Coronavirus COVID-19
alle pijlers
De basisschool is weer dicht en de rek is eruit
zaterdag 12 september 2020 15:47
De basisschool van mijn zoon is 1 van de inmiddels 130 basisscholen getroffen zijn door Corona onze school is vanaf donderdag dicht en vanaf maandag start het thuisonderwijs weer, las ik op de school app. Het is niet duidelijk wanneer de school weer opengaat.
Laat ik voorop stellen dat ik alle begrip heb voor de sluiting en de maatregelen heel goed snap. Er zal noodoovang zijn voor de kinderen met ouders die werken in vitale beroepen.
Maar ik merk dat het een behoorlijke klap is voor mezelf. Na de lockdown en de zomervakantie, was ik (net als vele ouders) heel blij dat mijn kind weer naar school ging. We zaten net weer helemaal in het ritme.
We hebben een peuter van 1,5. Ik ben een tijd thuis geweest omdat ik dat graag wilde, maar ik had net besloten om weer te gaan solliciteren omdat ik het thuis zitten inmiddels wel zat ben. Financieel is het niet echt nodig en heb er dan ook zon half jaar over gedaan om de beslissing om weer te gaan werken te maken. Ik was er helemaal klaar voor.
Ik kon tot nu toe zelf goed met alle veranderingen ivm corona omgaan. Ik ben toch al niet iemand die graag de drukte opzoekt etc. En ik prijs mezelf gelukkig dat er ook niemand in mijn omgeving besmet is geraakt. Maar ik merk dat bij mij de rek er wel een beetje begint uit te zijn. Ik wil graag weer werken, toekomstplannen maken, vrienden weer zien.
Ik ben natuurlijk niet de enige. En ik realiseer me terdege dat t een first world problem is, maar ik begin me nu toch wel zorgen te maken over de toekomst. De school gaat vast wel weer open, maar voor hoe lang?
Hoe gaan andere moeders hiermee om?
Laat ik voorop stellen dat ik alle begrip heb voor de sluiting en de maatregelen heel goed snap. Er zal noodoovang zijn voor de kinderen met ouders die werken in vitale beroepen.
Maar ik merk dat het een behoorlijke klap is voor mezelf. Na de lockdown en de zomervakantie, was ik (net als vele ouders) heel blij dat mijn kind weer naar school ging. We zaten net weer helemaal in het ritme.
We hebben een peuter van 1,5. Ik ben een tijd thuis geweest omdat ik dat graag wilde, maar ik had net besloten om weer te gaan solliciteren omdat ik het thuis zitten inmiddels wel zat ben. Financieel is het niet echt nodig en heb er dan ook zon half jaar over gedaan om de beslissing om weer te gaan werken te maken. Ik was er helemaal klaar voor.
Ik kon tot nu toe zelf goed met alle veranderingen ivm corona omgaan. Ik ben toch al niet iemand die graag de drukte opzoekt etc. En ik prijs mezelf gelukkig dat er ook niemand in mijn omgeving besmet is geraakt. Maar ik merk dat bij mij de rek er wel een beetje begint uit te zijn. Ik wil graag weer werken, toekomstplannen maken, vrienden weer zien.
Ik ben natuurlijk niet de enige. En ik realiseer me terdege dat t een first world problem is, maar ik begin me nu toch wel zorgen te maken over de toekomst. De school gaat vast wel weer open, maar voor hoe lang?
Hoe gaan andere moeders hiermee om?
anoniem_383617 wijzigde dit bericht op 12-09-2020 16:44
4.02% gewijzigd
zaterdag 12 september 2020 17:35
Ik snap dat het zwaar is, maar zwaar is het voor iedereen.
Voor ondernemers, voor de mensen in het verzorgingshuis, verpleegkundige, voor ouders die werken, voor moeders die thuis zijn en zo nog wel voor nog heel veel meer anderen.
Begrijp me niet verkeerd maar in jouw situatie zou ik mijn zegeningen tellen. Je hoeft geen opvang voor de kinderen te regelen en hebt njet de druk van je werk die verwacht dat je verschijnt.
Ik zou echt een moord doen om in jouw schoenen te staan want terug naar de tijd van 4 kinderen waaronder een net lopende peuter, thuiswerken en thuisonderwijs wil ik echt niet meer terug.
Solliciteren kan altijd dat hoeft hierdoor niet te stoppen. Bedenk alleen wel wat de gevolgen voor jezelf zijn als we straks weer in de situatie terecht komen van toen en de school die zal dit jaar vast nog wel vaker helemaal of gedeeltelijk gesloten worden.
Voor ondernemers, voor de mensen in het verzorgingshuis, verpleegkundige, voor ouders die werken, voor moeders die thuis zijn en zo nog wel voor nog heel veel meer anderen.
Begrijp me niet verkeerd maar in jouw situatie zou ik mijn zegeningen tellen. Je hoeft geen opvang voor de kinderen te regelen en hebt njet de druk van je werk die verwacht dat je verschijnt.
Ik zou echt een moord doen om in jouw schoenen te staan want terug naar de tijd van 4 kinderen waaronder een net lopende peuter, thuiswerken en thuisonderwijs wil ik echt niet meer terug.
Solliciteren kan altijd dat hoeft hierdoor niet te stoppen. Bedenk alleen wel wat de gevolgen voor jezelf zijn als we straks weer in de situatie terecht komen van toen en de school die zal dit jaar vast nog wel vaker helemaal of gedeeltelijk gesloten worden.
anoniem_63cc130a49eac wijzigde dit bericht op 12-09-2020 18:43
0.98% gewijzigd
zaterdag 12 september 2020 17:56
Nee, ik ook nietLisbeth_Salander schreef: ↑12-09-2020 15:52Wow , ik ben kennelijk niet up to date genoeg , ik had werkelijk geen idee dat er al 130 basisscholen dicht zijn.
Frankly my dear, I don"t give a damn
zaterdag 12 september 2020 19:59
Eens met bovenstaande.
zaterdag 12 september 2020 20:59
Ik had vandaag een huilende mevrouw aan de telefoon op mijn werk. Het verpleeghuis van haar man had het beleid aangescherpt. Ze mag er nu morgen niet heen. Het is al te triest voor woorden dat echtparen uit elkaar worden gehaald, maar ze had hem tussen maart en juni helemaal niet mogen zien en ze was in paniek dat ze hem nooit meer zou zien. Zo best ging het niet met hem...
Even om wat te relativeren. Het is rot voor iedereen.
Even om wat te relativeren. Het is rot voor iedereen.
zaterdag 12 september 2020 21:04
Ik snap het wel een beetje hoor. TO klaagt toch ook niet dat haar de grootste rampen overkomen, of dat haar leven in gevaar is? Ik heb van de week ook tegen iemand gezegd dat ik het idee had dat de rek er even een beetje uit was. En ik heb een vrij zekere baan, niemand in mijn nabije omgeving die ernstig ziek is (althans niet Corona gerelateerd), een veilig dak boven mijn hoofd. Dus ik maak me echt geen illusies over dat ik het slecht zou hebben.
Maar ik heb wel ook al een half jaar te maken met voortdurende veranderingen. Zelf flink ziek geweest met klein kind thuis, toen thuis moeten werken met klein kind thuis (lees: dat gaat dus niet, dus voortdurend achter de feiten aanrennen). Kind weer naar opvang, en in de eerste 4 weken al weer 3 thuis ivm snotneus. Zelf al twee keer getest (zoals verwacht negatief, maar wel weer verplicht binnen blijven), aanval van gordel roos gehad. En daar tussen door dus om de haverklap plannen die wéér omgegooid moesten worden (vakanties die niet door gingen, maar ook afspraken met vrienden die ik al lang niet gezien had toch weer afzeggeb ivm klachten m, werk planning wéér omgooien). Oh ja, en daarnaast een volledige renovatie van mijn nieuwe huis, en dus ook nog een verhuizing in de komende weken.
Allemaal geen drama, en dat weet ik heel goed. Maar toch stond het huilen me even nader dan het lachen toen ik vorige week een feestje waar ik heel erg naar uitkeek (heel Corona proof weinig mensen, buiten etc) moest afzeggen omdat mijn oppas door haar vakantie ineens in quarantaine moest. En dan kan iemand hier wel zeggen: ‘nou, dan kun je een keer niet naar een feestje, boehoe!’. Maar daar gaat het natuurlijk ook niet alleen om, het komt bovenop al die andere dingen, en dan is het soms even wat veel.
Door dit soort dingen in een complete depressie raken, is wat overdreven. Manifestaties er voor oprichten ook, dan mag je best realiseren in wat voor gelukkige omstandigheden je leeft. Maar je mag best een keer even een dag hebben dat je er gewoon echt even helemaal genoeg van hebt. En gewoon even je hart moet luchten omdat je al maanden braaf je schouders er onder zet en gewoon doorgaat. Zolang je daarna gewoon weer verder gaat met leven, zie ik even niet wat daar mis mee is.
Maar ik heb wel ook al een half jaar te maken met voortdurende veranderingen. Zelf flink ziek geweest met klein kind thuis, toen thuis moeten werken met klein kind thuis (lees: dat gaat dus niet, dus voortdurend achter de feiten aanrennen). Kind weer naar opvang, en in de eerste 4 weken al weer 3 thuis ivm snotneus. Zelf al twee keer getest (zoals verwacht negatief, maar wel weer verplicht binnen blijven), aanval van gordel roos gehad. En daar tussen door dus om de haverklap plannen die wéér omgegooid moesten worden (vakanties die niet door gingen, maar ook afspraken met vrienden die ik al lang niet gezien had toch weer afzeggeb ivm klachten m, werk planning wéér omgooien). Oh ja, en daarnaast een volledige renovatie van mijn nieuwe huis, en dus ook nog een verhuizing in de komende weken.
Allemaal geen drama, en dat weet ik heel goed. Maar toch stond het huilen me even nader dan het lachen toen ik vorige week een feestje waar ik heel erg naar uitkeek (heel Corona proof weinig mensen, buiten etc) moest afzeggen omdat mijn oppas door haar vakantie ineens in quarantaine moest. En dan kan iemand hier wel zeggen: ‘nou, dan kun je een keer niet naar een feestje, boehoe!’. Maar daar gaat het natuurlijk ook niet alleen om, het komt bovenop al die andere dingen, en dan is het soms even wat veel.
Door dit soort dingen in een complete depressie raken, is wat overdreven. Manifestaties er voor oprichten ook, dan mag je best realiseren in wat voor gelukkige omstandigheden je leeft. Maar je mag best een keer even een dag hebben dat je er gewoon echt even helemaal genoeg van hebt. En gewoon even je hart moet luchten omdat je al maanden braaf je schouders er onder zet en gewoon doorgaat. Zolang je daarna gewoon weer verder gaat met leven, zie ik even niet wat daar mis mee is.
zaterdag 12 september 2020 21:06
Ja, het is ook rot voor iedereen. Voor die mevrouw, dat is echt heel naar. Maar dus óók voor TO. Die mag daar toch ook wel even een keer gewoon van balen?MrsDuck schreef: ↑12-09-2020 20:59Ik had vandaag een huilende mevrouw aan de telefoon op mijn werk. Het verpleeghuis van haar man had het beleid aangescherpt. Ze mag er nu morgen niet heen. Het is al te triest voor woorden dat echtparen uit elkaar worden gehaald, maar ze had hem tussen maart en juni helemaal niet mogen zien en ze was in paniek dat ze hem nooit meer zou zien. Zo best ging het niet met hem...
Even om wat te relativeren. Het is rot voor iedereen.
zondag 13 september 2020 11:16
Resultaat van jullie keuze.Manar schreef: ↑12-09-2020 16:46Mijn man heeft overigens geen kantoorbaan. Hij kan niet zomaar zijn werktijden verandrren en hij kan ook niet vanuit huis werken. Minder werken kan wel, maar dat betekent minder salaris en dan komen we niet meer rond. Dus helaas pindakaas, komt t idd voor t grootste gedeelte op mijn schouders terecht.
Ik vind dat geen luxe positie, luxe voor mij is als je de zorg en de financiën deelt.
Als je man nu minder zou werken is er al direct een probleem, als je man zijn baan kwijtraakt en met 70% ww verder moet is er direct een probleem.
Dat maakt jouw positie niet luxe en zijn positie ook zeker niet.
zondag 13 september 2020 11:30
Eens met dit. En je post daarvoor.
Waarom zou je altijd alles weg moeten relativeren? En leed met elkaar moeten vergelijken? Het kan áltijd erger, dus dan zou je nooit meer ergens over mogen klagen, verdrietig over zijn, etcetera.
Ik prijs mezelf gelukkig dat ik geen dierbaren heb die ziek zijn geworden of zijn overleden aan corona. Man en ik werken beide niet in de zorg, man werkt thuis en kan er dus zijn voor de kinderen als ze ziek worden of de school weer dicht gaat. Genoeg ruimte in huis en omgeving. Niets te klagen.
Maar ook: eenzaamheid om het niet meer kunnen zien/knuffelen van familie of vrienden. Een zeer pittig gezin met moeilijk gedrag van meerdere gezinsleden. Alles op alles moeten zetten om je kind thuis aan het schoolwerk zien te krijgen. Kinderen die vriendjes en schoolstructuur missen waardoor gedrag nog moeilijker wordt. De hulp die we daarvoor hebben die tijdelijk stil stond. Je gevangen voelen.
En dit speelt zich allemaal af achter de voordeur van dat mooie ruime huis. Waar niemand het ziet.
Dus ja, hier is de rek er ook uit. Ik zou het vreselijk vinden als de school weer dicht gaat. Want dat betekent weer werkdagen en werktijden verdelen en je in allerlei bochten wringen om het rond te krijgen, om de kinderen weer thuis te begeleiden. Want geen recht op.noodopvang.
Niet oordelen over (het leed van) een ander tot je in zijn/haar schoenen hebt gestaan.
maandag 14 september 2020 10:17
Ik vind je een zeur en denk dat relativeren in jouw geval juist heel goed is.
Je kind zal echt niet eeuwig thuis moeten blijven. Je kan ook nog prima solliciteren en plannen maken.
2020 zou het jaar zijn dat ik een opleiding zou gaan volgen, dat we eindelijk weer op vakantie zouden gaan en dat we het huis zouden verbouwen. Door de pandemie is alles anders verlopen en hebben we hele andere plannen gemaakt als gezin.
Ik ben blij dat wij niet in een slachtofferrol zijn gaan zitten maar juist kunnen inspelen op deze nieuwe situatie met nieuwe kansen.
Je kind zal echt niet eeuwig thuis moeten blijven. Je kan ook nog prima solliciteren en plannen maken.
2020 zou het jaar zijn dat ik een opleiding zou gaan volgen, dat we eindelijk weer op vakantie zouden gaan en dat we het huis zouden verbouwen. Door de pandemie is alles anders verlopen en hebben we hele andere plannen gemaakt als gezin.
Ik ben blij dat wij niet in een slachtofferrol zijn gaan zitten maar juist kunnen inspelen op deze nieuwe situatie met nieuwe kansen.
maandag 14 september 2020 10:18
maandag 14 september 2020 10:20
Als je alles had gelezen had je geweten dat er helemaal niet veel scholen dicht zijn; in tegendeel zelfs.
maandag 14 september 2020 10:22
Ah, nee ik heb idd alleen de eerste pagina gelezen. Stelt me gerust dat ik me nog wel de headlines van nu.nl weet te herinneren, vond het al raar dat ik dit niet gelezen had
.
maandag 14 september 2020 10:30
strings-attached schreef: ↑12-09-2020 17:20De rek is er uit. Hoezo dan? Heb jij persé anderen nodig om je af te leiden of een activiteit te doen? Je zeurt.
Je hebt niet de noodzaak om te werken, je bent gezond. Je kan iedere dag wat gaan doen. Wandelen, naar bos of strand. Kinderboerderij, meertje eendjes voeren. Hoezo is de rek er dan uit. Wat mis je dan precies. Collega's? die hoeven helemaal niet leuk te zijn. Het werk zelf? Ga dan wat nuttigs doen voor de gemeenschap. Voor ouderen boodschappen doen oid .
Als je als alleenstaande moeder met nauwelijks inkomen thuiszit met 4 kinderen kan ik me er wat bij voorstellen. Maar jullie hebben een aardig inkomen en je bent gezond.
Ik snap het niet.
Dat is wel duidelijk. Wat een onaardige en niet-empathische reactie. Dat sommige dingen voor TO prima in orde zijn, wil niet zeggen dat het maar goed moet gaan met haar.
Ik kan me heel goed voorstellen dat voor bepaalde mensen de rek eruit lijkt te zijn. Dat is niet zo, want we pakken ons wel weer op en we gaan weer door. Maar ik heb dat gevoel ook wel. En ik heb volgens heel veel mensen een compleet ideale situatie, want ik kan thuiswerken en heb geen kinderen.
maandag 14 september 2020 11:08
Dat er heel veel anderen met heel veel grotere problemen zijn, maakt jouw gevoel van 'er doorheen zitten' er niet minder om. Hoeft ook niet. Je mag er gerust even van balen.
Misschien is het een goed idee om even een lekker bakje koffie voor jezelf te zetten, je kind naar buiten te schoppen om zichzelf even in de tuin te vermaken, en dan te proberen je probleem wat te relativeren. Grote kans dat de school volgende week ofzo gewoon weer open gaat. En VOOR volgende week heb je vast geen nieuwe baan. Dus voor nu: lekker je koffie opdrinken, even op de vacaturebanken snuffelen, en dan met je kind aan het schoolwerkje, en daarna fijn naar buiten en van het prachtige nazomerweer genieten in de wetenschap dat er vandaag ook weer duizenden mensen zijn die proberen hun onderneming niet failliet te laten gaan, of die zowel hun produktiviteit moeten halen, hun Teamsvergaderingen zonder krijsende kids moeten zien te overleven, EN tegelijk hun kind in het schoolwerk moeten begeleiden. Dan valt het bij nader inzien misschien toch nog een beetje mee.
Succes met je sollicitaties, hopelijk vind je snel een leuke nieuwe baan.
Misschien is het een goed idee om even een lekker bakje koffie voor jezelf te zetten, je kind naar buiten te schoppen om zichzelf even in de tuin te vermaken, en dan te proberen je probleem wat te relativeren. Grote kans dat de school volgende week ofzo gewoon weer open gaat. En VOOR volgende week heb je vast geen nieuwe baan. Dus voor nu: lekker je koffie opdrinken, even op de vacaturebanken snuffelen, en dan met je kind aan het schoolwerkje, en daarna fijn naar buiten en van het prachtige nazomerweer genieten in de wetenschap dat er vandaag ook weer duizenden mensen zijn die proberen hun onderneming niet failliet te laten gaan, of die zowel hun produktiviteit moeten halen, hun Teamsvergaderingen zonder krijsende kids moeten zien te overleven, EN tegelijk hun kind in het schoolwerk moeten begeleiden. Dan valt het bij nader inzien misschien toch nog een beetje mee.
Succes met je sollicitaties, hopelijk vind je snel een leuke nieuwe baan.
dinsdag 15 september 2020 16:40
Manar schreef: ↑12-09-2020 15:47De basisschool van mijn zoon is 1 van de inmiddels 130 basisscholen getroffen zijn door Corona onze school is vanaf donderdag dicht en vanaf maandag start het thuisonderwijs weer, las ik op de school app. Het is niet duidelijk wanneer de school weer opengaat.
Laat ik voorop stellen dat ik alle begrip heb voor de sluiting en de maatregelen heel goed snap. Er zal noodoovang zijn voor de kinderen met ouders die werken in vitale beroepen.
Maar ik merk dat het een behoorlijke klap is voor mezelf. Na de lockdown en de zomervakantie, was ik (net als vele ouders) heel blij dat mijn kind weer naar school ging. We zaten net weer helemaal in het ritme.
We hebben een peuter van 1,5. Ik ben een tijd thuis geweest omdat ik dat graag wilde, maar ik had net besloten om weer te gaan solliciteren omdat ik het thuis zitten inmiddels wel zat ben. Financieel is het niet echt nodig en heb er dan ook zon half jaar over gedaan om de beslissing om weer te gaan werken te maken. Ik was er helemaal klaar voor.
Ik kon tot nu toe zelf goed met alle veranderingen ivm corona omgaan. Ik ben toch al niet iemand die graag de drukte opzoekt etc. En ik prijs mezelf gelukkig dat er ook niemand in mijn omgeving besmet is geraakt. Maar ik merk dat bij mij de rek er wel een beetje begint uit te zijn. Ik wil graag weer werken, toekomstplannen maken, vrienden weer zien.
Ik ben natuurlijk niet de enige. En ik realiseer me terdege dat t een first world problem is, maar ik begin me nu toch wel zorgen te maken over de toekomst. De school gaat vast wel weer open, maar voor hoe lang?
Hoe gaan andere moeders hiermee om?
Ik denk dat het vooral vervelend is voor de mensen is die getroffen zijn op school en de school zelf. Ik spreek docenten waarbij ouders boze berichten sturen wanneer ze zich ziekmelden, want ja, opvang valt weg? Leraren nemen extra risico, zijn veelal overwerkt en onderbezet. Je hebt zelf kinderen genomen toch? Daarbij hoort vind ik ook verandwoordelijkheid. En je hebt daarnaast ook nog eens de tijd en ruimte er prima voor te zorgen. Zorg eens terug zou ik zeggen. Het zijn ook maar mensen.
dinsdag 15 september 2020 18:55
Inderdaad een rare reactie. Ik lees ook nergens dat ze het die leraren kwalijk neemt.Pyjamaheldin schreef: ↑15-09-2020 18:52Zorg eens terug? Moet ze de zieke leraren gaan verzorgen dan?
Ik lees nergens dat ze geen verantwoordelijkheid neemt en boze mails naar de docenten stuurt.
Beetje rare reactie.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 15 september 2020 20:27
Gaat om begrip en als je het begrijpt dan zou ik er dus ook minder over klagen, niet 'letterlijk' zorgen... Beetje raar om het een rare reactie te noemen. Als je het niet begrijpt kan je het gewoon vragen.
dinsdag 15 september 2020 20:32
Je kunt het prima begrijpen en het toch heel vervelend vinden en dat mag je dan gewoon kwijt. Deze situatie is voor iedereen raar en moeilijk, dat hoef je niet weg te relativeren op momenten dat het je allemaal even tot hier zit.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 15 september 2020 22:04
Jaren lang verminderde longcapaciteit hebben noem is geen sisser hoor. En ja. Hoe lang de gevolgen zijn is nog niet bekend. Wel bekend is dat mensen die het bij de eerste uitbraak hebben gehad nog steeds niet fit zijn. Littekenweefsel in de longen is blijvend. Dus echt geen sisser.Lady*Voldemort schreef: ↑12-09-2020 17:14Het aantal doden en ziekenhuisopnames is nog steeds laag, zeker in vergelijking met de toestand in maart. Ik kan niet anders dan concluderen dat zo'n besmetting voor verreweg de meeste mensen met een sisser afloopt. En om nou voor een sisser een hele samenleving via een omweg plat te leggen vind ik nou ook weer zoiets.
dinsdag 15 september 2020 22:09
En niet alleen in de longen. Er wordt steeds meer duidelijk en het virus valt blijkbaar als je organen aan. Mensen met milde klachten die litteken weefsel op hun hart hebben bijv of dat het virus de hersenen bereikt.strings-attached schreef: ↑15-09-2020 22:04Jaren lang verminderde longcapaciteit hebben noem is geen sisser hoor. En ja. Hoe lang de gevolgen zijn is nog niet bekend. Wel bekend is dat mensen die het bij de eerste uitbraak hebben gehad nog steeds niet fit zijn. Littekenweefsel in de longen is blijvend. Dus echt geen sisser.
Ik krijg het toch liever niet.
dinsdag 15 september 2020 22:16
Precies. Ik begrijp heel goed dat het voor de leidster op mijn kinderopvang ook heel vervelend was dat ze thuis zat met ernstige rugklachten. En ik snap ook heel goed dat de opvang er ook niks aan kan doen dat dat net gebeurd als er twee anderen op vakantie zijn, en de derde zelf thuis zit met met een kind met snotneus. Ik neem het ze ook oprecht niet kwalijk. En toch vind ik het vervelend dat mijn kind weer alleen onbekende gezichten ziet (invallers dus). Want dat vindt ze naar, daar wordt ze heel verdrietig en onrustig van. En het ging net weer zo goed met haar na een moeilijke periode.
Echt, ik begrijp het. En ik ben blij dat er überhaupt nog opvang is. En het was mijn eigen keuze om haar naar de opvang te laten gaan. En toch baal ik er van. Dat heeft niks met onbegrip en gebrek aan verantwoordelijkheid voor je kinderen te maken.
