Actueel
alle pijlers
Dank zij Rutte is het minder minder minder
donderdag 3 april 2014 om 20:09
Dank zij minister Rutte gaan de verzorgingshuizen, (waar hulpbehoevende ouderen in hun laatste kamertje wonen), dicht.
Verzorgingstehuizen moeten sluiten want Rutte roept "ik wil minder minder minder ouderentehuizen". Oudjes moeten hun kamer UIT en thuis gaan/blijven wonen,met kans op vereenzaming enz.
Zal hij de oudere hulpbehoevende nu ook gerust stellen dat ze er niet uit hoeven? Zij hebben vast maar één paspoort.
Door de sluitingen ook nog eens tig werkelozen erbij, terwijl Assher met de miljoenen leurt om de werkeloosheid te bestrijden vallen de werkelozen met meer meer meer.
En jaarlijks 900 miljoen naar Turkije gaat. Ten koste van...???
Waar kan ik een discriminatieformuliertje invullen?
Verzorgingstehuizen moeten sluiten want Rutte roept "ik wil minder minder minder ouderentehuizen". Oudjes moeten hun kamer UIT en thuis gaan/blijven wonen,met kans op vereenzaming enz.
Zal hij de oudere hulpbehoevende nu ook gerust stellen dat ze er niet uit hoeven? Zij hebben vast maar één paspoort.
Door de sluitingen ook nog eens tig werkelozen erbij, terwijl Assher met de miljoenen leurt om de werkeloosheid te bestrijden vallen de werkelozen met meer meer meer.
En jaarlijks 900 miljoen naar Turkije gaat. Ten koste van...???
Waar kan ik een discriminatieformuliertje invullen?
LOEP ME MAAR aub.
zondag 6 september 2015 om 20:51
quote:pejeka schreef op 06 september 2015 @ 19:27:
Kijk, we kunnen natuurlijk over elkaar heen gaan buitelen wie wel of wie niet gelijk heeft, en misschien dat mijn herinnering ook al aangetast is door seniliteit, maar ik herinner me het zo:
Ik zat in de vroege jaren '70 op de lagere school. Een lagere school waar veel kinderen naar school gingen van ouders uit de gewone wereld. Daar bedoel ik mee, het waren geen directeuren of chirurgen of advocaten e.d. Gewoon postbodes, bankwerkers, automonteurs, bouwvakkers, enz. Maar die vaders (tja, dat was de wereld toen) brachten genoeg geld binnen om een nette huurwoning van te betalen, ze hadden een Opel Kadett of een Kever voor de deur staan, soms tweedehands, ze gingen elk jaar met vakantie, ze zaten goed in de kleren en hadden goed te eten. Gewoon van één inkomen.
Het sociale vangnet was nog intact, ziektekosten waren betaalbaar, andere vaste lasten behoorden tot de laagste in Europa, maar kwalitatief gezien wel tot de beste (alleen kon je toen niet kiezen welke aanbieder je wilde hebben - maar waarom zou je dat belangrijk vinden als de kwaliteit top is en de prijs laag?!), kortom, de basis was toen prima.
En natuurlijk heeft elk tijdperk zijn eigen problemen. Maar in de jaren '80 waren er geen voedselbanken bijv. Die waren niet nodig. Hoefde je je huis niet op te eten als je langdurig werkloos werd buiten je schuld. Kon je oma nog gewoon alle thuiszorg krijgen die ze nodig had, gewoon uit het ziekenfonds, en als het écht niet meer ging, kon ze naar een verzorgingstehuis, waar ze nog zelfstandig kon wonen op een eigen studio, maar wel met alle zorg in de buurt.
Kom daar allemaal nu maar eens om.
En dan willen ze ons wijsmaken dat Nederland alleen maar welvarender is geworden de afgelopen 20 jaar. Zal best. Maar hoe kan het dan dat de voorzieningen voor de bevolking alleen maar zijn afgenomen? Want die twee dingen kan ik dan niet rijmen!
Kijk, we kunnen natuurlijk over elkaar heen gaan buitelen wie wel of wie niet gelijk heeft, en misschien dat mijn herinnering ook al aangetast is door seniliteit, maar ik herinner me het zo:
Ik zat in de vroege jaren '70 op de lagere school. Een lagere school waar veel kinderen naar school gingen van ouders uit de gewone wereld. Daar bedoel ik mee, het waren geen directeuren of chirurgen of advocaten e.d. Gewoon postbodes, bankwerkers, automonteurs, bouwvakkers, enz. Maar die vaders (tja, dat was de wereld toen) brachten genoeg geld binnen om een nette huurwoning van te betalen, ze hadden een Opel Kadett of een Kever voor de deur staan, soms tweedehands, ze gingen elk jaar met vakantie, ze zaten goed in de kleren en hadden goed te eten. Gewoon van één inkomen.
Het sociale vangnet was nog intact, ziektekosten waren betaalbaar, andere vaste lasten behoorden tot de laagste in Europa, maar kwalitatief gezien wel tot de beste (alleen kon je toen niet kiezen welke aanbieder je wilde hebben - maar waarom zou je dat belangrijk vinden als de kwaliteit top is en de prijs laag?!), kortom, de basis was toen prima.
En natuurlijk heeft elk tijdperk zijn eigen problemen. Maar in de jaren '80 waren er geen voedselbanken bijv. Die waren niet nodig. Hoefde je je huis niet op te eten als je langdurig werkloos werd buiten je schuld. Kon je oma nog gewoon alle thuiszorg krijgen die ze nodig had, gewoon uit het ziekenfonds, en als het écht niet meer ging, kon ze naar een verzorgingstehuis, waar ze nog zelfstandig kon wonen op een eigen studio, maar wel met alle zorg in de buurt.
Kom daar allemaal nu maar eens om.
En dan willen ze ons wijsmaken dat Nederland alleen maar welvarender is geworden de afgelopen 20 jaar. Zal best. Maar hoe kan het dan dat de voorzieningen voor de bevolking alleen maar zijn afgenomen? Want die twee dingen kan ik dan niet rijmen!
zondag 6 september 2015 om 21:28
quote:Bromelia schreef op 06 september 2015 @ 18:44:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Werkloosheid_in_Nederland
Jaren 80
De ernstige wereldwijde economische crisis in de jaren tachtig leidde tot een ongekende werkloosheid in 1983/1984. Het record van 639.000 werklozen (gemiddeld over drie maanden) werd gehaald in de periode van november 1983 tot en met januari 1984.
------
zo geweldig was het allemaal niet in de jaren 80Werd je werkloos dan eerst 3 jaar ww 80 pct, daarna nog 2 jaar WWV. 70 pct. Niet gek toch.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Werkloosheid_in_Nederland
Jaren 80
De ernstige wereldwijde economische crisis in de jaren tachtig leidde tot een ongekende werkloosheid in 1983/1984. Het record van 639.000 werklozen (gemiddeld over drie maanden) werd gehaald in de periode van november 1983 tot en met januari 1984.
------
zo geweldig was het allemaal niet in de jaren 80Werd je werkloos dan eerst 3 jaar ww 80 pct, daarna nog 2 jaar WWV. 70 pct. Niet gek toch.
maandag 7 september 2015 om 18:01
quote:pejeka schreef op 06 september 2015 @ 19:27:
Kijk, we kunnen natuurlijk over elkaar heen gaan buitelen wie wel of wie niet gelijk heeft, en misschien dat mijn herinnering ook al aangetast is door seniliteit, maar ik herinner me het zo:
Ik zat in de vroege jaren '70 op de lagere school. Een lagere school waar veel kinderen naar school gingen van ouders uit de gewone wereld. Daar bedoel ik mee, het waren geen directeuren of chirurgen of advocaten e.d. Gewoon postbodes, bankwerkers, automonteurs, bouwvakkers, enz. Maar die vaders (tja, dat was de wereld toen) brachten genoeg geld binnen om een nette huurwoning van te betalen, ze hadden een Opel Kadett of een Kever voor de deur staan, soms tweedehands, ze gingen elk jaar met vakantie, ze zaten goed in de kleren en hadden goed te eten. Gewoon van één inkomen.
Het sociale vangnet was nog intact, ziektekosten waren betaalbaar, andere vaste lasten behoorden tot de laagste in Europa, maar kwalitatief gezien wel tot de beste (alleen kon je toen niet kiezen welke aanbieder je wilde hebben - maar waarom zou je dat belangrijk vinden als de kwaliteit top is en de prijs laag?!), kortom, de basis was toen prima.
En natuurlijk heeft elk tijdperk zijn eigen problemen. Maar in de jaren '80 waren er geen voedselbanken bijv. Die waren niet nodig. Hoefde je je huis niet op te eten als je langdurig werkloos werd buiten je schuld. Kon je oma nog gewoon alle thuiszorg krijgen die ze nodig had, gewoon uit het ziekenfonds, en als het écht niet meer ging, kon ze naar een verzorgingstehuis, waar ze nog zelfstandig kon wonen op een eigen studio, maar wel met alle zorg in de buurt.
Kom daar allemaal nu maar eens om.
En dan willen ze ons wijsmaken dat Nederland alleen maar welvarender is geworden de afgelopen 20 jaar. Zal best. Maar hoe kan het dan dat de voorzieningen voor de bevolking alleen maar zijn afgenomen? Want die twee dingen kan ik dan niet rijmen!Kijk eens naar de documentaire Inequality for all.
Eind jaren 70 ligt er volgens Robert Reich die vooral de Amerikaanse situatie beschrijft een omslagpunt.
Hoewel de economie bleef groeien stagneren de lonen van de middenklasse sinds die tijd. (Oorzaak: globalisering (Bedrijven moesten gaan concurreren met buitenlandse bedrijven met slechtere arbeidsvoorwaarden) en de opkomst van technologie (meer werk werd vervangbaar door computers). In de VS komt daar nog bij dat de macht van de vakbonden werd gebroken en dat Reagan aan de macht kwam die allerlei leuke maatregelen nam zoals het top belastingtarief halveren.
Daardoor gingen in eerste instantie nog geen banen verloren, maar stagneerden de lonen dus. Terwijl de kosten (wonen, gezondheidszorg, kinderopvang, onderwijs) wel hoger werden.
Dat consumptie desondanks kon blijven stijgen is omdat eerst vrouwen mee gingen werken, daarna werd er meer gewerkt en vervolgens geleend. Dat kon vanwege de stijging van de huizenprijzen. Inmiddels zijn de compensatiemogelijkheden wel zo'n beetje allemaal uitgeput.
Intussen concentreerde het geld zich in een kleine bovenlaag. Door de lonen laag te houden stegen de winsten. Aandeelhouders, bestuurders en de bankensector verdienden goed en vermogens groeiden.
Ook als je niks van de boodschap van de docu (enorme inkomensverschillen terugbrengen want ze tasten de economie die draait op de consumptie van de middenklasse, en de democratie aan) moet hebben, geeft dit denk ik wel aan wat er in iets gematigder vorm ook in Nederland is gebeurd. Hier stegen de lonen misschien nog wel, maar de kosten stegen sneller. En de voorzieningen werden minder. Door minder en andere overheidsuitgaven en m.i. ook door privatisering, al is lang niet iedereen het met dat laatste eens.
Als je kijkt naar die overheidsuitgaven dan waren die in 1987 onder de Lubbers II, op hun hoogtepunt (58% van het BBP). In 2015 naar verwachting rond de 45%. En in de besteding daarvan hebben ook grote verschuivingen plaatsgevonden. Van 20% aan sociale zekerheid in 1983 naar 12,7 % in 2015.
De uitgaven voor zorg zijn wel meer dan verdubbeld naar 9,7% *.
Tja. Vergrijzing en betere technieken en zo. En de winst van verzekeringsmaatschappijen moet tenslotte ergens vandaan komen, maar dat is meer een vileine gedachte van mij.
* Bron: Mathijs Bouwman in het Financieel dagblad 2015.
Kijk, we kunnen natuurlijk over elkaar heen gaan buitelen wie wel of wie niet gelijk heeft, en misschien dat mijn herinnering ook al aangetast is door seniliteit, maar ik herinner me het zo:
Ik zat in de vroege jaren '70 op de lagere school. Een lagere school waar veel kinderen naar school gingen van ouders uit de gewone wereld. Daar bedoel ik mee, het waren geen directeuren of chirurgen of advocaten e.d. Gewoon postbodes, bankwerkers, automonteurs, bouwvakkers, enz. Maar die vaders (tja, dat was de wereld toen) brachten genoeg geld binnen om een nette huurwoning van te betalen, ze hadden een Opel Kadett of een Kever voor de deur staan, soms tweedehands, ze gingen elk jaar met vakantie, ze zaten goed in de kleren en hadden goed te eten. Gewoon van één inkomen.
Het sociale vangnet was nog intact, ziektekosten waren betaalbaar, andere vaste lasten behoorden tot de laagste in Europa, maar kwalitatief gezien wel tot de beste (alleen kon je toen niet kiezen welke aanbieder je wilde hebben - maar waarom zou je dat belangrijk vinden als de kwaliteit top is en de prijs laag?!), kortom, de basis was toen prima.
En natuurlijk heeft elk tijdperk zijn eigen problemen. Maar in de jaren '80 waren er geen voedselbanken bijv. Die waren niet nodig. Hoefde je je huis niet op te eten als je langdurig werkloos werd buiten je schuld. Kon je oma nog gewoon alle thuiszorg krijgen die ze nodig had, gewoon uit het ziekenfonds, en als het écht niet meer ging, kon ze naar een verzorgingstehuis, waar ze nog zelfstandig kon wonen op een eigen studio, maar wel met alle zorg in de buurt.
Kom daar allemaal nu maar eens om.
En dan willen ze ons wijsmaken dat Nederland alleen maar welvarender is geworden de afgelopen 20 jaar. Zal best. Maar hoe kan het dan dat de voorzieningen voor de bevolking alleen maar zijn afgenomen? Want die twee dingen kan ik dan niet rijmen!Kijk eens naar de documentaire Inequality for all.
Eind jaren 70 ligt er volgens Robert Reich die vooral de Amerikaanse situatie beschrijft een omslagpunt.
Hoewel de economie bleef groeien stagneren de lonen van de middenklasse sinds die tijd. (Oorzaak: globalisering (Bedrijven moesten gaan concurreren met buitenlandse bedrijven met slechtere arbeidsvoorwaarden) en de opkomst van technologie (meer werk werd vervangbaar door computers). In de VS komt daar nog bij dat de macht van de vakbonden werd gebroken en dat Reagan aan de macht kwam die allerlei leuke maatregelen nam zoals het top belastingtarief halveren.
Daardoor gingen in eerste instantie nog geen banen verloren, maar stagneerden de lonen dus. Terwijl de kosten (wonen, gezondheidszorg, kinderopvang, onderwijs) wel hoger werden.
Dat consumptie desondanks kon blijven stijgen is omdat eerst vrouwen mee gingen werken, daarna werd er meer gewerkt en vervolgens geleend. Dat kon vanwege de stijging van de huizenprijzen. Inmiddels zijn de compensatiemogelijkheden wel zo'n beetje allemaal uitgeput.
Intussen concentreerde het geld zich in een kleine bovenlaag. Door de lonen laag te houden stegen de winsten. Aandeelhouders, bestuurders en de bankensector verdienden goed en vermogens groeiden.
Ook als je niks van de boodschap van de docu (enorme inkomensverschillen terugbrengen want ze tasten de economie die draait op de consumptie van de middenklasse, en de democratie aan) moet hebben, geeft dit denk ik wel aan wat er in iets gematigder vorm ook in Nederland is gebeurd. Hier stegen de lonen misschien nog wel, maar de kosten stegen sneller. En de voorzieningen werden minder. Door minder en andere overheidsuitgaven en m.i. ook door privatisering, al is lang niet iedereen het met dat laatste eens.
Als je kijkt naar die overheidsuitgaven dan waren die in 1987 onder de Lubbers II, op hun hoogtepunt (58% van het BBP). In 2015 naar verwachting rond de 45%. En in de besteding daarvan hebben ook grote verschuivingen plaatsgevonden. Van 20% aan sociale zekerheid in 1983 naar 12,7 % in 2015.
De uitgaven voor zorg zijn wel meer dan verdubbeld naar 9,7% *.
Tja. Vergrijzing en betere technieken en zo. En de winst van verzekeringsmaatschappijen moet tenslotte ergens vandaan komen, maar dat is meer een vileine gedachte van mij.
* Bron: Mathijs Bouwman in het Financieel dagblad 2015.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
maandag 7 september 2015 om 18:32
quote:pejeka schreef op 06 september 2015 @ 19:27:
Kijk, we kunnen natuurlijk over elkaar heen gaan buitelen wie wel of wie niet gelijk heeft, en misschien dat mijn herinnering ook al aangetast is door seniliteit, maar ik herinner me het zo:
Ik zat in de vroege jaren '70 op de lagere school. Een lagere school waar veel kinderen naar school gingen van ouders uit de gewone wereld. Daar bedoel ik mee, het waren geen directeuren of chirurgen of advocaten e.d. Gewoon postbodes, bankwerkers, automonteurs, bouwvakkers, enz. Maar die vaders (tja, dat was de wereld toen) brachten genoeg geld binnen om een nette huurwoning van te betalen, ze hadden een Opel Kadett of een Kever voor de deur staan, soms tweedehands, ze gingen elk jaar met vakantie, ze zaten goed in de kleren en hadden goed te eten. Gewoon van één inkomen.
Het sociale vangnet was nog intact, ziektekosten waren betaalbaar, andere vaste lasten behoorden tot de laagste in Europa, maar kwalitatief gezien wel tot de beste (alleen kon je toen niet kiezen welke aanbieder je wilde hebben - maar waarom zou je dat belangrijk vinden als de kwaliteit top is en de prijs laag?!), kortom, de basis was toen prima.
En natuurlijk heeft elk tijdperk zijn eigen problemen. Maar in de jaren '80 waren er geen voedselbanken bijv. Die waren niet nodig. Hoefde je je huis niet op te eten als je langdurig werkloos werd buiten je schuld. Kon je oma nog gewoon alle thuiszorg krijgen die ze nodig had, gewoon uit het ziekenfonds, en als het écht niet meer ging, kon ze naar een verzorgingstehuis, waar ze nog zelfstandig kon wonen op een eigen studio, maar wel met alle zorg in de buurt.
Kom daar allemaal nu maar eens om.
En dan willen ze ons wijsmaken dat Nederland alleen maar welvarender is geworden de afgelopen 20 jaar. Zal best. Maar hoe kan het dan dat de voorzieningen voor de bevolking alleen maar zijn afgenomen? Want die twee dingen kan ik dan niet rijmen!
Ja,klopt in de jaren 70 kon een gezin rondkomen van het inkomen van pa.
En natuurlijk is nederland welvarender geworden.
Op medisch gebied kan er steeds meer..
In de jaren 70,hooguit 1 auto nu twee
Twee weken op een camping in de buurt,in de jaren 70,nu twee a drie keer per jaar naar het buitenland.
Kijk is naar het kant en klaar voedsel, in de jaren 70 moest moeder de vrouw dat allemaal zelf maken..
Op woongebied word er veel geld besteed,zeer luxe badkamers en keukens.
Jacuzzi,zwembad, trampolines zijn tegenwoordig heel normaal,ook voor de midden klasse.
Enz enz enz
En in de jaren 80 werd je woning ook door de bank verkocht,als de hypotheek niet meer op te brengen was.
Kijk, we kunnen natuurlijk over elkaar heen gaan buitelen wie wel of wie niet gelijk heeft, en misschien dat mijn herinnering ook al aangetast is door seniliteit, maar ik herinner me het zo:
Ik zat in de vroege jaren '70 op de lagere school. Een lagere school waar veel kinderen naar school gingen van ouders uit de gewone wereld. Daar bedoel ik mee, het waren geen directeuren of chirurgen of advocaten e.d. Gewoon postbodes, bankwerkers, automonteurs, bouwvakkers, enz. Maar die vaders (tja, dat was de wereld toen) brachten genoeg geld binnen om een nette huurwoning van te betalen, ze hadden een Opel Kadett of een Kever voor de deur staan, soms tweedehands, ze gingen elk jaar met vakantie, ze zaten goed in de kleren en hadden goed te eten. Gewoon van één inkomen.
Het sociale vangnet was nog intact, ziektekosten waren betaalbaar, andere vaste lasten behoorden tot de laagste in Europa, maar kwalitatief gezien wel tot de beste (alleen kon je toen niet kiezen welke aanbieder je wilde hebben - maar waarom zou je dat belangrijk vinden als de kwaliteit top is en de prijs laag?!), kortom, de basis was toen prima.
En natuurlijk heeft elk tijdperk zijn eigen problemen. Maar in de jaren '80 waren er geen voedselbanken bijv. Die waren niet nodig. Hoefde je je huis niet op te eten als je langdurig werkloos werd buiten je schuld. Kon je oma nog gewoon alle thuiszorg krijgen die ze nodig had, gewoon uit het ziekenfonds, en als het écht niet meer ging, kon ze naar een verzorgingstehuis, waar ze nog zelfstandig kon wonen op een eigen studio, maar wel met alle zorg in de buurt.
Kom daar allemaal nu maar eens om.
En dan willen ze ons wijsmaken dat Nederland alleen maar welvarender is geworden de afgelopen 20 jaar. Zal best. Maar hoe kan het dan dat de voorzieningen voor de bevolking alleen maar zijn afgenomen? Want die twee dingen kan ik dan niet rijmen!
Ja,klopt in de jaren 70 kon een gezin rondkomen van het inkomen van pa.
En natuurlijk is nederland welvarender geworden.
Op medisch gebied kan er steeds meer..
In de jaren 70,hooguit 1 auto nu twee
Twee weken op een camping in de buurt,in de jaren 70,nu twee a drie keer per jaar naar het buitenland.
Kijk is naar het kant en klaar voedsel, in de jaren 70 moest moeder de vrouw dat allemaal zelf maken..
Op woongebied word er veel geld besteed,zeer luxe badkamers en keukens.
Jacuzzi,zwembad, trampolines zijn tegenwoordig heel normaal,ook voor de midden klasse.
Enz enz enz
En in de jaren 80 werd je woning ook door de bank verkocht,als de hypotheek niet meer op te brengen was.
maandag 7 september 2015 om 20:36
quote:cijfernerd schreef op 07 september 2015 @ 18:32:
[...]
Ja,klopt in de jaren 70 kon een gezin rondkomen van het inkomen van pa.
En natuurlijk is nederland welvarender geworden.
Op medisch gebied kan er steeds meer..
In de jaren 70,hooguit 1 auto nu twee
Twee weken op een camping in de buurt,in de jaren 70,nu twee a drie keer per jaar naar het buitenland.
Kijk is naar het kant en klaar voedsel, in de jaren 70 moest moeder de vrouw dat allemaal zelf maken..
Op woongebied word er veel geld besteed,zeer luxe badkamers en keukens.
Jacuzzi,zwembad, trampolines zijn tegenwoordig heel normaal,ook voor de midden klasse.
Enz enz enz
En in de jaren 80 werd je woning ook door de bank verkocht,als de hypotheek niet meer op te brengen was.In de buurt waar ik woon, en wat een doorsnee middenklasbuurt is, gaat dit zeker niet op voor de meeste mensen. Die tijd is geweest, maar de meesten staan er nu heel anders voor.
[...]
Ja,klopt in de jaren 70 kon een gezin rondkomen van het inkomen van pa.
En natuurlijk is nederland welvarender geworden.
Op medisch gebied kan er steeds meer..
In de jaren 70,hooguit 1 auto nu twee
Twee weken op een camping in de buurt,in de jaren 70,nu twee a drie keer per jaar naar het buitenland.
Kijk is naar het kant en klaar voedsel, in de jaren 70 moest moeder de vrouw dat allemaal zelf maken..
Op woongebied word er veel geld besteed,zeer luxe badkamers en keukens.
Jacuzzi,zwembad, trampolines zijn tegenwoordig heel normaal,ook voor de midden klasse.
Enz enz enz
En in de jaren 80 werd je woning ook door de bank verkocht,als de hypotheek niet meer op te brengen was.In de buurt waar ik woon, en wat een doorsnee middenklasbuurt is, gaat dit zeker niet op voor de meeste mensen. Die tijd is geweest, maar de meesten staan er nu heel anders voor.
maandag 7 september 2015 om 21:13
quote:buurenbuur schreef op 07 september 2015 @ 18:35:
Daar kan ik me helemaal bij aansluiten.
We zijn gewoon veel minder (snel) tevreden!
In de jaren 70-80 was voldoende goed genoeg. Nu moet zelfs goed nog veel beter.
En als we dat niet meer kunnen betalen heeft Den Haag het gedaan.
Gedeeltelijk met je eens. Inderdaad zijn we "verwender" geworden, zeker waar.
Maar de kosten van levensonderhoud slokken tegenwoordig ook steeds een groter deel op van je inkomen dan vroeger.
In de jaren '70 gaf kostte een huurwoning zo'n 29% van je maandelijkse inkomen. Tegenwoordig 36%.
Kosten voor de zorgpremie zijn sinds de privatisering een aantal malen over de kop gegaan - in minder dan 10 jaar tijd.
Zo ook met allerlei premies e.d.
Maar je krijgt er wel steeds minder voor terug.
Dus hoezo is de welvaart gestegen nominaal?
Daar kan ik me helemaal bij aansluiten.
We zijn gewoon veel minder (snel) tevreden!
In de jaren 70-80 was voldoende goed genoeg. Nu moet zelfs goed nog veel beter.
En als we dat niet meer kunnen betalen heeft Den Haag het gedaan.
Gedeeltelijk met je eens. Inderdaad zijn we "verwender" geworden, zeker waar.
Maar de kosten van levensonderhoud slokken tegenwoordig ook steeds een groter deel op van je inkomen dan vroeger.
In de jaren '70 gaf kostte een huurwoning zo'n 29% van je maandelijkse inkomen. Tegenwoordig 36%.
Kosten voor de zorgpremie zijn sinds de privatisering een aantal malen over de kop gegaan - in minder dan 10 jaar tijd.
Zo ook met allerlei premies e.d.
Maar je krijgt er wel steeds minder voor terug.
Dus hoezo is de welvaart gestegen nominaal?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
maandag 7 september 2015 om 23:58
Kan niet zeggen dat in mijn omgeving de welvaart is gestegen, allemaal kinderen op de middelbare school, allemaal een auto waar we van zeggen zolang hij nog rijd geen nieuwe, waar is de tijd gebleven dat we om de vier jaar een nieuwe kochten, lonen gelijk gebleven, werkdruk enorm toegenomen, afschaffen studiefinanciering en kinderbijslag bevroren en verminderd, zorgkosten verzekering, energie kosten gemeenteheffingen tikken fors door. En drie keer per jaar op vakantie is nog nooit gebeurd.
dinsdag 8 september 2015 om 00:08
dinsdag 8 september 2015 om 09:42
quote:Christiana schreef op 08 september 2015 @ 00:00:
Mijn ouders kochten in 1973 een nieuwbouw twee onder één kap met garage voor F 72.000,-- (gulden), vergelijkbaar huis nu Eur 325.000.Mijn schoonouders ook. Dat was een bedrag dat in die tijd voor weinig mensen op te brengen was. De waarde is in de loop van de tijd gestegen tot ruim drie ton, en inmiddels weer gedaald tot rond de twee ton. Wederom lang niet voor iedereen weggelegd, net als toen.
Mijn ouders kochten in 1973 een nieuwbouw twee onder één kap met garage voor F 72.000,-- (gulden), vergelijkbaar huis nu Eur 325.000.Mijn schoonouders ook. Dat was een bedrag dat in die tijd voor weinig mensen op te brengen was. De waarde is in de loop van de tijd gestegen tot ruim drie ton, en inmiddels weer gedaald tot rond de twee ton. Wederom lang niet voor iedereen weggelegd, net als toen.
woensdag 9 september 2015 om 13:44
We zijn dankzij de gestegen welvaart een consumptiemaatschappij geworden.
We willen steeds meer spullen hebben en zijn sneller ontevreden.
Iedereen wil de nieuwste smartphone en een eigen laptop. De nieuwste breedbeeld plasmatv. Een vaatwasser en wasdroger.
Ik ken gezinnen met thuiswonende volwassen kinderen waar alle 4 gezinsleden een eigen auto hebben.
Er wordt minder zelf gekookt. En er wordt veel gebruik gemaakt van voorgesneden groente en kant-en-klaar produkten.
De zorgkosten zijn niet alleen hoger geworden vanwege de vergrijzing, maar ook omdat er veel meer mogelijkheden zijn.
CT's, MRI's, chemokuren, microchirurgie, etc. etc. Geweldig dat die mogelijkheden er zijn, maar ze maken de complete gezondheidszorg wel veel duurder.
We willen steeds meer spullen hebben en zijn sneller ontevreden.
Iedereen wil de nieuwste smartphone en een eigen laptop. De nieuwste breedbeeld plasmatv. Een vaatwasser en wasdroger.
Ik ken gezinnen met thuiswonende volwassen kinderen waar alle 4 gezinsleden een eigen auto hebben.
Er wordt minder zelf gekookt. En er wordt veel gebruik gemaakt van voorgesneden groente en kant-en-klaar produkten.
De zorgkosten zijn niet alleen hoger geworden vanwege de vergrijzing, maar ook omdat er veel meer mogelijkheden zijn.
CT's, MRI's, chemokuren, microchirurgie, etc. etc. Geweldig dat die mogelijkheden er zijn, maar ze maken de complete gezondheidszorg wel veel duurder.
woensdag 9 september 2015 om 14:37
quote:amarna schreef op 09 september 2015 @ 13:44:
We zijn dankzij de gestegen welvaart een consumptiemaatschappij geworden.
We willen steeds meer spullen hebben en zijn sneller ontevreden.
Iedereen wil de nieuwste smartphone en een eigen laptop. De nieuwste breedbeeld plasmatv. Een vaatwasser en wasdroger.
Ik ken gezinnen met thuiswonende volwassen kinderen waar alle 4 gezinsleden een eigen auto hebben.
Er wordt minder zelf gekookt. En er wordt veel gebruik gemaakt van voorgesneden groente en kant-en-klaar produkten.
De zorgkosten zijn niet alleen hoger geworden vanwege de vergrijzing, maar ook omdat er veel meer mogelijkheden zijn.
CT's, MRI's, chemokuren, microchirurgie, etc. etc. Geweldig dat die mogelijkheden er zijn, maar ze maken de complete gezondheidszorg wel veel duurder.
Asielzoekers verbruiken ieder jaar gemiddeld 6.160 euro per jaar aan zorgkosten. Dat is gewoon bizar want het zijn over het algemeen jonge, alleenstaande mannen in de kracht van hun leven. Deze grootverbruikers betalen geen zorgpremie en hebben ook geen eigen risico. Die mogen wij voor ze ophoesten.
http://www.elsevier.nl/Ne ... dan-860-miljoen-1770400W/
We zijn dankzij de gestegen welvaart een consumptiemaatschappij geworden.
We willen steeds meer spullen hebben en zijn sneller ontevreden.
Iedereen wil de nieuwste smartphone en een eigen laptop. De nieuwste breedbeeld plasmatv. Een vaatwasser en wasdroger.
Ik ken gezinnen met thuiswonende volwassen kinderen waar alle 4 gezinsleden een eigen auto hebben.
Er wordt minder zelf gekookt. En er wordt veel gebruik gemaakt van voorgesneden groente en kant-en-klaar produkten.
De zorgkosten zijn niet alleen hoger geworden vanwege de vergrijzing, maar ook omdat er veel meer mogelijkheden zijn.
CT's, MRI's, chemokuren, microchirurgie, etc. etc. Geweldig dat die mogelijkheden er zijn, maar ze maken de complete gezondheidszorg wel veel duurder.
Asielzoekers verbruiken ieder jaar gemiddeld 6.160 euro per jaar aan zorgkosten. Dat is gewoon bizar want het zijn over het algemeen jonge, alleenstaande mannen in de kracht van hun leven. Deze grootverbruikers betalen geen zorgpremie en hebben ook geen eigen risico. Die mogen wij voor ze ophoesten.
http://www.elsevier.nl/Ne ... dan-860-miljoen-1770400W/
woensdag 9 september 2015 om 15:28
quote:malu3 schreef op 09 september 2015 @ 14:37:
[...]
Asielzoekers verbruiken ieder jaar gemiddeld 6.160 euro per jaar aan zorgkosten. Dat is gewoon bizar want het zijn over het algemeen jonge, alleenstaande mannen in de kracht van hun leven. Deze grootverbruikers betalen geen zorgpremie en hebben ook geen eigen risico. Die mogen wij voor ze ophoesten.
http://www.elsevier.nl/Ne ... dan-860-miljoen-1770400W/Vergeet niet dat een paar ouderen, of kinderen, of gewoon maar iemand die iets ernstigs mankeert, het gemiddelde flink kunnen opkrikken.
[...]
Asielzoekers verbruiken ieder jaar gemiddeld 6.160 euro per jaar aan zorgkosten. Dat is gewoon bizar want het zijn over het algemeen jonge, alleenstaande mannen in de kracht van hun leven. Deze grootverbruikers betalen geen zorgpremie en hebben ook geen eigen risico. Die mogen wij voor ze ophoesten.
http://www.elsevier.nl/Ne ... dan-860-miljoen-1770400W/Vergeet niet dat een paar ouderen, of kinderen, of gewoon maar iemand die iets ernstigs mankeert, het gemiddelde flink kunnen opkrikken.
woensdag 9 september 2015 om 21:04
Elk volwassen gezinslid een eigen auto is absoluut niet gek in de buitengebieden.
Openbaar vervoer is niet overal dag en nacht en elke tien minuten beschikbaar.
Bij mijn vorige huis had ik in 1991 vier bussen per uur (goede reden om er te gaan wonen). In 2004 was dat verminderd naar 8 bussen per dag, en dan alleen in "spitstijden". Als parttimer kon ik 's middags niet eens thuiskomen met de bus. We zijn dichterbij de stad gaan wonen, op fietsafstand, en hebben toen één auto weggedaan. Maar als we weer in zo'n buitengebied zouden wonen, dan heeft iedereen gewoon een auto, Snoezekind ook zodra hij zijn rijbewijs heeft.
Openbaar vervoer is niet overal dag en nacht en elke tien minuten beschikbaar.
Bij mijn vorige huis had ik in 1991 vier bussen per uur (goede reden om er te gaan wonen). In 2004 was dat verminderd naar 8 bussen per dag, en dan alleen in "spitstijden". Als parttimer kon ik 's middags niet eens thuiskomen met de bus. We zijn dichterbij de stad gaan wonen, op fietsafstand, en hebben toen één auto weggedaan. Maar als we weer in zo'n buitengebied zouden wonen, dan heeft iedereen gewoon een auto, Snoezekind ook zodra hij zijn rijbewijs heeft.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
dinsdag 5 juli 2016 om 10:21
KLIK verstandelijke gehandicaptenzorg
Extra bezuiniging op verpleeghuis- en gehandicaptenzorg geschrapt
Den Haag, 14 juni 2016 09:00 | Door de redactie
Meer bezuinigingen kan de zorg niet aan. De overheid steunt die noodkreet van cliënten, medewerkers en zorgorganisaties en schrapt een geplande bezuiniging van een half miljard op met name verpleeghuizen en gehandicapteninstellingen.
Deze extra bezuiniging, waarbij 175 miljoen op de gehandicaptenzorg gekort zou worden, was afgesproken in het Regeerakkoord en zou vanaf 2017 in gaan. Eerder boden belangenverenigingen al een petitie aan tegen nog meer afbraak van de zorg. In debatten uitten verschillende Kamerleden al hun zorgen over deze bezuiniging.
Steun
Staatssecretaris Martin van Rijn (VWS) maakte maandag bekend dat de bezuiniging van de baan is. Van Rijn: “Nu het weer beter gaat met Nederland moeten onze ouderen en gehandicapten dat natuurlijk merken. De besparing van een half miljard gaat daarom niet door. We zijn klaar met bezuinigen en klaar voor de toekomst. De zorg voor onze ouderen en gehandicapten en het werk van hun verzorgenden zijn zeer waardevol. Zij verdienen onze volle steun. Daar gaan we door met de investeringen die vorig jaar zijn ingezet en zetten we een punt achter de bezuinigingen op de langdurige zorg.”
Het schrappen van de bezuiniging van 500 miljoen wordt voor 400 miljoen betaald vanuit de algemene middelen. De resterende 100 miljoen wordt betaald met financiële meevallers op de begroting voor langdurige zorg. De voornaamste meevaller is de lage rentestand voor de financiering van gebouwen van zorginstellingen.
Lees meer over de uitgaven voor de langdurige zorg op de website van de rijksoverheid.
Extra bezuiniging op verpleeghuis- en gehandicaptenzorg geschrapt
Den Haag, 14 juni 2016 09:00 | Door de redactie
Meer bezuinigingen kan de zorg niet aan. De overheid steunt die noodkreet van cliënten, medewerkers en zorgorganisaties en schrapt een geplande bezuiniging van een half miljard op met name verpleeghuizen en gehandicapteninstellingen.
Deze extra bezuiniging, waarbij 175 miljoen op de gehandicaptenzorg gekort zou worden, was afgesproken in het Regeerakkoord en zou vanaf 2017 in gaan. Eerder boden belangenverenigingen al een petitie aan tegen nog meer afbraak van de zorg. In debatten uitten verschillende Kamerleden al hun zorgen over deze bezuiniging.
Steun
Staatssecretaris Martin van Rijn (VWS) maakte maandag bekend dat de bezuiniging van de baan is. Van Rijn: “Nu het weer beter gaat met Nederland moeten onze ouderen en gehandicapten dat natuurlijk merken. De besparing van een half miljard gaat daarom niet door. We zijn klaar met bezuinigen en klaar voor de toekomst. De zorg voor onze ouderen en gehandicapten en het werk van hun verzorgenden zijn zeer waardevol. Zij verdienen onze volle steun. Daar gaan we door met de investeringen die vorig jaar zijn ingezet en zetten we een punt achter de bezuinigingen op de langdurige zorg.”
Het schrappen van de bezuiniging van 500 miljoen wordt voor 400 miljoen betaald vanuit de algemene middelen. De resterende 100 miljoen wordt betaald met financiële meevallers op de begroting voor langdurige zorg. De voornaamste meevaller is de lage rentestand voor de financiering van gebouwen van zorginstellingen.
Lees meer over de uitgaven voor de langdurige zorg op de website van de rijksoverheid.
LOEP ME MAAR aub.
dinsdag 5 juli 2016 om 10:24
De klok is al heel lang geleden geluid maar de bezuinigingen gingen gewoon door. En dan is het in eens "oeps, wat gaat het slecht met de veiligheid voor de patienten". Ik begrijp de woede van F. Agema hééél goed.
NOS
Kamer: maak openbaar welk verpleeghuis slecht presteert
Gisteren, 10:49
Politiek
[foto:Staatssecretaris Van Rijn tijdens een Kamerdebat over verpleeghuizen ANP]
De Tweede Kamer is geschrokken van de conclusies in het IGZ-rapport over verpleeghuizen. Daarin staat dat de zorg in tientallen instellingen onder de maat is. Een Kamermeerderheid van VVD, D66, CDA, PVV, SP en 50Plus wil dat de lijst met slecht presterende verpleeghuizen direct openbaar wordt.
De inspectie bekeek voor het rapport 150 verpleeghuizen waar eerder problemen waren. 38 daarvan doen het nog steeds niet goed en bij 11 verpleeghuizen zijn er grote zorgen over de veiligheid van bewoners. Vanaf volgend jaar maakt het ministerie de lijst met slecht presterende instellingen openbaar.
VVD-Kamerlid Potters wil daar niet op wachten. "Openbaarmaking moet zo snel mogelijk gebeuren. Je moet er niet aan denken dat je vandaag gaat beslissen naar welk verpleeghuis je vader of moeder gaat, zonder te weten of het wel veilig is", zegt hij. PVV'er Agema is het daarmee eens: "Waarom zouden mensen niet mogen weten waar het niet goed gaat?", vraagt zij zich af.
Ook SP-Kamerlid Leijten wil dat de lijst meteen openbaar wordt. "Niet om mensen bang te maken, maar om openheid van zaken te geven."
Coalitiepartij PvdA denkt dat er onrust zal ontstaan als de lijst nu al voor iedereen toegankelijk wordt. "De verpleeghuizen moeten als de sodemieter aan de slag om problemen aan te pakken, namen van instellingen bekendmaken is nu niet effectief", vindt Kamerlid Volp.
Geschrokken
De PvdA is geschrokken van de conclusies, zegt Volp. "De resultaten van een aantal instellingen blijven flink achter, daar moet direct wat aan gebeuren. Ik wil deze week nog met de staatssecretaris in debat hoe dat kan", zegt ze.
VVD'er Potters wil ook zo snel mogelijk een debat. "Verkeerde medicijnen, verwaarlozing, lief personeel dat helaas de verkeerde dingen doet. Het is ons helder dat het niet de bewoners zijn die moeten verhuizen als een instelling in de problemen komt, maar dat het management het veld moet ruimen."
Ontzettend boos
De SP is het daarmee eens. "Je moet die bewoners niet verplaatsen als het slecht gaat, maar het management", vindt Kamerlid Leijten. Ze heeft weinig vertrouwen in het vervolgonderzoek dat Van Rijn aankondigt. "Met wéér een nieuw team wordt verhuld dat er wéér geen structurele maatregelen worden genomen. Hij ontkent de problemen. Je moet openheid van zaken geven over slecht presterende instellingen en het roer overnemen bij tehuizen waar slecht management zit."
De PVV geeft staatssecretaris Van Rijn de schuld van alle problemen. "Eerst bezuinigt hij de zorg kapot, en dan dreigt hij met het sluiten van de deuren", zegt een woedende Agema. "Ik ben ontzettend boos over de reactie van Van Rijn. Hij doet stoer over mogelijk sluiten van instellingen, maar de volledige verantwoordelijkheid ligt bij hem."
Zorgelijk
De ChristenUnie vindt het rapport zorgelijk. "Maak kwaliteit transparant en introduceer persoonsvolgende bekostiging", twittert Kamerlid Dik-Faber.
D66-Kamerlid Bergkamp zegt dat ze verbijsterd is over het rapport. Volgens haar is het grote knelpunt de vakbekwaamheid van het personeel. "Neem bijvoorbeeld de kennis over dementie en terminale zorg. Bijna een kwart van het personeel is onvoldoende geschoold om daar adequaat mee om te gaan."
Extra geld
Brancheorganisatie Actiz zegt dat er ruim 100 miljoen euro extra nodig is om patiëntveiligheid in de tehuizen te garanderen. Volgens Van Rijn is dat niet nodig, de rotte appels waar het rapport over schrijft zijn volgens hem niet representatief voor de hele verpleegzorg.
NOS
Kamer: maak openbaar welk verpleeghuis slecht presteert
Gisteren, 10:49
Politiek
[foto:Staatssecretaris Van Rijn tijdens een Kamerdebat over verpleeghuizen ANP]
De Tweede Kamer is geschrokken van de conclusies in het IGZ-rapport over verpleeghuizen. Daarin staat dat de zorg in tientallen instellingen onder de maat is. Een Kamermeerderheid van VVD, D66, CDA, PVV, SP en 50Plus wil dat de lijst met slecht presterende verpleeghuizen direct openbaar wordt.
De inspectie bekeek voor het rapport 150 verpleeghuizen waar eerder problemen waren. 38 daarvan doen het nog steeds niet goed en bij 11 verpleeghuizen zijn er grote zorgen over de veiligheid van bewoners. Vanaf volgend jaar maakt het ministerie de lijst met slecht presterende instellingen openbaar.
VVD-Kamerlid Potters wil daar niet op wachten. "Openbaarmaking moet zo snel mogelijk gebeuren. Je moet er niet aan denken dat je vandaag gaat beslissen naar welk verpleeghuis je vader of moeder gaat, zonder te weten of het wel veilig is", zegt hij. PVV'er Agema is het daarmee eens: "Waarom zouden mensen niet mogen weten waar het niet goed gaat?", vraagt zij zich af.
Ook SP-Kamerlid Leijten wil dat de lijst meteen openbaar wordt. "Niet om mensen bang te maken, maar om openheid van zaken te geven."
Coalitiepartij PvdA denkt dat er onrust zal ontstaan als de lijst nu al voor iedereen toegankelijk wordt. "De verpleeghuizen moeten als de sodemieter aan de slag om problemen aan te pakken, namen van instellingen bekendmaken is nu niet effectief", vindt Kamerlid Volp.
Geschrokken
De PvdA is geschrokken van de conclusies, zegt Volp. "De resultaten van een aantal instellingen blijven flink achter, daar moet direct wat aan gebeuren. Ik wil deze week nog met de staatssecretaris in debat hoe dat kan", zegt ze.
VVD'er Potters wil ook zo snel mogelijk een debat. "Verkeerde medicijnen, verwaarlozing, lief personeel dat helaas de verkeerde dingen doet. Het is ons helder dat het niet de bewoners zijn die moeten verhuizen als een instelling in de problemen komt, maar dat het management het veld moet ruimen."
Ontzettend boos
De SP is het daarmee eens. "Je moet die bewoners niet verplaatsen als het slecht gaat, maar het management", vindt Kamerlid Leijten. Ze heeft weinig vertrouwen in het vervolgonderzoek dat Van Rijn aankondigt. "Met wéér een nieuw team wordt verhuld dat er wéér geen structurele maatregelen worden genomen. Hij ontkent de problemen. Je moet openheid van zaken geven over slecht presterende instellingen en het roer overnemen bij tehuizen waar slecht management zit."
De PVV geeft staatssecretaris Van Rijn de schuld van alle problemen. "Eerst bezuinigt hij de zorg kapot, en dan dreigt hij met het sluiten van de deuren", zegt een woedende Agema. "Ik ben ontzettend boos over de reactie van Van Rijn. Hij doet stoer over mogelijk sluiten van instellingen, maar de volledige verantwoordelijkheid ligt bij hem."
Zorgelijk
De ChristenUnie vindt het rapport zorgelijk. "Maak kwaliteit transparant en introduceer persoonsvolgende bekostiging", twittert Kamerlid Dik-Faber.
D66-Kamerlid Bergkamp zegt dat ze verbijsterd is over het rapport. Volgens haar is het grote knelpunt de vakbekwaamheid van het personeel. "Neem bijvoorbeeld de kennis over dementie en terminale zorg. Bijna een kwart van het personeel is onvoldoende geschoold om daar adequaat mee om te gaan."
Extra geld
Brancheorganisatie Actiz zegt dat er ruim 100 miljoen euro extra nodig is om patiëntveiligheid in de tehuizen te garanderen. Volgens Van Rijn is dat niet nodig, de rotte appels waar het rapport over schrijft zijn volgens hem niet representatief voor de hele verpleegzorg.
LOEP ME MAAR aub.
dinsdag 5 juli 2016 om 19:52
Net alsof je keuze hebt, als je ouders of schoonouders naar een verpleeghuis moeten, het is geen keuze maar waar is plek, als je namelijk de indicatie verpleeghuis hebt, gaat het nl. heel slecht met je, kun je niet meer zelfstandig eten, wassen, aankleden, en niet meer lopen, en je geestelijke gesteldheid is niet meer nog dan dat je je naam weet. en dan zijn er wachtlijsten waar je tegen aanloopt, en ben je als familie een soort van blij als er eindelijk ergens plek is, omdat je inmiddels dankzij het vele mantelzorgen, je gezin en baan je op je tandvlees loopt.
Grote schoonmaak in de besturen en management teams, minder leidinggevenden en meer handjes op de werkvloer, i.p.v. 1 verzorgende op 30 bewoners in een avonddienst 2 mensen op 30 bewoners, de schoonmaaksters weer terug, en meer dagbesteding voor de bewoners. En minder administratief geneuzel en minder rapportages scheelt de verzorgende ook een uur per dag.
Grote schoonmaak in de besturen en management teams, minder leidinggevenden en meer handjes op de werkvloer, i.p.v. 1 verzorgende op 30 bewoners in een avonddienst 2 mensen op 30 bewoners, de schoonmaaksters weer terug, en meer dagbesteding voor de bewoners. En minder administratief geneuzel en minder rapportages scheelt de verzorgende ook een uur per dag.
dinsdag 5 juli 2016 om 23:47
Er is tot nu toe nog nooit minder geld gegaan naar de zorg. De zorg is nog altijd veruit de grootste post op de rijksbegroting. De verwachtingen zijn dat deze in de toekomst alleen maar gaan toenemen, omdat we meer kunnen tegenwoordig, er meer maar ook dure behandelingen zijn en de toenemende vergrijzing. Er zal dus iets moeten gebeuren om te voorkomen dat de zorgkosten helemaal uit de klauw lopen. Het idee wat het meeste zou opbrengen zal echter nooit van de grond komen. En dat is dat alle medisch specialisten gewoon in loondienst komen van het ziekenhuis.
Cyrano de Bergerac: Er zijn veel mensen wier rapheid van de tong enkel voortkomt uit hun onmacht om te zwijgen
woensdag 6 juli 2016 om 00:10
quote:gascogner schreef op 05 juli 2016 @ 23:47:
Er is tot nu toe nog nooit minder geld gegaan naar de zorg. De zorg is nog altijd veruit de grootste post op de rijksbegroting. ............................Wel weggehaald uit de zorg.
Arend van den Berg
Banenplan moet 80.000 banen binnen en buiten zorg veilig stellen
Gepubliceerd: 22 april 2014 16:28
Een banenplan voor de zorgsector moet 80.000 mensen aan ander werk of scholing helpen. Het kabinet legt er 100 miljoen euro voor op tafel, terwijl werkgevers en vakbonden in de sector eenzelfde bedrag beschikbaar stellen. Minister Lodewijk Asscher van Sociale Zaken en staatssecretaris Martin van Rijn van VWS hebben dat dinsdag bekendgemaakt.
Voor een derde van de 80.000 werknemers wordt een baan gezocht buiten de zorgsector. De rest krijgt omscholing voor een nieuwe functie in deze sector. Het gaat onder meer om 5000 leerwerkplekken voor jongeren.
Minder personeel
In de langdurige zorg staan grote veranderingen op stapel. Volgend jaar verschuift de verantwoordelijkheid van het Rijk naar de gemeenten. Daardoor is er minder personeel nodig in zorginstellingen. Hoeveel banenverlies de veranderingen met zich meebrengen, is nog niet duidelijk. Het banenplan heeft als doel zo veel mogelijk te voorkomen dat zorgwerknemers op straat komen.
Asscher noemde het dinsdag ,,goed nieuws” dat de sector erin geslaagd is afspraken te maken over het behoud van zo veel mogelijk werkgelegenheid. Het zorgakkoord dat het kabinet vorige week sloot met de regeringspartijen en de bevriende oppositie, zorgt volgens hem nog eens voor het behoud van 10.000 banen.
‘Rookgordijn’
Voorzitter Guus van Montfort van Actiz, de brancheorganisatie van zorgondernemers, denkt dat het banenplan de problemen die in de sector zullen ontstaan zal verzachten, maar niet helemaal oplost. Van Montfort zei dat FNV-bond Abvakabo, die het sectorplan niet heeft getekend, welkom is dat alsnog te doen.
Voorzitter Corrie van Brenk van Abvakabo is dat niet van plan. Ze noemt het banenplan ,,een rookgordijn dat de afbraak moet verhullen”. Van Brenk wijst erop dat er in de zorg bijna 3 miljard wordt bezuinigd. Daardoor kunnen volgens haar meer dan 100.0000 banen verloren gaan.
Asscher heeft in totaal 600 miljoen euro uitgetrokken voor banenplannen in diverse sectoren. Er zijn inmiddels plannen goedgekeurd voor onder meer de bouw, de transportsector en de kinderopvang. De Tweede Kamer debatteert dinsdag en woensdag over de kabinetsplannen voor de langdurige zorg. Voor de zomer moet ook de Senaat ze goedkeuren, is de bedoeling.
Er is tot nu toe nog nooit minder geld gegaan naar de zorg. De zorg is nog altijd veruit de grootste post op de rijksbegroting. ............................Wel weggehaald uit de zorg.
Arend van den Berg
Banenplan moet 80.000 banen binnen en buiten zorg veilig stellen
Gepubliceerd: 22 april 2014 16:28
Een banenplan voor de zorgsector moet 80.000 mensen aan ander werk of scholing helpen. Het kabinet legt er 100 miljoen euro voor op tafel, terwijl werkgevers en vakbonden in de sector eenzelfde bedrag beschikbaar stellen. Minister Lodewijk Asscher van Sociale Zaken en staatssecretaris Martin van Rijn van VWS hebben dat dinsdag bekendgemaakt.
Voor een derde van de 80.000 werknemers wordt een baan gezocht buiten de zorgsector. De rest krijgt omscholing voor een nieuwe functie in deze sector. Het gaat onder meer om 5000 leerwerkplekken voor jongeren.
Minder personeel
In de langdurige zorg staan grote veranderingen op stapel. Volgend jaar verschuift de verantwoordelijkheid van het Rijk naar de gemeenten. Daardoor is er minder personeel nodig in zorginstellingen. Hoeveel banenverlies de veranderingen met zich meebrengen, is nog niet duidelijk. Het banenplan heeft als doel zo veel mogelijk te voorkomen dat zorgwerknemers op straat komen.
Asscher noemde het dinsdag ,,goed nieuws” dat de sector erin geslaagd is afspraken te maken over het behoud van zo veel mogelijk werkgelegenheid. Het zorgakkoord dat het kabinet vorige week sloot met de regeringspartijen en de bevriende oppositie, zorgt volgens hem nog eens voor het behoud van 10.000 banen.
‘Rookgordijn’
Voorzitter Guus van Montfort van Actiz, de brancheorganisatie van zorgondernemers, denkt dat het banenplan de problemen die in de sector zullen ontstaan zal verzachten, maar niet helemaal oplost. Van Montfort zei dat FNV-bond Abvakabo, die het sectorplan niet heeft getekend, welkom is dat alsnog te doen.
Voorzitter Corrie van Brenk van Abvakabo is dat niet van plan. Ze noemt het banenplan ,,een rookgordijn dat de afbraak moet verhullen”. Van Brenk wijst erop dat er in de zorg bijna 3 miljard wordt bezuinigd. Daardoor kunnen volgens haar meer dan 100.0000 banen verloren gaan.
Asscher heeft in totaal 600 miljoen euro uitgetrokken voor banenplannen in diverse sectoren. Er zijn inmiddels plannen goedgekeurd voor onder meer de bouw, de transportsector en de kinderopvang. De Tweede Kamer debatteert dinsdag en woensdag over de kabinetsplannen voor de langdurige zorg. Voor de zomer moet ook de Senaat ze goedkeuren, is de bedoeling.
LOEP ME MAAR aub.
woensdag 6 juli 2016 om 00:20
quote:gascogner schreef op 05 juli 2016 @ 23:47:
Er is tot nu toe nog nooit minder geld gegaan naar de zorg. De zorg is nog altijd veruit de grootste post op de rijksbegroting. .....................
De Volkskrant
Bezuinigingen op zorg ouderen mensonterend
Wie had ooit gedacht dat het leven van Aggie Scholtens zo moet eindigen in ons welvarende land?
Harry Lammerts is gepensioneerd en vrijwilliger bij Schuldhulpmaatje 21 oktober 2015, 21:00
Bezuinigingen op zorg ouderen mensonterend
© THINKSTOCK
Mijn tante, Aggie Scholtens, is 88 jaar en geboren en getogen in Kloosterburen, een dorp op het Hoogeland van Groningen, een paar kilometer van de Waddenzee. In deze afgelegen plattelandsomgeving heeft haar leven zich afgespeeld.
Zij is de jongste dochter uit een gezin van negen kinderen, al haar broers en zussen zijn overleden. Zij heeft haar leven gewijd aan het verzorgen van haar ouders en is vervolgens alleenstaand gebleven. Zij leidde een enigszins teruggetrokken leven en heeft haar geboortestreek nooit verlaten. Men kan haar karakteriseren als een lief en bescheiden mens dat weinig eisen stelt. Zij woonde tot voor kort zelfstandig - conform de wensen van de overheid - met hulp van thuiszorg (maaltijden en steunkousen- hulp).
Bloedvlekken
Op een novembermorgen in 2014 wilde zij een banaan in de keuken pakken. Daarbij viel zij op de grond. Vanuit de keuken is zij naar de woonkamer gekropen om de telefoon te bemachtigen en om hulp te vragen. Dit is niet gelukt. Aan het begin van de avond (dus vele uren later) komt de thuiszorg langs voor haar steunkousen. Aan de bel wordt geen gehoor gegeven. De politie wordt erbij geroepen en vindt mevrouw Scholtens liggend op de grond te midden van haar bloedvlekken op het tapijt.
Zij wordt met de ambulance naar het Martiniziekenhuis in Groningen gereden. Gelukkig heeft zij niets gebroken en mag ze na een paar dagen naar een zorgcentrum om een kleine twee maanden te kunnen revalideren.
Na lang wikken en wegen wordt er besloten haar niet terug te laten gaan naar haar appartement. Het was al langere tijd duidelijk dat het alleen zijn haar gezondheid niet ten goede kwam; ze werd steeds magerder en brozer.
Er wordt in haar eigen vertrouwde omgeving een plek gevonden in de vorm van een inleunwoning in huis Olde Heem in Kloosterburen, waar zij meer zorg, veiligheid en aandacht krijgt. Zij wordt liefdevol behandeld door alle vrijwilligers, medewerkers en het hoofd van het zorgcentrum. Na een half jaar begint zij meer en meer te ontdooien en zich op haar gemak te voelen.
Extra geld
Op 7 oktober komt daar abrupt een einde aan. Tijdens een voorlichtingsbijeenkomst (waar zij zelf niet bij wilde zijn) wordt meegedeeld dat vier tehuizen van de Zonnehuisgroep Noord sluiten. Ook dit zorgcentrum gaat dicht. Directe oorzaak zijn de veranderingen in het overheidsbeleid, zoals bezuinigingen op de langdurige zorg , bijv. de lichte zorg in verzorgingstehuizen (500 verzorgingstehuizen sluiten en 300 worden omgevormd tot verpleeghuizen). Het is wrang dat in dezelfde week de overheid wel extra geld uittrekt ten behoeve van huisvesting voor vluchtelingen.
Verzorgingshuizen zullen verdwijnen en deze zorg moet vervangen worden door hulp uit de participatiemaatschappij. Zelfredzaamheid, familie, vrijwilligers - aangevuld met thuiszorghulp. De boodschap wordt door de aanwezigen koel in ontvangst genomen, maar de impact is groot, zo hoor ik later vanuit het huis met opmerkingen als: 'Geef mij maar een pilletje.' Mijn tante reageert na afloop ook: 'Tegen die tijd ben ik er niet meer.' Heftige reacties (zoals in Oranje) blijven uit. Dit is ook niet verwonderlijk, kijkend naar de populatie van tachtigers en negentigers: zij kunnen geen actie voeren. De sluiting van Olde Heem is tevens een doodsteek voor een dorp als Kloosterburen, waar al veel voorzieningen zijn verdwenen.
Wat nu? Een commissie van wijze mannen en vrouwen die mevrouw Scholtens niet kennen, gaat zich beraden, op basis van nog te benoemen criteria, waar iedere cliënt komt te wonen.
Wachtlijsten
In het gunstigste geval komt mevrouw Scholtens terecht in een vergelijkbare inleunwoning in Middelstum, aan de straatkant, waar zij nog mensen ziet (dichterbij, in Winsum is een wachtlijst van meer dan drie jaar). Middelstum is ongeveer 30 kilometer van haar vertrouwde leefomgeving verwijderd. Mogelijk is zij hier nog nooit geweest. Er is hier een andere cultuur, mensen hebben er een ander geloof. Vroeger waren deze verschillen substantieel te noemen en voor mensen als mevrouw Scholtens zijn ze dat nu ook nog.
In het slechtste geval komt ze terecht in een zorgcentrum in een uithoek van de provincie, omdat er overal door de schaarse plekken wachtlijsten bestaan, of nog erger; moet ze weer zelfstandig wonen, met alle extra risico's van dien (zoals bijvoorbeeld toename van ongevallen en brandwonden). In het eventuele nieuwe zorgcentrum zal mevrouw Scholtens niemand kennen. Haar huidige sociale netwerk bestaat uit ongeveer 10 à 15 kennissen, vrijwilligers in Olde Heem en de pastoor en vrijwilligers van de katholieke kerk. Deze zal zij op een uitzondering na nooit meer zien, gezien de afstand naar het nieuwe zorgcentrum en de leeftijd van de vrijwilligers en kennissen. Een nieuw sociaal netwerk kan zij niet meer opbouwen.
Haar lieve huisarts zal zij missen. Evenals het jaarlijkse uitje met een viertal neven en nichten op haar verjaardag om te gaan eten in haar favoriete restaurant in Zoutkamp. De afstand tussen Middelstum en Zoutkamp zal zij te groot vinden om op een avond op en neer te rijden. Een neef en een nicht die allebei ver weg wonen zullen haar blijven bezoeken. De lieve kaarten en brieven van een nicht in Madrid zullen ook blijven komen.
Grijs gebied
In het nieuwe zorgcentrum zal ook geen zekerheid bestaan. Als zij nog leeft, zal zij mogelijk nog een keer moeten verhuizen in verband met de sluiting van weer een zorgcentrum. Want het is tenslotte de bedoeling van de regering dat de lichte zorg verdwijnt: die mensen moeten met (lichte) thuiszorg zelfstandig blijven wonen, waarbij voorbij wordt gegaan aan het feit dat er een heel groot grijs gebied zit tussen de bevolking van verpleeghuizen en de mensen die slechts lichte zorg nodig hebben. Tevens wordt er geen rekening mee gehouden dat er op die zo belangrijke thuiszorg ook al wordt bezuinigd.
Wie had ooit gedacht dat het leven van Aggie Scholtens zo moet eindigen? Verhalen als over mijn tante kunnen ontelbaar vaak worden verteld met steeds andere namen en plaatsen; zo heb ik meerdere verhalen over gedwongen verhuizingen in mijn omgeving gehoord.
Hoe kunnen politici in ons welvarend land tot genoemde mensonterende keuzes komen? Derhalve verzoek ik de dames en heren van de politiek hun verantwoordelijkheid te nemen en het nieuwe zorgbeleid te heroverwegen.
Er is tot nu toe nog nooit minder geld gegaan naar de zorg. De zorg is nog altijd veruit de grootste post op de rijksbegroting. .....................
De Volkskrant
Bezuinigingen op zorg ouderen mensonterend
Wie had ooit gedacht dat het leven van Aggie Scholtens zo moet eindigen in ons welvarende land?
Harry Lammerts is gepensioneerd en vrijwilliger bij Schuldhulpmaatje 21 oktober 2015, 21:00
Bezuinigingen op zorg ouderen mensonterend
© THINKSTOCK
Mijn tante, Aggie Scholtens, is 88 jaar en geboren en getogen in Kloosterburen, een dorp op het Hoogeland van Groningen, een paar kilometer van de Waddenzee. In deze afgelegen plattelandsomgeving heeft haar leven zich afgespeeld.
Zij is de jongste dochter uit een gezin van negen kinderen, al haar broers en zussen zijn overleden. Zij heeft haar leven gewijd aan het verzorgen van haar ouders en is vervolgens alleenstaand gebleven. Zij leidde een enigszins teruggetrokken leven en heeft haar geboortestreek nooit verlaten. Men kan haar karakteriseren als een lief en bescheiden mens dat weinig eisen stelt. Zij woonde tot voor kort zelfstandig - conform de wensen van de overheid - met hulp van thuiszorg (maaltijden en steunkousen- hulp).
Bloedvlekken
Op een novembermorgen in 2014 wilde zij een banaan in de keuken pakken. Daarbij viel zij op de grond. Vanuit de keuken is zij naar de woonkamer gekropen om de telefoon te bemachtigen en om hulp te vragen. Dit is niet gelukt. Aan het begin van de avond (dus vele uren later) komt de thuiszorg langs voor haar steunkousen. Aan de bel wordt geen gehoor gegeven. De politie wordt erbij geroepen en vindt mevrouw Scholtens liggend op de grond te midden van haar bloedvlekken op het tapijt.
Zij wordt met de ambulance naar het Martiniziekenhuis in Groningen gereden. Gelukkig heeft zij niets gebroken en mag ze na een paar dagen naar een zorgcentrum om een kleine twee maanden te kunnen revalideren.
Na lang wikken en wegen wordt er besloten haar niet terug te laten gaan naar haar appartement. Het was al langere tijd duidelijk dat het alleen zijn haar gezondheid niet ten goede kwam; ze werd steeds magerder en brozer.
Er wordt in haar eigen vertrouwde omgeving een plek gevonden in de vorm van een inleunwoning in huis Olde Heem in Kloosterburen, waar zij meer zorg, veiligheid en aandacht krijgt. Zij wordt liefdevol behandeld door alle vrijwilligers, medewerkers en het hoofd van het zorgcentrum. Na een half jaar begint zij meer en meer te ontdooien en zich op haar gemak te voelen.
Extra geld
Op 7 oktober komt daar abrupt een einde aan. Tijdens een voorlichtingsbijeenkomst (waar zij zelf niet bij wilde zijn) wordt meegedeeld dat vier tehuizen van de Zonnehuisgroep Noord sluiten. Ook dit zorgcentrum gaat dicht. Directe oorzaak zijn de veranderingen in het overheidsbeleid, zoals bezuinigingen op de langdurige zorg , bijv. de lichte zorg in verzorgingstehuizen (500 verzorgingstehuizen sluiten en 300 worden omgevormd tot verpleeghuizen). Het is wrang dat in dezelfde week de overheid wel extra geld uittrekt ten behoeve van huisvesting voor vluchtelingen.
Verzorgingshuizen zullen verdwijnen en deze zorg moet vervangen worden door hulp uit de participatiemaatschappij. Zelfredzaamheid, familie, vrijwilligers - aangevuld met thuiszorghulp. De boodschap wordt door de aanwezigen koel in ontvangst genomen, maar de impact is groot, zo hoor ik later vanuit het huis met opmerkingen als: 'Geef mij maar een pilletje.' Mijn tante reageert na afloop ook: 'Tegen die tijd ben ik er niet meer.' Heftige reacties (zoals in Oranje) blijven uit. Dit is ook niet verwonderlijk, kijkend naar de populatie van tachtigers en negentigers: zij kunnen geen actie voeren. De sluiting van Olde Heem is tevens een doodsteek voor een dorp als Kloosterburen, waar al veel voorzieningen zijn verdwenen.
Wat nu? Een commissie van wijze mannen en vrouwen die mevrouw Scholtens niet kennen, gaat zich beraden, op basis van nog te benoemen criteria, waar iedere cliënt komt te wonen.
Wachtlijsten
In het gunstigste geval komt mevrouw Scholtens terecht in een vergelijkbare inleunwoning in Middelstum, aan de straatkant, waar zij nog mensen ziet (dichterbij, in Winsum is een wachtlijst van meer dan drie jaar). Middelstum is ongeveer 30 kilometer van haar vertrouwde leefomgeving verwijderd. Mogelijk is zij hier nog nooit geweest. Er is hier een andere cultuur, mensen hebben er een ander geloof. Vroeger waren deze verschillen substantieel te noemen en voor mensen als mevrouw Scholtens zijn ze dat nu ook nog.
In het slechtste geval komt ze terecht in een zorgcentrum in een uithoek van de provincie, omdat er overal door de schaarse plekken wachtlijsten bestaan, of nog erger; moet ze weer zelfstandig wonen, met alle extra risico's van dien (zoals bijvoorbeeld toename van ongevallen en brandwonden). In het eventuele nieuwe zorgcentrum zal mevrouw Scholtens niemand kennen. Haar huidige sociale netwerk bestaat uit ongeveer 10 à 15 kennissen, vrijwilligers in Olde Heem en de pastoor en vrijwilligers van de katholieke kerk. Deze zal zij op een uitzondering na nooit meer zien, gezien de afstand naar het nieuwe zorgcentrum en de leeftijd van de vrijwilligers en kennissen. Een nieuw sociaal netwerk kan zij niet meer opbouwen.
Haar lieve huisarts zal zij missen. Evenals het jaarlijkse uitje met een viertal neven en nichten op haar verjaardag om te gaan eten in haar favoriete restaurant in Zoutkamp. De afstand tussen Middelstum en Zoutkamp zal zij te groot vinden om op een avond op en neer te rijden. Een neef en een nicht die allebei ver weg wonen zullen haar blijven bezoeken. De lieve kaarten en brieven van een nicht in Madrid zullen ook blijven komen.
Grijs gebied
In het nieuwe zorgcentrum zal ook geen zekerheid bestaan. Als zij nog leeft, zal zij mogelijk nog een keer moeten verhuizen in verband met de sluiting van weer een zorgcentrum. Want het is tenslotte de bedoeling van de regering dat de lichte zorg verdwijnt: die mensen moeten met (lichte) thuiszorg zelfstandig blijven wonen, waarbij voorbij wordt gegaan aan het feit dat er een heel groot grijs gebied zit tussen de bevolking van verpleeghuizen en de mensen die slechts lichte zorg nodig hebben. Tevens wordt er geen rekening mee gehouden dat er op die zo belangrijke thuiszorg ook al wordt bezuinigd.
Wie had ooit gedacht dat het leven van Aggie Scholtens zo moet eindigen? Verhalen als over mijn tante kunnen ontelbaar vaak worden verteld met steeds andere namen en plaatsen; zo heb ik meerdere verhalen over gedwongen verhuizingen in mijn omgeving gehoord.
Hoe kunnen politici in ons welvarend land tot genoemde mensonterende keuzes komen? Derhalve verzoek ik de dames en heren van de politiek hun verantwoordelijkheid te nemen en het nieuwe zorgbeleid te heroverwegen.
LOEP ME MAAR aub.
woensdag 6 juli 2016 om 09:54
quote:gascogner schreef op 05 juli 2016 @ 23:47:
Er is tot nu toe nog nooit minder geld gegaan naar de zorg. De zorg is nog altijd veruit de grootste post op de rijksbegroting. De verwachtingen zijn dat deze in de toekomst alleen maar gaan toenemen, omdat we meer kunnen tegenwoordig, er meer maar ook dure behandelingen zijn en de toenemende vergrijzing. Er zal dus iets moeten gebeuren om te voorkomen dat de zorgkosten helemaal uit de klauw lopen. Het idee wat het meeste zou opbrengen zal echter nooit van de grond komen. En dat is dat alle medisch specialisten gewoon in loondienst komen van het ziekenhuis.
Niet de zorg zelf, maar alles er omheen. De chaos die is ontstaan vanwege de transitie naar de gemeente bijvoorbeeld, je wil niet weten hoeveel geld daarheen is gegaan. Geld dat ten koste van de échte zorg gaat.
Veel zorgverleners, variërend van artsen tot de thuishulp, klagen steen en been omdat er zoveel kostbare zorgtijd verloren gaat aan papieren invullen.
Ik heb zelf ook zorg nodig, maar er worden zoveel kostbare uren vermorst aan papieren invullen, protocollen volgen, onszelf voorbereiden op de volgende herindicatie en de fouten van de vorige herindicatie oplossen (denk aan bezwaarschriften en zo) dat de échte zorg er telkens bij in schiet en mijn herstel dus ook. Dat kost geld. Veel geld. En mijn gezondheid.
Het schuiven van bejaarden omdat ze ergens anders heen moesten, zoals een tante meemaakte. Eerst verhuizen naar een andere instelling (veel werk, veel voorbereiding, veel stress). Haar verzorgingstehuis werd helemaal verbouwd. Na enkele maanden ging ze weer terug. Veel werk, veel voorbereiding, veel stress. De verbouwing bleek nog niet klaar. Gordijnen konden niet worden opgehangen. Toevallig was het één van de zeldzame warme dagen van deze zomer en tante stikte de moord vanwege de hitte op haar kamertje. Overal lag nog troep van de verbouwing. Er moesten halsoverkop airco's geregeld worden. Dat kostte niks?
Oudjes (vooral dementerende) die ziek en overstuur werden vanwege alle stress.
Dat kost niks zeker? Tante zat prima in het verzorgingshuis zoals het was, maar nee, het moest anders, beter. Een verfje op de muren was net zo goed geweest maar de hele boel moest gestript worden, tante herkent haar oude kamer niet meer terug, moest 2x verhuizen in enkele maanden tijd.
En dan heb ik het nog niet eens over de jeugdzorg (waar echt niet alleen maar kinderen van slechte ouders rondlopen).
Wachtlijsten, zaken die daardoor mis gaan, gemeentemedewerkers die dit moeten oplossen en niet weten hóe. Dát kost geld. Niet de zorg zelf.
Er is tot nu toe nog nooit minder geld gegaan naar de zorg. De zorg is nog altijd veruit de grootste post op de rijksbegroting. De verwachtingen zijn dat deze in de toekomst alleen maar gaan toenemen, omdat we meer kunnen tegenwoordig, er meer maar ook dure behandelingen zijn en de toenemende vergrijzing. Er zal dus iets moeten gebeuren om te voorkomen dat de zorgkosten helemaal uit de klauw lopen. Het idee wat het meeste zou opbrengen zal echter nooit van de grond komen. En dat is dat alle medisch specialisten gewoon in loondienst komen van het ziekenhuis.
Niet de zorg zelf, maar alles er omheen. De chaos die is ontstaan vanwege de transitie naar de gemeente bijvoorbeeld, je wil niet weten hoeveel geld daarheen is gegaan. Geld dat ten koste van de échte zorg gaat.
Veel zorgverleners, variërend van artsen tot de thuishulp, klagen steen en been omdat er zoveel kostbare zorgtijd verloren gaat aan papieren invullen.
Ik heb zelf ook zorg nodig, maar er worden zoveel kostbare uren vermorst aan papieren invullen, protocollen volgen, onszelf voorbereiden op de volgende herindicatie en de fouten van de vorige herindicatie oplossen (denk aan bezwaarschriften en zo) dat de échte zorg er telkens bij in schiet en mijn herstel dus ook. Dat kost geld. Veel geld. En mijn gezondheid.
Het schuiven van bejaarden omdat ze ergens anders heen moesten, zoals een tante meemaakte. Eerst verhuizen naar een andere instelling (veel werk, veel voorbereiding, veel stress). Haar verzorgingstehuis werd helemaal verbouwd. Na enkele maanden ging ze weer terug. Veel werk, veel voorbereiding, veel stress. De verbouwing bleek nog niet klaar. Gordijnen konden niet worden opgehangen. Toevallig was het één van de zeldzame warme dagen van deze zomer en tante stikte de moord vanwege de hitte op haar kamertje. Overal lag nog troep van de verbouwing. Er moesten halsoverkop airco's geregeld worden. Dat kostte niks?
Oudjes (vooral dementerende) die ziek en overstuur werden vanwege alle stress.
Dat kost niks zeker? Tante zat prima in het verzorgingshuis zoals het was, maar nee, het moest anders, beter. Een verfje op de muren was net zo goed geweest maar de hele boel moest gestript worden, tante herkent haar oude kamer niet meer terug, moest 2x verhuizen in enkele maanden tijd.
En dan heb ik het nog niet eens over de jeugdzorg (waar echt niet alleen maar kinderen van slechte ouders rondlopen).
Wachtlijsten, zaken die daardoor mis gaan, gemeentemedewerkers die dit moeten oplossen en niet weten hóe. Dát kost geld. Niet de zorg zelf.
woensdag 6 juli 2016 om 09:55
Missie_M, heel herkenbaar. Het gesleep en gezeul met mensen die zorg nodig hebben, het overhoop halen van hun levens omdat het allemaal zonodig ánders moet. Ook het weghalen en veranderen van een vorm van zorg die tot dan toe prima voldeed maar nee, het moet allemaal anders.
Dát zijn de kostenposten.
Dát zijn de kostenposten.
