Mijn zus is dood

Ik weet even niet waar ik het zoeken moet, ben zo verdrietig. Mijn zus is vandaag overleden. Ze had al jaren lichamelijke en psychische problemen en haar levensverwachting lag daardoor al niet heel erg hoog. Maar toch is het compleet onverwachts gebeurd, van de ene op de andere dag ging haar toestand achteruit en 24 uur later was ze dood. De band met haar is altijd ingewikkeld geweest, er waren veel problemen en ruzies, verdriet en zorgen, vooral mijn ouders hebben ontzettend veel te stellen gehad met haar. Ik heb haar vaak vervloekt maar had het ook enorm met haar te doen. Ze was toch mijn zus. En van vroeger heb ik ook fijne en goeie herinneringen aan haar.

Ze heeft nu rust, want eigenlijk wilde ze niet meer, haar lichaam was gewoon op. Ik hoop zo dat ze geen pijn heeft gehad. Ze denken van niet maar weten het niet zeker. Ik wil het wel graag geloven.

Ik voel me nogal in een waas, kan het nog niet echt geloven. Ze is maar 46 geworden. Voel me ZO kut.

@nlies en spuit-111

Wat fijn dat jullie dit wilden delen, het is ook precies waar ik mee liep (en loop) te worstelen. Ik kon vooral het laatste jaar de klok soms ook wel vooruit kijken uit wanhoop, soms amper naar haar kunnen kijken op het einde. En dan direct daarna zooo schuldig voelen hierover.



Ze was zo moeilijk om mee om te gaan, wilde niets meer op het laatst. Er was bijna niets meer om over te praten. Zoveel negatieve energie, ik was vaak bekaf als ik weer naar huis ging. Ik deed echt m'n best om haar niet te laten merken dat ik het moeilijk vond, Haar een leuke middag te bezorgen. Uiteindelijk voelde ik me vaak toch weer boos en gefrustreerd, maar tegelijkertijd had ik het ZO met haar te doen, haar zo te zien aftakelen echt verschrikkelijk. Ze had ook bijna niemand meer, met haar gedrag heeft ze veel mensen afgestoten. Dat was nog voor ze ook psychisch begon af te takelen. Er zijn echt akelige dingen gebeurd. Alleen mijn ouders en ik kwamen nog langs op het laatst. Ik vond die eenzaamheid van haar bijna niet te verdragen. Maar ook ik wilde vaak weer weg als ik kwam, het vloog me aan. En daar voelde ik me dan direct weer zo schuldig over dat ik dat gedacht had.. Ze had ook echt leuke kanten, vroeger kon ik echt lol met haar hebben. Die kloteziekte die ze kreeg en meer die dan 20 jaar duurde en haar gesloopt heeft daar heeft ze ook niet om gevraagd. Ze was wel m'n zus en nu is ze er niet meer



Wat ingewikkeld zeg pff, alles loopt door elkaar nu..



Ook Zoebie bedankt voor het delen.. Wat heftig, je dochter.. Heel veel sterkte ook