Relaties
alle pijlers
Schoonzus: Dilemma
maandag 23 mei 2016 15:27
Goedemiddag! Ik ben opzoek naar advies/handvaten met betrekking tot hoe ik om kan gaan met mijn schoonzus.
Kort door de bocht: ik kan d'r niet uitstaan. Maar mijn broer is zeer gelukkig met haar en uit respect voor hem en zijn relatie is ze hier altijd welkom geweest. Nu wil ik haar eigenlijk niet meer over de vloer hebben. De reden hiervoor is hoe ze mijn kind benadert.
Ze houd niet van kinderen en dat steekt ze niet onder stoelem of banken. An sich natuurlijk prima. Alleen omdat ik wel gek ben op kinderen hoeft een ander dat nog niet te zijn en ik verwacht ook heus niet dat ze mijn kind fantastisch vind. Ze mag het ook best uiten natuurlijk, haar mening, moet ze helemaal zelf weten. Maar de manier waarop! Constant commentaar, elke keer weer vertellen dat zij er dus echt niet aan moet denken kinderen te hebben (en dan helemaal zo-een), nooit een positief woord, nadrukkelijk met de armen over elkaar en een zuur gezicht gaan zitten als kind z'n dag niet heeft en wat jengelt terwijl ze op bezoek zijn. Er kan nooit een vriendelijk woord af, en het kind kan niks goed doen in haar ogen. Alles is vies/luidruchtig noem maar op.
Ik hoef echt geen ongemeende complimentjes, maar het is toch niet te veel gevraagd dat, als ze niks positiefs te zeggen heeft, ze niks zegt? Of dat ze gewoon lekker niet meer langskomt als het haar zo tegenstaat?
Sowieso is ze Nellie Negatief, niets of niemand is goed en zijzelf is perfect (komt voor een deel uit haar onzekerheid, maar dat is een verklaring en in mijn ogen geen excuus).
Ik heb het er uiteraard met mijn broer over gehad. Gelukkig begreep hij mij en de laatste keer zei hij er ook wat van tegen haar. Gevolg, mevrouw zat weer met een zuur gezicht op de klok te kijken en haar tijd uit te zitten. Gelukkig komt ze niet al te vaak mee.
De laatste keer dat ze er waren dacht ik echt dat ik gek werd, en heb ik mezelf tegen moeten houden haar niet aan te vliegen. In plaats daarvan heb ik ze de deur uitgezet. Dit voelde enorm lullig tegenover mijn broer, maar ik was en ben er echt klaar mee. Ik ben nu op het punt dat mijn man en ik haar hier dus niet meer willen zien, maar dat vind ik eigenlijk geen oplossing. Immers zou ik het ook erg vervelend vinden als mijn man niet welkom zou zijn bij mijn broer. Mijn vraag is dus of iemand handvaten voor mij heeft hoe ik ermee om kan gaan als ze hier is of ik haar ergans anders zie. Beleefde verzoeken helpen niet, en tot tien tellen wordt ook verdomd lastig.
De zomer komt er immers weer aan en ik kan haar niet vermijden, zelfs als ze al niet meer hier langs zou komen zie ik haar natuurlijk nog regelmatig bij familie bijeenkomsten. Daar haar ontlopen is lastig want mijn broer is echt verzot op ons kind en om een of andere reden kan zijn vriendin geen meter bij hem uit de buurt blijven en zit dus aan hem vastgeplakt en staat er dan weer zuur en vals bij te zijn.
Bij voorbaat dank voor het lezen van het lange en wat warrige verhaal en eventueel advies. De zo
Kort door de bocht: ik kan d'r niet uitstaan. Maar mijn broer is zeer gelukkig met haar en uit respect voor hem en zijn relatie is ze hier altijd welkom geweest. Nu wil ik haar eigenlijk niet meer over de vloer hebben. De reden hiervoor is hoe ze mijn kind benadert.
Ze houd niet van kinderen en dat steekt ze niet onder stoelem of banken. An sich natuurlijk prima. Alleen omdat ik wel gek ben op kinderen hoeft een ander dat nog niet te zijn en ik verwacht ook heus niet dat ze mijn kind fantastisch vind. Ze mag het ook best uiten natuurlijk, haar mening, moet ze helemaal zelf weten. Maar de manier waarop! Constant commentaar, elke keer weer vertellen dat zij er dus echt niet aan moet denken kinderen te hebben (en dan helemaal zo-een), nooit een positief woord, nadrukkelijk met de armen over elkaar en een zuur gezicht gaan zitten als kind z'n dag niet heeft en wat jengelt terwijl ze op bezoek zijn. Er kan nooit een vriendelijk woord af, en het kind kan niks goed doen in haar ogen. Alles is vies/luidruchtig noem maar op.
Ik hoef echt geen ongemeende complimentjes, maar het is toch niet te veel gevraagd dat, als ze niks positiefs te zeggen heeft, ze niks zegt? Of dat ze gewoon lekker niet meer langskomt als het haar zo tegenstaat?
Sowieso is ze Nellie Negatief, niets of niemand is goed en zijzelf is perfect (komt voor een deel uit haar onzekerheid, maar dat is een verklaring en in mijn ogen geen excuus).
Ik heb het er uiteraard met mijn broer over gehad. Gelukkig begreep hij mij en de laatste keer zei hij er ook wat van tegen haar. Gevolg, mevrouw zat weer met een zuur gezicht op de klok te kijken en haar tijd uit te zitten. Gelukkig komt ze niet al te vaak mee.
De laatste keer dat ze er waren dacht ik echt dat ik gek werd, en heb ik mezelf tegen moeten houden haar niet aan te vliegen. In plaats daarvan heb ik ze de deur uitgezet. Dit voelde enorm lullig tegenover mijn broer, maar ik was en ben er echt klaar mee. Ik ben nu op het punt dat mijn man en ik haar hier dus niet meer willen zien, maar dat vind ik eigenlijk geen oplossing. Immers zou ik het ook erg vervelend vinden als mijn man niet welkom zou zijn bij mijn broer. Mijn vraag is dus of iemand handvaten voor mij heeft hoe ik ermee om kan gaan als ze hier is of ik haar ergans anders zie. Beleefde verzoeken helpen niet, en tot tien tellen wordt ook verdomd lastig.
De zomer komt er immers weer aan en ik kan haar niet vermijden, zelfs als ze al niet meer hier langs zou komen zie ik haar natuurlijk nog regelmatig bij familie bijeenkomsten. Daar haar ontlopen is lastig want mijn broer is echt verzot op ons kind en om een of andere reden kan zijn vriendin geen meter bij hem uit de buurt blijven en zit dus aan hem vastgeplakt en staat er dan weer zuur en vals bij te zijn.
Bij voorbaat dank voor het lezen van het lange en wat warrige verhaal en eventueel advies. De zo
maandag 23 mei 2016 18:13
quote:calvijn1 schreef op 23 mei 2016 @ 18:00:
Waarom breng jij je kind niet eens naar een oppas als jullie iets familie-achtigs hebben.
Kan me best voorstellen dat kindlozen zich gaan irriteren als er steeds zo'n wurm bij zit en iedereen het er steeds over heeft.Dit dus. Kan me goed indenken dat je er op gegeven moment helemaal simpel van wordt als ieder bezoek draait om het eerste prinsje/prinsesje. Als je broer al een keer heeft aangegeven op een ander moment te komen vanwege het gehuil, ben ik heel benieuwd naar het verhaal van de schoonzus.
Waarom breng jij je kind niet eens naar een oppas als jullie iets familie-achtigs hebben.
Kan me best voorstellen dat kindlozen zich gaan irriteren als er steeds zo'n wurm bij zit en iedereen het er steeds over heeft.Dit dus. Kan me goed indenken dat je er op gegeven moment helemaal simpel van wordt als ieder bezoek draait om het eerste prinsje/prinsesje. Als je broer al een keer heeft aangegeven op een ander moment te komen vanwege het gehuil, ben ik heel benieuwd naar het verhaal van de schoonzus.
maandag 23 mei 2016 18:16
quote:Dormouse schreef op 23 mei 2016 @ 18:04:
Ik wil overigens best mijn excuuses aanbieden voor de verwoording, maar ik verwacht omgekeerd overigens hetzelfde. Dus met elkaar om de tafel zitten lijkt me een goed idee. Het liefst had ik natuurlijk gezien dat het niet zo had moeten lopen.
Probeer het gesprek zonder verwachtingen in te gaan, want anders is het bij voorbaat gedoemd te mislukken. Zij mag best boos zijn over de manier waarop jij tegen haar tekeer ging, en ze heeft misschien wel wat meer tijd nodig om haar eigen rol te zien. Onzekere mensen hebben vaak veel moeite om fouten toe te geven, want daar is juist kracht voor nodig.
Ga er open en positief in, met het doel de relatie te verbeteren, want anders wordt het echt niets. Houd het bij jezelf. Bied je excuses aan, leg uit wat ik eerder schreef, en herhaal dat je het graag wel gezellig met elkaar zou willen hebben.
Ik wil overigens best mijn excuuses aanbieden voor de verwoording, maar ik verwacht omgekeerd overigens hetzelfde. Dus met elkaar om de tafel zitten lijkt me een goed idee. Het liefst had ik natuurlijk gezien dat het niet zo had moeten lopen.
Probeer het gesprek zonder verwachtingen in te gaan, want anders is het bij voorbaat gedoemd te mislukken. Zij mag best boos zijn over de manier waarop jij tegen haar tekeer ging, en ze heeft misschien wel wat meer tijd nodig om haar eigen rol te zien. Onzekere mensen hebben vaak veel moeite om fouten toe te geven, want daar is juist kracht voor nodig.
Ga er open en positief in, met het doel de relatie te verbeteren, want anders wordt het echt niets. Houd het bij jezelf. Bied je excuses aan, leg uit wat ik eerder schreef, en herhaal dat je het graag wel gezellig met elkaar zou willen hebben.
maandag 23 mei 2016 18:18
quote:Troeteltje schreef op 23 mei 2016 @ 18:11:
Ow, heb je dat echt zo gezegd?
Dat is concrete en duidelijke taal.
Hahaha.
Overigens vind ik benamingen als mormel voor jouw kind ook echt niet kunnen!
Daarom. Dat ze het een mormel vind zal mij een zorg zijn maar dat is toch echt iets wat je voor je houd, ik ben niet trots op mijn taalgebruik maar onder de omstandigheden vond ik het nog vrij netjes.
Mbt. kind niet meenemen naar uitjes, het gaat dan om kerst, verjaardagen, familie-bbq en een dagje uit. Lijkt mij niet heel erg veel? En zoals ik al eerder heb gezegd probeer ik actief het onderwerp van het kind af te houden, het over andere dingen te hebben en het "gedweep" een beetje in te perken. Het is gelukkig ook al minder erg dan net na de geboorte en ik heb het ook met mijn ouders besproken. Niet in de eerste plaats omdat ik zelf ook graag wel eens over wat anders praat haha. Bovendien vind ik dat als we als gezin uitgenodigd worden door mijn ouders het nogal vreemd om mijn kind omwille van haar niet mee te nemen. Maar kan me voorstellen dan andere mensen daar anders over denken. We zijn dan met ongeveer 40 man, en niemand dwingt haar ten slotte constant bij ons te zitten, dat is echt haar keuze. Als ze vind dat ze ertoe "gedwongen" wordt omdat mijn broer graag bij ons zit moet ze dat imo bij hem aankaarten en het niet op het kind afreageren.
Ow, heb je dat echt zo gezegd?
Dat is concrete en duidelijke taal.
Hahaha.
Overigens vind ik benamingen als mormel voor jouw kind ook echt niet kunnen!
Daarom. Dat ze het een mormel vind zal mij een zorg zijn maar dat is toch echt iets wat je voor je houd, ik ben niet trots op mijn taalgebruik maar onder de omstandigheden vond ik het nog vrij netjes.
Mbt. kind niet meenemen naar uitjes, het gaat dan om kerst, verjaardagen, familie-bbq en een dagje uit. Lijkt mij niet heel erg veel? En zoals ik al eerder heb gezegd probeer ik actief het onderwerp van het kind af te houden, het over andere dingen te hebben en het "gedweep" een beetje in te perken. Het is gelukkig ook al minder erg dan net na de geboorte en ik heb het ook met mijn ouders besproken. Niet in de eerste plaats omdat ik zelf ook graag wel eens over wat anders praat haha. Bovendien vind ik dat als we als gezin uitgenodigd worden door mijn ouders het nogal vreemd om mijn kind omwille van haar niet mee te nemen. Maar kan me voorstellen dan andere mensen daar anders over denken. We zijn dan met ongeveer 40 man, en niemand dwingt haar ten slotte constant bij ons te zitten, dat is echt haar keuze. Als ze vind dat ze ertoe "gedwongen" wordt omdat mijn broer graag bij ons zit moet ze dat imo bij hem aankaarten en het niet op het kind afreageren.
maandag 23 mei 2016 18:20
Tja lastig voor jou en je broer,en ook voor je kindje natuurlijk die gaat dat op den duur ook door krijgen onderschat dat niet.
Het probleem ligt bij haar en niet bij jou,zij heeft een hekel aan kinderen,ligt het alleen aan jou kindje is zij anders als jou kindje er niet is?probeer daar achter te komen.
Als het zo is dat het alleen aan jou kindje ligt wat jou zo raakt,kan je haar face to face eens aanspreken dat jij je er niet prettig bij voel,bij haar opmerkingen,niet vragen waarom en hoe of wat zij dat doet,maar dat jij je er niet lekker bij voelt om jou oogappeltje af te laten kraken door iemand,en dat zij zal moeten gaan inzien dat dit zo niet gaat werken.
Een brief schrijven kan je ook doen op deze manier aan haar,wel met een ultimatum erin,anders verdwijn de brief in de la en word er niks mee gedaan.
Gewoon eens kijken hoe ze erop reageer,probeer altijd zo,n soort gesprekje,brief positief af te ronden,zodat zij de gelegenheid hebt om daar even over na te denken.
Zeg dan tegen haar dat je het er later nog eens over zult hebben/ultimatum,want jij hebt dat kindje nou eenmaal en dat zal zij moeten accepteren.
Je kan ook aan je broer vragen,zwager of iemand anders of hij haar een beetje wilt bijsturen als ze weer een rot opmerking maakt over jou kindje,dat hoeft natuurlijk niet altijd confronterend te zijn,kan ook een beetje plagerig.
Voor de rest zou ik als ik jou was er niet te veel energie in steken,anders zit jij zo aan de anti depri pillen/hoge bloeddruk enzo en zij die het veroorzaakt hebben,en het zelf door hun eigen domme gedrag het niet eens door hebben,dat moet je niemand gunnen,denk altijd aan je eigen,blijf er boven staan.
Het probleem ligt bij haar en niet bij jou,zij heeft een hekel aan kinderen,ligt het alleen aan jou kindje is zij anders als jou kindje er niet is?probeer daar achter te komen.
Als het zo is dat het alleen aan jou kindje ligt wat jou zo raakt,kan je haar face to face eens aanspreken dat jij je er niet prettig bij voel,bij haar opmerkingen,niet vragen waarom en hoe of wat zij dat doet,maar dat jij je er niet lekker bij voelt om jou oogappeltje af te laten kraken door iemand,en dat zij zal moeten gaan inzien dat dit zo niet gaat werken.
Een brief schrijven kan je ook doen op deze manier aan haar,wel met een ultimatum erin,anders verdwijn de brief in de la en word er niks mee gedaan.
Gewoon eens kijken hoe ze erop reageer,probeer altijd zo,n soort gesprekje,brief positief af te ronden,zodat zij de gelegenheid hebt om daar even over na te denken.
Zeg dan tegen haar dat je het er later nog eens over zult hebben/ultimatum,want jij hebt dat kindje nou eenmaal en dat zal zij moeten accepteren.
Je kan ook aan je broer vragen,zwager of iemand anders of hij haar een beetje wilt bijsturen als ze weer een rot opmerking maakt over jou kindje,dat hoeft natuurlijk niet altijd confronterend te zijn,kan ook een beetje plagerig.
Voor de rest zou ik als ik jou was er niet te veel energie in steken,anders zit jij zo aan de anti depri pillen/hoge bloeddruk enzo en zij die het veroorzaakt hebben,en het zelf door hun eigen domme gedrag het niet eens door hebben,dat moet je niemand gunnen,denk altijd aan je eigen,blijf er boven staan.
maandag 23 mei 2016 18:25
quote:-NummerZoveel- schreef op 23 mei 2016 @ 18:16:
[...]
Probeer het gesprek zonder verwachtingen in te gaan, want anders is het bij voorbaat gedoemd te mislukken. Zij mag best boos zijn over de manier waarop jij tegen haar tekeer ging, en ze heeft misschien wel wat meer tijd nodig om haar eigen rol te zien. Onzekere mensen hebben vaak veel moeite om fouten toe te geven, want daar is juist kracht voor nodig.
Ga er open en positief in, met het doel de relatie te verbeteren, want anders wordt het echt niets. Houd het bij jezelf. Bied je excuses aan, leg uit wat ik eerder schreef, en herhaal dat je het graag wel gezellig met elkaar zou willen hebben.
Dat wil ik ook zeker proberen, hoewel het van mij aan de ene kant echt niet hoeft zou ik het ontzettend jammer vinden als het een groot obstakel/langslepend drama zou worden. Het fijnste is als we in ieder geval normaal met elkaar door een deur kunnen, al is het alleen maar voor mijn broer. Ik denk dat open en eerlijk zijn en ieder water bij de wijn doen best mogelijk zou moeten zijn als we dit af kunnen sluiten.
Ik moet wel zeggen dat ik het uberhaupt lastig vind om soms het haar om te gaan. Ik ben echt compleet het tegenovergestelde van haar en heb er moeite mee haar te begrijpen. Wat je zegt over moeite om fouten toe te geven herken ik wel, ze schiet als ik wat vraag bijvoorbeeld heel snel in de verdediging (over gewone dingen bijvoorbeeld als ze een mening over het nieuws of weet ik het geeft en ik vraag waarom ze dat zo ziet, zonder oordeel maar uit intresse). Dat vind ik best lastig, en moet ook eerlijk zeggen dat we elkaar oa door dat soort simpele dingen niet veel spreken. Ook bijna geen gemeenschappelijke intresses.
Misschien kan iemand daar wat inzicht in bieden? Als in, tips geven hoe om te gaan met iemand die dus behoorlijk onzeker is? Het klinkt best lullig als ik het zo opschrijf, zo is dat niet bedoeld. Ik zal vast ook in mijn benadering naar haar toe fouten gemaakt hebben die hieraan bijdragen.
[...]
Probeer het gesprek zonder verwachtingen in te gaan, want anders is het bij voorbaat gedoemd te mislukken. Zij mag best boos zijn over de manier waarop jij tegen haar tekeer ging, en ze heeft misschien wel wat meer tijd nodig om haar eigen rol te zien. Onzekere mensen hebben vaak veel moeite om fouten toe te geven, want daar is juist kracht voor nodig.
Ga er open en positief in, met het doel de relatie te verbeteren, want anders wordt het echt niets. Houd het bij jezelf. Bied je excuses aan, leg uit wat ik eerder schreef, en herhaal dat je het graag wel gezellig met elkaar zou willen hebben.
Dat wil ik ook zeker proberen, hoewel het van mij aan de ene kant echt niet hoeft zou ik het ontzettend jammer vinden als het een groot obstakel/langslepend drama zou worden. Het fijnste is als we in ieder geval normaal met elkaar door een deur kunnen, al is het alleen maar voor mijn broer. Ik denk dat open en eerlijk zijn en ieder water bij de wijn doen best mogelijk zou moeten zijn als we dit af kunnen sluiten.
Ik moet wel zeggen dat ik het uberhaupt lastig vind om soms het haar om te gaan. Ik ben echt compleet het tegenovergestelde van haar en heb er moeite mee haar te begrijpen. Wat je zegt over moeite om fouten toe te geven herken ik wel, ze schiet als ik wat vraag bijvoorbeeld heel snel in de verdediging (over gewone dingen bijvoorbeeld als ze een mening over het nieuws of weet ik het geeft en ik vraag waarom ze dat zo ziet, zonder oordeel maar uit intresse). Dat vind ik best lastig, en moet ook eerlijk zeggen dat we elkaar oa door dat soort simpele dingen niet veel spreken. Ook bijna geen gemeenschappelijke intresses.
Misschien kan iemand daar wat inzicht in bieden? Als in, tips geven hoe om te gaan met iemand die dus behoorlijk onzeker is? Het klinkt best lullig als ik het zo opschrijf, zo is dat niet bedoeld. Ik zal vast ook in mijn benadering naar haar toe fouten gemaakt hebben die hieraan bijdragen.
maandag 23 mei 2016 18:33
Sjah, echt advies heb ik niet. Ik ga voor de simpele aanpak: mensen die geen basis aan fatsoensnormen hebben mogen buiten blijven. Of dat nu komt doordat ze onzeker zijn, de diepgang van een grindtegel hebben of verbaal incontinent zijn zal mij weinig boeien.
Er gaan ook geen gezinsleden in quarantaine voor bezoek. Oké, een hond wil ik best even apart zetten als iemand angst heeft of allergisch is (en stofzuigen). Als mensen kindlief niet zo tof vinden dan moeten ze maar na bedtijd van kind komen. Ook prima.
De aanhang van zwager (broer van man) meent ook dat zij hier haar gezellige karakter uitgebreid kan tentoonstellen net zoals bij mijn schoonouders. Echter, mijn schoonouders bedekken alles met de mantel der liefde om het contact met hun zoon niet te verliezen. Mij kan het geen biet interesseren dus ik heb een grens getrokken. Naast de aanhang is die broer ook niet een feestnummer, dus de man des huizes was er ook wel een beetje klaar mee.
Mijn broer(tje) heeft ook wel eens een vriendin die niet zo in de kleine kinderen zit. Helemaal niet erg. Maar die meiden hebben dan wel het fatsoen om even gedag terug te zeggen of gewoon een tekening voor haar gemaakt op te vouwen en in de handtas te proppen. Die komen sowieso meestal tegen de avond, dan gaat zoon vijf minuten later naar bed. Heb nog geen dame in huis gehad die nog geen vijf minuten even haar afkeer kon wegstoppen. Zo heel moeilijk is het nu ook weer niet. Iemand die dat nog niet kan opbrengen mag lekker buiten blijven. Kan mij ook niet voorstellen dat mijn broertje zo'n figuur nogmaals durft mee te nemen naar mijn huis
Er gaan ook geen gezinsleden in quarantaine voor bezoek. Oké, een hond wil ik best even apart zetten als iemand angst heeft of allergisch is (en stofzuigen). Als mensen kindlief niet zo tof vinden dan moeten ze maar na bedtijd van kind komen. Ook prima.
De aanhang van zwager (broer van man) meent ook dat zij hier haar gezellige karakter uitgebreid kan tentoonstellen net zoals bij mijn schoonouders. Echter, mijn schoonouders bedekken alles met de mantel der liefde om het contact met hun zoon niet te verliezen. Mij kan het geen biet interesseren dus ik heb een grens getrokken. Naast de aanhang is die broer ook niet een feestnummer, dus de man des huizes was er ook wel een beetje klaar mee.
Mijn broer(tje) heeft ook wel eens een vriendin die niet zo in de kleine kinderen zit. Helemaal niet erg. Maar die meiden hebben dan wel het fatsoen om even gedag terug te zeggen of gewoon een tekening voor haar gemaakt op te vouwen en in de handtas te proppen. Die komen sowieso meestal tegen de avond, dan gaat zoon vijf minuten later naar bed. Heb nog geen dame in huis gehad die nog geen vijf minuten even haar afkeer kon wegstoppen. Zo heel moeilijk is het nu ook weer niet. Iemand die dat nog niet kan opbrengen mag lekker buiten blijven. Kan mij ook niet voorstellen dat mijn broertje zo'n figuur nogmaals durft mee te nemen naar mijn huis
Nee heb je, ja kun je krijgen
maandag 23 mei 2016 18:38
Ik zou hier wel vrij snel klaar mee zijn. Niet iedereen hoeft een kindervriend te zijn, maar op bezoek met een chagrijnige smoel gaan zitten kijken en opmerkingen maken over kinderen die daar nota bene wonen vind ik echt alle fatsoen te buiten gaan. Dan mag je gewoon wegblijven. Ik vind ook dat je groot gelijk had de laatste keer.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 23 mei 2016 18:50
je mag van mij best niet van kinderen houden en er niks mee hebben. Maar dan heb je toch nog wel het fatsoen om bepaalde opmerkingen voor je te houden. Dat je ze denkt vind ik prima, maar je zegt ze dan toch niet. En zeker niet waar die kinderen ook bij zijn. Voor mij zou het dan ook gauw klaar zijn. Als ze zo tegen mijn kind zou doen, hoeft ze niet meer binnen te komen. Ik zou mij verontschuldigen tegenover mijn broer dat het zo moet, maar dat dat toch echt mijn grens over gaat.
maandag 23 mei 2016 19:11
Als ze erg onzeker is, dan is haar houding haar "natuurlijke afweermechanisme". Door kritiek en lastige vragen, wordt ze bevestigd in haar onzekerheid, en zal dat gedrag dus versterken omdat ze nog meer de behoefte voelt om haar afweermechanisme in te zetten.
Wat je kunt doen om dat te verbeteren, is haar het gevoel geven dat ze bij jullie veilig is. Dat ze, ondanks al haar nukken en rare fratsen, geaccepteerd blijft als schoonzus.
Dat betekent natuurlijk niet dat je alles maar moet pikken en haar nooit eens ergens op aan mag spreken. Integendeel zelfs; juist door na zo'n escalatie weer contact te zoeken, zelf je excuses aan te bieden en eerlijk en open te zijn over wat er mis ging (ook in haar gedrag), versterk je het gevoel van veiligheid. Je geeft daarmee namelijk de boodschap dat zij, ondanks een escalatie, er nog steeds mag zijn en nog even welkom is als daarvoor. Ze kan dus kennelijk best een potje bij je breken, en dat biedt veiligheid.
Snap je een beetje waar ik heen wil?
Wat je kunt doen om dat te verbeteren, is haar het gevoel geven dat ze bij jullie veilig is. Dat ze, ondanks al haar nukken en rare fratsen, geaccepteerd blijft als schoonzus.
Dat betekent natuurlijk niet dat je alles maar moet pikken en haar nooit eens ergens op aan mag spreken. Integendeel zelfs; juist door na zo'n escalatie weer contact te zoeken, zelf je excuses aan te bieden en eerlijk en open te zijn over wat er mis ging (ook in haar gedrag), versterk je het gevoel van veiligheid. Je geeft daarmee namelijk de boodschap dat zij, ondanks een escalatie, er nog steeds mag zijn en nog even welkom is als daarvoor. Ze kan dus kennelijk best een potje bij je breken, en dat biedt veiligheid.
Snap je een beetje waar ik heen wil?
maandag 23 mei 2016 19:14
maandag 23 mei 2016 19:23
quote:tinnifin schreef op 23 mei 2016 @ 18:48:
To, wat ik niet snap: waarom raakt ze je zo op dit punt? Waarom reageer jij niet onverschillig op dit aparte gedrag. Wat is het precies waar je op aanslaat?
Ik weet het niet precies, meestal kan ik over een hoop mijn schouders ophalen. Maar denk dat het de combinatie is van dat het a) om mijn kind gaat welke haar nooit wat gedaan heeft (als ze vind dat anderen het teveel aandacht geven moet ze dat tegen hen zeggen en niet het kind kwalijk nemen) en b) hoe ze ook mijn broer behandelt door dit gedrag. Immers laat zij zo zien dat ze het okee vind om iemand, in dit geval een kind van anderhalf notabene, waar mijn broer heel veel van houdr af te zeiken.
En het verwart me omdat ik niet weet hoe je uberhaupt zulke dingen uit kan spreken, noch iemand zo kan behandelen.
To, wat ik niet snap: waarom raakt ze je zo op dit punt? Waarom reageer jij niet onverschillig op dit aparte gedrag. Wat is het precies waar je op aanslaat?
Ik weet het niet precies, meestal kan ik over een hoop mijn schouders ophalen. Maar denk dat het de combinatie is van dat het a) om mijn kind gaat welke haar nooit wat gedaan heeft (als ze vind dat anderen het teveel aandacht geven moet ze dat tegen hen zeggen en niet het kind kwalijk nemen) en b) hoe ze ook mijn broer behandelt door dit gedrag. Immers laat zij zo zien dat ze het okee vind om iemand, in dit geval een kind van anderhalf notabene, waar mijn broer heel veel van houdr af te zeiken.
En het verwart me omdat ik niet weet hoe je uberhaupt zulke dingen uit kan spreken, noch iemand zo kan behandelen.
maandag 23 mei 2016 19:25
quote:-NummerZoveel- schreef op 23 mei 2016 @ 19:11:
Als ze erg onzeker is, dan is haar houding haar "natuurlijke afweermechanisme". Door kritiek en lastige vragen, wordt ze bevestigd in haar onzekerheid, en zal dat gedrag dus versterken omdat ze nog meer de behoefte voelt om haar afweermechanisme in te zetten.
Wat je kunt doen om dat te verbeteren, is haar het gevoel geven dat ze bij jullie veilig is. Dat ze, ondanks al haar nukken en rare fratsen, geaccepteerd blijft als schoonzus.
Dat betekent natuurlijk niet dat je alles maar moet pikken en haar nooit eens ergens op aan mag spreken. Integendeel zelfs; juist door na zo'n escalatie weer contact te zoeken, zelf je excuses aan te bieden en eerlijk en open te zijn over wat er mis ging (ook in haar gedrag), versterk je het gevoel van veiligheid. Je geeft daarmee namelijk de boodschap dat zij, ondanks een escalatie, er nog steeds mag zijn en nog even welkom is als daarvoor. Ze kan dus kennelijk best een potje bij je breken, en dat biedt veiligheid.
Snap je een beetje waar ik heen wil?
Ja, ik snap wat je bedoelt. Vind het erg moeilijk maar wil het zeker een kans geven. Het liefst heb ik dat zij eerst haar excuus aan zou bieden maar het lijkt me dat ik dat dus niet hoef te verwachten. Leuk is anders maar wil de eerste stap nu nog wel zetten.
Echter ben ik er anders ook wel een beetje klaar mee als het niet lukt (al verwacht ik natuurlijk geen complete omslag in een keer, maar wel het gevoel de goede richting op te gaan). Echt nogmaals heel erg bedankt!
Als ze erg onzeker is, dan is haar houding haar "natuurlijke afweermechanisme". Door kritiek en lastige vragen, wordt ze bevestigd in haar onzekerheid, en zal dat gedrag dus versterken omdat ze nog meer de behoefte voelt om haar afweermechanisme in te zetten.
Wat je kunt doen om dat te verbeteren, is haar het gevoel geven dat ze bij jullie veilig is. Dat ze, ondanks al haar nukken en rare fratsen, geaccepteerd blijft als schoonzus.
Dat betekent natuurlijk niet dat je alles maar moet pikken en haar nooit eens ergens op aan mag spreken. Integendeel zelfs; juist door na zo'n escalatie weer contact te zoeken, zelf je excuses aan te bieden en eerlijk en open te zijn over wat er mis ging (ook in haar gedrag), versterk je het gevoel van veiligheid. Je geeft daarmee namelijk de boodschap dat zij, ondanks een escalatie, er nog steeds mag zijn en nog even welkom is als daarvoor. Ze kan dus kennelijk best een potje bij je breken, en dat biedt veiligheid.
Snap je een beetje waar ik heen wil?
Ja, ik snap wat je bedoelt. Vind het erg moeilijk maar wil het zeker een kans geven. Het liefst heb ik dat zij eerst haar excuus aan zou bieden maar het lijkt me dat ik dat dus niet hoef te verwachten. Leuk is anders maar wil de eerste stap nu nog wel zetten.
Echter ben ik er anders ook wel een beetje klaar mee als het niet lukt (al verwacht ik natuurlijk geen complete omslag in een keer, maar wel het gevoel de goede richting op te gaan). Echt nogmaals heel erg bedankt!
maandag 23 mei 2016 19:28
quote:Falathiel schreef op 23 mei 2016 @ 18:50:
je mag van mij best niet van kinderen houden en er niks mee hebben. Maar dan heb je toch nog wel het fatsoen om bepaalde opmerkingen voor je te houden. Dat je ze denkt vind ik prima, maar je zegt ze dan toch niet. En zeker niet waar die kinderen ook bij zijn. Voor mij zou het dan ook gauw klaar zijn. Als ze zo tegen mijn kind zou doen, hoeft ze niet meer binnen te komen. Ik zou mij verontschuldigen tegenover mijn broer dat het zo moet, maar dat dat toch echt mijn grens over gaat.Dat is voor mij ook wel de volgende stap als we er niet uit kunnen komen. Ik zou niet willen dat mijn kind dit soort opmerkingen straks echt bewust mee krijgt. Maar ik hoop toch een manier te vinden om normaal door een deur te kunnen, of in ieder geval in dezelfde ruimte te zijn. Heb weinig zin in jaren een ongemakkelijke sfeer op verjaar- en feestdagen.
je mag van mij best niet van kinderen houden en er niks mee hebben. Maar dan heb je toch nog wel het fatsoen om bepaalde opmerkingen voor je te houden. Dat je ze denkt vind ik prima, maar je zegt ze dan toch niet. En zeker niet waar die kinderen ook bij zijn. Voor mij zou het dan ook gauw klaar zijn. Als ze zo tegen mijn kind zou doen, hoeft ze niet meer binnen te komen. Ik zou mij verontschuldigen tegenover mijn broer dat het zo moet, maar dat dat toch echt mijn grens over gaat.Dat is voor mij ook wel de volgende stap als we er niet uit kunnen komen. Ik zou niet willen dat mijn kind dit soort opmerkingen straks echt bewust mee krijgt. Maar ik hoop toch een manier te vinden om normaal door een deur te kunnen, of in ieder geval in dezelfde ruimte te zijn. Heb weinig zin in jaren een ongemakkelijke sfeer op verjaar- en feestdagen.
maandag 23 mei 2016 19:31
quote:Dormouse schreef op 23 mei 2016 @ 19:25:
[...]
Ja, ik snap wat je bedoelt. Vind het erg moeilijk maar wil het zeker een kans geven. Het liefst heb ik dat zij eerst haar excuus aan zou bieden maar het lijkt me dat ik dat dus niet hoef te verwachten. Leuk is anders maar wil de eerste stap nu nog wel zetten.
Echter ben ik er anders ook wel een beetje klaar mee als het niet lukt (al verwacht ik natuurlijk geen complete omslag in een keer, maar wel het gevoel de goede richting op te gaan). Echt nogmaals heel erg bedankt!Niet te hoge verwachtingen hebben, dan komt het vast goed. Probeer je eens voor te stellen hoe leuk en gezellig het zou kunnen worden als zij nu eindelijk eens uit haar schulp krijgt, vrolijk bij jou op de bank zit, en je af en toe zelfs met haar om de capriolen van jouw kind kunt lachen. Dat zou toch voor iedereen geweldig zijn? Misschien is het een utopie, maar het zal in elk geval niet hebben gelegen aan jouw inzet.
[...]
Ja, ik snap wat je bedoelt. Vind het erg moeilijk maar wil het zeker een kans geven. Het liefst heb ik dat zij eerst haar excuus aan zou bieden maar het lijkt me dat ik dat dus niet hoef te verwachten. Leuk is anders maar wil de eerste stap nu nog wel zetten.
Echter ben ik er anders ook wel een beetje klaar mee als het niet lukt (al verwacht ik natuurlijk geen complete omslag in een keer, maar wel het gevoel de goede richting op te gaan). Echt nogmaals heel erg bedankt!Niet te hoge verwachtingen hebben, dan komt het vast goed. Probeer je eens voor te stellen hoe leuk en gezellig het zou kunnen worden als zij nu eindelijk eens uit haar schulp krijgt, vrolijk bij jou op de bank zit, en je af en toe zelfs met haar om de capriolen van jouw kind kunt lachen. Dat zou toch voor iedereen geweldig zijn? Misschien is het een utopie, maar het zal in elk geval niet hebben gelegen aan jouw inzet.
maandag 23 mei 2016 19:34
quote:-NummerZoveel- schreef op 23 mei 2016 @ 19:31:
[...]
Niet te hoge verwachtingen hebben, dan komt het vast goed. Probeer je eens voor te stellen hoe leuk en gezellig het zou kunnen worden als zij nu eindelijk eens uit haar schulp krijgt, vrolijk bij jou op de bank zit, en je af en toe zelfs met haar om de capriolen van jouw kind kunt lachen. Dat zou toch voor iedereen geweldig zijn? Misschien is het een utopie, maar het zal in elk geval niet hebben gelegen aan jouw inzet.Dat laatste voornamelijk, ik wil tegen mezelf kunnen zeggen dat ik er in elk geval alles aan gedaan heb. En als het uiteindelijk nog gezellig wordt zou dat helemaal mooi zijn. Denk dat het ergens ook wel verschil gaat maken als het kind ouder is en ook kan praten en dus niet kwijlt/gilt/snot overal etc. Althans, dat hoop ik hahaha. Zou al fijn zijn als ze ten minste niet meer hardop zo negatief is dat zure gezicht is vrij eenvoudig te negeren als ik zie hoeveel pret kind en broer hebben in dezelfde kamer
[...]
Niet te hoge verwachtingen hebben, dan komt het vast goed. Probeer je eens voor te stellen hoe leuk en gezellig het zou kunnen worden als zij nu eindelijk eens uit haar schulp krijgt, vrolijk bij jou op de bank zit, en je af en toe zelfs met haar om de capriolen van jouw kind kunt lachen. Dat zou toch voor iedereen geweldig zijn? Misschien is het een utopie, maar het zal in elk geval niet hebben gelegen aan jouw inzet.Dat laatste voornamelijk, ik wil tegen mezelf kunnen zeggen dat ik er in elk geval alles aan gedaan heb. En als het uiteindelijk nog gezellig wordt zou dat helemaal mooi zijn. Denk dat het ergens ook wel verschil gaat maken als het kind ouder is en ook kan praten en dus niet kwijlt/gilt/snot overal etc. Althans, dat hoop ik hahaha. Zou al fijn zijn als ze ten minste niet meer hardop zo negatief is dat zure gezicht is vrij eenvoudig te negeren als ik zie hoeveel pret kind en broer hebben in dezelfde kamer
maandag 23 mei 2016 19:35
quote:Caviahaar schreef op 23 mei 2016 @ 18:13:
[...]
Dit dus. Kan me goed indenken dat je er op gegeven moment helemaal simpel van wordt als ieder bezoek draait om het eerste prinsje/prinsesje. Als je broer al een keer heeft aangegeven op een ander moment te komen vanwege het gehuil, ben ik heel benieuwd naar het verhaal van de schoonzus.Het eerste prins(es)je? Nu wek je de indruk dat het aan TO en haar familie ligt die het kindje extreem verwennen. De broer heeft tevens aangegeven dat hij graag bij zijn zus en haar kind wil blijven langskomen omdat ie zo dol is op het kind. Lijkt me op zich basis fatsoen andermans kind geen "mormel" te noemen of gillend naar buiten te rennen als ze in haar broek poept. Als je een volwassen mens bent en bij anderen op bezoek.
[...]
Dit dus. Kan me goed indenken dat je er op gegeven moment helemaal simpel van wordt als ieder bezoek draait om het eerste prinsje/prinsesje. Als je broer al een keer heeft aangegeven op een ander moment te komen vanwege het gehuil, ben ik heel benieuwd naar het verhaal van de schoonzus.Het eerste prins(es)je? Nu wek je de indruk dat het aan TO en haar familie ligt die het kindje extreem verwennen. De broer heeft tevens aangegeven dat hij graag bij zijn zus en haar kind wil blijven langskomen omdat ie zo dol is op het kind. Lijkt me op zich basis fatsoen andermans kind geen "mormel" te noemen of gillend naar buiten te rennen als ze in haar broek poept. Als je een volwassen mens bent en bij anderen op bezoek.
maandag 23 mei 2016 19:39
Zou het niet lukken bij hun om een kindje te krijgen ? Ik herken het gedrag helemaal namelijk, ik ken ook iemand die altijd tegen haar broer en schoonzus zat te verkondigen hoe vervelend ze de kinderen vond en dat ze er noooit aan ging beginnen en dat ze nooit zulke onopgevoede kinderen zou hebben als haar schoonzus. Dat zei ze ook gewoon waar iedereen bij was. Vele jaren later was ze zelf zwanger en bleek dat ze al jaren bezig waren om een kind te krijgen en dat het niet lukte. Haar frustraties reageerde ze af op de mensen die het dichtst op haar heen stonden terwijl ze het beter had kunnen vertellen wat er speelde. Dan had ze nog een goed contact gehad met haar broer.
maandag 23 mei 2016 19:41
Vervelend allemaal. Nummerzoveel geeft veel wijze en nuttige adviezen lees ik zo.
Ik zou het weer niet met je broer erover hebben, hij weet zelf ook wel dat het niet lekker gaat, je zet hem zo alleen maar tussen beide vuren en zo maak je het moeilijk voor hem.
Om nou de gehele schuld bij je schoonzus neer te leggen vind ik niet eerlijk, want jullie liggen elkaar niet. Dat ligt niet alleen aan haar. En ik vraag mij af of dit nog te lijmen is, want als iemand 'oprotten' zegt, ongeacht of het terecht is of niet, kom ik niet meer terug.
Ik vraag mij af: ben jij een dominant type en zij een veel rustiger type, zodat ze zich overdonderd voelt door jou? Misschien kan ze verbaal niet tegen je op en pleegt op deze manier verzet.
Ik zou het weer niet met je broer erover hebben, hij weet zelf ook wel dat het niet lekker gaat, je zet hem zo alleen maar tussen beide vuren en zo maak je het moeilijk voor hem.
Om nou de gehele schuld bij je schoonzus neer te leggen vind ik niet eerlijk, want jullie liggen elkaar niet. Dat ligt niet alleen aan haar. En ik vraag mij af of dit nog te lijmen is, want als iemand 'oprotten' zegt, ongeacht of het terecht is of niet, kom ik niet meer terug.
Ik vraag mij af: ben jij een dominant type en zij een veel rustiger type, zodat ze zich overdonderd voelt door jou? Misschien kan ze verbaal niet tegen je op en pleegt op deze manier verzet.
maandag 23 mei 2016 19:41
quote:Caviahaar schreef op 23 mei 2016 @ 18:13:
[...]
Dit dus. Kan me goed indenken dat je er op gegeven moment helemaal simpel van wordt als ieder bezoek draait om het eerste prinsje/prinsesje. Als je broer al een keer heeft aangegeven op een ander moment te komen vanwege het gehuil, ben ik heel benieuwd naar het verhaal van de schoonzus.
Degene die aangaf een andere keer te komen ivm gehuil was mijn zwager, die net als schoonzus niet dol is op kinderen maar er dus wel zonder gemene opmerkingen te maken mee om kan gaan.
Daarnaast snap ik heel goed dat ze er soms wat simpel van wordt, helemaal in vlak na de geboorte was het best (te) veel, ik word er zelf ook wel eens simpel van en heb dit ook met mijn ouders besproken.
Echter vind ik wel dat als de de kern van het probleem is, ze dit aan moet kaarten bij de personen die het verwennen/praten over doen, en het niet moet afreageren op een kind wat nog niet eens kan praten.
[...]
Dit dus. Kan me goed indenken dat je er op gegeven moment helemaal simpel van wordt als ieder bezoek draait om het eerste prinsje/prinsesje. Als je broer al een keer heeft aangegeven op een ander moment te komen vanwege het gehuil, ben ik heel benieuwd naar het verhaal van de schoonzus.
Degene die aangaf een andere keer te komen ivm gehuil was mijn zwager, die net als schoonzus niet dol is op kinderen maar er dus wel zonder gemene opmerkingen te maken mee om kan gaan.
Daarnaast snap ik heel goed dat ze er soms wat simpel van wordt, helemaal in vlak na de geboorte was het best (te) veel, ik word er zelf ook wel eens simpel van en heb dit ook met mijn ouders besproken.
Echter vind ik wel dat als de de kern van het probleem is, ze dit aan moet kaarten bij de personen die het verwennen/praten over doen, en het niet moet afreageren op een kind wat nog niet eens kan praten.
maandag 23 mei 2016 19:42
quote:Dormouse schreef op 23 mei 2016 @ 16:53:
[...]
Ai, dat verklaart dan achteraf inderdaad veel. Ik denk niet dat dat hier het geval is, en dan niet eens zozeer om wat zij zegt maar omdat mijn broer al van jongs af aan geuit heeft zelf geen kinderen te willen en al helemaal niet wanneer hij nog geen vast inkomen heeft (studie). We hebben een hele hechte band en zou zeer verbaasd zijn als hij van gedachte veranderd zou zijn. Maar het kan natuurlijk altijd.Misschien is dat juist het probleem: zij wil wel maar hij nog niet?
[...]
Ai, dat verklaart dan achteraf inderdaad veel. Ik denk niet dat dat hier het geval is, en dan niet eens zozeer om wat zij zegt maar omdat mijn broer al van jongs af aan geuit heeft zelf geen kinderen te willen en al helemaal niet wanneer hij nog geen vast inkomen heeft (studie). We hebben een hele hechte band en zou zeer verbaasd zijn als hij van gedachte veranderd zou zijn. Maar het kan natuurlijk altijd.Misschien is dat juist het probleem: zij wil wel maar hij nog niet?
maandag 23 mei 2016 19:46
quote:Hoezitdit schreef op 23 mei 2016 @ 19:41:
Vervelend allemaal. Nummerzoveel geeft veel wijze en nuttige adviezen lees ik zo.
Ik zou het weer niet met je broer erover hebben, hij weet zelf ook wel dat het niet lekker gaat, je zet hem zo alleen maar tussen beide vuren en zo maak je het moeilijk voor hem.
Om nou de gehele schuld bij je schoonzus neer te leggen vind ik niet eerlijk, want jullie liggen elkaar niet. Dat ligt niet alleen aan haar. En ik vraag mij af of dit nog te lijmen is, want als iemand 'oprotten' zegt, ongeacht of het terecht is of niet, kom ik niet meer terug.
Ik vraag mij af: ben jij een dominant type en zij een veel rustiger type, zodat ze zich overdonderd voelt door jou? Misschien kan ze verbaal niet tegen je op en pleegt op deze manier verzet.
Over het algemeen heb ik een vrij dominant karakter ja. Vanaf de eerste onmoeting merkte ik dat ze vrij verlegen was en heb ik geprobeerd haar de ruimte te geven, maar wellicht niet op een goede manier. Dat is alleen lastig in te schatten als iemand de eerste twee jaar dat je elkaar kent nauwelijks een woord met je wisselt.
Ik wil sowieso nog wel even sorry tegen mijn broer zeggen maar het inderdaad niet erger proberen te maken dan het is. Al ben ik erg benieuwd hoe hij het ervaart dat zij gemeen is tegen een kleintje waar hij dol op is. Het doet me namelijk wel zeer dat zij dus zo ook met iemand van wie hij veel houd omgaat. Wat hij er verder mee doet is natuurlijk aan hem, hij moet met haar samen leven, ik hoef haar gelukkig niet zo vaak te zien.
Of het te lijmen is weet ik ook niet, en dat ligt inderdaad niet alleen aan haar. Waar twee kijven hebben er twee schuld uiteraard, wel ben ik benieuwd waar mijn "schuld" ligt en of het iets is wat ik makkelijk anders kan doen als dat het contact verbetert. Wil ze na die opmerking niet meer terugkomen dan is dat wat mij betreft jammer maar helaas. Ik wil het alleen liever voorkomen uit de angst dat het de band met mijn broer zal schaden.
Vervelend allemaal. Nummerzoveel geeft veel wijze en nuttige adviezen lees ik zo.
Ik zou het weer niet met je broer erover hebben, hij weet zelf ook wel dat het niet lekker gaat, je zet hem zo alleen maar tussen beide vuren en zo maak je het moeilijk voor hem.
Om nou de gehele schuld bij je schoonzus neer te leggen vind ik niet eerlijk, want jullie liggen elkaar niet. Dat ligt niet alleen aan haar. En ik vraag mij af of dit nog te lijmen is, want als iemand 'oprotten' zegt, ongeacht of het terecht is of niet, kom ik niet meer terug.
Ik vraag mij af: ben jij een dominant type en zij een veel rustiger type, zodat ze zich overdonderd voelt door jou? Misschien kan ze verbaal niet tegen je op en pleegt op deze manier verzet.
Over het algemeen heb ik een vrij dominant karakter ja. Vanaf de eerste onmoeting merkte ik dat ze vrij verlegen was en heb ik geprobeerd haar de ruimte te geven, maar wellicht niet op een goede manier. Dat is alleen lastig in te schatten als iemand de eerste twee jaar dat je elkaar kent nauwelijks een woord met je wisselt.
Ik wil sowieso nog wel even sorry tegen mijn broer zeggen maar het inderdaad niet erger proberen te maken dan het is. Al ben ik erg benieuwd hoe hij het ervaart dat zij gemeen is tegen een kleintje waar hij dol op is. Het doet me namelijk wel zeer dat zij dus zo ook met iemand van wie hij veel houd omgaat. Wat hij er verder mee doet is natuurlijk aan hem, hij moet met haar samen leven, ik hoef haar gelukkig niet zo vaak te zien.
Of het te lijmen is weet ik ook niet, en dat ligt inderdaad niet alleen aan haar. Waar twee kijven hebben er twee schuld uiteraard, wel ben ik benieuwd waar mijn "schuld" ligt en of het iets is wat ik makkelijk anders kan doen als dat het contact verbetert. Wil ze na die opmerking niet meer terugkomen dan is dat wat mij betreft jammer maar helaas. Ik wil het alleen liever voorkomen uit de angst dat het de band met mijn broer zal schaden.
maandag 23 mei 2016 19:52
quote:Incubus2016 schreef op 23 mei 2016 @ 19:42:
[...]
Misschien is dat juist het probleem: zij wil wel maar hij nog niet?
Het kan al denk ik van niet eerlijk gezegd, de walging straalt er echt van af. Wederom een verschil in ons karakter misschien maar toen ik de jaren voor de geboorte van ons kind worstelde met miskramen en kinderloosheid heb ik het er erg moeilijk mee gehad maar nooit op de kinderen afgereageerd. Maar daar is iedereen misschien wel anders in.
Dat hij nog niet wil staat wel vast (afgaande op wat hij vertelt erover), eigenlijk uberhaupt niet, maar ik kan me niet voorstellen dat hij het haar zou "ontnemen" als het echt haar grootste wens is, al zou het niet nu zijn. Hij draagt haar echt op handen (of misschien is dit wel de grens omdat hij al zoveel doet).
Kan het wel voorzichtig proberen te achterhalen mocht het onduidelijk blijven waar haar gedrag vandaan komt/de relatie niet verbetert, voor ik het dan helemaal af zou schrijven. Is in ieder geval geen vraag die ik snel zal stellen, wij zijn ook altijd heel gesloten geweest mbt onze pogingen kinderen te krijgen en kan me dus goed indenken dat als er zoiets speelt ze het tussen hun twee willen houden.
[...]
Misschien is dat juist het probleem: zij wil wel maar hij nog niet?
Het kan al denk ik van niet eerlijk gezegd, de walging straalt er echt van af. Wederom een verschil in ons karakter misschien maar toen ik de jaren voor de geboorte van ons kind worstelde met miskramen en kinderloosheid heb ik het er erg moeilijk mee gehad maar nooit op de kinderen afgereageerd. Maar daar is iedereen misschien wel anders in.
Dat hij nog niet wil staat wel vast (afgaande op wat hij vertelt erover), eigenlijk uberhaupt niet, maar ik kan me niet voorstellen dat hij het haar zou "ontnemen" als het echt haar grootste wens is, al zou het niet nu zijn. Hij draagt haar echt op handen (of misschien is dit wel de grens omdat hij al zoveel doet).
Kan het wel voorzichtig proberen te achterhalen mocht het onduidelijk blijven waar haar gedrag vandaan komt/de relatie niet verbetert, voor ik het dan helemaal af zou schrijven. Is in ieder geval geen vraag die ik snel zal stellen, wij zijn ook altijd heel gesloten geweest mbt onze pogingen kinderen te krijgen en kan me dus goed indenken dat als er zoiets speelt ze het tussen hun twee willen houden.
maandag 23 mei 2016 19:59
Ik kan het me ook niet voorstellen dat je je dan op zo'n manier gedraagt, maar ik heb mensen rare dingen zien doen onder invloed van jaloezie. Zou er ook niet zozeer expliciet naar vragen, maar misschien geeft de gedachte dat dit haar gedrag veroorzaakt (als je de andere dingen hebt uitgesloten) je de ruimte om haar gedrag tot op zekere hoogte te "handelen".
