Relaties
alle pijlers
Schoonzus: Dilemma
maandag 23 mei 2016 15:27
Goedemiddag! Ik ben opzoek naar advies/handvaten met betrekking tot hoe ik om kan gaan met mijn schoonzus.
Kort door de bocht: ik kan d'r niet uitstaan. Maar mijn broer is zeer gelukkig met haar en uit respect voor hem en zijn relatie is ze hier altijd welkom geweest. Nu wil ik haar eigenlijk niet meer over de vloer hebben. De reden hiervoor is hoe ze mijn kind benadert.
Ze houd niet van kinderen en dat steekt ze niet onder stoelem of banken. An sich natuurlijk prima. Alleen omdat ik wel gek ben op kinderen hoeft een ander dat nog niet te zijn en ik verwacht ook heus niet dat ze mijn kind fantastisch vind. Ze mag het ook best uiten natuurlijk, haar mening, moet ze helemaal zelf weten. Maar de manier waarop! Constant commentaar, elke keer weer vertellen dat zij er dus echt niet aan moet denken kinderen te hebben (en dan helemaal zo-een), nooit een positief woord, nadrukkelijk met de armen over elkaar en een zuur gezicht gaan zitten als kind z'n dag niet heeft en wat jengelt terwijl ze op bezoek zijn. Er kan nooit een vriendelijk woord af, en het kind kan niks goed doen in haar ogen. Alles is vies/luidruchtig noem maar op.
Ik hoef echt geen ongemeende complimentjes, maar het is toch niet te veel gevraagd dat, als ze niks positiefs te zeggen heeft, ze niks zegt? Of dat ze gewoon lekker niet meer langskomt als het haar zo tegenstaat?
Sowieso is ze Nellie Negatief, niets of niemand is goed en zijzelf is perfect (komt voor een deel uit haar onzekerheid, maar dat is een verklaring en in mijn ogen geen excuus).
Ik heb het er uiteraard met mijn broer over gehad. Gelukkig begreep hij mij en de laatste keer zei hij er ook wat van tegen haar. Gevolg, mevrouw zat weer met een zuur gezicht op de klok te kijken en haar tijd uit te zitten. Gelukkig komt ze niet al te vaak mee.
De laatste keer dat ze er waren dacht ik echt dat ik gek werd, en heb ik mezelf tegen moeten houden haar niet aan te vliegen. In plaats daarvan heb ik ze de deur uitgezet. Dit voelde enorm lullig tegenover mijn broer, maar ik was en ben er echt klaar mee. Ik ben nu op het punt dat mijn man en ik haar hier dus niet meer willen zien, maar dat vind ik eigenlijk geen oplossing. Immers zou ik het ook erg vervelend vinden als mijn man niet welkom zou zijn bij mijn broer. Mijn vraag is dus of iemand handvaten voor mij heeft hoe ik ermee om kan gaan als ze hier is of ik haar ergans anders zie. Beleefde verzoeken helpen niet, en tot tien tellen wordt ook verdomd lastig.
De zomer komt er immers weer aan en ik kan haar niet vermijden, zelfs als ze al niet meer hier langs zou komen zie ik haar natuurlijk nog regelmatig bij familie bijeenkomsten. Daar haar ontlopen is lastig want mijn broer is echt verzot op ons kind en om een of andere reden kan zijn vriendin geen meter bij hem uit de buurt blijven en zit dus aan hem vastgeplakt en staat er dan weer zuur en vals bij te zijn.
Bij voorbaat dank voor het lezen van het lange en wat warrige verhaal en eventueel advies. De zo
Kort door de bocht: ik kan d'r niet uitstaan. Maar mijn broer is zeer gelukkig met haar en uit respect voor hem en zijn relatie is ze hier altijd welkom geweest. Nu wil ik haar eigenlijk niet meer over de vloer hebben. De reden hiervoor is hoe ze mijn kind benadert.
Ze houd niet van kinderen en dat steekt ze niet onder stoelem of banken. An sich natuurlijk prima. Alleen omdat ik wel gek ben op kinderen hoeft een ander dat nog niet te zijn en ik verwacht ook heus niet dat ze mijn kind fantastisch vind. Ze mag het ook best uiten natuurlijk, haar mening, moet ze helemaal zelf weten. Maar de manier waarop! Constant commentaar, elke keer weer vertellen dat zij er dus echt niet aan moet denken kinderen te hebben (en dan helemaal zo-een), nooit een positief woord, nadrukkelijk met de armen over elkaar en een zuur gezicht gaan zitten als kind z'n dag niet heeft en wat jengelt terwijl ze op bezoek zijn. Er kan nooit een vriendelijk woord af, en het kind kan niks goed doen in haar ogen. Alles is vies/luidruchtig noem maar op.
Ik hoef echt geen ongemeende complimentjes, maar het is toch niet te veel gevraagd dat, als ze niks positiefs te zeggen heeft, ze niks zegt? Of dat ze gewoon lekker niet meer langskomt als het haar zo tegenstaat?
Sowieso is ze Nellie Negatief, niets of niemand is goed en zijzelf is perfect (komt voor een deel uit haar onzekerheid, maar dat is een verklaring en in mijn ogen geen excuus).
Ik heb het er uiteraard met mijn broer over gehad. Gelukkig begreep hij mij en de laatste keer zei hij er ook wat van tegen haar. Gevolg, mevrouw zat weer met een zuur gezicht op de klok te kijken en haar tijd uit te zitten. Gelukkig komt ze niet al te vaak mee.
De laatste keer dat ze er waren dacht ik echt dat ik gek werd, en heb ik mezelf tegen moeten houden haar niet aan te vliegen. In plaats daarvan heb ik ze de deur uitgezet. Dit voelde enorm lullig tegenover mijn broer, maar ik was en ben er echt klaar mee. Ik ben nu op het punt dat mijn man en ik haar hier dus niet meer willen zien, maar dat vind ik eigenlijk geen oplossing. Immers zou ik het ook erg vervelend vinden als mijn man niet welkom zou zijn bij mijn broer. Mijn vraag is dus of iemand handvaten voor mij heeft hoe ik ermee om kan gaan als ze hier is of ik haar ergans anders zie. Beleefde verzoeken helpen niet, en tot tien tellen wordt ook verdomd lastig.
De zomer komt er immers weer aan en ik kan haar niet vermijden, zelfs als ze al niet meer hier langs zou komen zie ik haar natuurlijk nog regelmatig bij familie bijeenkomsten. Daar haar ontlopen is lastig want mijn broer is echt verzot op ons kind en om een of andere reden kan zijn vriendin geen meter bij hem uit de buurt blijven en zit dus aan hem vastgeplakt en staat er dan weer zuur en vals bij te zijn.
Bij voorbaat dank voor het lezen van het lange en wat warrige verhaal en eventueel advies. De zo
woensdag 25 mei 2016 18:19
quote:Dormouse schreef op 25 mei 2016 @ 18:09:
[...]
Ze heeft ook geluk gehad dat mijn man het nooit live heeft gezien (met familiebijeenkomsten zien ze elkaar wel maar dan kijkt ze alleen zuur), alleen mijn geklaag heeft gehoord en het aan mij overlaat.
Als ik dit soort zaken zou vertellen aan man zou hij als eerste vragen waarom ik die persoon er niet direct heb uitgezet. En mij dan zuur gaan aankijken
En mijn man is echt geen 'opvliegend' type, als hij gehakketak kan vermijden zal hij het doen. Het is bijna onmogelijk om ruzie met hem te krijgen, zelfs dronken lorren beginnen gelijk met een huilie-verhaal ipv dreigen of meppen. Maar zoonlief in zijn huis het speelgoed de andere kant opgooien, een mormel noemen... Dan komt de Italiaan in hem naar boven
[...]
Ze heeft ook geluk gehad dat mijn man het nooit live heeft gezien (met familiebijeenkomsten zien ze elkaar wel maar dan kijkt ze alleen zuur), alleen mijn geklaag heeft gehoord en het aan mij overlaat.
Als ik dit soort zaken zou vertellen aan man zou hij als eerste vragen waarom ik die persoon er niet direct heb uitgezet. En mij dan zuur gaan aankijken
En mijn man is echt geen 'opvliegend' type, als hij gehakketak kan vermijden zal hij het doen. Het is bijna onmogelijk om ruzie met hem te krijgen, zelfs dronken lorren beginnen gelijk met een huilie-verhaal ipv dreigen of meppen. Maar zoonlief in zijn huis het speelgoed de andere kant opgooien, een mormel noemen... Dan komt de Italiaan in hem naar boven
Nee heb je, ja kun je krijgen
woensdag 25 mei 2016 18:27
quote:hatsetats schreef op 25 mei 2016 @ 18:15:
Oke, ik snap je. Ik vind het niet zo schokkend, maar leuk en beleefd is anders.
Tegelijk proef ik uit jouw berichten ook niet zo'n aardig taalgebruik. Neerbuigend ook.
Ik vermoed dat je soms ook grof in de mond / bot kan zijn, klop dat? Zo schrijf je tenminste wel. Het kan nl ook zo zijn dat je schoonzusje probeert 'mee' te doen met wat zij denkt dat voor jou (je familie) normaal is. Zou dat kunnen denk je?
Dat klopt zeker, ik probeer er altijd wel op te letten wanneer ik direct tegen iemand spreek, maar kan me goed voorstellen dat ze het duidelijk gemerkt heeft. Immers speelt het al een tijd en mijn houding naar haar is dat ook niet ten goede gekomen. Of het meedoen is weet ik niet, over het algemeen zijn we niet uitzonderlijk grof al houden we wel van wat zwarte humor. Maar ook dat heeft een grens, misschien zien we die allebei wel anders. De eerste keren heb ik het genegeerd, daarna zo vriendelijk mogelijk gevraagd of ze niet zo tegen kind wilde praten/met zijn spullen wilde gooien (al zal het vast niet vriendelijk overgekomen zijn) en laatste keer dus gewoon uit mijn slof geschoten.
Ik snap niet zo goed dat als iemand je vraagt iets niet te doen dat je er dan toch mee doorgaat, ook al stond de manier waarop iemand het zei je niet aan. Of waarom ze uberhaupt langs blijft komen als ze zowel mij als mijn kind niet mag. Als ze het zou doen omdat broer dan hier zit en niet in hun huis na haar werktijd lijkt me dat ze dat beter met hem kan bespreken dan hier tegen haar zin zijn.
Oke, ik snap je. Ik vind het niet zo schokkend, maar leuk en beleefd is anders.
Tegelijk proef ik uit jouw berichten ook niet zo'n aardig taalgebruik. Neerbuigend ook.
Ik vermoed dat je soms ook grof in de mond / bot kan zijn, klop dat? Zo schrijf je tenminste wel. Het kan nl ook zo zijn dat je schoonzusje probeert 'mee' te doen met wat zij denkt dat voor jou (je familie) normaal is. Zou dat kunnen denk je?
Dat klopt zeker, ik probeer er altijd wel op te letten wanneer ik direct tegen iemand spreek, maar kan me goed voorstellen dat ze het duidelijk gemerkt heeft. Immers speelt het al een tijd en mijn houding naar haar is dat ook niet ten goede gekomen. Of het meedoen is weet ik niet, over het algemeen zijn we niet uitzonderlijk grof al houden we wel van wat zwarte humor. Maar ook dat heeft een grens, misschien zien we die allebei wel anders. De eerste keren heb ik het genegeerd, daarna zo vriendelijk mogelijk gevraagd of ze niet zo tegen kind wilde praten/met zijn spullen wilde gooien (al zal het vast niet vriendelijk overgekomen zijn) en laatste keer dus gewoon uit mijn slof geschoten.
Ik snap niet zo goed dat als iemand je vraagt iets niet te doen dat je er dan toch mee doorgaat, ook al stond de manier waarop iemand het zei je niet aan. Of waarom ze uberhaupt langs blijft komen als ze zowel mij als mijn kind niet mag. Als ze het zou doen omdat broer dan hier zit en niet in hun huis na haar werktijd lijkt me dat ze dat beter met hem kan bespreken dan hier tegen haar zin zijn.
woensdag 25 mei 2016 18:28
quote:lemoos2 schreef op 25 mei 2016 @ 18:19:
[...]
Als ik dit soort zaken zou vertellen aan man zou hij als eerste vragen waarom ik die persoon er niet direct heb uitgezet. En mij dan zuur gaan aankijken
En mijn man is echt geen 'opvliegend' type, als hij gehakketak kan vermijden zal hij het doen. Het is bijna onmogelijk om ruzie met hem te krijgen, zelfs dronken lorren beginnen gelijk met een huilie-verhaal ipv dreigen of meppen. Maar zoonlief in zijn huis het speelgoed de andere kant opgooien, een mormel noemen... Dan komt de Italiaan in hem naar boven Haha, die vraag heb ik ook gehad, en de keren daarna een "ik-zei-het-toch"-blik. Hij was wel blij dat ik de laatste keer dus wel haar de deur gewezen had. Al zei hij ook net als de meeste hier dat ik het beter anders aan had kunnen pakken. En ook wel terrecht.
[...]
Als ik dit soort zaken zou vertellen aan man zou hij als eerste vragen waarom ik die persoon er niet direct heb uitgezet. En mij dan zuur gaan aankijken
En mijn man is echt geen 'opvliegend' type, als hij gehakketak kan vermijden zal hij het doen. Het is bijna onmogelijk om ruzie met hem te krijgen, zelfs dronken lorren beginnen gelijk met een huilie-verhaal ipv dreigen of meppen. Maar zoonlief in zijn huis het speelgoed de andere kant opgooien, een mormel noemen... Dan komt de Italiaan in hem naar boven Haha, die vraag heb ik ook gehad, en de keren daarna een "ik-zei-het-toch"-blik. Hij was wel blij dat ik de laatste keer dus wel haar de deur gewezen had. Al zei hij ook net als de meeste hier dat ik het beter anders aan had kunnen pakken. En ook wel terrecht.
