Relaties
alle pijlers
Hoe relatie en sfeer thuis verbeteren?
dinsdag 16 april 2024 09:45
Hoi allemaal,
Man en ik zitten in een dip. Al bijna een jaar. We hebben allebei de wens om er samen uit te komen, maar het lukt ons niet (goed) om nader tot elkaar te komen. We hebben therapie om ons te helpen met communicatie en er is verbetering, maar het gaat tergend langzaam. De sfeer thuis is het beste te omschrijven als zakelijk. We hebben twee kinderen in de basisschoolleeftijd, dus we verdelen de taken, overleggen goed en doen wat we moeten doen. Ik merk dat vooral onze oudste last heeft van onze dip. Oudste is een gevoelig kind, is ineens prikkelbaar, slaapt slecht en stelt vragen als 'Mama, hou jij wel van papa?' Of 'waarom knuffel jij papa nooit?' Ik word hier erg verdrietig van, tegelijkertijd voel ik heel veel weerstand om dan maar 'te doen alsof...'
Op initiatief van de therapeut hebben we 1x in de twee weken date night (thuis of uit) maar we lijken elkaar kwijt, wat er voor zorgt dat we het op date night toch al snel over de kinderen hebben, of: discussie krijgen om iets onbenulligs.
Hoe ga ik hiermee om? En heeft iemand concrete tips om in ieder geval de sfeer te verbeteren? Ik wil gewoon graag dat mijn kinderen thuiskomen in een warm, liefdevol nest en dat is het nu niet![😢]()
Man en ik zitten in een dip. Al bijna een jaar. We hebben allebei de wens om er samen uit te komen, maar het lukt ons niet (goed) om nader tot elkaar te komen. We hebben therapie om ons te helpen met communicatie en er is verbetering, maar het gaat tergend langzaam. De sfeer thuis is het beste te omschrijven als zakelijk. We hebben twee kinderen in de basisschoolleeftijd, dus we verdelen de taken, overleggen goed en doen wat we moeten doen. Ik merk dat vooral onze oudste last heeft van onze dip. Oudste is een gevoelig kind, is ineens prikkelbaar, slaapt slecht en stelt vragen als 'Mama, hou jij wel van papa?' Of 'waarom knuffel jij papa nooit?' Ik word hier erg verdrietig van, tegelijkertijd voel ik heel veel weerstand om dan maar 'te doen alsof...'
Op initiatief van de therapeut hebben we 1x in de twee weken date night (thuis of uit) maar we lijken elkaar kwijt, wat er voor zorgt dat we het op date night toch al snel over de kinderen hebben, of: discussie krijgen om iets onbenulligs.
Hoe ga ik hiermee om? En heeft iemand concrete tips om in ieder geval de sfeer te verbeteren? Ik wil gewoon graag dat mijn kinderen thuiskomen in een warm, liefdevol nest en dat is het nu niet
bietenwrap wijzigde dit bericht op 16-04-2024 09:47
Reden: Tikfoutje
Reden: Tikfoutje
0.04% gewijzigd
Voorheen actief als cakepop, nu wat gezonder!
dinsdag 16 april 2024 10:58
Volgens mij is TO gewoon heel kwaad op haar partner dat hij een beslissing heeft genomen zonder dit met haar te overleggen wat gevolgen heeft voor haar en en het gezin.
Denk dat zolang ze hier kwaad over blijft je kan masseren wat je wilt maar dat je daar niets mee bereikt en ik begrijp haar kwaadheid wel.
Denk dat zolang ze hier kwaad over blijft je kan masseren wat je wilt maar dat je daar niets mee bereikt en ik begrijp haar kwaadheid wel.
dinsdag 16 april 2024 11:01
Ik kan me heel goed voorstellen hoe gekwetst en boos je bent over de manier waarop hij die baan heeft aangenomen. En vooral over het feit dat hij geen oog had (misschien nog steeds niet heeft?) voor de consequenties die dat voor jou heeft. Heeft hij al eens sorry gezegd? Snapt hij wat de consequenties zijn voor jou? Snapt hij dat hij iets goed te maken heeft, dat jouw vertrouwen in hem beschadigd is?
Gebeurt dit vaker? Die baan is heel zichtbaar en voelbaar, maar zie/voel je dit ook bij andere dingen, groot en klein? Dat hij doet wat hij wil, dat hij jou vergeet, dat jij je maar moet schikken?
Gebeurt dit vaker? Die baan is heel zichtbaar en voelbaar, maar zie/voel je dit ook bij andere dingen, groot en klein? Dat hij doet wat hij wil, dat hij jou vergeet, dat jij je maar moet schikken?
dinsdag 16 april 2024 11:02
In het kader van niet gezien of gehoord worden; heeft je man wel excuses gemaakt hoe hij gehandeld heeft mbt die baan? Ik vind dat ook vrij bizar als je getrouwd bent, zeker als je de gevolgen voor jou leest. Steekt hij hand in eigen boezem, erkent hij zijn aandeel zodat jij hopelijk meer het gevoel hebt dat hij zich in jou verplaatst (of op zijn minst die moeite doet)?
Alles wat je schrijft leest voor mij alsof je eigenlijk al bent uitgecheckt bij hem, maar dat je vindt dat je dat niet kunt maken naar de kinderen (wat ik snap)...
Alles wat je schrijft leest voor mij alsof je eigenlijk al bent uitgecheckt bij hem, maar dat je vindt dat je dat niet kunt maken naar de kinderen (wat ik snap)...
maree wijzigde dit bericht op 16-04-2024 11:06
0.37% gewijzigd
dinsdag 16 april 2024 11:03
Mijn tips kwamen vóór het verhaal over het doldwaas aannemen van een andere baan. Dus daarmee is masseren niet meer ter zake doende.Sjaantje37 schreef: ↑16-04-2024 10:58Volgens mij is TO gewoon heel kwaad op haar partner dat hij een beslissing heeft genomen zonder dit met haar te overleggen wat gevolgen heeft voor haar en en het gezin.
Denk dat zolang ze hier kwaad over blijft je kan masseren wat je wilt maar dat je daar niets mee bereikt en ik begrijp haar kwaadheid wel.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 16 april 2024 11:03
Oh wauw, dan kan ik je boosheid inderdaad wel begrijpen zeg. Gebeuren dit soort dingen dan ook op kleinere schaal? Dat hij eigenlijk over je heen walst met wat hij wil / moet doen en dat jij je dan wel moet schikken, omdat er iemand voor de kinderen moet zorgen?Bietenwrap schreef: ↑16-04-2024 10:41Yakuzakiko: daar heb je gelijk in, die persoon is hij inderdaad nog steeds. Dank, dat ga ik proberen
Doreia*: klopt. Hij voelt zich heel erg afgewezen door mij, waardoor hij al het initiatief bij mij legt. Met als gevolg dat als ik toenadering zoek hij gelijk 'seks' denkt. En ik heb al 100x gezegd dat ik ook wel eens gewoon intimiteit zonder seks wil, maar dat vindt hij heel moeilijk...
En nee: de opmerking van de vis was misschien niet handig, maar vervolgens 'ontploft' het en dat vond ik echt overdreven. Daar zeg ik dan wat van en voor je het weet zijn we allebei zó geïrriteerd dat 'gezellig eten' geen optie meer is.
Olea: Hij heeft een vaste baan met goede secundaire arbeidsvoorwaarden op 15 min. van onze woonplaats ingeruild voor een tijdelijk contract bij een werkgever op 50 min. afstand (enkele reis). Toen hij overwoog te solliciteren was ik niet enthousiast, vooral m.b.t. de gevolgen voor ons gezin. 2 uur reistijd op een dag betekent dat er meer op mijn schouders terechtkomt m.b.t. de kinderen. Ik heb duidelijk aangegeven dat ik dat niet zag zitten. Hij heeft toch gesolliciteerd. Ging vervolgens voor een tweede gesprek en heeft toen gelijk getekend. Belde mij vanuit de auto met de mededeling 'ik heb getekend, dit is m'n droombaan, we komen er wel uit.' Het gemak waarmee hij mijn argumenten opzij heeft gezet t.b.v. zichzelf heeft mij heel erg gekwetst. Wij zijn bijna 15 jaar getrouwd, zo ga je naar mijn mening niet om met je partner.
En nu komt, zoals verwacht, veel m.b.t de kinderen op mijn schouders terecht, want hij is vroeg weg/laat thuis. En dus, wanneer hij mij voor de zoveelste keer vanuit de file belt dat hij kind niet naar zwemles kan brengen, word ik opnieuw weer helemaal kwaad, want dit was zijn taak en nu draai ik er weer voor op. (Ik werk 50/50 thuis en op kantoor)
dinsdag 16 april 2024 11:05
Miss musica: zeker! Ik heb aangegeven dat ik dat vooral heb gezegd vanuit emotie en dat ik niet wil scheiden, maar het juist weer goed wil hebben tussen ons. Maar dat wil ik vooral voor onze kinderen en dat zit hem nog steeds dwars. Hij zegt ook dat ik hem het gevoel geef dat zodra ze volwassen zijn, ik bij hem wegga.
En heel eerlijk: vorig jaar had ik het idee m.b.t een derde kind ook in m'n hoofd met het idee 'dan word ik tijdelijk thuisblijfmoeder en focus ik mij gewoon alleen op moeder zijn, misschien word ik daar wel weer gelukkig van' Slecht idee natuurlijk, mede daarom is die derde er niet gekomen...
Doreia*: dat klinkt heel logisch. Maar hoe leer ik hem opnieuw vertrouwen en doe ik in de tussentijd geen dingen waar ik hem mee kwets? Dat vind ik heel lastig.
Olea: ik sport 3x per week. Ik spreek ook wel af met vriendinnen, maar niet vaak. Ook omdat hij van die lange dagen maakt en ik hem 's avonds niet ook nog wil 'opzadelen' met de thuisshift. Verder lees ik veel. 1x per maand ben ik vrij op ren doordeweekse dag. De kinderen zitten dan op de bso, dus die dag ga ik altijd wat leuks doen in m'n eentje. Museum, dagje shoppen, dat soort dingen.
En heel eerlijk: vorig jaar had ik het idee m.b.t een derde kind ook in m'n hoofd met het idee 'dan word ik tijdelijk thuisblijfmoeder en focus ik mij gewoon alleen op moeder zijn, misschien word ik daar wel weer gelukkig van' Slecht idee natuurlijk, mede daarom is die derde er niet gekomen...
Doreia*: dat klinkt heel logisch. Maar hoe leer ik hem opnieuw vertrouwen en doe ik in de tussentijd geen dingen waar ik hem mee kwets? Dat vind ik heel lastig.
Olea: ik sport 3x per week. Ik spreek ook wel af met vriendinnen, maar niet vaak. Ook omdat hij van die lange dagen maakt en ik hem 's avonds niet ook nog wil 'opzadelen' met de thuisshift. Verder lees ik veel. 1x per maand ben ik vrij op ren doordeweekse dag. De kinderen zitten dan op de bso, dus die dag ga ik altijd wat leuks doen in m'n eentje. Museum, dagje shoppen, dat soort dingen.
Voorheen actief als cakepop, nu wat gezonder!
dinsdag 16 april 2024 11:08
Zoals ik het lees heeft hij het overlegd, haar bezwaren waren alleen niet doorslaggevend om het niet te doen.Sjaantje37 schreef: ↑16-04-2024 10:58Volgens mij is TO gewoon heel kwaad op haar partner dat hij een beslissing heeft genomen zonder dit met haar te overleggen wat gevolgen heeft voor haar en en het gezin.
Denk dat zolang ze hier kwaad over blijft je kan masseren wat je wilt maar dat je daar niets mee bereikt en ik begrijp haar kwaadheid wel.
TO, was jij blijven zitten bij je vorige baan waar je ongelukkig was als je man had gezegd dat hij niet wilde dat je zou solliciteren?
Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.
Ok, ik word een probleem.
dinsdag 16 april 2024 11:08
Hij moet wel vertrouwenswaardig zijn natuurlijk.
En dat is het opgeven van een vaste baan dichtbij voor een tijdelijke baan ver weg natuurlijk niet, zeker niet als er kleine kinderen zijn.
Wanneer heeft hij vaker dit soort dingen beslist, waarbij de consequenties voor het hele gezin waren? En kan hij zien dat het effect heeft op het hele gezin?
En dat is het opgeven van een vaste baan dichtbij voor een tijdelijke baan ver weg natuurlijk niet, zeker niet als er kleine kinderen zijn.
Wanneer heeft hij vaker dit soort dingen beslist, waarbij de consequenties voor het hele gezin waren? En kan hij zien dat het effect heeft op het hele gezin?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 16 april 2024 11:12
Iedereen kan hier wel gaan herhalen hoe terecht het is dat je boos bent. Je gaat daar alleen niets mee opschieten. Daarbij, jij hebt hem ook in een hoek gezet door over een scheiding te beginnen. Hoe zit het met zíj́n gevoel van veiligheid binnen jullie relatie. Hij heeft een grote fout gemaakt, dat is nu wel duidelijk. Maar de arbeidsmarkt is goed, en daar zou je echt wel weer uitkomen, als je niet in de emoties over vertrouwen blijft hangen(allebei! Persoonlijk vind ik zijn reactie op de vis opmerking nogal overgevoelig).
dinsdag 16 april 2024 11:20
Pfoe ik snap dit heel goed TO. En ook dat het helemaal terugkomt bij zo'n telefoontje.
Man overwoog een ander carrièrepad waarbij hij diensten had moeten draaien. Ik heb dat ook echt even moeten overdenken en ik had hem denk ik ook niet in de weg gezeten maar de impact op ons gezin én daarmee op mij zouden echt wel heel groot zijn en daar zat ik helemaal niet op te wachten. Heb ik ook wel stress over gehad. Als hij dit had getekend zonder overleg dan was ik woest geweest. En bij íeder ongemak had ik dat weer opnieuw helemaal doorvoeld.
Eigenlijk heb je hem dit nog niet vergeven. En dat snap ik ook heel goed. Pas dan kun je verder denk ik.
Hoe gaat de therapie? Heb je daar wel een goed gevoel bij? Is er daar ruimte voor jouw boosheid?
Ik zou ook niet weten hoe je zoiets oplost. Zou het moeten slijten? Hoe zorg je ervoor dat je boosheid zich niet in wrok ontwikkeld? Moeilijk hoor. En al deze overwegingen door ZIJN besluit. Dat zou me opnieuw weer boos maken. En zo ga je in cirkeltjes rond.. Wat ongelofelijk vervelend TO.. Een bom onder je relatie.
Man overwoog een ander carrièrepad waarbij hij diensten had moeten draaien. Ik heb dat ook echt even moeten overdenken en ik had hem denk ik ook niet in de weg gezeten maar de impact op ons gezin én daarmee op mij zouden echt wel heel groot zijn en daar zat ik helemaal niet op te wachten. Heb ik ook wel stress over gehad. Als hij dit had getekend zonder overleg dan was ik woest geweest. En bij íeder ongemak had ik dat weer opnieuw helemaal doorvoeld.
Eigenlijk heb je hem dit nog niet vergeven. En dat snap ik ook heel goed. Pas dan kun je verder denk ik.
Hoe gaat de therapie? Heb je daar wel een goed gevoel bij? Is er daar ruimte voor jouw boosheid?
Ik zou ook niet weten hoe je zoiets oplost. Zou het moeten slijten? Hoe zorg je ervoor dat je boosheid zich niet in wrok ontwikkeld? Moeilijk hoor. En al deze overwegingen door ZIJN besluit. Dat zou me opnieuw weer boos maken. En zo ga je in cirkeltjes rond.. Wat ongelofelijk vervelend TO.. Een bom onder je relatie.
dinsdag 16 april 2024 11:21
Ja, misschien had ik het verhaal rondom zijn baan wel in de OP moeten zetten, dan was het wat duidelijker geweest. Maar ik dacht 'ik wil vooral tips over het verbeteren van de sfeer' dus vandaar dat ik het in eerste instantie niet had opgeschreven.
En ja, ik ben boos. Nog steeds. En de therapeut zegt dat ik het recht heb om boos te zijn, maar dat ik er niet in moet blijven hangen. Ik heb besloten verder te gaan met de relatie, dus volgens hem mij nu vooral focussen op 'hoe gaan we verder'.
En wat Quinnepin zegt is precies hoe mijn man er in staat. Hij is van mening dat hij wel heeft overlegd. Hij heeft z'n excuses aangeboden voor 'dat ik het zo heb ervaren' en zegt wel dat hij het niet handig heeft aangepakt. Dat hij in z'n enthousiasme helemaal niet aan de gevolgen voor mij en ons gezin heeft gedacht en mijn gevoel en dat spijt hem. Maar ik geloof hem niet, hij is het niet 'vergeten in z'n enthousiasme', hij heeft er heel bewust voor gekozen om schijt te hebben. Dat ontkent hij overigens en dat vind ik echt stom. Geef het dan gewoon toe.
En ja: ik was blijven zitten als hij had aangegeven er problemen mee te hebben. Had wel als de donder verder gezocht, maar ik had niet getekend.
En uiteraard snap ik dat ik ook niet handig ben geweest door vooral te focussen op de boosheid en dingen te roepen over een scheiding. Maar zoals ik elke keer nog boos kan worden m.b.t. de consequenties van deze nieuwe baan, zo wordt hij dus elke keer boos over mijn opmerking over het scheiden/ bij elkaar blijven voor de kinderen. En het lijkt alsof we het beiden niet los kunnen laten, wat nu vooral ook invloed heeft op onze kinderen. En daar word ik heel verdrietig van, want dat wil ik niet.
En ja, ik ben boos. Nog steeds. En de therapeut zegt dat ik het recht heb om boos te zijn, maar dat ik er niet in moet blijven hangen. Ik heb besloten verder te gaan met de relatie, dus volgens hem mij nu vooral focussen op 'hoe gaan we verder'.
En wat Quinnepin zegt is precies hoe mijn man er in staat. Hij is van mening dat hij wel heeft overlegd. Hij heeft z'n excuses aangeboden voor 'dat ik het zo heb ervaren' en zegt wel dat hij het niet handig heeft aangepakt. Dat hij in z'n enthousiasme helemaal niet aan de gevolgen voor mij en ons gezin heeft gedacht en mijn gevoel en dat spijt hem. Maar ik geloof hem niet, hij is het niet 'vergeten in z'n enthousiasme', hij heeft er heel bewust voor gekozen om schijt te hebben. Dat ontkent hij overigens en dat vind ik echt stom. Geef het dan gewoon toe.
En ja: ik was blijven zitten als hij had aangegeven er problemen mee te hebben. Had wel als de donder verder gezocht, maar ik had niet getekend.
En uiteraard snap ik dat ik ook niet handig ben geweest door vooral te focussen op de boosheid en dingen te roepen over een scheiding. Maar zoals ik elke keer nog boos kan worden m.b.t. de consequenties van deze nieuwe baan, zo wordt hij dus elke keer boos over mijn opmerking over het scheiden/ bij elkaar blijven voor de kinderen. En het lijkt alsof we het beiden niet los kunnen laten, wat nu vooral ook invloed heeft op onze kinderen. En daar word ik heel verdrietig van, want dat wil ik niet.
bietenwrap wijzigde dit bericht op 16-04-2024 11:25
17.15% gewijzigd
Voorheen actief als cakepop, nu wat gezonder!
dinsdag 16 april 2024 11:25
Hij zit nu in deze baan.
Wat heb je nu van hem nodig om weer de balans de goede kant uit te krijgen?
Ik zou toch ook wel meer hem de avond shift gaan geven. Uitrusten kan hij in de auto onderweg naar huis al. Dan kan hij thuis meteen meedoen in de avondrituelen.
Kijk dus ook kritisch naar jezelf. Waar en waarom cijfer jij jezelf onnodig weg.
Kortom, de balans moet terugkomen en daarvoor moet er nu een papier komen met de taken en verdeling daarvan en hoe dit weer een stuk evenwichtiger te krijgen.
Wat heb je nu van hem nodig om weer de balans de goede kant uit te krijgen?
Ik zou toch ook wel meer hem de avond shift gaan geven. Uitrusten kan hij in de auto onderweg naar huis al. Dan kan hij thuis meteen meedoen in de avondrituelen.
Kijk dus ook kritisch naar jezelf. Waar en waarom cijfer jij jezelf onnodig weg.
Kortom, de balans moet terugkomen en daarvoor moet er nu een papier komen met de taken en verdeling daarvan en hoe dit weer een stuk evenwichtiger te krijgen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 16 april 2024 11:32
Je zit klem. Je man zadelt je op met een situatie waar je niet blij mee bent. En het alternatief (weg gaan) is ook een situatie waar je niet blij mee zult zijn. En de therapeut vindt dat je vooruit moet kijken? Naar wat? Naar hoe lang je nog de Sjaak bent met een man die zonder overleg je leven verandert? Dat gaat toch niet werken?
Jouw man moet zijn focus verschuiven van zichzelf naar zijn gezin. En keuzes maken die daar positief aan bijdragen in plaats van negatief. Dan wordt de sfeer thuis vanzelf een stuk beter.
Jouw man moet zijn focus verschuiven van zichzelf naar zijn gezin. En keuzes maken die daar positief aan bijdragen in plaats van negatief. Dan wordt de sfeer thuis vanzelf een stuk beter.
dinsdag 16 april 2024 11:33
Tsja tsja, lastig hoorBietenwrap schreef: ↑16-04-2024 10:41Yakuzakiko: daar heb je gelijk in, die persoon is hij inderdaad nog steeds. Dank, dat ga ik proberen
Doreia*: klopt. Hij voelt zich heel erg afgewezen door mij, waardoor hij al het initiatief bij mij legt. Met als gevolg dat als ik toenadering zoek hij gelijk 'seks' denkt. En ik heb al 100x gezegd dat ik ook wel eens gewoon intimiteit zonder seks wil, maar dat vindt hij heel moeilijk...
En nee: de opmerking van de vis was misschien niet handig, maar vervolgens 'ontploft' het en dat vond ik echt overdreven. Daar zeg ik dan wat van en voor je het weet zijn we allebei zó geïrriteerd dat 'gezellig eten' geen optie meer is.
Olea: Hij heeft een vaste baan met goede secundaire arbeidsvoorwaarden op 15 min. van onze woonplaats ingeruild voor een tijdelijk contract bij een werkgever op 50 min. afstand (enkele reis). Toen hij overwoog te solliciteren was ik niet enthousiast, vooral m.b.t. de gevolgen voor ons gezin. 2 uur reistijd op een dag betekent dat er meer op mijn schouders terechtkomt m.b.t. de kinderen. Ik heb duidelijk aangegeven dat ik dat niet zag zitten. Hij heeft toch gesolliciteerd. Ging vervolgens voor een tweede gesprek en heeft toen gelijk getekend. Belde mij vanuit de auto met de mededeling 'ik heb getekend, dit is m'n droombaan, we komen er wel uit.' Het gemak waarmee hij mijn argumenten opzij heeft gezet t.b.v. zichzelf heeft mij heel erg gekwetst. Wij zijn bijna 15 jaar getrouwd, zo ga je naar mijn mening niet om met je partner.
En nu komt, zoals verwacht, veel m.b.t de kinderen op mijn schouders terecht, want hij is vroeg weg/laat thuis. En dus, wanneer hij mij voor de zoveelste keer vanuit de file belt dat hij kind niet naar zwemles kan brengen, word ik opnieuw weer helemaal kwaad, want dit was zijn taak en nu draai ik er weer voor op. (Ik werk 50/50 thuis en op kantoor)
Ik denk ook dat deze dingen enigszins futiel zijn als het om het voortbestaan van je gezin gaat.
Maar ik kan me alle punten die je noemt in je post zo goed voorstellen dat die wringen. Ik zou daar ook op z’n zachtst gezegd niet blij mee zijn.
- het seksgebeuren: daar zou ik spontaan van opdrogen. Al het initiatief bij mij en als ik toenadering zoek er meteen op willen. Nee dan zou ik ook geen toenadering zoeken
- die vis-opmerking. Waarom verontschuldig jij je daarvoor? Dat zou gewoon moeten kunnen binnen een relatie. Ik kan dat soort dingen prima tegen mijn man zeggen
- die baan. Ik snap zijn enthousiasme maar het is niet fair naar jou. Op dit punt zou ik op m’n strepen gaan staan en hem vragen het linksom of rechtsom te regelen dat hij z’n taken blijft doen.
Al is het ook geven en nemen in een relatie. Als mijn man iets verkeerd inschat zoals kind op tijd ergens brengen help ik hem uit de brand. Maar hij zou dan ook geen baan ver weg accepteren zonder met mij te overleggen. Hier zou ik nog eens over in gesprek gaan dat dit je echt niet goed is gevallen en met hem bespreken hoe jullie het nu dan moeten doen met de kinderen. Als daar iets bevredigends uitkomt zou ik het niet overleggen over de baan proberen achter me te laten
dinsdag 16 april 2024 11:35
Je bent boos dat hij jouw bezwaren tegen zijn nieuwe baan heeft genegeerd, want het levert extra druk op jouw schouders op. En tegelijk wil je die druk niet terughevelen naar hem bij de avondshift. Dat is een interessante tegenstelling, hoe zit dat?
Wat kan je man doen om jouw te helpen je boosheid echt los te laten? Want je kan rationeel wel besluiten dat je het achter je wilt laten, maar het klinkt alsof zowel zijn houding als de praktische gevolgen van zijn keuze onveranderd zijn, en dus alsof je boosheid steeds opnieuw wordt gevoed. Hoe ziet het eruit als hij het echt goedmaakt?
Wat kan je man doen om jouw te helpen je boosheid echt los te laten? Want je kan rationeel wel besluiten dat je het achter je wilt laten, maar het klinkt alsof zowel zijn houding als de praktische gevolgen van zijn keuze onveranderd zijn, en dus alsof je boosheid steeds opnieuw wordt gevoed. Hoe ziet het eruit als hij het echt goedmaakt?
What a nuanced anxiety
dinsdag 16 april 2024 11:39
Hoe relatie en sfeer thuis verbeteren? - door seks met elkaar te hebben
----
Klinkt erg 'makkelijk' mijn antwoord, maar ik zie dit wel als de oplossing. Heb in dezelfde situatie als jij gezeten, TO. Was ook zo boos. Ex-man (ja, inmiddels ex..) hield wel vaker geen rekening met mij. Ik had door die boosheid en geïrriteerdheid echt geen zin in fysiek contact. We hebben nog wel wat leuke uitjes samen gedaan (klimbos, kanoën etc) en dat werkte wel redelijk, maar was niet voldoende. Uiteindelijk gaan scheiden en zie nu pas in dat seks echt wel heel belangrijk is voor de verbinding. Naast af en toe iets leuks doen samen. Maar vooral seks moet je niet onderschatten.
----
Klinkt erg 'makkelijk' mijn antwoord, maar ik zie dit wel als de oplossing. Heb in dezelfde situatie als jij gezeten, TO. Was ook zo boos. Ex-man (ja, inmiddels ex..) hield wel vaker geen rekening met mij. Ik had door die boosheid en geïrriteerdheid echt geen zin in fysiek contact. We hebben nog wel wat leuke uitjes samen gedaan (klimbos, kanoën etc) en dat werkte wel redelijk, maar was niet voldoende. Uiteindelijk gaan scheiden en zie nu pas in dat seks echt wel heel belangrijk is voor de verbinding. Naast af en toe iets leuks doen samen. Maar vooral seks moet je niet onderschatten.
dinsdag 16 april 2024 11:41
Dit. En hij moet niet zo miemelen over wat TO heeft geroepen over een scheiding. Als mensen willen scheiden gaan ze heus wel weg en kun je daar niets tegen beginnen en ben je slechter af als ze bij je blijven. Als mensen niet willen scheiden dan gebeurt het ook niet.
Dus waarom die angst daarvoor? TO is niet weg dus ze wil duidelijk (nu) niet scheiden. Dus voor man betekent dat gewoon voorwaarts gaan
dinsdag 16 april 2024 11:44
Ja dit inderdaad.-April- schreef: ↑16-04-2024 11:33Tsja tsja, lastig hoor
Ik denk ook dat deze dingen enigszins futiel zijn als het om het voortbestaan van je gezin gaat.
Maar ik kan me alle punten die je noemt in je post zo goed voorstellen dat die wringen. Ik zou daar ook op z’n zachtst gezegd niet blij mee zijn.
- het seksgebeuren: daar zou ik spontaan van opdrogen. Al het initiatief bij mij en als ik toenadering zoek er meteen op willen. Nee dan zou ik ook geen toenadering zoeken
- die vis-opmerking. Waarom verontschuldig jij je daarvoor? Dat zou gewoon moeten kunnen binnen een relatie. Ik kan dat soort dingen prima tegen mijn man zeggen
- die baan. Ik snap zijn enthousiasme maar het is niet fair naar jou. Op dit punt zou ik op m’n strepen gaan staan en hem vragen het linksom of rechtsom te regelen dat hij z’n taken blijft doen.
Al is het ook geven en nemen in een relatie. Als mijn man iets verkeerd inschat zoals kind op tijd ergens brengen help ik hem uit de brand. Maar hij zou dan ook geen baan ver weg accepteren zonder met mij te overleggen. Hier zou ik nog eens over in gesprek gaan dat dit je echt niet goed is gevallen en met hem bespreken hoe jullie het nu dan moeten doen met de kinderen. Als daar iets bevredigends uitkomt zou ik het niet overleggen over de baan proberen achter me te laten
dinsdag 16 april 2024 11:44
Er komen een paar vragen in me op:
- heb je met man besproken dat je het gevoel hebt dat je nu geen warm nest biedt aan de kinderen en je je daar rot over voelt? Hoe staat hij daarin?
- kunnen jullie hier samen over communiceren, overleggen, brainstormen?
- heb je dit ingebracht in de therapie en hoe heeft de therapeut jullie daar handvatten voor gegeven?
- hebben jullie het weleens over mededogen/vergevingsgezindheid gehad? Met name die licht onvlambaarheid van jullie samenzijn zou daar heel veel bij kunnen winnen. Dat een opmerking verkeerd kan vallen bij je en dat je dan inziet dat jullie samen hetzelfde doel hebben (elkaar terugvinden) en dat je de ander 'vergeeft' dat het er niet altijd zo uitkomt als je zou willen. Dat je die opmerking dus kunt laten gaan (van beide zijden uiteraard)
Zolang jij in je boosheid over dat werk blijft hangen steven je recht op een scheiding af en heeft die therapie helemaal geen zin. Ga om tafel samen, zeg dat je echt enorm baalt én dat jullie echt moeten gaan werken aan elkaar weer kunnen vertrouwen, maar dat dit nu de situatie is en jij weer een eerlijker verdeling wil. Dat naar zwemles brengen is dus niet meer reëel, dan moet je wat anders overhevelen en/of achtervang in gaan zetten samen. Ga er op een constructieve manier mee aan de slag want hoe je het nu doet is een recept voor een hele nare scheiding.
- heb je met man besproken dat je het gevoel hebt dat je nu geen warm nest biedt aan de kinderen en je je daar rot over voelt? Hoe staat hij daarin?
- kunnen jullie hier samen over communiceren, overleggen, brainstormen?
- heb je dit ingebracht in de therapie en hoe heeft de therapeut jullie daar handvatten voor gegeven?
- hebben jullie het weleens over mededogen/vergevingsgezindheid gehad? Met name die licht onvlambaarheid van jullie samenzijn zou daar heel veel bij kunnen winnen. Dat een opmerking verkeerd kan vallen bij je en dat je dan inziet dat jullie samen hetzelfde doel hebben (elkaar terugvinden) en dat je de ander 'vergeeft' dat het er niet altijd zo uitkomt als je zou willen. Dat je die opmerking dus kunt laten gaan (van beide zijden uiteraard)
Zolang jij in je boosheid over dat werk blijft hangen steven je recht op een scheiding af en heeft die therapie helemaal geen zin. Ga om tafel samen, zeg dat je echt enorm baalt én dat jullie echt moeten gaan werken aan elkaar weer kunnen vertrouwen, maar dat dit nu de situatie is en jij weer een eerlijker verdeling wil. Dat naar zwemles brengen is dus niet meer reëel, dan moet je wat anders overhevelen en/of achtervang in gaan zetten samen. Ga er op een constructieve manier mee aan de slag want hoe je het nu doet is een recept voor een hele nare scheiding.
dinsdag 16 april 2024 11:45
Man heeft zonder overleg over een oplossing voor de consequenties van een nieuwe baan, de baan aangenomen.
Jij bent hierdoor boos. Boosheid blijft terug komen, want jij kunt nu niet blij voor hem zijn omdat zijn taken onverhoopt ( af en toe/ structureel) bij jou komen te liggen.
Van die boosheid moet je af. Want als je boos op hem bent, wil je natuurlijk geen leuke dingen met hem doen. En dan blijft het gemopper op elkaar bestaan.
Ik denk dat je moet kijken naar oplossingen voor de problemen die ontstaan zijn door die nieuwe baan. Wanneer je die samen hebt opgelost, denk ik dat er ruimte ontstaat om elkaar weer leuk te vinden.
Ik denk niet dat je oplossingen moet zoeken in de hoek van ' wat doe jij/ wat die ik'. Maar bijvoorbeeld: probleem: man staat soms in de file en is dan niet op tijd voor de zwemles. Hoe lossen we dit op? Kijken of zwemles naar een andere dag kan? Thuiswerk dag verplaatsen naar zwemles dag? Zoiets.
Ik had heel veel irritatie omdat mijn man altijd op het nippertje/ net te laat thuis was als ik een avond dienst had. Na een jaar gemopper was ik het helemaal zat. Ik heb een dag extra opvang aangevraagd en ben 4 uur meer gaan werken. Man moet de kinderen nu ophalen van de opvang. Ik zit niet meer de hele dag in spanning en dus is het gezelliger in huis.
Jij bent hierdoor boos. Boosheid blijft terug komen, want jij kunt nu niet blij voor hem zijn omdat zijn taken onverhoopt ( af en toe/ structureel) bij jou komen te liggen.
Van die boosheid moet je af. Want als je boos op hem bent, wil je natuurlijk geen leuke dingen met hem doen. En dan blijft het gemopper op elkaar bestaan.
Ik denk dat je moet kijken naar oplossingen voor de problemen die ontstaan zijn door die nieuwe baan. Wanneer je die samen hebt opgelost, denk ik dat er ruimte ontstaat om elkaar weer leuk te vinden.
Ik denk niet dat je oplossingen moet zoeken in de hoek van ' wat doe jij/ wat die ik'. Maar bijvoorbeeld: probleem: man staat soms in de file en is dan niet op tijd voor de zwemles. Hoe lossen we dit op? Kijken of zwemles naar een andere dag kan? Thuiswerk dag verplaatsen naar zwemles dag? Zoiets.
Ik had heel veel irritatie omdat mijn man altijd op het nippertje/ net te laat thuis was als ik een avond dienst had. Na een jaar gemopper was ik het helemaal zat. Ik heb een dag extra opvang aangevraagd en ben 4 uur meer gaan werken. Man moet de kinderen nu ophalen van de opvang. Ik zit niet meer de hele dag in spanning en dus is het gezelliger in huis.
dinsdag 16 april 2024 11:46
Ik ben zelf allergisch voor als verantwoordelijkheden rondom de kinderen al vanzelfsprekend bij mij komen te liggen. Ik zou hier dus heel slecht op gaan.
Misschien kun je met je man overleggen dat hij wat meer zijn netwerk wat breder pakt ipv dat hij uiteindelijk weer jou belt om kind naar de zwemles te brengen. Kan er gecarpoold worden, kan opa/oma iets betekenen? Etc.
Ik merk wel op dat je nu echt in een zeer negatieve spiraal zit. Je krijgt geen erkenning in de vorm voor een oprecht excuses door man, vanuit de therapie moet je vooral niet in die boosheid blijven hangen. Ik vind dat echt een beetje zwak gedoe hoor, een excuses voor dat je dit zo ervaren hebt en "je gevoel mag er zijn maar niet in blijven hangen hoor".
Dan zijn massages echt nog heel wat bruggen te ver.
Misschien kun je met je man overleggen dat hij wat meer zijn netwerk wat breder pakt ipv dat hij uiteindelijk weer jou belt om kind naar de zwemles te brengen. Kan er gecarpoold worden, kan opa/oma iets betekenen? Etc.
Ik merk wel op dat je nu echt in een zeer negatieve spiraal zit. Je krijgt geen erkenning in de vorm voor een oprecht excuses door man, vanuit de therapie moet je vooral niet in die boosheid blijven hangen. Ik vind dat echt een beetje zwak gedoe hoor, een excuses voor dat je dit zo ervaren hebt en "je gevoel mag er zijn maar niet in blijven hangen hoor".
Dan zijn massages echt nog heel wat bruggen te ver.
dinsdag 16 april 2024 11:47
Mijn tips over oogcontact en knuffelen waren natuurlijk ook geplaatst voor de situatieschets rondom de baan duidelijk was.
Ik snap dat intimiteit in elke vorm een brug te ver is.
Je geeft aan dat jullie in therapie beide ruimte krijgen voor jullie eigen boosheid: jij over het verbroken vertrouwen over de baan en hij over het verbroken vertrouwen in jullie huwelijk door de scheidings-opmerking.
Maar wat doen jullie beiden om die vertrouwensbreuk goed te maken? Wat hebben jullie van elkaar nodig?
Hij is bang dat je alleen bij hem blijft om de kinderen --> hij heeft waarschijnlijk intimiteit en seks nodig om zich als man, als individu gezien te voelen, los van zijn rol als vader. Een datenight zou inderdaad kunnen helpen om elkaar weer meer in die rol te zien, ipv als ouders.
Echter... het feit dat hij jouw vertrouwen met die baan zo grof geschonden heeft staat daarvoor in de weg.
Wat heb jij nodig om je weer gezien te voelen? Toont hij genoeg initiatief om nu de balans te keren? Doet hij zijn best om in het weekend een stapje extra te zetten om zijn langere reistijd te compenseren? Is hij in zijn persoonlijke tijd (sporten/hobbies) terug gegaan om te compenseren voor zijn droombaan?
Of heeft hij vooral zoiets van "de manier waarop was misschien niet handig, maar het is nu zoals het is en ik ga het niet terugdraaien dus je moet me maar vergeven."
Ziet hij de gevolgen die zijn keuze hebben voor jou en jullie gezin en doet hij zijn best om die gevolgen te verminderen?
Jullie staan nu letterlijk met de ruggen tegen elkaar en weigeren om te draaien en de ander te zien met zijn/haar behoeftes. Jullie willen allebei eerst zelf door de ander gezien worden. Maar iemand moet de eerste stap zetten en het voelt voor jou waarschijnlijk eerlijk dat hij nu aan de beurt is om die stap te zetten omdat hij het gedoe en de vertrouwensbreuk veroorzaakt heeft.
Ik snap dat intimiteit in elke vorm een brug te ver is.
Je geeft aan dat jullie in therapie beide ruimte krijgen voor jullie eigen boosheid: jij over het verbroken vertrouwen over de baan en hij over het verbroken vertrouwen in jullie huwelijk door de scheidings-opmerking.
Maar wat doen jullie beiden om die vertrouwensbreuk goed te maken? Wat hebben jullie van elkaar nodig?
Hij is bang dat je alleen bij hem blijft om de kinderen --> hij heeft waarschijnlijk intimiteit en seks nodig om zich als man, als individu gezien te voelen, los van zijn rol als vader. Een datenight zou inderdaad kunnen helpen om elkaar weer meer in die rol te zien, ipv als ouders.
Echter... het feit dat hij jouw vertrouwen met die baan zo grof geschonden heeft staat daarvoor in de weg.
Wat heb jij nodig om je weer gezien te voelen? Toont hij genoeg initiatief om nu de balans te keren? Doet hij zijn best om in het weekend een stapje extra te zetten om zijn langere reistijd te compenseren? Is hij in zijn persoonlijke tijd (sporten/hobbies) terug gegaan om te compenseren voor zijn droombaan?
Of heeft hij vooral zoiets van "de manier waarop was misschien niet handig, maar het is nu zoals het is en ik ga het niet terugdraaien dus je moet me maar vergeven."
Ziet hij de gevolgen die zijn keuze hebben voor jou en jullie gezin en doet hij zijn best om die gevolgen te verminderen?
Jullie staan nu letterlijk met de ruggen tegen elkaar en weigeren om te draaien en de ander te zien met zijn/haar behoeftes. Jullie willen allebei eerst zelf door de ander gezien worden. Maar iemand moet de eerste stap zetten en het voelt voor jou waarschijnlijk eerlijk dat hij nu aan de beurt is om die stap te zetten omdat hij het gedoe en de vertrouwensbreuk veroorzaakt heeft.
dinsdag 16 april 2024 11:49
Bietenwrap schreef: ↑16-04-2024 11:05Miss musica: zeker! Ik heb aangegeven dat ik dat vooral heb gezegd vanuit emotie en dat ik niet wil scheiden, maar het juist weer goed wil hebben tussen ons. Maar dat wil ik vooral voor onze kinderen en dat zit hem nog steeds dwars. Hij zegt ook dat ik hem het gevoel geef dat zodra ze volwassen zijn, ik bij hem wegga.
En heel eerlijk: vorig jaar had ik het idee m.b.t een derde kind ook in m'n hoofd met het idee 'dan word ik tijdelijk thuisblijfmoeder en focus ik mij gewoon alleen op moeder zijn, misschien word ik daar wel weer gelukkig van' Slecht idee natuurlijk, mede daarom is die derde er niet gekomen...
Doreia*: dat klinkt heel logisch. Maar hoe leer ik hem opnieuw vertrouwen en doe ik in de tussentijd geen dingen waar ik hem mee kwets? Dat vind ik heel lastig.
Olea: ik sport 3x per week. Ik spreek ook wel af met vriendinnen, maar niet vaak. Ook omdat hij van die lange dagen maakt en ik hem 's avonds niet ook nog wil 'opzadelen' met de thuisshift. Verder lees ik veel. 1x per maand ben ik vrij op ren doordeweekse dag. De kinderen zitten dan op de bso, dus die dag ga ik altijd wat leuks doen in m'n eentje. Museum, dagje shoppen, dat soort dingen.
Want als je dat wel zou doen zou het weer wat eerlijker worden en zou je een deel van je boosheid los moeten laten? Klinkt alsof je die boosheid bewust in stand wil houden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
