Relaties
alle pijlers
Schoonzus: Dilemma
maandag 23 mei 2016 15:27
Goedemiddag! Ik ben opzoek naar advies/handvaten met betrekking tot hoe ik om kan gaan met mijn schoonzus.
Kort door de bocht: ik kan d'r niet uitstaan. Maar mijn broer is zeer gelukkig met haar en uit respect voor hem en zijn relatie is ze hier altijd welkom geweest. Nu wil ik haar eigenlijk niet meer over de vloer hebben. De reden hiervoor is hoe ze mijn kind benadert.
Ze houd niet van kinderen en dat steekt ze niet onder stoelem of banken. An sich natuurlijk prima. Alleen omdat ik wel gek ben op kinderen hoeft een ander dat nog niet te zijn en ik verwacht ook heus niet dat ze mijn kind fantastisch vind. Ze mag het ook best uiten natuurlijk, haar mening, moet ze helemaal zelf weten. Maar de manier waarop! Constant commentaar, elke keer weer vertellen dat zij er dus echt niet aan moet denken kinderen te hebben (en dan helemaal zo-een), nooit een positief woord, nadrukkelijk met de armen over elkaar en een zuur gezicht gaan zitten als kind z'n dag niet heeft en wat jengelt terwijl ze op bezoek zijn. Er kan nooit een vriendelijk woord af, en het kind kan niks goed doen in haar ogen. Alles is vies/luidruchtig noem maar op.
Ik hoef echt geen ongemeende complimentjes, maar het is toch niet te veel gevraagd dat, als ze niks positiefs te zeggen heeft, ze niks zegt? Of dat ze gewoon lekker niet meer langskomt als het haar zo tegenstaat?
Sowieso is ze Nellie Negatief, niets of niemand is goed en zijzelf is perfect (komt voor een deel uit haar onzekerheid, maar dat is een verklaring en in mijn ogen geen excuus).
Ik heb het er uiteraard met mijn broer over gehad. Gelukkig begreep hij mij en de laatste keer zei hij er ook wat van tegen haar. Gevolg, mevrouw zat weer met een zuur gezicht op de klok te kijken en haar tijd uit te zitten. Gelukkig komt ze niet al te vaak mee.
De laatste keer dat ze er waren dacht ik echt dat ik gek werd, en heb ik mezelf tegen moeten houden haar niet aan te vliegen. In plaats daarvan heb ik ze de deur uitgezet. Dit voelde enorm lullig tegenover mijn broer, maar ik was en ben er echt klaar mee. Ik ben nu op het punt dat mijn man en ik haar hier dus niet meer willen zien, maar dat vind ik eigenlijk geen oplossing. Immers zou ik het ook erg vervelend vinden als mijn man niet welkom zou zijn bij mijn broer. Mijn vraag is dus of iemand handvaten voor mij heeft hoe ik ermee om kan gaan als ze hier is of ik haar ergans anders zie. Beleefde verzoeken helpen niet, en tot tien tellen wordt ook verdomd lastig.
De zomer komt er immers weer aan en ik kan haar niet vermijden, zelfs als ze al niet meer hier langs zou komen zie ik haar natuurlijk nog regelmatig bij familie bijeenkomsten. Daar haar ontlopen is lastig want mijn broer is echt verzot op ons kind en om een of andere reden kan zijn vriendin geen meter bij hem uit de buurt blijven en zit dus aan hem vastgeplakt en staat er dan weer zuur en vals bij te zijn.
Bij voorbaat dank voor het lezen van het lange en wat warrige verhaal en eventueel advies. De zo
Kort door de bocht: ik kan d'r niet uitstaan. Maar mijn broer is zeer gelukkig met haar en uit respect voor hem en zijn relatie is ze hier altijd welkom geweest. Nu wil ik haar eigenlijk niet meer over de vloer hebben. De reden hiervoor is hoe ze mijn kind benadert.
Ze houd niet van kinderen en dat steekt ze niet onder stoelem of banken. An sich natuurlijk prima. Alleen omdat ik wel gek ben op kinderen hoeft een ander dat nog niet te zijn en ik verwacht ook heus niet dat ze mijn kind fantastisch vind. Ze mag het ook best uiten natuurlijk, haar mening, moet ze helemaal zelf weten. Maar de manier waarop! Constant commentaar, elke keer weer vertellen dat zij er dus echt niet aan moet denken kinderen te hebben (en dan helemaal zo-een), nooit een positief woord, nadrukkelijk met de armen over elkaar en een zuur gezicht gaan zitten als kind z'n dag niet heeft en wat jengelt terwijl ze op bezoek zijn. Er kan nooit een vriendelijk woord af, en het kind kan niks goed doen in haar ogen. Alles is vies/luidruchtig noem maar op.
Ik hoef echt geen ongemeende complimentjes, maar het is toch niet te veel gevraagd dat, als ze niks positiefs te zeggen heeft, ze niks zegt? Of dat ze gewoon lekker niet meer langskomt als het haar zo tegenstaat?
Sowieso is ze Nellie Negatief, niets of niemand is goed en zijzelf is perfect (komt voor een deel uit haar onzekerheid, maar dat is een verklaring en in mijn ogen geen excuus).
Ik heb het er uiteraard met mijn broer over gehad. Gelukkig begreep hij mij en de laatste keer zei hij er ook wat van tegen haar. Gevolg, mevrouw zat weer met een zuur gezicht op de klok te kijken en haar tijd uit te zitten. Gelukkig komt ze niet al te vaak mee.
De laatste keer dat ze er waren dacht ik echt dat ik gek werd, en heb ik mezelf tegen moeten houden haar niet aan te vliegen. In plaats daarvan heb ik ze de deur uitgezet. Dit voelde enorm lullig tegenover mijn broer, maar ik was en ben er echt klaar mee. Ik ben nu op het punt dat mijn man en ik haar hier dus niet meer willen zien, maar dat vind ik eigenlijk geen oplossing. Immers zou ik het ook erg vervelend vinden als mijn man niet welkom zou zijn bij mijn broer. Mijn vraag is dus of iemand handvaten voor mij heeft hoe ik ermee om kan gaan als ze hier is of ik haar ergans anders zie. Beleefde verzoeken helpen niet, en tot tien tellen wordt ook verdomd lastig.
De zomer komt er immers weer aan en ik kan haar niet vermijden, zelfs als ze al niet meer hier langs zou komen zie ik haar natuurlijk nog regelmatig bij familie bijeenkomsten. Daar haar ontlopen is lastig want mijn broer is echt verzot op ons kind en om een of andere reden kan zijn vriendin geen meter bij hem uit de buurt blijven en zit dus aan hem vastgeplakt en staat er dan weer zuur en vals bij te zijn.
Bij voorbaat dank voor het lezen van het lange en wat warrige verhaal en eventueel advies. De zo
maandag 23 mei 2016 20:03
quote:Dormouse schreef op 23 mei 2016 @ 19:46:
[...]
Over het algemeen heb ik een vrij dominant karakter ja. Vanaf de eerste onmoeting merkte ik dat ze vrij verlegen was en heb ik geprobeerd haar de ruimte te geven, maar wellicht niet op een goede manier. Dat is alleen lastig in te schatten als iemand de eerste twee jaar dat je elkaar kent nauwelijks een woord met je wisselt.
Ik wil sowieso nog wel even sorry tegen mijn broer zeggen maar het inderdaad niet erger proberen te maken dan het is. Al ben ik erg benieuwd hoe hij het ervaart dat zij gemeen is tegen een kleintje waar hij dol op is. Het doet me namelijk wel zeer dat zij dus zo ook met iemand van wie hij veel houd omgaat. Wat hij er verder mee doet is natuurlijk aan hem, hij moet met haar samen leven, ik hoef haar gelukkig niet zo vaak te zien.
Of het te lijmen is weet ik ook niet, en dat ligt inderdaad niet alleen aan haar. Waar twee kijven hebben er twee schuld uiteraard, wel ben ik benieuwd waar mijn "schuld" ligt en of het iets is wat ik makkelijk anders kan doen als dat het contact verbetert. Wil ze na die opmerking niet meer terugkomen dan is dat wat mij betreft jammer maar helaas. Ik wil het alleen liever voorkomen uit de angst dat het de band met mijn broer zal schaden.
Ja, helemaal duidelijk.
Ik herken mij tot zover in je schoonzus dat ik ook moeite met overheersende mensen heb. Je kan je daar heel klein bij voelen. En ja, dat zal met mijzelf te maken hebben, maar de leukste contacten heb ik met mensen die wat zachter en geïnteresseerd zijn. Nu zeg ik niet dat jij zo bent, want dat weet ik natuurlijk niet. Ik kon/kan dichtklappen bij overheersende mensen en zal ze zeker niet opzoeken.
Jij zal je niet bewust zijn hoe je overkomt, maar dit is wel duidelijk een verhaal waar twee kanten aan zitten. NIet dat haar opmerkingen netjes zijn, maar ik denk dat het een soort 'stil' verzet tegen je is.
Nu vraag ik mij wel af waarom ze altijd mee gaat? Zijn jullie zo close met elkaar?
Je zou eens kunnen kijken naar het enneagram, dan zal je zien dat jullie erg in elkaars allergie zitten.
Verder zou ik het zoveel mogelijk proberen los te laten. Als jij al dominant bent, zal ze zich waarschijnlijk flink bedreigd voelen als jij met haar wil praten en zal ze verwachten dat ze weer een veeg uit de pan krijgt.
[...]
Over het algemeen heb ik een vrij dominant karakter ja. Vanaf de eerste onmoeting merkte ik dat ze vrij verlegen was en heb ik geprobeerd haar de ruimte te geven, maar wellicht niet op een goede manier. Dat is alleen lastig in te schatten als iemand de eerste twee jaar dat je elkaar kent nauwelijks een woord met je wisselt.
Ik wil sowieso nog wel even sorry tegen mijn broer zeggen maar het inderdaad niet erger proberen te maken dan het is. Al ben ik erg benieuwd hoe hij het ervaart dat zij gemeen is tegen een kleintje waar hij dol op is. Het doet me namelijk wel zeer dat zij dus zo ook met iemand van wie hij veel houd omgaat. Wat hij er verder mee doet is natuurlijk aan hem, hij moet met haar samen leven, ik hoef haar gelukkig niet zo vaak te zien.
Of het te lijmen is weet ik ook niet, en dat ligt inderdaad niet alleen aan haar. Waar twee kijven hebben er twee schuld uiteraard, wel ben ik benieuwd waar mijn "schuld" ligt en of het iets is wat ik makkelijk anders kan doen als dat het contact verbetert. Wil ze na die opmerking niet meer terugkomen dan is dat wat mij betreft jammer maar helaas. Ik wil het alleen liever voorkomen uit de angst dat het de band met mijn broer zal schaden.
Ja, helemaal duidelijk.
Ik herken mij tot zover in je schoonzus dat ik ook moeite met overheersende mensen heb. Je kan je daar heel klein bij voelen. En ja, dat zal met mijzelf te maken hebben, maar de leukste contacten heb ik met mensen die wat zachter en geïnteresseerd zijn. Nu zeg ik niet dat jij zo bent, want dat weet ik natuurlijk niet. Ik kon/kan dichtklappen bij overheersende mensen en zal ze zeker niet opzoeken.
Jij zal je niet bewust zijn hoe je overkomt, maar dit is wel duidelijk een verhaal waar twee kanten aan zitten. NIet dat haar opmerkingen netjes zijn, maar ik denk dat het een soort 'stil' verzet tegen je is.
Nu vraag ik mij wel af waarom ze altijd mee gaat? Zijn jullie zo close met elkaar?
Je zou eens kunnen kijken naar het enneagram, dan zal je zien dat jullie erg in elkaars allergie zitten.
Verder zou ik het zoveel mogelijk proberen los te laten. Als jij al dominant bent, zal ze zich waarschijnlijk flink bedreigd voelen als jij met haar wil praten en zal ze verwachten dat ze weer een veeg uit de pan krijgt.
maandag 23 mei 2016 20:04
quote:Incubus2016 schreef op 23 mei 2016 @ 19:59:
Ik kan het me ook niet voorstellen dat je je dan op zo'n manier gedraagt, maar ik heb mensen rare dingen zien doen onder invloed van jaloezie. Zou er ook niet zozeer expliciet naar vragen, maar misschien geeft de gedachte dat dit haar gedrag veroorzaakt (als je de andere dingen hebt uitgesloten) je de ruimte om haar gedrag tot op zekere hoogte te "handelen".
Dat denk ik ook. Natuurlijk zou er dan nog steeds het een en ander moeten veranderen, maar dan kan ik wat er gebeurd is wel makkelijker achter me laten en met een schone lei beginnen mocht het zo zijn.
Ben erg benieuwd wat er uit het gesprek gaat komen, als ze althans een gesprek aan wil gaan.
Heb haar inmiddels gebeld en voicemail ingesproken met de vraag of ze er wellicht intresse in zou hebben om samen een kop koffie te doen ergens van het weekend om het uit te praten, en aangegeven dat ik het erg jammer vind hoe het gegaan is en het graag gezellig zou hebben. Dat ik hoop dat ze ervoor openstaat en graag van haar hoor of en wanneer ze tijd heeft en haar een prettige avond gewenst.
Ik kan het me ook niet voorstellen dat je je dan op zo'n manier gedraagt, maar ik heb mensen rare dingen zien doen onder invloed van jaloezie. Zou er ook niet zozeer expliciet naar vragen, maar misschien geeft de gedachte dat dit haar gedrag veroorzaakt (als je de andere dingen hebt uitgesloten) je de ruimte om haar gedrag tot op zekere hoogte te "handelen".
Dat denk ik ook. Natuurlijk zou er dan nog steeds het een en ander moeten veranderen, maar dan kan ik wat er gebeurd is wel makkelijker achter me laten en met een schone lei beginnen mocht het zo zijn.
Ben erg benieuwd wat er uit het gesprek gaat komen, als ze althans een gesprek aan wil gaan.
Heb haar inmiddels gebeld en voicemail ingesproken met de vraag of ze er wellicht intresse in zou hebben om samen een kop koffie te doen ergens van het weekend om het uit te praten, en aangegeven dat ik het erg jammer vind hoe het gegaan is en het graag gezellig zou hebben. Dat ik hoop dat ze ervoor openstaat en graag van haar hoor of en wanneer ze tijd heeft en haar een prettige avond gewenst.
maandag 23 mei 2016 20:09
quote:Hoezitdit schreef op 23 mei 2016 @ 20:03:
[...]
Ja, helemaal duidelijk.
Ik herken mij tot zover in je schoonzus dat ik ook moeite met overheersende mensen heb. Je kan je daar heel klein bij voelen. En ja, dat zal met mijzelf te maken hebben, maar de leukste contacten heb ik met mensen die wat zachter en geïnteresseerd zijn. Nu zeg ik niet dat jij zo bent, want dat weet ik natuurlijk niet. Ik kon/kan dichtklappen bij overheersende mensen en zal ze zeker niet opzoeken.
Jij zal je niet bewust zijn hoe je overkomt, maar dit is wel duidelijk een verhaal waar twee kanten aan zitten. NIet dat haar opmerkingen netjes zijn, maar ik denk dat het een soort 'stil' verzet tegen je is.
Nu vraag ik mij wel af waarom ze altijd mee gaat? Zijn jullie zo close met elkaar?
Je zou eens kunnen kijken naar het enneagram, dan zal je zien dat jullie erg in elkaars allergie zitten.
Verder zou ik het zoveel mogelijk proberen los te laten. Als jij al dominant bent, zal ze zich waarschijnlijk flink bedreigd voelen als jij met haar wil praten en zal ze verwachten dat ze weer een veeg uit de pan krijgt.
Om die twee kanten wil ik het graag nog een kans geven. Ik had de indruk dat ze hier echt zichzelf mocht zijn, en dat ik haar in haar waarde heb gelaten, maar daar zit ik waarschijnlijk dus naast. Wel vind ik het heel erg jammer dat ze het dan zo uit als dat het geval is.
Ik hoop dat ze het gesprek nog aan wil gaan en wil/kan zeggen waar het aan ligt zodat we wat makkelijker met elkaar om kunnen gaan. Ten slotte houden we allebei veel van mijn broer en kan ik haar wel uit mijn huis, maar niet uit mijn leven weren.
Waarom ze altijd meegaat weet ik ook niet precies, wel weet ik dat wanneer ik ze samen zie ze echt nooit meer dan twee meter bij hem vandaan is. Ik denk dat wanneer ze vrij is en bij hem kan zijn dat letterlijk elk moment wil doen, ook als dat betekend dat ze bij mij en mijn vervelende kind moet zijn
Bedankt voor je reactie en inzicht
[...]
Ja, helemaal duidelijk.
Ik herken mij tot zover in je schoonzus dat ik ook moeite met overheersende mensen heb. Je kan je daar heel klein bij voelen. En ja, dat zal met mijzelf te maken hebben, maar de leukste contacten heb ik met mensen die wat zachter en geïnteresseerd zijn. Nu zeg ik niet dat jij zo bent, want dat weet ik natuurlijk niet. Ik kon/kan dichtklappen bij overheersende mensen en zal ze zeker niet opzoeken.
Jij zal je niet bewust zijn hoe je overkomt, maar dit is wel duidelijk een verhaal waar twee kanten aan zitten. NIet dat haar opmerkingen netjes zijn, maar ik denk dat het een soort 'stil' verzet tegen je is.
Nu vraag ik mij wel af waarom ze altijd mee gaat? Zijn jullie zo close met elkaar?
Je zou eens kunnen kijken naar het enneagram, dan zal je zien dat jullie erg in elkaars allergie zitten.
Verder zou ik het zoveel mogelijk proberen los te laten. Als jij al dominant bent, zal ze zich waarschijnlijk flink bedreigd voelen als jij met haar wil praten en zal ze verwachten dat ze weer een veeg uit de pan krijgt.
Om die twee kanten wil ik het graag nog een kans geven. Ik had de indruk dat ze hier echt zichzelf mocht zijn, en dat ik haar in haar waarde heb gelaten, maar daar zit ik waarschijnlijk dus naast. Wel vind ik het heel erg jammer dat ze het dan zo uit als dat het geval is.
Ik hoop dat ze het gesprek nog aan wil gaan en wil/kan zeggen waar het aan ligt zodat we wat makkelijker met elkaar om kunnen gaan. Ten slotte houden we allebei veel van mijn broer en kan ik haar wel uit mijn huis, maar niet uit mijn leven weren.
Waarom ze altijd meegaat weet ik ook niet precies, wel weet ik dat wanneer ik ze samen zie ze echt nooit meer dan twee meter bij hem vandaan is. Ik denk dat wanneer ze vrij is en bij hem kan zijn dat letterlijk elk moment wil doen, ook als dat betekend dat ze bij mij en mijn vervelende kind moet zijn
Bedankt voor je reactie en inzicht
maandag 23 mei 2016 20:25
Goed dat je haar gebeld hebt. Ben benieuwd hoe het afloopt.
Nog een tip: als jullie het gesprek aangaan, probeer dan echt naar haar te luisteren. Dan bedoel ik: haar niet in de rede vallen, jezelf niet verdedigen, maar probeer echt te luisteren. Ik snap dat dit moeilijk is, temeer ze zich niet leuk heeft gedragen en dan is de frustratie groot.
Succes alvast!
Nog een tip: als jullie het gesprek aangaan, probeer dan echt naar haar te luisteren. Dan bedoel ik: haar niet in de rede vallen, jezelf niet verdedigen, maar probeer echt te luisteren. Ik snap dat dit moeilijk is, temeer ze zich niet leuk heeft gedragen en dan is de frustratie groot.
Succes alvast!
maandag 23 mei 2016 20:29
quote:Hoezitdit schreef op 23 mei 2016 @ 20:25:
Goed dat je haar gebeld hebt. Ben benieuwd hoe het afloopt.
Nog een tip: als jullie het gesprek aangaan, probeer dan echt naar haar te luisteren. Dan bedoel ik: haar niet in de rede vallen, jezelf niet verdedigen, maar probeer echt te luisteren. Ik snap dat dit moeilijk is, temeer ze zich niet leuk heeft gedragen en dan is de frustratie groot.
Succes alvast!
Dankjewel! Ik weet nu al dat als ze de uitnoding aanneemt het best een uitdaging zijn om de dingen die je noemt inderdaad niet te doen, maar ik zie het maar als een uitdaging mbt zelfbeheersing haha. Hoort ook bij volwassen worden enzo Dat en ik wil oprecht weten wat het probleem is/de oorzaak is voor ik haar compleet "afschrijf" om het zo maar even uit te drukken. Ik hoop dat het een gesprek is waar we echt wat mee kunnen.
Had overigens voorgesteld om de koffie ergens in de stad te drinken, ik hoop dat ze zich dan meer op haar gemak voelt dan bij mij of haar thuis op de bank omdat ze zo weg kan wanneer ze zich niet prettig voelt.
Goed dat je haar gebeld hebt. Ben benieuwd hoe het afloopt.
Nog een tip: als jullie het gesprek aangaan, probeer dan echt naar haar te luisteren. Dan bedoel ik: haar niet in de rede vallen, jezelf niet verdedigen, maar probeer echt te luisteren. Ik snap dat dit moeilijk is, temeer ze zich niet leuk heeft gedragen en dan is de frustratie groot.
Succes alvast!
Dankjewel! Ik weet nu al dat als ze de uitnoding aanneemt het best een uitdaging zijn om de dingen die je noemt inderdaad niet te doen, maar ik zie het maar als een uitdaging mbt zelfbeheersing haha. Hoort ook bij volwassen worden enzo Dat en ik wil oprecht weten wat het probleem is/de oorzaak is voor ik haar compleet "afschrijf" om het zo maar even uit te drukken. Ik hoop dat het een gesprek is waar we echt wat mee kunnen.
Had overigens voorgesteld om de koffie ergens in de stad te drinken, ik hoop dat ze zich dan meer op haar gemak voelt dan bij mij of haar thuis op de bank omdat ze zo weg kan wanneer ze zich niet prettig voelt.
maandag 23 mei 2016 20:36
quote:-NummerZoveel- schreef op 23 mei 2016 @ 19:11:
Als ze erg onzeker is, dan is haar houding haar "natuurlijke afweermechanisme". Door kritiek en lastige vragen, wordt ze bevestigd in haar onzekerheid, en zal dat gedrag dus versterken omdat ze nog meer de behoefte voelt om haar afweermechanisme in te zetten.
Dit is zó waar! Toen ik, als jong en onzeker meisje, in mijn schoonfamilie terecht kwam kreeg ik ook bakken met kritiek over me heen. Ik deed niets goed en was niet goed genoeg. Ik liep compleet over van de stress als ik daar was en ging me defensief gedragen. Wat hun weer munitie gaf om zich af te zetten tegen mij. Het is nooit meer goed gekomen.
Als ze erg onzeker is, dan is haar houding haar "natuurlijke afweermechanisme". Door kritiek en lastige vragen, wordt ze bevestigd in haar onzekerheid, en zal dat gedrag dus versterken omdat ze nog meer de behoefte voelt om haar afweermechanisme in te zetten.
Dit is zó waar! Toen ik, als jong en onzeker meisje, in mijn schoonfamilie terecht kwam kreeg ik ook bakken met kritiek over me heen. Ik deed niets goed en was niet goed genoeg. Ik liep compleet over van de stress als ik daar was en ging me defensief gedragen. Wat hun weer munitie gaf om zich af te zetten tegen mij. Het is nooit meer goed gekomen.
maandag 23 mei 2016 22:24
Ik zou in elk geval de optie open houden dat ze helemaal niet jaloers is, maar gewoon kleine kinderen niet zo leuk vindt. Dan zijn familieuitjes waar kind centraal staat best vervelend.
Als je geen kleine kinderen gewend bent, ben je ook niet goed in een gesprek voeren met talloze onderbrekingen. Plus dat ouders vaak dingen normaal of schattig vinden van hun kroost die voor een buitenstaander toch echt vies of storend zijn.
Als je geen kleine kinderen gewend bent, ben je ook niet goed in een gesprek voeren met talloze onderbrekingen. Plus dat ouders vaak dingen normaal of schattig vinden van hun kroost die voor een buitenstaander toch echt vies of storend zijn.
dinsdag 24 mei 2016 13:23
quote:calvijn1 schreef op 23 mei 2016 @ 18:00:
Waarom breng jij je kind niet eens naar een oppas als jullie iets familie-achtigs hebben.
Kan me best voorstellen dat kindlozen zich gaan irriteren als er steeds zo'n wurm bij zit en iedereen het er steeds over heeft.
Misschien ga ik iets heel raars zeggen, maar zou het een reden kunnen zijn dat wanneer TO haar kind niet naar een oppas brengt bij iets familie-achtigs, omdat kind familie IS?
Mijn zoon was de eerste 9 jaar ook het kind in de familie. Toen hij geboren werd, waren andere nichten/neven al volwassen. Ik heb er werkelijk waar nooit over nagedacht om hem thuis te laten bij familiebijeenkomsten. Om de simpele reden dat hij bij die familie hoort. Ook als hij 3 maanden is, ook als hij 1, 3, 6 jaar is. Dat andere last er van hebben, is precies dat, het probleem van de andere!
TO gaat toch ook niet aan broer vragen of hij zijn partner eens thuis laat bij familie-achtige dingen omdat hij best zou moeten kunnen begrijpen dat de singels zich kunnen gaan irriteren aan hun klefheid?!
Waarom breng jij je kind niet eens naar een oppas als jullie iets familie-achtigs hebben.
Kan me best voorstellen dat kindlozen zich gaan irriteren als er steeds zo'n wurm bij zit en iedereen het er steeds over heeft.
Misschien ga ik iets heel raars zeggen, maar zou het een reden kunnen zijn dat wanneer TO haar kind niet naar een oppas brengt bij iets familie-achtigs, omdat kind familie IS?
Mijn zoon was de eerste 9 jaar ook het kind in de familie. Toen hij geboren werd, waren andere nichten/neven al volwassen. Ik heb er werkelijk waar nooit over nagedacht om hem thuis te laten bij familiebijeenkomsten. Om de simpele reden dat hij bij die familie hoort. Ook als hij 3 maanden is, ook als hij 1, 3, 6 jaar is. Dat andere last er van hebben, is precies dat, het probleem van de andere!
TO gaat toch ook niet aan broer vragen of hij zijn partner eens thuis laat bij familie-achtige dingen omdat hij best zou moeten kunnen begrijpen dat de singels zich kunnen gaan irriteren aan hun klefheid?!
Interviewer: And you see an equivalence between the idea of god and the idea of a fairy or a Leprechaun??? Dawkins: The evidence of both is equally poor! 
dinsdag 24 mei 2016 14:16
quote:IBAOHI schreef op 24 mei 2016 @ 13:23:
[...]
Misschien ga ik iets heel raars zeggen, maar zou het een reden kunnen zijn dat wanneer TO haar kind niet naar een oppas brengt bij iets familie-achtigs, omdat kind familie IS?
Mijn zoon was de eerste 9 jaar ook het kind in de familie. Toen hij geboren werd, waren andere nichten/neven al volwassen. Ik heb er werkelijk waar nooit over nagedacht om hem thuis te laten bij familiebijeenkomsten. Om de simpele reden dat hij bij die familie hoort. Ook als hij 3 maanden is, ook als hij 1, 3, 6 jaar is. Dat andere last er van hebben, is precies dat, het probleem van de andere!
TO gaat toch ook niet aan broer vragen of hij zijn partner eens thuis laat bij familie-achtige dingen omdat hij best zou moeten kunnen begrijpen dat de singels zich kunnen gaan irriteren aan hun klefheid?!Helemaal mee eens, en in dit geval gaat het ook nog eens om bezoekjes van broer en schoonzus aan de TO. Het kind van TO woont daar gewoon.
[...]
Misschien ga ik iets heel raars zeggen, maar zou het een reden kunnen zijn dat wanneer TO haar kind niet naar een oppas brengt bij iets familie-achtigs, omdat kind familie IS?
Mijn zoon was de eerste 9 jaar ook het kind in de familie. Toen hij geboren werd, waren andere nichten/neven al volwassen. Ik heb er werkelijk waar nooit over nagedacht om hem thuis te laten bij familiebijeenkomsten. Om de simpele reden dat hij bij die familie hoort. Ook als hij 3 maanden is, ook als hij 1, 3, 6 jaar is. Dat andere last er van hebben, is precies dat, het probleem van de andere!
TO gaat toch ook niet aan broer vragen of hij zijn partner eens thuis laat bij familie-achtige dingen omdat hij best zou moeten kunnen begrijpen dat de singels zich kunnen gaan irriteren aan hun klefheid?!Helemaal mee eens, en in dit geval gaat het ook nog eens om bezoekjes van broer en schoonzus aan de TO. Het kind van TO woont daar gewoon.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 24 mei 2016 14:20
Ik heb een relatie en irriteer me alsnog aan haar klefheid maar inderdaad, die paar keer per jaar dat we wat als familie doen neem ik mijn kind gewoon mee omdat we als gezin uitgenodigd zijn. Het is ook niet of de uitjes ineens om het kind draaien/anders zijn behalve dat er natuurlijk wel wat (soms wellicht veel) aandacht naar uit gaat. We gaan niet ineens in Ballorig zitten in plaats van bbq'en. Bovendien blijven we zelden de hele dag.
Maar goed, nog niks gehoord als reactie op mijn aanbod. Denk dat ze even tijd nodig heeft of het hoeft gewoon niet meer. Zal het wel zien, heb het in elk geval geprobeerd dan toch?
Maar goed, nog niks gehoord als reactie op mijn aanbod. Denk dat ze even tijd nodig heeft of het hoeft gewoon niet meer. Zal het wel zien, heb het in elk geval geprobeerd dan toch?
dinsdag 24 mei 2016 14:26
Heel vervelende situatie!
Sorry als dit al langsgekomen of ontkracht is (heb niet alles precies gelezen) maar zou het kunnen dat het in de hoek van de jaloezie zit? Misschien wil ze wel graag een kind maar lukt het niet? Of ze ziet dat jouw brief zo gek is op jouw kind en is ze bang dat hij (straks) wel kinderen wil en dat hun relatie onder druk komt te staan? Niet als excuus hoor...maar misschien een verklaring?
Sorry als dit al langsgekomen of ontkracht is (heb niet alles precies gelezen) maar zou het kunnen dat het in de hoek van de jaloezie zit? Misschien wil ze wel graag een kind maar lukt het niet? Of ze ziet dat jouw brief zo gek is op jouw kind en is ze bang dat hij (straks) wel kinderen wil en dat hun relatie onder druk komt te staan? Niet als excuus hoor...maar misschien een verklaring?
dinsdag 24 mei 2016 14:32
quote:iris71 schreef op 24 mei 2016 @ 14:26:
Heel vervelende situatie!
Sorry als dit al langsgekomen of ontkracht is (heb niet alles precies gelezen) maar zou het kunnen dat het in de hoek van de jaloezie zit? Misschien wil ze wel graag een kind maar lukt het niet? Of ze ziet dat jouw brief zo gek is op jouw kind en is ze bang dat hij (straks) wel kinderen wil en dat hun relatie onder druk komt te staan? Niet als excuus hoor...maar misschien een verklaring?Is al langsgekomen, maar lief dat je meedenkt! Ik denk dat het niet in die hoek zit, maar ik hou het wel in mijn achterhoofd dat als er geen andere verklaring is/naar boven komt ik het voorzichtig wil polsen bij mijn broer voor ik haar uit mijn huis/leven (zover dat kan) zet. Zou het erg jammer vinden als het daaruit voort zou komen en ik dat pas over een paar jaar zou weten als de schade al aangericht is zeg maar, maar ben zelf ook nooit open geweest over onze kinderwens en de problemen dus snij het onderwerp liever niet voorbarig aan omdat zij zoiets mischien ook nier zouden willen delen. En ga er voorlopig vanuit dat broer nog steeds geen kinderen wil, zoals hij altijd zegt, en haar afkeer van alles-baby ook oprecht is.
Heel vervelende situatie!
Sorry als dit al langsgekomen of ontkracht is (heb niet alles precies gelezen) maar zou het kunnen dat het in de hoek van de jaloezie zit? Misschien wil ze wel graag een kind maar lukt het niet? Of ze ziet dat jouw brief zo gek is op jouw kind en is ze bang dat hij (straks) wel kinderen wil en dat hun relatie onder druk komt te staan? Niet als excuus hoor...maar misschien een verklaring?Is al langsgekomen, maar lief dat je meedenkt! Ik denk dat het niet in die hoek zit, maar ik hou het wel in mijn achterhoofd dat als er geen andere verklaring is/naar boven komt ik het voorzichtig wil polsen bij mijn broer voor ik haar uit mijn huis/leven (zover dat kan) zet. Zou het erg jammer vinden als het daaruit voort zou komen en ik dat pas over een paar jaar zou weten als de schade al aangericht is zeg maar, maar ben zelf ook nooit open geweest over onze kinderwens en de problemen dus snij het onderwerp liever niet voorbarig aan omdat zij zoiets mischien ook nier zouden willen delen. En ga er voorlopig vanuit dat broer nog steeds geen kinderen wil, zoals hij altijd zegt, en haar afkeer van alles-baby ook oprecht is.
woensdag 25 mei 2016 02:34
quote:Dormouse schreef op 23 mei 2016 @ 20:04:
[...]
Dat denk ik ook. Natuurlijk zou er dan nog steeds het een en ander moeten veranderen, maar dan kan ik wat er gebeurd is wel makkelijker achter me laten en met een schone lei beginnen mocht het zo zijn.
Ben erg benieuwd wat er uit het gesprek gaat komen, als ze althans een gesprek aan wil gaan.
Heb haar inmiddels gebeld en voicemail ingesproken met de vraag of ze er wellicht intresse in zou hebben om samen een kop koffie te doen ergens van het weekend om het uit te praten, en aangegeven dat ik het erg jammer vind hoe het gegaan is en het graag gezellig zou hebben. Dat ik hoop dat ze ervoor openstaat en graag van haar hoor of en wanneer ze tijd heeft en haar een prettige avond gewenst.Tja, ik denk niet dat je hiermee het kan oplossen. Ben benieuwd naar het resultaat, laat je weten hoe je plannetje uitpakt?
[...]
Dat denk ik ook. Natuurlijk zou er dan nog steeds het een en ander moeten veranderen, maar dan kan ik wat er gebeurd is wel makkelijker achter me laten en met een schone lei beginnen mocht het zo zijn.
Ben erg benieuwd wat er uit het gesprek gaat komen, als ze althans een gesprek aan wil gaan.
Heb haar inmiddels gebeld en voicemail ingesproken met de vraag of ze er wellicht intresse in zou hebben om samen een kop koffie te doen ergens van het weekend om het uit te praten, en aangegeven dat ik het erg jammer vind hoe het gegaan is en het graag gezellig zou hebben. Dat ik hoop dat ze ervoor openstaat en graag van haar hoor of en wanneer ze tijd heeft en haar een prettige avond gewenst.Tja, ik denk niet dat je hiermee het kan oplossen. Ben benieuwd naar het resultaat, laat je weten hoe je plannetje uitpakt?
woensdag 25 mei 2016 17:27
quote:swifty schreef op 25 mei 2016 @ 02:31:
Vraag je eerts af wie de persoon is die haar hier op aan zou moeten spreken.
Je neemt gauw al het aanzet om dat te doen, laat dat. Beter is geen vrouw vrouw ding ervan te maken, dat gaat zuur worden en wrok opleveren.
Laat je man of je broer het oplossen.
Ik heb in eerste instantie het ook aan mijn broer over gelaten, en later aan hem gevraagd hoe en wat omdat ik me niet prettig bij haar opmerkingen/houdinh voelde. Dat heeft niet geholpen en helaas is het vorige keer dus geeascaleerd.
Heb nog geen reactie gekregen op de voicemail. Misschien heeft ze het zonder te luisteren verwijdered of heeft ze er gewoon geen zin in.
Twijfel of ik er nog een app of via mijn broer een uitnodiging uit moet sturen maar vind eigenlijk ook dat dit wel uitnodiging genoeg was. Wacht het gewoon nog wel even af en anders zie ik haar sowieso over een paar weken weer bij een etentje en merk ik dan wel hoe of wat. Zou het prettig vinden als we het uit kunnen praten en tot een oplossing kunnen komen, maar anders kan ik ook genoegen nemen met beleefd doen bij familieuitjes en dat ze hier niet meer wil komen (gok dat dat nu wel het geval is). Zou jammer zijn als dat zo moet, maar als mijn relatie met mijn broer er niet onder lijdt vind ik het best. Beste vriendinnen waren we niet en zullen we toch nooit worden.
Vraag je eerts af wie de persoon is die haar hier op aan zou moeten spreken.
Je neemt gauw al het aanzet om dat te doen, laat dat. Beter is geen vrouw vrouw ding ervan te maken, dat gaat zuur worden en wrok opleveren.
Laat je man of je broer het oplossen.
Ik heb in eerste instantie het ook aan mijn broer over gelaten, en later aan hem gevraagd hoe en wat omdat ik me niet prettig bij haar opmerkingen/houdinh voelde. Dat heeft niet geholpen en helaas is het vorige keer dus geeascaleerd.
Heb nog geen reactie gekregen op de voicemail. Misschien heeft ze het zonder te luisteren verwijdered of heeft ze er gewoon geen zin in.
Twijfel of ik er nog een app of via mijn broer een uitnodiging uit moet sturen maar vind eigenlijk ook dat dit wel uitnodiging genoeg was. Wacht het gewoon nog wel even af en anders zie ik haar sowieso over een paar weken weer bij een etentje en merk ik dan wel hoe of wat. Zou het prettig vinden als we het uit kunnen praten en tot een oplossing kunnen komen, maar anders kan ik ook genoegen nemen met beleefd doen bij familieuitjes en dat ze hier niet meer wil komen (gok dat dat nu wel het geval is). Zou jammer zijn als dat zo moet, maar als mijn relatie met mijn broer er niet onder lijdt vind ik het best. Beste vriendinnen waren we niet en zullen we toch nooit worden.
woensdag 25 mei 2016 17:38
Als je het via je broer al hebt geprobeerd had ik het daarbij gelaten. Ik vrees dat je gewoon te veel trekt en duwt, en dan ook dingen nu hebt gedaan die buiten je verantwoordelijkheid vallen. En het als vrouw tot vrouw oplossen gaat hem niet worden, en zet aan tot meer kwaad bloed. Er zijn meer betrokkenen die nu niks doen, je man, zij, je broer. Jij bent de enige die nu trekt en overactief is en de boeman zal worden.
woensdag 25 mei 2016 17:44
quote:swifty schreef op 25 mei 2016 @ 17:38:
Als je het via je broer al hebt geprobeerd had ik het daarbij gelaten. Ik vrees dat je gewoon te veel trekt en duwt, en dan ook dingen nu hebt gedaan die buiten je verantwoordelijkheid vallen. En het als vrouw tot vrouw oplossen gaat hem niet worden, en zet aan tot meer kwaad bloed. Er zijn meer betrokkenen die nu niks doen, je man, zij, je broer. Jij bent de enige die nu trekt en overactief is en de boeman zal worden.Daar ben ik ook bang voor. Ik had het echt geprobeerd het erbij te laten en te accepteren maar de laatste keer kon ik er echt niet tegen wat ze zei en voor mij kan het niet door zoals het ging. Als het niet anders kan dan dat, dan is het jammer en over. Mijn man had al lang genoeg van d'r maar liet het aan mij of ik haar nog over de vloer wilde hebben (hij is immers toch weinig thuis en heeft er nauwelijks last van behalve wanneer ik me gal erover moest spuwen). Dus ja- Zal het wel zien (of niet natuurlijk).
Als je het via je broer al hebt geprobeerd had ik het daarbij gelaten. Ik vrees dat je gewoon te veel trekt en duwt, en dan ook dingen nu hebt gedaan die buiten je verantwoordelijkheid vallen. En het als vrouw tot vrouw oplossen gaat hem niet worden, en zet aan tot meer kwaad bloed. Er zijn meer betrokkenen die nu niks doen, je man, zij, je broer. Jij bent de enige die nu trekt en overactief is en de boeman zal worden.Daar ben ik ook bang voor. Ik had het echt geprobeerd het erbij te laten en te accepteren maar de laatste keer kon ik er echt niet tegen wat ze zei en voor mij kan het niet door zoals het ging. Als het niet anders kan dan dat, dan is het jammer en over. Mijn man had al lang genoeg van d'r maar liet het aan mij of ik haar nog over de vloer wilde hebben (hij is immers toch weinig thuis en heeft er nauwelijks last van behalve wanneer ik me gal erover moest spuwen). Dus ja- Zal het wel zien (of niet natuurlijk).
woensdag 25 mei 2016 17:55
quote:hatsetats schreef op 25 mei 2016 @ 17:45:
Wat doet ze dan precies dat zo gemeen is? Slaat ze hem? Knijpt ze? Scheldt of schreeuwt ze?
Lelijk noemen (mag ze best vinden, maar hoeft ze niet uit te spreken wat mij betreft), overal over klagen (snot, poep, enthousiast, dus luid, gebrabbel, in de weg rennen), bekritiseren (afkeurend, dus niet gewoon een vraag hoe en wat), walgend wegtrekken/zn speelgoed de andere kant opgooien als kind ermee in haar buurt komt. Allemaal dingen die misschien niet zo heftig klinken, maar in combinatie met d'r houdinh vind ik het behoorlijk storend. En laatste keer dus uitschelden met "mormel" en wat zeer onvriendelijke toevoegingen.
Blijf dan lekker weg zou ik zeggen, maar dat kon ze dus blijkbaar niet. Sterker nog, ze staat onaangekondigd voor me deur als broer het waagt na haar werktijd niet thuis maar nog bij mij te zijn.
Schreeuwen niet maar ze is wel een keer terug gaan gillen kind was net 1, dus het is niet of het beter had moeten/kunnen weten. Was gewoon uit blijheid met een nieuw speeltje.
Wat doet ze dan precies dat zo gemeen is? Slaat ze hem? Knijpt ze? Scheldt of schreeuwt ze?
Lelijk noemen (mag ze best vinden, maar hoeft ze niet uit te spreken wat mij betreft), overal over klagen (snot, poep, enthousiast, dus luid, gebrabbel, in de weg rennen), bekritiseren (afkeurend, dus niet gewoon een vraag hoe en wat), walgend wegtrekken/zn speelgoed de andere kant opgooien als kind ermee in haar buurt komt. Allemaal dingen die misschien niet zo heftig klinken, maar in combinatie met d'r houdinh vind ik het behoorlijk storend. En laatste keer dus uitschelden met "mormel" en wat zeer onvriendelijke toevoegingen.
Blijf dan lekker weg zou ik zeggen, maar dat kon ze dus blijkbaar niet. Sterker nog, ze staat onaangekondigd voor me deur als broer het waagt na haar werktijd niet thuis maar nog bij mij te zijn.
Schreeuwen niet maar ze is wel een keer terug gaan gillen kind was net 1, dus het is niet of het beter had moeten/kunnen weten. Was gewoon uit blijheid met een nieuw speeltje.
woensdag 25 mei 2016 18:02
quote:Dormouse schreef op 25 mei 2016 @ 17:55:
[...]
Lelijk noemen (mag ze best vinden, maar hoeft ze niet uit te spreken wat mij betreft), overal over klagen (snot, poep, enthousiast, dus luid, gebrabbel, in de weg rennen), bekritiseren (afkeurend, dus niet gewoon een vraag hoe en wat), walgend wegtrekken/zn speelgoed de andere kant opgooien als kind ermee in haar buurt komt. Allemaal dingen die misschien niet zo heftig klinken, maar in combinatie met d'r houdinh vind ik het behoorlijk storend. En laatste keer dus uitschelden met "mormel" en wat zeer onvriendelijke toevoegingen.
Blijf dan lekker weg zou ik zeggen, maar dat kon ze dus blijkbaar niet. Sterker nog, ze staat onaangekondigd voor me deur als broer het waagt na haar werktijd niet thuis maar nog bij mij te zijn.
Schreeuwen niet maar ze is wel een keer terug gaan gillen kind was net 1, dus het is niet of het beter had moeten/kunnen weten. Was gewoon uit blijheid met een nieuw speeltje.
Nou, die werd hier door manlief eruit gesmeten voordat ik nog een kans had gehad om te overpeinzen of dat onbeschoft figuur zo 'misvormd' was door gebrek aan zelfvertrouwen, geïntimideerd door mijn karakter of door haar (veronderstelde) ernstige psychische nood vanwege eigen onvervulde kinderwens.
Lijkt wel een puberella van 16 op een hele slechte dag.
[...]
Lelijk noemen (mag ze best vinden, maar hoeft ze niet uit te spreken wat mij betreft), overal over klagen (snot, poep, enthousiast, dus luid, gebrabbel, in de weg rennen), bekritiseren (afkeurend, dus niet gewoon een vraag hoe en wat), walgend wegtrekken/zn speelgoed de andere kant opgooien als kind ermee in haar buurt komt. Allemaal dingen die misschien niet zo heftig klinken, maar in combinatie met d'r houdinh vind ik het behoorlijk storend. En laatste keer dus uitschelden met "mormel" en wat zeer onvriendelijke toevoegingen.
Blijf dan lekker weg zou ik zeggen, maar dat kon ze dus blijkbaar niet. Sterker nog, ze staat onaangekondigd voor me deur als broer het waagt na haar werktijd niet thuis maar nog bij mij te zijn.
Schreeuwen niet maar ze is wel een keer terug gaan gillen kind was net 1, dus het is niet of het beter had moeten/kunnen weten. Was gewoon uit blijheid met een nieuw speeltje.
Nou, die werd hier door manlief eruit gesmeten voordat ik nog een kans had gehad om te overpeinzen of dat onbeschoft figuur zo 'misvormd' was door gebrek aan zelfvertrouwen, geïntimideerd door mijn karakter of door haar (veronderstelde) ernstige psychische nood vanwege eigen onvervulde kinderwens.
Lijkt wel een puberella van 16 op een hele slechte dag.
Nee heb je, ja kun je krijgen
woensdag 25 mei 2016 18:09
quote:lemoos2 schreef op 25 mei 2016 @ 18:02:
[...]
Nou, die werd hier door manlief eruit gesmeten voordat ik nog een kans had gehad om te overpeinzen of dat onbeschoft figuur zo 'misvormd' was door gebrek aan zelfvertrouwen, geïntimideerd door mijn karakter of door haar (veronderstelde) ernstige psychische nood vanwege eigen onvervulde kinderwens.
Lijkt wel een puberella van 16 op een hele slechte dag.Ze heeft ook geluk gehad dat mijn man het nooit live heeft gezien (met familiebijeenkomsten zien ze elkaar wel maar dan kijkt ze alleen zuur), alleen mijn geklaag heeft gehoord en het aan mij overlaat.
[...]
Nou, die werd hier door manlief eruit gesmeten voordat ik nog een kans had gehad om te overpeinzen of dat onbeschoft figuur zo 'misvormd' was door gebrek aan zelfvertrouwen, geïntimideerd door mijn karakter of door haar (veronderstelde) ernstige psychische nood vanwege eigen onvervulde kinderwens.
Lijkt wel een puberella van 16 op een hele slechte dag.Ze heeft ook geluk gehad dat mijn man het nooit live heeft gezien (met familiebijeenkomsten zien ze elkaar wel maar dan kijkt ze alleen zuur), alleen mijn geklaag heeft gehoord en het aan mij overlaat.
woensdag 25 mei 2016 18:15
Oke, ik snap je. Ik vind het niet zo schokkend, maar leuk en beleefd is anders.
Tegelijk proef ik uit jouw berichten ook niet zo'n aardig taalgebruik. Neerbuigend ook.
Ik vermoed dat je soms ook grof in de mond / bot kan zijn, klop dat? Zo schrijf je tenminste wel. Het kan nl ook zo zijn dat je schoonzusje probeert 'mee' te doen met wat zij denkt dat voor jou (je familie) normaal is. Zou dat kunnen denk je?
Tegelijk proef ik uit jouw berichten ook niet zo'n aardig taalgebruik. Neerbuigend ook.
Ik vermoed dat je soms ook grof in de mond / bot kan zijn, klop dat? Zo schrijf je tenminste wel. Het kan nl ook zo zijn dat je schoonzusje probeert 'mee' te doen met wat zij denkt dat voor jou (je familie) normaal is. Zou dat kunnen denk je?
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
