo dat ik mijn kop in het zand steek voor wat er speelt, maar ik wil er gewoon niet meer eindeloos over malen. En het werkt! Ik heb een leuke week gehad, waarin ik veel heb gelachen met mijn vriend, ontspannen lol heb gemaakt met vriendinnen, mij niet heb geergerd op mijn werk...... Af en toe komen er paniekgedachten in mij op, maar ik jaag ze letterlijk weg.
Misschien een tip voor jullie.... Het is echt het proberen waard!
Zeg, fijn weekend! Geniet met volle teugen en tot forums!
:R van Radijssssssssssss
P.S. Kozoo, laat je nog even weten hoe het met je nachtrust is? En met je zoektocht naar een hobby? Liefs R.
dinsdag 24 juli 2007 11:41
Hello!
Pff nou ik heb eigenlijk de afgelopen week alleen maar met heel veel pijn in bed gelegen ;( En hoe meer pijn, hoe ongelukkiger ik me voel... sugt..
VAndaag ben ik wel weer op de been, ik ben ook vanochtend al bij de haptonoom geweest. Het stormt nu echt heeeeeeeeel hard , en regenen, dus voorlopig blijf ik lekker binnen. Heb spulletjes gekocht om een chocolade bananen cake te bakken. Alsie klaar is post ik hier wel een stukje :P
Radijs, ik slaap nog steeds wel slecht, heb gisternacht voor de verandering WEL geslapen, heel blij om. Maar dan voel ik pas hoe moe ik ben. Je hebt ook energie nodig om dingen te kunnen voelen en ook om te kunnen slapen. Daar ontbreekt het mij nogal aan. Nu ik een nacht geslapen heb, voel ik pas hoe kapot ik ben. Kon amper nog met mn ogen knipperen. Maar slapen lukt dan weer niet. Ook vannacht niet echt.
Ik heb inmiddels wel weer iets van hobby gevonden wat ik nu even leuk vind. Mandala's kleuren. Lekker simpel met je potloodjes op papier krassen. Over een paar dagen ben ik t wel weer zat, maar dan heb ik dat toch weer even leuk gevonden.
Met vrienden dingen doen lukt me op t moment helemaal niet. Ik sluit me eigenlijk voor iedereeen en alles af en ik weet dat dat niet goed is. Maar is het eigenlijk niet ook een beetje logisch? Als je altijd zoveel pijn hebt dan heb je simpelweg ook nergens energie voor. En ik merk dat alles wat ik doe me ZOVEEL energie kost. Ik word echt helemaal leeg gezogen door die ander. Zit of lig ik de rest van de dag weer voor pampus... En ik word er meestal heel verdrietig van. Ik kan er heel slecht tegen op t moment dat t maar goed gaat met iedereen. Gesprekken gaan toch altijd over hun leuke dingen, werk, studie, vakantie, feestjes, uitgaan , weet ik veel wat. En ik kan dat allemaal niet, moet alles missen. Ik gun het hun van harte, maar het doet mij heel veel pijn. Eerder deed ik vrolijk mee en nu kan ik niks meer.
Nou ja.. ik wil nu niet hier de depri uit hangen.. maar ik voel me gewoon erg verdrietig en boos enzo. En dat is mijn gevoel... en daar gingen we naar leren luisteren..;) dus... haha.
K hoop dat t met jullie okee gaat,
tot gauw
:R
Pff nou ik heb eigenlijk de afgelopen week alleen maar met heel veel pijn in bed gelegen ;( En hoe meer pijn, hoe ongelukkiger ik me voel... sugt..
VAndaag ben ik wel weer op de been, ik ben ook vanochtend al bij de haptonoom geweest. Het stormt nu echt heeeeeeeeel hard , en regenen, dus voorlopig blijf ik lekker binnen. Heb spulletjes gekocht om een chocolade bananen cake te bakken. Alsie klaar is post ik hier wel een stukje :P
Radijs, ik slaap nog steeds wel slecht, heb gisternacht voor de verandering WEL geslapen, heel blij om. Maar dan voel ik pas hoe moe ik ben. Je hebt ook energie nodig om dingen te kunnen voelen en ook om te kunnen slapen. Daar ontbreekt het mij nogal aan. Nu ik een nacht geslapen heb, voel ik pas hoe kapot ik ben. Kon amper nog met mn ogen knipperen. Maar slapen lukt dan weer niet. Ook vannacht niet echt.
Ik heb inmiddels wel weer iets van hobby gevonden wat ik nu even leuk vind. Mandala's kleuren. Lekker simpel met je potloodjes op papier krassen. Over een paar dagen ben ik t wel weer zat, maar dan heb ik dat toch weer even leuk gevonden.
Met vrienden dingen doen lukt me op t moment helemaal niet. Ik sluit me eigenlijk voor iedereeen en alles af en ik weet dat dat niet goed is. Maar is het eigenlijk niet ook een beetje logisch? Als je altijd zoveel pijn hebt dan heb je simpelweg ook nergens energie voor. En ik merk dat alles wat ik doe me ZOVEEL energie kost. Ik word echt helemaal leeg gezogen door die ander. Zit of lig ik de rest van de dag weer voor pampus... En ik word er meestal heel verdrietig van. Ik kan er heel slecht tegen op t moment dat t maar goed gaat met iedereen. Gesprekken gaan toch altijd over hun leuke dingen, werk, studie, vakantie, feestjes, uitgaan , weet ik veel wat. En ik kan dat allemaal niet, moet alles missen. Ik gun het hun van harte, maar het doet mij heel veel pijn. Eerder deed ik vrolijk mee en nu kan ik niks meer.
Nou ja.. ik wil nu niet hier de depri uit hangen.. maar ik voel me gewoon erg verdrietig en boos enzo. En dat is mijn gevoel... en daar gingen we naar leren luisteren..;) dus... haha.
K hoop dat t met jullie okee gaat,
tot gauw
:R
woensdag 25 juli 2007 12:20
donderdag 2 augustus 2007 19:39
Hallo allemaal,
Het is al een tijdje stil hier... hopelijk gaat in dit geval de uitspraak 'geen nieuws is goed nieuws' op....!
Kozoo, nachtrust hervonden?
Sifra, aan het genieten van de vakantie?
Ancht, is je nieuwe huis al ingericht?
Esthrall, aan het genieten van je kindje?
Met mij gaat alles wel oke... Nog 1 dagje werken en dan begint mijn vakantie. Cannot wait!
Radijs
Het is al een tijdje stil hier... hopelijk gaat in dit geval de uitspraak 'geen nieuws is goed nieuws' op....!
Kozoo, nachtrust hervonden?
Sifra, aan het genieten van de vakantie?
Ancht, is je nieuwe huis al ingericht?
Esthrall, aan het genieten van je kindje?
Met mij gaat alles wel oke... Nog 1 dagje werken en dan begint mijn vakantie. Cannot wait!
Radijs
vrijdag 3 augustus 2007 11:36
Heeee Radijs en de rest,
Wat lekker radijs dat je vakantie hebt. Ga je ook nog weg?
T wordt vandaag tot en met maandag mooi weer he. Ik hoop daar ook even van te kunnen genieten, duim duim.. ;)
Nog even terugkomen op je vraag, want ik zie dat ik daar nog geen reaktie op heb gegeven. Ik word idd zo beperkt door de migraine. Ik heb een chronische vorm van migraine en daarnaast nog combinatie hoofdpijnen. Geen dag zonder pijn dus. En met een beetje pijn kun je nog wel wat, maar dat komt bijna nooit voor. JA en daar word je natuurlijk erg verdrietig en boos van, zodat dat weer doorwerkt etc. En omdat ik mn eigen grenzen nooit hebt gevoeld en altijd maar ben door blijven rennen ondanks de pijn.. is het er niet beter op geworden. Nu ik in therapie ben gaat t eigenlijk qua pijn en stemmingen slechter, maar mss is dat nodig om straks op te bouwen. Die haptonomm waar ik heen ga zei: je moet eerst de bodem aanraken, voor je omhoog kunt....
Ik probeer er t beste van te maken, maar momenteel is dat erg moeilijk omdat ik zo vreselijk weinig kan. Heb erg veel pijn dus kan gewoon niks. En telkens nee zeggen doet ook pijn. Als vriendinnen vragen of ik ook kom, of wat willen afspreken lukt dat eigenlijk nooit. Das niet leuk.
Ik hoop dat het met jullie goed gaat! En gauw wat van jullie te lezen.
liefs kozoo
Wat lekker radijs dat je vakantie hebt. Ga je ook nog weg?
T wordt vandaag tot en met maandag mooi weer he. Ik hoop daar ook even van te kunnen genieten, duim duim.. ;)
Nog even terugkomen op je vraag, want ik zie dat ik daar nog geen reaktie op heb gegeven. Ik word idd zo beperkt door de migraine. Ik heb een chronische vorm van migraine en daarnaast nog combinatie hoofdpijnen. Geen dag zonder pijn dus. En met een beetje pijn kun je nog wel wat, maar dat komt bijna nooit voor. JA en daar word je natuurlijk erg verdrietig en boos van, zodat dat weer doorwerkt etc. En omdat ik mn eigen grenzen nooit hebt gevoeld en altijd maar ben door blijven rennen ondanks de pijn.. is het er niet beter op geworden. Nu ik in therapie ben gaat t eigenlijk qua pijn en stemmingen slechter, maar mss is dat nodig om straks op te bouwen. Die haptonomm waar ik heen ga zei: je moet eerst de bodem aanraken, voor je omhoog kunt....
Ik probeer er t beste van te maken, maar momenteel is dat erg moeilijk omdat ik zo vreselijk weinig kan. Heb erg veel pijn dus kan gewoon niks. En telkens nee zeggen doet ook pijn. Als vriendinnen vragen of ik ook kom, of wat willen afspreken lukt dat eigenlijk nooit. Das niet leuk.
Ik hoop dat het met jullie goed gaat! En gauw wat van jullie te lezen.
liefs kozoo
maandag 6 augustus 2007 10:04
Hallo Kozoo,
Wat vreselijk dat je iedere dag hoofdpijn hebt! Ik kan me helemaal voorstellen dat je dan niets meer kunt. (Ik heb 2 x per jaar ofzo hoofdpijn, dan is het zo erg, dat ik alleen maar kan slapen. De volgende dag is het dan over.... Je zal dat maar iedere dag hebben. Pffff!) Ik hoop voor je dat de therapie en de haptonoom snel zullen helpen. Hoe is het met je hobby trouwens? Ben je nog steeds into het schilderen of heb je iets anders gevonden? Wat vind je eigenlijk van de warmte nu? Ik ben er dolblij mee, maar ik kan me voorstellen dat het met hoofdpijn niet zo'n pretje is, die zon...
Vandaag is mijn eerste, officiele vakantiedag. Heerlijk! En, wat ik nog niet heb verteld: na de vakantie werk ik niet lang meer op mijn huidige werkplek, want ik heb een andere baan. I.v.m. herkenbaarheid wil ik niet teveel zeggen. Maar ik ben er erg blij mee. Aan het einde van deze week ga ik op vakantie. Een dag of 10 relaxen in het zuiden van Europa. Ook daar heb ik veel zin in! Op het momet zijn er dus alleen maar leuke dingen, eigenlijk... ik kan er ook van genieten. Soms dringen rotgedachten zich op, maar ik krijg ze onder controle. De ene keer sneller dan de andere keer, maar het lukt wel.
Kozoo, ik hoop echt dat er voor jou ook snel een fijnere tijd aanbreekt!! Ik duim voor je en ik zend je bij deze wat positieve stralen:
*;:R:gwab:*; *;!!!!!
Veeliefs,
Radijs
donderdag 9 augustus 2007 15:26
Hallo meiden,
Zit met jullie mee te lezen ( ik is 26) Jullie die net als ik moeite hebben met voelen, moeite hebben met echt gelukkig te zijn. Sommige hebben een leuke baan, lieve vrienden en familie, mooi huis wel/geen relatie. Dan zakt de moed mij in mijn schoenen. Zal ik ooit vrede vinden in mezelf, kunnen genieten van het leven? Blij zijn met wat ik heb? Niet zo angstig voor het leven, niet zo nadenkend over alles..
Zit met jullie mee te lezen ( ik is 26) Jullie die net als ik moeite hebben met voelen, moeite hebben met echt gelukkig te zijn. Sommige hebben een leuke baan, lieve vrienden en familie, mooi huis wel/geen relatie. Dan zakt de moed mij in mijn schoenen. Zal ik ooit vrede vinden in mezelf, kunnen genieten van het leven? Blij zijn met wat ik heb? Niet zo angstig voor het leven, niet zo nadenkend over alles..
donderdag 9 augustus 2007 15:32
Beste Jenna33
Ik koppel(de) mij ratio vaak los van mijn emoties. Door puur rationeel te denken kun je jezelf letterlijk depressief maken
Zou je bovenstaande voor mij uit kunnen leggen? Ik denk namelijk veels te negatief over dingen, of ik denk te veel na. Door mijn gedachten te rationaliseren leer ik een beetje minder te piekeren.
Ik koppel(de) mij ratio vaak los van mijn emoties. Door puur rationeel te denken kun je jezelf letterlijk depressief maken
Zou je bovenstaande voor mij uit kunnen leggen? Ik denk namelijk veels te negatief over dingen, of ik denk te veel na. Door mijn gedachten te rationaliseren leer ik een beetje minder te piekeren.
donderdag 9 augustus 2007 16:00
zondag 12 augustus 2007 09:04
Hoi Kozoo,
Ook ik wens je alle goeds toe! Ik hoop dat het snel beter gaat met je migraine en dat je nog een beetje van de zomer kunt genieten, liefst ook met vriendinnen, dat je afspraken niet (allemaal) hoeft af te zeggen.
Ik las nog eens terug over je boosheid op de buren etc., kan heel reeel zijn hoor, dus zeg maar als ik het verkeerd heb.... maar deed mij beetje denken aan boosheid die ik heb gehad over allerlei dingen die uiteindelijk tegen dingen van mijn opvoeding gericht bleken te zijn. Pas toen ik dat benoemde werden 'verkeerd gerichte boosheden en frustraties' vanzelf minder.
Ik heb in de vakantie geoefend met het 'goede moeder voor jezelf zijn'. Volgens mij kun jij dat heel goed, want je weet hoe je het vriendinnen naar de zin kunt maken, heb je geschreven, misschien kun je proberen dat voor jezelf te doen.
Doordat ik de tijd had voor mezelf heb ik ook wat toe kunnen geven aan boosheid/verdriet over dingen van vroeger. Dat voelt voor mij als 'werk verzetten', ik voel het daardoor lichter worden van binnen. Ben er nog niet helemaal, maar erg blij dat ik een oplossingsstrategie heb nu.
Ook ben ik erg bezig geweest met de positieve kant van emoties: bijv. verveling is eigenlijk een verlangen naar echte waarden. Als je positiever denkt over emoties namelijk: ze vertellen me iets heel belangrijks, daar moet ik naar luisteren, is het makkelijker hier goed mee om te gaan.
Nouja, kweet niet of je hier wat aan hebt, maar wens je hele fijne dag!
Liefs, Sifra.
Ook ik wens je alle goeds toe! Ik hoop dat het snel beter gaat met je migraine en dat je nog een beetje van de zomer kunt genieten, liefst ook met vriendinnen, dat je afspraken niet (allemaal) hoeft af te zeggen.
Ik las nog eens terug over je boosheid op de buren etc., kan heel reeel zijn hoor, dus zeg maar als ik het verkeerd heb.... maar deed mij beetje denken aan boosheid die ik heb gehad over allerlei dingen die uiteindelijk tegen dingen van mijn opvoeding gericht bleken te zijn. Pas toen ik dat benoemde werden 'verkeerd gerichte boosheden en frustraties' vanzelf minder.
Ik heb in de vakantie geoefend met het 'goede moeder voor jezelf zijn'. Volgens mij kun jij dat heel goed, want je weet hoe je het vriendinnen naar de zin kunt maken, heb je geschreven, misschien kun je proberen dat voor jezelf te doen.
Doordat ik de tijd had voor mezelf heb ik ook wat toe kunnen geven aan boosheid/verdriet over dingen van vroeger. Dat voelt voor mij als 'werk verzetten', ik voel het daardoor lichter worden van binnen. Ben er nog niet helemaal, maar erg blij dat ik een oplossingsstrategie heb nu.
Ook ben ik erg bezig geweest met de positieve kant van emoties: bijv. verveling is eigenlijk een verlangen naar echte waarden. Als je positiever denkt over emoties namelijk: ze vertellen me iets heel belangrijks, daar moet ik naar luisteren, is het makkelijker hier goed mee om te gaan.
Nouja, kweet niet of je hier wat aan hebt, maar wens je hele fijne dag!
Liefs, Sifra.
zondag 12 augustus 2007 09:08
Hoi scarlett,
Waar we het hier over hebben samen is niet dat gedachten an sich verkeerd zijn, maar meer dat je een balans moet hebben tussen gevoel en gedachten, bij hoogopgeleiden is er soms te weinig aandacht voor gevoel.
Wat betreft gedachten kan ik me idd voorstellen dat 'helpende gedachten' goed zijn tegen piekeren, is niks mis mee. Maar als je alles puur zakelijk bekijkt: bijv. als iemand naar tegen je is geweest alleen maar denkt aan de redenen waarom (bijv. die zal wel slecht geslapen hebben) kan dat op zich je boosheid temperen, is ok. Als je altijd vergeet stil te staan bij dat iemand je pijn doet, is dat niet o.k. Dan herken je je eigen behoeften niet meer en neem je jezelf niet serieus. Als je dat maar lang genoeg volhoudt leidt dat tot problemen.
Misschien iets duidelijker zo? Eerder in het topic staat hier nog wel meer over.
Groetjes, Sifra.
Waar we het hier over hebben samen is niet dat gedachten an sich verkeerd zijn, maar meer dat je een balans moet hebben tussen gevoel en gedachten, bij hoogopgeleiden is er soms te weinig aandacht voor gevoel.
Wat betreft gedachten kan ik me idd voorstellen dat 'helpende gedachten' goed zijn tegen piekeren, is niks mis mee. Maar als je alles puur zakelijk bekijkt: bijv. als iemand naar tegen je is geweest alleen maar denkt aan de redenen waarom (bijv. die zal wel slecht geslapen hebben) kan dat op zich je boosheid temperen, is ok. Als je altijd vergeet stil te staan bij dat iemand je pijn doet, is dat niet o.k. Dan herken je je eigen behoeften niet meer en neem je jezelf niet serieus. Als je dat maar lang genoeg volhoudt leidt dat tot problemen.
Misschien iets duidelijker zo? Eerder in het topic staat hier nog wel meer over.
Groetjes, Sifra.
zaterdag 18 augustus 2007 09:12
Lieve Kozoo,
Wat naar dat je nog niet echt vooruitgang ziet. Die optie van gevoel en verstand op teambuilding sturen leek met wel wat. Kreeg daar meteen allerlei visioenen bij. Haha, en ze dan samen een vlot laten bouwen ofzo. Gevoel: heb ik nu niet zo'n zin in. Verstand: maar we moeten naar de overkant. Tsja, wat dan?????
Hmmmm, lastig hoor of je nu wel of niet af moet spreken met vriendinnen als je er geen zin in hebt. Zijn het vriendinnen waar je op zich een goede band mee hebt, dus niet alleen leegzuigvriendinnen? Het niet jaloers zijn vind ik soms ook errug moeilijk. Ik ben meestal niet zozeer jaloers op omstandigheden als wel de relaxedheid waarmee anderen in het leven kunnen staan. Op zich is de positieve kant van die jaloersheid dat je ziet wat je WEL wilt (wat je gevoel zegt), zodat je daar evt. naar toe kunt werken. Als je niet weet hoe, kan ik me wel voorstellen dat je moedeloos wordt.
Voor wat betreft het 'dat kan ik niet'denken, heeft dat misschien te maken met zo'n lange periode vrij. Als ik bepaalde uitdagingen (bijv. taken op mijn werk) een tijdje niet heb gehad kan ik heel onzeker worden. Terwijl een paar succeservaringen meteen weer het gevoel kunnen geven 'zie je wel ik kan het wel, ik kan het zelfs heeeeel goed', ik heb kennelijk steeds die bevestiging nodig. Best lastig. Misschien ga jij ook twijfelen aan je vermogens na zo'n rustperiode? Zou je om je er positief op in te stellen vast kunnen bedenken hoe je die reistijd aangenaam of nuttig kunt gebruiken, bijv. altijd al iets voorbereiden in de trein zodat je dat thuis minder energie kost, of juist trein gebruiken voor lekker simpele boeken (kinderboeken, tijdschriften) lezen of muziek luisteren oid. Als je je eigen wereldje creeert heb je minder last van de mensen om je heen. Heb je alleen de haptonoom nu of doe je nog andere dingen (sorry dat ben 'k even kwijt) of slik je medicijnen?
Omdat het met mij nu wel lekker gaat hoop ik helemaal om te lezen dat dat voor jullie ook geldt, vind het heel naar dat dat niet zo is!
Ik denk dat reden dat dingen beter gaan met mij nu o.a. is dat de band met mijn moeder wat hersteld is doordat ik aantal dingen heb uitgesproken, die wel werden erkend, maar ja daar heb je geen controle over he? Hangt ook af van de reactie van de ander (hoewel alleen uitspreken of brief schrijven ook al goed kan zijn voor jezelf). Ook heb ik veel steun aan mijn geloof (zit in 'blije' kerk, soort eo-jongerendagstijl zegmaar), kan ik iedereen aanraden!
Ik hoop dat je een fijne dag hebt, hier schijnt de zon, bij deze wat straaltjes!
Sifra
Wat naar dat je nog niet echt vooruitgang ziet. Die optie van gevoel en verstand op teambuilding sturen leek met wel wat. Kreeg daar meteen allerlei visioenen bij. Haha, en ze dan samen een vlot laten bouwen ofzo. Gevoel: heb ik nu niet zo'n zin in. Verstand: maar we moeten naar de overkant. Tsja, wat dan?????
Hmmmm, lastig hoor of je nu wel of niet af moet spreken met vriendinnen als je er geen zin in hebt. Zijn het vriendinnen waar je op zich een goede band mee hebt, dus niet alleen leegzuigvriendinnen? Het niet jaloers zijn vind ik soms ook errug moeilijk. Ik ben meestal niet zozeer jaloers op omstandigheden als wel de relaxedheid waarmee anderen in het leven kunnen staan. Op zich is de positieve kant van die jaloersheid dat je ziet wat je WEL wilt (wat je gevoel zegt), zodat je daar evt. naar toe kunt werken. Als je niet weet hoe, kan ik me wel voorstellen dat je moedeloos wordt.
Voor wat betreft het 'dat kan ik niet'denken, heeft dat misschien te maken met zo'n lange periode vrij. Als ik bepaalde uitdagingen (bijv. taken op mijn werk) een tijdje niet heb gehad kan ik heel onzeker worden. Terwijl een paar succeservaringen meteen weer het gevoel kunnen geven 'zie je wel ik kan het wel, ik kan het zelfs heeeeel goed', ik heb kennelijk steeds die bevestiging nodig. Best lastig. Misschien ga jij ook twijfelen aan je vermogens na zo'n rustperiode? Zou je om je er positief op in te stellen vast kunnen bedenken hoe je die reistijd aangenaam of nuttig kunt gebruiken, bijv. altijd al iets voorbereiden in de trein zodat je dat thuis minder energie kost, of juist trein gebruiken voor lekker simpele boeken (kinderboeken, tijdschriften) lezen of muziek luisteren oid. Als je je eigen wereldje creeert heb je minder last van de mensen om je heen. Heb je alleen de haptonoom nu of doe je nog andere dingen (sorry dat ben 'k even kwijt) of slik je medicijnen?
Omdat het met mij nu wel lekker gaat hoop ik helemaal om te lezen dat dat voor jullie ook geldt, vind het heel naar dat dat niet zo is!
Ik denk dat reden dat dingen beter gaan met mij nu o.a. is dat de band met mijn moeder wat hersteld is doordat ik aantal dingen heb uitgesproken, die wel werden erkend, maar ja daar heb je geen controle over he? Hangt ook af van de reactie van de ander (hoewel alleen uitspreken of brief schrijven ook al goed kan zijn voor jezelf). Ook heb ik veel steun aan mijn geloof (zit in 'blije' kerk, soort eo-jongerendagstijl zegmaar), kan ik iedereen aanraden!
Ik hoop dat je een fijne dag hebt, hier schijnt de zon, bij deze wat straaltjes!
Sifra
dinsdag 21 augustus 2007 13:03
Hallo allemaal,
Hier ben ik weer.... ik was inderdaad op vakantie. Ik had voor ik wegging geen berichtje meer achtergelaten, want ik er was allemaal gedoe met het nieuwe forum. De vakantie was fijn; veel zon, lekker eten, veel gedaan (maar het gaf ook veel ruimte om te piekeren... Maar ik heb ondanks dat toch kunnen genieten!).
Op dit moment zit ik midden in een verhuizing, dus ik ga er weer vandoor. Ik ga, zodra ik wat meer tijd heb, alle vorige berichten even rustig lezen. Dan een wat uitgebreider reactie!
Dikke knuffel, Radijssssss
Hier ben ik weer.... ik was inderdaad op vakantie. Ik had voor ik wegging geen berichtje meer achtergelaten, want ik er was allemaal gedoe met het nieuwe forum. De vakantie was fijn; veel zon, lekker eten, veel gedaan (maar het gaf ook veel ruimte om te piekeren... Maar ik heb ondanks dat toch kunnen genieten!).
Op dit moment zit ik midden in een verhuizing, dus ik ga er weer vandoor. Ik ga, zodra ik wat meer tijd heb, alle vorige berichten even rustig lezen. Dan een wat uitgebreider reactie!
Dikke knuffel, Radijssssss
vrijdag 24 augustus 2007 11:32
Hallo allemaal,
Zo, vandaag een rustdagje ingebouwd; even niet inpakken, verhuizen en klussen!
Hoe gaat het nu met je, Kozoo? Ik vind het erg rot voor je dat het niet helemaal wil lukken. Zou het inderdaad niet zo kunnen zijn dat het goed voor je is om weer te beginnen met colleges? Tien weken rust kan fijn zijn, maar geeft ook heel veel ruimte om te denken en te piekeren. Ik merkte dat tijdens mijn vakantie, de eerste dagen kreeg ik juist een terugslag; door de rust en ontspanning, greep ik de ruimte aan om me druk te maken.
Ook schreef je dit: "Gister had ik gesprek bij psych en toen ik hem zei dat het net lijkt of er iets iin mij zit dat niet beter WIL worden (want waarom helpt niks, nada, 0,0?) vond hij dat wel lijken dat ik bang ben voor afwijzing."
Bedoel je met 'beter worden' je migraine of bedoel je 'het piekeren'? M.a.w. Is er een verband tussen je (psychische) welbevinden en je migraine of staat dat los van elkaar? Het lijkt me echt moeilijk als je daar ook nog eens mee moet 'dealen'.
Wat betreft je vriendinnen; heeft er een van hen ooit niet begripvol gereageerd? Is er iets voorgevallen waardoor je die angst om ze kwijt te raken hebt, of 'vul je die gedachte zelf in'?
Sifra, wat fijn dat het goed met je gaat! Het is mooi om te lezen dat je een manier hebt gevonden om goed voor jezelf te zorgen. Ik vraag me af wat je aan je moeder hebt uitgesproken en hoe je dat hebt aangepakt. Zou je daar wat over willen vertellen (voel je niet verplicht hoor!!)?
Ik ben zelf opgehouden met graven in mijn verleden. Volgens mij heb ik de zaken geaccepteerd zoals ze zijn en daarmee kan ik verder. Ik ben nu bezig met concrete zaken in het 'hier en nu'. Wat maakt mij op dit moment ongelukkig? Hoe kan ik dat veranderen? Waarmee maak ik het mezelf moelijk enz. enz. Om die reden heb ik bijvoorbeeld een andere baan gezocht (dat is trouwens heel snel gegaan, ik heb 1 brief gestuurd op een functie de me geweldig leek en ik werd meteen aangenomen. Dan zal het zo wel moeten zijn, nietwaar??). Twee maanden geleden had ik de energie niet om een andere baan te zoeken, terwijl het juist mijn huidige baan is die alle energie opslokte. Toen ik deze cikel doorzag, kon ik hem doorbreken.
Het andere waar ik veel last van heb, is het piekeren, het eeuwige denken, het invullen voor anderen. Als deze gedachten komen, jaag ik ze weg. Soms lukt dat meteen, soms kost dat meer moeite (zoals op vakantie), maar het lukt uiteindelijk wel.
Een ander puntje waar ik nog aan moet werken, is van mezelf leren houden. Ik vind mezelf af en toe een stom mens, maar ook lelijk enzo. Het klinkt heel oppervlakkig, maar het zit me echt in de weg. Ik ben me hierdoor in gezelschappen constant bewust van mezelf. Soms voel ik me zo lelijk, dat ik even in de spiegel moet gaan controleren of het wel zo is. Meestal valt het dan weer mee en besef ik dat ik niet zo lelijk ben als ik me voel(de). Ik schaam me bijna om dit te zeggen, want ik vind het echt zooooo oppervlakkig van mezelf, maar ja, het voelt wel zo...
Ik probeer het nu op te lossen door deze gedachten weg te jagen en te zeggen 'Je bent leuk. Punt uit'. Het helpt wel een beetje, want ik pieker er nu minder over. Maar het blijft een gevoelig punt. herkent iemand van jullie dit? (ik heb hier niet iedere dag last van, maar het is iets wat wel altijd terugkomt, weer verdwijnt, weer terukomt enz. enz.).
Nou, fijne dag allemaal. Enjoy!
Knuffel, Radijssss
Zo, vandaag een rustdagje ingebouwd; even niet inpakken, verhuizen en klussen!
Hoe gaat het nu met je, Kozoo? Ik vind het erg rot voor je dat het niet helemaal wil lukken. Zou het inderdaad niet zo kunnen zijn dat het goed voor je is om weer te beginnen met colleges? Tien weken rust kan fijn zijn, maar geeft ook heel veel ruimte om te denken en te piekeren. Ik merkte dat tijdens mijn vakantie, de eerste dagen kreeg ik juist een terugslag; door de rust en ontspanning, greep ik de ruimte aan om me druk te maken.
Ook schreef je dit: "Gister had ik gesprek bij psych en toen ik hem zei dat het net lijkt of er iets iin mij zit dat niet beter WIL worden (want waarom helpt niks, nada, 0,0?) vond hij dat wel lijken dat ik bang ben voor afwijzing."
Bedoel je met 'beter worden' je migraine of bedoel je 'het piekeren'? M.a.w. Is er een verband tussen je (psychische) welbevinden en je migraine of staat dat los van elkaar? Het lijkt me echt moeilijk als je daar ook nog eens mee moet 'dealen'.
Wat betreft je vriendinnen; heeft er een van hen ooit niet begripvol gereageerd? Is er iets voorgevallen waardoor je die angst om ze kwijt te raken hebt, of 'vul je die gedachte zelf in'?
Sifra, wat fijn dat het goed met je gaat! Het is mooi om te lezen dat je een manier hebt gevonden om goed voor jezelf te zorgen. Ik vraag me af wat je aan je moeder hebt uitgesproken en hoe je dat hebt aangepakt. Zou je daar wat over willen vertellen (voel je niet verplicht hoor!!)?
Ik ben zelf opgehouden met graven in mijn verleden. Volgens mij heb ik de zaken geaccepteerd zoals ze zijn en daarmee kan ik verder. Ik ben nu bezig met concrete zaken in het 'hier en nu'. Wat maakt mij op dit moment ongelukkig? Hoe kan ik dat veranderen? Waarmee maak ik het mezelf moelijk enz. enz. Om die reden heb ik bijvoorbeeld een andere baan gezocht (dat is trouwens heel snel gegaan, ik heb 1 brief gestuurd op een functie de me geweldig leek en ik werd meteen aangenomen. Dan zal het zo wel moeten zijn, nietwaar??). Twee maanden geleden had ik de energie niet om een andere baan te zoeken, terwijl het juist mijn huidige baan is die alle energie opslokte. Toen ik deze cikel doorzag, kon ik hem doorbreken.
Het andere waar ik veel last van heb, is het piekeren, het eeuwige denken, het invullen voor anderen. Als deze gedachten komen, jaag ik ze weg. Soms lukt dat meteen, soms kost dat meer moeite (zoals op vakantie), maar het lukt uiteindelijk wel.
Een ander puntje waar ik nog aan moet werken, is van mezelf leren houden. Ik vind mezelf af en toe een stom mens, maar ook lelijk enzo. Het klinkt heel oppervlakkig, maar het zit me echt in de weg. Ik ben me hierdoor in gezelschappen constant bewust van mezelf. Soms voel ik me zo lelijk, dat ik even in de spiegel moet gaan controleren of het wel zo is. Meestal valt het dan weer mee en besef ik dat ik niet zo lelijk ben als ik me voel(de). Ik schaam me bijna om dit te zeggen, want ik vind het echt zooooo oppervlakkig van mezelf, maar ja, het voelt wel zo...
Ik probeer het nu op te lossen door deze gedachten weg te jagen en te zeggen 'Je bent leuk. Punt uit'. Het helpt wel een beetje, want ik pieker er nu minder over. Maar het blijft een gevoelig punt. herkent iemand van jullie dit? (ik heb hier niet iedere dag last van, maar het is iets wat wel altijd terugkomt, weer verdwijnt, weer terukomt enz. enz.).
Nou, fijne dag allemaal. Enjoy!
Knuffel, Radijssss
dinsdag 4 september 2007 14:21
Hallo allemaal!
Radijs wat vervelend dat dat piekeren je zo kan pesten he? Ik kan me er wel iets bij voorstellen hoor. Niet in waar jij mee zit, maar wel dat iets je gedachten zo kan beheersen. En ook het invullen voor anderen herken ik.Ik probeer dat los te laten, maar is moeilijk. En ook nog even :WAT GOED VAN JE DAT JE EEN NIEUWE BAAN HEBT GEVONDEN!!!!!!! Jee zeg, wat een mega goede stap van je! Ik hoop dat je er met veel plezier gaat werken, en onthoud wel...mocht het toepasselijk zijn..... elk begin is moeilijk he...
Hoe is het met jullie????
Veel liefs van Kozoo!!
Radijs wat vervelend dat dat piekeren je zo kan pesten he? Ik kan me er wel iets bij voorstellen hoor. Niet in waar jij mee zit, maar wel dat iets je gedachten zo kan beheersen. En ook het invullen voor anderen herken ik.Ik probeer dat los te laten, maar is moeilijk. En ook nog even :WAT GOED VAN JE DAT JE EEN NIEUWE BAAN HEBT GEVONDEN!!!!!!! Jee zeg, wat een mega goede stap van je! Ik hoop dat je er met veel plezier gaat werken, en onthoud wel...mocht het toepasselijk zijn..... elk begin is moeilijk he...
Hoe is het met jullie????
Veel liefs van Kozoo!!
vrijdag 7 september 2007 19:28
:
Hallo allemaal!
Radijs wat vervelend dat dat piekeren je zo kan pesten he? Ik kan me er wel iets bij voorstellen hoor. Niet in waar jij mee zit, maar wel dat iets je gedachten zo kan beheersen. En ook het invullen voor anderen herken ik.Ik probeer dat los te laten, maar is moeilijk. En ook nog even :WAT GOED VAN JE DAT JE EEN NIEUWE BAAN HEBT GEVONDEN!!!!!!! Jee zeg, wat een mega goede stap van je! Ik hoop dat je er met veel plezier gaat werken, en onthoud wel...mocht het toepasselijk zijn..... elk begin is moeilijk he...
Ik heb best een positieve tijd gehad, ongeveer een week. Ik heb medicijnen erbij die invloed uitoefenen op de pijnbeleving en pijngrens en dat leek toch wel wat effect te hebben. Ook gaf het me weer wat posititeit terug. Ik heb 2 keer wat leuks kunnen doen in 1 week dus dat maakt het leven al veel draag baarder en leuker. Helaas zit ik nu al weer een week met een terugval. Een zware ook.... en dan lijkt het weer net of het nooit meer goed komt. Waar ik nu bang voor ben is dat het ook zo blijft (het slechte) omdat ik dat misschien onbewust zelf vasthou. Ik heb al zo vaak meegemaakt dat ik bv nieuwe medicijnen kreeg, dan ging het een week iets beter en dan BAM bergafwaarst. En ik kwam niet meer omhoog. Volgende medicijn...exact hetzelfde. Therapie of wat ook.... idem dito. Nu heb ik dus deze medicijnen (zie boven) en eerst ging het een paar dagen goed...toen bergafwaarts. Toen dosering verhoogd, ging t een week goed (leuke dingen gedaan, minder pijn) en nu is t dus weer in de put. En ik heb t dan over de pijn. Radijs vroeg al eens of ik mn pijn bedoelde of mn stemming; ik bedoel mn pijn. En als ik veel e lang pijn heb.... dan is mn stemming ook ver beneden nul.
Wat ik bedoel...zou het kunnen dat ik het slechtere, de terugval in stand hou zelf? Door in standje negatief te blijven ofzo? Ik probeer echt positief te blijven maar pffff. En ik zeg tegen mezelf dat een terugval echt wel langer dan een week kan duren...misschien wel 2 weken. Maar ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan. Ik ga donderdag weer naar de psych voor die medicijnen. Maar misschien hebben jullie hier een visie op.
Ik ga nu ook beginnen met coginitieve therapie. Dus dan worden de gedachtes die je negatieve gevoelens veroorzaken aangepakt. Lijkt me wel wat!!
Gister zou ik weer beginnen met mn studie jaar en had mn eerste college... maar waar was kozoo...?? In bed.... met auw... heel veel auw. Ik bleef er best rustig onder en was trots op mezelf hoe ik de dag ben doorgekomen, maar ik vond wel dat ik weer heel erg op de proef werd gesteld...best zielig..
Vandaag gaat redelijk, loop in mn pyama door t huis, ben al even buitengeweest en hou me gewoon rustig, lekker lezen enzo.
Hoe is het met jullie????
Veel liefs van Kozoo!!
He Kozoo,
Ik hoop dat de hoofdpijn inmiddels een stuk minder is! Heb je alweer een college kunnen bezoeken?
Je vroeg... zou het kunnen dat ik het slechtere, de terugval in stand hou zelf? .
Ik vind het moeilijk om daar wat zinnigs op te zeggen. Ik ben te weinig op de hoogte van wat migaine is. Ik heb even gezocht op internet en daar las ik dat het wordt veroorzaakt door prikkels als voeding, stress, hormoonhuishoding etc. Bovendien zou erfelijkheid een rol spelen. Tja, kun je zoiets zelf in stand houden? Ja, ik denk het -tot op zekere hoogte- wel... Maar heb jij daar redenen voor? Is er een - onbewust!- voordeel aan jouw hoofdpijnen? Ben je bijvooorbeeld "bang" voor het echte leven? (Voorbeeld: als je nu je tentamen niet haalt, ligt het aan je ziekte en niet aan jouw "onkunde". Dit kan natuurlijk ook gelden op het gebied van sociale relaties, werk etc. etc.). Ik weet het niet hoor, ik doe maar een suggestie.
Ook heb jij volgens mij wel eens geschreven dat je moeder heel zorgzaam / overbezorgd is, of vergis ik me? Misschien is die rol van je moeder zo sterk geweest, dat jij je nu in en rol hebt gestopt van iemand die zorg 'nodig' heeft?
Ik doe maar wat suggesties hoor. Ik wil je niets aanpraten.... (dadelijk heb je er door mijn schuld een 'probleem' bij..... dat wil ik niet op mijn geweten hebben, want dan moet ik daar weer over piekeren en dan hebben we er allebei een probleem bij....
)Wanneer start je cogmitieve therapie?
Mijn nieuwe baan bevalt trouwens prima! Het is wel een stuk zwaarder dan mijn vorige baan, waardoor ik echt niet kan internetten tussendoor, hahaha! Maar gelukkig heb ik sinds mijn verhuizing thuis internet. En het voordeel is dat ik geen enkele ruimte heb om te piekeren! Bovendien ben ik nu doodop 's avonds, waardoor ik ook nog eens beter slaap.
Daarnaast studeer ik ook weer (in de avond heb ik colleges). Ik heb dus gemerkt dat ik bezig moet blijven, dat activeert mij en daardoor heb ik meer energie. En als ik energie heb, kan ik me beter weren tegen de negatieve spiraal van het piekeren. Het gaat dus echt de goede kant op! Ik ben de laatste tijd best vrolijk en energiek. Dat heeft ook een goede invloed op mijn relatie, daar word ik dan ook weer vrolijk van.
voor Kozoo! Liefs van Radijsssssssssss
vrijdag 7 september 2007 21:33
Hoi Kozoo en Radijs, eindelijk weer een berichtje van mij.
Heb net een heel stuk geschreven, is het verdwenen? Nou ja, bij deze een kortere versie....
Wat naar Kozoo dat je weer een dip kreeg na je goede week. Wel knap dat je het even zo over je heen hebt laten komen. Ik vind je een echte volhouder nu je al zo ontzettend lang problemen en pijn hebt. Daar mag je best trots op zijn! Ben benieuwd hoe je de cognitieve therapie vindt en hoop zo dat het je helpt! Sluit me aan bij Radijs dat het voor ons zo moeilijk te beoordelen is of je zelf onbewust evt. iets in stand houdt. Misschien is dat wel helemaal niet zo. En zelfs als dat zo is: voel je er niet schuldig over. Het is dan waarschijnlijk een verdedigingsmechanisme van je onderbewuste, waar je - zolang je het niet doorziet- absoluut niet zelf bewust verantwoordelijk voor bent. En misschien heeft het helemaal niets met jou zelf te maken. Ik ben net als Radijs wel benieuwd in hoeverre de band met je moeder het proces kan beinvloeden. Bij mij speelde dit wel een rol.
Zo ff posten anders gaat het zo weer mis....
Heb net een heel stuk geschreven, is het verdwenen? Nou ja, bij deze een kortere versie....
Wat naar Kozoo dat je weer een dip kreeg na je goede week. Wel knap dat je het even zo over je heen hebt laten komen. Ik vind je een echte volhouder nu je al zo ontzettend lang problemen en pijn hebt. Daar mag je best trots op zijn! Ben benieuwd hoe je de cognitieve therapie vindt en hoop zo dat het je helpt! Sluit me aan bij Radijs dat het voor ons zo moeilijk te beoordelen is of je zelf onbewust evt. iets in stand houdt. Misschien is dat wel helemaal niet zo. En zelfs als dat zo is: voel je er niet schuldig over. Het is dan waarschijnlijk een verdedigingsmechanisme van je onderbewuste, waar je - zolang je het niet doorziet- absoluut niet zelf bewust verantwoordelijk voor bent. En misschien heeft het helemaal niets met jou zelf te maken. Ik ben net als Radijs wel benieuwd in hoeverre de band met je moeder het proces kan beinvloeden. Bij mij speelde dit wel een rol.
Zo ff posten anders gaat het zo weer mis....
vrijdag 7 september 2007 21:39
Radijs, ik werd helemaal vrolijk van je verhaal. Wat een energie heb je kennelijk nu dat je helemaal gaat voor je studie, je werk en het positiever staan in je relatie. Super hoor! Geniet ervan!
Ik herken wat je zegt dat graven in het verleden een keer klaar moet zijn. Ben daar nu denk ik ook bijna aan toe. Heb wel een aantal dingen benoemd naar mijn moeder die ik als pijnlijk/vervelend in mijn opvoeding heb ervaren. Het ging o.a. om het feit dat mijn moeder bepaalde frustraties tegen personen zelf niet kon hanteren en op mij heeft geprojecteerd. Ik leek dan volgens haar op die personen en kreeg verwijten naar mijn hoofd die niets met mij te maken hadden. Ik heb haar nu uitgelegd hoe onlogisch en pijnlijk dit was. Ze erkent nu wel dat dit niet goed was en dat ik hier last van heb gehad. Ik weet niet of ze de impact ervan helemaal begrijpt, maar het heeft veel goedgemaakt in mijn band met haar. Nobody's perfect, maar als je de 'nare kanten' altijd maar blijft ontkennen wordt het op een gegeven moment steeds erger. Nu kan ik me weer meer op de positieve dingen richten.
Ik ben dus benieuwd hoe dit bij jou zit Kozoo. Teveel wroeten is niet goed hoor, maar pijnlijke dingen erkennen kan wel heel goed helpen.
Pffft.... mijn wijze woorden zijn weer ff op, ben moe. Helaas nog steeds geen onbeperkt energievoorraadje ontwikkeld, haha, dat zal wel nooit lukken, is niet erg.
Wens jullie een heel fijn weekend!
Bye, Sifra
Ik herken wat je zegt dat graven in het verleden een keer klaar moet zijn. Ben daar nu denk ik ook bijna aan toe. Heb wel een aantal dingen benoemd naar mijn moeder die ik als pijnlijk/vervelend in mijn opvoeding heb ervaren. Het ging o.a. om het feit dat mijn moeder bepaalde frustraties tegen personen zelf niet kon hanteren en op mij heeft geprojecteerd. Ik leek dan volgens haar op die personen en kreeg verwijten naar mijn hoofd die niets met mij te maken hadden. Ik heb haar nu uitgelegd hoe onlogisch en pijnlijk dit was. Ze erkent nu wel dat dit niet goed was en dat ik hier last van heb gehad. Ik weet niet of ze de impact ervan helemaal begrijpt, maar het heeft veel goedgemaakt in mijn band met haar. Nobody's perfect, maar als je de 'nare kanten' altijd maar blijft ontkennen wordt het op een gegeven moment steeds erger. Nu kan ik me weer meer op de positieve dingen richten.
Ik ben dus benieuwd hoe dit bij jou zit Kozoo. Teveel wroeten is niet goed hoor, maar pijnlijke dingen erkennen kan wel heel goed helpen.
Pffft.... mijn wijze woorden zijn weer ff op, ben moe. Helaas nog steeds geen onbeperkt energievoorraadje ontwikkeld, haha, dat zal wel nooit lukken, is niet erg.
Wens jullie een heel fijn weekend!
Bye, Sifra
zaterdag 8 september 2007 20:05
He Sifra,
ik vind het goed van je dat je dit zo naar je moeder hebt uitgesproken. Fijn dat je je nu weer op de positieve dingen kunt richten. Keep it up! Verder sluit ik me helemaal aan bij deze zin:"Teveel wroeten is niet goed hoor, maar pijnlijke dingen erkennen kan wel heel goed helpen." Ik zal nooit aan mijn moeder uitspreken hoe ze mijn leven heeft beinvloed (dat kan echt niet, met name gezien haar psychische gesteldheid, ook psycholoog vind het beter om dit niet te doen), maar toen ik voor mezelf had erkend dat ik last had van haar, kon ik mijn woede loslaten. Nu kan ik normaal met haar omgaan. Dat is fijner voor mij, maar ook voor haar.
Vervelend dat jouw moeder de frustaties op jou projecteerde, ik kan me voorstellen dat je dan zelf niet meer goed weet wie je bent. Ik had hier last van, omdat mijn moeder leeft voor het oog van de buitenwereld en ik moest dat dus ook. een beetje anders dan bij jou, maar het kan wel hetzelfde effect hebben, denk ik: niet weten wie je bent.
Kozoo, had je wat aan onze bijdragen en "meedenksels" (wat een eng woord
)? Hoe is het met je vandaag?
Met mij is het even wat minder; ik ben geveld door de griep. Ik ga nu dus weer braaf in mijn slaapzakje op de bank. Moet maandag weer gezond zijn (en aan het werk)!!!
Liefs, Radijssss
ik vind het goed van je dat je dit zo naar je moeder hebt uitgesproken. Fijn dat je je nu weer op de positieve dingen kunt richten. Keep it up! Verder sluit ik me helemaal aan bij deze zin:"Teveel wroeten is niet goed hoor, maar pijnlijke dingen erkennen kan wel heel goed helpen." Ik zal nooit aan mijn moeder uitspreken hoe ze mijn leven heeft beinvloed (dat kan echt niet, met name gezien haar psychische gesteldheid, ook psycholoog vind het beter om dit niet te doen), maar toen ik voor mezelf had erkend dat ik last had van haar, kon ik mijn woede loslaten. Nu kan ik normaal met haar omgaan. Dat is fijner voor mij, maar ook voor haar.
Vervelend dat jouw moeder de frustaties op jou projecteerde, ik kan me voorstellen dat je dan zelf niet meer goed weet wie je bent. Ik had hier last van, omdat mijn moeder leeft voor het oog van de buitenwereld en ik moest dat dus ook. een beetje anders dan bij jou, maar het kan wel hetzelfde effect hebben, denk ik: niet weten wie je bent.
Kozoo, had je wat aan onze bijdragen en "meedenksels" (wat een eng woord
)? Hoe is het met je vandaag?Met mij is het even wat minder; ik ben geveld door de griep. Ik ga nu dus weer braaf in mijn slaapzakje op de bank. Moet maandag weer gezond zijn (en aan het werk)!!!
Liefs, Radijssss
