Relaties
alle pijlers
Voor het eerst in mijn leven geslagen
maandag 13 oktober 2014 15:39
Ik heb een andere nick aangemaakt, omdat ik niet herkend wil worden. Ik geneer me namelijk het schompes, hoewel ik ook best weet dat ík mij nergens voor hoef te schamen. En toch, en toch: zo was ik toch niet? Ik wist altijd wel wat ik moest doen...
Ik ben 7,5 maand zwanger van mijn eerste kind. De zwangerschap was ongepland, maar na lang en goed nadenken en afwegen is het kind meer dan welkom.
Vriend en ik woonden zijn in de afgelopen maanden gaan samenwonen: we zijn al lang bij elkaar, maar woonden vooralsnog allebei in onze eigen huizen. Samenwonen was voor ons allebei niet echt de droomsituatie, maar met het kind op komst leek het ons beter.
Ik ga een lang verhaal wat korter maken, ben zelf nogal allergisch voor lange OP's
Vriend is dit weekend gestopt met roken en drinken. Eerdere pogingen daartoe hebben altijd voor problemen gezorgd: hij reageert nogal slecht op afkicken. Maar zo erg als vanochtend was het nog nooit. Na een agressieve woordenwisseling kreeg ik een schop tegen mijn been. Toen ik daarop zei dat hij belachelijk deed, flipte hij helemaal en heeft hij me geslagen. Niet verschrikkelijk hard, ik heb er niks aan overgehouden. Maar de angst is me nogal bijgebleven.
Ik wéét: slaan is onacceptabel. Ik weet ook: dit is ongezond. Ik weet echt niet: wat de fuck ik moet doen. Ik heb geen eigen huis meer, mijn contract is afgelopen toen bleek dat ik zwanger was. Over anderhalve maand is het kind er. Ik voel me iemand uit sixteen and pregnant, maar ik ben volwassen en hoogopgeleid.
Ik ken mezelf niet meer terug! Wát moet ik doen?
Ik ben 7,5 maand zwanger van mijn eerste kind. De zwangerschap was ongepland, maar na lang en goed nadenken en afwegen is het kind meer dan welkom.
Vriend en ik woonden zijn in de afgelopen maanden gaan samenwonen: we zijn al lang bij elkaar, maar woonden vooralsnog allebei in onze eigen huizen. Samenwonen was voor ons allebei niet echt de droomsituatie, maar met het kind op komst leek het ons beter.
Ik ga een lang verhaal wat korter maken, ben zelf nogal allergisch voor lange OP's
Vriend is dit weekend gestopt met roken en drinken. Eerdere pogingen daartoe hebben altijd voor problemen gezorgd: hij reageert nogal slecht op afkicken. Maar zo erg als vanochtend was het nog nooit. Na een agressieve woordenwisseling kreeg ik een schop tegen mijn been. Toen ik daarop zei dat hij belachelijk deed, flipte hij helemaal en heeft hij me geslagen. Niet verschrikkelijk hard, ik heb er niks aan overgehouden. Maar de angst is me nogal bijgebleven.
Ik wéét: slaan is onacceptabel. Ik weet ook: dit is ongezond. Ik weet echt niet: wat de fuck ik moet doen. Ik heb geen eigen huis meer, mijn contract is afgelopen toen bleek dat ik zwanger was. Over anderhalve maand is het kind er. Ik voel me iemand uit sixteen and pregnant, maar ik ben volwassen en hoogopgeleid.
Ik ken mezelf niet meer terug! Wát moet ik doen?
maandag 13 oktober 2014 16:30
Tuurlijk, één klap in een nogal onvrijwillige situatie waar to zelf van zegt er niks aan overgehouden te hebben behalve de enorme schrik (uiteraard) en meteen maar aan de uitkering? Echt............
Vrouwen tikken hier een verhaal en de halve massa brult al: opzouten met die vent, wegwezen en leun maar voortaan gezellig op de maatschappij? Really?
Zo zelfstandig als vrouwen tegenwoordig lijken te zijn, zo enorm meteen anti-man zijn ze ook meteen als er iets niet gaat zoals gewenst, wie zegt dat to hem het bloed niet onder de nagels heeft gehaald en het hele voorval bepaald niet uit het blote niks kwam?
Van zwangere vrouwen blijf je af, duidelijk maar jongens toch, een hele relatie en een kindje onderweg meteen maar ergens in een blijf van mijn lijf huis voor één klotemoment waar niet van bekend is of aanstaande pa nou zo agressief is of even er compleet en geheel doorheen zat en to hem misschien ook lekker zat te voeren? (puur voorbeeldscenario, ik claim absoluut niet dat het zo was hoor)
Vrouwen tikken hier een verhaal en de halve massa brult al: opzouten met die vent, wegwezen en leun maar voortaan gezellig op de maatschappij? Really?
Zo zelfstandig als vrouwen tegenwoordig lijken te zijn, zo enorm meteen anti-man zijn ze ook meteen als er iets niet gaat zoals gewenst, wie zegt dat to hem het bloed niet onder de nagels heeft gehaald en het hele voorval bepaald niet uit het blote niks kwam?
Van zwangere vrouwen blijf je af, duidelijk maar jongens toch, een hele relatie en een kindje onderweg meteen maar ergens in een blijf van mijn lijf huis voor één klotemoment waar niet van bekend is of aanstaande pa nou zo agressief is of even er compleet en geheel doorheen zat en to hem misschien ook lekker zat te voeren? (puur voorbeeldscenario, ik claim absoluut niet dat het zo was hoor)
maandag 13 oktober 2014 16:31
quote:rover37 schreef op 13 oktober 2014 @ 16:25:
Weet je hoe agressief je kan worden van bv stoppen met roken?
Als iemand dan doorgaat met verkeerde opmerkingen , kan het wel eens misgaan.
Wow... dus jij legt de schuld bij degene die geslagen wordt neer? Dat je daarvoor uit durft te komen zeg.
Als je ergens agressief van wordt, dan kuur je het toch gvd niet op levende wezens uit? Koop een stressbal of zo!
Weet je hoe agressief je kan worden van bv stoppen met roken?
Als iemand dan doorgaat met verkeerde opmerkingen , kan het wel eens misgaan.
Wow... dus jij legt de schuld bij degene die geslagen wordt neer? Dat je daarvoor uit durft te komen zeg.
Als je ergens agressief van wordt, dan kuur je het toch gvd niet op levende wezens uit? Koop een stressbal of zo!
maandag 13 oktober 2014 16:32
quote:rover37 schreef op 13 oktober 2014 @ 16:25:
Koffers pakken voor 1 klap, terwijl iemand aan het afkicken is?
Wat overdreven.
Weet je hoe agressief je kan worden van bv stoppen met roken?
Betekend niet dat hij dit vaker gaat doen, betekend wel dat hij een flinke waarschuwing nodig heeft.
En dat je beter even een week rust van elkaar kan nemen.
Precies...het is geen excuus, maar iedereen schijnt hier niet te snappen hoe gestresst die jongen waarschijnlijk was door het stoppen met roken en drinken. Dat maakt hem nog geen notoire mishandelaar. Het is een momentopname waar hij vermoedelijk zelf ook van geschrokken is.
En dat stoppen met roken en drinken heeft hij waarschijnlijk voor haar en de baby gedaan. Voor de nieuwe situatie waar ze in zitten.
Koffers pakken voor 1 klap, terwijl iemand aan het afkicken is?
Wat overdreven.
Weet je hoe agressief je kan worden van bv stoppen met roken?
Betekend niet dat hij dit vaker gaat doen, betekend wel dat hij een flinke waarschuwing nodig heeft.
En dat je beter even een week rust van elkaar kan nemen.
Precies...het is geen excuus, maar iedereen schijnt hier niet te snappen hoe gestresst die jongen waarschijnlijk was door het stoppen met roken en drinken. Dat maakt hem nog geen notoire mishandelaar. Het is een momentopname waar hij vermoedelijk zelf ook van geschrokken is.
En dat stoppen met roken en drinken heeft hij waarschijnlijk voor haar en de baby gedaan. Voor de nieuwe situatie waar ze in zitten.
Beter onvolmaakt en echt dan gemaakt volmaakt - Beati pauperes spiritu
maandag 13 oktober 2014 16:33
quote:Miss.Innuendo schreef op 13 oktober 2014 @ 16:20:
Dus als vrouw mag je -onder invloed van hormonen- wel uit je dak gaan, maar als kerel - onder invloed van afkickverschijnselen- niet?
Nee, slaan is natuurlijk niet goed, maar waarom hebben mannen het altijd meteen gedaan, moet er gelijk een actie worden ondernomen, krijgen ze geen kans tot verdedigen of uitleg en waarom wordt het wel altijd gebagatelliseerd als vrouwen volledig uit hun plaat gaan en hun zelfbeheersing verliezen en hysterisch gaan schreeuwen en krijsen?
En waarom plaatsen vrouwen zichzelf altijd in het hokje van het zwakkere geslacht?Als vrouwen al dit soort uitspraken gaan doen, is het niet zo verwonderlijk dat mannen hen slaan.
Dus als vrouw mag je -onder invloed van hormonen- wel uit je dak gaan, maar als kerel - onder invloed van afkickverschijnselen- niet?
Nee, slaan is natuurlijk niet goed, maar waarom hebben mannen het altijd meteen gedaan, moet er gelijk een actie worden ondernomen, krijgen ze geen kans tot verdedigen of uitleg en waarom wordt het wel altijd gebagatelliseerd als vrouwen volledig uit hun plaat gaan en hun zelfbeheersing verliezen en hysterisch gaan schreeuwen en krijsen?
En waarom plaatsen vrouwen zichzelf altijd in het hokje van het zwakkere geslacht?Als vrouwen al dit soort uitspraken gaan doen, is het niet zo verwonderlijk dat mannen hen slaan.
maandag 13 oktober 2014 16:33
quote:Miss.Innuendo schreef op 13 oktober 2014 @ 16:20:
Dus als vrouw mag je -onder invloed van hormonen- wel uit je dak gaan, maar als kerel - onder invloed van afkickverschijnselen- niet?
Nee, slaan is natuurlijk niet goed, maar waarom hebben mannen het altijd meteen gedaan, moet er gelijk een actie worden ondernomen, krijgen ze geen kans tot verdedigen of uitleg en waarom wordt het wel altijd gebagatelliseerd als vrouwen volledig uit hun plaat gaan en hun zelfbeheersing verliezen en hysterisch gaan schreeuwen en krijsen?
En waarom plaatsen vrouwen zichzelf altijd in het hokje van het zwakkere geslacht?Slaan=vertrekken. Of het nu door een man met afkickverschijnselen of door een vrouw met hormonen gebeurd. En degene die schopt of slaat heeft het gedaan, heel simpel. En of het vertrek definitief is bedenk je later wel.
Dus als vrouw mag je -onder invloed van hormonen- wel uit je dak gaan, maar als kerel - onder invloed van afkickverschijnselen- niet?
Nee, slaan is natuurlijk niet goed, maar waarom hebben mannen het altijd meteen gedaan, moet er gelijk een actie worden ondernomen, krijgen ze geen kans tot verdedigen of uitleg en waarom wordt het wel altijd gebagatelliseerd als vrouwen volledig uit hun plaat gaan en hun zelfbeheersing verliezen en hysterisch gaan schreeuwen en krijsen?
En waarom plaatsen vrouwen zichzelf altijd in het hokje van het zwakkere geslacht?Slaan=vertrekken. Of het nu door een man met afkickverschijnselen of door een vrouw met hormonen gebeurd. En degene die schopt of slaat heeft het gedaan, heel simpel. En of het vertrek definitief is bedenk je later wel.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
maandag 13 oktober 2014 16:35
En iedereen zich maar afvragen waarom vrouwen langer blijven en niet al na de eerste klap weggaan. Waarom vrouwen het niet vertellen uit schaamte. Waarom vrouwen blijven omdat ze 'het er vast zelf naar hebben gemaakt'.
Hij is aan het afkicken en in het verleden reageerde hij hier al slecht op. En nu is het nog een stapje verder gegaan. Wat moet hij nog meer doen zodat TO wél slachtoffer mag zijn hier?
Hij is aan het afkicken en in het verleden reageerde hij hier al slecht op. En nu is het nog een stapje verder gegaan. Wat moet hij nog meer doen zodat TO wél slachtoffer mag zijn hier?
maandag 13 oktober 2014 16:36
quote:ana_isabel schreef op 13 oktober 2014 @ 16:33:
[...]
Als vrouwen al dit soort uitspraken gaan doen, is het niet zo verwonderlijk dat mannen hen slaan.
Nou slaat mijn man me niet, maar mócht dat ooit gebeuren, dan zal ik hem in ieder geval vragen waarom hij dat gedaan heeft en ook rekening houden met eventuele omstandigheden waardoor hij blijkbaar zijn zelfbeheersing niet heeft kunnen bewaren.
Zonder iemand eerst te vragen hoe en waarom je koffers pakken en vertrekken.....daar heb ik dan weer geen begrip voor.
Ze krijgen wel een kindje samen en iedereen gaat tegenwoordig toch al zo makkelijk en snel uit elkaar.
[...]
Als vrouwen al dit soort uitspraken gaan doen, is het niet zo verwonderlijk dat mannen hen slaan.
Nou slaat mijn man me niet, maar mócht dat ooit gebeuren, dan zal ik hem in ieder geval vragen waarom hij dat gedaan heeft en ook rekening houden met eventuele omstandigheden waardoor hij blijkbaar zijn zelfbeheersing niet heeft kunnen bewaren.
Zonder iemand eerst te vragen hoe en waarom je koffers pakken en vertrekken.....daar heb ik dan weer geen begrip voor.
Ze krijgen wel een kindje samen en iedereen gaat tegenwoordig toch al zo makkelijk en snel uit elkaar.
Beter onvolmaakt en echt dan gemaakt volmaakt - Beati pauperes spiritu
maandag 13 oktober 2014 16:37
quote:Miss.Innuendo schreef op maandag 13 oktober 2014 16:17 Tjongejonge, ik vind dat iedereen meteen zo hysterisch reageert
Ze heeft nog niet eens met haar vriend gesproken na het voorval (althans, zo lijkt het). Ze leven beiden met spanning en stress blijkbaar, hij nog meer dan zij omdat hij gestopt is met roken en drinken (hartstikke goed, hulde daarvoor).
Hij is tijdens een ruzie zijn zelfbeheersing verloren (misschien wel omdat ie een beetje een kort lontje had omdat hij net is gestopt met roken en drinken daar lijkt iedereen overheen te lezen), maar hé, misschien is hij er wel net zo hard van geschrokken en is hij er net zo op tegen als zij zelf is (en iedereen hier). Ze gaat over een paar weken bevallen, heeft een dikke zwangere buik en toch schopt en slaat hij haar. Dat betekent gewoon dat hij geen greintje zelfbeheersing in z'n lijf heeft. Je slaat niet punt, maar als je eerst schopt en dan slaat terwijl je vriendin zo zwanger is (die buik zit er tussen) dan ben je toch simpelweg een lamzak. Ik ben net zo ver zwanger als TO en ik kan me hier niets bij voorstellen. Weet je wel hoe kwetsbaar je bent met een baby in je buik. Zeker zover in de zwangerschap!
Ze heeft nog niet eens met haar vriend gesproken na het voorval (althans, zo lijkt het). Ze leven beiden met spanning en stress blijkbaar, hij nog meer dan zij omdat hij gestopt is met roken en drinken (hartstikke goed, hulde daarvoor).
Hij is tijdens een ruzie zijn zelfbeheersing verloren (misschien wel omdat ie een beetje een kort lontje had omdat hij net is gestopt met roken en drinken daar lijkt iedereen overheen te lezen), maar hé, misschien is hij er wel net zo hard van geschrokken en is hij er net zo op tegen als zij zelf is (en iedereen hier). Ze gaat over een paar weken bevallen, heeft een dikke zwangere buik en toch schopt en slaat hij haar. Dat betekent gewoon dat hij geen greintje zelfbeheersing in z'n lijf heeft. Je slaat niet punt, maar als je eerst schopt en dan slaat terwijl je vriendin zo zwanger is (die buik zit er tussen) dan ben je toch simpelweg een lamzak. Ik ben net zo ver zwanger als TO en ik kan me hier niets bij voorstellen. Weet je wel hoe kwetsbaar je bent met een baby in je buik. Zeker zover in de zwangerschap!
maandag 13 oktober 2014 16:37
quote:Miss.Innuendo schreef op 13 oktober 2014 @ 16:17:
Tjongejonge, ik vind dat iedereen meteen zo hysterisch reageert
Ze heeft nog niet eens met haar vriend gesproken na het voorval (althans, zo lijkt het). Ze leven beiden met spanning en stress blijkbaar, hij nog meer dan zij omdat hij gestopt is met roken en drinken (hartstikke goed, hulde daarvoor).
Hij is tijdens een ruzie zijn zelfbeheersing verloren (misschien wel omdat ie een beetje een kort lontje had omdat hij net is gestopt met roken en drinken daar lijkt iedereen overheen te lezen), maar hé, misschien is hij er wel net zo hard van geschrokken en is hij er net zo op tegen als zij zelf is (en iedereen hier).
Van die eerste schop kan hij best zelf geschrokken zijn. De mep erachteraan bewijst dat het meer was dan een impuls.
Sorrie, maar je hoogzwangere vrouw schoppen en slaan.... wat ben je voor excuuustruus als je nog wil gaan praten met iemand die zichzelf op de onderste trede van de sociale ladder heeft geplaatst?
Ik vind het echt kwalijk dat je dit probeert te nuanceren. Geen enkele vent met gevoel in zijn donder zou het wagen zijn (zwangere!) vrouw te schoppen. Laat staan om er nog achteraan te slaan ook. Dit is beslist niet zo onschuldig als jij het probeert te schetsen, de eerstvolgende keer dat die arme geschrokken jongen weer hetzelfde doet kan een miskraam betekenen, snap je nou echt de ernst van de situatie niet ???
Wanne absolute kutjanus!
Tjongejonge, ik vind dat iedereen meteen zo hysterisch reageert
Ze heeft nog niet eens met haar vriend gesproken na het voorval (althans, zo lijkt het). Ze leven beiden met spanning en stress blijkbaar, hij nog meer dan zij omdat hij gestopt is met roken en drinken (hartstikke goed, hulde daarvoor).
Hij is tijdens een ruzie zijn zelfbeheersing verloren (misschien wel omdat ie een beetje een kort lontje had omdat hij net is gestopt met roken en drinken daar lijkt iedereen overheen te lezen), maar hé, misschien is hij er wel net zo hard van geschrokken en is hij er net zo op tegen als zij zelf is (en iedereen hier).
Van die eerste schop kan hij best zelf geschrokken zijn. De mep erachteraan bewijst dat het meer was dan een impuls.
Sorrie, maar je hoogzwangere vrouw schoppen en slaan.... wat ben je voor excuuustruus als je nog wil gaan praten met iemand die zichzelf op de onderste trede van de sociale ladder heeft geplaatst?
Ik vind het echt kwalijk dat je dit probeert te nuanceren. Geen enkele vent met gevoel in zijn donder zou het wagen zijn (zwangere!) vrouw te schoppen. Laat staan om er nog achteraan te slaan ook. Dit is beslist niet zo onschuldig als jij het probeert te schetsen, de eerstvolgende keer dat die arme geschrokken jongen weer hetzelfde doet kan een miskraam betekenen, snap je nou echt de ernst van de situatie niet ???
Wanne absolute kutjanus!
maandag 13 oktober 2014 16:37
Zó, dat is heftig. Zeker gezien het feit dat je hartstikke zwanger bent. Weet jij (en weet hij) dat dit niet alleen onder de noemer huiselijk geweld, maar ook onder de noemer kindermishandeling valt?
Ten tweede: je vriend is aan het afkicken en het is bij jullie beiden bekend dat dat een slechte uitwerking op hem heeft. Hoezo dan wederom een poging zonder hulpverlening (dat vul ik nu even in)?
Ten derde: Ik geloof niet dat je per direct moet wegrennen als er eens een klap is gevallen. Ik geloof echter wél dat bepalend is wat er daarna gebeurd. Heeft hij spijt? Wat gaat hij nu doen om te voorkomen dat het nog eens gebeurd? Zoekt hij hulp? Wat iemand anders ook al schreef: de steunpunten huiselijk geweld bieden verschillende vormen van hulpverlening, ook voor partners die juist samen willen blijven. Is hij daarvoor gemotiveerd?
Ten vierde: Zorg voor een time out. NU. Hij eruit of jij eruit, beiden tot julliezelf komen én om een duidelijke grens te trekken.
Als laatste: Schaam je niet voor het feit dat je geslagen bent. Dat is geheel en al zijn verantwoordelijkheid. Bespreek wat er is gebeurd met enkele personen die dicht bij jou/jullie staan, zodat je niet een groot geheim meedraagt en hem een hand boven het hoofd houdt.
Sterkte.
Ten tweede: je vriend is aan het afkicken en het is bij jullie beiden bekend dat dat een slechte uitwerking op hem heeft. Hoezo dan wederom een poging zonder hulpverlening (dat vul ik nu even in)?
Ten derde: Ik geloof niet dat je per direct moet wegrennen als er eens een klap is gevallen. Ik geloof echter wél dat bepalend is wat er daarna gebeurd. Heeft hij spijt? Wat gaat hij nu doen om te voorkomen dat het nog eens gebeurd? Zoekt hij hulp? Wat iemand anders ook al schreef: de steunpunten huiselijk geweld bieden verschillende vormen van hulpverlening, ook voor partners die juist samen willen blijven. Is hij daarvoor gemotiveerd?
Ten vierde: Zorg voor een time out. NU. Hij eruit of jij eruit, beiden tot julliezelf komen én om een duidelijke grens te trekken.
Als laatste: Schaam je niet voor het feit dat je geslagen bent. Dat is geheel en al zijn verantwoordelijkheid. Bespreek wat er is gebeurd met enkele personen die dicht bij jou/jullie staan, zodat je niet een groot geheim meedraagt en hem een hand boven het hoofd houdt.
Sterkte.
•
maandag 13 oktober 2014 16:40
quote:Frizz schreef op 13 oktober 2014 @ 16:37:
Zó, dat is heftig. Zeker gezien het feit dat je hartstikke zwanger bent. Weet jij (en weet hij) dat dit niet alleen onder de noemer huiselijk geweld, maar ook onder de noemer kindermishandeling valt?
Ten tweede: je vriend is aan het afkicken en het is bij jullie beiden bekend dat dat een slechte uitwerking op hem heeft. Hoezo dan wederom een poging zonder hulpverlening (dat vul ik nu even in)?
Ten derde: Ik geloof niet dat je per direct moet wegrennen als er eens een klap is gevallen. Ik geloof echter wél dat bepalend is wat er daarna gebeurd. Heeft hij spijt? Wat gaat hij nu doen om te voorkomen dat het nog eens gebeurd? Zoekt hij hulp? Wat iemand anders ook al schreef: de steunpunten huiselijk geweld bieden verschillende vormen van hulpverlening, ook voor partners die juist samen willen blijven. Is hij daarvoor gemotiveerd?
Ten vierde: Zorg voor een time out. NU. Hij eruit of jij eruit, beiden tot julliezelf komen én om een duidelijke grens te trekken.
Als laatste: Schaam je niet voor het feit dat je geslagen bent. Dat is geheel en al zijn verantwoordelijkheid. Bespreek wat er is gebeurd met enkele personen die dicht bij jou/jullie staan, zodat je niet een groot geheim meedraagt en hem een hand boven het hoofd houdt.
Sterkte.
Kijk, in deze post kan ik me dan weer wél vinden.
Dan wordt in ieder geval een dialoog gestart, vragen aan hem gesteld en mogelijk hulp ingeschakeld.
Dan wordt er in ieder geval iets aan gedaan om te pogen deze relatie te redden en te laten voortbestaan. En daar gaat het me om.
Zó, dat is heftig. Zeker gezien het feit dat je hartstikke zwanger bent. Weet jij (en weet hij) dat dit niet alleen onder de noemer huiselijk geweld, maar ook onder de noemer kindermishandeling valt?
Ten tweede: je vriend is aan het afkicken en het is bij jullie beiden bekend dat dat een slechte uitwerking op hem heeft. Hoezo dan wederom een poging zonder hulpverlening (dat vul ik nu even in)?
Ten derde: Ik geloof niet dat je per direct moet wegrennen als er eens een klap is gevallen. Ik geloof echter wél dat bepalend is wat er daarna gebeurd. Heeft hij spijt? Wat gaat hij nu doen om te voorkomen dat het nog eens gebeurd? Zoekt hij hulp? Wat iemand anders ook al schreef: de steunpunten huiselijk geweld bieden verschillende vormen van hulpverlening, ook voor partners die juist samen willen blijven. Is hij daarvoor gemotiveerd?
Ten vierde: Zorg voor een time out. NU. Hij eruit of jij eruit, beiden tot julliezelf komen én om een duidelijke grens te trekken.
Als laatste: Schaam je niet voor het feit dat je geslagen bent. Dat is geheel en al zijn verantwoordelijkheid. Bespreek wat er is gebeurd met enkele personen die dicht bij jou/jullie staan, zodat je niet een groot geheim meedraagt en hem een hand boven het hoofd houdt.
Sterkte.
Kijk, in deze post kan ik me dan weer wél vinden.
Dan wordt in ieder geval een dialoog gestart, vragen aan hem gesteld en mogelijk hulp ingeschakeld.
Dan wordt er in ieder geval iets aan gedaan om te pogen deze relatie te redden en te laten voortbestaan. En daar gaat het me om.
Beter onvolmaakt en echt dan gemaakt volmaakt - Beati pauperes spiritu
maandag 13 oktober 2014 16:43
quote:Miss.Innuendo schreef op 13 oktober 2014 @ 16:17:
Tjongejonge, ik vind dat iedereen meteen zo hysterisch reageert
Ze heeft nog niet eens met haar vriend gesproken na het voorval (althans, zo lijkt het). Ze leven beiden met spanning en stress blijkbaar, hij nog meer dan zij omdat hij gestopt is met roken en drinken (hartstikke goed, hulde daarvoor).
Hij is tijdens een ruzie zijn zelfbeheersing verloren (misschien wel omdat ie een beetje een kort lontje had omdat hij net is gestopt met roken en drinken daar lijkt iedereen overheen te lezen), maar hé, misschien is hij er wel net zo hard van geschrokken en is hij er net zo op tegen als zij zelf is (en iedereen hier). Helemaal mee eens.
Tjongejonge, ik vind dat iedereen meteen zo hysterisch reageert
Ze heeft nog niet eens met haar vriend gesproken na het voorval (althans, zo lijkt het). Ze leven beiden met spanning en stress blijkbaar, hij nog meer dan zij omdat hij gestopt is met roken en drinken (hartstikke goed, hulde daarvoor).
Hij is tijdens een ruzie zijn zelfbeheersing verloren (misschien wel omdat ie een beetje een kort lontje had omdat hij net is gestopt met roken en drinken daar lijkt iedereen overheen te lezen), maar hé, misschien is hij er wel net zo hard van geschrokken en is hij er net zo op tegen als zij zelf is (en iedereen hier). Helemaal mee eens.
maandag 13 oktober 2014 16:48
quote:Miss.Innuendo schreef op 13 oktober 2014 @ 16:40:
[...]
Kijk, in deze post kan ik me dan weer wél vinden.
Dan wordt in ieder geval een dialoog gestart, vragen aan hem gesteld en mogelijk hulp ingeschakeld.
Dan wordt er in ieder geval iets aan gedaan om te pogen deze relatie te redden en te laten voortbestaan. En daar gaat het me om.
Ach weet je, dat rennen is in sommige gevallen echt wel een goed plan hoor. Maar vaak rennen vrouwen na een tijdje ook net zo hard weer terug en begint het hele gedonder weer van voor af aan. Ik geloof dat een ieder een nieuwe kans verdiend, MITS diegene zich daar ook echt voor inzet. Hulpverlening dus. Niet voor niks is die zo laagdrempelig geworden op dit gebied.
Ik heb zelf eens een ex een roei voor zijn kop gegeven. Echt in een moment van totale verstandsverbijstering. Ik ben me kapot geschrokken (onder andere door de schop die ik terugkreeg ) en heb het ook echt nooit meer gedaan. Ik ben ook een behoorlijk vredelievend persoon, eigenlijk. Ik schreeuw niet als ik boos ben, ik scheld praktisch nooit iemand uit. Dat soort dingen zou ikzelf dus wel mee laten wegen als ik door iemand wordt geslagen. Is hij een agressieveling in het verkeer? Komt hij terug van stappen met bloed aan zijn knokkels? Scheldt hij me verrot in een ruzie? Enzovoorts enzovoorts.
[...]
Kijk, in deze post kan ik me dan weer wél vinden.
Dan wordt in ieder geval een dialoog gestart, vragen aan hem gesteld en mogelijk hulp ingeschakeld.
Dan wordt er in ieder geval iets aan gedaan om te pogen deze relatie te redden en te laten voortbestaan. En daar gaat het me om.
Ach weet je, dat rennen is in sommige gevallen echt wel een goed plan hoor. Maar vaak rennen vrouwen na een tijdje ook net zo hard weer terug en begint het hele gedonder weer van voor af aan. Ik geloof dat een ieder een nieuwe kans verdiend, MITS diegene zich daar ook echt voor inzet. Hulpverlening dus. Niet voor niks is die zo laagdrempelig geworden op dit gebied.
Ik heb zelf eens een ex een roei voor zijn kop gegeven. Echt in een moment van totale verstandsverbijstering. Ik ben me kapot geschrokken (onder andere door de schop die ik terugkreeg ) en heb het ook echt nooit meer gedaan. Ik ben ook een behoorlijk vredelievend persoon, eigenlijk. Ik schreeuw niet als ik boos ben, ik scheld praktisch nooit iemand uit. Dat soort dingen zou ikzelf dus wel mee laten wegen als ik door iemand wordt geslagen. Is hij een agressieveling in het verkeer? Komt hij terug van stappen met bloed aan zijn knokkels? Scheldt hij me verrot in een ruzie? Enzovoorts enzovoorts.
•
maandag 13 oktober 2014 16:49
quote:Miss.Innuendo schreef op 13 oktober 2014 @ 16:36:
[...]
Nou slaat mijn man me niet, maar mócht dat ooit gebeuren, dan zal ik hem in ieder geval vragen waarom hij dat gedaan heeft en ook rekening houden met eventuele omstandigheden waardoor hij blijkbaar zijn zelfbeheersing niet heeft kunnen bewaren.
Zonder iemand eerst te vragen hoe en waarom je koffers pakken en vertrekken.....daar heb ik dan weer geen begrip voor.
Ze krijgen wel een kindje samen en iedereen gaat tegenwoordig toch al zo makkelijk en snel uit elkaar.Ja lekker blijven bij zo'n lutser, dat is pas goed advies.
[...]
Nou slaat mijn man me niet, maar mócht dat ooit gebeuren, dan zal ik hem in ieder geval vragen waarom hij dat gedaan heeft en ook rekening houden met eventuele omstandigheden waardoor hij blijkbaar zijn zelfbeheersing niet heeft kunnen bewaren.
Zonder iemand eerst te vragen hoe en waarom je koffers pakken en vertrekken.....daar heb ik dan weer geen begrip voor.
Ze krijgen wel een kindje samen en iedereen gaat tegenwoordig toch al zo makkelijk en snel uit elkaar.Ja lekker blijven bij zo'n lutser, dat is pas goed advies.
maandag 13 oktober 2014 16:50
Beste TO,
Wat ontzettend dat je dit mee moet maken en dat hoogzwanger. Je zou nu veel leukere dingen aan je hoofd moeten hebben dan deze ellende.
Je zou, zoals velen adviseren, definitief weg kunnen gaan bij hem. Het is inderdaad waar dat huiselijk geweld zelden bij een keer blijft, helaas.
Waarschijnlijk is het lastig voor jou om er nu, in deze toestand, direct een punt achter te zetten. Er zijn ook andere opties. Mogelijk zal in de toekomst blijken dat jullie toch zonder elkaar verder gaan, maar, afhankelijk van jullie gezamenlijke inzet (en je mag daarin echt een flinke input van je partner verwachten, hij moet nu in beweging komen!!) kan het ook zijn dat jullie er wel uit komen. Die verhalen zijn er ook (al is het in veel mindere mate omdat het echt een flinke inzet vereist).
Wat je zou kunnen doen: een van jullie neemt nu even een time-out. Jullie slapen in elk geval vannacht even ergens anders. Informeer sowieso je familie (echt doen!!), je verloskundige en je huisarts. Zij kunnen je goed informeren over steunpunten bij jullie in de regio (bijvoorbeeld het steunpunt huiselijk geweld). Wellicht lukt het jullie om er met de juiste steun en begeleiding bovenop te komen. Lukt het niet dan kunnen zij je goed ondersteunen bij het vinden van de juiste route.
Realiseer je ook dat een pasgeboren kindje de spanning onderling doen toenemen. Het is nu eenmaal een stressvolle en spannende periode. Dit maakt jullie allebei kwetsbaarder en het risico op herhaling van het huiselijk geweld groter.
Het is goed dat je vriend probeert af te kicken, hij lijkt zich dus voor jou en jullie kindje in te willen zetten. Maar zijn gedrag naar jou toe haalt dat ook direct onderuit. Juist omdat je nu zo kwetsbaar bent moet je dit echt niet alleen willen doen!
De kans bestaat dat een van de professionele partijen bureau jeugdzorg inschakelt. Dat moet jou nu niet tegenhouden. Als jij hulp zoekt laat je daarmee zien dat jij het beste doet voor je kind. Als je geen hulp zoekt en het loopt (nog) een keer uit de hand dan heb je ook te maken met bureau jeugdzorg, maar dan omdat je zelf geen hulp hebt gezocht. Dat is echt een andere insteek dus laat je daar echt niet door weerhouden.
Ten slotte: die dappere meid, die zelfstandige meid, die is er nog! En je gaat haar vinden en apetrots zijn op jezelf! Ik hoop dat je alles op een rijtje krijgt en dat je de hulp krijgt die je verdient en dat je ten slotte nog mag genieten van je laatste anderhalve maand zwangerschap.
Sterkte!
Wat ontzettend dat je dit mee moet maken en dat hoogzwanger. Je zou nu veel leukere dingen aan je hoofd moeten hebben dan deze ellende.
Je zou, zoals velen adviseren, definitief weg kunnen gaan bij hem. Het is inderdaad waar dat huiselijk geweld zelden bij een keer blijft, helaas.
Waarschijnlijk is het lastig voor jou om er nu, in deze toestand, direct een punt achter te zetten. Er zijn ook andere opties. Mogelijk zal in de toekomst blijken dat jullie toch zonder elkaar verder gaan, maar, afhankelijk van jullie gezamenlijke inzet (en je mag daarin echt een flinke input van je partner verwachten, hij moet nu in beweging komen!!) kan het ook zijn dat jullie er wel uit komen. Die verhalen zijn er ook (al is het in veel mindere mate omdat het echt een flinke inzet vereist).
Wat je zou kunnen doen: een van jullie neemt nu even een time-out. Jullie slapen in elk geval vannacht even ergens anders. Informeer sowieso je familie (echt doen!!), je verloskundige en je huisarts. Zij kunnen je goed informeren over steunpunten bij jullie in de regio (bijvoorbeeld het steunpunt huiselijk geweld). Wellicht lukt het jullie om er met de juiste steun en begeleiding bovenop te komen. Lukt het niet dan kunnen zij je goed ondersteunen bij het vinden van de juiste route.
Realiseer je ook dat een pasgeboren kindje de spanning onderling doen toenemen. Het is nu eenmaal een stressvolle en spannende periode. Dit maakt jullie allebei kwetsbaarder en het risico op herhaling van het huiselijk geweld groter.
Het is goed dat je vriend probeert af te kicken, hij lijkt zich dus voor jou en jullie kindje in te willen zetten. Maar zijn gedrag naar jou toe haalt dat ook direct onderuit. Juist omdat je nu zo kwetsbaar bent moet je dit echt niet alleen willen doen!
De kans bestaat dat een van de professionele partijen bureau jeugdzorg inschakelt. Dat moet jou nu niet tegenhouden. Als jij hulp zoekt laat je daarmee zien dat jij het beste doet voor je kind. Als je geen hulp zoekt en het loopt (nog) een keer uit de hand dan heb je ook te maken met bureau jeugdzorg, maar dan omdat je zelf geen hulp hebt gezocht. Dat is echt een andere insteek dus laat je daar echt niet door weerhouden.
Ten slotte: die dappere meid, die zelfstandige meid, die is er nog! En je gaat haar vinden en apetrots zijn op jezelf! Ik hoop dat je alles op een rijtje krijgt en dat je de hulp krijgt die je verdient en dat je ten slotte nog mag genieten van je laatste anderhalve maand zwangerschap.
Sterkte!
maandag 13 oktober 2014 16:52
Ga wel zaken regelen voor dingen die je misschien in de toekomst nodig zou kunnen hebben.
Ten eerste jezelf inschrijven voor een huurwoning. Alle telefoonnummers verzamelen voor als hij weer uit zijn pantoffel schiet. Noodopvang bij familie die op de hoogte zijn. Geld opzij zetten en hem niet inlichten.
Ten eerste jezelf inschrijven voor een huurwoning. Alle telefoonnummers verzamelen voor als hij weer uit zijn pantoffel schiet. Noodopvang bij familie die op de hoogte zijn. Geld opzij zetten en hem niet inlichten.
Ja en?
maandag 13 oktober 2014 16:52
maandag 13 oktober 2014 16:54
quote:dommetrien schreef op 13 oktober 2014 @ 16:12:
OMG. Hij gaat door een moeilijke periode, laat zich onacceptabel gaan en meteen is dit een voorbode van hoe de rest van hun leven zal gaan?
Ik vind het onzin om meteen te gaan rennen. Mijn nu man heeft zich toen we twee of drie jaar samen waren ook eens laten gaan. Hij sloeg niet hard, maar hij sloeg wel. Ik weet niet wie er harder schrok en huilde, maar geloof mij, wij zijn nu 15 jaar samen en het is nooit meer gebeurd. Je man heeft toch wel wat credits opgebouwd?
En die agressieve woordenwisseling, dat lag natuurlijk helemaal aan hem? Ik keur het slaan niet goed hoor, het is niet de manier van volwassen een ruzie oplossen. Ik wil alleen even zeggen dat woorden net zoveel pijn kunnen doen als slaan. Gekleineerd worden doet ook zeer, getuige de topics van vele vrouwen met een narcistische man.jij doet je nick ook eer aan zeg......... domme trien......
OMG. Hij gaat door een moeilijke periode, laat zich onacceptabel gaan en meteen is dit een voorbode van hoe de rest van hun leven zal gaan?
Ik vind het onzin om meteen te gaan rennen. Mijn nu man heeft zich toen we twee of drie jaar samen waren ook eens laten gaan. Hij sloeg niet hard, maar hij sloeg wel. Ik weet niet wie er harder schrok en huilde, maar geloof mij, wij zijn nu 15 jaar samen en het is nooit meer gebeurd. Je man heeft toch wel wat credits opgebouwd?
En die agressieve woordenwisseling, dat lag natuurlijk helemaal aan hem? Ik keur het slaan niet goed hoor, het is niet de manier van volwassen een ruzie oplossen. Ik wil alleen even zeggen dat woorden net zoveel pijn kunnen doen als slaan. Gekleineerd worden doet ook zeer, getuige de topics van vele vrouwen met een narcistische man.jij doet je nick ook eer aan zeg......... domme trien......
maandag 13 oktober 2014 16:55
@tha orchid, Miss.Innuendo, rover37 en liara
Het gaat niet om schuld, het gaat om een destructieve situatie beëindigen. Daar is niets anti-man of slaps aan. Dat heet gezond verstand en is juist een teken van zelfverantwoordelijkheid. Het betekent dat je uit een relatie stapt die niet goed is voor jou (en duidelijk ook niet voor de ander), om door te kunnen en je eigen leven op te bouwen.
Ik praat uit ervaring: ik ben ooit bij een man weggegaan nadat onze vreselijk slechte relatie (we haalden letterlijk het slechtst in elkaar naar boven) uitliep op geweld van zijn kant. Niet dat het een slechte jongen was hoor, hij was niet per se gewelddadig aangelegd en ik begrijp wel hoe hij ertoe kwam en tegenwoordig spreek ik hem af en toe als goede kennis. Maar het was een uiting van hoe diep wij waren gezonken en voor mij het ultieme teken om op te stappen. Dat was uiteindelijk voor ons allebei het best.
Dat TO in deze potentiele crisissituatie zou moeten blijven hangen omdat ze niet per direct een fulltime baan en eigen huis heeft is aperte onzin. Als er één geval is waarin ik iemand een uitkering gun dan is dit het wel. Ik ben oprecht blij dat dit vangnet bestaat voor mensen die zich tijdelijk in een klotesituatie als TO bevinden - geen enkel bezwaar dat mijn belastinggeld zo wordt aangewend. Maar dat is geheel terzijde even mijn particuliere mening.
Het gaat niet om schuld, het gaat om een destructieve situatie beëindigen. Daar is niets anti-man of slaps aan. Dat heet gezond verstand en is juist een teken van zelfverantwoordelijkheid. Het betekent dat je uit een relatie stapt die niet goed is voor jou (en duidelijk ook niet voor de ander), om door te kunnen en je eigen leven op te bouwen.
Ik praat uit ervaring: ik ben ooit bij een man weggegaan nadat onze vreselijk slechte relatie (we haalden letterlijk het slechtst in elkaar naar boven) uitliep op geweld van zijn kant. Niet dat het een slechte jongen was hoor, hij was niet per se gewelddadig aangelegd en ik begrijp wel hoe hij ertoe kwam en tegenwoordig spreek ik hem af en toe als goede kennis. Maar het was een uiting van hoe diep wij waren gezonken en voor mij het ultieme teken om op te stappen. Dat was uiteindelijk voor ons allebei het best.
Dat TO in deze potentiele crisissituatie zou moeten blijven hangen omdat ze niet per direct een fulltime baan en eigen huis heeft is aperte onzin. Als er één geval is waarin ik iemand een uitkering gun dan is dit het wel. Ik ben oprecht blij dat dit vangnet bestaat voor mensen die zich tijdelijk in een klotesituatie als TO bevinden - geen enkel bezwaar dat mijn belastinggeld zo wordt aangewend. Maar dat is geheel terzijde even mijn particuliere mening.
pluk de nacht
maandag 13 oktober 2014 16:57
Waar blijft BellatrixVanDetta als je haar nodig hebt?
TO; heel erg naar voor je. Dit klinkt niet naar een gezonde en liefdevolle relatie. Heeft zijn drankprobleem ermee te maken dat jullie voorheen niet kozen voor samenwonen? Is er hulpverlening betrokken bij zijn afkicken?
Anyway... Ik wens je veel sterkte en wijsheid.
TO; heel erg naar voor je. Dit klinkt niet naar een gezonde en liefdevolle relatie. Heeft zijn drankprobleem ermee te maken dat jullie voorheen niet kozen voor samenwonen? Is er hulpverlening betrokken bij zijn afkicken?
Anyway... Ik wens je veel sterkte en wijsheid.
maandag 13 oktober 2014 17:00
quote:ana_isabel schreef op 13 oktober 2014 @ 16:44:
@ķerol : goeie post. Fijn om te lezen hoe een man erover denkt.
Het is een vaste altijd terugkomende constante in de verhalen van mishandelde vrouwen. De intense spijt dat ze niet bij de eerste klap al uit de foute relatie zijn gestapt. Daarna wordt de drempel alleen maar zo hoog en wazig, dat de keuze om er werkelijk uit te stappen nooit meer wordt gemaakt.
Dat is echt zo'n eenvoudige werkelijkheid, dat ik alle excuus-vrouwen werkelijkk wel door elkaar zou willen rammelen. Maar goed, dat zou ook weer mishandeling zijn, dus ik kan niets anders dan mijn treurnis uiten voor de blindheid van veel vrouwen voor de simpele werkelijkheid dat je je grenzen moet bewaken bij de allereerste klap. Daar ligt het keuzemoment, daar ligt de grens, en nooit een x aantal klappen verder.
@ķerol : goeie post. Fijn om te lezen hoe een man erover denkt.
Het is een vaste altijd terugkomende constante in de verhalen van mishandelde vrouwen. De intense spijt dat ze niet bij de eerste klap al uit de foute relatie zijn gestapt. Daarna wordt de drempel alleen maar zo hoog en wazig, dat de keuze om er werkelijk uit te stappen nooit meer wordt gemaakt.
Dat is echt zo'n eenvoudige werkelijkheid, dat ik alle excuus-vrouwen werkelijkk wel door elkaar zou willen rammelen. Maar goed, dat zou ook weer mishandeling zijn, dus ik kan niets anders dan mijn treurnis uiten voor de blindheid van veel vrouwen voor de simpele werkelijkheid dat je je grenzen moet bewaken bij de allereerste klap. Daar ligt het keuzemoment, daar ligt de grens, en nooit een x aantal klappen verder.
