Psyche
alle pijlers
Vanmiddag hoor ik of ik dood ga - knuffel nodig
donderdag 12 januari 2017 10:32
Dramatische titel (en dat voor mijn eerst geopende topic na 8 jaar meelezen), maar zo voel ik me nu even ook.
Vanmiddag heb ik een gesprek met de oncoloog. Na 4 maanden van intensieve chemotherapie is het nu alles of niets. Van te voren is er gezegd dat er een kans was van <10% dat er na de chemo geopereerd zou kunnen worden. Zo niet, heb ik waarschijnlijk nog 2 jaar te leven.
Gisteren de CT-scan gehad, vanmiddag volgt dus de uitslag.
Ik heb vanochtend brood gesmeerd, de kinderen naar school gebracht, me aangekleed zoals ik er uit zag voordat ik ziek werd (panty en jurkje ipv een joggingbroek en slobbertrui), en ik doe net alsof ik niet elk moment keihard kan gaan huilen. Ik ben bang dat als ik eenmaal begin ik niet meer kan stopppen.
Na het gesprek zal ik alle tranen weer opdrogen, en zodra ik de kinderen weer zie een glimlach opzetten en weer doen alsof alles normaal is.
Maar nu wil ik heel graag even virtueel uithuilen en een (virtuele) knuffel van krijgen.
Vanmiddag heb ik een gesprek met de oncoloog. Na 4 maanden van intensieve chemotherapie is het nu alles of niets. Van te voren is er gezegd dat er een kans was van <10% dat er na de chemo geopereerd zou kunnen worden. Zo niet, heb ik waarschijnlijk nog 2 jaar te leven.
Gisteren de CT-scan gehad, vanmiddag volgt dus de uitslag.
Ik heb vanochtend brood gesmeerd, de kinderen naar school gebracht, me aangekleed zoals ik er uit zag voordat ik ziek werd (panty en jurkje ipv een joggingbroek en slobbertrui), en ik doe net alsof ik niet elk moment keihard kan gaan huilen. Ik ben bang dat als ik eenmaal begin ik niet meer kan stopppen.
Na het gesprek zal ik alle tranen weer opdrogen, en zodra ik de kinderen weer zie een glimlach opzetten en weer doen alsof alles normaal is.
Maar nu wil ik heel graag even virtueel uithuilen en een (virtuele) knuffel van krijgen.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
zondag 15 januari 2017 18:29
Dit topic valt me nu pas op, wil je heel veel sterkte wensen en nog heel veel leuke liefdevolle maanden met je gezin
Ik heb zelf mijn moeder verloren aan kanker toen ik 5 jaar was (zij was 32) en ik moet daardoor ook even aan je kinderen denken, maar wat ik zo lees ben je een goede en lieve moeder en een ontzettend sterke vrouw en zo gaan ze je ook herinneren, die liefde verdwijnt nooit.
Nogmaals heel veel sterkte....
Ik heb zelf mijn moeder verloren aan kanker toen ik 5 jaar was (zij was 32) en ik moet daardoor ook even aan je kinderen denken, maar wat ik zo lees ben je een goede en lieve moeder en een ontzettend sterke vrouw en zo gaan ze je ook herinneren, die liefde verdwijnt nooit.
Nogmaals heel veel sterkte....
maandag 16 januari 2017 00:45
Ik kan niet slapen....
Allerlei gedachten malen door mijn hoofd. Hoe ik het beste een haarlok kan bewaren, wat ik allemaal in de herinneringsdozen ga stoppen, of ik er ook één voor mijn neefje en nichtje ga maken, wat nou de beste muziek is voor mijn uitvaart, of het fijn is als ik zelf vast een urn uitkies, dat het toch zonde is dat ik nu niet kan slapen waardoor ik morgenochtend misschien te moe ben om met de kinderen te ontbijten...... en nog duizend dingen die ik niet eens precies onder woorden kan brengen.
Ik ben net maar weer opgestaan, heb een kop thee gezet en zit (nogmaals) al jullie lieve berichtjes te lezen. En nu moet ik huilen....
Vanmiddag zaten de jongens te geinen over wat ze van hun zakgeld zouden gaan kopen. Toen zei oudste (die er vooral NIET over wil praten) dat hij gaat sparen zodat hij een nieuwe mamma kan kopen. Dan had hij er vast twee, "hartstikke handig, want mamma gaat straks dood". Ahw.....
Waarom zegt hij dat nou net als we in de auto zitten, zodat ik hem niet eens even goed kan knuffelen?
Allerlei gedachten malen door mijn hoofd. Hoe ik het beste een haarlok kan bewaren, wat ik allemaal in de herinneringsdozen ga stoppen, of ik er ook één voor mijn neefje en nichtje ga maken, wat nou de beste muziek is voor mijn uitvaart, of het fijn is als ik zelf vast een urn uitkies, dat het toch zonde is dat ik nu niet kan slapen waardoor ik morgenochtend misschien te moe ben om met de kinderen te ontbijten...... en nog duizend dingen die ik niet eens precies onder woorden kan brengen.
Ik ben net maar weer opgestaan, heb een kop thee gezet en zit (nogmaals) al jullie lieve berichtjes te lezen. En nu moet ik huilen....
Vanmiddag zaten de jongens te geinen over wat ze van hun zakgeld zouden gaan kopen. Toen zei oudste (die er vooral NIET over wil praten) dat hij gaat sparen zodat hij een nieuwe mamma kan kopen. Dan had hij er vast twee, "hartstikke handig, want mamma gaat straks dood". Ahw.....
Waarom zegt hij dat nou net als we in de auto zitten, zodat ik hem niet eens even goed kan knuffelen?
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
maandag 16 januari 2017 01:09
maandag 16 januari 2017 01:18
Oo anna, wat een schatje je zoon, zo n lieve bijzondere jongensachtige manier om te zeggen dat hij van je houdt.
Ik zou vooral veel verhalen schrijven. Over hoe je kinderen waren, zo veel mogelijk wat je nog weet ( leuke uitspraken etc) en hoe je hun ziet, hun persoonlijkheden etc. Maar ook bv wat je nu schrijft over wat je zoon heeft gezegd. Dat het je zo raakt en he hem wilde knuffelen.
Misschien ook leuk om dit bij jezelf te doen. Grappige annekdotes die je ouders of je man/vrienden over je weten.
Ik zou ze daarnaast ook iets geven wat naar je ruikt. Bv sjaals/truien die je nu kan dragen en niet wassen;).
Veeeel mooie dingen veleven nu en veeel fotos van maken. Kan je een mooi album van maken met leuke verhalen erbij geschreven.
Geniet van het moment.
Ik zou vooral veel verhalen schrijven. Over hoe je kinderen waren, zo veel mogelijk wat je nog weet ( leuke uitspraken etc) en hoe je hun ziet, hun persoonlijkheden etc. Maar ook bv wat je nu schrijft over wat je zoon heeft gezegd. Dat het je zo raakt en he hem wilde knuffelen.
Misschien ook leuk om dit bij jezelf te doen. Grappige annekdotes die je ouders of je man/vrienden over je weten.
Ik zou ze daarnaast ook iets geven wat naar je ruikt. Bv sjaals/truien die je nu kan dragen en niet wassen;).
Veeeel mooie dingen veleven nu en veeel fotos van maken. Kan je een mooi album van maken met leuke verhalen erbij geschreven.
Geniet van het moment.
maandag 16 januari 2017 01:21
anna, je klinkt als een prachtmens, waarom worden alle mensen met een groot en liefdevol hart ons afgenomen?, zo oneerlijk! ik duim dat er nog een wonder gebeurd..
ik lees altijd nog wat voordat ik ga slapen en je raakte me enorm met dit bericht, tranen staan in mijn ogen, ik wil je nog een dikke knuffel geven voor het slapen gaan
ik lees altijd nog wat voordat ik ga slapen en je raakte me enorm met dit bericht, tranen staan in mijn ogen, ik wil je nog een dikke knuffel geven voor het slapen gaan
maandag 16 januari 2017 06:10
Heb je nog wat kunnen slapen? Ik vind het zo knap hoe je ermee omgaat, echt chapeaux voor jou. Als ik ooit gediagnosticeerd word met een terminale ziekte, ga ik aan jou denken. Je lijkt iig heel kalm en dapper. Misschien dat dat iets is, waar je jezelf toe moet dwingen, nou, mij was dat niet gelukt hoor. Ik ben een dramaqueen. Hoop dat je een mooie dag hebt vandaag!
maandag 16 januari 2017 07:02
Ach Anna ik heb niets te zeggen bij jou verhaal ik kom maar gewoon wat letters
pleppen om te zeggen dat ik aan je denk en geef maar even een en hoop dat je nog even
wat rust heb kunnen pakken. En verwelkom de maandag in de hoop dat het je iets zonnigs brengt
pleppen om te zeggen dat ik aan je denk en geef maar even een en hoop dat je nog even
wat rust heb kunnen pakken. En verwelkom de maandag in de hoop dat het je iets zonnigs brengt
When I find a colour darker than black, I'll wear it. But until then, I'm wearing black!
maandag 16 januari 2017 08:30
Ach Anna wat kun je 's nachts malen he?! Je doet het zo goed, hou je daaraan vast. Je hoeft niet alles in 1 nacht te doen - je hebt gelukkig nog even de tijd om eens te bekijken wat voor jou werkt, wat voor je man en kinderen het meest waardevol zal zijn en wat haalbaar is. En anders een notitieblokje naast je bed, dat schept misschien ook wat rust en inzichten.
Hopelijk heb je nog even geslapen en kun je nu genieten van je mannen om je heen.
En je zoon is al net zo lief als jij zo te lezen. Die knuffel kon dan misschien niet in de auto maar volgens mij heb je het later dubbel en dwars ingehaald.
Hopelijk heb je nog even geslapen en kun je nu genieten van je mannen om je heen.
En je zoon is al net zo lief als jij zo te lezen. Die knuffel kon dan misschien niet in de auto maar volgens mij heb je het later dubbel en dwars ingehaald.
maandag 16 januari 2017 09:55
Lieve Anna,
Nu je je ook zorgen gaat maken over je neefje en nichtje, ga ik me toch even met je topic bemoeien. (Haar neefje en nichtje zijn namelijk mijn kinderen .) Daar hoef je geen herinneringendoos voor te maken. In ieder geval ga je je daar niet druk over maken. Ik kan mijn kids heel erg goed over je vertellen en ga er voor zorgen dat ze geen enkele kans krijgen je te vergeten. Bovendien zie ik jou als ik naar mijn dochter kijk. Ik (en ik ben niet de enige )spreek haar vaak aan met jouw naam zelfs .
Ook jouw kinderen kan en zal ik natuurlijk heel veel over je vertellen hè? Over hoe je vroeger was als kind, als puber, als irritant zusje , over je middelbare schooltijd, hoe je was toen je ging studeren, dat je een jaar in het buitenland gewoond hebt, hoe het was toen ik je daar ging opzoeken, hoe je hun vader hebt ontmoet en wat je eerst van hem vond en wat je daarna van hem vond , hoe jullie getrouwd zijn, hoe je zwanger was (geen zorgen, ze krijgen de gekuiste versies) , hoe stralend jullie met oudste uit het ziekenhuis kwamen ( ), de kraamverozrgster bij oudste, hoe je het eerste met oudste was en hoe je me opbelde: ik geloof dat ik weer zwanger ben(aaaaaaaah) ,hoe de jongste kwam en jullie 2 jaar in het buitenland gingen wonen, hoe het was toen jullie weer terugkwamen, de weekendjes weg, de zorgen over jongste op school, hoe goed jongste nu gaat, dat jij ze zo'n slimme knappe prachtige grappige kinderen vond/vindt/altijd zal vinden (en ik ook!), hoe we nu jouw ziekte beleven, de zorgen die je hebt om je kinderen, dat je ze nooit zou willen verlaten en altijd van ze zult houden. Dat (en nog veel meer ) ga ik ze allemaal vertellen, ook tegen je zwijgende oudste en je dan mss wel bozige jongste. Samen met de verhalen van hun vader, van onze ouders en de herinneringsdozen gaan we ervoor zorgen dat ze jou echt nooit nooit nooit gaan vergeten.
(Plus je bent dan ook de doelpaaltjes in de tuin begrijp ik ).
En als ze behoefte hebben aan de wat dikkere versie van mama, mogen ze altijd ALTIJD bij mij.
Morgen kom ik je irl weer knuffelen. En nu dan maar even via het forum
Nu je je ook zorgen gaat maken over je neefje en nichtje, ga ik me toch even met je topic bemoeien. (Haar neefje en nichtje zijn namelijk mijn kinderen .) Daar hoef je geen herinneringendoos voor te maken. In ieder geval ga je je daar niet druk over maken. Ik kan mijn kids heel erg goed over je vertellen en ga er voor zorgen dat ze geen enkele kans krijgen je te vergeten. Bovendien zie ik jou als ik naar mijn dochter kijk. Ik (en ik ben niet de enige )spreek haar vaak aan met jouw naam zelfs .
Ook jouw kinderen kan en zal ik natuurlijk heel veel over je vertellen hè? Over hoe je vroeger was als kind, als puber, als irritant zusje , over je middelbare schooltijd, hoe je was toen je ging studeren, dat je een jaar in het buitenland gewoond hebt, hoe het was toen ik je daar ging opzoeken, hoe je hun vader hebt ontmoet en wat je eerst van hem vond en wat je daarna van hem vond , hoe jullie getrouwd zijn, hoe je zwanger was (geen zorgen, ze krijgen de gekuiste versies) , hoe stralend jullie met oudste uit het ziekenhuis kwamen ( ), de kraamverozrgster bij oudste, hoe je het eerste met oudste was en hoe je me opbelde: ik geloof dat ik weer zwanger ben(aaaaaaaah) ,hoe de jongste kwam en jullie 2 jaar in het buitenland gingen wonen, hoe het was toen jullie weer terugkwamen, de weekendjes weg, de zorgen over jongste op school, hoe goed jongste nu gaat, dat jij ze zo'n slimme knappe prachtige grappige kinderen vond/vindt/altijd zal vinden (en ik ook!), hoe we nu jouw ziekte beleven, de zorgen die je hebt om je kinderen, dat je ze nooit zou willen verlaten en altijd van ze zult houden. Dat (en nog veel meer ) ga ik ze allemaal vertellen, ook tegen je zwijgende oudste en je dan mss wel bozige jongste. Samen met de verhalen van hun vader, van onze ouders en de herinneringsdozen gaan we ervoor zorgen dat ze jou echt nooit nooit nooit gaan vergeten.
(Plus je bent dan ook de doelpaaltjes in de tuin begrijp ik ).
En als ze behoefte hebben aan de wat dikkere versie van mama, mogen ze altijd ALTIJD bij mij.
Morgen kom ik je irl weer knuffelen. En nu dan maar even via het forum
Is there anyway I can get it off my fingers quickly without betraying my cool exterior?
maandag 16 januari 2017 10:04
maandag 16 januari 2017 10:13
Rot dat je 's nachts zo gaat piekeren.
Ben zelf ook een piekeraar als ik in bed lig, mij helpt het om de dingen waar ik dan aan denk concreet te maken, er iets mee te gaan doen. Vaak schrijf ik dan plannen, een planning of een brief. Ik voel me er dan beter bij als ik het gevoel heb iets te hebben gedaan, daarna lukt slapen dan vaak wel.
Of dit voor jou kan werken weet ik natuurlijk niet. Mijn zorgen vallen in het niet bij hetgeen waar jij je druk om maakt.
Ik vind het moeilijk om te zeggen: maar ik merk dat ik (bijna) bang ben om te schrijven omdat ik geen idee heb wat voor jou prettig is en bang ben het "verkeerde" te zeggen waardoor ik het nog lastiger voor je zou maken.
Volgens mij hebben hier heel veel mensen last van; er staan bijna 30 pagina's vol met knuffels, kusjes en bloemetjes, maar bijzonder weinig tekst. Iedereen vindt het verschrikkelijk en nagenoeg niemand durft echt iets te zeggen.
Weet niet of iemand begrijpt wat ik bedoel, leg me ook niet echt top uit.
Recentelijk zijn 2 jonge moeders die ik kende overleden, daarmee wordt nogal krampachtig omgegaan, iedereen is er kapot van maar niemand lijkt meer te weten wat te doen, hoe zich te gedragen.
Een heel slecht verhaal waarmee ik alleen wil aangeven dat het niet aan jou/ jullie (gezin) ligt als mensen om je heen dadelijk "gek" gaan doen, je op een vreemde manier gaan benaderen. Wat ik om me heen heb zien gebeuren is dat iedereen het zo erg vond dat hij/zij zich geen houding meer wist te geven, bij sommige komt dit wat bijzonderder tot uiting dan bij anderen .
Ik hoop dat je me begrijpt en misschien wel dat dit het zwijgen doorbreekt
Ben zelf ook een piekeraar als ik in bed lig, mij helpt het om de dingen waar ik dan aan denk concreet te maken, er iets mee te gaan doen. Vaak schrijf ik dan plannen, een planning of een brief. Ik voel me er dan beter bij als ik het gevoel heb iets te hebben gedaan, daarna lukt slapen dan vaak wel.
Of dit voor jou kan werken weet ik natuurlijk niet. Mijn zorgen vallen in het niet bij hetgeen waar jij je druk om maakt.
Ik vind het moeilijk om te zeggen: maar ik merk dat ik (bijna) bang ben om te schrijven omdat ik geen idee heb wat voor jou prettig is en bang ben het "verkeerde" te zeggen waardoor ik het nog lastiger voor je zou maken.
Volgens mij hebben hier heel veel mensen last van; er staan bijna 30 pagina's vol met knuffels, kusjes en bloemetjes, maar bijzonder weinig tekst. Iedereen vindt het verschrikkelijk en nagenoeg niemand durft echt iets te zeggen.
Weet niet of iemand begrijpt wat ik bedoel, leg me ook niet echt top uit.
Recentelijk zijn 2 jonge moeders die ik kende overleden, daarmee wordt nogal krampachtig omgegaan, iedereen is er kapot van maar niemand lijkt meer te weten wat te doen, hoe zich te gedragen.
Een heel slecht verhaal waarmee ik alleen wil aangeven dat het niet aan jou/ jullie (gezin) ligt als mensen om je heen dadelijk "gek" gaan doen, je op een vreemde manier gaan benaderen. Wat ik om me heen heb zien gebeuren is dat iedereen het zo erg vond dat hij/zij zich geen houding meer wist te geven, bij sommige komt dit wat bijzonderder tot uiting dan bij anderen .
Ik hoop dat je me begrijpt en misschien wel dat dit het zwijgen doorbreekt
maandag 16 januari 2017 12:10
quote:AnnA_C schreef op 16 januari 2017 @ 00:45:
Ik kan niet slapen....
.
Vanmiddag zaten de jongens te geinen over wat ze van hun zakgeld zouden gaan kopen. Toen zei oudste (die er vooral NIET over wil praten) dat hij gaat sparen zodat hij een nieuwe mamma kan kopen. Dan had hij er vast twee, "hartstikke handig, want mamma gaat straks dood". Ahw.....
Waarom zegt hij dat nou net als we in de auto zitten, zodat ik hem niet eens even goed kan knuffelen?Weet niet hoe oud jouw zoon is, maar goede kans dat hij dat in de auto zegt, omdat dat in zoverre veilig is omdat jij dan niet "klef" kunt gaan doen. En op bepaalde leeftijd is heel veel "klef"
Ik kan niet slapen....
.
Vanmiddag zaten de jongens te geinen over wat ze van hun zakgeld zouden gaan kopen. Toen zei oudste (die er vooral NIET over wil praten) dat hij gaat sparen zodat hij een nieuwe mamma kan kopen. Dan had hij er vast twee, "hartstikke handig, want mamma gaat straks dood". Ahw.....
Waarom zegt hij dat nou net als we in de auto zitten, zodat ik hem niet eens even goed kan knuffelen?Weet niet hoe oud jouw zoon is, maar goede kans dat hij dat in de auto zegt, omdat dat in zoverre veilig is omdat jij dan niet "klef" kunt gaan doen. En op bepaalde leeftijd is heel veel "klef"
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
