Actueel
alle pijlers
Anouscha Nzume, Sylvana etc.
woensdag 26 april 2017 16:51
Waarom krijgen deze vrouwen een podium om hun racistische uitlatingen tentoon te spreiden? Wat als ik , een blanke vrouw, een boek zou schrijven met als titel "Hallo zwarte mensen". Wat als ik als blanke vrouw keer op keer op tv zou klagen dat alle zwarten racistisch zijn en dat het echt vreselijk leven hier is, ondanks dat er genoeg mensen zijn die naar deze twee dames luisteren, een sprookjesfiguur aanpassen in de hoop dat het nu minder kwetsend is, ieder jaar Keti Koti en andere festivals toestaan, op scholen de slavernij onderwijzen etc. etc.
Iemand als Rosa Parks, Nelson Mandela, dat waren pas helden, die streden voor gelijkheid in een zeer ongelijk land. Dat is Nederland gewoon niet.
Iemand als Rosa Parks, Nelson Mandela, dat waren pas helden, die streden voor gelijkheid in een zeer ongelijk land. Dat is Nederland gewoon niet.
maandag 30 oktober 2017 13:12
deepspace schreef: ↑30-10-2017 01:04Waarom was ik, naast dat islam-dingetje, toch ook alweer zo anti-denk?
Oh ja, omdat het zo'n typische Randstad-partij is. Check deze link:
https://www.ad.nl/binnenland/denk-wil-m ... ~a59809b9/
LOEP ME MAAR aub.
maandag 30 oktober 2017 13:14
Rosabella1 schreef: ↑29-10-2017 18:47Google leert dat Bij1 de naam is van een praktijk voor psychotherapie en volgens AD is die praktijk niet blij dat Simons hun naam gejat heeft.. Tevens schijnt het ook een naam van een kinderdagverblijf te zijn..
Is er dan niemand rondom Sylvana die even Google aanslingert voor ze een naam de wereld in slingeren?
Ze wisten van het bestaan van de naam.
LOEP ME MAAR aub.
donderdag 2 november 2017 10:20
De eerste keer dat ik over homodiscriminatie hoorde was van mijn zeikerige leraar Frans die alleen maar over homodiscriminatie kon lopen zeuren. Als ik die man in de brugklas had gehad, dan was Frans nooit mijn favoriete vak geworden.
Ik herkende er totaal niets in, maar lag als puber met mijn ouders altijd op het toenmalige homostrandje bij de Hoornse Plas, misschien kende ik alleen gezellige homo's? Altijd lachen en gezellig daar.
Ik herkende er totaal niets in, maar lag als puber met mijn ouders altijd op het toenmalige homostrandje bij de Hoornse Plas, misschien kende ik alleen gezellige homo's? Altijd lachen en gezellig daar.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
donderdag 2 november 2017 10:26
Racisme kende ik als kind ook niet. Het is mij ook nooit opgevallen dat ik op het Groningse platteland op een school zat waar 30% bruin/zwart was.
Pas toen ik 19 jaar was en iemand dat zei over mijn schoolfoto zag ik dat. Meest Surinaams/Hindoestaans.
Pas toen ik 19 jaar was en iemand dat zei over mijn schoolfoto zag ik dat. Meest Surinaams/Hindoestaans.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
zondag 26 november 2017 15:20
Metro
Vlog Ebru: Ik ben jaloers op de benen van Sylvana
30 oktober 2017 om 13:04 door Metro
„Je zou denken een ezel stoot zich niet twee keer aan dezelfde steen. Behalve natuurlijk als je Sylvana Simons heet.
Want Sylvana, weet je is toch écht wel een presentatrice'', begint columnist Ebru haar vlog.
Vlog Ebru: Ik ben jaloers op de benen van Sylvana
30 oktober 2017 om 13:04 door Metro
„Je zou denken een ezel stoot zich niet twee keer aan dezelfde steen. Behalve natuurlijk als je Sylvana Simons heet.
Want Sylvana, weet je is toch écht wel een presentatrice'', begint columnist Ebru haar vlog.
LOEP ME MAAR aub.
vrijdag 2 februari 2018 16:55
fashionvictim schreef: ↑05-05-2017 22:35
Mijn opmerking gaat er juist over dat blanken zich NIET hoeven te verantwoorden voor dingen die niet-blanken doen. Ik heb nog nooit gehoord dat er tegen een wit persoon wordt gezegd: "ja, jij klaagt nu wel over de belasting, maar in Kenia, daar betalen ze pas veel belasting! En daar hoor ik je ook nooit over zeiken!"
Edit: en het ging er over hoe vaak je PERSOONLIJK wordt aangesproken met "jullie". Op een verjaardag, of bij de supermarkt, of op je werk, of bij je schoonouders, of op het schoolplein. Ik gok nooit.
............Dat is waar jij je over ergert?
LOEP ME MAAR aub.
zaterdag 3 februari 2018 02:54
sommigen hebben verder geen dagbesteding
zaterdag 3 februari 2018 13:50
Je zat nog laat achter je schermpje. Nachtbesteding?
ps. Ik las niet terug. Het was gewoon een pagina die het eerst in beeld kwam toen ik twee woorden intikte.
missie_m wijzigde dit bericht op 03-02-2018 20:14
Reden: Niet om een bepaalde post op te halen, maar om de titel van dit topic aan te halen.
Reden: Niet om een bepaalde post op te halen, maar om de titel van dit topic aan te halen.
7.88% gewijzigd
LOEP ME MAAR aub.
zaterdag 3 februari 2018 18:00
Nogal, ja.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 3 februari 2018 18:16
[...]
The Post
Chris Aalberts met Boeken: ‘Hallo witte mensen’ van Anousha Nzume
Zelden schoot een boek zijn doel zo voorbij
09-05-2017, 20:16 Tags: Aalberts met boeken, Anousha Nzume
Het meest gepolariseerde debat in Nederland is ongetwijfeld dat over racisme. Is Nederland een racistisch land? Al bij mijn aankondiging van deze recensie zitten allerlei twitteraars in de gordijnen: er zou in Nederland geen racisme bestaan. Dat is precies wat een groep Nederlanders anders ziet: iedereen achter het protest tegen Zwarte Piet, Sylvana Simons en haar politieke partij Artikel 1, DENK en nu ook Anousha Nzume, die een boek schreef met de provocerende titel Hallo witte mensen. Vier vragen en een eindoordeel.
Waar gaat het over?
Dit boek bevat uiteenlopende discussies over racisme in Nederland. Nzume komt met drie belangrijke termen: wit, wit privilege en institutioneel racisme. De eerste twee termen worden in de eerste helft van dit boek helder uitgelegd. Nzume wil dat witte mensen zichzelf niet ‘blank’ noemen omdat die term koloniale associaties met zich meebrengt. Wit privilege is het feit dat sommige dingen in het leven makkelijker gaan als je wit bent. Je bent bijvoorbeeld nooit onderwerp van etnische profilering en wordt nooit aangesproken op je afkomst. Laat staan dat je de opmerking krijgt dat je moet “oprotten naar je eigen land.” Institutioneel racisme is het systeem wat dit witte privilege steeds weer reproduceert. Deze laatste term blijft in vergelijking met de andere twee vaag.
Nzume bespreekt vervolgens allerlei fenomenen die van deze termen zijn afgeleid. Het gaat bijvoorbeeld over stereotypen, over witte mensen die racisme aan de kaak stellen, over Zwarte Piet, over het Nederlandse koloniale verleden en over culturele toe-eigening door witte mensen. Al die thema’s zijn allemaal even controversieel.
Wie schreef dit?
Anousha Nzume is half-Russisch en half-Kameroens. Ze is vooral bekend als actrice en programmamaker en roert zich de laatste jaren in het racisme-debat. Dit boek is daar het resultaat van. Critici melden dat ze eigenlijk Anna Steijn heet, de naam van haar stiefvader. Dat is een beetje flauw, want waarom Nzume niet mag beslissen de naam van haar biologische vader te voeren is een raadsel. Ook is het een raadsel waarom Nzume de voornaam uit haar paspoort zou moeten voeren (dat doet uw recensent ook niet).
Was dit boek nodig?
Helder redeneren is moeilijk. Dit boek is gebaseerd op een niet te falsifiëren cirkelredenering en in dat opzicht is dit boek – precies zoals critici verwachten – eigenlijk geheel overbodig. Het schiet zijn doel voorbij. De cirkelredenering bestaat uit drie stappen.
Stap 1: Nzume zegt allerlei vormen van racisme te ervaren. Volgens haar gaat dit verder dan haar eigen ervaringen. Ze noemt immers ook voorbeelden van anderen. Zo werd Nzume ooit versierd door een jongen die alleen maar dol was op vrouwen met een donkere huidskleur. Bij alle voorbeelden die Nzume noemt zou in theorie sprake kunnen zijn van racisme. Er kan sprake zijn van racistische intenties, maar ook van onbedoeld racisme wat door de daders niet zo is bedoeld. Het zit dan in het systeem. Het kan echter ook zo zijn dat dit alles geen racisme is en dat Nzume dit ten onrechte zo ervaart. De vraag is dus hoe we kunnen weten dat er daadwerkelijk sprake is van racisme.
Stap 2: Nzume heeft een probleem want er zijn ook mensen met andere ervaringen. Er zijn mensen die zeggen dat Nederland juist helemaal niet racistisch is. Al die voorbeelden van Nzume zijn volgens die tegenstanders het gevolg van haar eigen overgevoeligheid. De vraag is dus wie er gelijk heeft. Nzume heeft hier een mooie oplossing voor gevonden die ook de kern van het boek is. Op pagina 91 schrijft ze: “Door over je eigen persoonlijke ervaringen te praten (…) ondermijn je de ervaringen van mensen van kleur. Want, je weet niet hoe het is. Want. Je. Bent. Wit.” De ervaringen van mensen van kleur mogen dus op zichzelf niet ter discussie worden gesteld. Die van witte mensen kennelijk wel. Terwijl de ene ervaring potentieel even subjectief is als de andere.
Stap 3: Nzume lijkt zich te realiseren dat dit niet zal overtuigen en dus haalt ze de wetenschap erbij. Wetenschap kan persoonlijke ervaringen immers objectiveren. Gelukkig zegt de wetenschap ook dat er sprake is van racisme. Gloria Wekker bijvoorbeeld. Daar gaat Nzume weer de fout in: juist in dit soort wetenschap wordt een scherp onderscheid gemaakt tussen taal en werkelijkheid. De analyse gaat vaak over wát er gezegd wordt (iemand zegt dát er racisme is) en niet over of de taal de werkelijkheid ook echt beschrijft (er ís racisme). Nzume doet precies wat geen enkele student in de sociale wetenschappen mag en wat geen enkele wetenschapper op dit terrein hard kan maken: dat op basis van uitspraken (ik voel racisme) gesteld kan worden dat die uitspraken waar zijn (er is racisme).
Dit geldt overigens ook voor de tegenpartij. Als heel veel witte Nederlanders zeggen dat racisme in Nederland niet bestaat, is dat geen bewijs. Ook niet als ze ergens een onderzoekje opsnorren wat hun mening onderbouwt.
Voegt het iets toe?
Discussie over racisme wordt met de bovenstaande redenering op zichzelf onmogelijk gemaakt want alleen het perspectief van mensen van kleur geldt. Als witte mens moet je van Nzume zwijgen over je ervaringen, want “je kunt niet weten hoe het is”. Dat klopt natuurlijk wat betreft de ervaringen van mensen van kleur, maar waarom ervaringen van witte mensen minder geldig zijn is niet helder. Over welke ervaringen het dichtst bij de werkelijkheid staan zegt het allemaal al helemaal niets. Het is in de redenering van Nzume onmogelijk te bewijzen dat zij ongelijk heeft. Dat is fundamenteel onwetenschappelijk, hoeveel Gloria Wekkers je ook aanhaalt en of je je boek nou uitgeeft bij een uitgeverij die gelieerd is aan de Universiteit van Amsterdam of niet.
In het gesprek over racisme moeten alle stemmen gehoord worden en moeten ze allemaal even serieus worden genomen. Het is niet moeilijk te zien dat de stem van veel Nederlanders van kleur in een debat als dat over Zwarte Piet niet erg serieus wordt genomen. Dat moet anders, maar Nzume’s oplossing om witte stemmen irrelevant te verklaren levert geen oplossing op. Sterker nog: het onbegrip wordt er alleen maar door versterkt.
Eindoordeel
De moed van Nzume om dit thema aan de orde te stellen is prijzenswaardig maar op haar manier kent de racisme-discussie alleen maar verliezers.
The Post
Chris Aalberts met Boeken: ‘Hallo witte mensen’ van Anousha Nzume
Zelden schoot een boek zijn doel zo voorbij
09-05-2017, 20:16 Tags: Aalberts met boeken, Anousha Nzume
Het meest gepolariseerde debat in Nederland is ongetwijfeld dat over racisme. Is Nederland een racistisch land? Al bij mijn aankondiging van deze recensie zitten allerlei twitteraars in de gordijnen: er zou in Nederland geen racisme bestaan. Dat is precies wat een groep Nederlanders anders ziet: iedereen achter het protest tegen Zwarte Piet, Sylvana Simons en haar politieke partij Artikel 1, DENK en nu ook Anousha Nzume, die een boek schreef met de provocerende titel Hallo witte mensen. Vier vragen en een eindoordeel.
Waar gaat het over?
Dit boek bevat uiteenlopende discussies over racisme in Nederland. Nzume komt met drie belangrijke termen: wit, wit privilege en institutioneel racisme. De eerste twee termen worden in de eerste helft van dit boek helder uitgelegd. Nzume wil dat witte mensen zichzelf niet ‘blank’ noemen omdat die term koloniale associaties met zich meebrengt. Wit privilege is het feit dat sommige dingen in het leven makkelijker gaan als je wit bent. Je bent bijvoorbeeld nooit onderwerp van etnische profilering en wordt nooit aangesproken op je afkomst. Laat staan dat je de opmerking krijgt dat je moet “oprotten naar je eigen land.” Institutioneel racisme is het systeem wat dit witte privilege steeds weer reproduceert. Deze laatste term blijft in vergelijking met de andere twee vaag.
Nzume bespreekt vervolgens allerlei fenomenen die van deze termen zijn afgeleid. Het gaat bijvoorbeeld over stereotypen, over witte mensen die racisme aan de kaak stellen, over Zwarte Piet, over het Nederlandse koloniale verleden en over culturele toe-eigening door witte mensen. Al die thema’s zijn allemaal even controversieel.
Wie schreef dit?
Anousha Nzume is half-Russisch en half-Kameroens. Ze is vooral bekend als actrice en programmamaker en roert zich de laatste jaren in het racisme-debat. Dit boek is daar het resultaat van. Critici melden dat ze eigenlijk Anna Steijn heet, de naam van haar stiefvader. Dat is een beetje flauw, want waarom Nzume niet mag beslissen de naam van haar biologische vader te voeren is een raadsel. Ook is het een raadsel waarom Nzume de voornaam uit haar paspoort zou moeten voeren (dat doet uw recensent ook niet).
Was dit boek nodig?
Helder redeneren is moeilijk. Dit boek is gebaseerd op een niet te falsifiëren cirkelredenering en in dat opzicht is dit boek – precies zoals critici verwachten – eigenlijk geheel overbodig. Het schiet zijn doel voorbij. De cirkelredenering bestaat uit drie stappen.
Stap 1: Nzume zegt allerlei vormen van racisme te ervaren. Volgens haar gaat dit verder dan haar eigen ervaringen. Ze noemt immers ook voorbeelden van anderen. Zo werd Nzume ooit versierd door een jongen die alleen maar dol was op vrouwen met een donkere huidskleur. Bij alle voorbeelden die Nzume noemt zou in theorie sprake kunnen zijn van racisme. Er kan sprake zijn van racistische intenties, maar ook van onbedoeld racisme wat door de daders niet zo is bedoeld. Het zit dan in het systeem. Het kan echter ook zo zijn dat dit alles geen racisme is en dat Nzume dit ten onrechte zo ervaart. De vraag is dus hoe we kunnen weten dat er daadwerkelijk sprake is van racisme.
Stap 2: Nzume heeft een probleem want er zijn ook mensen met andere ervaringen. Er zijn mensen die zeggen dat Nederland juist helemaal niet racistisch is. Al die voorbeelden van Nzume zijn volgens die tegenstanders het gevolg van haar eigen overgevoeligheid. De vraag is dus wie er gelijk heeft. Nzume heeft hier een mooie oplossing voor gevonden die ook de kern van het boek is. Op pagina 91 schrijft ze: “Door over je eigen persoonlijke ervaringen te praten (…) ondermijn je de ervaringen van mensen van kleur. Want, je weet niet hoe het is. Want. Je. Bent. Wit.” De ervaringen van mensen van kleur mogen dus op zichzelf niet ter discussie worden gesteld. Die van witte mensen kennelijk wel. Terwijl de ene ervaring potentieel even subjectief is als de andere.
Stap 3: Nzume lijkt zich te realiseren dat dit niet zal overtuigen en dus haalt ze de wetenschap erbij. Wetenschap kan persoonlijke ervaringen immers objectiveren. Gelukkig zegt de wetenschap ook dat er sprake is van racisme. Gloria Wekker bijvoorbeeld. Daar gaat Nzume weer de fout in: juist in dit soort wetenschap wordt een scherp onderscheid gemaakt tussen taal en werkelijkheid. De analyse gaat vaak over wát er gezegd wordt (iemand zegt dát er racisme is) en niet over of de taal de werkelijkheid ook echt beschrijft (er ís racisme). Nzume doet precies wat geen enkele student in de sociale wetenschappen mag en wat geen enkele wetenschapper op dit terrein hard kan maken: dat op basis van uitspraken (ik voel racisme) gesteld kan worden dat die uitspraken waar zijn (er is racisme).
Dit geldt overigens ook voor de tegenpartij. Als heel veel witte Nederlanders zeggen dat racisme in Nederland niet bestaat, is dat geen bewijs. Ook niet als ze ergens een onderzoekje opsnorren wat hun mening onderbouwt.
Voegt het iets toe?
Discussie over racisme wordt met de bovenstaande redenering op zichzelf onmogelijk gemaakt want alleen het perspectief van mensen van kleur geldt. Als witte mens moet je van Nzume zwijgen over je ervaringen, want “je kunt niet weten hoe het is”. Dat klopt natuurlijk wat betreft de ervaringen van mensen van kleur, maar waarom ervaringen van witte mensen minder geldig zijn is niet helder. Over welke ervaringen het dichtst bij de werkelijkheid staan zegt het allemaal al helemaal niets. Het is in de redenering van Nzume onmogelijk te bewijzen dat zij ongelijk heeft. Dat is fundamenteel onwetenschappelijk, hoeveel Gloria Wekkers je ook aanhaalt en of je je boek nou uitgeeft bij een uitgeverij die gelieerd is aan de Universiteit van Amsterdam of niet.
In het gesprek over racisme moeten alle stemmen gehoord worden en moeten ze allemaal even serieus worden genomen. Het is niet moeilijk te zien dat de stem van veel Nederlanders van kleur in een debat als dat over Zwarte Piet niet erg serieus wordt genomen. Dat moet anders, maar Nzume’s oplossing om witte stemmen irrelevant te verklaren levert geen oplossing op. Sterker nog: het onbegrip wordt er alleen maar door versterkt.
Eindoordeel
De moed van Nzume om dit thema aan de orde te stellen is prijzenswaardig maar op haar manier kent de racisme-discussie alleen maar verliezers.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 03-02-2018 19:27
Reden: offtopic
Reden: offtopic
2.47% gewijzigd
LOEP ME MAAR aub.
dinsdag 20 maart 2018 17:12
En al die witmangs mogen wel voor de inkomsten van het trio zorgen, dat dan weer wel. Compleet van de pot gerukt dat zo’n clubje subsidie krijgt.nessemeisje schreef: ↑20-03-2018 14:37Ik vind dit wel behoorlijk schofterig en ongepast trouwens:
Even voor de volledigheid: Dipsaus is een podcast van Anousha Nzume, Ebissé Rouw en Mariam El Maslouhi.
