Relaties
alle pijlers
'Telkens weer'
woensdag 24 augustus 2016 18:05
Sorry mensen, even tijd voor een pathetisch topic.
Kennen jullie dat liedje van Willeke Alberti: 'telkens weer'?
Michiel Huisman heeft er ooit eens een heerlijke rockversie op gemaakt.
Telkens weer haal ik me in mijn hoofd
Dat ik die hemel krijg, die me wordt beloofd
Telkens weer, wordt alle blauw weer grauw
Sta ik teleurgesteld buiten in de kou
Maar telkens weer, denk ik, er komt er een,
Waar ik alleen voor leef, mijn hart aan geef,
Bij wie ik vind, dat wat ik nu ontbeer,
Liefde voor altijd, telkens weer
Nogal dramatisch maar het verwoord mijn hunkering naar iets dat er nooit komt of is. Ik ben al 100 jaar een happy single en godzijdank kan ik goed alleen zijn en ik ben ook het meest stabiel als ik niet date met mannen. Ik ben oprecht al weer jaren gelukkig.
Maar nu had ik het toch te pakken. Geen man van tinder (ongeinteresseerdheid troef en vooral mannen die uit zijn op sex) maar via een wederzijdse vriendin. Een man die achter me aan ging, die me mooi noemde, met wie ik echt goede gesprekken had en ook fysiek was er grote aantrekking. En het kleine meisje in mij werd opeens wakker en dacht: jaaaaaa! En ging dromen.
Nu net een date op het strand. De vierde pas. En ik verheugde me zo. Zag me al hand in hand rennen in de branding. Maar hij was opeens zo donker en zwart, zo was hij eerder ook al aan de telefoon. Ik wist dat hij in een vechtscheiding zat maar hoopte dat zijn verdriet vooral om de kinderen ging en dat hij na 8 maanden wel weer in was voor een leuke vrouw en de komende tijd zou toch alleen bestaan uit elkaar leren kennen en leuke dingen doen en de sterren van de hemel vrijen.
Maar hij was zo donker en zwart. En toen hij voor de tweede maal zei dat als het niet goed zou komen met zijn omgang met de kinderen hij zijn ex iets aan zou doen en hij dat bovendien bleek te menen, heb ik hem weggestuurd. En zat ik weer alleen op het strand.
Over hem kom ik wel heen en morgen pak ik mijn fijne single leven weer op. Maar ik zie de liefde zelf nu ook zo zwart. Meelezend op het tinder en happn-dating topic kan ik alleen maar denken: wat een drama, dat boy meets girl-verhaal. En hoe ouder je wordt, hoe moeilijker het gaat.
Wie wil er mee treuren op dit topic. Over telkens weer. Over verwachtingen die niet uitkomen en hunkeringen die niet vervuld worden?
Kennen jullie dat liedje van Willeke Alberti: 'telkens weer'?
Michiel Huisman heeft er ooit eens een heerlijke rockversie op gemaakt.
Telkens weer haal ik me in mijn hoofd
Dat ik die hemel krijg, die me wordt beloofd
Telkens weer, wordt alle blauw weer grauw
Sta ik teleurgesteld buiten in de kou
Maar telkens weer, denk ik, er komt er een,
Waar ik alleen voor leef, mijn hart aan geef,
Bij wie ik vind, dat wat ik nu ontbeer,
Liefde voor altijd, telkens weer
Nogal dramatisch maar het verwoord mijn hunkering naar iets dat er nooit komt of is. Ik ben al 100 jaar een happy single en godzijdank kan ik goed alleen zijn en ik ben ook het meest stabiel als ik niet date met mannen. Ik ben oprecht al weer jaren gelukkig.
Maar nu had ik het toch te pakken. Geen man van tinder (ongeinteresseerdheid troef en vooral mannen die uit zijn op sex) maar via een wederzijdse vriendin. Een man die achter me aan ging, die me mooi noemde, met wie ik echt goede gesprekken had en ook fysiek was er grote aantrekking. En het kleine meisje in mij werd opeens wakker en dacht: jaaaaaa! En ging dromen.
Nu net een date op het strand. De vierde pas. En ik verheugde me zo. Zag me al hand in hand rennen in de branding. Maar hij was opeens zo donker en zwart, zo was hij eerder ook al aan de telefoon. Ik wist dat hij in een vechtscheiding zat maar hoopte dat zijn verdriet vooral om de kinderen ging en dat hij na 8 maanden wel weer in was voor een leuke vrouw en de komende tijd zou toch alleen bestaan uit elkaar leren kennen en leuke dingen doen en de sterren van de hemel vrijen.
Maar hij was zo donker en zwart. En toen hij voor de tweede maal zei dat als het niet goed zou komen met zijn omgang met de kinderen hij zijn ex iets aan zou doen en hij dat bovendien bleek te menen, heb ik hem weggestuurd. En zat ik weer alleen op het strand.
Over hem kom ik wel heen en morgen pak ik mijn fijne single leven weer op. Maar ik zie de liefde zelf nu ook zo zwart. Meelezend op het tinder en happn-dating topic kan ik alleen maar denken: wat een drama, dat boy meets girl-verhaal. En hoe ouder je wordt, hoe moeilijker het gaat.
Wie wil er mee treuren op dit topic. Over telkens weer. Over verwachtingen die niet uitkomen en hunkeringen die niet vervuld worden?
woensdag 24 augustus 2016 21:52
quote:Snoek schreef op 24 augustus 2016 @ 21:48:
Niet iedere burgerlul wil zijn burgerlullenstatus voortzetten lijkt me. Er zijn er volgens mij ook een paar die denken: zo, en nu iets relaxter en losser graag. Dus doe je dan niet te veel aannames?
Overigens herken ik het best hoor. Al ben ik nu degelijk getrouwd, dat dan weer wel. Maar voor het zover was... Pffff. En hoe vaak ik na 3 maanden al wist: gaat 'm niet worden, om er vervolgens nog 2 jaar mee door te gaan. Stug proberen. Geen knoop durven doorhakken om weet ik wat voor reden. Geen goede reden in ieder geval. Overigens lijkt dat bij jou niet zo te zijn. Ik bedoel, die laatste date stuur je toch maar weg zodra je zeker weet: hij is nog te veel met die scheiding bezig, doei.
Maar kan het niet gewoon domme pech zijn? Ik bedoel, analyseren is niet per se nutteloos, maar sommige mensen hebben de pech niet of relatief laat 'een goeie' tegen te komen.Dat heb ik dus ook; dat doorgaan ermee... Terwijl ik het verstandelijk gezien prima weet! Maar niet los kan laten. Dus je bent nog niet eens zo slecht bezig Hiltje; loslaten en het afkappen is best wel sterk!
Niet iedere burgerlul wil zijn burgerlullenstatus voortzetten lijkt me. Er zijn er volgens mij ook een paar die denken: zo, en nu iets relaxter en losser graag. Dus doe je dan niet te veel aannames?
Overigens herken ik het best hoor. Al ben ik nu degelijk getrouwd, dat dan weer wel. Maar voor het zover was... Pffff. En hoe vaak ik na 3 maanden al wist: gaat 'm niet worden, om er vervolgens nog 2 jaar mee door te gaan. Stug proberen. Geen knoop durven doorhakken om weet ik wat voor reden. Geen goede reden in ieder geval. Overigens lijkt dat bij jou niet zo te zijn. Ik bedoel, die laatste date stuur je toch maar weg zodra je zeker weet: hij is nog te veel met die scheiding bezig, doei.
Maar kan het niet gewoon domme pech zijn? Ik bedoel, analyseren is niet per se nutteloos, maar sommige mensen hebben de pech niet of relatief laat 'een goeie' tegen te komen.Dat heb ik dus ook; dat doorgaan ermee... Terwijl ik het verstandelijk gezien prima weet! Maar niet los kan laten. Dus je bent nog niet eens zo slecht bezig Hiltje; loslaten en het afkappen is best wel sterk!
woensdag 24 augustus 2016 21:54
quote:Snoek schreef op 24 augustus 2016 @ 21:48:
Niet iedere burgerlul wil zijn burgerlullenstatus voortzetten lijkt me. Er zijn er volgens mij ook een paar die denken: zo, en nu iets relaxter en losser graag. Dus doe je dan niet te veel aannames?
Overigens herken ik het best hoor. Al ben ik nu degelijk getrouwd, dat dan weer wel. Maar voor het zover was... Pffff. En hoe vaak ik na 3 maanden al wist: gaat 'm niet worden, om er vervolgens nog 2 jaar mee door te gaan. Stug proberen. Geen knoop durven doorhakken om weet ik wat voor reden. Geen goede reden in ieder geval. Overigens lijkt dat bij jou niet zo te zijn. Ik bedoel, die laatste date stuur je toch maar weg zodra je zeker weet: hij is nog te veel met die scheiding bezig, doei.
Maar kan het niet gewoon domme pech zijn? Ik bedoel, analyseren is niet per se nutteloos, maar sommige mensen hebben de pech niet of relatief laat 'een goeie' tegen te komen.
Ja, het idee van domme pech troost me ook het meest.
Dat burgerlullen verhaal is natuurlijk stereotype en ligt genuanceerder. Ik wijs niet bij voorbaat een man af die uit een lange relatie komt. Maar ik woon in de grote stad, ik heb die lifestyle, de hobby's, de vrienden. Dus de man in De Meern met een foto van zijn kinderen op Tinder, matcht gewoon niet. En soms voel ik me dan wel een bitch of schuldig dat ik zoveel mannen nuffig naar links swipe. En dat is dan weer Tinder en zo gaat het nu eenmaal heb ik geleerd.
Ik ben er Tinder trouwens wel achtergekomen dat de mannen waar ik vroeger op viel ( de Leidse corps ballen, de Wassenaarse hockyers) niet op mij vallen, maar de meer creatieve hippe mannen (en ook de lekkere jonkies) juist weer wel. Dat was een ontdekking (en ook wel verademing).
Niet iedere burgerlul wil zijn burgerlullenstatus voortzetten lijkt me. Er zijn er volgens mij ook een paar die denken: zo, en nu iets relaxter en losser graag. Dus doe je dan niet te veel aannames?
Overigens herken ik het best hoor. Al ben ik nu degelijk getrouwd, dat dan weer wel. Maar voor het zover was... Pffff. En hoe vaak ik na 3 maanden al wist: gaat 'm niet worden, om er vervolgens nog 2 jaar mee door te gaan. Stug proberen. Geen knoop durven doorhakken om weet ik wat voor reden. Geen goede reden in ieder geval. Overigens lijkt dat bij jou niet zo te zijn. Ik bedoel, die laatste date stuur je toch maar weg zodra je zeker weet: hij is nog te veel met die scheiding bezig, doei.
Maar kan het niet gewoon domme pech zijn? Ik bedoel, analyseren is niet per se nutteloos, maar sommige mensen hebben de pech niet of relatief laat 'een goeie' tegen te komen.
Ja, het idee van domme pech troost me ook het meest.
Dat burgerlullen verhaal is natuurlijk stereotype en ligt genuanceerder. Ik wijs niet bij voorbaat een man af die uit een lange relatie komt. Maar ik woon in de grote stad, ik heb die lifestyle, de hobby's, de vrienden. Dus de man in De Meern met een foto van zijn kinderen op Tinder, matcht gewoon niet. En soms voel ik me dan wel een bitch of schuldig dat ik zoveel mannen nuffig naar links swipe. En dat is dan weer Tinder en zo gaat het nu eenmaal heb ik geleerd.
Ik ben er Tinder trouwens wel achtergekomen dat de mannen waar ik vroeger op viel ( de Leidse corps ballen, de Wassenaarse hockyers) niet op mij vallen, maar de meer creatieve hippe mannen (en ook de lekkere jonkies) juist weer wel. Dat was een ontdekking (en ook wel verademing).
woensdag 24 augustus 2016 21:56
quote:simone789 schreef op 24 augustus 2016 @ 21:46:
[...]
Ik doe dat ook niet voor diegene, maar omdat IK diegene niet los kan laten.
En je zegt; dit kun je leren.
Nou; vertel mij maar hoe.
Ja.... In theorie is het makkelijk; delete en verder gaan. Blokkeren, niet meer praten.
Maar in de praktijk is dat voor mij supermoeilijk of bijna niet te doen.
Het kost mij echt extreem veel moeite.
Verstandelijk gezien weet ik het allemaal wel prima.
[...]
Ik doe dat ook niet voor diegene, maar omdat IK diegene niet los kan laten.
En je zegt; dit kun je leren.
Nou; vertel mij maar hoe.
Ja.... In theorie is het makkelijk; delete en verder gaan. Blokkeren, niet meer praten.
Maar in de praktijk is dat voor mij supermoeilijk of bijna niet te doen.
Het kost mij echt extreem veel moeite.
Verstandelijk gezien weet ik het allemaal wel prima.
woensdag 24 augustus 2016 21:59
quote:blijfgewoonbianca schreef op 24 augustus 2016 @ 21:51:
[...]
Dat ligt er aan. Verdriet hebben NADAT je een poosje ontzettnd geliefd bent geweest , je liefde aan een ander hebt kunnen geven, ik denk nu dat ik dat nooit gemist zou willen hebben. Liefdesverdriet van een onbereikbare liefde, of iets dergelijks, dat zijn van die nutteloze dingen die ze wel zouden kogen schrappen.m
Precies.
En dat is een beetje de tragiek waar ik nu zo'n last van heb. Het nooit echt geliefd zijn.
Ik neig dat direct voor mezelf te degraderen tot een first world problem. Ik heb juist zo'n goed leven. En vervolgens realiseer ik me dat het juist zoiets ontzettend basaals is. Je echt geliefd voelen/weten, zelfs als het in de verleden tijd is.
Dus ik vind mijn verdriet eigenlijk toch wel gelegitimeerd, heb ik besloten.
Hoezeer ik er zelf bewust of onbewust ook invloed op heb.
Het leven en de liefde is nu eenmaal niet maakbaar.
(en zo pathetisch is dat inderdaad niet)
[...]
Dat ligt er aan. Verdriet hebben NADAT je een poosje ontzettnd geliefd bent geweest , je liefde aan een ander hebt kunnen geven, ik denk nu dat ik dat nooit gemist zou willen hebben. Liefdesverdriet van een onbereikbare liefde, of iets dergelijks, dat zijn van die nutteloze dingen die ze wel zouden kogen schrappen.m
Precies.
En dat is een beetje de tragiek waar ik nu zo'n last van heb. Het nooit echt geliefd zijn.
Ik neig dat direct voor mezelf te degraderen tot een first world problem. Ik heb juist zo'n goed leven. En vervolgens realiseer ik me dat het juist zoiets ontzettend basaals is. Je echt geliefd voelen/weten, zelfs als het in de verleden tijd is.
Dus ik vind mijn verdriet eigenlijk toch wel gelegitimeerd, heb ik besloten.
Hoezeer ik er zelf bewust of onbewust ook invloed op heb.
Het leven en de liefde is nu eenmaal niet maakbaar.
(en zo pathetisch is dat inderdaad niet)
woensdag 24 augustus 2016 21:59
quote:hiltje schreef op 24 augustus 2016 @ 21:54:
[...]
Ja, het idee van domme pech troost me ook het meest.
Dat burgerlullen verhaal is natuurlijk stereotype en ligt genuanceerder. Ik wijs niet bij voorbaat een man af die uit een lange relatie komt. Maar ik woon in de grote stad, ik heb die lifestyle, de hobby's, de vrienden. Dus de man in De Meern met een foto van zijn kinderen op Tinder, matcht gewoon niet. En soms voel ik me dan wel een bitch of schuldig dat ik zoveel mannen nuffig naar links swipe. En dat is dan weer Tinder en zo gaat het nu eenmaal heb ik geleerd.
Ik ben er Tinder trouwens wel achtergekomen dat de mannen waar ik vroeger op viel ( de Leidse corps ballen, de Wassenaarse hockyers) niet op mij vallen, maar de meer creatieve hippe mannen (en ook de lekkere jonkies) juist weer wel. Dat was een ontdekking (en ook wel verademing).
Dus je bent maar op mannen gaan vallen die op jou vielen?
En dan vind je het gek dat je niet verliefd wordt ?
[...]
Ja, het idee van domme pech troost me ook het meest.
Dat burgerlullen verhaal is natuurlijk stereotype en ligt genuanceerder. Ik wijs niet bij voorbaat een man af die uit een lange relatie komt. Maar ik woon in de grote stad, ik heb die lifestyle, de hobby's, de vrienden. Dus de man in De Meern met een foto van zijn kinderen op Tinder, matcht gewoon niet. En soms voel ik me dan wel een bitch of schuldig dat ik zoveel mannen nuffig naar links swipe. En dat is dan weer Tinder en zo gaat het nu eenmaal heb ik geleerd.
Ik ben er Tinder trouwens wel achtergekomen dat de mannen waar ik vroeger op viel ( de Leidse corps ballen, de Wassenaarse hockyers) niet op mij vallen, maar de meer creatieve hippe mannen (en ook de lekkere jonkies) juist weer wel. Dat was een ontdekking (en ook wel verademing).
Dus je bent maar op mannen gaan vallen die op jou vielen?
En dan vind je het gek dat je niet verliefd wordt ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 24 augustus 2016 22:03
quote:blijfgewoonbianca schreef op 24 augustus 2016 @ 21:59:
[...]
Dus je bent maar op mannen gaan vallen die op jou vielen?
En dan vind je het gek dat je niet verliefd wordt ?Nee, ik heb mijn scope uitgebreid. En ik heb het over tinder he, uiterlijk dus. De echte real life contacten zijn te minimaal om daar conclusies uit te trekken.
[...]
Dus je bent maar op mannen gaan vallen die op jou vielen?
En dan vind je het gek dat je niet verliefd wordt ?Nee, ik heb mijn scope uitgebreid. En ik heb het over tinder he, uiterlijk dus. De echte real life contacten zijn te minimaal om daar conclusies uit te trekken.
woensdag 24 augustus 2016 22:03
Past die stadse ( hele gezinnen die in de binnenstad wonen, hoor ) , mondaine, hippe lifestyle wel bij het hebben van een iets meer dan bestwellosnognetvaste relatie ? Bijt dat elkaar niet ?
Is dat de lifestyle die je wilt ( ook over 30 jaar als je niet meer werkt ) of die je hebt bij gebrek aan anders / beter ?
Is dat de lifestyle die je wilt ( ook over 30 jaar als je niet meer werkt ) of die je hebt bij gebrek aan anders / beter ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 24 augustus 2016 22:05
quote:blijfgewoonbianca schreef op 24 augustus 2016 @ 21:59:
[...]
Dus je bent maar op mannen gaan vallen die op jou vielen?
En dan vind je het gek dat je niet verliefd wordt ?
Da's inderdaad een interessante vraag.
Of vond je dat je verliefd 'moest' worden op die corpsballen (status? je omgeving?) terwijl je diep in je hart je meer aangetrokken voelde (en voelt) tot de man met verwassen t-shirt en dito sneakers?
[...]
Dus je bent maar op mannen gaan vallen die op jou vielen?
En dan vind je het gek dat je niet verliefd wordt ?
Da's inderdaad een interessante vraag.
Of vond je dat je verliefd 'moest' worden op die corpsballen (status? je omgeving?) terwijl je diep in je hart je meer aangetrokken voelde (en voelt) tot de man met verwassen t-shirt en dito sneakers?
woensdag 24 augustus 2016 22:06
quote:hiltje schreef op 24 augustus 2016 @ 21:41:
[...]
Waarin was hij niet eerlijk?
En waarin heb je moeite met loslaten?
Want dat je na maanden daten drie dagen in bed wil liggen kan ik me voorstellen.
En dat je nog een keer afspreekt in de hoop het uit te praten ook.
Is het voor jou -net als voor mij - de teleurstelling die het zo pijnlijk maakt of kom je ook echt niet over de persoon zelf heen?
Hij had pas geleden weer een actief profiel op een datingsite en was/is daar niet eerlijk over (en we hadden na een aantal dates het daar ook over gehad). Hij blijft ook volhouden dat het zijn profiel niet is, terwijl het duidelijk is dat dit wel zo is.
Ik wil het dan graag begrijpen, want sommige dingen zijn tegenstrijdig en we hadden het superleuk.
Maar ja... Sommige mensen kun je niet begrijpen en op sommige dingen krijg je geen antwoord. Ik ben dan echt van dagen/weken analyseren en denken.
Heeft geen zin en is de moeite ook niet waard.
Het loslaten is voor mij heel lastig als ik gevoelens voor iemand heb.
Ik weet niet zo goed waarom. Ik weet inmiddels wel dat het niet met specifiek DIE persoon te maken heeft. Ik heb dat elke keer.
Het idee om iemand niet meer te spreken, zien, appen, enz, geen contact.
Ik blijf er heel lang in hangen. Terwijl ik verstandelijk allemaal wel weet dat ik het mezelf onnodig moeilijk maak.
[...]
Waarin was hij niet eerlijk?
En waarin heb je moeite met loslaten?
Want dat je na maanden daten drie dagen in bed wil liggen kan ik me voorstellen.
En dat je nog een keer afspreekt in de hoop het uit te praten ook.
Is het voor jou -net als voor mij - de teleurstelling die het zo pijnlijk maakt of kom je ook echt niet over de persoon zelf heen?
Hij had pas geleden weer een actief profiel op een datingsite en was/is daar niet eerlijk over (en we hadden na een aantal dates het daar ook over gehad). Hij blijft ook volhouden dat het zijn profiel niet is, terwijl het duidelijk is dat dit wel zo is.
Ik wil het dan graag begrijpen, want sommige dingen zijn tegenstrijdig en we hadden het superleuk.
Maar ja... Sommige mensen kun je niet begrijpen en op sommige dingen krijg je geen antwoord. Ik ben dan echt van dagen/weken analyseren en denken.
Heeft geen zin en is de moeite ook niet waard.
Het loslaten is voor mij heel lastig als ik gevoelens voor iemand heb.
Ik weet niet zo goed waarom. Ik weet inmiddels wel dat het niet met specifiek DIE persoon te maken heeft. Ik heb dat elke keer.
Het idee om iemand niet meer te spreken, zien, appen, enz, geen contact.
Ik blijf er heel lang in hangen. Terwijl ik verstandelijk allemaal wel weet dat ik het mezelf onnodig moeilijk maak.
woensdag 24 augustus 2016 22:09
quote:hiltje schreef op 24 augustus 2016 @ 22:03:
[...]
Nee, ik heb mijn scope uitgebreid. En ik heb het over tinder he, uiterlijk dus. De echte real life contacten zijn te minimaal om daar conclusies uit te trekken.
Nou hoort er vaak wel ' iets ' bij een bepaald truitje, kapsel, huis etc. Dus ik snap dat jij bij een bepaalde look een bepaalde lifestyle verwacht.
Maar het punt is dus, wat jij nu wegswipet zijn eigenlijk de mannen die kunnen en willen wat jij zoekt.
En die mannen zou je misschien in het echt heel leuk kunnen vinden als je zou kunnen vallen op hun lach, hun humor, hun spontaniteit. Maar die kans krijgen ze niet want hun haar zegt " gaat niet op dinsdag naar het experimenteel theater " oid.
[...]
Nee, ik heb mijn scope uitgebreid. En ik heb het over tinder he, uiterlijk dus. De echte real life contacten zijn te minimaal om daar conclusies uit te trekken.
Nou hoort er vaak wel ' iets ' bij een bepaald truitje, kapsel, huis etc. Dus ik snap dat jij bij een bepaalde look een bepaalde lifestyle verwacht.
Maar het punt is dus, wat jij nu wegswipet zijn eigenlijk de mannen die kunnen en willen wat jij zoekt.
En die mannen zou je misschien in het echt heel leuk kunnen vinden als je zou kunnen vallen op hun lach, hun humor, hun spontaniteit. Maar die kans krijgen ze niet want hun haar zegt " gaat niet op dinsdag naar het experimenteel theater " oid.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 24 augustus 2016 22:09
quote:hiltje schreef op 24 augustus 2016 @ 21:59:
[...]
Precies.
En dat is een beetje de tragiek waar ik nu zo'n last van heb. Het nooit echt geliefd zijn.
Ik neig dat direct voor mezelf te degraderen tot een first world problem. Ik heb juist zo'n goed leven. En vervolgens realiseer ik me dat het juist zoiets ontzettend basaals is. Je echt geliefd voelen/weten, zelfs als het in de verleden tijd is.
Dus ik vind mijn verdriet eigenlijk toch wel gelegitimeerd, heb ik besloten.
Hoezeer ik er zelf bewust of onbewust ook invloed op heb.
Het leven en de liefde is nu eenmaal niet maakbaar.
(en zo pathetisch is dat inderdaad niet)
Tuurlijk is dat echt iets basaals en is je verdriet legitiem!
Is het niet zo dat je onbewust door jouw achtergrond op mannen valt met wie je toch niet iets stabiels of serieus kunt opbouwen?
[...]
Precies.
En dat is een beetje de tragiek waar ik nu zo'n last van heb. Het nooit echt geliefd zijn.
Ik neig dat direct voor mezelf te degraderen tot een first world problem. Ik heb juist zo'n goed leven. En vervolgens realiseer ik me dat het juist zoiets ontzettend basaals is. Je echt geliefd voelen/weten, zelfs als het in de verleden tijd is.
Dus ik vind mijn verdriet eigenlijk toch wel gelegitimeerd, heb ik besloten.
Hoezeer ik er zelf bewust of onbewust ook invloed op heb.
Het leven en de liefde is nu eenmaal niet maakbaar.
(en zo pathetisch is dat inderdaad niet)
Tuurlijk is dat echt iets basaals en is je verdriet legitiem!
Is het niet zo dat je onbewust door jouw achtergrond op mannen valt met wie je toch niet iets stabiels of serieus kunt opbouwen?
woensdag 24 augustus 2016 22:10
quote:hiltje schreef op 24 augustus 2016 @ 21:59:
[...]
Precies.
En dat is een beetje de tragiek waar ik nu zo'n last van heb. Het nooit echt geliefd zijn.
Ik neig dat direct voor mezelf te degraderen tot een first world problem. Ik heb juist zo'n goed leven. En vervolgens realiseer ik me dat het juist zoiets ontzettend basaals is. Je echt geliefd voelen/weten, zelfs als het in de verleden tijd is.
Dus ik vind mijn verdriet eigenlijk toch wel gelegitimeerd, heb ik besloten.
Hoezeer ik er zelf bewust of onbewust ook invloed op heb.
Het leven en de liefde is nu eenmaal niet maakbaar.
(en zo pathetisch is dat inderdaad niet)Het lijkt mij een hele basale behoefte hoor. Ik vraag mij alleen af wat je koppelt aan dat 'geliefd' zijn door een partner. Anders dan geliefd zijn bij goede vrienden. Puur de 'geliefdheid' die mijn man mij geeft verschilt niet van die van mijn beste vriendin bijvoorbeeld.
[...]
Precies.
En dat is een beetje de tragiek waar ik nu zo'n last van heb. Het nooit echt geliefd zijn.
Ik neig dat direct voor mezelf te degraderen tot een first world problem. Ik heb juist zo'n goed leven. En vervolgens realiseer ik me dat het juist zoiets ontzettend basaals is. Je echt geliefd voelen/weten, zelfs als het in de verleden tijd is.
Dus ik vind mijn verdriet eigenlijk toch wel gelegitimeerd, heb ik besloten.
Hoezeer ik er zelf bewust of onbewust ook invloed op heb.
Het leven en de liefde is nu eenmaal niet maakbaar.
(en zo pathetisch is dat inderdaad niet)Het lijkt mij een hele basale behoefte hoor. Ik vraag mij alleen af wat je koppelt aan dat 'geliefd' zijn door een partner. Anders dan geliefd zijn bij goede vrienden. Puur de 'geliefdheid' die mijn man mij geeft verschilt niet van die van mijn beste vriendin bijvoorbeeld.
Nee heb je, ja kun je krijgen
woensdag 24 augustus 2016 22:11
woensdag 24 augustus 2016 22:12
quote:lemoos2 schreef op 24 augustus 2016 @ 22:10:
[...]
Het lijkt mij een hele basale behoefte hoor. Ik vraag mij alleen af wat je koppelt aan dat 'geliefd' zijn door een partner. Anders dan geliefd zijn bij goede vrienden. Puur de 'geliefdheid' die mijn man mij geeft verschilt niet van die van mijn beste vriendin bijvoorbeeld.Ik vind dit toch wel compleet iets anders. En ik denk dat bijna iedereen die langdurig single is dat ook zo voelt.
[...]
Het lijkt mij een hele basale behoefte hoor. Ik vraag mij alleen af wat je koppelt aan dat 'geliefd' zijn door een partner. Anders dan geliefd zijn bij goede vrienden. Puur de 'geliefdheid' die mijn man mij geeft verschilt niet van die van mijn beste vriendin bijvoorbeeld.Ik vind dit toch wel compleet iets anders. En ik denk dat bijna iedereen die langdurig single is dat ook zo voelt.
woensdag 24 augustus 2016 22:13
quote:Snoek schreef op 24 augustus 2016 @ 22:11:
Ik heb geen ervaring met Tinder en als het een beetje meezit blijft dat zo (want getrouwd), maar kun je niet beter via Relatieplanet of dat soort sites de mannenmarkt verkennen? Is dat niet wat 'degelijker', minder seksgericht? Zie hier mijn vooroordeel over Tinder.Eens dat er naar mijn idee betere sites dan Tinder zijn als je zoekt naar een serieuze relatie.
Ik heb geen ervaring met Tinder en als het een beetje meezit blijft dat zo (want getrouwd), maar kun je niet beter via Relatieplanet of dat soort sites de mannenmarkt verkennen? Is dat niet wat 'degelijker', minder seksgericht? Zie hier mijn vooroordeel over Tinder.Eens dat er naar mijn idee betere sites dan Tinder zijn als je zoekt naar een serieuze relatie.
woensdag 24 augustus 2016 22:17
quote:Miss-Pippilotta schreef op 24 augustus 2016 @ 22:12:
[...]
Ik vind dit toch wel compleet iets anders. En ik denk dat bijna iedereen die langdurig single is dat ook zo voelt.Ik vraag het mij gewoon af. Mijn beste vriendin is (op 1 relatie van 18 maanden) al single zolang ik haar ken (25 jaar). Zij is meer zoals iemand al eerder in dit topic beschreef: deelt de voordelen van een partner op en heeft daar verschillende mannen op afroep ter beschikking voor. Zoals ze zelf zegt 'alle voordelen zonder de nadelen'. Maar goed, zij ervaart ook geen gemis. Heeft bij haar ook niets te maken met bindingsangst.
[...]
Ik vind dit toch wel compleet iets anders. En ik denk dat bijna iedereen die langdurig single is dat ook zo voelt.Ik vraag het mij gewoon af. Mijn beste vriendin is (op 1 relatie van 18 maanden) al single zolang ik haar ken (25 jaar). Zij is meer zoals iemand al eerder in dit topic beschreef: deelt de voordelen van een partner op en heeft daar verschillende mannen op afroep ter beschikking voor. Zoals ze zelf zegt 'alle voordelen zonder de nadelen'. Maar goed, zij ervaart ook geen gemis. Heeft bij haar ook niets te maken met bindingsangst.
Nee heb je, ja kun je krijgen
woensdag 24 augustus 2016 22:18
quote:Miss-Pippilotta schreef op 24 augustus 2016 @ 22:06:
[...]
Hij had pas geleden weer een actief profiel op een datingsite en was/is daar niet eerlijk over (en we hadden na een aantal dates het daar ook over gehad). Hij blijft ook volhouden dat het zijn profiel niet is, terwijl het duidelijk is dat dit wel zo is.
Ik wil het dan graag begrijpen, want sommige dingen zijn tegenstrijdig en we hadden het superleuk.
Maar ja... Sommige mensen kun je niet begrijpen en op sommige dingen krijg je geen antwoord. Ik ben dan echt van dagen/weken analyseren en denken.
Heeft geen zin en is de moeite ook niet waard.
Het loslaten is voor mij heel lastig als ik gevoelens voor iemand heb.
Ik weet niet zo goed waarom. Ik weet inmiddels wel dat het niet met specifiek DIE persoon te maken heeft. Ik heb dat elke keer.
Het idee om iemand niet meer te spreken, zien, appen, enz, geen contact.
Ik blijf er heel lang in hangen. Terwijl ik verstandelijk allemaal wel weet dat ik het mezelf onnodig moeilijk maak.
Jij hecht je dus juist sneller, maar wel aan de verkeerde, waar je dan niet meer van los komt.
Hoe oud ben je?
Ik heb inmiddels wel geleerd dat het niet om de man zelf gaat (maar mijn affaires zijn korter) en juist om de pijn die sowieso al in mij zit.
Met cheaters en leugenaars ben ik snel klaar. Hoewel het inderdaad verwonderlijk kan zijn hoe weinig moraal en empathie andere mensen kunnen hebben.
[...]
Hij had pas geleden weer een actief profiel op een datingsite en was/is daar niet eerlijk over (en we hadden na een aantal dates het daar ook over gehad). Hij blijft ook volhouden dat het zijn profiel niet is, terwijl het duidelijk is dat dit wel zo is.
Ik wil het dan graag begrijpen, want sommige dingen zijn tegenstrijdig en we hadden het superleuk.
Maar ja... Sommige mensen kun je niet begrijpen en op sommige dingen krijg je geen antwoord. Ik ben dan echt van dagen/weken analyseren en denken.
Heeft geen zin en is de moeite ook niet waard.
Het loslaten is voor mij heel lastig als ik gevoelens voor iemand heb.
Ik weet niet zo goed waarom. Ik weet inmiddels wel dat het niet met specifiek DIE persoon te maken heeft. Ik heb dat elke keer.
Het idee om iemand niet meer te spreken, zien, appen, enz, geen contact.
Ik blijf er heel lang in hangen. Terwijl ik verstandelijk allemaal wel weet dat ik het mezelf onnodig moeilijk maak.
Jij hecht je dus juist sneller, maar wel aan de verkeerde, waar je dan niet meer van los komt.
Hoe oud ben je?
Ik heb inmiddels wel geleerd dat het niet om de man zelf gaat (maar mijn affaires zijn korter) en juist om de pijn die sowieso al in mij zit.
Met cheaters en leugenaars ben ik snel klaar. Hoewel het inderdaad verwonderlijk kan zijn hoe weinig moraal en empathie andere mensen kunnen hebben.
woensdag 24 augustus 2016 22:20
quote:Miss-Pippilotta schreef op 24 augustus 2016 @ 21:24:
[...]
Same here... Ik heb echt letterlijk drie dagen in bed gelegen. Lekker stabiel
Nu ben ik in elk geval verhuisd naar de bank.
Het gebeurt mij de laatste jaren keer op keer; relaties die niet goed voor me zijn. Onbetrouwbare / geen relatiemateriaalmannen. Misschien trek ik die types onbewust aan, omdat ik eigenlijk zelf niet goed in mijn vel zit.
Ik date weinig, want ik heb geen zin meer in wéér zo iemand.
Het lastige bij mij is dat ik het wél zie en weet als iemand liegt/playt, met mijn intuïtie is niets mis en ik ben net zo'n 'Sherlock Holmes' geworden qua checken van dingen. Maar ik vind het vervolgens toch héél moeilijk om iemand los te laten.
Ik zag nooit dat ik hier buitensporig veel moeite mee had, terwijl dit achteraf gezien altijd al zo was.
Ik heb een lange relatie gehad waarvan ik eigenlijk al vrij snel wist dat we niet bij elkaar pasten, en toch lukte het me noet een knoop door te hakken.
Ik kan me idd wel openstellen en geef wel alles, maar het gevoel daarna is zó pijnlijk elke keer.
Na mijn lange relatie viel ik een aantal keren voor van die mooie-woorden-types.
Dit keer wel voor het eerst weer iemand zonder mooie en grote woorden. Ik merkte dat het goed voelde voor mij om niet zo hysterisch te doen en elkaar gewoon rustig te leren kennen. Uiteindelijk een aantal maanden gedate en ik kreeg toen toch wel steeds meer kriebels. Het voelde fijn en relaxed.
Toen kwam ik er toch weer achter dat hij niet serieus was en niet eerlijk over dingen.
Afgelopen weekend tegen beter weten in toch afgesproken. Dan houd ik mezelf voor dat ik het belangrijk vind om een gesprek te hebben, het op een normale manier af te sluiten en bladibla. Terwijl ik wéét dat ik het mezelf alleen maar moeilijker maak.
Als iemand niet eerlijk tegen je is en uit zijn acties blijkt duidelijk hoe diegene is, dan weet je als normaal denkend mens genoeg. Ik merk en weet álles, en toch is het loslaten een drama.
Zondag heb ik voor het eerst zo gehuild; ik vind dit echt helemaal niet meer leuk zo.
Fijn dat je kunt voelen, gek op iemand kunt zijn en daarvoor kunt gaan, maar elke keer dit kutgevoel.
En idd wat Hiltje zegt; het gevoel dat er vooral via internet steeds minder normale mannen over zijn.
Geen zin meer in dat gezeik.
En... Na een tijdje daten, samen leuke dingen doen, samen eten, slapen heb ik ook weer echt gevoeld hoe fíjn en leuk het is. Gewoon die simpele dingen als samen eten, samen ontbijten, naar het strand of naar een stad.
Jij beschrijft precies waar ik ook steeds tegenaan loop.
Trof ik weer een keer een echte leukerd, drie dubbel gecheckt, leek echt te deugen.
Na 4(!) maanden bleek ie alsnog getrouwd.
Een mens word er niet blijer van.
[...]
Same here... Ik heb echt letterlijk drie dagen in bed gelegen. Lekker stabiel
Nu ben ik in elk geval verhuisd naar de bank.Het gebeurt mij de laatste jaren keer op keer; relaties die niet goed voor me zijn. Onbetrouwbare / geen relatiemateriaalmannen. Misschien trek ik die types onbewust aan, omdat ik eigenlijk zelf niet goed in mijn vel zit.
Ik date weinig, want ik heb geen zin meer in wéér zo iemand.
Het lastige bij mij is dat ik het wél zie en weet als iemand liegt/playt, met mijn intuïtie is niets mis en ik ben net zo'n 'Sherlock Holmes' geworden qua checken van dingen. Maar ik vind het vervolgens toch héél moeilijk om iemand los te laten.
Ik zag nooit dat ik hier buitensporig veel moeite mee had, terwijl dit achteraf gezien altijd al zo was.
Ik heb een lange relatie gehad waarvan ik eigenlijk al vrij snel wist dat we niet bij elkaar pasten, en toch lukte het me noet een knoop door te hakken.
Ik kan me idd wel openstellen en geef wel alles, maar het gevoel daarna is zó pijnlijk elke keer.
Na mijn lange relatie viel ik een aantal keren voor van die mooie-woorden-types.
Dit keer wel voor het eerst weer iemand zonder mooie en grote woorden. Ik merkte dat het goed voelde voor mij om niet zo hysterisch te doen en elkaar gewoon rustig te leren kennen. Uiteindelijk een aantal maanden gedate en ik kreeg toen toch wel steeds meer kriebels. Het voelde fijn en relaxed.
Toen kwam ik er toch weer achter dat hij niet serieus was en niet eerlijk over dingen.
Afgelopen weekend tegen beter weten in toch afgesproken. Dan houd ik mezelf voor dat ik het belangrijk vind om een gesprek te hebben, het op een normale manier af te sluiten en bladibla. Terwijl ik wéét dat ik het mezelf alleen maar moeilijker maak.
Als iemand niet eerlijk tegen je is en uit zijn acties blijkt duidelijk hoe diegene is, dan weet je als normaal denkend mens genoeg. Ik merk en weet álles, en toch is het loslaten een drama.
Zondag heb ik voor het eerst zo gehuild; ik vind dit echt helemaal niet meer leuk zo.
Fijn dat je kunt voelen, gek op iemand kunt zijn en daarvoor kunt gaan, maar elke keer dit kutgevoel.
En idd wat Hiltje zegt; het gevoel dat er vooral via internet steeds minder normale mannen over zijn.
Geen zin meer in dat gezeik.
En... Na een tijdje daten, samen leuke dingen doen, samen eten, slapen heb ik ook weer echt gevoeld hoe fíjn en leuk het is. Gewoon die simpele dingen als samen eten, samen ontbijten, naar het strand of naar een stad.
Jij beschrijft precies waar ik ook steeds tegenaan loop.
Trof ik weer een keer een echte leukerd, drie dubbel gecheckt, leek echt te deugen.
Na 4(!) maanden bleek ie alsnog getrouwd.
Een mens word er niet blijer van.
woensdag 24 augustus 2016 22:21
Het gaat niet perse om tinder hoor en ik heb ook op andere sites gestaan.
Deze man kwam ik juist tegen via een vriendin. En ik zei tegen haar: leuke man. En toen hij ook bij haar over mij ging vissen had ze de match snel gemaakt.
Daarom leek het juist extra mooi. In real life de eerste aantrekking ervaren.
Deze man kwam ik juist tegen via een vriendin. En ik zei tegen haar: leuke man. En toen hij ook bij haar over mij ging vissen had ze de match snel gemaakt.
Daarom leek het juist extra mooi. In real life de eerste aantrekking ervaren.
woensdag 24 augustus 2016 22:23
woensdag 24 augustus 2016 22:23
quote:Miss-Pippilotta schreef op 24 augustus 2016 @ 21:56:
[...]
Ik doe dat ook niet voor diegene, maar omdat IK diegene niet los kan laten.
En je zegt; dit kun je leren.
Nou; vertel mij maar hoe.
Ja.... In theorie is het makkelijk; delete en verder gaan. Blokkeren, niet meer praten.
Maar in de praktijk is dat voor mij supermoeilijk of bijna niet te doen.
Het kost mij echt extreem veel moeite.
Verstandelijk gezien weet ik het allemaal wel prima.
door sterker in je schoenen te leren staan. te weten dit wil ik wel en dit niet. en daarnaar handelen. dat is dus daadkracht.
maar ook die pleister er van af rukken. weten ik kap er nu mee na drie dates en ik baal. of na drie maanden en ik heb verdriet. maar dit verdriet is tijdelijk en het beperkt de schade. ga ik er mee door, dan doe ik mezelf nog meer verdriet.
je neemt op zo'n moment de rol vn ouder ten opzichte vn jezelf aan: je verbiedt jezelf iets (namelijk met iets doorgaan waar je niet achter staat)
en je vertelt jezelf als ouder dat dat jammerende / dreinende kind in jou, dat dolgraag door wil gaan, kinderlijk koppig is, dat voor pijn uit de weggaat, dat allerlei fantasieën en illusies maar wil blijven koesteren, dat het even door de zure appel heen bijten is maar dat je daar groot en sterk genoeg voor bent.
[...]
Ik doe dat ook niet voor diegene, maar omdat IK diegene niet los kan laten.
En je zegt; dit kun je leren.
Nou; vertel mij maar hoe.
Ja.... In theorie is het makkelijk; delete en verder gaan. Blokkeren, niet meer praten.
Maar in de praktijk is dat voor mij supermoeilijk of bijna niet te doen.
Het kost mij echt extreem veel moeite.
Verstandelijk gezien weet ik het allemaal wel prima.
door sterker in je schoenen te leren staan. te weten dit wil ik wel en dit niet. en daarnaar handelen. dat is dus daadkracht.
maar ook die pleister er van af rukken. weten ik kap er nu mee na drie dates en ik baal. of na drie maanden en ik heb verdriet. maar dit verdriet is tijdelijk en het beperkt de schade. ga ik er mee door, dan doe ik mezelf nog meer verdriet.
je neemt op zo'n moment de rol vn ouder ten opzichte vn jezelf aan: je verbiedt jezelf iets (namelijk met iets doorgaan waar je niet achter staat)
en je vertelt jezelf als ouder dat dat jammerende / dreinende kind in jou, dat dolgraag door wil gaan, kinderlijk koppig is, dat voor pijn uit de weggaat, dat allerlei fantasieën en illusies maar wil blijven koesteren, dat het even door de zure appel heen bijten is maar dat je daar groot en sterk genoeg voor bent.
woensdag 24 augustus 2016 22:34
Onveilig gehecht, bindingsangst, geliefd willen voelen...
Simpel gezegd kun je mensen is 2 groepen indelen;
de "gemankeerden" ; wanneer zij zich openstellen, zijn ze als een bal in een flipperkast, het gaat alle kanten op en maar hopen dat het goed gaat en soms haal je inderdaad de bonus binnen, maar meestal niet
de "niet gemankeerden" zij staan achter de flipperkast en bedienen deze. Dat gaat ook niet altijd zoals gewenst maar ze hebben meer controle.
Sorry voor de metafoor, maar ik denk dat mensen die al jong een fijne partner hebben gevonden en daar lang mee samen zijn zelf sterk in hun schoenen staan en ook bewust iemand selecteren die een gezonde persoonlijkheid heeft.
En over geliefd voelen.. ik weet niet in hoeverre dit echt bestaat. Ja seksueel natuurlijk wel en de liefde van een ouder voor een baby. Maar tussen volwassenen, daar is altijd een conflict. Ieder wil pijn vermijden, heeft een ego en verwachtingen.
De niet-gemankeerden denken (en eisen) misschien eerder in termen als wederkerig respect, elkaar iets gunnen, aandacht hebben voor elkaars gevoelens.
De gemankeerden hopen op deze dingen en als ze dit niet krijgen, denken ze dat er iets mis met hun is en ze beter hun best moeten doen.
Dat gemankeerden staat misschien wat lelijk en zo is het natuurlijk niet bedoeld.
Hug voor alle gemankeerden (inclusief mezelf)
Simpel gezegd kun je mensen is 2 groepen indelen;
de "gemankeerden" ; wanneer zij zich openstellen, zijn ze als een bal in een flipperkast, het gaat alle kanten op en maar hopen dat het goed gaat en soms haal je inderdaad de bonus binnen, maar meestal niet
de "niet gemankeerden" zij staan achter de flipperkast en bedienen deze. Dat gaat ook niet altijd zoals gewenst maar ze hebben meer controle.
Sorry voor de metafoor, maar ik denk dat mensen die al jong een fijne partner hebben gevonden en daar lang mee samen zijn zelf sterk in hun schoenen staan en ook bewust iemand selecteren die een gezonde persoonlijkheid heeft.
En over geliefd voelen.. ik weet niet in hoeverre dit echt bestaat. Ja seksueel natuurlijk wel en de liefde van een ouder voor een baby. Maar tussen volwassenen, daar is altijd een conflict. Ieder wil pijn vermijden, heeft een ego en verwachtingen.
De niet-gemankeerden denken (en eisen) misschien eerder in termen als wederkerig respect, elkaar iets gunnen, aandacht hebben voor elkaars gevoelens.
De gemankeerden hopen op deze dingen en als ze dit niet krijgen, denken ze dat er iets mis met hun is en ze beter hun best moeten doen.
Dat gemankeerden staat misschien wat lelijk en zo is het natuurlijk niet bedoeld.
Hug voor alle gemankeerden (inclusief mezelf)
Voortaan hier oostenwind en alle ruimte aan bodemloze putten van pure slechtheid. Juli 2020
