Relaties
alle pijlers
Hoe relatie en sfeer thuis verbeteren?
dinsdag 16 april 2024 09:45
Hoi allemaal,
Man en ik zitten in een dip. Al bijna een jaar. We hebben allebei de wens om er samen uit te komen, maar het lukt ons niet (goed) om nader tot elkaar te komen. We hebben therapie om ons te helpen met communicatie en er is verbetering, maar het gaat tergend langzaam. De sfeer thuis is het beste te omschrijven als zakelijk. We hebben twee kinderen in de basisschoolleeftijd, dus we verdelen de taken, overleggen goed en doen wat we moeten doen. Ik merk dat vooral onze oudste last heeft van onze dip. Oudste is een gevoelig kind, is ineens prikkelbaar, slaapt slecht en stelt vragen als 'Mama, hou jij wel van papa?' Of 'waarom knuffel jij papa nooit?' Ik word hier erg verdrietig van, tegelijkertijd voel ik heel veel weerstand om dan maar 'te doen alsof...'
Op initiatief van de therapeut hebben we 1x in de twee weken date night (thuis of uit) maar we lijken elkaar kwijt, wat er voor zorgt dat we het op date night toch al snel over de kinderen hebben, of: discussie krijgen om iets onbenulligs.
Hoe ga ik hiermee om? En heeft iemand concrete tips om in ieder geval de sfeer te verbeteren? Ik wil gewoon graag dat mijn kinderen thuiskomen in een warm, liefdevol nest en dat is het nu niet![😢]()
Man en ik zitten in een dip. Al bijna een jaar. We hebben allebei de wens om er samen uit te komen, maar het lukt ons niet (goed) om nader tot elkaar te komen. We hebben therapie om ons te helpen met communicatie en er is verbetering, maar het gaat tergend langzaam. De sfeer thuis is het beste te omschrijven als zakelijk. We hebben twee kinderen in de basisschoolleeftijd, dus we verdelen de taken, overleggen goed en doen wat we moeten doen. Ik merk dat vooral onze oudste last heeft van onze dip. Oudste is een gevoelig kind, is ineens prikkelbaar, slaapt slecht en stelt vragen als 'Mama, hou jij wel van papa?' Of 'waarom knuffel jij papa nooit?' Ik word hier erg verdrietig van, tegelijkertijd voel ik heel veel weerstand om dan maar 'te doen alsof...'
Op initiatief van de therapeut hebben we 1x in de twee weken date night (thuis of uit) maar we lijken elkaar kwijt, wat er voor zorgt dat we het op date night toch al snel over de kinderen hebben, of: discussie krijgen om iets onbenulligs.
Hoe ga ik hiermee om? En heeft iemand concrete tips om in ieder geval de sfeer te verbeteren? Ik wil gewoon graag dat mijn kinderen thuiskomen in een warm, liefdevol nest en dat is het nu niet
bietenwrap wijzigde dit bericht op 16-04-2024 09:47
Reden: Tikfoutje
Reden: Tikfoutje
0.04% gewijzigd
Voorheen actief als cakepop, nu wat gezonder!
dinsdag 16 april 2024 11:58
Begrijp heel goed dat je boos bent. Zoiets belangrijks als een nieuwe baan doe je toch in goed overleg met je partner, lijkt me. Het komt wel goed zegt hij
Daar zou ik hem dus zeker op wijzen. Dat er nu veel meer op jouw bordje komt en hoe hij dat ziet. Is hij bezig daar oplossingen voor te vinden? Dat ie paar uur minder gaat werken bijv zodat ie 's middags/begin vd avond op tijd thuis is om er voor jou/de kinderen te zijn. Ik zou dat ook niet pikken dat dat zomaar, zonder overleg, op mijn bord erbij komt.
Die vis-opmerking vind ik onzin. Dat moet je toch prima kunnen vragen? Oh, ga je niet voor vlees vanavond? Nee, ik heb deze keer eens zin in vis.
Zie niet in waarom daar een discussie over moet komen. Dan was de sfeer blijkbaar al niet erg goed.
Daar zou ik hem dus zeker op wijzen. Dat er nu veel meer op jouw bordje komt en hoe hij dat ziet. Is hij bezig daar oplossingen voor te vinden? Dat ie paar uur minder gaat werken bijv zodat ie 's middags/begin vd avond op tijd thuis is om er voor jou/de kinderen te zijn. Ik zou dat ook niet pikken dat dat zomaar, zonder overleg, op mijn bord erbij komt.
Die vis-opmerking vind ik onzin. Dat moet je toch prima kunnen vragen? Oh, ga je niet voor vlees vanavond? Nee, ik heb deze keer eens zin in vis.
Zie niet in waarom daar een discussie over moet komen. Dan was de sfeer blijkbaar al niet erg goed.
tulpje22 wijzigde dit bericht op 16-04-2024 11:59
5.93% gewijzigd
dinsdag 16 april 2024 11:59
Zolang hij niet ziet wat hij gedaan heeft, blijft de boosheid. Je kunt dit pas oplossen als hij echt snapt en voelt dat hij 'schijt aan je heeft' zoals je het zelf noemt.
Met iemand die schijt aan je heeft, kun je het niet gezellig hebben.
En ik weet niet hoe het zit met de avonden? Is hij moe en chagrijnig bij thuiskomst, zijn de kinderen hem te veel, heb je het gevoel dat je elkaar helemaal niet meer ziet als jij 's avonds weggaat?
Met iemand die schijt aan je heeft, kun je het niet gezellig hebben.
En ik weet niet hoe het zit met de avonden? Is hij moe en chagrijnig bij thuiskomst, zijn de kinderen hem te veel, heb je het gevoel dat je elkaar helemaal niet meer ziet als jij 's avonds weggaat?
dinsdag 16 april 2024 12:11
Hoe kan hij jou bewijzen dat het ene of het andere het geval is? Wat heb jij nodig om hem wel te vertrouwen en te geloven?Bietenwrap schreef: ↑16-04-2024 11:21
En wat Quinnepin zegt is precies hoe mijn man er in staat. Hij is van mening dat hij wel heeft overlegd. Hij heeft z'n excuses aangeboden voor 'dat ik het zo heb ervaren' en zegt wel dat hij het niet handig heeft aangepakt. Dat hij in z'n enthousiasme helemaal niet aan de gevolgen voor mij en ons gezin heeft gedacht en mijn gevoel en dat spijt hem. Maar ik geloof hem niet, hij is het niet 'vergeten in z'n enthousiasme', hij heeft er heel bewust voor gekozen om schijt te hebben. Dat ontkent hij overigens en dat vind ik echt stom. Geef het dan gewoon toe.
Zoals ik het me kan voorstellen: als mijn man per ongeluk een onhandige beslissing heeft genomen die gevolgen heeft voor mij.. Dan krijg ik ten eerste gemeende excuses. En zichtbare inzet om de gevolgen te verminderen. Hardop overleg wat de gevolgen zijn, hoe kunnen we dat oplossen.
Voorbeeld: mijn man was gevraagd voor een conferentie in het buitenland 'ergens in maand X' maar had in eerste instantie direct nee gezegd want lastig. Ik heb aangegeven dat hij niet direct nee hoefde te zeggen omdat er heel veel wel geregeld kon worden, het is nog een tijdje weg, dus dat hij op zijn minst even kon onderzoeken wat de inhoud was, wat zijn precies de data, zou het helpen bij zijn netwerk etc en dan besluiten.
Het volgende wat ik hoorde, was dat hij zich ingeschreven had en er werd in de agenda gezet welke dagen hij dus weg is.
Dat was voor mij een stap te snel, ik had tussentijdse terugkoppeling prettig gevonden. Mijn man heeft sorry gezegd en is nu met mij mee aan het kijken hoe we die dagen dat hij weg is voor het gezin zo goed mogelijk kunnen opvangen. Hij vraagt na of extra BSO mogelijk, ik kijk ondertussen of ik een werkdag kan ruilen. Hij biedt aan de week erna een dag minder te werken, zodat ik een dag extra kan werken. Hij doet een voorstel om dat weekend dubbel te koken, zodat ik daar geen werk aan heb etc.
Hij laat actief zien dat hij zich ook verantwoordelijk voelt voor de gevolgen.
Hoe staat jouw man daarin? Zie jij die moeite bij hem? Voel jij je gezien in jouw behoefte aan gezamenlijke verantwoordelijkheid? en hoe zou hij dat kunnen doen? Wat zou je het liefst zien dat hij nu doet?
dinsdag 16 april 2024 12:12
Wat een vervelende situatie voor jullie, TO. En sneu dat kind het zo mee krijgt, maar wel logisch.
Ik hoop dat het jullie lukt om elkaar weer te vinden. Het is niet niks wat hij heeft gedaan, het zou mij ook een tijdje duren voordat ik zoiets kon vergeven.
Maar uiteindelijk mag je jezelf ook de vraag stellen; wil je gelijk, of wil je geluk?
Het is niet makkelijk, maar je moet soms ook gewoon over je eigen ego, trots of gekrenktheid heen stappen om een relatie weer fijner, gezelliger te kunnen krijgen. Hoe je dat dan doet is heel persoonlijk. Sommigen gaan dingen doen, alleen of met de ander. Ik ga juist wat meer naar binnen, in de zin van, van me af schrijven en mediteren. Ook ga ik heel bewust op zoek naar de liefde in mezelf om vanuit liefde keuzes te maken in wat ik doe, in plaats van uit angst (of boosheid)
Dit klinkt misschien een beetje zweverig, maar het is juist heel praktisch en concreet. Bijvoorbeeld in het voorbeeld over die vis op het menu.
Jij stelde de vraag (gewoon zonder bijbedoeling, ga ik vanuit)
Hij reageert stekelig.
Je hebt op dit moment een keuze: Gaan jouw stekels ook omhoog? Of ga je juist verzachten.
Tel dus even letterlijk in je hoofd tot tien en vraag je af, wat is de liefdevolle keuze die ik nu kan maken?
In plaats van te zeggen " Nou zo bedoelde ik het niet hoor!" (en daarmee de discussie verder brandstof te geven) kun je ook iets zeggen als " Sorry schat, ik bedoelde het niet vervelend. Ik vind het eigenlijk ook wel mooi dat je me weet te verrassen met je keuze en hoop dat de vis lekker is!" of nouja in jouw woorden dan. In elk geval liefdevol en zonder enige verdere ergernis ofzo.
Als hij dan verbaasd reageert, kun je zelfs nog uitleggen dat je hebt besloten om voortaan je best te doen om vanuit liefde te reageren, omdat je van hem houdt en graag hebt dat het fijner wordt tussen jullie.
Dit zou een start kunnen zijn van een open en kwetsbaar gesprek, maar kijk uit dat je niet weer meteen in verwijten of wat dan ook vervalt. Houd het bij jezelf en als het toch weer mis dreigt te gaan, kun je benoemen dat het misschien nog wat meer tijd nodig heeft (oid) voordat jullie er zonder boosheid over kunnen praten met elkaar, en dan het beter over iets anders hebben.
Of je neemt een stok kaarten mee en gaat een potje kaarten in het restaurant terwijl je op je eten wacht. Dat kan ook gewoon (doen man en ik vaak zat, gewoon, omdat we dat leuk vinden).
Hopelijk heb je iets aan mijn tips.
Ik hoop dat het jullie lukt om elkaar weer te vinden. Het is niet niks wat hij heeft gedaan, het zou mij ook een tijdje duren voordat ik zoiets kon vergeven.
Maar uiteindelijk mag je jezelf ook de vraag stellen; wil je gelijk, of wil je geluk?
Het is niet makkelijk, maar je moet soms ook gewoon over je eigen ego, trots of gekrenktheid heen stappen om een relatie weer fijner, gezelliger te kunnen krijgen. Hoe je dat dan doet is heel persoonlijk. Sommigen gaan dingen doen, alleen of met de ander. Ik ga juist wat meer naar binnen, in de zin van, van me af schrijven en mediteren. Ook ga ik heel bewust op zoek naar de liefde in mezelf om vanuit liefde keuzes te maken in wat ik doe, in plaats van uit angst (of boosheid)
Dit klinkt misschien een beetje zweverig, maar het is juist heel praktisch en concreet. Bijvoorbeeld in het voorbeeld over die vis op het menu.
Jij stelde de vraag (gewoon zonder bijbedoeling, ga ik vanuit)
Hij reageert stekelig.
Je hebt op dit moment een keuze: Gaan jouw stekels ook omhoog? Of ga je juist verzachten.
Tel dus even letterlijk in je hoofd tot tien en vraag je af, wat is de liefdevolle keuze die ik nu kan maken?
In plaats van te zeggen " Nou zo bedoelde ik het niet hoor!" (en daarmee de discussie verder brandstof te geven) kun je ook iets zeggen als " Sorry schat, ik bedoelde het niet vervelend. Ik vind het eigenlijk ook wel mooi dat je me weet te verrassen met je keuze en hoop dat de vis lekker is!" of nouja in jouw woorden dan. In elk geval liefdevol en zonder enige verdere ergernis ofzo.
Als hij dan verbaasd reageert, kun je zelfs nog uitleggen dat je hebt besloten om voortaan je best te doen om vanuit liefde te reageren, omdat je van hem houdt en graag hebt dat het fijner wordt tussen jullie.
Dit zou een start kunnen zijn van een open en kwetsbaar gesprek, maar kijk uit dat je niet weer meteen in verwijten of wat dan ook vervalt. Houd het bij jezelf en als het toch weer mis dreigt te gaan, kun je benoemen dat het misschien nog wat meer tijd nodig heeft (oid) voordat jullie er zonder boosheid over kunnen praten met elkaar, en dan het beter over iets anders hebben.
Of je neemt een stok kaarten mee en gaat een potje kaarten in het restaurant terwijl je op je eten wacht. Dat kan ook gewoon (doen man en ik vaak zat, gewoon, omdat we dat leuk vinden).
Hopelijk heb je iets aan mijn tips.
dinsdag 16 april 2024 12:14
Eens, maar als die man dat niet doet of kan dan wordt het inderdaad een heel vervelende breuk vrees ik.Lila-Linda schreef: ↑16-04-2024 11:57Rare therapeut
Zolang hij het probleem niet oplost, sorry-zegt en inziet dat hij je verraden heeft....
Ben jij nog boos
Pas als hij dat aandeel inziet, kun jij mee bewegen
Als TO dat niet wil (en dat proef ik wel uit haar posts) dan zul je dus toch een andere manier moeten vinden en weg moeten van het 'Hij moet het oplossen want hij deed het fout' want anders ga je er gewoon niet komen.
Dus ego aan de kant, trots inslikken, en zelf een voorbeeld stellen en weg blijven uit de strijd. Zonder tegenpartij, is er geen strijd. En goed voorbeeld doet goed volgen enzo.
dinsdag 16 april 2024 12:17
Jouw man wilde die baan zo graag dat hij doof was voor alle bezwaren.
Jij voelde je niet gezien, hij stapte zomaar over jouw bezwaren heen.
Het voelt voor hem waarschijnlijk alsof hij hier iedere dag voor wordt gestraft en baalt waarschijnlijk dat je niet blij kunt zijn voor hem (die opmerking over die vis laat dat zien, het voelt voor hem alsof jij zijn leven wilt bepalen).
Het gaat er niet om wie hier gelijk heeft, daar komen jullie niet verder mee.
Jij hebt het nodig om van hem te horen dat het hem spijt dat hij niet heeft ingezien hoeveel meer werk thuis er op jou neer zou komen (hij dacht misschien echt dat het wel zou loslopen) en hij heeft het nodig dat jij laat merken dat je van hem houdt, dat je hem ziet.
Spreek uit hoe het voor jou voelde en vraag hem om mee te denken aan een oplossing (meer opvang bijvoorbeeld).
Zonder zijn stommiteit te vergeven kom je geen klap verder.
Jij voelde je niet gezien, hij stapte zomaar over jouw bezwaren heen.
Het voelt voor hem waarschijnlijk alsof hij hier iedere dag voor wordt gestraft en baalt waarschijnlijk dat je niet blij kunt zijn voor hem (die opmerking over die vis laat dat zien, het voelt voor hem alsof jij zijn leven wilt bepalen).
Het gaat er niet om wie hier gelijk heeft, daar komen jullie niet verder mee.
Jij hebt het nodig om van hem te horen dat het hem spijt dat hij niet heeft ingezien hoeveel meer werk thuis er op jou neer zou komen (hij dacht misschien echt dat het wel zou loslopen) en hij heeft het nodig dat jij laat merken dat je van hem houdt, dat je hem ziet.
Spreek uit hoe het voor jou voelde en vraag hem om mee te denken aan een oplossing (meer opvang bijvoorbeeld).
Zonder zijn stommiteit te vergeven kom je geen klap verder.
dinsdag 16 april 2024 12:23
Dit lijkt mij ook!Lila-Linda schreef: ↑16-04-2024 11:57Rare therapeut
Zolang hij het probleem niet oplost, sorry-zegt en inziet dat hij je verraden heeft....
Ben jij nog boos
Pas als hij dat aandeel inziet, kun jij mee bewegen
Boosheid kan je toch niet "loslaten" en vervolgens seks hebben alsof hij niet een mes in je rug gestoken heeft? Even dramatisch uitgedrukt.
Hij heeft tot op heden niet erkend dat hij je verraden heeft en niet uitgelegd wat hem bezielde om dat te doen, en nu moet je er maar overheen stappen omdat jij die scheiding-opmerking hebt gemaakt. Zo kom je niet nader tot elkaar.
Vanuit de geweldloze communicatie zou je een dergelijke impasse (die ontzettend vaak voorkomt in relaties) kunnen doorbreken door eerst hem volledig te willen/leren begrijpen in zijn spontane keuze voor die andere baan. Dus wat er achter zat. Zelfs al weet hij dat zelf niet eens (bewust) op dit moment. Was hij ontevreden, ongelukkig, knaagde er iets, zat er een angst achter, een verlangen, wat dan ook. Zodra je hem kan begrijpen, ontstaat er bij hem bereidheid en vermogen om jou ook te begrijpen.
Dat is de theorie. Het is in de praktijk heel moeilijk, maar kan wel de ingang zijn tot de oplossing van het conflict. Want feitelijk heb je geen dip maar een conflict.
dinsdag 16 april 2024 12:36
Los van alles wat is geschreven, nog even een extra, of andere blik: ik zou als ik jou was ook benieuwd zijn naar de beweegredenen van man. En dan bedoel ik de échte beweegredenen, welke emoties en gevoelens speelden er bij hem mee? Want eerlijk gezegd: een goede, courante baan opzeggen voor iets wat hij nu heeft, zonder daarbij je partner echt mee te nemen en de gevolgen voor het hele gezin uitgebreid te bespreken, is best atypisch. Dus ik zou ook wel nieuwsgierig zijn naar wat er bij hem achter zit. Jij bent boos omdat jij je niet gezien/gehoord voelt, maar het kan best dat er bij hem ook zoiets speelt. En dat hij op een heel gekke manier zijn kont tegen de krib heeft gegooid, met het idee van: "dan doe ik ook eens iets voor mezelf". Misschien ervaart hij wel veel druk, om geld te verdienen of een gezin te onderhouden? Of misschien zit hij om allerlei redenen niet zo lekker in zijn vel en hoopt hij het met een andere baan op te lossen? Er kan van alles meespelen waar je geen wet van hebt. Misschien ga je met 'hij heeft schijt aan mij' wel te makkelijk voorbij aan wat er bij hem onder zit, net zoals er bij jou ook meer onder zit. Het lijkt alsof jullie er veel baat bij zouden hebben als jullie écht in alle openheid met elkaar durven praten, dus ook over angsten, behoeften, verwachtingen en gevoelens. Die ontvlambaarheid aan beide kanten, laat al zien dat er meer speelt dan er wordt gezocht. Ik denk dat je pas ergens komt als jullie daar allebei, bij elkaar en de ander, naar durven kijken.
dinsdag 16 april 2024 12:36
Laylamum schreef: ↑16-04-2024 12:11Hoe kan hij jou bewijzen dat het ene of het andere het geval is? Wat heb jij nodig om hem wel te vertrouwen en te geloven?
Zoals ik het me kan voorstellen: als mijn man per ongeluk een onhandige beslissing heeft genomen die gevolgen heeft voor mij.. Dan krijg ik ten eerste gemeende excuses. En zichtbare inzet om de gevolgen te verminderen. Hardop overleg wat de gevolgen zijn, hoe kunnen we dat oplossen.
Voorbeeld: mijn man was gevraagd voor een conferentie in het buitenland 'ergens in maand X' maar had in eerste instantie direct nee gezegd want lastig. Ik heb aangegeven dat hij niet direct nee hoefde te zeggen omdat er heel veel wel geregeld kon worden, het is nog een tijdje weg, dus dat hij op zijn minst even kon onderzoeken wat de inhoud was, wat zijn precies de data, zou het helpen bij zijn netwerk etc en dan besluiten.
Het volgende wat ik hoorde, was dat hij zich ingeschreven had en er werd in de agenda gezet welke dagen hij dus weg is.
Dat was voor mij een stap te snel, ik had tussentijdse terugkoppeling prettig gevonden. Mijn man heeft sorry gezegd en is nu met mij mee aan het kijken hoe we die dagen dat hij weg is voor het gezin zo goed mogelijk kunnen opvangen. Hij vraagt na of extra BSO mogelijk, ik kijk ondertussen of ik een werkdag kan ruilen. Hij biedt aan de week erna een dag minder te werken, zodat ik een dag extra kan werken. Hij doet een voorstel om dat weekend dubbel te koken, zodat ik daar geen werk aan heb etc.
Hij laat actief zien dat hij zich ook verantwoordelijk voelt voor de gevolgen.
Hoe staat jouw man daarin? Zie jij die moeite bij hem? Voel jij je gezien in jouw behoefte aan gezamenlijke verantwoordelijkheid? en hoe zou hij dat kunnen doen? Wat zou je het liefst zien dat hij nu doet?
Ik vermoed dat dit al niet de dynamiek was vóór het aannemen van die baan en dat dat ook de reden is dat die man daar niet snel naartoe zal schakelen. Dat het daarom veel meer voeten in de aarde heeft en man pas in zal/kan zien wat hij gedaan heeft als ze - los van die baan - wél in die dynamiek gekomen zijn (dat het gezin echt beider verantwoording is en TO niet 'hoofd gezin' is). En zonder dat TO die boosheid over die baan loslaat zullen ze daar niet komen.
dinsdag 16 april 2024 12:43
Ik denk dat dit heel waar is. En dit conflict is natuurlijk ook wat je kinderen meekrijgen, dat is heel pijnlijk.
Los van de consequenties en de actie op zich van je man waar je heel boos over mag/kan zijn, moet je natuurlijk wel de intentie goed vatten. Je weet uiteraard rationeel ook wel dat hij dit niet heeft gedaan om jou te sarren. Het was enthousiasme en blindheid wat dit teweeg heeft gebracht.
Dat geldt ook voor jouw opmerking over die scheiding. Jouw intentie was aangeven dat dit voor jou bloedserieus is en je boosheid uiten.
Ik zou gevoelsmatig toch eens een heel lang, intensief en heftig gesprek willen voeren hierover en dus wel een weekend logeren plannen voor de kinderen oid om even helemaal terug naar de kern te gaan. Ongetwijfeld hebben jullie dit al eens gedaan voor de stap naar relatietherapie gemaakt is. Blijven jullie dan ook in cirkeltjes draaien?
Ik denk dat therapie / coaching voor jezelf ook wel helpend zou kunnen zijn. Om je gevoel eens uitgebreid te kunnen analyseren zonder daar genuanceerd in te hoeven zijn om de gevoelens van je man te beschermen. Dan kun je ook beter een gesprek aangaan.
dinsdag 16 april 2024 12:45
Waar baseer je dat op? Waarom geloof je hem niet?Bietenwrap schreef: ↑16-04-2024 11:21
En wat Quinnepin zegt is precies hoe mijn man er in staat. Hij is van mening dat hij wel heeft overlegd. Hij heeft z'n excuses aangeboden voor 'dat ik het zo heb ervaren' en zegt wel dat hij het niet handig heeft aangepakt. Dat hij in z'n enthousiasme helemaal niet aan de gevolgen voor mij en ons gezin heeft gedacht en mijn gevoel en dat spijt hem. Maar ik geloof hem niet, hij is het niet 'vergeten in z'n enthousiasme', hij heeft er heel bewust voor gekozen om schijt te hebben. Dat ontkent hij overigens en dat vind ik echt stom. Geef het dan gewoon toe.
Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.
Ok, ik word een probleem.
dinsdag 16 april 2024 12:47
Wat een rotsituatie. Ik denk dat deze nare gevoelens ook wel kunnen slijten door de tijd. Ik vraag me af of jullie daar met meer over praten uit gaan komen, want jullie blijven tegenover elkaar staan.
Je zou in ieder geval samen een soort stopwoord kunnen afspreken, dat je er in kan gooien als een discussie dreigt te escaleren. Dat stopwoord houdt in dat je intentie niet verkeerd was, en niet uit bent op ruzie.
Verder hebben mijn man en ik heel veel en heel goed (en liefdevol en oordeelvrij) met elkaar (uit)gepraat onder invloed van iets geestverruimends. Maar goed, dat moet je liggen.
Je zou in ieder geval samen een soort stopwoord kunnen afspreken, dat je er in kan gooien als een discussie dreigt te escaleren. Dat stopwoord houdt in dat je intentie niet verkeerd was, en niet uit bent op ruzie.
Verder hebben mijn man en ik heel veel en heel goed (en liefdevol en oordeelvrij) met elkaar (uit)gepraat onder invloed van iets geestverruimends. Maar goed, dat moet je liggen.
dinsdag 16 april 2024 12:51
In het algemeen? Of specifiek voor jouw situatie? Of echt gericht aan TO?Intotheunknown schreef: ↑16-04-2024 11:39Hoe relatie en sfeer thuis verbeteren? - door seks met elkaar te hebben
----
Klinkt erg 'makkelijk' mijn antwoord, maar ik zie dit wel als de oplossing. Heb in dezelfde situatie als jij gezeten, TO. Was ook zo boos. Ex-man (ja, inmiddels ex..) hield wel vaker geen rekening met mij. Ik had door die boosheid en geïrriteerdheid echt geen zin in fysiek contact. We hebben nog wel wat leuke uitjes samen gedaan (klimbos, kanoën etc) en dat werkte wel redelijk, maar was niet voldoende. Uiteindelijk gaan scheiden en zie nu pas in dat seks echt wel heel belangrijk is voor de verbinding. Naast af en toe iets leuks doen samen. Maar vooral seks moet je niet onderschatten.
En wat nu als je echt 100% zeker weet dat dat je het niet meer kan of wil met je partner? Zelfs als je niet heel erg geïrriteerd of boos bent of er een rotsfeer hangt? Is er dan echt iets goed mis qua verbinding?
dinsdag 16 april 2024 13:01
als je drugs nodig hebt om je relatie goed te houden, zit er iets niet goed hoorPoeszie schreef: ↑16-04-2024 12:47Wat een rotsituatie. Ik denk dat deze nare gevoelens ook wel kunnen slijten door de tijd. Ik vraag me af of jullie daar met meer over praten uit gaan komen, want jullie blijven tegenover elkaar staan.
Je zou in ieder geval samen een soort stopwoord kunnen afspreken, dat je er in kan gooien als een discussie dreigt te escaleren. Dat stopwoord houdt in dat je intentie niet verkeerd was, en niet uit bent op ruzie.
Verder hebben mijn man en ik heel veel en heel goed (en liefdevol en oordeelvrij) met elkaar (uit)gepraat onder invloed van iets geestverruimends. Maar goed, dat moet je liggen.
dinsdag 16 april 2024 13:16
Dit is denk ik de kern. Ik ben boos én teleurgesteld dat hij deze beslissing heeft genomen zonder inderdaad even stil te staan en na te denken 'Wat betekent dit voor mijn vrouw en mijn gezin' en ik kan mij gewoon niet voorstellen dat hij daar niet even bij heeft stilgestaan.lila01 schreef: ↑16-04-2024 12:17Jouw man wilde die baan zo graag dat hij doof was voor alle bezwaren.
Jij voelde je niet gezien, hij stapte zomaar over jouw bezwaren heen.
Het voelt voor hem waarschijnlijk alsof hij hier iedere dag voor wordt gestraft en baalt waarschijnlijk dat je niet blij kunt zijn voor hem (die opmerking over die vis laat dat zien, het voelt voor hem alsof jij zijn leven wilt bepalen).
Het gaat er niet om wie hier gelijk heeft, daar komen jullie niet verder mee.
Jij hebt het nodig om van hem te horen dat het hem spijt dat hij niet heeft ingezien hoeveel meer werk thuis er op jou neer zou komen (hij dacht misschien echt dat het wel zou loslopen) en hij heeft het nodig dat jij laat merken dat je van hem houdt, dat je hem ziet.
Spreek uit hoe het voor jou voelde en vraag hem om mee te denken aan een oplossing (meer opvang bijvoorbeeld).
Zonder zijn stommiteit te vergeven kom je geen klap verder.
Quinnepin: ik geloof hem niet, omdat hij wist hoe ik er in stond. Dat hebben we uitgebreid besproken tussen het eerste en het tweede gesprek. Het kan dus niet zo zijn dat hij dat vergeten is. Hij zat daar, was enthousiast, heeft gelijk getekend en gedacht 'het komt wel goed.' En als ik dat zeg, dan ontkent hij dat laatste ook niet, hij zegt dan 'ik dacht 'we regelen het wel'
En die 'we regelen het wel' betekent in de praktijk inderdaad 'Bietenwrap regelt het wel' want ik heb mijn thuiswerkdag naar de zwemdag verplaatst, zodat ik achtervang ben. Ik begin een uur later op werk, zodat ik de kinderen 's ochtends kan wegbrengen. En ik sta op zaterdagochtend vroeg op voor de sport van kind 2. Maar hij doet niet niets: Daar tegenover staat dat hij elke weekdag kookt en de kinderen ophaalt (behalve als hij in de file staat)
Ik weet niet wat ik nodig heb om niet meer boos te zijn. De therapeut vroeg mij dit ook en ik zei toen ook dat ik erkenning wil. En spijt. En excuses. Maar die heb ik gekregen en het voelt nog steeds niet als genoeg. Ik blijf er in hangen en geloof mij: dat vind ik zelf ook heel vervelend. Ik wil niet telkens die boze vrouw zijn die aan de telefoon gaat schreeuwen omdat hij belt dat hij het weer niet gaat redden. Ik probeer tegenwoordig tot tien te tellen en zeg dan iets als 'prima, ik breng haar wel'. Waarop hij dan reageert met 'ik hoor het al, het is weer gezellig als ik straks thuiskom'. Ik ga daar weer op in en hoppa: vlam in de pan. Het is een zeer ongezellige impasse, waar nu onze kinderen ook in mee worden gesleurd en dat breekt mijn hart. Dus misschien is de tip om met liefde te reageren en zorgvuldiger mijn woorden te kiezen ook wel een goeie!
Voorheen actief als cakepop, nu wat gezonder!
dinsdag 16 april 2024 13:21
Die sport zaterdag krijgt hij toch gewoon weer terug?
En stel je erop in dat hij in de file staat. Zo is het meegenomen als hij de kinderen kan halen. En spreek dan af dat als hij de kinderen dan niet op kan halen, hij ze die avond op bed brengt bijvoorbeeld. Zo golft extra werk voor jou terug naar hem op een ander moment. Dus niet dat jij 100% van de golf over je heen laat slaan, maar dat je een stuk golf terug laat gaan naar hem.
En stel je erop in dat hij in de file staat. Zo is het meegenomen als hij de kinderen kan halen. En spreek dan af dat als hij de kinderen dan niet op kan halen, hij ze die avond op bed brengt bijvoorbeeld. Zo golft extra werk voor jou terug naar hem op een ander moment. Dus niet dat jij 100% van de golf over je heen laat slaan, maar dat je een stuk golf terug laat gaan naar hem.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 16 april 2024 13:24
Je blijft er niet in hangen. Je zit er in. Elke keer dat jij last hebt van de gevolgen van zijn keuze zit jij er weer midden in. Lekker makkelijk om jou dat kwalijk te nemen. Hij zou zich elke keer dat hij zijn afspraken niet nakomt kapot moeten schamen.Bietenwrap schreef: ↑16-04-2024 13:16Ik weet niet wat ik nodig heb om niet meer boos te zijn. De therapeut vroeg mij dit ook en ik zei toen ook dat ik erkenning wil. En spijt. En excuses. Maar die heb ik gekregen en het voelt nog steeds niet als genoeg. Ik blijf er in hangen en geloof mij: dat vind ik zelf ook heel vervelend. Ik wil niet telkens die boze vrouw zijn die aan de telefoon gaat schreeuwen omdat hij belt dat hij het weer niet gaat redden. Ik probeer tegenwoordig tot tien te tellen en zeg dan iets als 'prima, ik breng haar wel'. Waarop hij dan reageert met 'ik hoor het al, het is weer gezellig als ik straks thuiskom'. Ik ga daar weer op in en hoppa: vlam in de pan. Het is een zeer ongezellige impasse, waar nu onze kinderen ook in mee worden gesleurd en dat breekt mijn hart. Dus misschien is de tip om met liefde te reageren en zorgvuldiger mijn woorden te kiezen ook wel een goeie!
Elke keer opnieuw voor het blok gezet worden bij de zorg voor je kinderen los je niet op met erkenning. Dat los je op met verandering. Heeft je therapeut ooit de suggestie gedaan dat je man een baan zoekt die beter past bij jullie leven?
dinsdag 16 april 2024 13:26
dinsdag 16 april 2024 13:26
Ik wilde ook zeggen: "waarom kies je niet voor jezelf?" Maar dan niet met de conclusie: ga daar weg. Ik lees namelijk dat jij heel veel oppakt, waarvan denk ik maar de vraag is of dat echt door jou moet worden gedaan. Je zegt dat hij lange dagen maakt en hem niet ook nog wil opzadelen met een avondshift, terwijl tja... waarom niet? Het zijn ook gewoon zijn kinderen. Bovendien kan hij ook gewoon koken en de kinderen notabene ophalen, dus hij komt blijkbaar niet op een heel laat tijdstip thuis. Die weekendsportdienst kan hij toch ook makkelijk doen? Ben je ook eigenlijk niet een beetje boos op jezelf? Hoezo vind jij dat jij het allemaal moet doen?
dinsdag 16 april 2024 13:27
En wat seks betreft: hij probeerde het af en toe en ik dacht dan meteen 'donder op, blijf van mij af'. Ik heb geprobeerd mij daar overheen te zetten, maar dat lukte niet. En dat is door de therapie (nog) niet veranderd.
Ik heb het idee dat het eerst weer helemaal goed moet zitten, voordat ik weer zin krijg in seks. En hij denkt juist dat seks één van de middelen is om het weer goed te krijgen. Dus ook op dit vlak liggen we mijlenver uit elkaar.
Ik vraag mij wel eens af waarom ik wil dat het goedkomt. Omdat ik hem een leuke vent vind, omdat hij mijn maatje is, omdat hij een fijne vader is voor onze kinderen. Maar toch ook vooral omdat ik zelf een kind ben van gescheiden ouders en dat niet wil voor mijn kinderen. En hij wil natuurlijk horen 'omdat ik zielsveel van jou hou en de rest van mijn leven met jou wil doorbrengen'. Maar dat voel ik nu even niet zo. Maar wellicht is het wel een tip om al het overige tegen hem te benoemen, zodat hij zich in ieder geval wel geliefd voelt.
Ik heb het idee dat het eerst weer helemaal goed moet zitten, voordat ik weer zin krijg in seks. En hij denkt juist dat seks één van de middelen is om het weer goed te krijgen. Dus ook op dit vlak liggen we mijlenver uit elkaar.
Ik vraag mij wel eens af waarom ik wil dat het goedkomt. Omdat ik hem een leuke vent vind, omdat hij mijn maatje is, omdat hij een fijne vader is voor onze kinderen. Maar toch ook vooral omdat ik zelf een kind ben van gescheiden ouders en dat niet wil voor mijn kinderen. En hij wil natuurlijk horen 'omdat ik zielsveel van jou hou en de rest van mijn leven met jou wil doorbrengen'. Maar dat voel ik nu even niet zo. Maar wellicht is het wel een tip om al het overige tegen hem te benoemen, zodat hij zich in ieder geval wel geliefd voelt.
Voorheen actief als cakepop, nu wat gezonder!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
