Zwanger
alle pijlers
Geen roze wolk..
woensdag 15 februari 2017 20:19
He meiden,
Ik ben op dit moment precies 9 weken zwanger, helemaal gepland en elke maand dat het niet lukte was een domper, uiteindelijk was ik toch snel zwanger ( half jaar )
Ik schrijf gezellig mee in andere topics maar daar vind ik niet helemaal aansluiting, omdat ik helaas niet echt op een roze wolk zit.
Vanaf ongeveer de 5de week begon ik heel extreem te piekeren en voelde ik mij somber, dit heb ik helaas nog steeds waardoor ik slecht blij kan zijn, en dit frustreert vervolgens weer.
Ik had verwacht dat zodra ik zwanger was ik lekker in tijdschriften zou gaan neuzen en weg zou zwijmelen bij babypakjes ed. Maar helaas is dit dus niet helemaal zo.
Inmiddels aangemeld bij pop poli en tot die tijd loop ik bij een psycholoog.
Zijn er meer die dit herkennen? Bij hoeveel weken nam dit bij jullie af? Tips wat wel of niet te doen?
Ik hoor graag van andere!
Ik ben op dit moment precies 9 weken zwanger, helemaal gepland en elke maand dat het niet lukte was een domper, uiteindelijk was ik toch snel zwanger ( half jaar )
Ik schrijf gezellig mee in andere topics maar daar vind ik niet helemaal aansluiting, omdat ik helaas niet echt op een roze wolk zit.
Vanaf ongeveer de 5de week begon ik heel extreem te piekeren en voelde ik mij somber, dit heb ik helaas nog steeds waardoor ik slecht blij kan zijn, en dit frustreert vervolgens weer.
Ik had verwacht dat zodra ik zwanger was ik lekker in tijdschriften zou gaan neuzen en weg zou zwijmelen bij babypakjes ed. Maar helaas is dit dus niet helemaal zo.
Inmiddels aangemeld bij pop poli en tot die tijd loop ik bij een psycholoog.
Zijn er meer die dit herkennen? Bij hoeveel weken nam dit bij jullie af? Tips wat wel of niet te doen?
Ik hoor graag van andere!
maandag 27 maart 2017 10:05
Ik moet eerlijk zeggen dat het wel iets beter gaat! Heb nog wel regelmatig last van psychische klachten maar kan inmiddels ook wat meer genieten.
Rare dingen die hormonen.
Ik hoop dat de psychische klachten nog wat meer gaan afnemen.
Lichamelijk voel ik mij ook iets beter, moet alleen nog wel af en toe even een uurtje gaan liggen.
Rare dingen die hormonen.
Ik hoop dat de psychische klachten nog wat meer gaan afnemen.
Lichamelijk voel ik mij ook iets beter, moet alleen nog wel af en toe even een uurtje gaan liggen.
maandag 27 maart 2017 16:34
woensdag 29 maart 2017 15:48
Wat fijn wanhopia dat alles goed is! Geeft meer lucht!
Mijn hormonsters dachten vanochtend, we zullen je weer eens even een slechte dag geven.
Al bij het opstaan wilde ik huilen en vervolgens op mijn werk heb ik dat dus wel 4 keer gedaan als iemand vrieg hoe het ging. Uiteindelijk ook naar huis gegaan en net 3 uur liggen slapen!
Kan niet eens zeggen wat er aan de hand is maar voelde me gewoon verdrietig. Zo bizar!
Ik ga nu naar de verloskundige om hartje te luisteren, hopelijk knap ik daar wat van op.
Mijn hormonsters dachten vanochtend, we zullen je weer eens even een slechte dag geven.
Al bij het opstaan wilde ik huilen en vervolgens op mijn werk heb ik dat dus wel 4 keer gedaan als iemand vrieg hoe het ging. Uiteindelijk ook naar huis gegaan en net 3 uur liggen slapen!
Kan niet eens zeggen wat er aan de hand is maar voelde me gewoon verdrietig. Zo bizar!
Ik ga nu naar de verloskundige om hartje te luisteren, hopelijk knap ik daar wat van op.
vrijdag 31 maart 2017 12:24
Ik wilde na alles mee gelezen te hebben toch even een berichtje achterlaten misschien lucht het op..
inmiddels 31 weken zwanger van ons derde kindje en dus ook niet op die bekende roze wolk.. wel even gezeten en hoop dat die terug komt! Mijn verhaal: ik kwam er bij week 5 achter dat ik zwanger ben, vanaf week 7 t/m 18 ben ik 24/7 ziek geweest ik kon niet slapen continu misselijk braakneigingen (nooit kunnen overgeven) ik kon wel eten en hoe!! Alleen vette hap en cola onderdrukte mijn misselijkheid als gevolg dat de kilo's er aan vlogen (ik woog begin zwangerschap 57 nu met 31 weken 82!) dus dat speelt ook mee.
Toen na de 20 weken begon in me wat fijner te voelen kreeg last van nesteldrang om alles in huis te hebben mensen verklaarde me voor gek zo vroeg maar man wat ben ik blij want ik kan nu helemaal niks meer! Vanaf 27 weken begon de ellende.. bekkeninstabiliteit geconstateerd (fysio werkt niet voldoende) ons meisje ligt ook al vanaf 22 weken onder mijn navel en nog dus heel erg laag dat werkt ook niet mee daarbij komt dat ik heel erg veel last heb van mijn banden elke stap die ik zet kan ik wel uitschreeuwen en dan zeggen mensen: je moet meer rusten.. uhhh nog meer? Ik zit wanneer ik kan ik ga liggen wanneer ik kan ik heb ook nog 2 kinderen waar ik voor moet zorgen 1 schoolgaand en 1 van 2 jaar dus volledige rust zit er helaas niet in. Ik hoor mensen nu denken en hulp van buitenaf tja dat zou fijn zijn maar we hebben geen contact met beide families en onze vrienden werken zelf heel veel en hebben daarnaast kindjes dus dat werkt niet.
Ik zie het zo sober in omdat elke dag weer erger wordt ipv beter en is ook niet zo gek omdat je steeds langer zwanger bent en zwaarder wordt, de vk weet hiervan maar kan weinig doen. Ik heb overigens wel een super lieve man die heel veel voor mij en de kindjes doet dat scheelt al een hele hoop maar toch.. ik wil ook nog dingen kunnen doen voordat de kleine komt.
Sorry het is een lang verhaal geworden maar is even fijn om van me af te schrijven en vond dit wel een toepasselijke topic
Voor iedereen die het ook zwaar heeft een
inmiddels 31 weken zwanger van ons derde kindje en dus ook niet op die bekende roze wolk.. wel even gezeten en hoop dat die terug komt! Mijn verhaal: ik kwam er bij week 5 achter dat ik zwanger ben, vanaf week 7 t/m 18 ben ik 24/7 ziek geweest ik kon niet slapen continu misselijk braakneigingen (nooit kunnen overgeven) ik kon wel eten en hoe!! Alleen vette hap en cola onderdrukte mijn misselijkheid als gevolg dat de kilo's er aan vlogen (ik woog begin zwangerschap 57 nu met 31 weken 82!) dus dat speelt ook mee.
Toen na de 20 weken begon in me wat fijner te voelen kreeg last van nesteldrang om alles in huis te hebben mensen verklaarde me voor gek zo vroeg maar man wat ben ik blij want ik kan nu helemaal niks meer! Vanaf 27 weken begon de ellende.. bekkeninstabiliteit geconstateerd (fysio werkt niet voldoende) ons meisje ligt ook al vanaf 22 weken onder mijn navel en nog dus heel erg laag dat werkt ook niet mee daarbij komt dat ik heel erg veel last heb van mijn banden elke stap die ik zet kan ik wel uitschreeuwen en dan zeggen mensen: je moet meer rusten.. uhhh nog meer? Ik zit wanneer ik kan ik ga liggen wanneer ik kan ik heb ook nog 2 kinderen waar ik voor moet zorgen 1 schoolgaand en 1 van 2 jaar dus volledige rust zit er helaas niet in. Ik hoor mensen nu denken en hulp van buitenaf tja dat zou fijn zijn maar we hebben geen contact met beide families en onze vrienden werken zelf heel veel en hebben daarnaast kindjes dus dat werkt niet.
Ik zie het zo sober in omdat elke dag weer erger wordt ipv beter en is ook niet zo gek omdat je steeds langer zwanger bent en zwaarder wordt, de vk weet hiervan maar kan weinig doen. Ik heb overigens wel een super lieve man die heel veel voor mij en de kindjes doet dat scheelt al een hele hoop maar toch.. ik wil ook nog dingen kunnen doen voordat de kleine komt.
Sorry het is een lang verhaal geworden maar is even fijn om van me af te schrijven en vond dit wel een toepasselijke topic
Voor iedereen die het ook zwaar heeft een
zaterdag 1 april 2017 16:17
Wondertje dat klinkt heftig! Jij bent dus al aan het aftellen? Hopelijk is het fijn om wat van je af te schrijven.
Wanhopia, mijn dagen zijn weer wat beter gelukkig! Wat een dip zeg afgelopen week. Inmiddels ook gebeld door de verpleegkundige die mij gaat begeleiden vanuit de pop en volgende week donderdag de eerste afspraak bij mij thuis.
Mijn vriend moet voor werk aankomende week in de buurt zijn, dus hij kan heerlijk een weekje thuis slapen! Zo fijn!!
Wanhopia, mijn dagen zijn weer wat beter gelukkig! Wat een dip zeg afgelopen week. Inmiddels ook gebeld door de verpleegkundige die mij gaat begeleiden vanuit de pop en volgende week donderdag de eerste afspraak bij mij thuis.
Mijn vriend moet voor werk aankomende week in de buurt zijn, dus hij kan heerlijk een weekje thuis slapen! Zo fijn!!
zaterdag 1 april 2017 16:25
Wondertje3: wat rot zeg. voor jou!!!
Sabina: fijn dat je vriend thuis kan slapen en je dagen weer wat fijner zijn geworden. Hopen dat dit blijft. En goed dat je nu begeleid wordt.
Heel veel succes en sterkte
En inderdaad de zon doet goed. en de klok is weer verzet dus zijn de dagen weer wat langer.
Het komt allemaal goed
Sabina: fijn dat je vriend thuis kan slapen en je dagen weer wat fijner zijn geworden. Hopen dat dit blijft. En goed dat je nu begeleid wordt.
Heel veel succes en sterkte
En inderdaad de zon doet goed. en de klok is weer verzet dus zijn de dagen weer wat langer.
Het komt allemaal goed
zaterdag 1 april 2017 18:27
Just Sabina en xervy: dank voor de
Ik kan idd rustig aan aftellen maar aan de andere kant gaan mijn dagen zo langzaam.. vandaag geprobeerd naar 2 winkels te gaan met man en kindjes maar begon ineens te huilen van de pijn ik trek het gewoon niet om te lopen nu lig ik weer in bed dat is enige wat helpt maar wordt er zo somber van..
Ik kan idd rustig aan aftellen maar aan de andere kant gaan mijn dagen zo langzaam.. vandaag geprobeerd naar 2 winkels te gaan met man en kindjes maar begon ineens te huilen van de pijn ik trek het gewoon niet om te lopen nu lig ik weer in bed dat is enige wat helpt maar wordt er zo somber van..
zaterdag 1 april 2017 19:27
quote:wondertje3 schreef op 01 april 2017 @ 18:27:
Ik kan idd rustig aan aftellen maar aan de andere kant gaan mijn dagen zo langzaam.. vandaag geprobeerd naar 2 winkels te gaan met man en kindjes maar begon ineens te huilen van de pijn ik trek het gewoon niet om te lopen nu lig ik weer in bed dat is enige wat helpt maar wordt er zo somber van..
Ben je toevallig al bij de bekkenfysio geweest? Ik heb dit namelijk ook gehad toen ik zo'n 15 weken zwanger was en deze fysio had echt wel goeie tips, terwijl ik normaal helemaal niet in de fysiotherapeut geloof.
Fijn dat het met de rest ook al beter gaat, we komen er wel
Hier ook alles nog steeds wel oke. Veel last van voorweeen, dus hoop dat dat vast iets scheelt voor het bevallen en ik niet tot 42 weken zal doorlopen
Ik kan idd rustig aan aftellen maar aan de andere kant gaan mijn dagen zo langzaam.. vandaag geprobeerd naar 2 winkels te gaan met man en kindjes maar begon ineens te huilen van de pijn ik trek het gewoon niet om te lopen nu lig ik weer in bed dat is enige wat helpt maar wordt er zo somber van..
Ben je toevallig al bij de bekkenfysio geweest? Ik heb dit namelijk ook gehad toen ik zo'n 15 weken zwanger was en deze fysio had echt wel goeie tips, terwijl ik normaal helemaal niet in de fysiotherapeut geloof.
Fijn dat het met de rest ook al beter gaat, we komen er wel
Hier ook alles nog steeds wel oke. Veel last van voorweeen, dus hoop dat dat vast iets scheelt voor het bevallen en ik niet tot 42 weken zal doorlopen
zaterdag 1 april 2017 23:44
Ok... Moeilijk dit.
Vorige week vrijdag bleek onze zoon bij de 20-wekenecho geen nieren en vruchtwater te hebben en er was eigenlijk geen keus...
Afgelopen donderdag zijn wij trotse ouders geworden van onze mooie zoon van 20 weken en 3 dagen. Helaas is het afscheid al over een paar dagen.
De week tussen het nieuws en de bevalling was heel erg moeilijk, verdrietig en niet te geloven. Van familie hadden we veel steun.
Toch zaten we op een roze wolk toen onze zoon geboren was. Jammer genoeg wisselen we nu tussen trots, verdriet, blijdschap, woede, ongeloof...
Vorige week vrijdag bleek onze zoon bij de 20-wekenecho geen nieren en vruchtwater te hebben en er was eigenlijk geen keus...
Afgelopen donderdag zijn wij trotse ouders geworden van onze mooie zoon van 20 weken en 3 dagen. Helaas is het afscheid al over een paar dagen.
De week tussen het nieuws en de bevalling was heel erg moeilijk, verdrietig en niet te geloven. Van familie hadden we veel steun.
Toch zaten we op een roze wolk toen onze zoon geboren was. Jammer genoeg wisselen we nu tussen trots, verdriet, blijdschap, woede, ongeloof...
zondag 2 april 2017 08:08
Janebunny: wat erg! Heel veel sterkte..
Je hebt hier niks aan maar wilde toch even kwijt dat ondanks ik zoveel pijn heb echt ga proberen te genieten tussendoor en dat komt mede door je verhaal er zijn wel ergere dingen aan de hand zie je wel dan mag ik niet klagen.
Heel veel sterkte gewenst de komende tijd..
Je hebt hier niks aan maar wilde toch even kwijt dat ondanks ik zoveel pijn heb echt ga proberen te genieten tussendoor en dat komt mede door je verhaal er zijn wel ergere dingen aan de hand zie je wel dan mag ik niet klagen.
Heel veel sterkte gewenst de komende tijd..
zondag 2 april 2017 08:16
Lieve Just-Sabina, ik had je topic nog niet gezien.
Wat knap dat je het zo goed en zo eerlijk weet te verwoorden!
Ik beleef ook geen roze wolk hoor! Veel moe, ik voel me erg beperkt omdat ik minder kan. En de omgeving roept dat ik me daar aan moet overgeven en moet genieten
En ik heb een lichte paniek als ik denk aan de bevalling
Je bent niet gek en zeker niet alleen! En ik vind het heel goed van je dat je hulp hebt
Wat knap dat je het zo goed en zo eerlijk weet te verwoorden!
Ik beleef ook geen roze wolk hoor! Veel moe, ik voel me erg beperkt omdat ik minder kan. En de omgeving roept dat ik me daar aan moet overgeven en moet genieten
En ik heb een lichte paniek als ik denk aan de bevalling
Je bent niet gek en zeker niet alleen! En ik vind het heel goed van je dat je hulp hebt
maandag 3 april 2017 11:07
Afgelopen week had ik zoals al boven geschreven een slechte week, alle klachten kwamen ineens weer terug en ook gister ging het niet zo lekker.
Vandaag gesprek gehad bij de arbo, ik mag niet verder opbouwen met uren op werk ivm de verhoogde kans op postnatale depressie. Ik mag de grens niet verder opzoeken en moet elke dag een uur rust (slapen ) houden.
Aan de ene kant fijn dat ze zo mee denken en niks willen forceren, aan de andere kant wil ik natuurlijk dat alles gewoon goed gaat en ik ook weer 10 uur op een dag kan werken. Dubbel.
Inmiddels bijna 16 weken, de periode waarin hormonen toch iets rustiger zouden moeten worden, ik ben benieuwd of het nog helemaal weg gaat.
Donderdag heb ik de intake met een verpleegkundige psychiatrie ivm de begeleiding, dan zal er ook gesproken worden tot hoever ik het nog zelf ga doen of wanneer er toch medicatie bij komt kijken om mij op weg te helpen door deze periode te gaan. Moeilijk besluit. Wordt vervolgd....
Vandaag gesprek gehad bij de arbo, ik mag niet verder opbouwen met uren op werk ivm de verhoogde kans op postnatale depressie. Ik mag de grens niet verder opzoeken en moet elke dag een uur rust (slapen ) houden.
Aan de ene kant fijn dat ze zo mee denken en niks willen forceren, aan de andere kant wil ik natuurlijk dat alles gewoon goed gaat en ik ook weer 10 uur op een dag kan werken. Dubbel.
Inmiddels bijna 16 weken, de periode waarin hormonen toch iets rustiger zouden moeten worden, ik ben benieuwd of het nog helemaal weg gaat.
Donderdag heb ik de intake met een verpleegkundige psychiatrie ivm de begeleiding, dan zal er ook gesproken worden tot hoever ik het nog zelf ga doen of wanneer er toch medicatie bij komt kijken om mij op weg te helpen door deze periode te gaan. Moeilijk besluit. Wordt vervolgd....
