Relaties
alle pijlers
Angst om te gaan scheiden...
dinsdag 29 september 2015 10:32
Hoi hoi,
Ik ben Pantoffel, mijn pseudoniem uiteraard,.
Bijna 4 jaar geleden is me man vreemdgegaan. Dat vreemdgaan is nogal zacht uitgedrukt; ik vond het meer een aanvullende relatie buiten ons huwelijk om. Na ruim een half jaar kwam ik erachter via een appje. Ik heb alle appjes gelezen. Het was niet puur platonisch, nee, ze hadden echt diepe gevoelens voor elkaar.
Op dat moment zocht ik nog de schuld bij mijzelf. Ik gaf hem geen liefde, was druk met de kinderen. En de sex? tja, ik overwoog zelfs om met de pil te stoppen omdat we toch maanden geen sex hadden. Ik wees hem vaak af, dus vond het niet eens zo gek dat ie vreemdging.
Hoe dan ook. Hij had spijt, deed het voor de aandacht (blabla, right) en koos voor mij en de kinderen.
Het ging een tijdje erg goed, therapie gehad etc. Maar nu de jongste naar school is en ik meer tijd voor mezelf heb denk ik van: is dit het?
Nu ik terugkijk op ons huwelijk zijn we nooit echt maatjes geweest. We hebben geen schik samen. Totaal andere interesses en praten kunnen we al helemaal niet. Ik noem het altijd appels met andijvie vergelijken. We zitten gewoon niet op één lijn. Misschien heb ik me de laatste jaren wel verder ontwikkeld dan hij. Ik ben immers niet dezelfde als 10-15 jaar geleden. En dat vreet aan me.
Nu denk ik aan scheiden. Ik ben financieel redelijk onafhankelijk, dus dat is zeker het probleem niet, maar ik voel me zo schuldig tegenover mijn meiden. Los van al zijn 'tekortkomingen' is het een goede vader. We zijn ook best een happy family. Hij doet de boodschappen en haalt zelfs de vaatwasser uit
Maar tussen ons is er gewoon NIETS meer. Ik kan hem niet eens om me heen verdragen. Ik duik na het eten vaak in bad om maar niet teveel samen met hem te zijn. Kortom. Ik weet nu al dat ik niet oud met hem ga worden.
Kortom, dilemma dilemma. Ik weet het niet meer, maar weet wel dat het nu niet zo goed met me gaat.
Mijn gevoel zegt scheiden. Maar ik ben gewoon zo bang voor wat komen gaat!
Wie herkent dat? Wie heeft advies tips?
Misschien vraag ik nu wel wat raars, was vroeger alleen te vinden op de babyfora Maar ik zoek lotgenoten.
Alvast bedankt!
Ik ben Pantoffel, mijn pseudoniem uiteraard,.
Bijna 4 jaar geleden is me man vreemdgegaan. Dat vreemdgaan is nogal zacht uitgedrukt; ik vond het meer een aanvullende relatie buiten ons huwelijk om. Na ruim een half jaar kwam ik erachter via een appje. Ik heb alle appjes gelezen. Het was niet puur platonisch, nee, ze hadden echt diepe gevoelens voor elkaar.
Op dat moment zocht ik nog de schuld bij mijzelf. Ik gaf hem geen liefde, was druk met de kinderen. En de sex? tja, ik overwoog zelfs om met de pil te stoppen omdat we toch maanden geen sex hadden. Ik wees hem vaak af, dus vond het niet eens zo gek dat ie vreemdging.
Hoe dan ook. Hij had spijt, deed het voor de aandacht (blabla, right) en koos voor mij en de kinderen.
Het ging een tijdje erg goed, therapie gehad etc. Maar nu de jongste naar school is en ik meer tijd voor mezelf heb denk ik van: is dit het?
Nu ik terugkijk op ons huwelijk zijn we nooit echt maatjes geweest. We hebben geen schik samen. Totaal andere interesses en praten kunnen we al helemaal niet. Ik noem het altijd appels met andijvie vergelijken. We zitten gewoon niet op één lijn. Misschien heb ik me de laatste jaren wel verder ontwikkeld dan hij. Ik ben immers niet dezelfde als 10-15 jaar geleden. En dat vreet aan me.
Nu denk ik aan scheiden. Ik ben financieel redelijk onafhankelijk, dus dat is zeker het probleem niet, maar ik voel me zo schuldig tegenover mijn meiden. Los van al zijn 'tekortkomingen' is het een goede vader. We zijn ook best een happy family. Hij doet de boodschappen en haalt zelfs de vaatwasser uit
Maar tussen ons is er gewoon NIETS meer. Ik kan hem niet eens om me heen verdragen. Ik duik na het eten vaak in bad om maar niet teveel samen met hem te zijn. Kortom. Ik weet nu al dat ik niet oud met hem ga worden.
Kortom, dilemma dilemma. Ik weet het niet meer, maar weet wel dat het nu niet zo goed met me gaat.
Mijn gevoel zegt scheiden. Maar ik ben gewoon zo bang voor wat komen gaat!
Wie herkent dat? Wie heeft advies tips?
Misschien vraag ik nu wel wat raars, was vroeger alleen te vinden op de babyfora Maar ik zoek lotgenoten.
Alvast bedankt!
anoniem_651d480a3d1d1 wijzigde dit bericht op 27-12-2016 00:08
Reden: herkenning
Reden: herkenning
% gewijzigd
dinsdag 29 september 2015 13:27
dinsdag 29 september 2015 13:42
Volgens mij heb je je beslissing al genomen en wil je echt scheiden. Ik begrijp het, na het bedrog van je man. Alleen zou ik het 4 jaar geleden gedaan hebben en niet zo lang gewacht.
Maar je hebt gewerkt aan jezelf en merkt nu dat je nog goed in de markt ligt... Die kans wil je grijpen. Weet wel dat in elke relatie sleur komt, ook bij een man met humor. Er zullen dagen zijn dat je echt niet kan lachen met zijn grapjes...
Zorg dat je het zo goed mogelijk regelt voor de kinderen. Maak er geen vechtscheiding van!
Maar je zegt dat je financieel onafhankelijk bent? Met een job van 2.5 dag?? Ga je het echt wel redden alleen? Of zal je niet lang alleen zijn? Is er stiekem al iemand anders? Dat gevoel krijg ik namelijk...
Maar je hebt gewerkt aan jezelf en merkt nu dat je nog goed in de markt ligt... Die kans wil je grijpen. Weet wel dat in elke relatie sleur komt, ook bij een man met humor. Er zullen dagen zijn dat je echt niet kan lachen met zijn grapjes...
Zorg dat je het zo goed mogelijk regelt voor de kinderen. Maak er geen vechtscheiding van!
Maar je zegt dat je financieel onafhankelijk bent? Met een job van 2.5 dag?? Ga je het echt wel redden alleen? Of zal je niet lang alleen zijn? Is er stiekem al iemand anders? Dat gevoel krijg ik namelijk...
I can keep my mouth shut, but you can read the subtitles on my face.
dinsdag 29 september 2015 14:06
Je partner is niet verantwoordelijk voor jouw geluk.
Ik denk dat je therapeut probeert te vertellen dat je zelf het stuur moet nemen en dat je nu je geluk af laat hangen van een ander. Dat zal bij een volgende partner niet anders zijn.
Daar moet je wat mee.
Het is nu de keuze huwelijk in stand houden of alleen verder met je kinderen in deeltijd.
Niet hij of een andere, ideale man. Dat is niet de keus.
Ik denk dat je therapeut probeert te vertellen dat je zelf het stuur moet nemen en dat je nu je geluk af laat hangen van een ander. Dat zal bij een volgende partner niet anders zijn.
Daar moet je wat mee.
Het is nu de keuze huwelijk in stand houden of alleen verder met je kinderen in deeltijd.
Niet hij of een andere, ideale man. Dat is niet de keus.
dinsdag 29 september 2015 14:27
quote:juubje schreef op 29 september 2015 @ 14:06:
Je partner is niet verantwoordelijk voor jouw geluk.
Ik denk dat je therapeut probeert te vertellen dat je zelf het stuur moet nemen en dat je nu je geluk af laat hangen van een ander. Dat zal bij een volgende partner niet anders zijn.
Daar moet je wat mee.
Het is nu de keuze huwelijk in stand houden of alleen verder met je kinderen in deeltijd.
Niet hij of een andere, ideale man. Dat is niet de keus.
Nou ja, er zijn genoeg mensen die spijt hebben van hun eerste te vroege huwelijk, en inderdaad het geluk hebben gevonden in een nieuwe lange relatie met een partner die veel beter bij hen past. Dat je besluit te scheiden wil niet zeggen dat je voortaan alleen zult zijn of alleen nog maar korte vluchtige relaties zult hebben.
Maar per definitie gelukkiger zal je leven niet worden. Je kunt wel scheiden van je man, maar hij blijft de vader van je kinderen. Dat wil zeggen dat je kinderen voortaan gedwongen worden om twee levens te leiden, in twee verschillende huizen van twee mensen die niet meer met elkaar willen omgaan en hun energie gaan steken in andere partners die mogelijk ook weer kinderen meebrengen, waar zij dan ook weer moeten mee zien om te gaan.
Het wordt misschien een leven waarin jouw behoeftes meer tot hun recht zullen komen, maar het wordt ook een veel ingewikkelder leven, voor jou, je man, maar vooral voor je kinderen, die hun eigen behoeftes opzij zullen moeten schuiven en een leven zullen moeten gaan leiden waar ze niet om gevraagd hebben.
Je partner is niet verantwoordelijk voor jouw geluk.
Ik denk dat je therapeut probeert te vertellen dat je zelf het stuur moet nemen en dat je nu je geluk af laat hangen van een ander. Dat zal bij een volgende partner niet anders zijn.
Daar moet je wat mee.
Het is nu de keuze huwelijk in stand houden of alleen verder met je kinderen in deeltijd.
Niet hij of een andere, ideale man. Dat is niet de keus.
Nou ja, er zijn genoeg mensen die spijt hebben van hun eerste te vroege huwelijk, en inderdaad het geluk hebben gevonden in een nieuwe lange relatie met een partner die veel beter bij hen past. Dat je besluit te scheiden wil niet zeggen dat je voortaan alleen zult zijn of alleen nog maar korte vluchtige relaties zult hebben.
Maar per definitie gelukkiger zal je leven niet worden. Je kunt wel scheiden van je man, maar hij blijft de vader van je kinderen. Dat wil zeggen dat je kinderen voortaan gedwongen worden om twee levens te leiden, in twee verschillende huizen van twee mensen die niet meer met elkaar willen omgaan en hun energie gaan steken in andere partners die mogelijk ook weer kinderen meebrengen, waar zij dan ook weer moeten mee zien om te gaan.
Het wordt misschien een leven waarin jouw behoeftes meer tot hun recht zullen komen, maar het wordt ook een veel ingewikkelder leven, voor jou, je man, maar vooral voor je kinderen, die hun eigen behoeftes opzij zullen moeten schuiven en een leven zullen moeten gaan leiden waar ze niet om gevraagd hebben.
dinsdag 29 september 2015 14:45
quote:pantoffel81 schreef op 29 september 2015 @ 13:36:
Ik weet de oorzaak. Dat was de reden voor de 2e kans. En omdat ik toen echt nog van hem hield.
Maar daarmee schud ik die blaam en schaamte niet van me af.
Je zou ook trots kunnen zijn op het feit dat je kunt vergeven, dat je je eigen aandeel kunt zien, dat je het tij kon keren. Maar je bent liever trots op jezelf als je iemand eerst hebt getergd, diegene daar op reageert en jij verontwaardigd je spullen kunt pakken? Tsja,....
Lacht de hele buurt je soms uit? Wijst iedereen je na?
Ik weet de oorzaak. Dat was de reden voor de 2e kans. En omdat ik toen echt nog van hem hield.
Maar daarmee schud ik die blaam en schaamte niet van me af.
Je zou ook trots kunnen zijn op het feit dat je kunt vergeven, dat je je eigen aandeel kunt zien, dat je het tij kon keren. Maar je bent liever trots op jezelf als je iemand eerst hebt getergd, diegene daar op reageert en jij verontwaardigd je spullen kunt pakken? Tsja,....
Lacht de hele buurt je soms uit? Wijst iedereen je na?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 29 september 2015 14:51
Ik schaam me gewoon nog steeds zo erg. Dat mensen mij een dom blondje vinden.
Mijn ouders hebben me altijd opgevoed met veel trots en aanzien. En nu blijf ik bij een man die mij een half jaar bedrogen heeft.
Dan moet je dáár dus wat mee doen!! Je man houdt nog van je, jij hield ook nog heel lang van hem. Ik begrijp heel goed dat dit jou in de weg staat, maar dan is scheiden wel een heel rigoreuze oplossing.
Mijn ouders hebben me altijd opgevoed met veel trots en aanzien. En nu blijf ik bij een man die mij een half jaar bedrogen heeft.
Dan moet je dáár dus wat mee doen!! Je man houdt nog van je, jij hield ook nog heel lang van hem. Ik begrijp heel goed dat dit jou in de weg staat, maar dan is scheiden wel een heel rigoreuze oplossing.
dinsdag 29 september 2015 15:09
quote:pantoffel81 schreef op 29 september 2015 @ 13:24:
Ik schaam me gewoon nog steeds zo erg. Dat mensen mij een dom blondje vinden.
Mijn ouders hebben me altijd opgevoed met veel trots en aanzien. En nu blijf ik bij een man die mij een half jaar bedrogen heeft.
excuse my french, maar echt.. wat een bullshit.
Toen hield je van hem en kon je hem vergeven en nu is bovenstaande ineens een reden voor schaamte??
Ik heb medelijden met je man ... je hebt hem gebruikt voor het op het droge blijven tijdens periode van thuis blijven voor je kinderen. En nu wil je hem aan de kant schuiven want je wil hem niets leuks vertellen.
Echt, kom uit je zelf medelijden hoekje.. dit is echt niet fair... je maakt er echt zelf een issue van.
en met 2.5 dag werken en alleen voor je kinderen zorgen is het leven echt niet rozegeur en maneschijn he.. dat is maar weinig inkomsten. En je moet op de leuke avonden waar nu je man thuis is, dan zelf thuis zijn. Je kan je kinderen niet alleen thuis laten
Ik schaam me gewoon nog steeds zo erg. Dat mensen mij een dom blondje vinden.
Mijn ouders hebben me altijd opgevoed met veel trots en aanzien. En nu blijf ik bij een man die mij een half jaar bedrogen heeft.
excuse my french, maar echt.. wat een bullshit.
Toen hield je van hem en kon je hem vergeven en nu is bovenstaande ineens een reden voor schaamte??
Ik heb medelijden met je man ... je hebt hem gebruikt voor het op het droge blijven tijdens periode van thuis blijven voor je kinderen. En nu wil je hem aan de kant schuiven want je wil hem niets leuks vertellen.
Echt, kom uit je zelf medelijden hoekje.. dit is echt niet fair... je maakt er echt zelf een issue van.
en met 2.5 dag werken en alleen voor je kinderen zorgen is het leven echt niet rozegeur en maneschijn he.. dat is maar weinig inkomsten. En je moet op de leuke avonden waar nu je man thuis is, dan zelf thuis zijn. Je kan je kinderen niet alleen thuis laten
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
dinsdag 29 september 2015 15:13
Mrs. Nice Guy: Nee, er is geen ander. Ik ontmoet wel mannen waarvan ik denk: hé, best leuk. Maar ik ga nooit met een telefoonnummer naar huis. Misschien is dat wel het verschil in man en vrouw. Vrouwen hebben genoeg aan een flirt. Mannen willen meestal meer. (de mijne dan)
En ja, ik ben wel financieel onafhankelijk. Ik ben een bofkont met mijn positie. Alhoewel ik wel kleiner zou gaan wonen.
Aureel, ik weet niet of mijn man nog van me houdt. Welke man zet alles een half jaar lang op het spel voor een ander? Daarmee gooit hij toch willens en wetens een bom op het huwelijk? Hoe matig ons huwelijk ook was?
Juist Linde.. Lieve mooie woorden. Tnx. Dat is ook mijn dilemma, die ik nu met jullie deel op dit forum.
Bianca, nee, dat niet. Maar toen ik met mensen over zijn ontrouw sprak zeiden ze: 'wauw, respect voor je dat je bij hem blijft'. Dat komt zo 'onnozel' over. Alsof ik een zwakkeling ben.
En ja, ik ben wel financieel onafhankelijk. Ik ben een bofkont met mijn positie. Alhoewel ik wel kleiner zou gaan wonen.
Aureel, ik weet niet of mijn man nog van me houdt. Welke man zet alles een half jaar lang op het spel voor een ander? Daarmee gooit hij toch willens en wetens een bom op het huwelijk? Hoe matig ons huwelijk ook was?
Juist Linde.. Lieve mooie woorden. Tnx. Dat is ook mijn dilemma, die ik nu met jullie deel op dit forum.
Bianca, nee, dat niet. Maar toen ik met mensen over zijn ontrouw sprak zeiden ze: 'wauw, respect voor je dat je bij hem blijft'. Dat komt zo 'onnozel' over. Alsof ik een zwakkeling ben.
dinsdag 29 september 2015 15:28
quote:pantoffel81 schreef op 29 september 2015 @ 15:13:
Mrs. Nice Guy: Nee, er is geen ander. Ik ontmoet wel mannen waarvan ik denk: hé, best leuk. Maar ik ga nooit met een telefoonnummer naar huis. Misschien is dat wel het verschil in man en vrouw. Vrouwen hebben genoeg aan een flirt. Mannen willen meestal meer. (de mijne dan)
En ja, ik ben wel financieel onafhankelijk. Ik ben een bofkont met mijn positie. Alhoewel ik wel kleiner zou gaan wonen.
Aureel, ik weet niet of mijn man nog van me houdt. Welke man zet alles een half jaar lang op het spel voor een ander? Daarmee gooit hij toch willens en wetens een bom op het huwelijk? Hoe matig ons huwelijk ook was?
Jij gooide toch net zo hard een bom door hem steeds in bed af te wijzen ?
Juist Linde.. Lieve mooie woorden. Tnx. Dat is ook mijn dilemma, die ik nu met jullie deel op dit forum.
Bianca, nee, dat niet. Maar toen ik met mensen over zijn ontrouw sprak zeiden ze: 'wauw, respect voor je dat je bij hem blijft'. Dat komt zo 'onnozel' over. Alsof ik een zwakkeling ben.
Hebben ze ook gezegd " wauw, respect dat hij niet gelijk is opgestapt toen jij hem steeds afwees? Of heb je er niet bij verteld dat je man zich niet meer zo geliefd voelde en er geen seks meer tussen jullie was?
Enneh....sinds wanneer hebben mensen respect voor zwakkelingen? Je bent in ieder geval een kei in recht lullen wat krom is, zeg.
Mrs. Nice Guy: Nee, er is geen ander. Ik ontmoet wel mannen waarvan ik denk: hé, best leuk. Maar ik ga nooit met een telefoonnummer naar huis. Misschien is dat wel het verschil in man en vrouw. Vrouwen hebben genoeg aan een flirt. Mannen willen meestal meer. (de mijne dan)
En ja, ik ben wel financieel onafhankelijk. Ik ben een bofkont met mijn positie. Alhoewel ik wel kleiner zou gaan wonen.
Aureel, ik weet niet of mijn man nog van me houdt. Welke man zet alles een half jaar lang op het spel voor een ander? Daarmee gooit hij toch willens en wetens een bom op het huwelijk? Hoe matig ons huwelijk ook was?
Jij gooide toch net zo hard een bom door hem steeds in bed af te wijzen ?
Juist Linde.. Lieve mooie woorden. Tnx. Dat is ook mijn dilemma, die ik nu met jullie deel op dit forum.
Bianca, nee, dat niet. Maar toen ik met mensen over zijn ontrouw sprak zeiden ze: 'wauw, respect voor je dat je bij hem blijft'. Dat komt zo 'onnozel' over. Alsof ik een zwakkeling ben.
Hebben ze ook gezegd " wauw, respect dat hij niet gelijk is opgestapt toen jij hem steeds afwees? Of heb je er niet bij verteld dat je man zich niet meer zo geliefd voelde en er geen seks meer tussen jullie was?
Enneh....sinds wanneer hebben mensen respect voor zwakkelingen? Je bent in ieder geval een kei in recht lullen wat krom is, zeg.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 29 september 2015 15:37
Je bent op m uitgekeken en zoekt nu naar excuses om hem alsnog de deur te wijzen. En opeens heb je het: jaren geleden ging hij vreemd en jij lijdt daar nog steeds onder.
Waarom houd je het niet gewoon bij de werkelijkheid? Jullie matchen niet (meer) volgens jou. Zoveel relaties lopen daarop stuk.
Of wil je graag het falen van de relatie voor de buitenwereld in zijn schoenen schuiven, zo van 'ik wilde nog wel, maar het ging écht niet meer na zijn bedrog'?
Waarom houd je het niet gewoon bij de werkelijkheid? Jullie matchen niet (meer) volgens jou. Zoveel relaties lopen daarop stuk.
Of wil je graag het falen van de relatie voor de buitenwereld in zijn schoenen schuiven, zo van 'ik wilde nog wel, maar het ging écht niet meer na zijn bedrog'?
it's not who I am underneath, but what I do that defines me
dinsdag 29 september 2015 15:46
quote:pantoffel81 schreef op 29 september 2015 @ 15:13:
Aureel, ik weet niet of mijn man nog van me houdt. Welke man zet alles een half jaar lang op het spel voor een ander? Daarmee gooit hij toch willens en wetens een bom op het huwelijk? Hoe matig ons huwelijk ook was?
Als hij niet van je hield was hij toen weggegaan naar die andere vrouw. Het was heel fout wat hij deed, dat absoluut, maar soms komen mensen tot inkeer na een stomme fout en beseffen dan pas wat ze op het spel hebben gezet.
En wat BGB zegt.
Aureel, ik weet niet of mijn man nog van me houdt. Welke man zet alles een half jaar lang op het spel voor een ander? Daarmee gooit hij toch willens en wetens een bom op het huwelijk? Hoe matig ons huwelijk ook was?
Als hij niet van je hield was hij toen weggegaan naar die andere vrouw. Het was heel fout wat hij deed, dat absoluut, maar soms komen mensen tot inkeer na een stomme fout en beseffen dan pas wat ze op het spel hebben gezet.
En wat BGB zegt.
dinsdag 29 september 2015 16:05
quote:Aureel schreef op 29 september 2015 @ 14:51:
Dan moet je dáár dus wat mee doen!! Je man houdt nog van je, jij hield ook nog heel lang van hem. Ik begrijp heel goed dat dit jou in de weg staat, maar dan is scheiden wel een heel rigoreuze oplossing.Dit! Dat zei ik al eerder en vind ik nog steeds. Je hebt het vreemdgaan nog niet verwerkt (logisch) en dat moet je sowieso nog doen. Ik zou er voor kiezen om daar mee te beginnen. Dan weet je daarna ook ech zeker of scheiden het beste is voor jou.
Dan moet je dáár dus wat mee doen!! Je man houdt nog van je, jij hield ook nog heel lang van hem. Ik begrijp heel goed dat dit jou in de weg staat, maar dan is scheiden wel een heel rigoreuze oplossing.Dit! Dat zei ik al eerder en vind ik nog steeds. Je hebt het vreemdgaan nog niet verwerkt (logisch) en dat moet je sowieso nog doen. Ik zou er voor kiezen om daar mee te beginnen. Dan weet je daarna ook ech zeker of scheiden het beste is voor jou.
Het is zoals het is
dinsdag 29 september 2015 16:06
Ik bedoel met "tackelen" dat je alvast oplossingen bedenkt of zoekt voor aankomende problemen of angsten. Hou het reëel en al zal je niet voor alles een antwoord vinden, je weet dan in ieder geval wat moeilijke punten worden. Als je bang bent voor eenzaamheid bedenk dan hoe je die kan opvangen, heb je toelages nodig, vertel het je kinderen liever in februari/maart dan net voor of na de feestdagen omdat ze dan geen nare associaties gaan leggen met feestdagen of vakanties. Als je gaat verhuizen, hoe ga je dat doen en heb je al een vervangende woning. Bedenk dat mensen zelden in perfecte harmonie uit elkaar gaan dus het handiger als je al een andere woonruimte hebt. Je zal alles dubbel nodig hebben voor de kinderen, hoe ga je dat betalen. Dus een lijst van emotionele en praktische dingen die je tegen zal komen.
dinsdag 29 september 2015 16:32
Je hebt met je tweede keus kinderen gekregen, nu je nestje klaar is en kindertjes wat groter, maak je ervan dat je zijn vreemdgaan niet kan vergeven en vergeten. En wil je scheiden.. Maar hij was wel goed genoeg om te houden totdat het allemaal wat makkelijker gaat. En dat noem jij vechten? Ik noem het karakterloos en een gebruiker.
dinsdag 29 september 2015 16:41
Tja Biol, of mijn man is alleen maar bij mij gebleven omdat hij anders zijn riante leven en nieuwe auto moet opgeven. En dan heb ik het nog niet eens over zijn imago. En sinds wanneer is schaamte & zelfmedelijden hetzelfde? Als we zo zwart-wit gaan doen kan ik het ook.
En waarom we geen sex hadden is voornamelijk omdat mijn jongste destijds een huilbaby was en een KNO-kindje. Lotgenoten zullen dit wellicht begrijpen.
Tnx Geronimo. Dat lijstje is een goed idee.
Aureel. Ik zou niet weten hoe ik die affaire ooit zou kunnen verwerken. Het was geen one night stand in een wilde bui of wat dan ook.
Fijn die spiegel steeds BGB. Zo zie ik het ook van de andere kant. Hard, maar ik heb er wat aan. Tnx.
Ivankar. Zo is het inderdaad. Door die affaire is de 'glans' van ons huwelijk af en zie ik het inderdaad als dé druppel. Maar voor de duidelijkheid. Ik wil hem daarvoor niet berispen. Feit is gewoon: wij maken elkaar niet gelukkig. Maar zijn als gezin best OK.
En waarom we geen sex hadden is voornamelijk omdat mijn jongste destijds een huilbaby was en een KNO-kindje. Lotgenoten zullen dit wellicht begrijpen.
Tnx Geronimo. Dat lijstje is een goed idee.
Aureel. Ik zou niet weten hoe ik die affaire ooit zou kunnen verwerken. Het was geen one night stand in een wilde bui of wat dan ook.
Fijn die spiegel steeds BGB. Zo zie ik het ook van de andere kant. Hard, maar ik heb er wat aan. Tnx.
Ivankar. Zo is het inderdaad. Door die affaire is de 'glans' van ons huwelijk af en zie ik het inderdaad als dé druppel. Maar voor de duidelijkheid. Ik wil hem daarvoor niet berispen. Feit is gewoon: wij maken elkaar niet gelukkig. Maar zijn als gezin best OK.
dinsdag 29 september 2015 16:46
Ok, je wilt dus van die man af want alle redenen om het níet te doen, wijs je van de hand. Je bent financieel onafhankelijk, ligt nog goed in de markt, je kunt/wilt de affaire niet verwerken, je vindt het een goed idee om alvast na te denken over hoe je het na je scheiding allemaal gaat doen.
Waarover twijfel je dan nog? Waarom pas vier jaar na die hele affaire weg willen en het toch niet doen? Ik snap het niet.
Waarover twijfel je dan nog? Waarom pas vier jaar na die hele affaire weg willen en het toch niet doen? Ik snap het niet.
dinsdag 29 september 2015 16:58
Jullie matchen duidelijk gewoon niet meer.
Misschien ooit wel, maar nu niet meer.
Dan kan je natuurlijk bij elkaar blijven tot de kinderen het huis uit zijn.
En leven als broer en zus en elkaar grotendeels vrij laten.
Desnoods één van de twee een andere slaapkamer nemen als dat mogelijk is in jullie huis.
Ofwel regel je het proper voor de kinderen en ga je uit elkaar.
Huis verkopen, co-ouder op papier zetten, ... en allebei een nieuw leven beginnen.
Je kan natuurlijk ook afwachten tot één van de twee een andere partner tegenkomt.
Maar dat gaat ruzie en gedoe opleveren. En een hoop onduidelijkheid en verdriet bij de kinderen.
Dus beslis vooral iets!
Misschien ooit wel, maar nu niet meer.
Dan kan je natuurlijk bij elkaar blijven tot de kinderen het huis uit zijn.
En leven als broer en zus en elkaar grotendeels vrij laten.
Desnoods één van de twee een andere slaapkamer nemen als dat mogelijk is in jullie huis.
Ofwel regel je het proper voor de kinderen en ga je uit elkaar.
Huis verkopen, co-ouder op papier zetten, ... en allebei een nieuw leven beginnen.
Je kan natuurlijk ook afwachten tot één van de twee een andere partner tegenkomt.
Maar dat gaat ruzie en gedoe opleveren. En een hoop onduidelijkheid en verdriet bij de kinderen.
Dus beslis vooral iets!
dinsdag 29 september 2015 17:13
quote:pantoffel81 schreef op 29 september 2015 @ 16:41:
wij maken elkaar niet gelukkig. Maar zijn als gezin best OK.
Schetsen we het volgende scenario; jij met een andere man. Je kinderen om de ( halve ) week naar hun vader, een man in huis die nooit hetzelfde voelt voor jouw kinderen wat jij en jouw ex voor ze voelen, eventueel stiefkinderen over de vloer die ook het liefst zouden willen dat hún ouders nog samen waren en jou niet bepaald tha bomb vinden. Nieuwe schoonouders die nooit voor jouw kinderen voelen wat ze voor hun eigen kleinkinderen voelen. Halve kersts, oud-en nieuws , vakanties zonder jouw kinderen, je kinderen een leven bij hun vader met een stiefmoeder die hun net niet zo lief vindt als haar eigen bloedjes, je kinderen die ziek worden/ mijlpalen beleven, jarig worden zonder dat jij er bij bent.
Maar ja,.... met je nieuwe man kun je lekker praten en lachen en jullie vrijen zo'n twee keer per week....
wij maken elkaar niet gelukkig. Maar zijn als gezin best OK.
Schetsen we het volgende scenario; jij met een andere man. Je kinderen om de ( halve ) week naar hun vader, een man in huis die nooit hetzelfde voelt voor jouw kinderen wat jij en jouw ex voor ze voelen, eventueel stiefkinderen over de vloer die ook het liefst zouden willen dat hún ouders nog samen waren en jou niet bepaald tha bomb vinden. Nieuwe schoonouders die nooit voor jouw kinderen voelen wat ze voor hun eigen kleinkinderen voelen. Halve kersts, oud-en nieuws , vakanties zonder jouw kinderen, je kinderen een leven bij hun vader met een stiefmoeder die hun net niet zo lief vindt als haar eigen bloedjes, je kinderen die ziek worden/ mijlpalen beleven, jarig worden zonder dat jij er bij bent.
Maar ja,.... met je nieuwe man kun je lekker praten en lachen en jullie vrijen zo'n twee keer per week....
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 29 september 2015 18:06
Exact BGB! Daarom de titel van dit topic.
Een samengesteld gezin lijkt me ook niets. Te ingewikkeld. Vind je het erg dat ik je reactie bijna hilarisch vind? Maar oh zo waar! (Ik hoor graag tegenberichten overigens...)
Maare, hier word ik ook niet happy van. Wil je het 'alleen zijn' scenario ook even schetsen?
Of misschien moet ik gewoon genoegen nemen met mijn middelmatige vorm van 'gelukkig zijn'. Maar dat is niet echt Carpe Diem. Of Yolo.
Een samengesteld gezin lijkt me ook niets. Te ingewikkeld. Vind je het erg dat ik je reactie bijna hilarisch vind? Maar oh zo waar! (Ik hoor graag tegenberichten overigens...)
Maare, hier word ik ook niet happy van. Wil je het 'alleen zijn' scenario ook even schetsen?
Of misschien moet ik gewoon genoegen nemen met mijn middelmatige vorm van 'gelukkig zijn'. Maar dat is niet echt Carpe Diem. Of Yolo.
