Voor het eerst in mijn leven geslagen

13-10-2014 15:39 324 berichten
Ik heb een andere nick aangemaakt, omdat ik niet herkend wil worden. Ik geneer me namelijk het schompes, hoewel ik ook best weet dat ík mij nergens voor hoef te schamen. En toch, en toch: zo was ik toch niet? Ik wist altijd wel wat ik moest doen...



Ik ben 7,5 maand zwanger van mijn eerste kind. De zwangerschap was ongepland, maar na lang en goed nadenken en afwegen is het kind meer dan welkom.



Vriend en ik woonden zijn in de afgelopen maanden gaan samenwonen: we zijn al lang bij elkaar, maar woonden vooralsnog allebei in onze eigen huizen. Samenwonen was voor ons allebei niet echt de droomsituatie, maar met het kind op komst leek het ons beter.



Ik ga een lang verhaal wat korter maken, ben zelf nogal allergisch voor lange OP's



Vriend is dit weekend gestopt met roken en drinken. Eerdere pogingen daartoe hebben altijd voor problemen gezorgd: hij reageert nogal slecht op afkicken. Maar zo erg als vanochtend was het nog nooit. Na een agressieve woordenwisseling kreeg ik een schop tegen mijn been. Toen ik daarop zei dat hij belachelijk deed, flipte hij helemaal en heeft hij me geslagen. Niet verschrikkelijk hard, ik heb er niks aan overgehouden. Maar de angst is me nogal bijgebleven.



Ik wéét: slaan is onacceptabel. Ik weet ook: dit is ongezond. Ik weet echt niet: wat de fuck ik moet doen. Ik heb geen eigen huis meer, mijn contract is afgelopen toen bleek dat ik zwanger was. Over anderhalve maand is het kind er. Ik voel me iemand uit sixteen and pregnant, maar ik ben volwassen en hoogopgeleid.



Ik ken mezelf niet meer terug! Wát moet ik doen?
Alle reacties Link kopieren
Heb je zelf al ideeën waar je heen zou kunnen? Misschien kunnen we meedenken.
Het is zoals het is
quote:zowasiktochniet schreef op 13 oktober 2014 @ 15:59:

[...]





Oh, natuurlijk is er ook een 'zijn kant van het verhaal'.



Dat ik er een puinhoop van heb gemaakt hoef je me niet te vertellen, dat voel ik inmiddels wel tot op mijn botten. Dat jij een vervelend en belerend vingertje heb, weet jij vast al wel. Dat zeg ik dus ook maar niet.



Tja, een spiegel is soms je grootste vijand.



Puinhoop is een groot woord en ik vind het serieus zwaar klote voor je, echt maar ik vraag me echt af hoe het mogelijk is anno 2014 dat nog zo ontzettend veel van die tegenwoordig toch niet meer onzelfstandige vrouwen zich zo in de knel werken. Overigens is het jullie beider probleem, niet enkel jouw probleem. Jullie zitten beiden bomvol stress maar jouw enige verantwoordelijkheid op dit moment is je kleintje en uiteraard jijzelf.

Wat vindt hij op zich overigens van het vader worden, vindt hij het een gruwel of is hij er op zich blij mee? Indien het eerste zou ik ook rennen als ik jou was.

Sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Eh, eerst eens het gesprek aan gaan met je vriend is misschien ook een optie?



Ik lees hier alweer dat je je koffers moet pakken blijkbaar, maar ik zou hem eerst eens om tekst en uitleg vragen. De kans zit er namelijk ook in dat hij net zo geschrokken is van zijn gedrag als jij.

Er zijn namelijk heus wel mannen die zich per ongeluk wel eens laten gaan, maar dat daarna nooit meer doen omdat ze zelf ook zo niet willen zijn.



Als tijdens jullie gesprek blijkt dat dat niet zo is, dan kun je altijd nog eens denken over vertrekken.
Beter onvolmaakt en echt dan gemaakt volmaakt - Beati pauperes spiritu
Alle reacties Link kopieren
Ik zou, of je nou wel of niet weggaat bij hem, stichting huiselijk geweld bellen voor een afspraak. Ze kunnen je adviseren en ook met jullie samen in gesprek. Realiseer je ook dat wanneer dit weer gebeurt en er wordt door bijv buren melding bij politie gedaan, dat ze automatisch jeugdzorg inschakelen...
Alle reacties Link kopieren
Ik sluit me aan bij eerdere adviezen. Schakel aub vandaag nog hulpinstanties, familie en/of goede vrienden in en zorg voor jezelf en je kindje. Heel veel sterkte, niet bang zijn, je kunt het!
Alle reacties Link kopieren
Heb je al gepraat met je vriend?

Hoe reageerde hij nadat hij je had geslagen?



Ik lees nl. niets van het vervolg nu. Let wel, jullie hebben zo samen een kind!



Vertrekken kun je altijd nog, misschien is hij er net zo overhoop van als jij!



En geloof me, ik ben enorm tegen slaan!
Wees jezelf want een origineel is altijd meer waard dan een kopie
Alle reacties Link kopieren
Dus jij bent zwanger, en je bent geslagen..?

Oh ..zo ja...nou , ik vind dit een beetje gevaarlijk gedrag...buiten alle proporties...ik neem ook aan dat je al een dikke buik hebt, en je bent geschopt..?

Ik kan me dit nauwelijks voorstellen, maar een goede graadmeter lijkt me, dat je bij meldpunt huiselijk geweld even je melding geeft....en..ja, wat wil ik zeggen?

Onvoorstelbaar.

Wat is dit voor een man, als ik vragen mag.?

Mijn vorige ex vriend sloeg mij ook, 3x zelfs...keihard, schopte en sloeg, ik dacht dat het wel beter zou worden, dat werd het niet.

Want de opvolgende keren sloeg hij harder en harder, mijn hart brak...vaak was hij dan dronken, aangeschoten.

.

Maar wel fijn dat bij de laatste keer dat hij me sloeg, mijn hart zodanig brak, dat ik bij hem ben weg gegaan.

Heb nooit meer achterom gekeken.

Ik ben bang, dat ook jou dit overkomen zal...als je net als mij, te lang wacht.

Je bent zelfs zwanger notabene!.

.

Alle goeds voor jou, en je kleine kindje.
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
Alle reacties Link kopieren
OMG. Hij gaat door een moeilijke periode, laat zich onacceptabel gaan en meteen is dit een voorbode van hoe de rest van hun leven zal gaan?



Ik vind het onzin om meteen te gaan rennen. Mijn nu man heeft zich toen we twee of drie jaar samen waren ook eens laten gaan. Hij sloeg niet hard, maar hij sloeg wel. Ik weet niet wie er harder schrok en huilde, maar geloof mij, wij zijn nu 15 jaar samen en het is nooit meer gebeurd. Je man heeft toch wel wat credits opgebouwd?



En die agressieve woordenwisseling, dat lag natuurlijk helemaal aan hem? Ik keur het slaan niet goed hoor, het is niet de manier van volwassen een ruzie oplossen. Ik wil alleen even zeggen dat woorden net zoveel pijn kunnen doen als slaan. Gekleineerd worden doet ook zeer, getuige de topics van vele vrouwen met een narcistische man.
Melding maken bij de politie en vragen of ze het protocol huiselijk geweld in werking willen zetten. Dan mag hij het huis tijdelijk niet in. Vervolgens voor jezelf op een rij zetten wat jij wil. Wil je verder, zo ja, hoe? Wat zijn jouw verwachtingen aan hem. Wil je niet verder, ook dan hoe? Waar zou je willen wonen, hoe ga je het aanpakken wat betreft de omgang met jullie kind, hoe doe je het financieel, etc. Hiervoor kun je maatschappelijk werk inschakelen. Heel veel sterkte! En het komt goed hoor. Nu voel je je klein, onzeker, geschrokken en wet ik wat nog meer. Dat mag!

Die sterke jij, die je normaal in de spiegel ziet, die komt snel weer terug als de eerste emoties weg zijn.
Ik heb ooit in een extreme stresstoestand, héél lang geleden wel eens een flinke klap gekregen van man, nooit meer gebeurd en hij heeft er enorm veel last van gehad, meer dan ik, sterker nog, ik begreep het op dat moment wel, het waren bepaald extreme omstandigheden waar ik zelf nou niet echt de vriendelijke of begrijpende factor was. Ik praat het zeker niet goed maar soms kan er in extreem moeilijke omstandigheden een situatie ontstaan waarin mensen dingen doen die ze normaliter absoluut nooit en never niet in hun hoofd halen.

Daarom blijf ik een soort van in het midden vwb de OP.

Niet alles is altijd zo zwart-wit als het soms lijkt. Mensen blijven mensen en ook de meest zachtaardige mens kan wel eens een keer ontploffen. Om meteen maar enorme amok te maken en alles aan hulpinstanties erbij te gaan halen gaat mij te ver.
Alle reacties Link kopieren
Het is de 1ste keer, maar niet de laatste..............



Helaas woorden van een ervaringsdeskundige.

Verlaat deze man.
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
Ik vind slaan grensoverschrijdend en een zwangere vrouw slaan onoverkomelijk.



Elke mishandelaar heeft na afloop mooie praatjes. De vraag is echter of hij zich dat ook herinnerd als er zich opnieuw zo'n situatie voordoet. En dat gebeurt vaker niet dan wel.



TO, als je al overweegt om niet bij hem weg te gaan, eis dan toch minstens dat hij ergens af gaat kicken waar jij geen slachtoffer kan worden, en een cursus agressiebeheersing. Zonder het opvolgen van die twee actiepunten, zou ik zelfs niet eens meer met hem in gesprek willen.
Alle reacties Link kopieren
Tjongejonge, ik vind dat iedereen meteen zo hysterisch reageert



Ze heeft nog niet eens met haar vriend gesproken na het voorval (althans, zo lijkt het). Ze leven beiden met spanning en stress blijkbaar, hij nog meer dan zij omdat hij gestopt is met roken en drinken (hartstikke goed, hulde daarvoor).

Hij is tijdens een ruzie zijn zelfbeheersing verloren (misschien wel omdat ie een beetje een kort lontje had omdat hij net is gestopt met roken en drinken daar lijkt iedereen overheen te lezen), maar hé, misschien is hij er wel net zo hard van geschrokken en is hij er net zo op tegen als zij zelf is (en iedereen hier).
Beter onvolmaakt en echt dan gemaakt volmaakt - Beati pauperes spiritu
Alle reacties Link kopieren
Wat ik het engste vind is dat hij, als ik het goed lees, pas echt over je grens ging toen hij je sloeg. Schoppen is alleen belachelijk?



Nu weggaan. Nadenken later doen. Tandenborstel, schone onderbroek en bankpas pakken en de deur achter je dichtdoen. In de stationshal kun je ook een vriendin bellen.



Of je vertrek definitief is zie je later wel. Maar je vraagt wat je moet doen? Nu weggaan, dat moet je doen. Gelijk na de eerste schop.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
Wat je moet doen (alleen OP gelezen)



WEGWEZEN



Het respect is weg. Hij schopt je tegen je been en flipt daarna helemaa. Een agressieve woordenwisseling lag eraan ten grondslag. Vast dat hij al eerder neus aan neus heeft gestaan, dingen naar jou heeft gegooid, muren en deuren te lijf is gegaan en is gaan stampen en razen. In al die fasen had je al weg moeten gaan, maar dat heb je helaas niet gedaan.



Maar nu: wegwezen. Kies voor jezelf en kies voor je kind. Dit is geen veilige situatie. Iemand die zwanger is slaan en schoppen, zo iemand is een serieus gevaar voor jou.



Jij wil niet dat jij op de eerste hulp terecht komt, of erger, als hij zich niet kan beheersen en jij wil ook niet dat hij daardoor in de gevangenis komt voor mishandeling of doodslag. En dat gaat zeker wel gebeuren als je nu niet weggaat.



Doen! Ik weet (helaas) waarover ik het heb.
quote:dommetrien schreef op 13 oktober 2014 @ 16:12:

OMG. Hij gaat door een moeilijke periode, laat zich onacceptabel gaan en meteen is dit een voorbode van hoe de rest van hun leven zal gaan?



Ik vind het onzin om meteen te gaan rennen. Mijn nu man heeft zich toen we twee of drie jaar samen waren ook eens laten gaan. Hij sloeg niet hard, maar hij sloeg wel. Ik weet niet wie er harder schrok en huilde, maar geloof mij, wij zijn nu 15 jaar samen en het is nooit meer gebeurd. Je man heeft toch wel wat credits opgebouwd?

U



Dit is wel degelijk haar voorland als ze geen actie onserneemt op welke manier dan ook.

hij toont haar hoe hij dus met stress situaties omgaat.

een aai over zijn bol zal echt niet helpen.



En die agressieve woordenwisseling, dat lag natuurlijk helemaal aan hem? Ik keur het slaan niet goed hoor, het is niet de manier van volwassen een ruzie oplossen. Ik wil alleen even zeggen dat woorden net zoveel pijn kunnen doen als slaan. Gekleineerd worden doet ook zeer, getuige de topics van vele vrouwen met een narcistische man.
Alle reacties Link kopieren
Dus als vrouw mag je -onder invloed van hormonen- wel uit je dak gaan, maar als kerel - onder invloed van afkickverschijnselen- niet?



Nee, slaan is natuurlijk niet goed, maar waarom hebben mannen het altijd meteen gedaan, moet er gelijk een actie worden ondernomen, krijgen ze geen kans tot verdedigen of uitleg en waarom wordt het wel altijd gebagatelliseerd als vrouwen volledig uit hun plaat gaan en hun zelfbeheersing verliezen en hysterisch gaan schreeuwen en krijsen?



En waarom plaatsen vrouwen zichzelf altijd in het hokje van het zwakkere geslacht?
Beter onvolmaakt en echt dan gemaakt volmaakt - Beati pauperes spiritu
quote:ana_isabel schreef op 13 oktober 2014 @ 16:02:

[...]





Vond je je post niet kwetsend genoeg, dat je hem nog even aan hebt gepast?Misschien dat TO wakker word van zo'n post.
Wat je nu doet:

1. Kleren inpakken

2. Paspoort, verzekeringspapieren en andere belangrijke spullen pakken

3. Je moeder / familie / vrienden / kennissen bellen en zeggen dat je eraan komt

4. Inschrijven bij woningbouwverenigingen en een uitkering aanvragen



En daarna zie je wel verder. Maar voor nu is dit het belangrijkste.
Alle reacties Link kopieren
Weet je wat ik zorgelijk vind?

Het feit dat je zwanger bent zou een extra remmende factor moeten zijn om niet te slaan en niet te schoppen, hij zou extra beschermend moeten zijn. En toch deed hij het.



Ga in ieder geval een paar dagen weg om in rust de dingen op een rijtje te zetten, samen met bijvoorbeeld een vriendin. En ga dan het gesprek aan met je partner om te kijken of er nog een mogelijkheid is om door te gaan (met vriendin op standby). Zo niet, volg Doreia's advies



En Doreia's tip om al je belangrijke papieren mee te nemen is een bijzonder goede.
Alle reacties Link kopieren
Koffers pakken voor 1 klap, terwijl iemand aan het afkicken is?



Wat overdreven.

Weet je hoe agressief je kan worden van bv stoppen met roken?

Als iemand dan doorgaat met verkeerde opmerkingen , kan het wel eens misgaan.



Betekend niet dat hij dit vaker gaat doen, betekend wel dat hij een flinke waarschuwing nodig heeft.

En dat je beter even een week rust van elkaar kan nemen.
Alle reacties Link kopieren
quote:Miss.Innuendo schreef op 13 oktober 2014 @ 16:17:

Tjongejonge, ik vind dat iedereen meteen zo hysterisch reageert



Ze heeft nog niet eens met haar vriend gesproken na het voorval (althans, zo lijkt het). Ze leven beiden met spanning en stress blijkbaar, hij nog meer dan zij omdat hij gestopt is met roken en drinken (hartstikke goed, hulde daarvoor).

Hij is tijdens een ruzie zijn zelfbeheersing verloren (misschien wel omdat ie een beetje een kort lontje had omdat hij net is gestopt met roken en drinken daar lijkt iedereen overheen te lezen), maar hé, misschien is hij er wel net zo hard van geschrokken en is hij er net zo op tegen als zij zelf is (en iedereen hier).

.

Grappig om te weten dat er nog altijd vrouwen bestaan, die denken dat je om een excuus mag slaan.

.

Nooit, maar dan ook nooit hoort slaan, schoppen of welk geweld van welke dien aard dan ook.

Daar bestaan geen excusen voor.
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
Alle reacties Link kopieren
Het is moeilijk om een beslissing te nemen. Ik heb het meegemaakt. Mijn ervaring is, met één keer slaan bijft het niet.

Maar het was verdomd moeilijk om een beslissing te nemen, en hem buiten te zetten. Ik was ervan overtuigd dat het beter zou gaan. Ik had ook schrik om alleen te blijven en was nog stapelverliefd.

Valse hoop, hij veranderde niet, het werd alleen maar erger. En dan begin je jezelf de schuld te geven. Nooit doen !!!!! Hem buiten zetten is de beste beslissing die ik ooit in mijn leven genomen heb.

Geen enkele vrouw verdient het om geslaan te worden, en zeker geen zwangere vrouw.

Veel sterkte met het nemen van een beslissing.
quote:Annapalona schreef op 13 oktober 2014 @ 16:21:

[...]





Misschien dat TO wakker word van zo'n post.wakker? Heb nou werkelijk niks gelezen, wat haar op weg zou kunnen helpen.
Ik vind het gewoon rot voor je dat je als zwangere dit moet meemaken. Dit hoort een mooie periode te zijn.

Je moet hierin je eigen gevoel volgen, jij kent hem het best. Ik ben niet van de lichting: eens slaan blijft slaan.

Mensen kunnen hun leven beteren (daar ben ik dus ervaringsdeskundige in) en het is aan jou om in deze situatie voor het beste voor jou en je kindje te kiezen.



Praktische redenen lossen zichzelf altijd op, dus laat je daardoor niet leiden. Wat al gezegd is klopt: als je weg wil is er een manier. Zoals al geadviseerd via maatschappelijk werk, maar ook via je eigen netwerk. Er niet alleen mee blijven lopen!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven