Psyche
alle pijlers
Mijn zus is dood
maandag 27 juni 2016 00:55
Ik weet even niet waar ik het zoeken moet, ben zo verdrietig. Mijn zus is vandaag overleden. Ze had al jaren lichamelijke en psychische problemen en haar levensverwachting lag daardoor al niet heel erg hoog. Maar toch is het compleet onverwachts gebeurd, van de ene op de andere dag ging haar toestand achteruit en 24 uur later was ze dood. De band met haar is altijd ingewikkeld geweest, er waren veel problemen en ruzies, verdriet en zorgen, vooral mijn ouders hebben ontzettend veel te stellen gehad met haar. Ik heb haar vaak vervloekt maar had het ook enorm met haar te doen. Ze was toch mijn zus. En van vroeger heb ik ook fijne en goeie herinneringen aan haar.
Ze heeft nu rust, want eigenlijk wilde ze niet meer, haar lichaam was gewoon op. Ik hoop zo dat ze geen pijn heeft gehad. Ze denken van niet maar weten het niet zeker. Ik wil het wel graag geloven.
Ik voel me nogal in een waas, kan het nog niet echt geloven. Ze is maar 46 geworden. Voel me ZO kut.
Ze heeft nu rust, want eigenlijk wilde ze niet meer, haar lichaam was gewoon op. Ik hoop zo dat ze geen pijn heeft gehad. Ze denken van niet maar weten het niet zeker. Ik wil het wel graag geloven.
Ik voel me nogal in een waas, kan het nog niet echt geloven. Ze is maar 46 geworden. Voel me ZO kut.
maandag 27 juni 2016 09:52
quote:Kanthari schreef op 27 juni 2016 @ 09:21:
Dankjewel wat lief wat jullie schrijven
Komt enorm binnen. Kan nu alleen maar keihard huilen. Zometeen vertrek ik naar m'n ouders, dan gaan we de uitvaart regelen. Ik zie er wel tegenopHet is ook naar, want alle herinneringen komen boven. Maar je zult zien dat je tussen het verdriet door ook nog kunt lachen om vrolijke en gekke dingen die je met je zus hebt meegemaakt.
Dankjewel wat lief wat jullie schrijven
Komt enorm binnen. Kan nu alleen maar keihard huilen. Zometeen vertrek ik naar m'n ouders, dan gaan we de uitvaart regelen. Ik zie er wel tegenopHet is ook naar, want alle herinneringen komen boven. Maar je zult zien dat je tussen het verdriet door ook nog kunt lachen om vrolijke en gekke dingen die je met je zus hebt meegemaakt.
maandag 27 juni 2016 11:20
quote:Kanthari schreef op 27 juni 2016 @ 07:18:
[...]
Dankjewel, ja het was echt lijden voor haar op het laatst. Ze kon steeds minder en takelde echt af. Dat was zo naar om te zien. Maar tegelijkertijd kon ze ook heel naar dóen. Ik ging er vaak weer verdrietig vandaan. Met een soort mengeling van boosheid en schuldgevoel. Dat voelt nu zó klote... Ik had het vaak zo graag leuker voor haar (en m'n ouders) willen maken maar dat lukte niet en ik weet ook wel dat dat eigenlijk onmogelijk was.
Ik hoop wel dat ze toch nog een soort van gemerkt heeft dat we er waren vlak voor ze stierf. Ik heb haar nog een kus gegeven vlak voordat ik wegging en een uurtje later was ze dood.Misschien zat zij met diezelfde mengeling van boosheid en schuldgevoel. Boos op haar ziekte, boos op de hele wereld. En dat niet kunnen zeggen naar haar eigen idee.
[...]
Dankjewel, ja het was echt lijden voor haar op het laatst. Ze kon steeds minder en takelde echt af. Dat was zo naar om te zien. Maar tegelijkertijd kon ze ook heel naar dóen. Ik ging er vaak weer verdrietig vandaan. Met een soort mengeling van boosheid en schuldgevoel. Dat voelt nu zó klote... Ik had het vaak zo graag leuker voor haar (en m'n ouders) willen maken maar dat lukte niet en ik weet ook wel dat dat eigenlijk onmogelijk was.
Ik hoop wel dat ze toch nog een soort van gemerkt heeft dat we er waren vlak voor ze stierf. Ik heb haar nog een kus gegeven vlak voordat ik wegging en een uurtje later was ze dood.Misschien zat zij met diezelfde mengeling van boosheid en schuldgevoel. Boos op haar ziekte, boos op de hele wereld. En dat niet kunnen zeggen naar haar eigen idee.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
maandag 27 juni 2016 11:41
maandag 27 juni 2016 11:58
quote:nlies schreef op 27 juni 2016 @ 01:06:
Gecondoleerd, Tuurlijk voel je je kut, het is niet niks om je zus te verliezen. En zelfs van een zus die je af en toe vervloekt hou je, of omdat je van haar houd vervloek je haar soms: "waarom doe je niet dit of dat stomme zus" Je zegt dat ze zelf eigenlijk niet meer wilde, houden van is ook loslaten, al zal je dat nu misschien nog niet zo zien. Sterkte, manieren van rouwen kun je niet vergelijken, jouw manier zal je zelf moeten uitvindenHeb jij zelf weleens iemand verloren wat traumatisch kan zijn? Je kind of BV een broertje of zusje? Dus niet een oma ofzo
Gecondoleerd, Tuurlijk voel je je kut, het is niet niks om je zus te verliezen. En zelfs van een zus die je af en toe vervloekt hou je, of omdat je van haar houd vervloek je haar soms: "waarom doe je niet dit of dat stomme zus" Je zegt dat ze zelf eigenlijk niet meer wilde, houden van is ook loslaten, al zal je dat nu misschien nog niet zo zien. Sterkte, manieren van rouwen kun je niet vergelijken, jouw manier zal je zelf moeten uitvindenHeb jij zelf weleens iemand verloren wat traumatisch kan zijn? Je kind of BV een broertje of zusje? Dus niet een oma ofzo
maandag 27 juni 2016 12:41
quote:Kanthari schreef op 27 juni 2016 @ 07:34:
[...]
Wat lief dat je dat vraagt. Ze kon wel humor hebben. En als kind was zij altijd wel mijn grote zus waar ik wel tegenop keek, zij durfde veel meer dan ik. En de vakanties vroeger in het buitenland waren leuk. We scheelden weinig in leeftijd en hadden dan echt elkaar.
Verder vind ik het heel moeilijk om nu mooie specifieke dingen te herinneren, ze moeten er zijn maar het komt nu maar niet op.. Er was teveel ellende de laatste (tientallen) jaren. Ze heeft veel mensen van zich afgestoten. Dat vind ik wel heel erg... Ik wil zo graag dat ze óók herinnerd wordt om de goeie dingen en niet alleen de nare..Dat komt vanzelf denk ik, TO. Elke rouw is anders maar ik herken jouw gevoelens erg van toen mijn moeder overleed eind vorig jaar. Ook na jaren en jaren van psychische ellende, zij maakte er zelf een einde aan. De eerste maanden na haar dood dacht ik vooral erg veel terug aan die klotetijd daarvoor, inmiddels merk ik dat er ook weer steeds meer mooie herinneringen aan vroeger bovenkomen toen het nog wel goed ging. Het is niet makkelijk, ik ben inmiddels 10 maanden verder en vind het nog steeds moeilijk te verdragen. Maar probeer niet te boos te zijn op jezelf, je hebt recht op al je emoties, dus ook om kwaad te zijn op je zus, of het universum, en verdrietig en ook om haar te missen, ook al was het tussen jullie moeizaam soms.
[...]
Wat lief dat je dat vraagt. Ze kon wel humor hebben. En als kind was zij altijd wel mijn grote zus waar ik wel tegenop keek, zij durfde veel meer dan ik. En de vakanties vroeger in het buitenland waren leuk. We scheelden weinig in leeftijd en hadden dan echt elkaar.
Verder vind ik het heel moeilijk om nu mooie specifieke dingen te herinneren, ze moeten er zijn maar het komt nu maar niet op.. Er was teveel ellende de laatste (tientallen) jaren. Ze heeft veel mensen van zich afgestoten. Dat vind ik wel heel erg... Ik wil zo graag dat ze óók herinnerd wordt om de goeie dingen en niet alleen de nare..Dat komt vanzelf denk ik, TO. Elke rouw is anders maar ik herken jouw gevoelens erg van toen mijn moeder overleed eind vorig jaar. Ook na jaren en jaren van psychische ellende, zij maakte er zelf een einde aan. De eerste maanden na haar dood dacht ik vooral erg veel terug aan die klotetijd daarvoor, inmiddels merk ik dat er ook weer steeds meer mooie herinneringen aan vroeger bovenkomen toen het nog wel goed ging. Het is niet makkelijk, ik ben inmiddels 10 maanden verder en vind het nog steeds moeilijk te verdragen. Maar probeer niet te boos te zijn op jezelf, je hebt recht op al je emoties, dus ook om kwaad te zijn op je zus, of het universum, en verdrietig en ook om haar te missen, ook al was het tussen jullie moeizaam soms.
dinsdag 28 juni 2016 08:47
Bedankt voor alle reacties, wat ontzettend lief. Jemig het raakt me echt, ook al zijn jullie wildvreemden voor me
Spuit-111 wat mooi en fijn dat er nu na 10 maanden na haar overlijden ook weer steeds meer mooie herinneringen aan jouw moeder naar boven komen. Ik hoop dat dat bij mij bij mijn zus ook gaat gebeuren. En dat je recht hebt op al je emoties, dat probeer ik mezelf ook in te prenten. Ik vind de boosheid naar haar ZO moeilijk te verdragen, roept ook gelijk enorm veel schuldgevoel op.. Ik had haar willen "redden" maar ik weet ook dat ik dat helemaal niet kon. Niemand kon dat. Ik mis haar en ik ben woedend op haar, en vooral zó verdrietig over haar moeizame leven en schuldgevoel dat ik dat leven niet makkelijker kon maken. Boos op mezelf dat ik haar soms echt vervloekte. Weer dat schuldgevoel daarna. Pff.
Sterkte met het proces waar jij in zit, en ik hoop voor jou dat er nog veel meer mooie momenten en herinneringen aan jouw moeder naar boven komen, naast al het andere..
De uitvaart is einde van de week. Kan het maar slecht bevatten. Zie er zo enorm tegenop. Ik wil een stukje voor gaan lezen, wat over haar en mij vertellen. Maar ik vind het zo doodeng, bang dat ik het niet kan, dichtsla. Te hard moet huilen. Echt misselijk bij het idee. Maar ik wil het wel persé. Herkent iemand dit? Hoe ging dat toen? Eigenlijk iets van "tips" gezocht...
Spuit-111 wat mooi en fijn dat er nu na 10 maanden na haar overlijden ook weer steeds meer mooie herinneringen aan jouw moeder naar boven komen. Ik hoop dat dat bij mij bij mijn zus ook gaat gebeuren. En dat je recht hebt op al je emoties, dat probeer ik mezelf ook in te prenten. Ik vind de boosheid naar haar ZO moeilijk te verdragen, roept ook gelijk enorm veel schuldgevoel op.. Ik had haar willen "redden" maar ik weet ook dat ik dat helemaal niet kon. Niemand kon dat. Ik mis haar en ik ben woedend op haar, en vooral zó verdrietig over haar moeizame leven en schuldgevoel dat ik dat leven niet makkelijker kon maken. Boos op mezelf dat ik haar soms echt vervloekte. Weer dat schuldgevoel daarna. Pff.
Sterkte met het proces waar jij in zit, en ik hoop voor jou dat er nog veel meer mooie momenten en herinneringen aan jouw moeder naar boven komen, naast al het andere..
De uitvaart is einde van de week. Kan het maar slecht bevatten. Zie er zo enorm tegenop. Ik wil een stukje voor gaan lezen, wat over haar en mij vertellen. Maar ik vind het zo doodeng, bang dat ik het niet kan, dichtsla. Te hard moet huilen. Echt misselijk bij het idee. Maar ik wil het wel persé. Herkent iemand dit? Hoe ging dat toen? Eigenlijk iets van "tips" gezocht...
dinsdag 28 juni 2016 08:57
quote:Kanthari schreef op 28 juni 2016 @ 08:47:
De uitvaart is einde van de week. Kan het maar slecht bevatten. Zie er zo enorm tegenop. Ik wil een stukje voor gaan lezen, wat over haar en mij vertellen. Maar ik vind het zo doodeng, bang dat ik het niet kan, dichtsla. Te hard moet huilen. Echt misselijk bij het idee. Maar ik wil het wel persé. Herkent iemand dit? Hoe ging dat toen? Eigenlijk iets van "tips" gezocht... Als je het graag wil doen, zeker doen! Je hebt kans dat als je daar staat dat je opeens een soort 'oerkracht' hebt en het heel goed kan vertellen allemaal. Spreek met iemand af (een vriendin/buurvrouw/familielid) dat als je echt totaal dichtklapt, dat die het overneemt en namens jou het verhaaltje voorleest. En heel belangrijk: huilen en emotie tonen mag gewoon! Werkelijk niemand vindt het raar als jij huilend je verhaal doet....laat alleen maar zien hoe erg je om je zus geeft en hoe erg je haar mist!
De uitvaart is einde van de week. Kan het maar slecht bevatten. Zie er zo enorm tegenop. Ik wil een stukje voor gaan lezen, wat over haar en mij vertellen. Maar ik vind het zo doodeng, bang dat ik het niet kan, dichtsla. Te hard moet huilen. Echt misselijk bij het idee. Maar ik wil het wel persé. Herkent iemand dit? Hoe ging dat toen? Eigenlijk iets van "tips" gezocht... Als je het graag wil doen, zeker doen! Je hebt kans dat als je daar staat dat je opeens een soort 'oerkracht' hebt en het heel goed kan vertellen allemaal. Spreek met iemand af (een vriendin/buurvrouw/familielid) dat als je echt totaal dichtklapt, dat die het overneemt en namens jou het verhaaltje voorleest. En heel belangrijk: huilen en emotie tonen mag gewoon! Werkelijk niemand vindt het raar als jij huilend je verhaal doet....laat alleen maar zien hoe erg je om je zus geeft en hoe erg je haar mist!
dinsdag 28 juni 2016 11:48
quote:padme84 schreef op 28 juni 2016 @ 08:57:
[...]
Als je het graag wil doen, zeker doen! Je hebt kans dat als je daar staat dat je opeens een soort 'oerkracht' hebt en het heel goed kan vertellen allemaal. Spreek met iemand af (een vriendin/buurvrouw/familielid) dat als je echt totaal dichtklapt, dat die het overneemt en namens jou het verhaaltje voorleest. En heel belangrijk: huilen en emotie tonen mag gewoon! Werkelijk niemand vindt het raar als jij huilend je verhaal doet....laat alleen maar zien hoe erg je om je zus geeft en hoe erg je haar mist!Dankjewel. Dat is een goed idee om dat met iemand af te spreken mocht ik dichtklappen. Ik zie er vreselijk tegenop maar ook dat is niet erg en huilen mag ja, dat probeer ik goed te onthouden..
[...]
Als je het graag wil doen, zeker doen! Je hebt kans dat als je daar staat dat je opeens een soort 'oerkracht' hebt en het heel goed kan vertellen allemaal. Spreek met iemand af (een vriendin/buurvrouw/familielid) dat als je echt totaal dichtklapt, dat die het overneemt en namens jou het verhaaltje voorleest. En heel belangrijk: huilen en emotie tonen mag gewoon! Werkelijk niemand vindt het raar als jij huilend je verhaal doet....laat alleen maar zien hoe erg je om je zus geeft en hoe erg je haar mist!Dankjewel. Dat is een goed idee om dat met iemand af te spreken mocht ik dichtklappen. Ik zie er vreselijk tegenop maar ook dat is niet erg en huilen mag ja, dat probeer ik goed te onthouden..
dinsdag 28 juni 2016 13:09
quote:Kanthari schreef op 28 juni 2016 @ 11:48:
[...]
Dankjewel. Dat is een goed idee om dat met iemand af te spreken mocht ik dichtklappen. Ik zie er vreselijk tegenop maar ook dat is niet erg en huilen mag ja, dat probeer ik goed te onthouden..Dat is echt een goed advies en grote kans dat het niet eens nodig is dat iemand het overneemt, juist doordat je zo'm escape voor jezelf hebt ingebouwd. Het zorgde er bij mij in ieder geval voor dat het me is gelukt en daar ben ik achteraf nog steeds blij om. Maar ook als het niet lukt geeft het niet he? Je doet je best, dat is echt meer dan voldoende.
[...]
Dankjewel. Dat is een goed idee om dat met iemand af te spreken mocht ik dichtklappen. Ik zie er vreselijk tegenop maar ook dat is niet erg en huilen mag ja, dat probeer ik goed te onthouden..Dat is echt een goed advies en grote kans dat het niet eens nodig is dat iemand het overneemt, juist doordat je zo'm escape voor jezelf hebt ingebouwd. Het zorgde er bij mij in ieder geval voor dat het me is gelukt en daar ben ik achteraf nog steeds blij om. Maar ook als het niet lukt geeft het niet he? Je doet je best, dat is echt meer dan voldoende.
dinsdag 28 juni 2016 14:14
quote:Kanthari schreef op 28 juni 2016 @ 08:47:
Bedankt voor alle reacties, wat ontzettend lief. Jemig het raakt me echt, ook al p jullie wildvreemden voor me
Spuit-111 wat mooi en fijn dat er nu na 10 maanden na haar overlijden ook weer steeds meer mooie herinneringen aan jouw moeder naar boven komen. Ik hoop dat dat bij mij bij mijn zus ook gaat gebeuren. En dat je recht hebt op al je emoties, dat probeer ik mezelf ook in te prenten. Ik vind de boosheid naar haar ZO moeilijk te verdragen, roept ook gelijk enorm veel schuldgevoel op.. Ik had haar willen "redden" maar ik weet ook dat ik dat helemaal niet kon. Niemand kon dat. Ik mis haar en ik ben woedend op haar, en vooral zó verdrietig over haar moeizame leven en schuldgevoel dat ik dat leven niet makkelijker kon maken. Boos op mezelf dat ik haar soms echt vervloekte. Weer dat schuldgevoel daarna. Pff.
Sterkte met het proces waar jij in zit, en ik hoop voor jou dat er nog veel meer mooie momenten en herinneringen aan jouw moeder naar boven komen, naast al het andere..
De uitvaart is einde van de week. Kan het maar slecht bevatten. Zie er zo enorm tegenop. Ik wil een stukje voor gaan lezen, wat over haar en mij vertellen. Maar ik vind het zo doodeng, bang dat ik het niet kan, dichtsla. Te hard moet huilen. Echt misselijk bij het idee. Maar ik wil het wel persé. Herkent iemand dit? Hoe ging dat toen? Eigenlijk iets van "tips" gezocht...
Ik heb het gedaan. Drie weken geleden bij mijn beste vriendin die onverwachts overleed.
Doen. Het is wel best zwaar maar het geeft je ook een heel goed gevoel. Ik heb alleen op mijn briefje gekeken en niet naar iemand. En als het niet lukt is het helemaal niet erg dan neemt iemand van de uitvaartondernemer het over. En er staat waarschijnlijk ook een glaasje water voor je. Kun je even een slokje nemen en dan misschien weer verder gaan.
Heel veel sterkte.
Bedankt voor alle reacties, wat ontzettend lief. Jemig het raakt me echt, ook al p jullie wildvreemden voor me
Spuit-111 wat mooi en fijn dat er nu na 10 maanden na haar overlijden ook weer steeds meer mooie herinneringen aan jouw moeder naar boven komen. Ik hoop dat dat bij mij bij mijn zus ook gaat gebeuren. En dat je recht hebt op al je emoties, dat probeer ik mezelf ook in te prenten. Ik vind de boosheid naar haar ZO moeilijk te verdragen, roept ook gelijk enorm veel schuldgevoel op.. Ik had haar willen "redden" maar ik weet ook dat ik dat helemaal niet kon. Niemand kon dat. Ik mis haar en ik ben woedend op haar, en vooral zó verdrietig over haar moeizame leven en schuldgevoel dat ik dat leven niet makkelijker kon maken. Boos op mezelf dat ik haar soms echt vervloekte. Weer dat schuldgevoel daarna. Pff.
Sterkte met het proces waar jij in zit, en ik hoop voor jou dat er nog veel meer mooie momenten en herinneringen aan jouw moeder naar boven komen, naast al het andere..
De uitvaart is einde van de week. Kan het maar slecht bevatten. Zie er zo enorm tegenop. Ik wil een stukje voor gaan lezen, wat over haar en mij vertellen. Maar ik vind het zo doodeng, bang dat ik het niet kan, dichtsla. Te hard moet huilen. Echt misselijk bij het idee. Maar ik wil het wel persé. Herkent iemand dit? Hoe ging dat toen? Eigenlijk iets van "tips" gezocht...
Ik heb het gedaan. Drie weken geleden bij mijn beste vriendin die onverwachts overleed.
Doen. Het is wel best zwaar maar het geeft je ook een heel goed gevoel. Ik heb alleen op mijn briefje gekeken en niet naar iemand. En als het niet lukt is het helemaal niet erg dan neemt iemand van de uitvaartondernemer het over. En er staat waarschijnlijk ook een glaasje water voor je. Kun je even een slokje nemen en dan misschien weer verder gaan.
Heel veel sterkte.
dinsdag 28 juni 2016 14:45
quote:Niceday76 schreef op 27 juni 2016 @ 11:58:
[...]
Heb jij zelf weleens iemand verloren wat traumatisch kan zijn? Je kind of BV een broertje of zusje? Dus niet een oma ofzo
Wanneer is iets traumatisch?
Misschien ben ik intussen wel oud genoeg om te beseffen dat leven eindig is, dat er mensen zijn die echt niet meer kunnen of willen leven, en dat je dan als buitenstaander met lege handen staat, je kunt niets doen. Moet je willen dat iemand met heel veel pijn lichamelijk of geestelijk, blijft leven omdat jij geen afscheid durft te nemen? En ja ik weet dat dat verdomd moeilijk is
[...]
Heb jij zelf weleens iemand verloren wat traumatisch kan zijn? Je kind of BV een broertje of zusje? Dus niet een oma ofzo
Wanneer is iets traumatisch?
Misschien ben ik intussen wel oud genoeg om te beseffen dat leven eindig is, dat er mensen zijn die echt niet meer kunnen of willen leven, en dat je dan als buitenstaander met lege handen staat, je kunt niets doen. Moet je willen dat iemand met heel veel pijn lichamelijk of geestelijk, blijft leven omdat jij geen afscheid durft te nemen? En ja ik weet dat dat verdomd moeilijk is
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
